Tips voor een reset/ time out relatie

Time out relatie zinvol?

Onze relatie loopt niet lekker. Er zijn veel spanningen ook waar kind bij zit. Het lukt ons niet om t anders te doen. Ergens weet en voel ik dat we er uit kunnen en moeten komen. Momenteel echter lijken te veel emmers over te lopen. De een lijkt Russisch te spreken en de ander Chinees. Ik heb het gevoel dat we baat kunnen hebben bij een behoorlijke reset. Even wat afstand van elkaar. Tot rust komen en wellicht ook wat dingen kunnen verwerken zelf. Zo verder is voor mij iig geen optie. Ik begin t lichamelijk te voelen/buikpijn. Ik raak oververmoeid.
Ik denk hierbij aan een periode van 2 maanden(??) waarin er wel wekelijks gedeelde momenten zijn om samen te zijn met ons kind en wellicht om ook wekelijks samen iets leuks te doen/uit eten te gaan?
Ik hoop daarnaast ook iets in relatietherapie te kunnen ondernemen met partner. We kunnen niet communiceren en lopen daar stuk op. Een aantal handvatten zouden welkom zijn.

Ik loop vandaag voor t eerst met dit idee in mijn hoofd maar voel er hoop/opluchting bij. Ik hou t niet meer goed vol zoals we t nu doen.
Ik vermoed dat mijn partner dit een heel verschrikkelijk idee vindt. Ik denk dat hij denkt dat t begin van t einde is. Mogelijk geeft het hem veel stress. Dat vindt ik naar voor hem.

Iemand ervaringen of tips hoe dit wel of niet aan te pakken?
Moet ik naar m’n gevoel luisteren dat dit goed voor ons is/zou kunnen zijn?

Even niet meer geweest maar hier een update.

We zijn uit elkaar.. zoals een aantal van jullie ook voorspelde.
Raar maar ik denk dat ik zelf de stap van een time-out een soort van nodig had om eerst in mijn hoofd te verkennen. Hoe dit voor me zou zijn. Toen ik daar helemaal zeker van was was het nog een kleine stap naar het idee van echt uit elkaar.

Hij is al een tijdje uit huis ook. Er is heel veel rust gekomen.
Ik heb het te hard geprobeerd. Het is heel fijn om dat los te kunnen laten.
Ik ben verdrietig voor hem en ons kind en ik vindt het zwaar om alles alleen te doen. Maar voor mezelf ben ik opgelucht en blij en weet ik dat het goed is.

Partner is heel verdrietig en ook boos. Zodoende moeilijk contact nog dat vind ik lastig maar ik probeer hem zijn ruimte/ tijd te geven. Ik denk dat we er ons beiden straks voor kunnen inzetten om het goed te doen voor ons kind.