Relaties
alle pijlers
Teleurgesteld in uitblijven reactie familie en vrienden
vrijdag 1 juli 2022 om 21:47
Mag ik even van me afschrijven, ik weet niet of ik advies zoek of gewoon even een luisterend oor.
Ik probeer altijd attent te zijn naar familie en vrienden. Bij belangrijke dingen bel of app ik ze, bij een ziek kind vraag ik hoe het gaat en na een paar dagen vraag ik of het kind al is opgeknapt. Ik doe mijn best vragen te stellen en te weten waar ze mee bezig zijn.
Helaas merk ik dat er van de meeste mensen weinig tot niks terug komt.
Mijn man kreeg een belangrijke medische uitslag woensdag waar zowel enkele goede vrienden als uiteraard familie van op de hoogte waren. Kort voor de uitslag heb ik er nog met ze over gesproken en dat we het zo spannend vonden omdat er nogal wat af hing van de uitslag.
We zijn nu 2 dagen verder en behalve zijn zus heeft niemand er naar gevraagd. Zijn ouders niet, vrienden niet, z’n 2 broers niet.
Hij doet er luchtig over maar jeetje wat vind ik dit pijnlijk. We hebben besloten er deze keer niet zelf over te beginnen, dat is wat we in het verleden meestal deden als er niks kwam maar nu laten we het maar. Maar echt ik snap niet waarom mensen dit soort dingen vergeten. Ik kan echt niet alles onthouden maar een reminder in je agenda is zo gemaakt toch?
Herkent iemand dit? Hoe ga je om met de constante teleurstellingen van mensen die wel verwachten dat er naar hun sores wordt geïnformeerd maar die dat niet terug doen?
Ik probeer altijd attent te zijn naar familie en vrienden. Bij belangrijke dingen bel of app ik ze, bij een ziek kind vraag ik hoe het gaat en na een paar dagen vraag ik of het kind al is opgeknapt. Ik doe mijn best vragen te stellen en te weten waar ze mee bezig zijn.
Helaas merk ik dat er van de meeste mensen weinig tot niks terug komt.
Mijn man kreeg een belangrijke medische uitslag woensdag waar zowel enkele goede vrienden als uiteraard familie van op de hoogte waren. Kort voor de uitslag heb ik er nog met ze over gesproken en dat we het zo spannend vonden omdat er nogal wat af hing van de uitslag.
We zijn nu 2 dagen verder en behalve zijn zus heeft niemand er naar gevraagd. Zijn ouders niet, vrienden niet, z’n 2 broers niet.
Hij doet er luchtig over maar jeetje wat vind ik dit pijnlijk. We hebben besloten er deze keer niet zelf over te beginnen, dat is wat we in het verleden meestal deden als er niks kwam maar nu laten we het maar. Maar echt ik snap niet waarom mensen dit soort dingen vergeten. Ik kan echt niet alles onthouden maar een reminder in je agenda is zo gemaakt toch?
Herkent iemand dit? Hoe ga je om met de constante teleurstellingen van mensen die wel verwachten dat er naar hun sores wordt geïnformeerd maar die dat niet terug doen?
zaterdag 2 juli 2022 om 07:28
Heel herkenbaar dit en ik vind het ook lastig inderdaad en pijnlijk om te merken dat de interesse vaak maar van 1 kant lijkt te komen, zowel bij verjaardagen als bij medische zaken. Ik merk wel dat ik tegenwoordig ook zelf dus bij sommige mensen ook wat minder actief moeite doe om alles bij te houden in mijn eigen drukke agenda/leven en ook wel eens pas (per ongeluk) een beetje (te) laat weer ergens naar vraag of dan inderdaad vanuit hunzelf toch ineens een update krijg. Maar ik vind het soms toch nog wel moeilijk om me niet teleurgesteld te voelen als er weinig 'spontane' belangstelling lijkt te zijn voor wat mij bezighoudt. En vooral bij de ouders van de man van TO vind ik het wel pijnlijk om te lezen dat zij ook niet geïnformeerd hebben naar een belangrijke medische uitslag. Hopelijk was de uitslag oke, TO?Tacelia schreef: ↑02-07-2022 06:42Interesse tonen in anderen kan ook onder het mom van behandel een ander zoals je zelf graag behandeld wilt worden. Ik was ook altijd van de belletjes, kaartjes, luisterend oor enz. En toen had ik zelf een keer iets en toen interesseerde het iedereen geen reet. Ehm ... ik bedoel natuurlijk: drukke overvolle agenda en daardoor geen tijd.
