Relaties
alle pijlers
Tot waar de grens? (bemoeien)
maandag 26 november 2007 om 10:53
Hallo mensen,
Ik vraag mij af wat voor jullie echt de grens is qua bemoeien van b.v. ouders of schoonouders.
Tot waar mogen ze interesse tonen en wat is echt privé voor jou en je man of vriend en wanneer wordt het bemoeien echt vervelend?
Ik ken ouders/schoonouders die erg ver gaan in hun bemoeizucht. Hebben jullie daar last van? En zo ja, hoe gaan jullie daar mee om?
Ik vraag mij af wat voor jullie echt de grens is qua bemoeien van b.v. ouders of schoonouders.
Tot waar mogen ze interesse tonen en wat is echt privé voor jou en je man of vriend en wanneer wordt het bemoeien echt vervelend?
Ik ken ouders/schoonouders die erg ver gaan in hun bemoeizucht. Hebben jullie daar last van? En zo ja, hoe gaan jullie daar mee om?
maandag 26 november 2007 om 11:00
Ik wil bijna zeggen dat ik er helaas geen last van heb. Mijn moeder leeft al heel lang niet meer, mijn stiefmoeder is begin dit jaar overleden en mijn vader zit in een verpleeghuis. Mijn schoonvader is ook al overleden en mijn schoonmoeder is eigenlijk alleen op zichzelf gericht. Ze heeft niet of nauwelijks aandacht voor onze dochter, laat staan dat ze zich ergens mee bemoeit.
Maar goed: ik vind dat (schoon)ouders best advies mogen geven; maar dat het vervolgens aan het stel zelf is om een beslissing te nemen. Als er dan nog over doorgegaan wordt, word het voor mij bemoeizucht die te ver gaat. Mijn ex en ik hebben altijd veel en ver gereisd, daar kwam wel eens een opmerking over dat dat geld over de balk smijten was etc etc. Maar wij vonden dat absoluut niet en deden het dus toch gewoon. Dat een ander dan vindt dat je dat geld beter ergens anders aan kunt besteden: het zij zo!
Maar goed: ik vind dat (schoon)ouders best advies mogen geven; maar dat het vervolgens aan het stel zelf is om een beslissing te nemen. Als er dan nog over doorgegaan wordt, word het voor mij bemoeizucht die te ver gaat. Mijn ex en ik hebben altijd veel en ver gereisd, daar kwam wel eens een opmerking over dat dat geld over de balk smijten was etc etc. Maar wij vonden dat absoluut niet en deden het dus toch gewoon. Dat een ander dan vindt dat je dat geld beter ergens anders aan kunt besteden: het zij zo!
maandag 26 november 2007 om 11:00
Tjaa, bij mij is het een ander verhaal natuurlijk. Ik vind dat ouders en schoonouders wel hun mening/bezorgdheid/belangstelling mogen tonen, maar op zeker hoogte.
Het is jullie leven, jullie gaan voor de relatie en tuurlijk horen ouders/schoonouders erbij maar met hen woon je niet samen. Voor je partner kies je, niet voor schoonouders.
Kan je een voorbeeld geven, hoe je bedoelt, waar ze zich eventueel mee bemoeien?
Het is jullie leven, jullie gaan voor de relatie en tuurlijk horen ouders/schoonouders erbij maar met hen woon je niet samen. Voor je partner kies je, niet voor schoonouders.
Kan je een voorbeeld geven, hoe je bedoelt, waar ze zich eventueel mee bemoeien?
maandag 26 november 2007 om 11:17
Ik en mijn vriend zijn beide enigskind. Het zal hier vast ook mee te maken hebben.
Mijn ouders willen vaak dat ik de keuzes maak die zij voor mij in gedachten hebben. Doe ik dit niet dan ontstaat er een strijd.
Mijn schoonouders onderwerpen ons altijd aan een kruisverhoor. Hoeveel verdienen jullie, wat geven jullie uit. Waarom doen jullie niet zus of zo? En als we niet doen zoals zij het willen worden ze boos.
