Relaties
alle pijlers
Twijfel relatie
woensdag 16 oktober 2024 om 10:57
Waar moet ik beginnen? Hoe leg ik het goed uit? Ik ben benieuwd naar jullie mening.
Ik ben meer dan 20 jaar getrouwd met een lieve man.
Hij houdt veel van mij, geeft mij elke dag complimenten, zegt meerdere keren per dag dat hij van mij houdt.
Dus wat is het probleem?
Ik ben een onafhankelijke vrouw, ik ben niet afhankelijk van mijn man om gelukkig te zijn, ik ben zelfverzekerd over onze relatie dat deze goed is, ik zeg niet snel "ik hou van jou" en ik heb ook niet de behoefte dit heel de dag te horen.
Die onzekerheid die mijn man uitstraalt, constant die bevestiging zoeken bij mij, werkt averechts bij mij, waardoor ik nog afstandelijker word omdat ik er echt gek van word.
Hij klaagt ook veel over niets, pijntje hier, verkoudheidje daar, lastige klant, zeurende moeder enzovoort, enzovoort.
Er is daardoor ook weinig ruimte voor mij om mijn gedachtes, twijfels en dergelijke te delen.
Ook vermijd ik lichamelijk contact omdat dit een automatische reactie van mij is. Ik ben gewoon heel de dag geirriteerd.
Maar hoe afstandelijker ik word , hoe meer bevestiging hij zoekt, dat begrijp ik ook, maar ik heb niet meer de energie om mezelf anders op te stellen dan hoe ik mij nu voel.
En nu zit ik een cirkel die ik bijna niet meer kan verbreken. Tenminste zo voelt het.
Ik ben deze man moe, beu.
En nu komt het ingewikkelde, dit is de beste man die in mijn leven is geweest, geen haar op mijn hoofd die denkt er over om hem te verlaten, ook helaas om praktische redenen.
Ik heb wel eens een poging gedaan om dit toch bespreekbaar te maken maar dan krijg ik alleen maar het verwijt dat ik een koele kikker ben die te onafhankelijk is.
Want wie vind het nu vervelend om op handen te worden gedragen? Tja, ik dus.
Ik ben meer dan 20 jaar getrouwd met een lieve man.
Hij houdt veel van mij, geeft mij elke dag complimenten, zegt meerdere keren per dag dat hij van mij houdt.
Dus wat is het probleem?
Ik ben een onafhankelijke vrouw, ik ben niet afhankelijk van mijn man om gelukkig te zijn, ik ben zelfverzekerd over onze relatie dat deze goed is, ik zeg niet snel "ik hou van jou" en ik heb ook niet de behoefte dit heel de dag te horen.
Die onzekerheid die mijn man uitstraalt, constant die bevestiging zoeken bij mij, werkt averechts bij mij, waardoor ik nog afstandelijker word omdat ik er echt gek van word.
Hij klaagt ook veel over niets, pijntje hier, verkoudheidje daar, lastige klant, zeurende moeder enzovoort, enzovoort.
Er is daardoor ook weinig ruimte voor mij om mijn gedachtes, twijfels en dergelijke te delen.
Ook vermijd ik lichamelijk contact omdat dit een automatische reactie van mij is. Ik ben gewoon heel de dag geirriteerd.
Maar hoe afstandelijker ik word , hoe meer bevestiging hij zoekt, dat begrijp ik ook, maar ik heb niet meer de energie om mezelf anders op te stellen dan hoe ik mij nu voel.
En nu zit ik een cirkel die ik bijna niet meer kan verbreken. Tenminste zo voelt het.
Ik ben deze man moe, beu.
En nu komt het ingewikkelde, dit is de beste man die in mijn leven is geweest, geen haar op mijn hoofd die denkt er over om hem te verlaten, ook helaas om praktische redenen.
Ik heb wel eens een poging gedaan om dit toch bespreekbaar te maken maar dan krijg ik alleen maar het verwijt dat ik een koele kikker ben die te onafhankelijk is.
