Terugkerende problemen, nu voorbij hoop ik!

Ik heb een lange relatie, we zijn al 27 jaar bij elkaar waarvan 24 jaar getrouwd. We hebben 2 volwassen kinderen. Nu is het al heel lang dat de zin in seks binnen onze relatie heel verschillend is. Waarschijnlijk altijd al. Al is het wel meer geworden. Eerder kon de spanning erg oplopen als ik (weer) eens aangaf geen zin te hebben. Ik had dan zoveel spanning doordat het dan daarna zo’n ijzige spanning was tussen ons. Wij hebben ook al heel lang (15 jaar?) een afspraak (mijn initiatief) dat er alleen seks in het weekend is in principe. Dit omdat ik in bed spanning voelde dat mijn man seks wou en ik niet. Dit heeft mij geholpen dat ik in ieder geval doordeweeks rustig kon slapen. Het lijkt als ik dit opschrijf dat ik nooit zin heb gehad in seks in deze relatie, dat is niet zo. Maar de zin is wel steeds minder geworden, en is nu zo’n beetje weg. Wel vind ik strelen fijn, zonder dat het echt seksueel wordt.
Het is zo dat ik dan geregeld maar wel seks had omdat ik die spanning die er anders zou zijn erger vond. De meeste ruzies bij ons gingen hierover. Nu heb ik mijn man na de voorlaatste ruzie uitgelegd dat hij het niet persoonlijk moet nemen , dat het niet aan hem ligt maar dat het oa aan de hormonen ligt (overgang). Ik merkte dat dat erg had geholpen en hij er begrip voor had als ik niet iedere week seks wou. Dit was voor mij veel prettiger, niet dat ik meer zin had maar voelde me ontspannener. Maar nu is het geescaleerd doordat het al een tijd rustig was en mijn man wist dat ik geen seks wou maar toch tussen mijn benen graaide. Ik liet dit niet toe en we gingen slapen. De volgende dag hadden we er niet over gepraat. Maar die avond in bed reageerde ik zonder dat ik het door had te fel omdat mijn man tegen mij aan wou liggen maar ik dat niet wou. Dit gedrag kwam wel vaker voor, achteraf had ik ook mondiger moeten reageren.
Dat ik zo fel reageerde kwam door die avond ervoor en iets van ca 8 jaar terug.
Toen lagen wij in bed, ik wou geen seks. Draaide mij om om te gaan slapen. Er was geen ruzie toen oid. Ik ben toen door mijn man verkracht. Niet met geweld maar hij hield me wel stevig vast. Daarna zijn we gaan slapen, toen niet erover gehad. Maar wel de volgende dag. Ik had hem oa gezegd weet je wel dat het een verkrachting is en dat dat strafbaar is? Ik weet nog dat hij toen heel kwaad werd op mij omdat ik hem als een verkrachter zag. Daarna hebben we denk ik ca een week ruzie erover gehad. Het kwam weer goed doordat hij op een gegeven moment zei dat het hem speet. Dat ik hem heel dierbaar was etc. Hij zei dat hij zich er niks van herinnerde ( door de drank). Nu nu het zo geescaleerd is zei hij eerst ook dat hij zich niks meer herinnert ervan. Wat mij ook een kwaad gevoel geeft en gaf! Nu kwam hij er later op terug en zei hij dat hij heel diep had nagedacht en hij wel een moment herinnerde dat hij dacht bij zichzelf “ we zijn al zo lang bij elkaar, ik druk nu letterlijk en figuurlijk door. Wij hebben ondertussen ook een seksuoloog/therapeut ingeschakeld. Dit omdat ik erge twijfels heb of ik nog verder wil in deze relatie. En die twijfels zijn nog niet weg. We hebben wel veel hulp gehad van deze seksuoloog/therapeut. Zij is vooral seksuoloog en heeft ons aangeraden om naar een relatietherapeut te gaan.
Ik merk aan alles dat mijn man wel veel van mij houdt. Ik zie ook echt verdriet bij hem. Zelf heb ik natuurlijk ook veel verdriet ervan. Ik ben nu alleen 3 weken in ons appartement in Italie ipv samen. De laatste week komen ook onze kinderen en schoonzoon. Ik voel me heel alleen maar vind het aan de andere kant ook weer fijn om mijn eigen gang te gaan. En de rust is ook weer fijn!
Mijn gevoel is dat ik het nog wil proberen met mijn man met de tips van de seksuoloog. Dat betekend geen seks als ik het niet wil en ook op de manier hoe ik het wil ( geen penetratieseks bijvoorbeeld). Ik wil kijken hoe dit gaat als we het in de praktijk brengen. Mijn man wil dit ook hij wil alles wel doen om het huwelijk stand te laten houden. Zelf hou ik nog steeds veel van mijn man, maar ik twijfel wel of ik genoeg van hem hou om verder met hem te gaan. Ik wou dat ik heel duidelijk het antwoord voelde! Ik had ook niet gedacht dat dit mij nog steeds zo dwars zat wat er 8 jaar geleden was gebeurd. Ik moet vooral goed bij mijzelf voelen wat ik wil, het probleem is dat het erg wisselt bij mij. Volgens de therapeut is dat normaal.
Wij hebben natuurlijk een hele geschiedenis samen. Ook deelden en deden we verder haast alles samen. En zal ik hem ook erg missen etc. Ik voel pijn als ik eraan denk dat we uit elkaar gaan. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik wel vaak aan scheiden gedacht heb en denk… Wij zoeken een “nieuwe” relatietherapeut. Hopenlijk komen we er dan uit. Mijn man wil zeker verder met mij. Maar wat wil ik? Ik hoop dat ik daar uit kom!
Ben benieuwd hoe anderen hier tegen aan kijken.

