Relaties
alle pijlers
Twijfels over huwelijk. Wat moet ik nou?
donderdag 16 januari 2025 om 16:12
Hoi allemaal,
Ik wil graag iets delen wat me al een tijd bezighoudt, omdat ik het lastig vind om er alleen mee rond te lopen.
Sinds 2016 ben ik samen met mijn man. We hebben een zoontje van 5 jaar, met een huisje-boompje-beestje-leven. We werken allebei, ik parttime.
Toch voel ik dat er steeds meer afstand tussen ons ontstaat. We leven langs elkaar heen en zoeken weinig connectie, behalve als het gaat om ons zoontje of praktische zaken zoals avondeten. De liefdevolle klik tussen ons lijkt verdwenen. Ik mis liefde, steun, begrip en hulp van zijn kant.
Op dit moment ben ik al een week ziek thuis, samen met ons zoontje die ook griep heeft. Mijn man heeft nog niet aangeboden om even te helpen, zodat ik ook kan herstellen. Hij gaat gewoon naar zijn werk en stuurt af en toe een bericht om te vragen hoe het thuis gaat. Maar wat moet ik daarop antwoorden?
Daarnaast is hij extreem zuinig met geld, terwijl we het financieel goed hebben. Alles is te duur of onnodig, en dat zorgt voor spanningen. Ik draag vrijwel alle verantwoordelijkheid voor het huishouden, het eten en de zorg voor ons zoontje, vooral als hij ziek is. Als ik daar iets over zeg, schiet mijn man meteen in de verdediging.
Ik merk dat ik ook geen behoefte meer heb om toenadering te zoeken. We hebben een zoontje en ik wil dat alles goed blijft voor hem, maar eerlijk gezegd voelen we meer als broer en zus dan als man en vrouw. Er is geen plezier meer, en we zitten vast in een sleur. Zelfs iets voor ons tweeën organiseren durf ik niet meer, omdat dat altijd eindigt in gezeur over de kosten.
Ik ben er echt klaar mee, en praten helpt niet, want dat vindt hij dat ik het te groot maak.
Wat moet ik nou?
Bedankt voor het lezen van dit lange verhaal.
Ik wil graag iets delen wat me al een tijd bezighoudt, omdat ik het lastig vind om er alleen mee rond te lopen.
Sinds 2016 ben ik samen met mijn man. We hebben een zoontje van 5 jaar, met een huisje-boompje-beestje-leven. We werken allebei, ik parttime.
Toch voel ik dat er steeds meer afstand tussen ons ontstaat. We leven langs elkaar heen en zoeken weinig connectie, behalve als het gaat om ons zoontje of praktische zaken zoals avondeten. De liefdevolle klik tussen ons lijkt verdwenen. Ik mis liefde, steun, begrip en hulp van zijn kant.
Op dit moment ben ik al een week ziek thuis, samen met ons zoontje die ook griep heeft. Mijn man heeft nog niet aangeboden om even te helpen, zodat ik ook kan herstellen. Hij gaat gewoon naar zijn werk en stuurt af en toe een bericht om te vragen hoe het thuis gaat. Maar wat moet ik daarop antwoorden?
Daarnaast is hij extreem zuinig met geld, terwijl we het financieel goed hebben. Alles is te duur of onnodig, en dat zorgt voor spanningen. Ik draag vrijwel alle verantwoordelijkheid voor het huishouden, het eten en de zorg voor ons zoontje, vooral als hij ziek is. Als ik daar iets over zeg, schiet mijn man meteen in de verdediging.
Ik merk dat ik ook geen behoefte meer heb om toenadering te zoeken. We hebben een zoontje en ik wil dat alles goed blijft voor hem, maar eerlijk gezegd voelen we meer als broer en zus dan als man en vrouw. Er is geen plezier meer, en we zitten vast in een sleur. Zelfs iets voor ons tweeën organiseren durf ik niet meer, omdat dat altijd eindigt in gezeur over de kosten.
Ik ben er echt klaar mee, en praten helpt niet, want dat vindt hij dat ik het te groot maak.
Wat moet ik nou?
Bedankt voor het lezen van dit lange verhaal.
Love is what’s left when you let go of everything you don’t need
vrijdag 17 januari 2025 om 16:14
Je kan alleen maar met de vuist op tafel slaan als je alternatieven hebt. En als die alternatieven ook impact hebben op de ander.
In die situatie zit TO niet en gaat ze ook niet komen binnen deze relatie. Het is buigen of barsten. De enige optie is dat de man inziet dat het zo niet verder kan en bereid is zich aan te passen. Daar zal TO een list voor moeten verzinnen want praten lijkt niet echt te werken.
Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat het heel makkelijk is om de ander te negeren als er niks voor je op het spel staat. Dan is het té eenvoudig om jezelf boven de ander te plaatsen en te denken: ga lekker als het je niet bevalt.
In die situatie zit TO niet en gaat ze ook niet komen binnen deze relatie. Het is buigen of barsten. De enige optie is dat de man inziet dat het zo niet verder kan en bereid is zich aan te passen. Daar zal TO een list voor moeten verzinnen want praten lijkt niet echt te werken.
Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat het heel makkelijk is om de ander te negeren als er niks voor je op het spel staat. Dan is het té eenvoudig om jezelf boven de ander te plaatsen en te denken: ga lekker als het je niet bevalt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