Want wie vind het nu vervelend om op handen te worden gedragen? Tja, ik dus.
woensdag 16 oktober 2024 om 17:08
woensdag 16 oktober 2024 om 17:09
Misschien is die man in de loop van de tijd gaan zeuren, misschien was hij altijd al zo en dan ligt het wel aan haar.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 16 oktober 2024 om 17:13
Grappig. Zoals ik al schreef, ik heb hetzelfde aan de hand gehad. Man was afhankelijk van mij op verschillende vlakken. Dat had ook verschillende oorzaken. Dat was de reden waarom het lang heeft geduurd voor ik uit deze relatie durfde te stappen.blijfgewoonbianca schreef: ↑16-10-2024 17:08Ja? Omdat ? Past ie niet erg bij de nieuwe gordijnen ? Wordt ie mottig ?
TO geeft niet genoeg informatie om zomaar aan te nemen dat a) zij een bitch is, danwel b) hij een ouwe zeur is.
woensdag 16 oktober 2024 om 17:36
Even opsommend:
- Je bent een onafhankelijke vrouw
- Je bent hoofdkostwinner
- Je zegt nooit "ik hou van jou" en wil dit ook niet horen.
- Je vermijdt lichamelijk contact
- Je bent heel de dag geïrriteerd
- Je vindt je man klagerig, onzeker en onaantrekkelijk en kijkt op hem neer.
- Je bent je man beu.
Waarom blijft hij eigenlijk al 20 jaar in zo'n ijskoude relatie?
- Je bent een onafhankelijke vrouw
- Je bent hoofdkostwinner
- Je zegt nooit "ik hou van jou" en wil dit ook niet horen.
- Je vermijdt lichamelijk contact
- Je bent heel de dag geïrriteerd
- Je vindt je man klagerig, onzeker en onaantrekkelijk en kijkt op hem neer.
- Je bent je man beu.
Waarom blijft hij eigenlijk al 20 jaar in zo'n ijskoude relatie?
woensdag 16 oktober 2024 om 17:39
Pioen00 schreef: ↑16-10-2024 17:36Even opsommend:
- Je bent een onafhankelijke vrouw
- Je bent hoofdkostwinner
- Je zegt nooit "ik hou van jou" en wil dit ook niet horen.
- Je vermijdt lichamelijk contact
- Je bent heel de dag geïrriteerd
- Je vindt je man klagerig, onzeker en onaantrekkelijk en kijkt op hem neer.
- Je bent je man beu.
Waarom blijft hij eigenlijk al 20 jaar in zo'n ijskoude relatie?
ik ben zelfverzekerd over onze relatie dat deze goed is,
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 16 oktober 2024 om 20:56
Nog niet helemaal bij gelezen maar dit is zo'n goed advies die mocht er nog een keertje staan... voor iedereen bruikbaar eigenlijk.belgali schreef: ↑16-10-2024 13:35Misschien moet je voor jezelf de oefening eens maken wat je wel nog leuk aan hem vindt en jezelf dwingen om daar deze week op te letten zodat je helder krijgt of dat nog voldoende is.
Want eens je gaat letten op alles wat je irriteert, wordt dat natuurlijk alleen maar groter. Richt je aandacht eens op wat wel fijn is. Benoem dat dan ook wat vaker - als is het maar iets simpels. En kijk of er dan een shift in zijn onzekerheid komt.
Lorem Ipsum
woensdag 16 oktober 2024 om 21:32
Ik begrijp TO wel, je wil je ook kunnen optrekken aan je partner en met hem/haar kunnen sparren. Naarmate je partner steeds meer ruimte inneemt, lever je zelf ruimte in, in de meeste gevallen resulteert dit in minder vertellen.
Niet iedereen is dolblij zolang hij/zij maar een relatie heeft, je mag kritisch blijven over je relatie en wat de toegevoegde waarde ervan is in je leven.
TO werkt hard, komt thuis en dan zit daar iemand te zeuren en te tutten over pijntjes, je moet wel een heilige zijn als je dat niet een keer zat bent. De ideale partner is je gelijke, je wil geen kind of een partner die je leeg trekt, TO wil ook gewoon steun voelen, woorden zijn uiteindelijk ook gewoon maar woorden.
