Relaties
alle pijlers
Toxische vriendschap: ervaringsverhalen
dinsdag 6 augustus 2024 om 14:03
Gisteren heb ik een vriendschap verbroken nadat ik weer werd aangevallen hoe ik haar gekwetst had in een bepaalde situatie. Voor mij een onterechte
beschuldiging.
Het gaat om een vriendin die erg dominant en bepalend is. Ze is pittig en recht door zee maar ook heel grappig en intelligent. Waar ik tegen aan loop is dat zij continu haar mening opdringt en adviezen geeft over elk mogelijk onderwerp. Ik heb aangegeven dat ik dat niet fijn vind en het ging een tijd beter maar daarna weer niet. Het lijkt bijna een obsessieve neiging om overal wat van te vinden en eigen ideeen aan anderen op te dringen. Ook kan ze nogal kleinerende opmerkingen maken over mijn werk, huis, relaties, gedrag enzovoorts.
Wil haar eigen successen uitgebreid vieren maar lijkt niet blij te kunenn zijn voor een ander. Ik krop mijn irritatie te lang op en barst af en toe uit als ik er gek van wordt. Dan wordt ik als explosief bestempeld en zegt zij het gevoel te hebben 'op eieren te moeten lopen'
Ik vraag me af of jullie deze dynamiek herkennen en hoor graag ervaringsverhalen. Ik denk dat het beter is afstand te houden maar voel me er wel slecht over. Hoe zijn jullie er mee om gegaan?
beschuldiging.
Het gaat om een vriendin die erg dominant en bepalend is. Ze is pittig en recht door zee maar ook heel grappig en intelligent. Waar ik tegen aan loop is dat zij continu haar mening opdringt en adviezen geeft over elk mogelijk onderwerp. Ik heb aangegeven dat ik dat niet fijn vind en het ging een tijd beter maar daarna weer niet. Het lijkt bijna een obsessieve neiging om overal wat van te vinden en eigen ideeen aan anderen op te dringen. Ook kan ze nogal kleinerende opmerkingen maken over mijn werk, huis, relaties, gedrag enzovoorts.
Wil haar eigen successen uitgebreid vieren maar lijkt niet blij te kunenn zijn voor een ander. Ik krop mijn irritatie te lang op en barst af en toe uit als ik er gek van wordt. Dan wordt ik als explosief bestempeld en zegt zij het gevoel te hebben 'op eieren te moeten lopen'
Ik vraag me af of jullie deze dynamiek herkennen en hoor graag ervaringsverhalen. Ik denk dat het beter is afstand te houden maar voel me er wel slecht over. Hoe zijn jullie er mee om gegaan?
dinsdag 6 augustus 2024 om 14:12
Waarom voel jij je er slecht over? Je hebt volgens mij de juiste beslissing genomen.
Ik zelf heb zo'n vriendschap pas na 30 jaar verbroken. Ik had op een gegeven moment het gevoel geen eigen leven meer te kunnen hebben. Overal bemoeide zij zich mee, wilde altijd boven mij staan, wist alles beter en vernederde mij op een subtiele manier.
Wist mij altijd zover te krijgen dat ik weer sorry zei en mij schuldig voelde.
Ik heb mezelf nog nooit zo bevrijd gevoeld nadat ik er eindelijk vanaf was.
Ik zelf heb zo'n vriendschap pas na 30 jaar verbroken. Ik had op een gegeven moment het gevoel geen eigen leven meer te kunnen hebben. Overal bemoeide zij zich mee, wilde altijd boven mij staan, wist alles beter en vernederde mij op een subtiele manier.
Wist mij altijd zover te krijgen dat ik weer sorry zei en mij schuldig voelde.
Ik heb mezelf nog nooit zo bevrijd gevoeld nadat ik er eindelijk vanaf was.
dinsdag 6 augustus 2024 om 14:19
Geen ervaring hiermee binnen een vriendschap. Ik heb wel een collega die precies voldoet aan je beschrijving. Ik kan niet langer dan 5 minuutjes met haar socializen, daarna ben ik maximaal geirriteerd. Het vervelende is dat ze mij wel aardig lijkt te vinden en me dus opzoekt.
