Relaties
alle pijlers
Teleurgesteld in mezelf
zaterdag 2 februari 2008 om 22:33
Soms snap ik mezelf niet zo goed. En na de afgelopen weken al helemaal niet meer.
Ik heb al een paar jaar geen relatie meer en nadien heb ik toch eigenlijk behoorlijk wat mannen versleten. Serieus is het in de meeste gevallen niet te noemen, want ondanks mijn 'losbolligheid' vind ik mezelf vrij kritisch als het om relaties gaat. Ik ontmoet weinig/geen mannen die ook daadwerkelijk een aanvulling kunnen zijn op mijn leven. Waar ik echt van onder de indruk kan zijn. Heel jammer, dat besef ik me steeds meer.. Toch schijn ik dus niet vies te zijn van de losse contacten die soms ontstaan, alhoewel deze achteraf gezien steeds leger en betekenislozer voelen.
Ik vind het niet leuk meer. De afgelopen weken heb ik het tijdens stapavonden steeds zover laten komen om mijn grens voorbij te gaan, dat wil zeggen dat ik dan in situaties belandde waarvan ik eigenlijk voor mezelf besloten had die niet meer aan te gaan. Bijvoorbeeld orale seks hebben met een kennis en zoenen met een collega die een vriendin heeft en samenwoont en nu vervolgens compleet in de war is.
Ik schaam me eigenlijk een beetje als ik dit schrijf. Op een moment als deze zie ik op tegen alles wat nog komen gaat, met name met die collega. Ben bang dat ik dingen voor mezelf verpest en me in benarde situaties plaats.
Het rare is dat ik gewoon een slimme , nuchtere vrouw ben (dat durf ik wel te zeggen), maar toch blijkbaar steeds zo'n kick nodig lijk te hebben, die me vervolgens weer erg teleurgesteld doen raken..
Ik baal er van. Merk ook dat ik slecht uit mijn woorden kom nu. Aardig confronterend ook om dit op te schrijven.
Weet niet eens met welke reden, maar al is het maar om het even van me af te schrijven..
Ik heb al een paar jaar geen relatie meer en nadien heb ik toch eigenlijk behoorlijk wat mannen versleten. Serieus is het in de meeste gevallen niet te noemen, want ondanks mijn 'losbolligheid' vind ik mezelf vrij kritisch als het om relaties gaat. Ik ontmoet weinig/geen mannen die ook daadwerkelijk een aanvulling kunnen zijn op mijn leven. Waar ik echt van onder de indruk kan zijn. Heel jammer, dat besef ik me steeds meer.. Toch schijn ik dus niet vies te zijn van de losse contacten die soms ontstaan, alhoewel deze achteraf gezien steeds leger en betekenislozer voelen.
Ik vind het niet leuk meer. De afgelopen weken heb ik het tijdens stapavonden steeds zover laten komen om mijn grens voorbij te gaan, dat wil zeggen dat ik dan in situaties belandde waarvan ik eigenlijk voor mezelf besloten had die niet meer aan te gaan. Bijvoorbeeld orale seks hebben met een kennis en zoenen met een collega die een vriendin heeft en samenwoont en nu vervolgens compleet in de war is.
Ik schaam me eigenlijk een beetje als ik dit schrijf. Op een moment als deze zie ik op tegen alles wat nog komen gaat, met name met die collega. Ben bang dat ik dingen voor mezelf verpest en me in benarde situaties plaats.
Het rare is dat ik gewoon een slimme , nuchtere vrouw ben (dat durf ik wel te zeggen), maar toch blijkbaar steeds zo'n kick nodig lijk te hebben, die me vervolgens weer erg teleurgesteld doen raken..
Ik baal er van. Merk ook dat ik slecht uit mijn woorden kom nu. Aardig confronterend ook om dit op te schrijven.
Weet niet eens met welke reden, maar al is het maar om het even van me af te schrijven..
zondag 3 februari 2008 om 00:51
Het is al heel wat dat je dit op durft te schrijven. Knap hoor!
Wat je je kunt afvragen: doe je deze dingen misschien als je een beetje te veel gedronken hebt? Is het je om seks te doen? Of heb je behoefte aan intieme aandacht, dat je daarom 'aanpapt' met allerlei mannen?
Behoefte hebben aan seks is heel normaal daar hoef je je niet voor te schamen. Hou andere mensen alleen niet voor de gek zou ik zeggen...jouw collega was er natuurlijk zelf ook bij dus dat ligt niet alleen bij jou. Probeer je te beperken tot vrijgezellen zou ik zeggen...
Wat je je kunt afvragen: doe je deze dingen misschien als je een beetje te veel gedronken hebt? Is het je om seks te doen? Of heb je behoefte aan intieme aandacht, dat je daarom 'aanpapt' met allerlei mannen?
Behoefte hebben aan seks is heel normaal daar hoef je je niet voor te schamen. Hou andere mensen alleen niet voor de gek zou ik zeggen...jouw collega was er natuurlijk zelf ook bij dus dat ligt niet alleen bij jou. Probeer je te beperken tot vrijgezellen zou ik zeggen...
zondag 3 februari 2008 om 12:25
Het gaat niet goed. Ik kan het een klein beetje relativeren, jullie woorden zorgen daar ook wel voor, alleen deze situatie beinvloedt mijn hele weekend al.
Met name de collega-issue zit me nogal hoog. Roddels blijken nu al rond te gaan terwijl het enkel gebasseerd is op 'ideeen'. Heel erg vind ik het, dat dit gebeurt. Natuurlijk ook mijn eigen schuld, maar ik ben bang en onzeker nu. Bang dat ik een 'naam' krijg en met scheve gezichten zal worden aangekeken. De mensen die de roddel de wereld in hebben geholpen heb ik zelf benaderd en hen erop aangesproken. Dat was wel een goede zet denk ik. Maar neemt niet weg dat ik me héél erg kut voel nu, het liefst me ziek zou melden en onder een steen zou willen kruipen. Ik kan het even niet goed praten voor mezelf nu. Baal echt enorm.
zondag 3 februari 2008 om 12:31
Kom op meid, we hebben allemaal een periode in ons leven waar we achteraf van denken 'dat had ik ook heel anders aan kunnen pakken'.
Ga je aub niet zitten schamen omdat je een beetje in de rondte heb liggen neuken, want wat is er precies zo erg aan? Je hebt het een tijdje leuk gevonden en nu ben je in een fase gekomen waarin je merkt dat dit jouw 'ding' niet meer is.
Misschien weet je nog niet wat jouw 'ding' dan wel is of weet je het wel maar heb je dat nog niet voor elkaar en maakt dat je nu onzeker. Wat het ook is, je gaat van de ene fase over in de andere en dat is altijd een beetje raar.