Inmiddels behandel ik anderen zoals zij graag behandeld willen worden. Interesse in mij betekend interesse terug. En de overvolle agenda's belast ik verder niet meer met de niet noodzakelijkheden.
Het grappige is dat deze laatste groep dan vaak (niet altijd hoor) wel weer de tijd weet te vinden in hun drukke agenda om te klagen over de weinige interesse die je in hun toont. Tsja, voor eenzijdige gesprekken is een hele beroepsgroep uitgevonden
zaterdag 2 juli 2022 om 07:41
zaterdag 2 juli 2022 om 07:45
Ik kan me vinden in een deel van het commentaar. Snap dat het misschien passief agressief overkomt. Dat was absoluut niet de intentie. Het was denk ik meer teleurstelling en pijnlijk duidelijk worden dat de mensen die het dichtst naast je staan zo met hun eigen leven bezig zijn dat ze geen moeite nemen om contact te hebben. Van vrienden kan ik me nog voorstellen dat ze het niet belangrijk genoeg vinden maar de ouders van mijn man. Nee dat snap ik echt niet. Het gaat om hun kind.
Mensen die zeggen dat het onecht attent is om bv een reminder te zetten voor een gebeurtenis daar ben ik het niet mee eens. Dat doe ik met sommige dingen die voor mii niet direct belangrijk zijn maar die voor de ander wel belangrijk zijn, zodat ik het niet vergeet. Anders denk ik daar ook niet meer aan. Wat is er mis mee met dat ik wat moeite doe voor iemand? Ik zie niet hoe dat nep is. Als niemand meer naar iets vraagt wordt het in mijn ogen wel een hele oppervlakkige wereld. Vragen jullie dan ook nooit aan je collega hoe was je weekend of iets in die trant? Dat is toch ook een deel goed fatsoen ook al maakt het voor jou niet uit of je collega A of B heeft gedaan.
Anderen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden, dat is naast interesse ook wel de reden dat ik moeite probeer te doen voor mensen. Maar door dit soort ervaringen krijg ik wel het gevoel dat ik me liever wat meer terugtrek en meer focus op m’n eigen gezin en eigen sores.
Voor nu zullen we de familie zelf informeren. Jullie hebben gelijk dat we daar niet voor moeten gaan wachten dat is inderdaad misschien passief agressief en dat was zeker niet de intentie. Bedankt voor dat inzicht!
Voor de toekomst moeten we nog maar even nadenken of we belangrijke zaken, leuk en niet leuk nog willen delen en zo ja in welke vorm.
Mensen die zeggen dat het onecht attent is om bv een reminder te zetten voor een gebeurtenis daar ben ik het niet mee eens. Dat doe ik met sommige dingen die voor mii niet direct belangrijk zijn maar die voor de ander wel belangrijk zijn, zodat ik het niet vergeet. Anders denk ik daar ook niet meer aan. Wat is er mis mee met dat ik wat moeite doe voor iemand? Ik zie niet hoe dat nep is. Als niemand meer naar iets vraagt wordt het in mijn ogen wel een hele oppervlakkige wereld. Vragen jullie dan ook nooit aan je collega hoe was je weekend of iets in die trant? Dat is toch ook een deel goed fatsoen ook al maakt het voor jou niet uit of je collega A of B heeft gedaan.
Anderen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden, dat is naast interesse ook wel de reden dat ik moeite probeer te doen voor mensen. Maar door dit soort ervaringen krijg ik wel het gevoel dat ik me liever wat meer terugtrek en meer focus op m’n eigen gezin en eigen sores.