Maar ja, goed gedaan dus.
Overigens vind ik wel dat er echt te pas en te onpas gestrooid wordt met de term toxisch (net zoals iedere ex hier een narcist blijkt te zijn). Ze is gewoon je type niet. Wat is daar toxisch aan?
Maar ja, goed gedaan dus.
Overigens vind ik wel dat er echt te pas en te onpas gestrooid wordt met de term toxisch (net zoals iedere ex hier een narcist blijkt te zijn). Ze is gewoon je type niet. Wat is daar toxisch aan?
dinsdag 6 augustus 2024 om 14:21
Ik heb zelf nooit dergelijke vriendschappen gehad, maar ik denk toch ook wel dat het vaak een wisselwerking is. Dat lees ik in de OP. Dan gaat iemand iets op zitten kroppen tot het tot een uitbarsting komt, misschien ook nog totaal niet in verhouding tot het vooral dat de uitbarsting veroorzaakte, omdat het dan allemaal samenkomt.
Spreek je dan wat eerder uit als iets je niet bevalt, of neem eerder afstand van een vriendschap als je zo sterk het gevoel hebt ondergesneeuwd te worden.
Hoe dan ook, je bent er lekker vanaf! Opgeruimd staat netjes.
Spreek je dan wat eerder uit als iets je niet bevalt, of neem eerder afstand van een vriendschap als je zo sterk het gevoel hebt ondergesneeuwd te worden.
Hoe dan ook, je bent er lekker vanaf! Opgeruimd staat netjes.
dinsdag 6 augustus 2024 om 14:56
Ervaringsverhaal. Ik had een vriendin die altijd al een beetje extreem en avontuurlijk was en ook erg spontaan. Zij heeft een persoonlijkheidsstoornis borderline.
In het begin hadden wij een leuke vriendschap, uitgaan, lol maken.
Later had zij wat meer problemen, maar dat kan gebeuren. Zij heeft een keer een date die geen vaste relatie wilde expres een soa gegeven. Dat was voor mij al behoorlijk over de grens. Ik heb deze jongeman toen ingelicht. Ik stond toen op het punt om de vriendschap te beëndigen.
Zij was snel jaloers op het leven van een ander.
Ik wist ook dat zij medicatie spaarde.
Op een avond waren wij uit en vroeg zij mij om in de garderobe te checken of haar telefoon nog in haar jaszak zat. Ondertussen heeft zij iets in mijn glas gegooid waardoor ik 5 dagen de weg ben kwijt geweest.
Ik heb toen de vriendschap beëindigd waarna zij mij nog een tijdje heeft geprobeerd te stalken. Bewust schade toebrengen aan anderen is echt niet ok.
Ik begrijp niet zo goed wat je bedoelt met beschuldiging? iemand kan een andere mening hebben dat jij. Het maakt natuurlijk wel uit hoe die gebracht wordt.
In het begin hadden wij een leuke vriendschap, uitgaan, lol maken.
Later had zij wat meer problemen, maar dat kan gebeuren. Zij heeft een keer een date die geen vaste relatie wilde expres een soa gegeven. Dat was voor mij al behoorlijk over de grens. Ik heb deze jongeman toen ingelicht. Ik stond toen op het punt om de vriendschap te beëndigen.
Zij was snel jaloers op het leven van een ander.
Ik wist ook dat zij medicatie spaarde.
Op een avond waren wij uit en vroeg zij mij om in de garderobe te checken of haar telefoon nog in haar jaszak zat. Ondertussen heeft zij iets in mijn glas gegooid waardoor ik 5 dagen de weg ben kwijt geweest.
Ik heb toen de vriendschap beëindigd waarna zij mij nog een tijdje heeft geprobeerd te stalken. Bewust schade toebrengen aan anderen is echt niet ok.
Ik begrijp niet zo goed wat je bedoelt met beschuldiging? iemand kan een andere mening hebben dat jij. Het maakt natuurlijk wel uit hoe die gebracht wordt.
faceofoz wijzigde dit bericht op 06-08-2024 15:02
0.35% gewijzigd
dinsdag 6 augustus 2024 om 14:58
dinsdag 6 augustus 2024 om 15:18
Ik heb 1 vriendschap die ik steeds minder leuk vind. Op veel momenten kan het erg leuk zijn, maar mijn irritatie is erg groot op andere gebieden. Ze dringt nogal aan. En houdt niet op. Dat gaat van geen koekje willen bij de koffie, waarbij ik ongeveer 123 keer moet zeggen dat ik dat niet wil. Tot continue iets voor mij willen doen.
