Relaties
alle pijlers
Twijfels over huwelijk. Wat moet ik nou?
donderdag 16 januari 2025 om 16:12
Hoi allemaal,
Ik wil graag iets delen wat me al een tijd bezighoudt, omdat ik het lastig vind om er alleen mee rond te lopen.
Sinds 2016 ben ik samen met mijn man. We hebben een zoontje van 5 jaar, met een huisje-boompje-beestje-leven. We werken allebei, ik parttime.
Toch voel ik dat er steeds meer afstand tussen ons ontstaat. We leven langs elkaar heen en zoeken weinig connectie, behalve als het gaat om ons zoontje of praktische zaken zoals avondeten. De liefdevolle klik tussen ons lijkt verdwenen. Ik mis liefde, steun, begrip en hulp van zijn kant.
Op dit moment ben ik al een week ziek thuis, samen met ons zoontje die ook griep heeft. Mijn man heeft nog niet aangeboden om even te helpen, zodat ik ook kan herstellen. Hij gaat gewoon naar zijn werk en stuurt af en toe een bericht om te vragen hoe het thuis gaat. Maar wat moet ik daarop antwoorden?
Daarnaast is hij extreem zuinig met geld, terwijl we het financieel goed hebben. Alles is te duur of onnodig, en dat zorgt voor spanningen. Ik draag vrijwel alle verantwoordelijkheid voor het huishouden, het eten en de zorg voor ons zoontje, vooral als hij ziek is. Als ik daar iets over zeg, schiet mijn man meteen in de verdediging.
Ik merk dat ik ook geen behoefte meer heb om toenadering te zoeken. We hebben een zoontje en ik wil dat alles goed blijft voor hem, maar eerlijk gezegd voelen we meer als broer en zus dan als man en vrouw. Er is geen plezier meer, en we zitten vast in een sleur. Zelfs iets voor ons tweeën organiseren durf ik niet meer, omdat dat altijd eindigt in gezeur over de kosten.
Ik ben er echt klaar mee, en praten helpt niet, want dat vindt hij dat ik het te groot maak.
Wat moet ik nou?
Bedankt voor het lezen van dit lange verhaal.
Ik wil graag iets delen wat me al een tijd bezighoudt, omdat ik het lastig vind om er alleen mee rond te lopen.
Sinds 2016 ben ik samen met mijn man. We hebben een zoontje van 5 jaar, met een huisje-boompje-beestje-leven. We werken allebei, ik parttime.
Toch voel ik dat er steeds meer afstand tussen ons ontstaat. We leven langs elkaar heen en zoeken weinig connectie, behalve als het gaat om ons zoontje of praktische zaken zoals avondeten. De liefdevolle klik tussen ons lijkt verdwenen. Ik mis liefde, steun, begrip en hulp van zijn kant.
Op dit moment ben ik al een week ziek thuis, samen met ons zoontje die ook griep heeft. Mijn man heeft nog niet aangeboden om even te helpen, zodat ik ook kan herstellen. Hij gaat gewoon naar zijn werk en stuurt af en toe een bericht om te vragen hoe het thuis gaat. Maar wat moet ik daarop antwoorden?
Daarnaast is hij extreem zuinig met geld, terwijl we het financieel goed hebben. Alles is te duur of onnodig, en dat zorgt voor spanningen. Ik draag vrijwel alle verantwoordelijkheid voor het huishouden, het eten en de zorg voor ons zoontje, vooral als hij ziek is. Als ik daar iets over zeg, schiet mijn man meteen in de verdediging.
Ik merk dat ik ook geen behoefte meer heb om toenadering te zoeken. We hebben een zoontje en ik wil dat alles goed blijft voor hem, maar eerlijk gezegd voelen we meer als broer en zus dan als man en vrouw. Er is geen plezier meer, en we zitten vast in een sleur. Zelfs iets voor ons tweeën organiseren durf ik niet meer, omdat dat altijd eindigt in gezeur over de kosten.
Ik ben er echt klaar mee, en praten helpt niet, want dat vindt hij dat ik het te groot maak.
Wat moet ik nou?
Bedankt voor het lezen van dit lange verhaal.
Love is what’s left when you let go of everything you don’t need
donderdag 16 januari 2025 om 16:19
Als hij altijd zeurt over geld, dan zou ik sowieso zorgen dat ik financieel niet afhankelijk van hem zou zijn! Jullie zijn samen een gezin en hij heeft niet het alleenrecht over de financiën omdat hij meer inkomen inbrengt.
En als hij dan weer gaat zeuren over het feit dat meer werken voor jullie gezin niet gaat lonen, want kosten kinderopvang etc, dan gaat hij zelf maar wat minder werken en meer taken binnen het gezin op zich nemen.
Zorg dus eerst voor meer gelijkwaardigheid binnen jullie relatie, dat is nooit verkeerd, of jullie relatie het nu wel/niet gaat redden!
En als hij dan weer gaat zeuren over het feit dat meer werken voor jullie gezin niet gaat lonen, want kosten kinderopvang etc, dan gaat hij zelf maar wat minder werken en meer taken binnen het gezin op zich nemen.
Zorg dus eerst voor meer gelijkwaardigheid binnen jullie relatie, dat is nooit verkeerd, of jullie relatie het nu wel/niet gaat redden!
Live Life to the fullest
donderdag 16 januari 2025 om 16:26
donderdag 16 januari 2025 om 16:36
Het zuinig zijn met geld herken ik wel, dat vergt echt een omslag in het denken. Ik heb ook moeite met geld uitgeven ondanks het goede inkomen. Bij komt het uit mijn jeugd, mijn ouders hadden gewoon weinig geld. Het scheelt dat mijn man hier ook niet vrij van is, wij kunnen er zelf wel om lachen overigens.