Voor nu zullen we de familie zelf informeren. Jullie hebben gelijk dat we daar niet voor moeten gaan wachten dat is inderdaad misschien passief agressief en dat was zeker niet de intentie. Bedankt voor dat inzicht!
Voor de toekomst moeten we nog maar even nadenken of we belangrijke zaken, leuk en niet leuk nog willen delen en zo ja in welke vorm.
zaterdag 2 juli 2022 om 07:46
Ik vind het lastig om te vragen naar medische dingen omdat ik me snel een beetje een ramptoerist voel.
Bij slecht nieuws moet wat mij betreft de persoon zelf het tempo bepalen waarmee nieuws gedeeld wordt en wie wel en wie niet. Dus ik zou bij stilte vanuit de patient na een uitslag niet gaan pushen
Bij slecht nieuws moet wat mij betreft de persoon zelf het tempo bepalen waarmee nieuws gedeeld wordt en wie wel en wie niet. Dus ik zou bij stilte vanuit de patient na een uitslag niet gaan pushen
zaterdag 2 juli 2022 om 08:05
Het klinkt nogal als invullen, dat je denkt dat anderen jullie niet belangrijk vinden en dat attent zijn een kwestie van fatsoen is. Zo ging ik altijd uit van mijn fabuleuze geheugen om attent te zijn, maar dat laat me steeds meer in de steek helaas. Ook door ziekte overigens.
Mijn ervaring; je vergeet het te vragen op de dag zelf. Op de een of andere manier wordt het voor mij dan een hele grote drempel om er later alsnog naar te vragen. Want Mss heb ik het wel verkeerd onthouden, is het slecht en willen ze het er niet over hebben, ik wil vooral geen ramptoerist zijn enz. Allemaal invulling, dat realiseer ik me ook, en als mensen mij dichtbij genoeg staan zal ik het ook echt zo brengen.
Maar dat ik me ramptoerist voel, komt omdat ik al die ‘attent want in agenda staan’-vragers zo op mij overkomen. Alsof ik na elke mri iedereen persoonlijk verslag moet doen dat het nog niet beter gaat. Terwijl ik al genoeg baal, zonder iedereen om me heen (voor mijn gevoel) te teleurstellen. Laat mij maar even kauwen op mijn uitslag, als er haast is hoort iedereen het snel en anders komt het wel als we elkaar toch spreken.
Wat ik wel heb geleerd is om als mensen oprecht vragen hoe het gaat, dat te waarderen als iets fijns. Ipv het gemis aan aandacht te labelen als dat ze je niet belangrijk vinden. En vraag om aandacht als je dat nodig hebt, bv vanwege die uitslag of het onderzoek. Dat maakt je leven een stuk lichter en zorgt er misschien zelfs voor dat je zelf ook wat relaxter om gaat met attent zijn naar anderen.
Mijn ervaring; je vergeet het te vragen op de dag zelf. Op de een of andere manier wordt het voor mij dan een hele grote drempel om er later alsnog naar te vragen. Want Mss heb ik het wel verkeerd onthouden, is het slecht en willen ze het er niet over hebben, ik wil vooral geen ramptoerist zijn enz. Allemaal invulling, dat realiseer ik me ook, en als mensen mij dichtbij genoeg staan zal ik het ook echt zo brengen.
Maar dat ik me ramptoerist voel, komt omdat ik al die ‘attent want in agenda staan’-vragers zo op mij overkomen. Alsof ik na elke mri iedereen persoonlijk verslag moet doen dat het nog niet beter gaat. Terwijl ik al genoeg baal, zonder iedereen om me heen (voor mijn gevoel) te teleurstellen. Laat mij maar even kauwen op mijn uitslag, als er haast is hoort iedereen het snel en anders komt het wel als we elkaar toch spreken.