Ik verhuis, dan wil ze een verhuiskaart maken, maar dat is iets wat ik prima kan. En het is lief dat iemand hulp aanbiedt, maar het is niet prima als dat elke keer weer aangeboden wordt. Ik weet soms niet meer hoe ik moet reageren. Mijn taktieken helpen niet erg. Van lief dat je dat wil doen, maar ik doe dit zelf. Tot negeren, maar dat wordt het nog vaker herhaald. Dit gaat uiteraard niet alleen om een verhuiskaart of een koekje, maar op heel veel gebieden.
Het lijkt of gaat ze de strijd aan om maar iets te willen doen, terwijl ik dat niet wil. Voor mijn gevoel ga ik de strijd niet aan, maar ik wil niet dat iemand dingen doet die ik zelf wil doen. Daar ben ik tenslotte zelf baas over.
Hoe vaak ik ook uitleg, het komt niet aan. Laatst dacht ik: heb je soms een stoornis? Ik snap niet goed waar het weg komt. Ik voel me dan weer schuldig omdat ze niet zo'n leuk leven heeft, en blijf daardoor 'hangen'.
Ik verhuis, dan wil ze een verhuiskaart maken, maar dat is iets wat ik prima kan. En het is lief dat iemand hulp aanbiedt, maar het is niet prima als dat elke keer weer aangeboden wordt. Ik weet soms niet meer hoe ik moet reageren. Mijn taktieken helpen niet erg. Van lief dat je dat wil doen, maar ik doe dit zelf. Tot negeren, maar dat wordt het nog vaker herhaald. Dit gaat uiteraard niet alleen om een verhuiskaart of een koekje, maar op heel veel gebieden.
Het lijkt of gaat ze de strijd aan om maar iets te willen doen, terwijl ik dat niet wil. Voor mijn gevoel ga ik de strijd niet aan, maar ik wil niet dat iemand dingen doet die ik zelf wil doen. Daar ben ik tenslotte zelf baas over.
Hoe vaak ik ook uitleg, het komt niet aan. Laatst dacht ik: heb je soms een stoornis? Ik snap niet goed waar het weg komt. Ik voel me dan weer schuldig omdat ze niet zo'n leuk leven heeft, en blijf daardoor 'hangen'.
dinsdag 6 augustus 2024 om 15:20
dinsdag 6 augustus 2024 om 15:30
Ik heb een soort vriendschap met iemand die wat ouder is dan ik. De laatste tijd vind ik het erg lastig. Ze wil altijd over politiek discussiëren en daar is ze heel fel in. Het kan echt de stemming van een avond voor mij verpesten, als het gesprek voortdurend gaat over dat we met z'n allen naar de haaien gaan.
De laatste tijd gaat het niet goed met haar. Ze heeft wat fysieke kwalen en ze is volgens mij nogal zwaarmoedig, dat zegt ze ook. Ik voel me dan schuldig dat ik niet zoveel zin heb om af te spreken omdat onze afspraken de laatste paar keer allemaal verlopen volgens het vaste stramien: eerst horen dat alle dokters waardeloos werk verrichten, daarna luisteren naar een tirade over de politieke wansituatie in Nederland, dan het milieu en als slotsom het leed in Gaza.
De vriendschap verbreken, zoals jij? Ik weet niet of ik dat durf. Maar ik bouw bewust wat afstand in want ik kom moe en geïrriteerd terug van een kopje thee drinken met haar. Tegelijk voel ik me schuldig: ik heb dus het idee dat ze gedeprimeerd is, misschien wel depressief, en ik heb ergens het idee dat ik als goede vriendin haar zou moeten steunen en bijstaan in zo'n rotsituatie. Misschien ben ik niet zo'n goede vriendin als ik zelf denk?