TO, hij kan lief zijn en aardig maar ik zou ook geen man willen waar ik geen respect meer voor zou kunnen opbrengen. Je kan het beste eerlijk zijn en relatietherapie doen, dat voorkomt dat jullie blijven hangen in deze vicieuze cirkel.
Niet iedereen is dolblij zolang hij/zij maar een relatie heeft, je mag kritisch blijven over je relatie en wat de toegevoegde waarde ervan is in je leven.
TO werkt hard, komt thuis en dan zit daar iemand te zeuren en te tutten over pijntjes, je moet wel een heilige zijn als je dat niet een keer zat bent. De ideale partner is je gelijke, je wil geen kind of een partner die je leeg trekt, TO wil ook gewoon steun voelen, woorden zijn uiteindelijk ook gewoon maar woorden.
TO, hij kan lief zijn en aardig maar ik zou ook geen man willen waar ik geen respect meer voor zou kunnen opbrengen. Je kan het beste eerlijk zijn en relatietherapie doen, dat voorkomt dat jullie blijven hangen in deze vicieuze cirkel.
woensdag 16 oktober 2024 om 21:42
Je kunt het beste eerlijk zijn? Meestal een goed advies. Maar als mijn partner bovenstaande zo tegen me zou zeggen, dan weet ik wel dat ik niet van plan ben om met hem naar relatietherapie te gaan. Dan is het toch echt wel over. Als dat de intentie is, ja, dan vooral zo zeggen. Als je er nog aan wil werken, dan mag het best wat minder 'eerlijk' dan hoe je het hier schrijft.DingDong schreef: ↑16-10-2024 21:32Ik begrijp TO wel, je wil je ook kunnen optrekken aan je partner en met hem/haar kunnen sparren. Naarmate je partner steeds meer ruimte inneemt, lever je zelf ruimte in, in de meeste gevallen resulteert dit in minder vertellen.
Niet iedereen is dolblij zolang hij/zij maar een relatie heeft, je mag kritisch blijven over je relatie en wat de toegevoegde waarde ervan is in je leven.
TO werkt hard, komt thuis en dan zit daar iemand te zeuren en te tutten over pijntjes, je moet wel een heilige zijn als je dat niet een keer zat bent. De ideale partner is je gelijke, je wil geen kind of een partner die je leeg trekt, TO wil ook gewoon steun voelen, woorden zijn uiteindelijk ook gewoon maar woorden.
TO, hij kan lief zijn en aardig maar ik zou ook geen man willen waar ik geen respect meer voor zou kunnen opbrengen. Je kan het beste eerlijk zijn en relatietherapie doen, dat voorkomt dat jullie blijven hangen in deze vicieuze cirkel.
woensdag 16 oktober 2024 om 22:00
Maar wil ze dat?
Kan me niet voorstellen dat zijn gedrag van gisteren is, net als het feit dat ze uit medelijden bij hem is. Sommige vrouwen vinden dat prettig zo'n afhankelijke partner, totdat het niet meer prettig is.
Of is er iets gebeurd met hem, waardoor hij zo erg veranderd is?
woensdag 16 oktober 2024 om 22:10
woensdag 16 oktober 2024 om 22:16
Gewoon, je weet toch, als je als vrouw wat haar op je tanden hebt (ontwikkeld) en niet van alles smelt of hartjes ziet, maar ook gewoon geirriteerd raakt, ben je in de overgang. Anders heeft een vrouw daar nl. nooit reden toe als zijnde eeuwig zonnestraaltje.
woensdag 16 oktober 2024 om 22:17
Ze noemt hem ook 'de beste man die ooit in haar leven is geweest', ik vermoed dus dat ze bij hem blijft omdat ze bang is dat ze anders voor altijd alleen blijft en dat is toch ook weer niet wat ze wil.