Wat ik wel heb geleerd is om als mensen oprecht vragen hoe het gaat, dat te waarderen als iets fijns. Ipv het gemis aan aandacht te labelen als dat ze je niet belangrijk vinden. En vraag om aandacht als je dat nodig hebt, bv vanwege die uitslag of het onderzoek. Dat maakt je leven een stuk lichter en zorgt er misschien zelfs voor dat je zelf ook wat relaxter om gaat met attent zijn naar anderen.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:05
To, zijn er meer mensen met een ziekte in je omgeving? Ik merk dat ikzelf wel aan de gang kon blijven met medische afspraken onthouden van mensen en hun ouders.
Dus alleen van mijn vriendin die een uitlaatklep nodig heeft zet ik VOOR HAAR afspraken rond haar moeder in mijn agenda.
Mijn zusje zonder partner idem.
Zelf heb ik ook nogal wat afspraken gehad en ik vind het fijn als mensen eraan denken, maar op de dag zelf hoeft dat van mij niet zo.
En juist omdat ik, wij, meer mensen zo vaak afspraken hebben (deze week schoonvader uitslag raar plekje, moeder collega terminaal en een uitslag, moeder vriendin terminaal en een uitslag, kind van vriendin uitslag etc) schat ik in hoe ik VOOR DE ANDER wat kan betekenen.
Voor mezelf: ik ben benieuwd maar hard gezegd of ik het nou die dag zelf of het weekend hoor...
Dus ik bedenk ook niet dat ik dan die dag zelf wat moet laten horen als mensen een partner hebben. Dan voel ik mijn bericht niet als zo relevant want er is al iemand om mee te delen.
Dus alleen van mijn vriendin die een uitlaatklep nodig heeft zet ik VOOR HAAR afspraken rond haar moeder in mijn agenda.
Mijn zusje zonder partner idem.
Zelf heb ik ook nogal wat afspraken gehad en ik vind het fijn als mensen eraan denken, maar op de dag zelf hoeft dat van mij niet zo.
En juist omdat ik, wij, meer mensen zo vaak afspraken hebben (deze week schoonvader uitslag raar plekje, moeder collega terminaal en een uitslag, moeder vriendin terminaal en een uitslag, kind van vriendin uitslag etc) schat ik in hoe ik VOOR DE ANDER wat kan betekenen.
Voor mezelf: ik ben benieuwd maar hard gezegd of ik het nou die dag zelf of het weekend hoor...
Dus ik bedenk ook niet dat ik dan die dag zelf wat moet laten horen als mensen een partner hebben. Dan voel ik mijn bericht niet als zo relevant want er is al iemand om mee te delen.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:10
Het kan toch ook zijn dat er voor jullie misschien wel wat van de uitslag afhing, maar voor andere mensen niet, en dat het voor anderen gewoon niet zo belangrijk leek?
Ik bedoel, wel/geen dodelijke ziekte zal voor anderen spannender zijn dan wel/geen vakantie, wel/geen medicijn, wel/niet autorijden, enz. Sommige mensen hebben een breder idee van wat belangrijk is dan anderen. Geldt ook voor leuke dingen. Afzwemmen ga ik niet op de dag zwelf naar vragen bijvoorbeeld.
Ik bedoel, wel/geen dodelijke ziekte zal voor anderen spannender zijn dan wel/geen vakantie, wel/geen medicijn, wel/niet autorijden, enz. Sommige mensen hebben een breder idee van wat belangrijk is dan anderen. Geldt ook voor leuke dingen. Afzwemmen ga ik niet op de dag zwelf naar vragen bijvoorbeeld.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:10
Maar dat is dus het punt: er is niks mis mee dat jij wat moeite doet voor iemand, maar het gevolg daarvan is wel dat jij andersom de conclusie trekt dat er wel wat mis mee is als anderen minder moeite doen voor jou. Want als anderen het niet doen, vindt jij dat eigenlijk verkeerd of in ieder geval onfatsoenlijk of onattent. Net zoals dat je de conclusie trekt dat anderen " met hun eigen leven bezig zijn dat ze geen moeite nemen om contact te hebben" of het "niet belangrijk genoeg" vinden. Dat zijn steeds nogal grote woorden en verstrekkende conclusies toch? Je weet helemaal niet of het zo is, misschien hebben ze de dag van de uitslag wel direct aan jullie gedacht toen ze wakker werden, weet jij veel.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:15
Fijn, TO!sparoodislekker schreef: ↑02-07-2022 07:46De uitslag was trouwens voor nu positief, hopelijk blijft dat in de toekomst zo.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:16
Voor een deel gaat het om de koppeling met "maar ik doe het wél" die je niet moet maken.LuciFee2022 schreef: ↑02-07-2022 08:13Precies.