Wat het lastig maakt is die collega. Ik lees een beetje uit jouw verhaal dat je niet met hem verder wilt? Nou, dan moet je hem dat zsm duidelijk maken. Dat hij in de war is, is zijn probleem. Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn gevoelens en voor wat hij ermee doet.
En ik ga er vanuit dat jij je lesje wat betreft zoenen met bezette mannen cq collega's ook wel geleerd hebt, ik denk dat je dat voortaan wel zult mijden.
Ga je aub niet zitten schamen omdat je een beetje in de rondte heb liggen neuken, want wat is er precies zo erg aan? Je hebt het een tijdje leuk gevonden en nu ben je in een fase gekomen waarin je merkt dat dit jouw 'ding' niet meer is.
Misschien weet je nog niet wat jouw 'ding' dan wel is of weet je het wel maar heb je dat nog niet voor elkaar en maakt dat je nu onzeker. Wat het ook is, je gaat van de ene fase over in de andere en dat is altijd een beetje raar.
Wat het lastig maakt is die collega. Ik lees een beetje uit jouw verhaal dat je niet met hem verder wilt? Nou, dan moet je hem dat zsm duidelijk maken. Dat hij in de war is, is zijn probleem. Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn gevoelens en voor wat hij ermee doet.
En ik ga er vanuit dat jij je lesje wat betreft zoenen met bezette mannen cq collega's ook wel geleerd hebt, ik denk dat je dat voortaan wel zult mijden.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 3 februari 2008 om 12:41
Als ik terugkijk zijn de situaties waar ik me het rotst over voelde altijd n.a.v drankgebruik. Ik weet dat ik een slechte rem heb. Ik ga maar door tot ik soms me nauwelijks herinner wat er is gebeurd.. Daar voelde ik me dan een dag of 3 tot een week rot over, om het vervolgens daarna te verbannen uit mijn gedachten. Ik schaam me dood als ik dit zo schrijf. Maar het is ook goed. Ik walgde gister van mijn 'mannenboekje' waarin ik de scores bijhield. Mijn God, what was I thinking?! Na 20 moet je je toch al achter je oren krabben? Jeetje.. hoe confronterend nu.
En tja wat betreft de collega; heel vervelend. Vervelend dat hij bezet is, vervelend dat het een collega is, vervelen dat ik niks voor hem voel en nog vervelender dat hij dat wel voor mij lijkt te doen. Maar inderdaad, uiteindelijk is dat zijn probleem. Al vind ik het heel erg kut voor zijn relatie, dat hij daar nu hard over aan het nadenken is, omdat ik het nodig vond om met hem te zoenen en hij mij dus al vanaf dag 1 leuk blijkt te vinden.
Dank je trouwens Bianca. In zelfreflectie ben ik goed, alleen was ik nog nooit op dit punt aangekomen.. Maar nu lijkt die tijd wel rijp ja. Tijd van bezinning..
En tja wat betreft de collega; heel vervelend. Vervelend dat hij bezet is, vervelend dat het een collega is, vervelen dat ik niks voor hem voel en nog vervelender dat hij dat wel voor mij lijkt te doen. Maar inderdaad, uiteindelijk is dat zijn probleem. Al vind ik het heel erg kut voor zijn relatie, dat hij daar nu hard over aan het nadenken is, omdat ik het nodig vond om met hem te zoenen en hij mij dus al vanaf dag 1 leuk blijkt te vinden.
Dank je trouwens Bianca. In zelfreflectie ben ik goed, alleen was ik nog nooit op dit punt aangekomen.. Maar nu lijkt die tijd wel rijp ja. Tijd van bezinning..
zondag 3 februari 2008 om 12:45
Hoi Maelys,
Ik heb zelf ook wel zo'n periode gehad. Ik nam me dan iedere keer voor om 'verstandig' te zijn, om pas meer van mezelf te geven als ik er echt een relatie in zag. Maar ja, dan ontmoette ik weer iemand en voor ik het wist was ik alweer over mijn grenzen heen gegaan en was er alweer van alles gebeurd waar ik achteraf van baalde. Op dat moment leek het leuk, maar naderhand toch niet, en dan was ik weer terug bij af. Wel goed van jou dat je je dat zo realiseert, ik zag dat pas achteraf zo duidelijk.
Bij mij had het te maken met onzekerheid, ik kon/durfde mijn grenzen niet goed aan te geven. En als ik merkte dat iemand mij leuk vond, leuk genoeg om mee te zoenen (of meer) dan was dat goed voor mijn zelfvertrouwen. In aanwezigheid van zo'n ander kon ik dan niet aangeven dat ik het eigenlijk niet echt wilde, terwijl ik dat als ik alleen was wel heel goed wist.
Inmiddels heb ik al een aantal jaren een vaste relatie, waarin ik trouw ben. Ik ontwijk situaties waarin ik mezelf zou kunnen verliezen, want ik ben echt 100% trouw, dat wil ik ook zijn, maar ik ken mijn zwakke punt. Helemaal voor mezelf instaan ''in bepaalde situaties'' kan ik niet. Doordat ik dat weet van mezelf, kan ik het voorkomen.
Nou ja, beetje vaag omschreven allemaal, ik hoop dat je er nog een touw aan vast kunt knopen...
Vervelend dat er over je geroddeld wordt. Ik hoop dat je dat een beetje naast je neer kunt leggen. Dat is mij ook wel gebeurd, maar je moet je realiseren dat jij nu misschien het onderwerp van gesprek bent, maar volgende week is het weer iemand anders. Mensen willen nu eenmaal graag roddelen.
Ik hoop dat je je snel wat beter voelt.
Ik heb zelf ook wel zo'n periode gehad. Ik nam me dan iedere keer voor om 'verstandig' te zijn, om pas meer van mezelf te geven als ik er echt een relatie in zag. Maar ja, dan ontmoette ik weer iemand en voor ik het wist was ik alweer over mijn grenzen heen gegaan en was er alweer van alles gebeurd waar ik achteraf van baalde. Op dat moment leek het leuk, maar naderhand toch niet, en dan was ik weer terug bij af. Wel goed van jou dat je je dat zo realiseert, ik zag dat pas achteraf zo duidelijk.
Bij mij had het te maken met onzekerheid, ik kon/durfde mijn grenzen niet goed aan te geven. En als ik merkte dat iemand mij leuk vond, leuk genoeg om mee te zoenen (of meer) dan was dat goed voor mijn zelfvertrouwen. In aanwezigheid van zo'n ander kon ik dan niet aangeven dat ik het eigenlijk niet echt wilde, terwijl ik dat als ik alleen was wel heel goed wist.