Mijn schoonmoeder belt mij iedere dag en hoort mij letterlijk uit over van alles. Ook dingen waar ik liever geen antwoord op geef. Maar uit beleefdheid geef ik antwoord, omdat ik haar niet wil kwetsen. Als het antwoord dat ik geef haar niet bevalt gaat ze minderwaardig lachen.Ik weet niet hoe ik netjes en beleefd dit wat minder kan laten worden.
Ik vind het niet erg hoor, dat ze belt. Maar ik heb het gevoel dat ik overal verantwoording voor moet afleggen: waar ik ben geweest, hoelang en met wie en het waarom.
Toen ik mijn schoonouders voor het eerst ontmoette zat ik voor het tribunaal. Ik moest op de meest intieme vragen antwoord geven. Ze vroegen mij b.v. wat ik verdiende, hoeveel ex-vriendjes ik had gehad, wat mijn vader verdiende, waarom mijn ouders gescheiden zijn. Het was een kruisverhoor waar geen eind aan kwam. Ik was alleen maar vragen aan het beantwoorden.
Nu gaan de vragen steeds verder. Hoe kan ik netjes en beleefd blijven, maar ook duidelijk maken dat dit erg op mijn zenuwen werkt? Of is dit normaal? Ik heb niet zo veel ervaring met schoonouders.
Mijn eigen ouders kan ik natuurlijk sneller iets zeggen dan de ouders van mijn vriend.
Ik ben 24 en mijn vriend is 27.
Mijn ouders willen vaak dat ik de keuzes maak die zij voor mij in gedachten hebben. Doe ik dit niet dan ontstaat er een strijd.
Mijn schoonouders onderwerpen ons altijd aan een kruisverhoor. Hoeveel verdienen jullie, wat geven jullie uit. Waarom doen jullie niet zus of zo? En als we niet doen zoals zij het willen worden ze boos.
Mijn schoonmoeder belt mij iedere dag en hoort mij letterlijk uit over van alles. Ook dingen waar ik liever geen antwoord op geef. Maar uit beleefdheid geef ik antwoord, omdat ik haar niet wil kwetsen. Als het antwoord dat ik geef haar niet bevalt gaat ze minderwaardig lachen.Ik weet niet hoe ik netjes en beleefd dit wat minder kan laten worden.
Ik vind het niet erg hoor, dat ze belt. Maar ik heb het gevoel dat ik overal verantwoording voor moet afleggen: waar ik ben geweest, hoelang en met wie en het waarom.
Toen ik mijn schoonouders voor het eerst ontmoette zat ik voor het tribunaal. Ik moest op de meest intieme vragen antwoord geven. Ze vroegen mij b.v. wat ik verdiende, hoeveel ex-vriendjes ik had gehad, wat mijn vader verdiende, waarom mijn ouders gescheiden zijn. Het was een kruisverhoor waar geen eind aan kwam. Ik was alleen maar vragen aan het beantwoorden.
Nu gaan de vragen steeds verder. Hoe kan ik netjes en beleefd blijven, maar ook duidelijk maken dat dit erg op mijn zenuwen werkt? Of is dit normaal? Ik heb niet zo veel ervaring met schoonouders.
Mijn eigen ouders kan ik natuurlijk sneller iets zeggen dan de ouders van mijn vriend.
Ik ben 24 en mijn vriend is 27.
maandag 26 november 2007 om 11:27
Nee, dit is absoluut niet normaal.
Lastig natuurlijk om te bepalen wat normaal is maar als jij je eraan irriteerd kan je dat beste zeggen -of via je vriend-
Maar doet je vriend hier helemaal niks aan? Zegt niks? Geeft geen verwijtende blik richtings mams?
Als mijn moeder ooit zoiets zou doen zou ik haar wel laten weten dat we dit niet fijn vinden.
En hier... tsja. De ouders van m'n vriend zie ik nooit dus dat valt al mee
En mijn moeder is gewoon heel lief en bemoeit zich nergens mee.
Als ik de ene week zeg dat ik A leuk vind om te wonen is ze het met me eens en als het volgende week B is ziet ze dat ook wel weer.
We denken veel hetzelfde over heel veel dingen... kinderen, opvoeden, omgaan met mensen, werk, eten huis etc etc
Klinkt misschien saai maar is wel lekker makkelijk.
