Relaties
alle pijlers
Tropenjaren en relatieperikelen
zondag 25 september 2022 om 21:31
Oké een situatie waar ik wel maar tegelijkertijd ook geen topic over wil openen. Omdat het kwetsbaar voelt, omdat als ik er woorden aan geef het dan pas echt is en ik weet niet of ik daarmee kan dealen. Feit is dat ik niet meer gelukkig ben in m'n relatie door best wel veel redenen die ik zelf heel legitiem vind, maar niet legitiem genoeg om ons gezin (2 jonge kinderen)voor op te breken. En om eerlijk te zijn: ik zou m'n kinderen echt niet de helft van de tijd willen missen en ik heb ook vaak de gedachte: wordt het er echt beter op als je uit elkaar gaat? (Er is van beide kanten geen ander in het spel, er is geen sprake van extreme ruzies, mishandeling of anders verschrikkelijks). Wat er wel is (of juist ook niet).. verschillende culturen en dat vond ik eerst mooi, maar het begint me op te breken dat we vaak vanwege taal communicatieproblemen hebben. Ik moet soms een paar keer iets vertellen (gewoon iets wat ik meemaak op werk bv) voor hij het echt snapt. We zouden om te 'werken' aan onze relatie vaker iets samen moeten doen, maar ik merk dat we er beide niet echt zin in hebben. Bij mij komt dat omdat ik best vaak initiatief nam, maar vindt dat het ook wel eens van hem mag komen...
En eigenlijk doe ik nu zelf ook liever iets met vriendinnen..
We hebben nu weer een weekend achter de rug waarin ik me gewoon heel vaak erger aan kleine en soms wat grotere dingen. Ik kan dat nu hier allemaal opschrijven, maar dat voelt klagerig en erg onaardig, maar ik heb steeds vaker het gevoel dat ik het niet meer kan opbrengen om te sleuren aan iets, te zorgen dat we het gezellig hebben met z'n vieren (ik vind 'm vaak negatief op en mopperig tegen de kinderen bv) Het gesprek ben ik met hem al vaak aan gegaan, hij ziet nooit problemen. Therapie zou misschien moeten (vanwege de kinderen), maar eerlijk gezegd zie ik niet hoe het ons helpt.
Concreet voorbeeld waar ik echt helemaal klaar mee ben: hij gaat vaak veel later slapen dan ik, en valt geregeld op de bank in slaap. Gevolg is dat ik 's ochtends alleen wakker word en hij benenden ligt te snurken. Ik wil dat niet, wil samen slapen, in ieder geval een paar keer per week. Maar het meest irritante vind ik dat als ik dat zeg, hij altijd beterschap belooft. Maar het gebeurt nooit, met gevolg dat ik zijn beloftes met een kilo zout neem.
Ik heb het idee dat dit een heel vaag verhaal is en bij lange na niet volledig genoeg, maar ik moet gewoon even ventileren en hoop ergens ook op wat wijze woorden, herkenning wellicht? Ook koppels die die tropenjarem (wel) hebben overleefd?
En eigenlijk doe ik nu zelf ook liever iets met vriendinnen..
We hebben nu weer een weekend achter de rug waarin ik me gewoon heel vaak erger aan kleine en soms wat grotere dingen. Ik kan dat nu hier allemaal opschrijven, maar dat voelt klagerig en erg onaardig, maar ik heb steeds vaker het gevoel dat ik het niet meer kan opbrengen om te sleuren aan iets, te zorgen dat we het gezellig hebben met z'n vieren (ik vind 'm vaak negatief op en mopperig tegen de kinderen bv) Het gesprek ben ik met hem al vaak aan gegaan, hij ziet nooit problemen. Therapie zou misschien moeten (vanwege de kinderen), maar eerlijk gezegd zie ik niet hoe het ons helpt.
Concreet voorbeeld waar ik echt helemaal klaar mee ben: hij gaat vaak veel later slapen dan ik, en valt geregeld op de bank in slaap. Gevolg is dat ik 's ochtends alleen wakker word en hij benenden ligt te snurken. Ik wil dat niet, wil samen slapen, in ieder geval een paar keer per week. Maar het meest irritante vind ik dat als ik dat zeg, hij altijd beterschap belooft. Maar het gebeurt nooit, met gevolg dat ik zijn beloftes met een kilo zout neem.
