Relaties
alle pijlers
Terecht gepikeerd of niet?
maandag 12 oktober 2020 om 18:22
Hoi allemaal,
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
dinsdag 13 oktober 2020 om 18:33
Hij is wel lief maar je merkt er niks van?rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 18:19
En ja verder vind ik mijn vriend wel lief. Ene moment laat hij het meer blijken dan op het andere moment.
dinsdag 13 oktober 2020 om 18:33
Hij heeft dus wat narcistische trekjes.rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 17:11Klopt. De samenvatting van dat ik financieel bijdraag alsof ik 40u werk en het huishouden moet doen alsof ik niet werk, was voor mij wel de klap op de vuurpijl. Met z’n “dan moet je om hulp vragen”. Gast. Je kunt ook een keer zeggen “ga lekker op de bank liggen, hier heb je een kopje thee en nu ga ik even dit schoonmaken/opruimen/wassen/voor je koken”.
Maar zo heb ik nog honderden voorbeeldjes die misschien al alarmbellen hadden moeten laten rinkelen. Toen we net samen waren maakte hij eens een opmerking over dat mijn baan niet zo belangrijk was. Of dat hij gepikeerd was dat ik mijn bedrijfje was gestart zonder hem erbij aan te haken, want hij wist precies hoe de vork in de steel zat en ik deed mezelf tekort door alles zelf uit te vogelen (dat wilde ik juist gewoon zelf doen). Of over dat krukje. Ik besloot om de eetkamerstoelen te verkopen dus ik moet op het krukje zitten want daar heeft hij geen zin in. Goed, jullie snapten het natuurlijk al, maar ik nu ook.
dinsdag 13 oktober 2020 om 18:55
Maar zoiets leg je toch voor?rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 17:24Ja het overviel me een beetje ook. Vorige keer heb ik wel meegekeken en toen had hij wel nettolonen gepakt etc. Nu was het “ik heb slecht en ik heb goed nieuws, het slechte nieuws is dat ik je nieuwe maandbedrag heb berekend en het goede nieuws is dat het maar X omhoog gaat”. Ik vond het eigenlijk ook wel prima geef ik eerlijk toe. Elke keer als ik over kosten begin krijg ik toch te horen dat hij alles in dit huis heeft bekostigd en er toch zeker een halve ton eigen vermogen in heeft gestopt en ik al die spullen niet hoefde aan te schaffen
Ik regel alle financien thuis maar ik bespreek dit soort dingen.
Al voor de berekening.
'ik vind dit en dit niet meer helemaal eerlijk, vind je het goed als ik eens een herberekening maak?'
Man heeft dan vaak ook nog wat vragen en aanvullingen en dat neem ik dan mee. Kan ook nog na een paar dagen.
En dan leg ik het dus voor.
Niet als voldongen feit.
Het blijft wel zijn geld namelijk en hij werkt er hard voor.
dinsdag 13 oktober 2020 om 18:57
Dus als ik zeg dat ik mijn vriend wel lief vind in bepaalde dingen, is het “succes ermee”? Want ik moet hem een monster vinden, ofzo? Er is een reden dat ik nog bij hem ben anders nam ik de moeite niet eens om dit hele topic te openen. Volgens mij heb ik duidelijk aangegeven dat ik jullie reacties waardeer en er wat mee ga doen.
dinsdag 13 oktober 2020 om 18:58
Joh leg naast je neer. Jouw leven jouw relatie. Ik hoop dat jullie eruitkomen.rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 18:57Dus als ik zeg dat ik mijn vriend wel lief vind in bepaalde dingen, is het “succes ermee”? Want ik moet hem een monster vinden, ofzo? Er is een reden dat ik nog bij hem ben anders nam ik de moeite niet eens om dit hele topic te openen. Volgens mij heb ik duidelijk aangegeven dat ik jullie reacties waardeer en er wat mee ga doen.
dinsdag 13 oktober 2020 om 18:59
Ik vroeg me gewoon af hoe het is als hij wel lief is, maar dat niet laat merken. Wat moet ik me daar bij voorstellen? Wat is het lieve dan?rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 18:57Dus als ik zeg dat ik mijn vriend wel lief vind in bepaalde dingen, is het “succes ermee”? Want ik moet hem een monster vinden, ofzo? Er is een reden dat ik nog bij hem ben anders nam ik de moeite niet eens om dit hele topic te openen. Volgens mij heb ik duidelijk aangegeven dat ik jullie reacties waardeer en er wat mee ga doen.
dinsdag 13 oktober 2020 om 19:00
Wat is dan precies wat je nog wil?rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 18:19@1234bloem jazeker ontplof ik. En goed ook. Maar goed dan snapt hij niet waarom ik zo kwaad ben omdat ik niet normaal in gesprek ga maar het laat opstapelen.