Ze klinkt eigenlijk een beetje als een puber die zich irriteert aan haar ouders en er een hekel aan heeft als haar ouders lief tegen haar doen, maar het stiekem toch wel erg fijn vindt om te voelen dat ze zo gek op haar zijn.
woensdag 16 oktober 2024 om 22:22
Of je wordt ook gewoon ouder en wijzer, bent uit de kleine kinderen (ongeacht overgang) en hoeft dus niet meer te denken in termen van gezin bij elkaar houden. De overgang is mogelijk (met nadruk mogelijk) een oorzaak, als men hormonaal bedoelt.Lila-Linda schreef: ↑16-10-2024 15:43Direct, Omdat vrouwen in/na de overgang veel minder lief en meegaand worden
De zin om te zorgen zakt (oestrogeenversterkt de werking van oxytocine) omdat oestrogeen afneemt, de liefigheid zakt, daarmee eisen vrouwen plots meer ruimte op.
Indirect, omdat je last hebt van slechter slapen, kortere lontjes, minder seks. En dan loopt zo'n vent ook te zeuren
Maar als ík denk aan het woord overgang, denk ik veel meer aan de levensfase die in transitie is. Idd, het leven draait niet meer fulltime om het gezin, als partners ben je inmiddels jaren en jaren samen en de witte broodsweken zijn heel erg lang geleden geweest. Vrouwen ervaren weer meer ruimte om zich op andere zaken te richten en dat kan ook op carriere zijn. Qua leeftijd ben je vaker senior en dat kan ook wat doen met hoe je aankijkt tegen neuzelarij. Dat op zichzelf met een leger wordend nest zou je idd kunnen typeren als overgang. Iets wat mannen uiteraard ook ervaren, maar wel vaker op een andere manier. Als rollen nog relatief traditioneel waren, veranderd daar voor een man minder in dan voor een vrouw.
En dat alles bij elkaar kan vrouwen idd veranderen. Maar dat hoeft niet per se behandeld te worden met medicamenten (daarom wordt het woord overgang er 9 vd 10 keer bijgesleept, als excuus om hormonen te gaan proberen). Misschien is deze gedragsverandering ook inherent aan de levensfase en veel minder toe te schrijven aan hormonen. En hoeft daar niks onderdrukt te worden. Mag dit gevoel er gewoon zijn. Is het misschien wel een symptoom van onderliggende onvrede dat na jaren naar boven komt? Zomaar een wilde gok?
Het is niet voor niets dat bepaalde type mannen liever jonge blaadjes verkiezen boven leeftijdgenoten. Jonge blaadjes zijn stukken gewilliger en oudere vrouwen moet je niet meer met BS aankomen. Ik zeg levenswijsheid ipv wat anders.
nomennesci0 wijzigde dit bericht op 16-10-2024 22:31
17.36% gewijzigd
woensdag 16 oktober 2024 om 22:23
Tenzij ze (nog) ongesteld is natuurlijk. Die gekke hormonale vrouwtjes tochNomenNesci0 schreef: ↑16-10-2024 22:16Gewoon, je weet toch, als je als vrouw wat haar op je tanden hebt (ontwikkeld) en niet van alles smelt of hartjes ziet, maar ook gewoon geirriteerd raakt, ben je in de overgang. Anders heeft een vrouw daar nl. nooit reden toe als zijnde eeuwig zonnestraaltje.
woensdag 16 oktober 2024 om 22:53
Mensen veranderen. Ik ben absoluut niet meer dezelfde als toen ik 20 was. Maar mijn man is ook absoluut niet meer dezelfde als toen hij 20 was. Ook mijn man begint steeds meer te veranderen in de man van to en ik begin ook steeds meer te veranderen in de to. We moeten nog zien hoe dat over 5 jaar voelt. Misschien is het een faaaaaase. Ik hoop het oprecht, want ik kan me er bij momenten echt heel erg aan storen.blijfgewoonbianca schreef: ↑16-10-2024 17:09Misschien is die man in de loop van de tijd gaan zeuren, misschien was hij altijd al zo en dan ligt het wel aan haar.
