Relaties
alle pijlers
Twijfel relatie
woensdag 16 oktober 2024 om 10:57
Waar moet ik beginnen? Hoe leg ik het goed uit? Ik ben benieuwd naar jullie mening.
Ik ben meer dan 20 jaar getrouwd met een lieve man.
Hij houdt veel van mij, geeft mij elke dag complimenten, zegt meerdere keren per dag dat hij van mij houdt.
Dus wat is het probleem?
Ik ben een onafhankelijke vrouw, ik ben niet afhankelijk van mijn man om gelukkig te zijn, ik ben zelfverzekerd over onze relatie dat deze goed is, ik zeg niet snel "ik hou van jou" en ik heb ook niet de behoefte dit heel de dag te horen.
Die onzekerheid die mijn man uitstraalt, constant die bevestiging zoeken bij mij, werkt averechts bij mij, waardoor ik nog afstandelijker word omdat ik er echt gek van word.
Hij klaagt ook veel over niets, pijntje hier, verkoudheidje daar, lastige klant, zeurende moeder enzovoort, enzovoort.
Er is daardoor ook weinig ruimte voor mij om mijn gedachtes, twijfels en dergelijke te delen.
Ook vermijd ik lichamelijk contact omdat dit een automatische reactie van mij is. Ik ben gewoon heel de dag geirriteerd.
Maar hoe afstandelijker ik word , hoe meer bevestiging hij zoekt, dat begrijp ik ook, maar ik heb niet meer de energie om mezelf anders op te stellen dan hoe ik mij nu voel.
En nu zit ik een cirkel die ik bijna niet meer kan verbreken. Tenminste zo voelt het.
Ik ben deze man moe, beu.
En nu komt het ingewikkelde, dit is de beste man die in mijn leven is geweest, geen haar op mijn hoofd die denkt er over om hem te verlaten, ook helaas om praktische redenen.
Ik heb wel eens een poging gedaan om dit toch bespreekbaar te maken maar dan krijg ik alleen maar het verwijt dat ik een koele kikker ben die te onafhankelijk is.
Want wie vind het nu vervelend om op handen te worden gedragen? Tja, ik dus.
Ik ben meer dan 20 jaar getrouwd met een lieve man.
Hij houdt veel van mij, geeft mij elke dag complimenten, zegt meerdere keren per dag dat hij van mij houdt.
Dus wat is het probleem?
Ik ben een onafhankelijke vrouw, ik ben niet afhankelijk van mijn man om gelukkig te zijn, ik ben zelfverzekerd over onze relatie dat deze goed is, ik zeg niet snel "ik hou van jou" en ik heb ook niet de behoefte dit heel de dag te horen.
Die onzekerheid die mijn man uitstraalt, constant die bevestiging zoeken bij mij, werkt averechts bij mij, waardoor ik nog afstandelijker word omdat ik er echt gek van word.
Hij klaagt ook veel over niets, pijntje hier, verkoudheidje daar, lastige klant, zeurende moeder enzovoort, enzovoort.
Er is daardoor ook weinig ruimte voor mij om mijn gedachtes, twijfels en dergelijke te delen.
Ook vermijd ik lichamelijk contact omdat dit een automatische reactie van mij is. Ik ben gewoon heel de dag geirriteerd.
Maar hoe afstandelijker ik word , hoe meer bevestiging hij zoekt, dat begrijp ik ook, maar ik heb niet meer de energie om mezelf anders op te stellen dan hoe ik mij nu voel.
En nu zit ik een cirkel die ik bijna niet meer kan verbreken. Tenminste zo voelt het.
Ik ben deze man moe, beu.
En nu komt het ingewikkelde, dit is de beste man die in mijn leven is geweest, geen haar op mijn hoofd die denkt er over om hem te verlaten, ook helaas om praktische redenen.
Ik heb wel eens een poging gedaan om dit toch bespreekbaar te maken maar dan krijg ik alleen maar het verwijt dat ik een koele kikker ben die te onafhankelijk is.
Want wie vind het nu vervelend om op handen te worden gedragen? Tja, ik dus.
vrijdag 18 oktober 2024 om 19:56
zaterdag 19 oktober 2024 om 10:34
Wat draagt jouw man nog bij eigenlijk? Jij regelt en bepaalt alles, en hij leunt machteloos achterover en klaagt. Vervolgens probeer je dat ook nog voor hem op te lossen.moi68 schreef: ↑18-10-2024 11:42Wauw, wat veel reacties. Ik heb alles gelezen en wat jammer dat sommige zo lelijk onderling doen. Nergens toch voor nodig?
Heel erg bedankt voor alle input, positief of negatief, ieder zijn waarheid.
Het is goed om vanuit alle hoeken er naar te kijken.
Overgang? Nee dat is het niet. Nooit last van gehad.
Leeg nest syndroom? Haha, opvoeden is loslaten. Geen last van.
De belangrijkste les die ik mijn dochter heb meegegeven, probeer nooit iemand te veranderen, gaat niet lukken.
Dus dat probeer ik zelf ook niet.
Als ik een probleem heb met mijn man, moet ik mijn weg vinden hier mee om te gaan.
Dus de tip, wat was leuk toen je hem ontmoette en focussen op de leuke dingen was weer even een goed opfrisser.