Inmiddels heb ik al een aantal jaren een vaste relatie, waarin ik trouw ben. Ik ontwijk situaties waarin ik mezelf zou kunnen verliezen, want ik ben echt 100% trouw, dat wil ik ook zijn, maar ik ken mijn zwakke punt. Helemaal voor mezelf instaan ''in bepaalde situaties'' kan ik niet. Doordat ik dat weet van mezelf, kan ik het voorkomen.
Nou ja, beetje vaag omschreven allemaal, ik hoop dat je er nog een touw aan vast kunt knopen...
Vervelend dat er over je geroddeld wordt. Ik hoop dat je dat een beetje naast je neer kunt leggen. Dat is mij ook wel gebeurd, maar je moet je realiseren dat jij nu misschien het onderwerp van gesprek bent, maar volgende week is het weer iemand anders. Mensen willen nu eenmaal graag roddelen.
Ik hoop dat je je snel wat beter voelt.
zondag 3 februari 2008 om 12:53
Roddels op de werkvloer komen vaak voor. De meeste bedrijven zijn kleine dorpjes of soapfabriekjes. Besteed er alsjeblieft niet te veel aandacht aan, daarmee trek je juist meer aandacht dan je wilt. Bedenk je dat binnen mum van tijd - als je er maar luchtig over blijft doen - er wel weer een andere roddel rond waait.
zondag 3 februari 2008 om 12:56
Ik ben 'in mijn tijd' ook een behoorlijke sloerie geweest. Scharrels, ONS, soms wel 3 in één weekend.
Waar het mee te maken had? Ik vond het gewoon leuk, maar aandacht willen hebben en onzekerheid speelden natuurlijk ook wel een rol.
En opeens word je wakker, kijk je naast je en denk je 'waar ben ik in godesnaam mee bezig?' dan ga je nog ff door omdat je het zo gewend bent maar het gaat je steeds meer tegenstaan. En erger, je gaat jezelf tegenstaan. Tijd om ermee te nokken dus.(zo ging het letterlijk bij mij)
In tegenstelling tot jou heb ik me nooit geschaamd voor wat ik mijn slettenperiode noem en ik hoop dat jij die schaamte ook snel voorbij bent.
Tuurlijk denk ik achteraf dat ik het wel eens wat anders aan had kunnen pakken, ik weet dat ik hier en daar wat mensen heb gekwetst door m´n gedrag en ik weet ook dat ik enorm gemazzeld heb omdat ik er zonder kleerscheuren vanaf ben gekomen. Ik bedoel een SOA o zwangerschap is zo opgelopen, laat staan dat je in hele nare situaties terecht kunt komen als je met een vreemde kerel meegaat.
Waar het mee te maken had? Ik vond het gewoon leuk, maar aandacht willen hebben en onzekerheid speelden natuurlijk ook wel een rol.
En opeens word je wakker, kijk je naast je en denk je 'waar ben ik in godesnaam mee bezig?' dan ga je nog ff door omdat je het zo gewend bent maar het gaat je steeds meer tegenstaan. En erger, je gaat jezelf tegenstaan. Tijd om ermee te nokken dus.(zo ging het letterlijk bij mij)
In tegenstelling tot jou heb ik me nooit geschaamd voor wat ik mijn slettenperiode noem en ik hoop dat jij die schaamte ook snel voorbij bent.
Tuurlijk denk ik achteraf dat ik het wel eens wat anders aan had kunnen pakken, ik weet dat ik hier en daar wat mensen heb gekwetst door m´n gedrag en ik weet ook dat ik enorm gemazzeld heb omdat ik er zonder kleerscheuren vanaf ben gekomen. Ik bedoel een SOA o zwangerschap is zo opgelopen, laat staan dat je in hele nare situaties terecht kunt komen als je met een vreemde kerel meegaat.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 3 februari 2008 om 13:03
Echt heel onzeker ben ik niet eens, natuurlijk is bevestiging krijgen dat iemand je leuk vindt goed voor je ego, maar aan aandacht kom ik niet eens tekort (pff, wat klinkt dat arrogant)..het gaat erom hoe ík ermee omga. En dat is weleens wat te makkelijk vrees ik ja. Ligt ook geheel aan mijn stemming eigenlijk. Meestal gebeuren die dingen als 'rebound', na mislukte dates/verliefdheden, zoiets. Ook in neem me steeds weer voor om met een schone lei te beginnen.. maar ja, soms lutk dat even om er vervolgens weer flink op los te feesten (en beesten..).
Dat geroddel moet ik zeker proberen los te laten, maar het gaat toch om mijn werkplek he. Het liefst zou ik er luchtiger in willen staan, dat lukt me ook vast wel over een paar dagen, maar nu totaal niet. Voel me gewoon heel klein nu. Heel klein en onzeker.
Misschien neem ik er maar een huisdier bij; me meer richten op het huisje, boompje, beestje..
Dat geroddel moet ik zeker proberen los te laten, maar het gaat toch om mijn werkplek he. Het liefst zou ik er luchtiger in willen staan, dat lukt me ook vast wel over een paar dagen, maar nu totaal niet. Voel me gewoon heel klein nu. Heel klein en onzeker.
Misschien neem ik er maar een huisdier bij; me meer richten op het huisje, boompje, beestje..
zondag 3 februari 2008 om 13:04
Ik ken het ook, zo'n - flink lange - periode waarin ik de ene one night stand na de andere had en waarbij ik op mijn lijstje ook veel verder kwam dan 20, 30 en meer.
Ik kan me herinneren dat ik op een gegeven moment me realiseerde dat het zo'n gewoonte was geworden, dat ik niet meer goed wist hoe ik erin was beland en hoe ik het weer moest stoppen.
Uiteindelijk besloot ik dat het gewoon een kwestie was van niet meer doen. Geen omstandigheden meer zoeken waarin het kon plaatsvinden en mijn gewoontes omgooien.
Het was onwennig in het begin, maar het lukte. Af en toe had ik wel zin om weer terug te duiken in de gewoonte. Maar als ik me dan ging bedenken hoe ik dat zou doen, hoe het zou zijn en hoe ik me zou voelen daarna, dan verging de lust me wel om toch opnieuw te beginnen.
Inmiddels ben ik er een paar jaar niet meer mee bezig. En dat is een enorme opluchting.
Maleys, dat je je hardop realiseert dat je hier geen zin meer in hebt, is al de eerste stap. Wat het ook voor nut had in het verleden, blijkbaar begint dat nut nu te verdwijnen.