Daarom, waar ik juist opbloei en zelfverzekerder wordt, blijft er van mijn lief steeds minder over. En ik wacht eigenlijk al jaren op verbetering daarin, maar merk ook dat mijn ergernis erover steeds groter wordt. Zegt het maar, is dat overgang? Of zie ik nu pas de ware persoon? Wat niet klopt, want dit was in potentie altijd al in mijn man aanwezig, maar het is als een sneeuwbal effect steeds groter en sterker aanwezig geworden. Waar ik dus de andere kant op beweeg en is dit gedrag bij mij steeds meer in mijn allergie hoek terecht gekomen. Zulke dingen kunnen op een gegeven moment gaan bijten als je 20+ jaar samen bent. Je verandert.
woensdag 16 oktober 2024 om 22:59
NomenNesci0 schreef: ↑16-10-2024 22:53Mensen veranderen. Ik ben absoluut niet meer dezelfde als toen ik 20 was. Maar mijn man is ook absoluut niet meer dezelfde als toen hij 20 was. Ook mijn man begint steeds meer te veranderen in de man van to en ik begin ook steeds meer te veranderen in de to. We moeten nog zien hoe dat over 5 jaar voelt. Misschien is het een faaaaaase. Ik hoop het oprecht, want ik kan me er bij momenten echt heel erg aan storen.
Daarom, waar ik juist opbloei en zelfverzekerder wordt, blijft er van mijn lief steeds minder over. En ik wacht eigenlijk al jaren op verbetering daarin, maar merk ook dat mijn ergernis erover steeds groter wordt. Zegt het maar, is dat overgang? Of zie ik nu pas de ware persoon? Wat niet klopt, want dit was in potentie altijd al in mijn man aanwezig, maar het is als een sneeuwbal effect steeds groter en sterker aanwezig geworden. Waar ik dus de andere kant op beweeg en is dit gedrag bij mij steeds meer in mijn allergie hoek terecht gekomen. Zulke dingen kunnen op een gegeven moment gaan bijten als je 20+ jaar samen bent. Je verandert.
Dit dus,
Het is best bijzonder als je (zeker als je al jong samen bent) allebei dezelfde kant op groeit, je op dezelfde manier ontwikkelt.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je uit elkaar groeit. Je bent immers níet dezelfde op je 20e en op je 40e.
donderdag 17 oktober 2024 om 03:23
Sinds ons 16e/17e samen, nu 55+. We zijn niet steeds meer op elkaar gaan lijken, geen anwb-stel ook. Maar we hebben wel de ervaring dat we ons overduidelijk hebben ontwikkeld in samenhang, als dat woord de lading dekt. We zijn elkaars meest invloedrijke factor in onze ontwikkeling. Dat betekent deels inderdaad groeiende ergernis over elkaars zwakheden (waarvan ergernis er één is), deels juist acceptatie en tolerantie. Maar we zijn er beiden wel 100% van overtuigd dat we niet autonoom ontwikkeld zijn. Dus beter of slechter, we zijn voor een belangrijk deel product van elkaar. En dat schept toch wel een band en ook wel een gevoel van verantwoordelijkheid, juist nu de jaren van gezondheidsproblemen, overgang (jazeker), leeg nest, bewustzijn dat carrières hun einde naderen, vrienden en familieleden beginnen te overlijden, zijn aangebroken.Metallover schreef: ↑16-10-2024 22:59Dit dus,
Het is best bijzonder als je (zeker als je al jong samen bent) allebei dezelfde kant op groeit, je op dezelfde manier ontwikkelt.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je uit elkaar groeit. Je bent immers níet dezelfde op je 20e en op je 40e.
Gecultiveerd slachtofferschap is óók een identiteit.
donderdag 17 oktober 2024 om 07:13
Dit.OudEnWijs schreef: ↑17-10-2024 03:23Sinds ons 16e/17e samen, nu 55+. We zijn niet steeds meer op elkaar gaan lijken, geen anwb-stel ook. Maar we hebben wel de ervaring dat we ons overduidelijk hebben ontwikkeld in samenhang, als dat woord de lading dekt. We zijn elkaars meest invloedrijke factor in onze ontwikkeling. Dat betekent deels inderdaad groeiende ergernis over elkaars zwakheden (waarvan ergernis er één is), deels juist acceptatie en tolerantie. Maar we zijn er beiden wel 100% van overtuigd dat we niet autonoom ontwikkeld zijn. Dus beter of slechter, we zijn voor een belangrijk deel product van elkaar. En dat schept toch wel een band en ook wel een gevoel van verantwoordelijkheid, juist nu de jaren van gezondheidsproblemen, overgang (jazeker), leeg nest, bewustzijn dat carrières hun einde naderen, vrienden en familieleden beginnen te overlijden, zijn aangebroken.