En m'n vriend laat ze vrij, daar houdt hij van en dat heeft ze door
maandag 26 november 2007 om 11:30
maandag 26 november 2007 om 11:36
Het lijkt mijn verhaal wel...
En dat ging/gaat verder met uitzoeken welk huis je moet kopen met je eigen geld, ze zoeken en mailen zoekerjes door, commentaar op welk merk van auto je hebt. Waar je gaat winkelen, wat je koopt.
Hoe je ouders hun geld beleggen enz enz...
Het irritantste aan alles is als je partner zich laat doen door dit alles als een vod.
Lees mijn verhaal, verloofde wil verhuizen.
maandag 26 november 2007 om 11:43
Hallo Chiko,
dit is echt niet normaal zoals je schoonmoeder je uitvraagt, en daar hoef je toch echt niet op te antwoorden. Zo erg heb ik t nog nooit gehoord of beleefd.
En ik vond het al erg vervelend dat mijn moeder bepaalde dingen over mijn vriend zei. Dat hij nooit lang een baan kon houden, of een gat in zijn broek had, of als we (heel sporadisch) ruzie hadden vond ze dat we wel heel vaak gedoe hadden, dat hij teveel tijd aan zijn hobby's besteedde. Zulke dingen.
In het begin luisterde ik naar haar, maar ik was t zo zat dat ik na een tijdje zei dat ze daar mee op moest houden. Dat zij ook niet perfect is etc. En dat ik van mijn vriend hield zoals die was. Eigenlijk hield het gezeur toen op.
dit is echt niet normaal zoals je schoonmoeder je uitvraagt, en daar hoef je toch echt niet op te antwoorden. Zo erg heb ik t nog nooit gehoord of beleefd.
En ik vond het al erg vervelend dat mijn moeder bepaalde dingen over mijn vriend zei. Dat hij nooit lang een baan kon houden, of een gat in zijn broek had, of als we (heel sporadisch) ruzie hadden vond ze dat we wel heel vaak gedoe hadden, dat hij teveel tijd aan zijn hobby's besteedde. Zulke dingen.
In het begin luisterde ik naar haar, maar ik was t zo zat dat ik na een tijdje zei dat ze daar mee op moest houden. Dat zij ook niet perfect is etc. En dat ik van mijn vriend hield zoals die was. Eigenlijk hield het gezeur toen op.
maandag 26 november 2007 om 11:48
Bedankt voor de reacties allemaal. Heb er wel wat aan.
Mijn vriend was op het moment dat ik mijn schoonouders voor het eerst ontmoette flink lang aan het douchen. Ik zat daar alleen met 2 mensen voor mij op de bank die mij met een enorme vragenvuur bombardeerden. Naderhand vroeg hij wel of ze een beetje aardig waren en of ze niet teveel door hebben gevraagd over persoonlijke dingen. Ik zei dat het wel meeviel. (beetje stom, maar ik wil niet stoken)
Soms heb ik ook het gevoel dat ze mij niet goed genoeg vinden.
Ik zou heel graag willen zeggen dat ik op bepaalde vragen geen antwoord wil geven, maar ik ben doodsbang dat ze mij dan niet meer mogen. En mochten ze mij dan minder gaan mogen hierdoor, dan weet ik zeker dat mijn vriend onder druk wordt gezet. Ze vinden mij dan geen leuke meid en wat ziet hij toch in mij? Dit is ook bij een ex van hem gebeurd. Ze had teveel babbels tegen ze. ( kan mij nu ook indenken waarom)
Ik had bv een keertje de telefoon niet opgenomen en dat nam ze mij niet in dank af. Ze belde die avond meteen mijn vriend om verhaal te halen: waar was ze? waarom neemt ze niet op? ze had toch vrij vandaag?
Het is een beetje beklemmend aan het worden.
Mijn vriend was op het moment dat ik mijn schoonouders voor het eerst ontmoette flink lang aan het douchen. Ik zat daar alleen met 2 mensen voor mij op de bank die mij met een enorme vragenvuur bombardeerden. Naderhand vroeg hij wel of ze een beetje aardig waren en of ze niet teveel door hebben gevraagd over persoonlijke dingen. Ik zei dat het wel meeviel. (beetje stom, maar ik wil niet stoken)
Soms heb ik ook het gevoel dat ze mij niet goed genoeg vinden.