Sterkte met het verduidelijken aan de collega dat hij geen hoop hoeft te koesteren. En sterkte met het veranderen van je gedragspatroon, wat je blijkbaar niet meer wilt. Ik vind het van kracht getuigen dat je je realiseert hoe het voor jou zit en dat je er iets aan doet. En voel je niet schuldig. Als je het toen anders had gekund of gewild, had je het wel gedaan nietwaar?
Ik kan me herinneren dat ik op een gegeven moment me realiseerde dat het zo'n gewoonte was geworden, dat ik niet meer goed wist hoe ik erin was beland en hoe ik het weer moest stoppen.
Uiteindelijk besloot ik dat het gewoon een kwestie was van niet meer doen. Geen omstandigheden meer zoeken waarin het kon plaatsvinden en mijn gewoontes omgooien.
Het was onwennig in het begin, maar het lukte. Af en toe had ik wel zin om weer terug te duiken in de gewoonte. Maar als ik me dan ging bedenken hoe ik dat zou doen, hoe het zou zijn en hoe ik me zou voelen daarna, dan verging de lust me wel om toch opnieuw te beginnen.
Inmiddels ben ik er een paar jaar niet meer mee bezig. En dat is een enorme opluchting.
Maleys, dat je je hardop realiseert dat je hier geen zin meer in hebt, is al de eerste stap. Wat het ook voor nut had in het verleden, blijkbaar begint dat nut nu te verdwijnen.
Sterkte met het verduidelijken aan de collega dat hij geen hoop hoeft te koesteren. En sterkte met het veranderen van je gedragspatroon, wat je blijkbaar niet meer wilt. Ik vind het van kracht getuigen dat je je realiseert hoe het voor jou zit en dat je er iets aan doet. En voel je niet schuldig. Als je het toen anders had gekund of gewild, had je het wel gedaan nietwaar?
zondag 3 februari 2008 om 13:29
He Maelys,
Eerste een knuffel! Ik weet uit ervaring hoe slopend en zwaar een "day after" kan zijn! En dan doel ik op de dag nadat je door drank je grenzen over bent gegaan. Ik herken veel in je verhaal. En de enige tip die ik je kan geven is: drink een tijdje niet.
Zelf kan ik ook niet stoppen met drinken en ga ik na drank altijd over mijn grenzen heen. In mijn geval heeft dit niet te maken met sex of zoenen, maar met wat ik zeg: ik gooi mijn prive-leven op tafel, vertel andermans geheimen door, word emotioneel en ik zal de ander weleens "de waarheid" vertellen... Helaas zit ik nogal in een "drinkende cultuur", waardoor bij stappen altijd drank kwam (en komt) kijken... de dag daarna voelde ik me rot, schaamde ik me zoooooo diep en voelde ik echte zelfhaat...
Op een gegeven moment besefte ik hoe "zonde" dit was van mijn leven. Ik was minstens 2 a 3 dagen in de week depressief door de drank en mijn eigen gedrag... ZO ZONDE! Die zelfhaat, dat rotte gevoel, die angst om naar je werk te gaan of de mensen die erbij waren weer onder ogen te komen... Echt slopend!
Ik ben echt een tijdje gestopt en tegenwoordig drink ik wel weer. Ongeveer eens in de maand drink ik teveel... (tja, ik heb nu eenmaal ook geen/ weinig rem), maar om een of andere reden ben ik me op het moment zlef heel erg bewust van de gevolgen die het kan hebben, waardoor ik mezelf automatisch in toom houd...
Meid, jij hebt op dit moment weinig aan mijn verhaal, want ik denk niet dat ik je huidige rotgevoel weg kan halen. Laat het over je heen komen, verdraag het voor vandaag en ga morgen met opgeheven hoofd naar je werk... Je zult zien dat het minder erg wordt, dan jij nu denkt.
Knap dat je naar jezelf durft te kijken en neem jezelf gewoon voor dat je er vanaf nu wat aan gaat doen. Lukt je! En sterkte vandaag!
Veeliefs!
Satire
Eerste een knuffel! Ik weet uit ervaring hoe slopend en zwaar een "day after" kan zijn! En dan doel ik op de dag nadat je door drank je grenzen over bent gegaan. Ik herken veel in je verhaal. En de enige tip die ik je kan geven is: drink een tijdje niet.
Zelf kan ik ook niet stoppen met drinken en ga ik na drank altijd over mijn grenzen heen. In mijn geval heeft dit niet te maken met sex of zoenen, maar met wat ik zeg: ik gooi mijn prive-leven op tafel, vertel andermans geheimen door, word emotioneel en ik zal de ander weleens "de waarheid" vertellen... Helaas zit ik nogal in een "drinkende cultuur", waardoor bij stappen altijd drank kwam (en komt) kijken... de dag daarna voelde ik me rot, schaamde ik me zoooooo diep en voelde ik echte zelfhaat...
Op een gegeven moment besefte ik hoe "zonde" dit was van mijn leven. Ik was minstens 2 a 3 dagen in de week depressief door de drank en mijn eigen gedrag... ZO ZONDE! Die zelfhaat, dat rotte gevoel, die angst om naar je werk te gaan of de mensen die erbij waren weer onder ogen te komen... Echt slopend!
Ik ben echt een tijdje gestopt en tegenwoordig drink ik wel weer. Ongeveer eens in de maand drink ik teveel... (tja, ik heb nu eenmaal ook geen/ weinig rem), maar om een of andere reden ben ik me op het moment zlef heel erg bewust van de gevolgen die het kan hebben, waardoor ik mezelf automatisch in toom houd...
Meid, jij hebt op dit moment weinig aan mijn verhaal, want ik denk niet dat ik je huidige rotgevoel weg kan halen. Laat het over je heen komen, verdraag het voor vandaag en ga morgen met opgeheven hoofd naar je werk... Je zult zien dat het minder erg wordt, dan jij nu denkt.
Knap dat je naar jezelf durft te kijken en neem jezelf gewoon voor dat je er vanaf nu wat aan gaat doen. Lukt je! En sterkte vandaag!
Veeliefs!
Satire
zondag 3 februari 2008 om 17:07
Ik herken dat gevoel wel wat je omschrijft. Een paar jaar terug na een relatie van 7 jaar waarin ik erg kort werd gehouden en amper andere mannen sprak, kwam ik los daarna. Ik stond er aanvankelijk nooit echt bij stil en vond vrouwen die zo losbandig waren onder invloed van alcohol maar mutsen.
Afijn hier nog zo'n 'muts'. (ex-muts haha)
Ik ging van nooit naar elke weekend stappen en dan flink drinken daarbij. Vond het een kick om bevestigd te krijgen dat genoeg mannen mij zagen zitten en heb ook een aantal dingen gedaan waarvan ik later dacht...what the f***????!!! Doe ik dat?