Je mag vooral helemaal niets meer verwachten van anderen, want ja ze hebben het druk en zo zijn ze niet blabla.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:19
sparoodislekker schreef: ↑02-07-2022 07:45Anderen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden, dat is naast interesse ook wel de reden dat ik moeite probeer te doen voor mensen.
Misschien doen zij dat ook wel.
sparoodislekker schreef: ↑02-07-2022 07:45Maar door dit soort ervaringen krijg ik wel het gevoel dat ik me liever wat meer terugtrek en meer focus op m’n eigen gezin en eigen sores.
Als jij dat wil, dan doe je dat toch?
zaterdag 2 juli 2022 om 08:20
Het gaat hier niet om het hele adresboek. Een paar vrienden en ouders. Vooral de ouders. Als jij als ouders met je kind (in dit geval de man van to) spreekt over de medische situatie en een spannende uitslag waar kind op wacht en je neemt daarna geen contact op, dan kan je nog zoveel smoezen hebben, in mijn ogen ben je als ouders dan gewoon slap.Wissewis schreef: ↑02-07-2022 01:15Ik ga er standaard vanuit dat ik het wel hoor als het belangrijk genoeg is om gemeld te worden.
Kom zelf maar af met wat er is als je tijd en zin hebt en je wil dat het geweten is.
Ik ben niet het type die mijn hele adresboek elke week opbelt om te horen wat er leeft.
Dat hoor ik vanzelf wel een keer op een feestje, als we een keer live afspreken of via de familie-tamtam.
Voor verjaardagen en vooral kinder-verjaardagen zet ik trouwens wel alarmen.
Maar ik weet écht niet wie waar mee bezig is, wie wanneer naar ziekenhuizen moet, wie wanneer examens of sollicitaties heeft, ...
Vertel het me maar als je het zelf wil of als je effectief van job bent veranderd.
Maar behalve met mijn moeder hang ik met niemand wekelijks aan de telefoon. En berichten krijg ik ook al zelden.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:31
Het ging in dit geval wel om een echt serieus spannende uitslag.Quincy2 schreef: ↑02-07-2022 08:10Het kan toch ook zijn dat er voor jullie misschien wel wat van de uitslag afhing, maar voor andere mensen niet, en dat het voor anderen gewoon niet zo belangrijk leek?
Ik bedoel, wel/geen dodelijke ziekte zal voor anderen spannender zijn dan wel/geen vakantie, wel/geen medicijn, wel/niet autorijden, enz. Sommige mensen hebben een breder idee van wat belangrijk is dan anderen. Geldt ook voor leuke dingen. Afzwemmen ga ik niet op de dag zwelf naar vragen bijvoorbeeld.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:33
Dit is idd het gevoel dat er bij heerst. Zoals ik al aangaf kan ik het me bij vrienden nog voorstellen maar je eigen ouders. Nee daar kan ik gewoon niet bij. En ik wil er eigenlijk ook niet bij.louti schreef: ↑02-07-2022 08:20Het gaat hier niet om het hele adresboek. Een paar vrienden en ouders. Vooral de ouders. Als jij als ouders met je kind (in dit geval de man van to) spreekt over de medische situatie en een spannende uitslag waar kind op wacht en je neemt daarna geen contact op, dan kan je nog zoveel smoezen hebben, in mijn ogen ben je als ouders dan gewoon slap.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:35
Omdat je zo niet kunt afdwingen dat mensen hetzelfde doen of hetzelfde belangrijk vinden.
Er zijn trouwens al meerdere topics van deze strekking geweest. Dat ze zelf zo attent waren maar niks terugkregen. Met vaak de nadruk op hoe attent dan wel niet.