Ik zou heel graag willen zeggen dat ik op bepaalde vragen geen antwoord wil geven, maar ik ben doodsbang dat ze mij dan niet meer mogen. En mochten ze mij dan minder gaan mogen hierdoor, dan weet ik zeker dat mijn vriend onder druk wordt gezet. Ze vinden mij dan geen leuke meid en wat ziet hij toch in mij? Dit is ook bij een ex van hem gebeurd. Ze had teveel babbels tegen ze. ( kan mij nu ook indenken waarom)
Ik had bv een keertje de telefoon niet opgenomen en dat nam ze mij niet in dank af. Ze belde die avond meteen mijn vriend om verhaal te halen: waar was ze? waarom neemt ze niet op? ze had toch vrij vandaag?
Het is een beetje beklemmend aan het worden.
maandag 26 november 2007 om 11:57
De bemoeienis van jouw ouders en schoonouders gaat veel te ver. Jullie zijn allebei al vele jaren meerderjarig en dus geen verantwoording meer schuldig aan jullie ouders/schoonouders.
Vragen over inkomen en bestedingen zijn echt onbeschoft vind ik persoonlijk. Wat je verdient en wat je ermee doet is een privezaak, net als al die andere dingen waar zij naar informeren en waar zij over willen 'meebeslissen'.
Ga geen discussie aan, maar zeg gewoon dat je zulke zaken als privezaken beschouwt waar je met je vriend over overlegt maar niet met anderen. Een mooie dooddoener: Jullie hebben mij zo goed opgevoed en begeleid dat ik al sinds jaren zelfstandige en verantwoorde keuzes kan maken. Bedankt voor jullie goede opvoeding.
Vragen over inkomen en bestedingen zijn echt onbeschoft vind ik persoonlijk. Wat je verdient en wat je ermee doet is een privezaak, net als al die andere dingen waar zij naar informeren en waar zij over willen 'meebeslissen'.
Ga geen discussie aan, maar zeg gewoon dat je zulke zaken als privezaken beschouwt waar je met je vriend over overlegt maar niet met anderen. Een mooie dooddoener: Jullie hebben mij zo goed opgevoed en begeleid dat ik al sinds jaren zelfstandige en verantwoorde keuzes kan maken. Bedankt voor jullie goede opvoeding.
maandag 26 november 2007 om 12:00
Daar moet je dus onmiddellijk mee stoppen. Geen antwoord meer geven. Gewoon zeggen: dat is prive of dat is iets tussen X (naam van je vriend) en mij.
Moet je aardig en beleefd blijven? Ik moet eerlijk zeggen dat ik vind dat jouw (schoon)ouders ook niet aardig en beleefd zijn.
Een andere oplossing: nummermelder en maar 1 x per week een telefoontje van je schoonmoeder beantwoorden. Als jij steeds braaf antwoord geeft houd je het probleem ook zelf in stand natuurlijk.
maandag 26 november 2007 om 12:03
Nou en?! Denk je dat jouw schoonmoeder jou mag? Ze gedraagt zich enorm vijandig.
Het gedrag dat jij beschrijft lijkt op stalking en gaat richting mentale bedreiging. Wat zij doen is echt ontzettend ongezond. Zolang jij je blijft schikken en niet eerlijk bent tegen je vriend zal er nooit een einde aan komen. Waarom laat je je vriend niet dit topic lezen?
maandag 26 november 2007 om 12:13
Wat vind jou vriend hiervan? Op zich heb je pas écht een probleem, als je vriend dit niet als een probleem ervaart en vindt dat jij niet moielijk moet doen. Staat hij achter jou en vindt hij dit ook niet kunnen, dan kun je je teweer stellen tegen zijn ouders zonder dat dit jou relatie gaat verpesten. Als je vriend jou niet steunt in deze vrees ik het ergste voor je relatie. Of jij zit je op te vreten tegenover zijn ouders en dat hou je niet vol, of je staat je vrouwtje tegenover hen en dan krijg je problemen met je vriend. Het lijkt me dat je dit dus eerst eens goed met hem moet bespreken.