Bedankt voor de reacties. Ja, ik wil het eerst proberen of het goed gaat met wat wij of eigenlijk vooral hij heeft geleerd op sexgebied. En ik weet inderdaad niet of het nog goed komt. Maar mijn man toont hele goede wil etc. Dat zei ook de seksuoloog dat hij heel leerzaam is. Wil echt zijn best doen. En ik moet leren duidelijker te zijn.

We hadden het er nu over om te gaan proberen om nu met een goede manier met elkaar om te gaan op seksgebied en als het toch moeilijk blijft dan weer relatietherapie te gaan doen. Vragen om consent ipv dingen aannemen etc. Ik heb ook al gezegd dat het goed kan zijn dat echte seks er sowieso niet meer in zit.
Ik vind het heel moeilijk ook moeilijk om te voelen wat ik echt wil. Hij is verder heel zorgzaam etc. dat is ook wat het zo lastig maakt.

Maar ik denk dat ik toch eerder therapie nodig heb! Of wij!

Hij wil het nu, nu na die therapie allemaal anders gaan doen. Relatie 2.0, vragen naar consent ed. Ik denk dat hij dat echt wil proberen. Van veel dingen dacht hij dat het niet zo erg was, of dat ik het niet zo erg vond. En hij dacht dat het wel kon omdat we al zo lang bij elkaar zijn.
Het is zo dat de seks vooral op hem gericht was. Wel zorgde hij dat ik klaar kwam voor hij klaar kwam. Maar bij mij was het een klein minipiekje.De laatste maanden, half jaar? Merkte ik dat ik (lichtelijk) gestresst was zodra het weer weekend was. Omdat ik dan het gevoel had dat er weer wat verwacht of op gehoopt werd.

We slapen nu al vaak apart, sinds de laatste escalatie. Soms ook weer even bij elkaar. En 2 keer ook elkaar gestreeld, intiem geweest zonder “echte” seks. En voor mij hoeft dat (echte seks) ook echt niet!! Dit ook omdat de seksuoloog in het begin, (de 1e keer had ik niet gelijk verteld over de verkrachting) had aangeraden om het voorlopig alleen bij strelen te houden zonder de erotische delen aan te raken. Op zich vond ik dat toen wel fijn en ontspannend, ook omdat ik wist dat ik toen niks te vresen had. Omdat mijn man nu wel wist dat hij dat echt moest laten.

Maar het is vaak erg gespannen allemaal. Mijn gevoelens gaan ook op en neer… Ik ga in ieder geval zelf verder met therapie als ik weer terug ben. Voorlopig alleen. Mijn man vind dat hij alles wel gezegd heeft en ook alles heeft toegezegd wat hij kan doen om het op te lossen. Hij weet niet wat hij nog aan mijn gevoel kan beïnvloeden of veranderen. Dat ik eerst zelf moet uitvinden of ik eroverheen kan komen of dat het te veel in de weg blijft zitten en er geen toekomst meer is voor ons samen.
Nu ik in Italie zit hebben we appcontact, vooral over praktische zaken. Gisteren hebben we voor het eerst na een dikke week elkaar gesproken. Aan het eind van het gesprek vroeg hij ook hoe ik er nu in zat wat onze relatie betreft oid. Ik zei dat het me nog steeds erg dwars zit. Zijn reactie was bedoel je nog steeds hetzelfde wat je dwars zat?Ik zei toen zoiets van, ja maar ik vind het ook niet niks.
Nu vandaag heb ik aangegeven in de app dat ik nog steeds veel stress voel over onze relatie. En dat het mij dwars zat, hoewel hij het misschien niet zo bedoelde dat hij zei zit dat je nog steeds dwars?
Hij zegt nu per app dat hij dat navroeg omdat de therapeut zei dat hij het goed moet begrijpen en niet moet interpreteren dat hij het daarom vroeg.
Nu vind hij weer dat ik het vaak negatief interpreteer. Dat hij niet meer weet wat hij moet en dat het misschien beter is om een tijdje weer minder contact te hebben.

Ik heb daar op gereageerd dat het inderdaad zou kunnen dat het vertrouwen te veel is geschaad. En dat ik vandaar ook therapie nodig heb.
Nu zegt hij dat hij wat boos is omdat hij van alles probeert maar dat ik hem voor geen meter vertrouw en dat er geen basis is om verder te gaan..
Ik reageer nu niet, op dit moment voel ik hetzelfde…

Dank je, wat zou hij nu kunnen doen? Ja wat ik zelf denk, meer begrp voelen hoe ik mij voel. Verder wil hij alles proberen zegt hij en dat denk ik ook. Maar deze reactie geeft mij ook al stress..