Ook gelijk toegepast
Even voorbij het geklaag kijken, oh wat ik nog niet goed had vermeld, mijn man klaagt elke dag en heel de dag en is dat altijd zo geweest, ja ik denk het wel maar na 20+ jaar ben ik dat beu. Ik probeer mee te denken over de klachten,, ik doe naast mijn full time baan het huishouden, de financien, de boodschappen, ik kook elke dag, ik regel alles. Ik lijk meer op een mantel zorger dan echtgenoot. Dat geeft hij zelf ook toe.
En nee ik heb geen leuke buurman op het oog, haha, Daar heb ik echt geen tijd voor.
Ik zie hier een patroon (op basis van wat jij schrijft). Als je dat niet doorbreekt verandert er niets. Wordt het niet eens tijd om hem te behandelen als een volwassen man?
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zaterdag 19 oktober 2024 om 11:53
zaterdag 2 november 2024 om 03:47
Wanneer je met iemand samenblijft uit respect , comfort en vriendschap dan gaat diegene je alleen maar meer tegenstaan. Logisch want je eigen gevoelens onderdrukken haalt je uiteindelijk altijd in. Vriendschap en respect is niet genoeg voor een liefdesrelatie wanneer je voelt meer nodig te hebben. Vecht niet tegen je eigen haren in. Dat maakt jou niet leuker voor hem en ondanks je misschien niet zo wil zijn..Het is onvermijdelijk.
Ik ben een eenling. En heb vaak genoeg ervaren hoe pijnlijk het is wanneer ik niet iemand zijn verlangen kan bevredigen. Ik voel me er minderwaardig en een rotmens om. En een ander krijgt niet wat die verdient. Ben eerlijk naar jezelf en de ander. Dat is de enige respectvolle manier.
Ik ben een eenling. En heb vaak genoeg ervaren hoe pijnlijk het is wanneer ik niet iemand zijn verlangen kan bevredigen. Ik voel me er minderwaardig en een rotmens om. En een ander krijgt niet wat die verdient. Ben eerlijk naar jezelf en de ander. Dat is de enige respectvolle manier.
zaterdag 2 november 2024 om 07:00
TO schrijft ergens dat hij het niet verdient om alleen gelaten te worden. Dat dit 1 van de praktische redenen zou zijn.
We hebben het hier over een volwassen man, geen kind van 4 die je terecht niet kan/mag verlaten!!
En ik lees ook nergens dat TO gesprekken heeft met haar man. Dus ergens zit het qua communicatie helemaal niet goed, terwijl communicatie juist key is, in iedere vorm van relatie. En al helemaal als je notabene al jarenlang getrouwd bent.
TO peinst er niet over om bij hem weg te gaan, dus dan zijn er twee dingen wat ze kan doen:
1. Accepteren dat ie zo is en stoppen met over hem klagen.
2. Relatietherapie voorstellen en gaan leren communiceren met als doel elkaar opnieuw gaan vinden.
We hebben het hier over een volwassen man, geen kind van 4 die je terecht niet kan/mag verlaten!!
En ik lees ook nergens dat TO gesprekken heeft met haar man. Dus ergens zit het qua communicatie helemaal niet goed, terwijl communicatie juist key is, in iedere vorm van relatie. En al helemaal als je notabene al jarenlang getrouwd bent.
TO peinst er niet over om bij hem weg te gaan, dus dan zijn er twee dingen wat ze kan doen:
1. Accepteren dat ie zo is en stoppen met over hem klagen.
2. Relatietherapie voorstellen en gaan leren communiceren met als doel elkaar opnieuw gaan vinden.
zaterdag 2 november 2024 om 07:16
Ik vind dat ‘ niet kunnen communiceren’ altijd zo’n dooddoener.Kitty30plus schreef: ↑02-11-2024 07:00TO schrijft ergens dat hij het niet verdient om alleen gelaten te worden. Dat dit 1 van de praktische redenen zou zijn.
We hebben het hier over een volwassen man, geen kind van 4 die je terecht niet kan/mag verlaten!!
En ik lees ook nergens dat TO gesprekken heeft met haar man. Dus ergens zit het qua communicatie helemaal niet goed, terwijl communicatie juist key is, in iedere vorm van relatie. En al helemaal als je notabene al jarenlang getrouwd bent.
TO peinst er niet over om bij hem weg te gaan, dus dan zijn er twee dingen wat ze kan doen:
1. Accepteren dat ie zo is en stoppen met over hem klagen.
2. Relatietherapie voorstellen en gaan leren communiceren met als doel elkaar opnieuw gaan vinden.
Mensen zijn over het algemeen prima in staat om iets te verwoorden. Maar er naar handelen is een 2e. Daarom zijn er vaak ook zoveel ruzies in een relatie.
Verbaal worden er grenzen gesteld, maar niet in daden. Daardoor blijft het een patroon wat jaren kan voortduren.
Het gaat niet om communiceren. Het gaat om grenzen stellen. Handelen.
Maar ja, als dat gebeurt komt er een confrontatie of het wordt 1 grote bende.
En dus pakte de zwakste schakel het maar weer op. Gefrustreerd. Boos. Net zo lang tot het weer ‘ uitgesproken’ wordt.
Dan komen er weer beloftes dat het beter wordt. Dat gaat een tijdje goed, maar langzaamaan vervalt men weer terug in het oude patroon.
En dat is de vicieuze cirkel.
Zodra die eerste dynamiek gelegd is, is het bijna onomkeerbaar. Het kost jaren therapie, of tegenslagen om dat écht te veranderen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