Deze vragen van deze mensen kunnen natuurlijk niet. Ik vind ze hondsbrutaal, en jij maar beleefd blijven. Zeg volgende keer maar met een heel beleefd lief lachje dat je vindt dat iets ze niet aangaat. Of zeg maar blozend dat je van zulke ongegeneerde vragen wel heel erg verlegen wordt. Kijken of de hint dan snbappen. En duimen dat je vriend achter je staat.......
Deze vragen van deze mensen kunnen natuurlijk niet. Ik vind ze hondsbrutaal, en jij maar beleefd blijven. Zeg volgende keer maar met een heel beleefd lief lachje dat je vindt dat iets ze niet aangaat. Of zeg maar blozend dat je van zulke ongegeneerde vragen wel heel erg verlegen wordt. Kijken of de hint dan snbappen. En duimen dat je vriend achter je staat.......
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 26 november 2007 om 12:25
En je stelt dat soort vragen nooit terug ? Dat zou ik dus als eerste gedaan hebben ................
"goh, schoonmama , hoevaak hebben jij en schoonpapa nog sex ? wááááát ? zo vaak/weinig ? dat kan niet , hoor , je moet....... Hoeveel inkomsten hebben juullie ? o , dan kunnen er voortaan wel grotere kado's vanaf "
"goh, schoonmama , hoevaak hebben jij en schoonpapa nog sex ? wááááát ? zo vaak/weinig ? dat kan niet , hoor , je moet....... Hoeveel inkomsten hebben juullie ? o , dan kunnen er voortaan wel grotere kado's vanaf "
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 26 november 2007 om 12:26
maandag 26 november 2007 om 12:27
Ik denk Chiko dat juist wanneer jij wat meer van je af gaat bijten, ze dat in eerste instantie niet leuk zullen vinden maar wel veel meer respect voor je zullen krijgen. Nu lopen ze gewoon over je heen en wanneer mensen dat doen houden ze uberhaupt al geen rekening met hun slachtoffer, laat staan dat ze sympathieke gevoelens hebben naar die persoon toe.
Bescherm je grenzen, maak er geen oorlog van, wees vriendelijk zolang het kan en respectvol maar ook gedecideerd: hier ligt mijn grens, nu hou je rekening met mij. Als zij er een drama van wensen te maken, weiger dan gewoon om mee te doen. Jij hebt recht op je privacy en je hebt er recht op om met respect behandeld te worden. Hou dat in je achterhoofd, dan blijf je zelf rustig. En dan hebben anderen bijzonder weinig vat op je.
Bescherm je grenzen, maak er geen oorlog van, wees vriendelijk zolang het kan en respectvol maar ook gedecideerd: hier ligt mijn grens, nu hou je rekening met mij. Als zij er een drama van wensen te maken, weiger dan gewoon om mee te doen. Jij hebt recht op je privacy en je hebt er recht op om met respect behandeld te worden. Hou dat in je achterhoofd, dan blijf je zelf rustig. En dan hebben anderen bijzonder weinig vat op je.
maandag 26 november 2007 om 12:31
Chico, dit gaat echt veel te ver. Jij hoeft absoluut geen verantwoording af te leggen tov van je schoonouders.
Kijk je moet natuurlijk zelf weten hoeveel je kwijt wilt aan je schoonouders over je priveleven maar heb je er niet nog een groter rotgevoel over als je ouders naar het priveleven van jouw ouders vragen? Mijn ouders zouden er echt niet blij mee zijn als ik mijn schoonouders zou vertellen waarom zij niet altijd gelukkig zijn met elkaar en wat hun inkomen is. Andersom ook niet.
Je zou een gesprek hierover kunnen openen door te benoemen dat je bang bent dat ze je niet aardig meer vinden als je gezegd hebt wat je wilt zeggen. En dat je het heel moeilijk vindt om dit te bespreken. Stel je bescheiden op en praat in de ik vorm (ik voel me...) ipv de jullie vorm (dat is beschuldigend), dan heb je nooit te veel "babbels". Ik denk dat het het beste is om het van te voren met je vriend te bespreken. Stel voor jezelf vast wat je minimaal uit dat gesprek wilt hebben en ga ervoor. Hoe langer je ermee wacht, hoe moeilijker het wordt om hun gedrag aan de kaak te stellen. Vraag niet waarom ze doen zoals ze doen, daar hebben ze toch vast geen antwoord op (anders hadden ze vast hun gedrag al veranderd). Bedenk een paar voorbeelden van momenten waarop jij vond dat er teveel bemoeid werd. Vraag eventueel hoe zij het liefst willen horen wanneer jouw grens bereikt is.