Ik heb het idee dat dit een heel vaag verhaal is en bij lange na niet volledig genoeg, maar ik moet gewoon even ventileren en hoop ergens ook op wat wijze woorden, herkenning wellicht? Ook koppels die die tropenjarem (wel) hebben overleefd?
zondag 25 september 2022 om 21:39
Mijn partner ging ook later slapen dan ik,
stommelde de slaapkamer binnen,
nachtkastlampje even aan,
dekens verleggen,
draaien.
Ik wakker,
lange tijd voordat ik weer sliep.
Ik zou niet hameren op dat samen slapen.
Geloof me, je hebt je nachtrust nodig.
Zeker met kleine kinderen.
stommelde de slaapkamer binnen,
nachtkastlampje even aan,
dekens verleggen,
draaien.
Ik wakker,
lange tijd voordat ik weer sliep.
Ik zou niet hameren op dat samen slapen.
Geloof me, je hebt je nachtrust nodig.
Zeker met kleine kinderen.
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
zondag 25 september 2022 om 21:45
Ja wij hebben ze overleefd.
2 huilbaby's een tweeling en 1 daarvan met wat later bleek gediagnosticeerd adhd.
Maar zelfs tijdens deze heftige periode bleven we elkaar zien. Realiseerde wij ons ondanks het gekibbel dat het niet door ons was maar dat we het allebei zwaar hadden, dat we op waren.
En nu zijn ze 17 en wij zijn min of meer klaar met opvoeden maar zijn elkaar niet kwijtgeraakt. We genieten van onze kleine vakanties en weekendjes weg zonder de kinderen.
Ik begrijp wel wat je schrijft maar je kan je niet verschuilen achter de tropenjaren.
Omdat ondanks het niet voor niks tropenjaren heet je echt nog wel elkaar kan blijven zien.
Hebben jullie wel eens oppas? Of als de kinderen slapen, zijn er dan nog gezellige avonden samen op de bank?
2 huilbaby's een tweeling en 1 daarvan met wat later bleek gediagnosticeerd adhd.
Maar zelfs tijdens deze heftige periode bleven we elkaar zien. Realiseerde wij ons ondanks het gekibbel dat het niet door ons was maar dat we het allebei zwaar hadden, dat we op waren.
En nu zijn ze 17 en wij zijn min of meer klaar met opvoeden maar zijn elkaar niet kwijtgeraakt. We genieten van onze kleine vakanties en weekendjes weg zonder de kinderen.
Ik begrijp wel wat je schrijft maar je kan je niet verschuilen achter de tropenjaren.
Omdat ondanks het niet voor niks tropenjaren heet je echt nog wel elkaar kan blijven zien.
Hebben jullie wel eens oppas? Of als de kinderen slapen, zijn er dan nog gezellige avonden samen op de bank?
zondag 25 september 2022 om 21:52
Hij praat gewoon Nederlands met de kinderen en wij ook onderling. De normale dagelijkse gesprekken gaan gewoon goed, ik zou z'n Nederlands ook niet per se als(heel) gebrekkig omschrijven, maar hij mist logischerwijs bepaalde woordenschat die je eigenlijk alleen maar hebt als je native bent. Woordgrapjes, uitdrukkingen etc en aangezien ik zelf erg talig ben vind ik dat soms een gemis.
Het zijn misschien niet sec de tropenjaren, wat wel zo is is dat mijn man echt een avond/nacht mens isben sinds de kinderen dus soort van chronisch vermoeid is (Want niet kunnen uitslapen) ook is het nogal een gepassioneerde workaholic en dat vond ik vroeger altijd wel leuk/aantrekkelijk maar nu vind ik het irritant dat hij de energie die hij heeft allemaal voor z'n werk lijkt te gebruiken...En doordat ie dus vaak moe is kan ik minder op hem bouwen dan vroeger.