Het strookte totaal niet met hoe ik over dingen dacht en toch gedroeg ik me een aantal keer (te) makkelijk naar mannen toe.
Ik voelde mij daarna ook teleurgesteld in mezelf en nam me dan voor om dit niet weer te laten gebeuren.
Nu heb ik een vaste relatie en om eerlijk te zijn is deze gekgenoeg ook zo 'makkelijk' begonnen. Ik kende hem al een half jaar, maar gelijk de eerste avond nadat ik hem versierd had zijn we in bed beland en moet eerlijk bekennen dat het initiatief toch echt voornamelijk bij mij weg kwam. Ik schaamde mij daarna toch best wel en was ook een beetje bang dat hij af zou knappen op mij.
Gelukkig was dat niet zo, ik heb dit ook besproken met hem. Het scheelde denk ik ook dat hij mij al redelijk goed kende en mij daardoor niet gelijk als 'makkelijk' zag.
De periode dat ik mij zo gedroeg was ook een periode waarin ik niet lekker in mijn vel zat en best wel onverschillig was.
Verder denk ik dat het feit dat jij dit inziet genoeg zegt. Telkens spijt voelen als je er aan terugdenkt helpt je ook niet verder. Overigens slijt dat gevoel ook wel weer.
Wat die collega betreft (toevallig was mijn huidige vriend ook een collega haha) zou ik toch steevast naar m'n werk gaan. Ik denk dat jouw afwezigheid ook extra voer voor roddels zou zijn.
Schijt aan iedereen en ga met opgeheven hoofd naar je werk. Het is niet allemaal jouw verantwoordelijkheid, jouw collega was er zelf ook bij.
Tenslotte wil ik nog zeggen dat ik het ook erg dapper van je vindt dat je dit eerlijk toegeeft en geen plaat voor je kop hebt. Verder zijn er veel vrouwen met een 'slettenperiode' zoals je kunt lezen op dit forum. Mannen zijn wat dat betreft geen haar beter, maar daar wordt vaak vanuit een andere (meer positieve) invalshoek over gesproken he.
Afijn hier nog zo'n 'muts'. (ex-muts haha)
Ik ging van nooit naar elke weekend stappen en dan flink drinken daarbij. Vond het een kick om bevestigd te krijgen dat genoeg mannen mij zagen zitten en heb ook een aantal dingen gedaan waarvan ik later dacht...what the f***????!!! Doe ik dat?
Het strookte totaal niet met hoe ik over dingen dacht en toch gedroeg ik me een aantal keer (te) makkelijk naar mannen toe.
Ik voelde mij daarna ook teleurgesteld in mezelf en nam me dan voor om dit niet weer te laten gebeuren.
Nu heb ik een vaste relatie en om eerlijk te zijn is deze gekgenoeg ook zo 'makkelijk' begonnen. Ik kende hem al een half jaar, maar gelijk de eerste avond nadat ik hem versierd had zijn we in bed beland en moet eerlijk bekennen dat het initiatief toch echt voornamelijk bij mij weg kwam. Ik schaamde mij daarna toch best wel en was ook een beetje bang dat hij af zou knappen op mij.
Gelukkig was dat niet zo, ik heb dit ook besproken met hem. Het scheelde denk ik ook dat hij mij al redelijk goed kende en mij daardoor niet gelijk als 'makkelijk' zag.
De periode dat ik mij zo gedroeg was ook een periode waarin ik niet lekker in mijn vel zat en best wel onverschillig was.
Verder denk ik dat het feit dat jij dit inziet genoeg zegt. Telkens spijt voelen als je er aan terugdenkt helpt je ook niet verder. Overigens slijt dat gevoel ook wel weer.
Wat die collega betreft (toevallig was mijn huidige vriend ook een collega haha) zou ik toch steevast naar m'n werk gaan. Ik denk dat jouw afwezigheid ook extra voer voor roddels zou zijn.
Schijt aan iedereen en ga met opgeheven hoofd naar je werk. Het is niet allemaal jouw verantwoordelijkheid, jouw collega was er zelf ook bij.
Tenslotte wil ik nog zeggen dat ik het ook erg dapper van je vindt dat je dit eerlijk toegeeft en geen plaat voor je kop hebt. Verder zijn er veel vrouwen met een 'slettenperiode' zoals je kunt lezen op dit forum. Mannen zijn wat dat betreft geen haar beter, maar daar wordt vaak vanuit een andere (meer positieve) invalshoek over gesproken he.
zondag 3 februari 2008 om 17:28
Wat fijn dat er meer mensen zijn die er openlijk voor uitkomen dat zij zo'n zelfde gevoel/periode hebben als ik.
Ik heb vandaag even koffie gedronken met een vriendin. Een goede vriendin met wie ik dit soort zaken ook kan bespreken, gelukkig. Het relativeert wel enigzins moet ik zeggen, maar dat beetje angstige gevoel blijft er toch wel even bij me zitten. Zal met lood in mijn schoenen naar mijn werk gaan morgen. Ik weet dat bepaalde collega's misschien een bepaald hebben nu bij me en dat laat me niet koud. Toch vervelend als mensen een beeld van je hebben, terwijl je zelf wel beter weet.
Ik heb de collega in kwestie gesproken en gezien de hele situatie houden we vast aan dat er níets is gebeurd tussen ons die bewuste avond. Dat wordt dus liegen en ontkennen naar de rest, maar denk ik wel het beste.
Ik herken me ook erg in jouw verhaal Satire en daar heb ik zeker wel wat aan, want zoals jij het beschrijft, zo is het nu eenmaal.
Ik ben een enorme flirt, of ben ik gewoon op zoek naar iets?
Ik betrapte mezelf er net weer op, op MSN; een jongen die ik al mijn levenlang ken, maar ik nooit als 'potentieel' zag ivm zijn jongere leeftijd waar ik me toch enorm door aangetrokken voel. Maar waarom he? Omdat ie er lekker uit ziet? Omdat het spannend is? Zou dus betekenen dat ik dan ook met dat contact moet kappen, ook al is er nog niks gebeurd, ik zoek steeds die grens.
Ik heb vandaag even koffie gedronken met een vriendin. Een goede vriendin met wie ik dit soort zaken ook kan bespreken, gelukkig. Het relativeert wel enigzins moet ik zeggen, maar dat beetje angstige gevoel blijft er toch wel even bij me zitten. Zal met lood in mijn schoenen naar mijn werk gaan morgen. Ik weet dat bepaalde collega's misschien een bepaald hebben nu bij me en dat laat me niet koud. Toch vervelend als mensen een beeld van je hebben, terwijl je zelf wel beter weet.