Veel succes!
Kijk je moet natuurlijk zelf weten hoeveel je kwijt wilt aan je schoonouders over je priveleven maar heb je er niet nog een groter rotgevoel over als je ouders naar het priveleven van jouw ouders vragen? Mijn ouders zouden er echt niet blij mee zijn als ik mijn schoonouders zou vertellen waarom zij niet altijd gelukkig zijn met elkaar en wat hun inkomen is. Andersom ook niet.
Je zou een gesprek hierover kunnen openen door te benoemen dat je bang bent dat ze je niet aardig meer vinden als je gezegd hebt wat je wilt zeggen. En dat je het heel moeilijk vindt om dit te bespreken. Stel je bescheiden op en praat in de ik vorm (ik voel me...) ipv de jullie vorm (dat is beschuldigend), dan heb je nooit te veel "babbels". Ik denk dat het het beste is om het van te voren met je vriend te bespreken. Stel voor jezelf vast wat je minimaal uit dat gesprek wilt hebben en ga ervoor. Hoe langer je ermee wacht, hoe moeilijker het wordt om hun gedrag aan de kaak te stellen. Vraag niet waarom ze doen zoals ze doen, daar hebben ze toch vast geen antwoord op (anders hadden ze vast hun gedrag al veranderd). Bedenk een paar voorbeelden van momenten waarop jij vond dat er teveel bemoeid werd. Vraag eventueel hoe zij het liefst willen horen wanneer jouw grens bereikt is.
Veel succes!
maandag 26 november 2007 om 12:32
Dat vind ik een erg goede tip! Je schoonouders gaan misschien enorm steigeren als jij je anders gaat opstellen, maar als jij rustig en gedecideerd blijft (niet verdedigen, niet in discussie, niet schreeuwen en niet emotioneel doen) ben jij de sterkste partij. Je wilt gewoon niet dat zij zulke intieme vragen stellen en zich overal mee bemoeien en dat is je goed recht. Punt uit.
maandag 26 november 2007 om 12:53
Chiko, waarom wil jij aardig gevonden worden door zulke onaardige mensen? Je laat helemaal over je heen lopen, mijn haren gaan overeind staan als ik lees wat jouw schoonmoeder allemaal doet. Je zou volgens mij echt veel baat hebben bij een assertiviteitscursus! Ik vraag me net als anderen af, hoe jouw vriend daar tegenover staat. Als hij jou hierin niet honderd procent steunt, zou ik zo'n relatie niet zien zitten.
Mijn advies: een asssertiviteitscursus volgen! Sterkte!
Mijn advies: een asssertiviteitscursus volgen! Sterkte!
maandag 26 november 2007 om 13:07
Ik denk dat jullie zeker gelijk hebben. Ik laat teveel toe.
Het advies van jou reiger, om een assertiviteitscursus te gaan volgens lijkt mij geen slecht idee. Ik kom over het algemeen erg slecht voor mezelf op. En heb daar ook last van. Mensen gaan over je heen lopen.
Ik ga er aan werken. Ik weet nu in ieder geval dat de vragen allemaal erg opgepast waren. Daar twijfelde ik eerste instantie ook nog eens aan. Ik wist niet of het wel normaal was/is.
Bedankt voor jullie verhelderende blik.
Ik hoop alleen niet dat het een probleem in onze relatie gaat worden.
Ik geloof dat mijn vriend het ook vervelend vindt. Alleen is hij erg gesloten en zal niet snel er iets van zeggen. Hij laat net als ik, makkelijk over zich heen lopen.
Het advies van jou reiger, om een assertiviteitscursus te gaan volgens lijkt mij geen slecht idee. Ik kom over het algemeen erg slecht voor mezelf op. En heb daar ook last van. Mensen gaan over je heen lopen.
Ik ga er aan werken. Ik weet nu in ieder geval dat de vragen allemaal erg opgepast waren. Daar twijfelde ik eerste instantie ook nog eens aan. Ik wist niet of het wel normaal was/is.