En ja verder vind ik mijn vriend wel lief. Ene moment laat hij het meer blijken dan op het andere moment.
Je hebt bevestiging van je gedachten, namelijk dat zijn gedrag hufterig en egoïstisch is. Je hebt dit al meerdere keren met hem besproken en hij verandert niet. Hij maakt alleen maar excuusjes. En toch wil je bij hem blijven. Tips om hem te veranderen krijg je niet. Die zijn er niet.
Het advies is nogal unaniem: beëindig deze relatie. Ga naar de psycholoog om je angst voor alleen zijn aan te pakken. Werk aan jezelf. Vind een leukere vent.
anoniem_644b5c223f66b wijzigde dit bericht op 13-10-2020 19:01
2.75% gewijzigd
dinsdag 13 oktober 2020 om 19:00
Misschien is ze gewoon niet zo goed in Excel?
dinsdag 13 oktober 2020 om 19:09
Mijn ex was (en is op sommige vlakken) ook lief.
Maar t is wel mijn ex.
O.a. omdat hij mij niet op waarde schatte en iedere stap die ik naar voren nam me t liefst 2 stappen achteruit trok.
Ja ik mis wel samen genieten van tuin en met een lekker biertje bij t vuur zitten.
Maar ik mis niet dat ik me schuldig voel over een duur gerecht kiezen in een restaurant als ik een dagje uit ben. Ik ben heel blij met mn werk en collega's ik mis niet dat er gezeurd wordt over mn werktijden en er minachtend gedaan wordt over wat ik doe.
Alleen wonen vind ik lang niet altijd fijn, maar ik mis niet t gezeur over hoe ik mn huishouden run en over mn kookkunsten en sneren over wat ooit een keer niet gelukt is.
Ik was ook verbaal niet sterk, zeker tegen over hem niet. Omdat als ik uitsprak wat ik dacht er altijd wel wat in twijfel getrokken werd.
Sinds ik gescheiden ben, ben ik zo veranderd.
Ik laat me niet meer onder tafel kletsen, ik sta voor mn mening. Mijn hoofd is veel opgeruimder sinds er niet meer steeds (figuurlijk) in gerommeld wordt.
Zoek hulp, zorg dat je je zelfvertrouwen terug krijgt.
Maar t is wel mijn ex.
O.a. omdat hij mij niet op waarde schatte en iedere stap die ik naar voren nam me t liefst 2 stappen achteruit trok.
Ja ik mis wel samen genieten van tuin en met een lekker biertje bij t vuur zitten.
Maar ik mis niet dat ik me schuldig voel over een duur gerecht kiezen in een restaurant als ik een dagje uit ben. Ik ben heel blij met mn werk en collega's ik mis niet dat er gezeurd wordt over mn werktijden en er minachtend gedaan wordt over wat ik doe.
Alleen wonen vind ik lang niet altijd fijn, maar ik mis niet t gezeur over hoe ik mn huishouden run en over mn kookkunsten en sneren over wat ooit een keer niet gelukt is.
Ik was ook verbaal niet sterk, zeker tegen over hem niet. Omdat als ik uitsprak wat ik dacht er altijd wel wat in twijfel getrokken werd.
Sinds ik gescheiden ben, ben ik zo veranderd.
Ik laat me niet meer onder tafel kletsen, ik sta voor mn mening. Mijn hoofd is veel opgeruimder sinds er niet meer steeds (figuurlijk) in gerommeld wordt.
Zoek hulp, zorg dat je je zelfvertrouwen terug krijgt.
Been there, done that, got the T-shirt.
dinsdag 13 oktober 2020 om 19:19
Je vond de samenvatting: "Financieel bijdragen voor 40u werk en huishouden alsof je niet werkt" goed zeg je. Ik zou echt ECHT niet aan een excellijstje voor hem beginnen, maar beginnen met die conclusie: Luister Frans, onze verdeling is een beetje scheef. Jij laat mij bijdragen alsof ik veertig uur werk en het huishouden doen alsof ik niet werk. Ik ben dat echt zat. Ik wil dat niet meer, ik vind het niet gelijkwaardig en ik word er niet gelukkig van. Wat ga jij doen om dat te veranderen?
Leg die bal maar eens bij hem en kijk dan waar hij mee komt. Ik denk dat het kansloos is. Hoe lief hij ook mag zijn, als hij hiervoor zo'n grote blinde vlek heeft, ga je hem niet veranderen. Of je moet de rest van je leven je relatie en ALLE afspraken daarin willen dichttimmeren met excellijstjes, maar dat lijkt me dood- en doodvermoeiend en ieder recept om gekwetst te worden.