Ik heb de collega in kwestie gesproken en gezien de hele situatie houden we vast aan dat er níets is gebeurd tussen ons die bewuste avond. Dat wordt dus liegen en ontkennen naar de rest, maar denk ik wel het beste.
Ik herken me ook erg in jouw verhaal Satire en daar heb ik zeker wel wat aan, want zoals jij het beschrijft, zo is het nu eenmaal.
Ik ben een enorme flirt, of ben ik gewoon op zoek naar iets?
Ik betrapte mezelf er net weer op, op MSN; een jongen die ik al mijn levenlang ken, maar ik nooit als 'potentieel' zag ivm zijn jongere leeftijd waar ik me toch enorm door aangetrokken voel. Maar waarom he? Omdat ie er lekker uit ziet? Omdat het spannend is? Zou dus betekenen dat ik dan ook met dat contact moet kappen, ook al is er nog niks gebeurd, ik zoek steeds die grens.
zondag 3 februari 2008 om 19:14
Er is op zich helemaal niets mis met losbandig zijn en grenzen opzoeken , maar het is niet altijd verstandig om dit te doen met bekenden of waar bekenden bij zijn . Waar of niet waar , wel of niet ter zake doende ; als " men " een beeld van je heeft kan dit bij van alles invloed hebben .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 4 februari 2008 om 01:05
Je hoeft niet direct met een contact te kappen omdat je nu fantasietjes over hem hebt hoor Je kent hem al je hele leven, laat alsjeblieft je geile gedachtes dat leuke contact niet verpesten. Dit is juist een mooi projectje om te oefenen niet direct door je knieën te gaan.
Ik snap je gevoel wel; die 'day after' is niet leuk en ik kan me voorstellen dat je misschien wat schaamte voelt door je dronken escapades. Maar goed, je hebt dit een tijd wél leuk gevonden, en nu merk je dat het niet meer bij je past. Dus nu is het tijd om dingen anders te gaan doen. Om weer te leren te stappen zonder direct te 'moeten' flirten en scoren. Ga met je goede vriendin stappen, spreek met haar af dat je minder of niet zuipt en niet flirt. En spreek desnoods met haar af dat ze je aan je haren naar huis sleept als je toch weer op zoek gaat naar die grenzen. Je kunt ook lol hebben zonder one night stands en jij bent de enige die je leven kan veranderen.
Meid, wees niet te hard voor jezelf. Niks mis met een tijdje losbandig zijn als dat op zo'n moment bij je past. Nu past het niet meer en moet je er wat mee. En dat gaat je lukken hoor.
Achteraf spijt hebben van dingen heeft zo weinig zin; je kunt er hooguit van leren voor de toekomst.
Ik snap je gevoel wel; die 'day after' is niet leuk en ik kan me voorstellen dat je misschien wat schaamte voelt door je dronken escapades. Maar goed, je hebt dit een tijd wél leuk gevonden, en nu merk je dat het niet meer bij je past. Dus nu is het tijd om dingen anders te gaan doen. Om weer te leren te stappen zonder direct te 'moeten' flirten en scoren. Ga met je goede vriendin stappen, spreek met haar af dat je minder of niet zuipt en niet flirt. En spreek desnoods met haar af dat ze je aan je haren naar huis sleept als je toch weer op zoek gaat naar die grenzen. Je kunt ook lol hebben zonder one night stands en jij bent de enige die je leven kan veranderen.
Meid, wees niet te hard voor jezelf. Niks mis met een tijdje losbandig zijn als dat op zo'n moment bij je past. Nu past het niet meer en moet je er wat mee. En dat gaat je lukken hoor.
Achteraf spijt hebben van dingen heeft zo weinig zin; je kunt er hooguit van leren voor de toekomst.
maandag 4 februari 2008 om 10:47
Dank je wel.
Jullie woorden geven me veel steun , hoe gek dat ook klinkt, want ik ken jullie niet eens persoonlijk.
Zoals verwacht sliep ik vannacht slecht en zag ik op tegen vandaag. Maar ik merkte dat mijn angst plaats had gemaakt voor boosheid en tijdens de rit naar mijn werk toe leek dit alleen maar hoger op te lopen. Ik heb met de bezette collega besproken dat we alles ontkennen en die knop is nu ook wel om voor mezelf; er is gewoon niks gebeurd. Wel heb ik ontdekt dat er een aantal mensen flink roddelen en dat heeft mijn vertrouwen in hen flink geschaad. Dat is ook wat me boos maakt; het gevoel in de zeik genomen te worden. daar pas ik voor. Dat heb ik die mensen dus ook al duidelijk gemaakt door ze zelf te benaderen alvorens mijn werkdag vandaag. Dat werd op zich wel aardig opgepakt vond ik.
Maar goed. Mijn nieuwe leven is begonnen. Dank je wel Tangerine dat ik me op zich nog wel bezig mag houden met het Geile Projectje.. Nee, zonder dollen; je hebt er wel een punt mee om het misschien echt als een soort van projectje te laten zijn voor me. Een veilig Flirtprojectje, dus zonder officiele dates e.d. want dat hoort natuurlijk even niet bij mijn gewenste levenststijl.
Het zal mij allemaal benieuwen..
Jullie woorden geven me veel steun , hoe gek dat ook klinkt, want ik ken jullie niet eens persoonlijk.
Zoals verwacht sliep ik vannacht slecht en zag ik op tegen vandaag. Maar ik merkte dat mijn angst plaats had gemaakt voor boosheid en tijdens de rit naar mijn werk toe leek dit alleen maar hoger op te lopen. Ik heb met de bezette collega besproken dat we alles ontkennen en die knop is nu ook wel om voor mezelf; er is gewoon niks gebeurd. Wel heb ik ontdekt dat er een aantal mensen flink roddelen en dat heeft mijn vertrouwen in hen flink geschaad. Dat is ook wat me boos maakt; het gevoel in de zeik genomen te worden. daar pas ik voor. Dat heb ik die mensen dus ook al duidelijk gemaakt door ze zelf te benaderen alvorens mijn werkdag vandaag. Dat werd op zich wel aardig opgepakt vond ik.
Maar goed. Mijn nieuwe leven is begonnen. Dank je wel Tangerine dat ik me op zich nog wel bezig mag houden met het Geile Projectje.. Nee, zonder dollen; je hebt er wel een punt mee om het misschien echt als een soort van projectje te laten zijn voor me. Een veilig Flirtprojectje, dus zonder officiele dates e.d. want dat hoort natuurlijk even niet bij mijn gewenste levenststijl.