De laatste tijd gaat het niet goed met haar. Ze heeft wat fysieke kwalen en ze is volgens mij nogal zwaarmoedig, dat zegt ze ook. Ik voel me dan schuldig dat ik niet zoveel zin heb om af te spreken omdat onze afspraken de laatste paar keer allemaal verlopen volgens het vaste stramien: eerst horen dat alle dokters waardeloos werk verrichten, daarna luisteren naar een tirade over de politieke wansituatie in Nederland, dan het milieu en als slotsom het leed in Gaza.
De vriendschap verbreken, zoals jij? Ik weet niet of ik dat durf. Maar ik bouw bewust wat afstand in want ik kom moe en geïrriteerd terug van een kopje thee drinken met haar. Tegelijk voel ik me schuldig: ik heb dus het idee dat ze gedeprimeerd is, misschien wel depressief, en ik heb ergens het idee dat ik als goede vriendin haar zou moeten steunen en bijstaan in zo'n rotsituatie. Misschien ben ik niet zo'n goede vriendin als ik zelf denk?
Wat eten we vanavond?
dinsdag 6 augustus 2024 om 15:40
@makreel, hoe echt is een vriendschap als je er eigenlijk geen plezier aan beleefd? Ben je dan wel echt vrienden of ben je sociaal bezig door iemand af en toe gezelschap te houden? En weet je, soms is er gewoon geen klik. Je kunt niet iedereen redden. Denk ook om jezelf.
Praktisch gezien: heb je wel eens aangegeven dat je het vervelend vindt dat het gesprek steeds zo negatief/politiek is? Of actief geprobeerd om het onderwerp te wijzigen.
Praktisch gezien: heb je wel eens aangegeven dat je het vervelend vindt dat het gesprek steeds zo negatief/politiek is? Of actief geprobeerd om het onderwerp te wijzigen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 6 augustus 2024 om 16:14
makreel schreef: ↑06-08-2024 15:30Ik heb een soort vriendschap met iemand die wat ouder is dan ik. De laatste tijd vind ik het erg lastig. Ze wil altijd over politiek discussiëren en daar is ze heel fel in. Het kan echt de stemming van een avond voor mij verpesten, als het gesprek voortdurend gaat over dat we met z'n allen naar de haaien gaan.
De laatste tijd gaat het niet goed met haar. Ze heeft wat fysieke kwalen en ze is volgens mij nogal zwaarmoedig, dat zegt ze ook. Ik voel me dan schuldig dat ik niet zoveel zin heb om af te spreken omdat onze afspraken de laatste paar keer allemaal verlopen volgens het vaste stramien: eerst horen dat alle dokters waardeloos werk verrichten, daarna luisteren naar een tirade over de politieke wansituatie in Nederland, dan het milieu en als slotsom het leed in Gaza.
De vriendschap verbreken, zoals jij? Ik weet niet of ik dat durf. Maar ik bouw bewust wat afstand in want ik kom moe en geïrriteerd terug van een kopje thee drinken met haar. Tegelijk voel ik me schuldig: ik heb dus het idee dat ze gedeprimeerd is, misschien wel depressief, en ik heb ergens het idee dat ik als goede vriendin haar zou moeten steunen en bijstaan in zo'n rotsituatie. Misschien ben ik niet zo'n goede vriendin als ik zelf denk?
Vetgedrukte is precies waar ik mee zit. Ik voel me een slechte vriendin, want ik kan van alles vinden, maar in tijden van nood is ze er altijd. Ook ik voel me schuldig omdat ze geen leuk leven heeft, veel pijn heeft en ze verder geen vrienden heeft. Ik wil niet iemand zijn die haar laat zitten in slechte tijden. Maar toch, van harte gaat het niet.
dinsdag 6 augustus 2024 om 16:44
Ik heb wel eens een vriendschap verbroken. De vriendschap draaide vooral om haar, haar verhalen (vooral drama) en er was weinig ruimte voor mij. Dat, in combinatie met dat ze stelselmatig keuzes maakte voor zichzelf die niet matchen met hoe ik in het leven sta (zoals een verhouding beginnen met een man die een zwangere vriendin heeft), maakte dat ik er geen kostbare tijd meer in wilde steken. Ik heb er tot nu toe geen spijt van gehad.