Leg die bal maar eens bij hem en kijk dan waar hij mee komt. Ik denk dat het kansloos is. Hoe lief hij ook mag zijn, als hij hiervoor zo'n grote blinde vlek heeft, ga je hem niet veranderen. Of je moet de rest van je leven je relatie en ALLE afspraken daarin willen dichttimmeren met excellijstjes, maar dat lijkt me dood- en doodvermoeiend en ieder recept om gekwetst te worden.
dinsdag 13 oktober 2020 om 19:24
"Een halve ton eigen vermogen in gestopt"...rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 17:24Ja het overviel me een beetje ook. Vorige keer heb ik wel meegekeken en toen had hij wel nettolonen gepakt etc. Nu was het “ik heb slecht en ik heb goed nieuws, het slechte nieuws is dat ik je nieuwe maandbedrag heb berekend en het goede nieuws is dat het maar X omhoog gaat”. Ik vond het eigenlijk ook wel prima geef ik eerlijk toe. Elke keer als ik over kosten begin krijg ik toch te horen dat hij alles in dit huis heeft bekostigd en er toch zeker een halve ton eigen vermogen in heeft gestopt en ik al die spullen niet hoefde aan te schaffen
Moet dat niet zijn "alvast een halve ton opgebouwd van ONS vermogen"?
Het roept in elk geval ook de vraag op hoe hij de verdeling van dat dure toekomstige huis ziet.
Ik zou hem er eens naar vragen als het weer een keer ter sprake komt.
Voor welk deel zou jij mede-eigenaar worden van dat huis?
Voorlopig is het droomhuis -gelukkig- nog niet gevonden. En hebben jullie nog geen kinderen.
Met alle input die je hier krijgt en nog voldoende tijd om goed na te denken, is het denk ik wel verstandig je ook daar een beetje in te verdiepen en e.e.a. goed voor te bereiden (als/dan het zover zou komen).
En ook om te bedenken/bespreken hoe het zou gaan wanneer de relatie ooit verbroken wordt (als/dan eenmaal samen in dat grote droomhuis).
Want je moet er denk ik ook op bedacht zijn dat hij je in dat geval gaat verwijten dat dat huis (ook) jouw grote droom was... "want je hebt nooit duidelijk twijfels geuit..."
Dus met een beetje pech wijst hij jou dan aan als oorzaak van de ellende t.z.t. (want ieder voor zich waarschijnlijk financieel niet in de positie om de ander dan uit te kopen, dus kans dat jullie dan allebei met een grote restschuld de toekomst in moeten)
Over dat soort zaken kun je echt beter tevoren met elkaar hebben gesproken.
Mede daarom goed dat je dit topic hebt geopend!
Voor nu levert je misschien wat breinbrekers op, maar je kunt op dit moment ook nog besluiten dan je helemaal niet wilt verhuizen.
Of juist dat je liever (eerst) een paar jaar op jezelf gaat wonen. Of wat dan ook.
Maar zeker omdat hij alles zo precies in beeld heeft en uitrekent, kun jij er maar beter voor zorgen dat je ook alles goed in het vizier hebt.
dinsdag 13 oktober 2020 om 19:32
dinsdag 13 oktober 2020 om 20:00
Zo te lezen slaat de stress toe als het gaat over het einde van de relatie. Dat geeft hem veel speelruimte, als hij weet dat de ultieme consequentie (einde relatie) toch niet gaat gebeuren.
Misschien kun je toch een harde grens trekken maar ik heb er een hard hoofd in omdat hij je omver praat.
Je kunt het ook accepteren hè, na alles hier geschreven en gelezen te hebben, je hoeft de strijd niet aan te gaan. Dan gaat hij steeds jouw grenzen over en dat lijkt me geen fijn gevoel, maar je kunt er ook mee leven als je dat kiest. Dan kies je nu in ieder geval wat bewuster. Jouw leven. Jouw keuze.
Misschien kun je toch een harde grens trekken maar ik heb er een hard hoofd in omdat hij je omver praat.
Je kunt het ook accepteren hè, na alles hier geschreven en gelezen te hebben, je hoeft de strijd niet aan te gaan. Dan gaat hij steeds jouw grenzen over en dat lijkt me geen fijn gevoel, maar je kunt er ook mee leven als je dat kiest. Dan kies je nu in ieder geval wat bewuster. Jouw leven. Jouw keuze.
dinsdag 13 oktober 2020 om 20:13
Ik vind dit eigenlijk wel een goeie.Maduixa schreef: ↑13-10-2020 19:19Je vond de samenvatting: "Financieel bijdragen voor 40u werk en huishouden alsof je niet werkt" goed zeg je. Ik zou echt ECHT niet aan een excellijstje voor hem beginnen, maar beginnen met die conclusie: Luister Frans, onze verdeling is een beetje scheef. Jij laat mij bijdragen alsof ik veertig uur werk en het huishouden doen alsof ik niet werk. Ik ben dat echt zat. Ik wil dat niet meer, ik vind het niet gelijkwaardig en ik word er niet gelukkig van. Wat ga jij doen om dat te veranderen?