Bedankt voor jullie verhelderende blik.
Ik hoop alleen niet dat het een probleem in onze relatie gaat worden.
Ik geloof dat mijn vriend het ook vervelend vindt. Alleen is hij erg gesloten en zal niet snel er iets van zeggen. Hij laat net als ik, makkelijk over zich heen lopen.
maandag 26 november 2007 om 14:07
Haai Chiko!
Je posting is heel herkenbaar voor mij .op een gegeven moment was ik dit zo zat en heb een assertiviteitscurcus gevolgd .
Assertief zijn is nu zo simpel voor mij geworden en gaan relaties[ouders en schoonouders] veel soepeler Wel heb ik de nodige weerstand ondervonden voor het zover was maar het leverd je zoveel op!!!!
doen hoor!!
Je posting is heel herkenbaar voor mij .op een gegeven moment was ik dit zo zat en heb een assertiviteitscurcus gevolgd .
Assertief zijn is nu zo simpel voor mij geworden en gaan relaties[ouders en schoonouders] veel soepeler Wel heb ik de nodige weerstand ondervonden voor het zover was maar het leverd je zoveel op!!!!
doen hoor!!
maandag 26 november 2007 om 14:52
waaaaaat?! Dit is echt niet normaal hoor en hoef je zeker niet te pikken. Je hoeft er ook geen drama van te maken, maar dit kan natuurlijk niet zo doordaag. Als je het geen halt toe roept, blijft dit zo door gaan en dat wil je natuurlijk niet de rest van je leven. Kun je je dat voorstellen, nog 20 jaar dit?
Ik denk dat ik gewoon heel ongeinteresseerd zou reageren op afkeuringen van hun kant. "Oh jullie vinden de auto niet goed, nou ja, wij wel", " Je vindt niet mooi wat ik heb uitgezocht? Oh nou ja, dan niet, ik vind het wel mooi". "Je vond het jammer dat ik de telefoon niet opnam, tja, jammer voor jou ja". " julile vinden de vakantiebestemming waar we heen gaan niet leuk? Nou ja, maar goed dat wij er heen moeten en niet jullie?"
Kortom, als zij ergens een probleem mee hebben, laat het dan hun probleem blijven en niet de jouwe worden.
En zodra het over zaken van jouw familie gaat, zoals de scheiding van je ouders, ja, dan hoef het er natuurlijk helemaal niet over te hebben. Ik zou antwoorden "Dat is hun zaak, vind je ook niet?"
En wedervragen, bij elke genante vraag hetzelfde terugvragen of zeggen: "dat vraag ik jou toch ook niet, en dat hoef ik ook niet van je weten ook".
En je kan natuurlijk ook altijd wedervragen waarom iemand iets wil weten. "Waarom willen julile weten hoeveel mijn ouders verdienen?"
Nou ja, heeeeeeel veel succes er mee!!!!!
Ik denk dat ik gewoon heel ongeinteresseerd zou reageren op afkeuringen van hun kant. "Oh jullie vinden de auto niet goed, nou ja, wij wel", " Je vindt niet mooi wat ik heb uitgezocht? Oh nou ja, dan niet, ik vind het wel mooi". "Je vond het jammer dat ik de telefoon niet opnam, tja, jammer voor jou ja". " julile vinden de vakantiebestemming waar we heen gaan niet leuk? Nou ja, maar goed dat wij er heen moeten en niet jullie?"
Kortom, als zij ergens een probleem mee hebben, laat het dan hun probleem blijven en niet de jouwe worden.
En zodra het over zaken van jouw familie gaat, zoals de scheiding van je ouders, ja, dan hoef het er natuurlijk helemaal niet over te hebben. Ik zou antwoorden "Dat is hun zaak, vind je ook niet?"
En wedervragen, bij elke genante vraag hetzelfde terugvragen of zeggen: "dat vraag ik jou toch ook niet, en dat hoef ik ook niet van je weten ook".
En je kan natuurlijk ook altijd wedervragen waarom iemand iets wil weten. "Waarom willen julile weten hoeveel mijn ouders verdienen?"
Nou ja, heeeeeeel veel succes er mee!!!!!