dinsdag 6 augustus 2024 om 16:46
dinsdag 6 augustus 2024 om 16:50
Een echte vriendin is blij voor je wanneer je een succes hebt en viert vrolijk mee. Deze doet dat niet, sterker nog, ze gaat een potje lopen gaslighten wanneer je wat van haar gedrag zegt. Dit is geen vriendin hoor. Liever kwijt dan rijk.
zaramorad wijzigde dit bericht op 06-08-2024 16:52
3.21% gewijzigd
If you need a hug, give it to someone else.
dinsdag 6 augustus 2024 om 17:20
Jemig, wat heftig is dat…FaceofOZ schreef: ↑06-08-2024 14:56Ervaringsverhaal. Ik had een vriendin die altijd al een beetje extreem en avontuurlijk was en ook erg spontaan. Zij heeft een persoonlijkheidsstoornis borderline.
In het begin hadden wij een leuke vriendschap, uitgaan, lol maken.
Later had zij wat meer problemen, maar dat kan gebeuren. Zij heeft een keer een date die geen vaste relatie wilde expres een soa gegeven. Dat was voor mij al behoorlijk over de grens. Ik heb deze jongeman toen ingelicht. Ik stond toen op het punt om de vriendschap te beëndigen.
Zij was snel jaloers op het leven van een ander.
Ik wist ook dat zij medicatie spaarde.
Op een avond waren wij uit en vroeg zij mij om in de garderobe te checken of haar telefoon nog in haar jaszak zat. Ondertussen heeft zij iets in mijn glas gegooid waardoor ik 5 dagen de weg ben kwijt geweest.
Ik heb toen de vriendschap beëindigd waarna zij mij nog een tijdje heeft geprobeerd te stalken. Bewust schade toebrengen aan anderen is echt niet ok.
Ik begrijp niet zo goed wat je bedoelt met beschuldiging? iemand kan een andere mening hebben dat jij. Het maakt natuurlijk wel uit hoe die gebracht wordt.
dinsdag 6 augustus 2024 om 17:24
Ook weleens mijn kop aan een dergelijke steen gestoten.
En achteraf weet ik precies waar ik mezelf heb laten gaan en zij haar slachtoffer vond. Op een verjaardag van kennissen, zij was gewond geraakt tijdens een uitje en huilende vertelde ze dit op die verjaardag en ik had zoveel medelijdende dat ik een arm om haar heen sloeg. Ik vond iedereen zo afstandelijk naar haar en vond het erg dat ze zeiden, ze stelt zich aan, ze spoort niet. Helaas kregen ze gelijk.
Ze wilde afspreken,elke dag appen, leek wel gestalkt. En bij geen reactie was er ineens iets gebeurd, van auto ongeluk tot mishandeling door haar werkgever. Er was zoveel gelieg ook. Huilend vragen of ik haar getuigen wilde zijn want haar ouders en broer kon ze niets vragen door ruzie, die gingen zelfs niet komen...toen ik ze bedankte voor komen want ze waren er wel op de dag zelf waren ze zeer verbaasd waarom ze zo'n verhaal zou ophangen.
Maar ook huilend boos opbellen dat ze me had gezien op foto's met iemand praten op een andere verjaardag. Dat ze er zo jaloers van werd want ik was haar vriendin.
Nu kan ik nog vele voorbeelden geven maar 1 van de hoogte punten was dat ze zogenaamd was mishandeld door haar werkgever. Ze vertrok over met ruzie nimmer haar schuld. Maar er waren beelden en die vertelde het verhaal van een werknemer die in een woede aanval het servies en glazen uit de kasten ook op de grond smeet. En stoelen en tafels omgooien, 1 grote ravage. Onderweg naar buiten stormend terwijl ze haar jas aandoet valt ze over een stoel die ze door eigen toedoen daar heeft neergegooid en beland op haar gezicht, schaafwonden en blauwe plekken. Zij kreeg de aanklacht aan haar broek en moest schade betalen.