Het zal mij allemaal benieuwen..
maandag 4 februari 2008 om 22:32
Helaas herken ik erg veel in je verhaal. Ik zit momenteel ook met het ik-klooi-maar-wat-aan idee. Heb de laatste tijd ook wat mannen versleten, waarvan ik bij voorbaat al wist dat het niks zou worden. Niet leuk genoeg, niet aantrekkelijk genoeg, niet genoeg diepgang. En dat zeg ik, terwijl ik me voor de spiegel afvraag of mijn eigen diepgang soms naar mijn kruis is afgedaald.
Onder invloed van alcohol vervagen grenzen en achteraf lijkt het alsof ik mijn eigen waarden niet leef. Op het moment zelf is het meestal nog wel aardig, maar achter af denk ik vaak; moest dat nou?? Als ik dan ook nog "nee" moet antwoorden op de vraag aan mezelf of ik er nou echt van genoten heb, dan voel ik mij toch wel een triest geval. Terwijl ik ook niet heel erg dom ben en geen chronisch gebrek heb aan zelfvertrouwen.
Heb me ook afgevraagd waarom ik het dan precies doe. Denk toch een gebrek aan intimiteit (wat hierdoor juist alleen maar erger wordt). Want hoe meer ik mij lichamelijk geef, des te verder gaat mijn geestelijk geven op slot.
Tis inderdaad als pokon voor je ego, tijdelijk, maar daarnaast probeer ik me niet met mijn ego te identificeren. Dus ik denk ook; eigenwaarde, waar ben je?
Nou veel heb je waarschijnlijk niet aan mijn verhaal, maar ik begrijp wel enigszins hoe je je voelt.
Dat met die collega is niet al te handig inderdaad. Lullige samenloop van omstandigheden. Maar goed, je bent meer dan je slechtste acties, en je weet zelf dat wat je doet niet goed is. Eigenlijk ben je dan al wel een eind.
Nu nog het bordje "doodlopende weg" niet meer negeren..
Onder invloed van alcohol vervagen grenzen en achteraf lijkt het alsof ik mijn eigen waarden niet leef. Op het moment zelf is het meestal nog wel aardig, maar achter af denk ik vaak; moest dat nou?? Als ik dan ook nog "nee" moet antwoorden op de vraag aan mezelf of ik er nou echt van genoten heb, dan voel ik mij toch wel een triest geval. Terwijl ik ook niet heel erg dom ben en geen chronisch gebrek heb aan zelfvertrouwen.
Heb me ook afgevraagd waarom ik het dan precies doe. Denk toch een gebrek aan intimiteit (wat hierdoor juist alleen maar erger wordt). Want hoe meer ik mij lichamelijk geef, des te verder gaat mijn geestelijk geven op slot.
Tis inderdaad als pokon voor je ego, tijdelijk, maar daarnaast probeer ik me niet met mijn ego te identificeren. Dus ik denk ook; eigenwaarde, waar ben je?
Nou veel heb je waarschijnlijk niet aan mijn verhaal, maar ik begrijp wel enigszins hoe je je voelt.
Dat met die collega is niet al te handig inderdaad. Lullige samenloop van omstandigheden. Maar goed, je bent meer dan je slechtste acties, en je weet zelf dat wat je doet niet goed is. Eigenlijk ben je dan al wel een eind.
Nu nog het bordje "doodlopende weg" niet meer negeren..
dinsdag 5 februari 2008 om 12:31
Ook ik herken veel in je verhaal, alleen heb ik met mezelf afgesproken me er niet meer vervelend door te laten voelen.
In mijn studententijd ben ik behoorlijk losbandig geweest. Veel losbandiger dan mijn vriendinnen. Op het laatst maakte ik de stomme fout door na een scharrel in zijn vriendengroep te blijven 'hangen'. De eerste was een scharrel, maar zijn vriend was wel relatiepotentieel, vond ik, dus 'gokte' ik het erop. Alleen vond hij dat niet van mij, naderhand. Later nog een andere knul uit die groep mee naar huis genomen. Toen voelde ik me behoorlijk rot, die jongens hadden mij inmiddels wel gezien, wat logisch was, en dat was gewoon ontzettend stom van mezelf. Inmiddels zijn we 'ouder en wijzer' en heb ik weer normaal contact met die vriendengroep.
Daar heb ik veel van geleerd. Lol hebben mag, maar wel even kijken of het uberhaupt een slimme zet zal zijn. Dus niet meer met vrienden van een ONS van lang geleden, het liefst zo aanpakken dat niemand het meekrijgt dat we samen naar huis gaan etc. Dan voorkom je ook een hoop geklets. (Wat klinkt dit erg trouwens, De Spelregels..). Inmiddels heb ik een lange relatie en zelfs huwelijk ertussen gehad, maar nu ben ik weer single. De laatste weken heb ik dan ook wederom flink genoten! En het voelt, voor nu, prima.
En ik merk ook wel dat er iets veranderd is. Vroeger was het meer zoals Shelter omschrijft, gebrek aan intimiteit en eigenwaarde. Het was een bevestiging van ik mag er zijn, mannen vinden me echt wel leuk en aantrekkelijk. Nu heb ik die onzekerheid niet meer. Ik ben geen topmodel, maar weet dat ik ook wel mijn goede punten en sterke kanten heb. Ik ben ik en als het je niet bevalt is dat jouw probleem.
De scharrels van de laatste weken, vond ik dan ook echt prettig. Het ging me niet om bevestiging van mijn persoon, mijn ik, maar gewoon om een leuke avond en fijne seks, want dat was al behoorlijk lang geleden..
In mijn studententijd ben ik behoorlijk losbandig geweest. Veel losbandiger dan mijn vriendinnen. Op het laatst maakte ik de stomme fout door na een scharrel in zijn vriendengroep te blijven 'hangen'. De eerste was een scharrel, maar zijn vriend was wel relatiepotentieel, vond ik, dus 'gokte' ik het erop. Alleen vond hij dat niet van mij, naderhand. Later nog een andere knul uit die groep mee naar huis genomen. Toen voelde ik me behoorlijk rot, die jongens hadden mij inmiddels wel gezien, wat logisch was, en dat was gewoon ontzettend stom van mezelf. Inmiddels zijn we 'ouder en wijzer' en heb ik weer normaal contact met die vriendengroep.
Daar heb ik veel van geleerd. Lol hebben mag, maar wel even kijken of het uberhaupt een slimme zet zal zijn. Dus niet meer met vrienden van een ONS van lang geleden, het liefst zo aanpakken dat niemand het meekrijgt dat we samen naar huis gaan etc. Dan voorkom je ook een hoop geklets. (Wat klinkt dit erg trouwens, De Spelregels..). Inmiddels heb ik een lange relatie en zelfs huwelijk ertussen gehad, maar nu ben ik weer single. De laatste weken heb ik dan ook wederom flink genoten! En het voelt, voor nu, prima.