Het zijn misschien niet sec de tropenjaren, wat wel zo is is dat mijn man echt een avond/nacht mens isben sinds de kinderen dus soort van chronisch vermoeid is (Want niet kunnen uitslapen) ook is het nogal een gepassioneerde workaholic en dat vond ik vroeger altijd wel leuk/aantrekkelijk maar nu vind ik het irritant dat hij de energie die hij heeft allemaal voor z'n werk lijkt te gebruiken...En doordat ie dus vaak moe is kan ik minder op hem bouwen dan vroeger.
zondag 25 september 2022 om 21:54
Wij zitten in de puberjaren. Die ervaar ik zelf ook als zwaar, maar weer heel anders als met de kleintjes.
Anyway mijn man werkt veel, ook in de avonduren. We hebben geen taalproblemen, wel communicatieproblemen.
Zijn inmiddels 24 jaar samen,
Tja wat houd je nog samen? Bij ons is dat na 24 jaar toch een heleboel. En misschien is dat dan nu even een dipje, maar ik denk dat een huwelijk/relatie niet altijd alleen maar ups kan hebben.
Wij doen ook niet vaak leuke dingen in het weekend. Soms heb ik vaker het gevoel geleefd te worden dan echt tijd voor elkaar te hebben.
Ik probeer het in de kleine dingen te zoeken. Vroeger toen de kinderen klein waren aten we af en toe pas als de kinderen op bed lagen...even tijd samen.
Een spelletje in de avond.
Ik denk het belangrijkste blijven praten en aangeven wat voor jou belangrijk is en niet in het gesprek aangeven jij doet dit of jij doet dat, maar ik zou het fijn vinden als.
En sommige mannen hebben nu eenmaal wat meer aanwijzingen nodig om te snappen wat je bedoeld. Klinkt wel heel generaliserend
Anyway mijn man werkt veel, ook in de avonduren. We hebben geen taalproblemen, wel communicatieproblemen.
Zijn inmiddels 24 jaar samen,
Tja wat houd je nog samen? Bij ons is dat na 24 jaar toch een heleboel. En misschien is dat dan nu even een dipje, maar ik denk dat een huwelijk/relatie niet altijd alleen maar ups kan hebben.
Wij doen ook niet vaak leuke dingen in het weekend. Soms heb ik vaker het gevoel geleefd te worden dan echt tijd voor elkaar te hebben.
Ik probeer het in de kleine dingen te zoeken. Vroeger toen de kinderen klein waren aten we af en toe pas als de kinderen op bed lagen...even tijd samen.
Een spelletje in de avond.
Ik denk het belangrijkste blijven praten en aangeven wat voor jou belangrijk is en niet in het gesprek aangeven jij doet dit of jij doet dat, maar ik zou het fijn vinden als.
En sommige mannen hebben nu eenmaal wat meer aanwijzingen nodig om te snappen wat je bedoeld. Klinkt wel heel generaliserend
zondag 25 september 2022 om 21:57
Als ik de forum-psycholoog ga uithangen.
Hij houdt vast aan zijn oude leefwijze, van veel uren werken en laat naar bed.
De kinderen zijn 'erbij' gekomen.
Jij vindt het gezin de basis.
Voel je je in de steek gelaten?
Hij houdt vast aan zijn oude leefwijze, van veel uren werken en laat naar bed.
De kinderen zijn 'erbij' gekomen.
Jij vindt het gezin de basis.
Voel je je in de steek gelaten?
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
zondag 25 september 2022 om 21:58
Fijn dat jullie elkaar niet zijn kwijtgeraakt! Ik heb steeds vaker het idee dat dat bij ons dus wel dreigt te gebeuren... we hebben oppas, we hebben avondjes op de bank, we kunnen zo een middag vrij plannen om iets te doen, maar zoals ik al schreef beide het idee dat we daar niet zo'n zin in hebben. Misschien ook door vermoeidheid hoor, dat ik 's avonds gewoon mn eigen ding wil doen (we hebben niet heel erg dezelfde smaak qua series ed). Rationeel weet ik dat we juist nu elkaar moeten blijven zoeken en vinden, zoals jij ook schrijft (daarom vind ik dat samen slapen dus wel belangrijk) maar in de praktijk lukt het dus niet...mafalda schreef: ↑25-09-2022 21:45Ja wij hebben ze overleefd.