Op een dag zat ik bij de pedicure en ik moest nu van haar komen, want ze had een advertentie doorgestuurd en ik had een duimpje gestuurd of iets van die strekking dus wij zouden daar samen naartoe gaan.....zo dacht ze. Ik zal vast een duimpje of iets dergelijks hebben gestuurd maar ze stuurde zo onwijs veel las het vaak niet maar geen reactie was de voorbode dat er iets ergs ging gebeuren waardoor ik moest komen.... maar ik ging niet...woedend was ze, toen na een tijdje bellen, appen, smeken of ik het niet wilde goedmaken. Heb me 1x uitgesproken dat ik het zo goed vond, had ze vrede mee, ik wel. Opgelucht verder, zonder die "vriendin".
En achteraf weet ik precies waar ik mezelf heb laten gaan en zij haar slachtoffer vond. Op een verjaardag van kennissen, zij was gewond geraakt tijdens een uitje en huilende vertelde ze dit op die verjaardag en ik had zoveel medelijdende dat ik een arm om haar heen sloeg. Ik vond iedereen zo afstandelijk naar haar en vond het erg dat ze zeiden, ze stelt zich aan, ze spoort niet. Helaas kregen ze gelijk.
Ze wilde afspreken,elke dag appen, leek wel gestalkt. En bij geen reactie was er ineens iets gebeurd, van auto ongeluk tot mishandeling door haar werkgever. Er was zoveel gelieg ook. Huilend vragen of ik haar getuigen wilde zijn want haar ouders en broer kon ze niets vragen door ruzie, die gingen zelfs niet komen...toen ik ze bedankte voor komen want ze waren er wel op de dag zelf waren ze zeer verbaasd waarom ze zo'n verhaal zou ophangen.
Maar ook huilend boos opbellen dat ze me had gezien op foto's met iemand praten op een andere verjaardag. Dat ze er zo jaloers van werd want ik was haar vriendin.
Nu kan ik nog vele voorbeelden geven maar 1 van de hoogte punten was dat ze zogenaamd was mishandeld door haar werkgever. Ze vertrok over met ruzie nimmer haar schuld. Maar er waren beelden en die vertelde het verhaal van een werknemer die in een woede aanval het servies en glazen uit de kasten ook op de grond smeet. En stoelen en tafels omgooien, 1 grote ravage. Onderweg naar buiten stormend terwijl ze haar jas aandoet valt ze over een stoel die ze door eigen toedoen daar heeft neergegooid en beland op haar gezicht, schaafwonden en blauwe plekken. Zij kreeg de aanklacht aan haar broek en moest schade betalen.
Op een dag zat ik bij de pedicure en ik moest nu van haar komen, want ze had een advertentie doorgestuurd en ik had een duimpje gestuurd of iets van die strekking dus wij zouden daar samen naartoe gaan.....zo dacht ze. Ik zal vast een duimpje of iets dergelijks hebben gestuurd maar ze stuurde zo onwijs veel las het vaak niet maar geen reactie was de voorbode dat er iets ergs ging gebeuren waardoor ik moest komen.... maar ik ging niet...woedend was ze, toen na een tijdje bellen, appen, smeken of ik het niet wilde goedmaken. Heb me 1x uitgesproken dat ik het zo goed vond, had ze vrede mee, ik wel. Opgelucht verder, zonder die "vriendin".
lolainthebigcity wijzigde dit bericht op 06-08-2024 17:38
Reden: Einde vergeten...
Reden: Einde vergeten...
5.02% gewijzigd
Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.
dinsdag 6 augustus 2024 om 17:46
Dat vraag ik me ook af. Als een afspraak met een vriendin voelt alsof je je hebt opgegeven voor vrijwilligerswerk, dan is dat niet best. Aan de andere kant kun je van vrienden niet verwachten dat het altijd superleuk is, toch?dianaf schreef: ↑06-08-2024 15:40@makreel, hoe echt is een vriendschap als je er eigenlijk geen plezier aan beleefd? Ben je dan wel echt vrienden of ben je sociaal bezig door iemand af en toe gezelschap te houden? En weet je, soms is er gewoon geen klik. Je kunt niet iedereen redden. Denk ook om jezelf.
Praktisch gezien: heb je wel eens aangegeven dat je het vervelend vindt dat het gesprek steeds zo negatief/politiek is? Of actief geprobeerd om het onderwerp te wijzigen.