En ik merk ook wel dat er iets veranderd is. Vroeger was het meer zoals Shelter omschrijft, gebrek aan intimiteit en eigenwaarde. Het was een bevestiging van ik mag er zijn, mannen vinden me echt wel leuk en aantrekkelijk. Nu heb ik die onzekerheid niet meer. Ik ben geen topmodel, maar weet dat ik ook wel mijn goede punten en sterke kanten heb. Ik ben ik en als het je niet bevalt is dat jouw probleem.
De scharrels van de laatste weken, vond ik dan ook echt prettig. Het ging me niet om bevestiging van mijn persoon, mijn ik, maar gewoon om een leuke avond en fijne seks, want dat was al behoorlijk lang geleden..
dinsdag 5 februari 2008 om 12:45
Het belangrijkste lijkt me om voor jezelf na te gaan wat je hier precies uithaalt. Is het bevestiging? Spanning? Gezelschap? Wat haal je eruit? En dan kijken of je dat ergens anders uit zou kunnen halen. Uitdaging en competitie kun je bijvoorbeeld ook uit een daarvoor geschikte sport halen. Gezelschap, tsja, kwestie van meer aandacht besteden aan je sociale leven. Bevestiging, misschien leuk om iets waar je al goed in bent of leuk vind, verder uit te diepen, meer over te leren. Ergens heel goed in zijn is een gezondere en duurzamere bron voor een positief zelfbeeld. *Wil overigens niet zeggen dat er per definitie iets mis is met je zelfbeeld als je dit doet, heb een hekel aan dat soort standaard EO conclusies* maar ik zou daar wel voor jezelf even naar kijken, want het kán wel natuurlijk.
Misschien kan het helpen om afstand te nemen? Gewoon ff niet meer uit te gaan, triggers uit de weg te gaan? Ik heb geen moreel oordeel over 'sletten gedrag' en ja tuurlijk, je wist dat die collega samenwoonde, maar persoonlijk vind ik het grootste stuk verantwoordelijkheid in zo'n geval bij de persoon met een relatie liggen. Die had moeten zeggen 'ik heb een relatie, dit doe ik niet'. Sure, jij wist dat en had er misschien beter voor kunnen kiezen daar ook niet aan mee te werken, maar het blijft zijn relatie en wat daarmee gebeurd is verder zijn probleem. Jij hoeft alleen voor jezelf te denken. Niet voor hem.
Ik heb niet echt een slettenperiode gehad. Heb altijd achter elkaar de ene serieuze relatie naar de ander gehad. Ik baal er persoonlijk nogal van dat ik nooit zo'n periode heb gehad, vanaf mijn 13de al geen maand achter elkaar meer vrijgezel ben geweest. Dus misschien goed om ook positiever naar je situatie te kijken? Dan kun je alsnog besluiten dat het genoeg is geweest maar iedere levensstijl heeft voor- en nadelen. Ik zou bijvoorbeeld best een slettenperiode willen, maar wil mijn relatie niet kwijt. Dus vette pech voor mij haha.
Misschien kan het helpen om afstand te nemen? Gewoon ff niet meer uit te gaan, triggers uit de weg te gaan? Ik heb geen moreel oordeel over 'sletten gedrag' en ja tuurlijk, je wist dat die collega samenwoonde, maar persoonlijk vind ik het grootste stuk verantwoordelijkheid in zo'n geval bij de persoon met een relatie liggen. Die had moeten zeggen 'ik heb een relatie, dit doe ik niet'. Sure, jij wist dat en had er misschien beter voor kunnen kiezen daar ook niet aan mee te werken, maar het blijft zijn relatie en wat daarmee gebeurd is verder zijn probleem. Jij hoeft alleen voor jezelf te denken. Niet voor hem.
Ik heb niet echt een slettenperiode gehad. Heb altijd achter elkaar de ene serieuze relatie naar de ander gehad. Ik baal er persoonlijk nogal van dat ik nooit zo'n periode heb gehad, vanaf mijn 13de al geen maand achter elkaar meer vrijgezel ben geweest. Dus misschien goed om ook positiever naar je situatie te kijken? Dan kun je alsnog besluiten dat het genoeg is geweest maar iedere levensstijl heeft voor- en nadelen. Ik zou bijvoorbeeld best een slettenperiode willen, maar wil mijn relatie niet kwijt. Dus vette pech voor mij haha.
woensdag 6 februari 2008 om 19:13
Zo, ik ben nu een paar dagen verder. Zoals verwacht viel de situatie op mijn werk redelijk mee. De collega waarmee ik heb gezoend gedraagt zich echter wel wat ongemakkelijk naar me en lijkt teleurgesteld dat ik wat afstand neem. Sfeer tuseen mij en de 'roddelaars' lijkt ook wel wat beinvloed door het hele gebeuren, maar daar heb ik me maar bij neergelegd. Een goede werksfeer is erg belangrijk, maar ik hoef natuurlijk geen dikke vrienden met ze te worden.
Relativeren lukt nu dus stukken beter. Maar ondanks dat sta ik wel helemaal achter het besluit om mijn levensstijl wat aan te passen. Sowieso nauwelijks tot geen alcohol meer, daar begint het toch wel mee denk ik. Voorkomt toch de meeste uit de hande gelopen situaties verwacht ik.
Ik richt me heel erg op mijn huis merk ik in deze fase; wil graag dingen veranderen, dingetjes afmaken (heb het gekocht en nog niet alles is in orde), dat soort dingetjes. Vrij gezonde dingetjes dus om me mee bezig te houden dacht ik zo
Waar ik toch ook best een beetje op hoop en waar ik steeds meer open voor sta (en klaar voor ben?) is een serieuze liefde. Maar goed, dat is een kwestie van afwachten natuurlijk.
Relativeren lukt nu dus stukken beter. Maar ondanks dat sta ik wel helemaal achter het besluit om mijn levensstijl wat aan te passen. Sowieso nauwelijks tot geen alcohol meer, daar begint het toch wel mee denk ik. Voorkomt toch de meeste uit de hande gelopen situaties verwacht ik.
Ik richt me heel erg op mijn huis merk ik in deze fase; wil graag dingen veranderen, dingetjes afmaken (heb het gekocht en nog niet alles is in orde), dat soort dingetjes. Vrij gezonde dingetjes dus om me mee bezig te houden dacht ik zo
Waar ik toch ook best een beetje op hoop en waar ik steeds meer open voor sta (en klaar voor ben?) is een serieuze liefde. Maar goed, dat is een kwestie van afwachten natuurlijk.