Als ik zo goed had kunnen schrijven had dit zomaar mijn tekst kunnen zijn.
donderdag 17 oktober 2024 om 08:45
Daar sluit ik me ook bij aan.Grobbekuiken_ schreef: ↑17-10-2024 07:13Dit.
Als ik zo goed had kunnen schrijven had dit zomaar mijn tekst kunnen zijn.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 17 oktober 2024 om 08:51
Ik moet wel zeggen, en ik heb daar absoluut geen bewijs van of cijfers over.NomenNesci0 schreef: ↑16-10-2024 22:53Mensen veranderen. Ik ben absoluut niet meer dezelfde als toen ik 20 was. Maar mijn man is ook absoluut niet meer dezelfde als toen hij 20 was. Ook mijn man begint steeds meer te veranderen in de man van to en ik begin ook steeds meer te veranderen in de to. We moeten nog zien hoe dat over 5 jaar voelt. Misschien is het een faaaaaase. Ik hoop het oprecht, want ik kan me er bij momenten echt heel erg aan storen.
Daarom, waar ik juist opbloei en zelfverzekerder wordt, blijft er van mijn lief steeds minder over. En ik wacht eigenlijk al jaren op verbetering daarin, maar merk ook dat mijn ergernis erover steeds groter wordt. Zegt het maar, is dat overgang? Of zie ik nu pas de ware persoon? Wat niet klopt, want dit was in potentie altijd al in mijn man aanwezig, maar het is als een sneeuwbal effect steeds groter en sterker aanwezig geworden. Waar ik dus de andere kant op beweeg en is dit gedrag bij mij steeds meer in mijn allergie hoek terecht gekomen. Zulke dingen kunnen op een gegeven moment gaan bijten als je 20+ jaar samen bent. Je verandert.
Dat ik van de stellen in mijn omgeving, vind dat de vrouw veel langer blijft investeren in zichzelf (gezondheid, uiterlijk, mentaal) dan de man. Dat waar vrouwen doorgroeien, de mannen stilstaan.
Misschien omdat van vrouwen meer verwacht wordt??
donderdag 17 oktober 2024 om 09:15
Absoluut.NomenNesci0 schreef: ↑16-10-2024 22:53Mensen veranderen. Ik ben absoluut niet meer dezelfde als toen ik 20 was. Maar mijn man is ook absoluut niet meer dezelfde als toen hij 20 was. Ook mijn man begint steeds meer te veranderen in de man van to en ik begin ook steeds meer te veranderen in de to. We moeten nog zien hoe dat over 5 jaar voelt. Misschien is het een faaaaaase. Ik hoop het oprecht, want ik kan me er bij momenten echt heel erg aan storen.
Daarom, waar ik juist opbloei en zelfverzekerder wordt, blijft er van mijn lief steeds minder over. En ik wacht eigenlijk al jaren op verbetering daarin, maar merk ook dat mijn ergernis erover steeds groter wordt. Zegt het maar, is dat overgang? Of zie ik nu pas de ware persoon? Wat niet klopt, want dit was in potentie altijd al in mijn man aanwezig, maar het is als een sneeuwbal effect steeds groter en sterker aanwezig geworden. Waar ik dus de andere kant op beweeg en is dit gedrag bij mij steeds meer in mijn allergie hoek terecht gekomen. Zulke dingen kunnen op een gegeven moment gaan bijten als je 20+ jaar samen bent. Je verandert.
Ik zag dit ook in mijn relatie. Ik was na 10 jaar echt wel veel veranderd en mijn partner gewoon veel minder. Ik kan verschillende zaken aanwijzen waardoor dat kwam. Deels omstandigheden en deels ook gewoon karakter.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