Maar stel jij stuurt mij iedere zoveel tijd een kaartje, dan krijg je nog steeds geen kaartje terug van mij, want ik doe daar niet aan. Dan kun je wel klagen, maar daarvan ga ik niet ineens kaartjes sturen. In die trant.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:37
Eens. Dat mag je gewoon kut vinden.louti schreef: ↑02-07-2022 08:20Het gaat hier niet om het hele adresboek. Een paar vrienden en ouders. Vooral de ouders. Als jij als ouders met je kind (in dit geval de man van to) spreekt over de medische situatie en een spannende uitslag waar kind op wacht en je neemt daarna geen contact op, dan kan je nog zoveel smoezen hebben, in mijn ogen ben je als ouders dan gewoon slap.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:38
Jij noemt het smoezen en slap. Ik vind het hooguit een beetje vreemd. Jij klinkt geïrriteerd zonder dat de ouders weten waarom, ik zou melden aan ouders goh weet je nog die uitslag van Spa blauw - die is gelukkig goed.louti schreef: ↑02-07-2022 08:20Het gaat hier niet om het hele adresboek. Een paar vrienden en ouders. Vooral de ouders. Als jij als ouders met je kind (in dit geval de man van to) spreekt over de medische situatie en een spannende uitslag waar kind op wacht en je neemt daarna geen contact op, dan kan je nog zoveel smoezen hebben, in mijn ogen ben je als ouders dan gewoon slap.
Kan maar zo zijn dat ze zich dan schamen het vergeten te zijn. Of dat je hoort waarom ze het niet gevraagd hebben. Of, en dat kan echt, dat ze niet begrepen hebben hoe spannend het was. Ondanks dat je dat echt wel heel duidelijk hebt uitgelegd, was het bij mien van de buurman zijn zus niet spannend, dus dachten ze dat hier ook zo was.
Daarvoor open staan, dat niet iedereen hetzelfde begrip heeft van wat spannend is en hoe je daarmee omgaat, dat maakt het verschil tussen zelf attent zijn omdat je het wil en attent zijn omdat je dat ook van de ander verwacht.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:40
sparoodislekker schreef: ↑02-07-2022 08:33Dit is idd het gevoel dat er bij heerst. Zoals ik al aangaf kan ik het me bij vrienden nog voorstellen maar je eigen ouders. Nee daar kan ik gewoon niet bij. En ik wil er eigenlijk ook niet bij.
Wat vind je man er eigenlijk van?
zaterdag 2 juli 2022 om 08:44
Wat een rare reacties hier! Het gaat om een belangrijke medische uitslag waar hun directe familie niet naar informeert. Hoe zouden jullie het vinden als je vandaag te horen zou krijgen of je kanker hebt of niet? En je ouders en broers vragen hier niet eens naar?
Dit heeft werkelijk niets meer met 'attent' te maken, dat is op dit punt allang een gepasseerd station. Je wilt toch verdomme wel weten of je zoon of broer een ernstige dodelijke ziekte heeft?
TO, ik snap jullie verdriet volkomen. Ik ben blij dat jullie een goede uitslag hebben gekregen
Dit heeft werkelijk niets meer met 'attent' te maken, dat is op dit punt allang een gepasseerd station. Je wilt toch verdomme wel weten of je zoon of broer een ernstige dodelijke ziekte heeft?
TO, ik snap jullie verdriet volkomen. Ik ben blij dat jullie een goede uitslag hebben gekregen
zaterdag 2 juli 2022 om 08:44
Ik heb zelf ook weleens een onderzoek gehad trouwens, dat ik spannend vond en waarbij ik bij mezelf merkte dat ik achteraf vond dat anderen er wat weinig belangstelling voor toonden. Toen ik nog eens bij mezelf naging hoe ik hierover had gesproken en mijn eigen berichtjes nalas, zag ik dat ik een zekere laconiekheid had getoond die niet strookte met hoe ik het had ervaren. Dan snap ik wel dat anderen ook dachten dat het wel meeviel.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