Na een paar keer subtiel te proberen het gesprek tijdens een etentje (met ook andere vrienden) van ecologische crisis naar wat anders te sturen, zonder succes, heb ik gezegd: laten we dit onderwerp nu rusten, ik vind dit geen prettige discussie, kreeg ik de wind van voren: wat ik niet prettig vond, dat wegkijken geen oplossing is en dat we allemaal stelling moeten nemen, want wie zwijgt stemt toe. Ik was er naar van. En ik vond het jammer van het etentje: het was met vrienden uit het buitenland, we zijn niet vaak in dat gezelschap bij elkaar en nu hebben we het alleen over haar stokpaardjes gehad en iedereen was opgelucht toen de rekening kwam.
Aan de andere kant sluit ik dus niet uit dat ze misschien depressief is en daardoor juist alles zwart-wit (en dan vooral zwart) ziet.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 6 augustus 2024 om 18:08
Ik heb ook een keer een vriendschap gehad, wel jaaaaaren terug, dat was zo'n single white female gedoe. Ze had veel issues en nam steeds meer van mij over in haar eigen identiteit. Uiteindelijk heeft ze enorme ruzie veroorzaakt tussen mij en mijn toenmalige vriend, en later ook nog sex met hem gehad... Man, ik was zo blij toen mijn ogen open waren en zag hoe ze echt in elkaar zat.
dinsdag 6 augustus 2024 om 19:10
Dit herken ik wel een beetje van mijn moeder. Inmiddels heeft ze het de laatste paar jaar op een iets lager pitje gezet, maar ze probeert het nog steeds. Allemaal lief bedoeld, maar soms wel een beetje teveel van het goede.Creatieveling schreef: ↑06-08-2024 15:18Ik heb 1 vriendschap die ik steeds minder leuk vind. Op veel momenten kan het erg leuk zijn, maar mijn irritatie is erg groot op andere gebieden. Ze dringt nogal aan. En houdt niet op. Dat gaat van geen koekje willen bij de koffie, waarbij ik ongeveer 123 keer moet zeggen dat ik dat niet wil. Tot continue iets voor mij willen doen.
Ik verhuis, dan wil ze een verhuiskaart maken, maar dat is iets wat ik prima kan. En het is lief dat iemand hulp aanbiedt, maar het is niet prima als dat elke keer weer aangeboden wordt. Ik weet soms niet meer hoe ik moet reageren. Mijn taktieken helpen niet erg. Van lief dat je dat wil doen, maar ik doe dit zelf. Tot negeren, maar dat wordt het nog vaker herhaald. Dit gaat uiteraard niet alleen om een verhuiskaart of een koekje, maar op heel veel gebieden.
Het lijkt of gaat ze de strijd aan om maar iets te willen doen, terwijl ik dat niet wil. Voor mijn gevoel ga ik de strijd niet aan, maar ik wil niet dat iemand dingen doet die ik zelf wil doen. Daar ben ik tenslotte zelf baas over.
Hoe vaak ik ook uitleg, het komt niet aan. Laatst dacht ik: heb je soms een stoornis? Ik snap niet goed waar het weg komt. Ik voel me dan weer schuldig omdat ze niet zo'n leuk leven heeft, en blijf daardoor 'hangen'.
Zal ik je van de week even een dagje komen helpen poetsen?
Je mag gerust de was brengen hoor
Kom je donderdag eten, na je lange dag? Dan hoef je niet te koken
Moeten je ramen nog gewassen worden? Dat wil ik best een keer komen doen?
Enzovoort.
Heel erg lief, maar niet nodig en eigenlijk is het ook meestal niet gewenst, of in ieder geval iets waar ik geen behoefte aan heb. Ik weet dat ze heel erg graag nuttig wil zijn, ze voelt zich het fijnst als ze iets voor haar (inmiddels zeer ruimschoots volwassen) kinderen kan doen. Maar het is niet zo dat ik dat dan maar tegen mijn zin moet faciliteren, ik wil dat niet voor haar hoeven oplossen.
Ik begrijp dat het uiteindelijk juist ergernis op kan leveren.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