2 huilbaby's een tweeling en 1 daarvan met wat later bleek gediagnosticeerd adhd.
Maar zelfs tijdens deze heftige periode bleven we elkaar zien. Realiseerde wij ons ondanks het gekibbel dat het niet door ons was maar dat we het allebei zwaar hadden, dat we op waren.
En nu zijn ze 17 en wij zijn min of meer klaar met opvoeden maar zijn elkaar niet kwijtgeraakt. We genieten van onze kleine vakanties en weekendjes weg zonder de kinderen.
Ik begrijp wel wat je schrijft maar je kan je niet verschuilen achter de tropenjaren.
Omdat ondanks het niet voor niks tropenjaren heet je echt nog wel elkaar kan blijven zien.
Hebben jullie wel eens oppas? Of als de kinderen slapen, zijn er dan nog gezellige avonden samen op de bank?
zondag 25 september 2022 om 22:11
Nee zo zou ik het ook niet direct omschrijven geloof ik... ik voel me wel vaak gefrustreerd omdat ik soms het idee heb dat ik naast een peuter en kleuter ook een puber in huis heb (mijn man dus...). En ik voel idd wel niet gehoord en gezien, maar als veel beloftes niet worden nagekomen lijkt me dat ook niet raarExplorista schreef: ↑25-09-2022 21:57Als ik de forum-psycholoog ga uithangen.
Hij houdt vast aan zijn oude leefwijze, van veel uren werken en laat naar bed.
De kinderen zijn 'erbij' gekomen.
Jij vindt het gezin de basis.
Voel je je in de steek gelaten?
zondag 25 september 2022 om 22:12
Nee zo zou ik het ook niet direct omschrijven geloof ik... ik voel me wel vaak gefrustreerd omdat ik soms het idee heb dat ik naast een peuter en kleuter ook een puber in huis heb (mijn man dus...). En ik voel idd wel niet gehoord en gezien, maar als veel beloftes niet worden nagekomen lijkt me dat ook niet raarExplorista schreef: ↑25-09-2022 21:57Als ik de forum-psycholoog ga uithangen.
Hij houdt vast aan zijn oude leefwijze, van veel uren werken en laat naar bed.
De kinderen zijn 'erbij' gekomen.
Jij vindt het gezin de basis.
Voel je je in de steek gelaten?
zondag 25 september 2022 om 22:13
zondag 25 september 2022 om 22:16
Maar dit klinkt niet heel leuk toch? Bedoel ik niet onaardig, maar hebben jullie het wel leuk samen? En wat bind je dan, los van verleden en kinderenAnneP schreef: ↑25-09-2022 21:54Wij zitten in de puberjaren. Die ervaar ik zelf ook als zwaar, maar weer heel anders als met de kleintjes.
Anyway mijn man werkt veel, ook in de avonduren. We hebben geen taalproblemen, wel communicatieproblemen.
Zijn inmiddels 24 jaar samen,
Tja wat houd je nog samen? Bij ons is dat na 24 jaar toch een heleboel. En misschien is dat dan nu even een dipje, maar ik denk dat een huwelijk/relatie niet altijd alleen maar ups kan hebben.
Wij doen ook niet vaak leuke dingen in het weekend. Soms heb ik vaker het gevoel geleefd te worden dan echt tijd voor elkaar te hebben.
Ik probeer het in de kleine dingen te zoeken. Vroeger toen de kinderen klein waren aten we af en toe pas als de kinderen op bed lagen...even tijd samen.
Een spelletje in de avond.
Ik denk het belangrijkste blijven praten en aangeven wat voor jou belangrijk is en niet in het gesprek aangeven jij doet dit of jij doet dat, maar ik zou het fijn vinden als.