Leg die bal maar eens bij hem en kijk dan waar hij mee komt. Ik denk dat het kansloos is. Hoe lief hij ook mag zijn, als hij hiervoor zo'n grote blinde vlek heeft, ga je hem niet veranderen. Of je moet de rest van je leven je relatie en ALLE afspraken daarin willen dichttimmeren met excellijstjes, maar dat lijkt me dood- en doodvermoeiend en ieder recept om gekwetst te worden.
Iets om mee te doen.
dinsdag 13 oktober 2020 om 20:15
Ik snap dit heel goed. Zo op papier is het natuurlijk makkelijk zeggen "ga weg bij hem" maar er zullen vast ook goede kanten zijn, anders was je nooit op hem gevallen.rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 18:57Dus als ik zeg dat ik mijn vriend wel lief vind in bepaalde dingen, is het “succes ermee”? Want ik moet hem een monster vinden, ofzo? Er is een reden dat ik nog bij hem ben anders nam ik de moeite niet eens om dit hele topic te openen. Volgens mij heb ik duidelijk aangegeven dat ik jullie reacties waardeer en er wat mee ga doen.
De vraag die overblijft is dan of de goede kanten opwegen tegen de minder goede kanten. Daarom deelde ik ook over mijn Excel-man
Ik vind dat bij hem de goede dingen ruimschoots opwegen tegen zijn pietluttigheid. En ik weet bij ons dat de basis goed zit. We gunnen elkaar het allerbeste en willen oprecht dat de ander gelukkig is. Dat sommige dingen daardoor niet 50/50 lopen is prima. Zo sta ik vaker vroeger op met ons kind, aangezien hij mega blij wordt van uitslapen. Zo heb ik meer zakgeld, want ik word weer heel blij van nieuwe schoenen kopen. Niet alles hoeft op een weegschaaltje, we kijken naar individuele behoeften die toch ook eerlijk aanvoelen.
Zou je hierover een rustig gesprek kunnen aangaan met hem? Dus zonder spreadsheets, maar over hoe het voelt? en wat het met je doet?
dinsdag 13 oktober 2020 om 20:20
Nee natuurlijk is hij geen monster. Hij is ook maar een slachtoffer van zijn eigen opvoeding, hij is iig niet zo star en obsessief geboren (tenzij hij last heeft van autisme). De vraag is alleen of hij kan en wil veranderen. Ik vind en zeg zeker niet dat je bij hem weg moet gaan. Dat is ten eerste een proces, ten tweede totaal jouw keuze. Die kan een ander niet voor jou maken. Ik zou wel serieus met hem gaan praten en aangeven dat het jou menens is.rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 18:57Dus als ik zeg dat ik mijn vriend wel lief vind in bepaalde dingen, is het “succes ermee”? Want ik moet hem een monster vinden, ofzo? Er is een reden dat ik nog bij hem ben anders nam ik de moeite niet eens om dit hele topic te openen. Volgens mij heb ik duidelijk aangegeven dat ik jullie reacties waardeer en er wat mee ga doen.
dinsdag 13 oktober 2020 om 20:22
TO: Wij kunnen natuurlijk helemaal niet beslissen of je bij hem moet blijven of niet. Ik was eerder vrij cru, ik projecteerde misschien een beetje mijn eigen frustraties.
Maar wat wel belangrijk is: Je moet je realiseren dat dit gedrag van hem, ongeacht over het komt door een stoornis of opvoeding, niet vanzelf weggaat. Dan is aan jou de vraag of je dit wilt accepteren, hem de tijd wil geven te (leren) veranderen of toch de relatie verbreekt.
Ik hoop alleen niet dat je het gaat accepteren omdat het alternatief alleen zijn is, want dat is voor niemand een gezonde situatie en gaat het alleen maar meer etteren.
Maar wat wel belangrijk is: Je moet je realiseren dat dit gedrag van hem, ongeacht over het komt door een stoornis of opvoeding, niet vanzelf weggaat. Dan is aan jou de vraag of je dit wilt accepteren, hem de tijd wil geven te (leren) veranderen of toch de relatie verbreekt.
Ik hoop alleen niet dat je het gaat accepteren omdat het alternatief alleen zijn is, want dat is voor niemand een gezonde situatie en gaat het alleen maar meer etteren.