En sommige mannen hebben nu eenmaal wat meer aanwijzingen nodig om te snappen wat je bedoeld. Klinkt wel heel generaliserend
zondag 25 september 2022 om 22:19
Nou vooral eentje die me belt om te vragen of ik z'n sleutels heb, of die na weken van beloven nog steeds de loodgieter niet heeft gebeld omdat ie het steeds vergeet, of die met een kop koffie in z'n hand in slaap valt waardoor er een flinke vlek op de bank zit. Kan allemaal een keer gebeuren en ik ben zelf ook niet perfect, maar ik merk dat ik me te vaak gefrustreerd voel door dit soort dingen (en dan denk ik: ik heb het idd al druk genoeg met m'n andere 2 kinderen)Explorista schreef: ↑25-09-2022 22:13Ah, je hebt 3 kinderen.
Twee kleintjes
en een puber aan wie je moet zeggen:
Nu gaan slapen. Morgenochtend gaat de wekker weer vroeg af.
zondag 25 september 2022 om 22:22
zondag 25 september 2022 om 22:22
Het klinkt niet alsof hij veranderd is, het klinkt wél alsof jij andere eisen aan hem stelt. Verwachtingen van hem hebt die wellicht voor hem moeilijk uitvoerbaar zijn.
Hebben jullie toen er aan kinderen begonnen werd gesproken over taakverdeling, werkverdeling enz?
Jij vindt hem niet zo leuk meer zo te lezen, wat vindt hij van jou? Wat kunnen jullie samen doen om weer nader tot elkaar te komen?
Hebben jullie toen er aan kinderen begonnen werd gesproken over taakverdeling, werkverdeling enz?
Jij vindt hem niet zo leuk meer zo te lezen, wat vindt hij van jou? Wat kunnen jullie samen doen om weer nader tot elkaar te komen?
.
zondag 25 september 2022 om 22:23
Heel belangrijke vraag!Jeetjemina schreef: ↑25-09-2022 22:10En hoe zit het op fysiek gebied?
Vinden jullie elkaar nog aantrekkelijk, knuffelen jullie, zijn jullie nog intiem?
.
zondag 25 september 2022 om 22:23
Matig, ik vind hem nog wel aantrekkelijk maar er komt weinig actie (ook niet vanuit mij)Jeetjemina schreef: ↑25-09-2022 22:10En hoe zit het op fysiek gebied?
Vinden jullie elkaar nog aantrekkelijk, knuffelen jullie, zijn jullie nog intiem?
zondag 25 september 2022 om 22:28
Maar het is toch niet zo raar dat zij andere eisen stelt/andere verwachtingen heeft? De hele situatie is veranderd. Er zijn twee kinderen bijgekomen. Als hij weigert om zich daaraan aan te passen dan heeft dat ook effect op haar, haar verantwoordelijkheid wordt daardoor groter.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 25 september 2022 om 22:32
Momenteel is het vaker druk dan leuk. En haal ik het geluk uit kleine dingen. Even tegen elkaar aan zitten. Een kort gesprekje in de auto.
En accepteren dat het even is zoals het is.
Ik heb er vertrouwen in dat het wel weer goed komt.
Maar wat verwacht je zelf van je relatie? Wat wil je dat hij doet? Een relatie blijft niet 20 jaar alleen maar rozengeur en maneschijn. Daar zitten ook weken tussen dat het minder loopt. En dan krabbel je weer op.
En komt het initiatief om ergens heen te gaan vaak van mij (mijn man vindt de bank ook prima), hij neemt dan vaak weer het initiatief om zich op te werpen als rij ouder bij het sporten en dan mag ik thuis blijven..love it en dat weet hij.
Het is geven en nemen.
zondag 25 september 2022 om 22:34
Het is nooit raar om verwachtingen te hebben.Susan schreef: ↑25-09-2022 22:28Maar het is toch niet zo raar dat zij andere eisen stelt/andere verwachtingen heeft? De hele situatie is veranderd. Er zijn twee kinderen bijgekomen. Als hij weigert om zich daaraan aan te passen dan heeft dat ook effect op haar, haar verantwoordelijkheid wordt daardoor groter.
Je mag er alleen niet zomaar vanuit gaan dat anderen aan jouw verwachtingen gaan voldoen.
.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