Maar dit terzijde, ga samen in gesprek als jullie kind er niet is. Toen het bij ons niet zo goed liep zijn wij een paar keer wezen uiteten om problemen te bespreken. Je hebt dan minder afleiding dan thuis en kunt ook niet makkelijk weglopen. Boos worden doe je ook niet snel in een restaurant. Voor ons werkt dat.
Ik zou relatietherapie voorstellen. Kost geld, een scheiding nog veel meer.
Maar dit terzijde, ga samen in gesprek als jullie kind er niet is. Toen het bij ons niet zo goed liep zijn wij een paar keer wezen uiteten om problemen te bespreken. Je hebt dan minder afleiding dan thuis en kunt ook niet makkelijk weglopen. Boos worden doe je ook niet snel in een restaurant. Voor ons werkt dat.
Ik zou relatietherapie voorstellen. Kost geld, een scheiding nog veel meer.
donderdag 16 januari 2025 om 16:37
Ik lees verschillende dingen en voor ieder zou je iets kunnen verzinnen om het te veranderen.
1. Je bent ziek en je voelt je alleen thuis met ziek kind: vraag hij, of familie of vriendin om te komen helpen.
2. Je voelt veel verantwoordelijkheid voor het huishouden: het is mij niet duidelijk of dat een probleem is, maar als je dat wel vindt zou je deze link eens samen kunnen doen https://www.volkskrant.nl/kijkverder/20 ... dbattle/#/.
3. Gezeik over geld; maak je in godsnaam financieel onafhankelijk. Ik zou meer gaan werken, en dan is er meer speelruimte voor investeringen in leuke dingen/extra hulp/toekomst.
4. Toch nog eens praten, en dan ook echt zeggen 'we leven als broer en zus en als dat niet verandert heb ik er geen zin in, dus wat gaan we eraan doen?'
5. Ook eens open vragen waarom hij zo zuinig wil leven. Misschien zit er wel een spanning/stress/geschiedenis achter waar jij niks van weet.
Overigens; een man die appt hoe het gaat thuis als je ziek bent, vind ik wel empathisch en dat past wel bij een gezonde relatie. Misschien is het niet zo'n prater. En jij? App jij wel eerlijk terug "ja kut, ik voel me hondsberoerd en kind heeft aandacht nodig, het huishouden lukt voor geen meter. Ik kan wel wat hulp gebruiken?"
Over all denk ik dat er nog best veel kansen zijn in deze relatie maar je moet er wel echt voor willen gaan. Het klinkt wel alsof je al een beetje bent uitgecheckt. En je moet sowieso je onafhankelijkheid niet projecteren op hem.
1. Je bent ziek en je voelt je alleen thuis met ziek kind: vraag hij, of familie of vriendin om te komen helpen.
2. Je voelt veel verantwoordelijkheid voor het huishouden: het is mij niet duidelijk of dat een probleem is, maar als je dat wel vindt zou je deze link eens samen kunnen doen https://www.volkskrant.nl/kijkverder/20 ... dbattle/#/.
3. Gezeik over geld; maak je in godsnaam financieel onafhankelijk. Ik zou meer gaan werken, en dan is er meer speelruimte voor investeringen in leuke dingen/extra hulp/toekomst.
4. Toch nog eens praten, en dan ook echt zeggen 'we leven als broer en zus en als dat niet verandert heb ik er geen zin in, dus wat gaan we eraan doen?'
5. Ook eens open vragen waarom hij zo zuinig wil leven. Misschien zit er wel een spanning/stress/geschiedenis achter waar jij niks van weet.
Overigens; een man die appt hoe het gaat thuis als je ziek bent, vind ik wel empathisch en dat past wel bij een gezonde relatie. Misschien is het niet zo'n prater. En jij? App jij wel eerlijk terug "ja kut, ik voel me hondsberoerd en kind heeft aandacht nodig, het huishouden lukt voor geen meter. Ik kan wel wat hulp gebruiken?"
Over all denk ik dat er nog best veel kansen zijn in deze relatie maar je moet er wel echt voor willen gaan. Het klinkt wel alsof je al een beetje bent uitgecheckt. En je moet sowieso je onafhankelijkheid niet projecteren op hem.
donderdag 16 januari 2025 om 16:38
Je laatste zin is opvallend. Want hij wil gewoon niet geconfronteerd worden met het feit dat hij de grote kleuter uit kan hangen en jij de volwassen verantwoordelijkheden hierdoor vooral alleen moet dragen.Lashtodi schreef: ↑16-01-2025 16:12Ik mis liefde, steun, begrip en hulp van zijn kant.
Mijn man heeft nog niet aangeboden om even te helpen, zodat ik ook kan herstellen.
Ik draag vrijwel alle verantwoordelijkheid voor het huishouden, het eten en de zorg voor ons zoontje, vooral als hij ziek is.
Ik ben er echt klaar mee, en praten helpt niet, want dat vindt hij dat ik het te groot maak.
Wat jij moet is je niet laten afschrikken door zijn opmerkingen of dat hij boos, geirriteerd wordt en zichzelf gaat verdedigen en/of jou aanvallen. Allemaal manieren om de verantwoordelijkheid van zich af te schuiven. Maak ruzie en stel eisen en verwachtingen aan hem en jullie relatie. Zet hij zich niet in aka ziet hij het licht niet, resteert maar 2 opties: accepteren en bij elkaar blijven, wetende dat je altijd deze kleuter achter je meesleept of bij hem weg gaan. Leven kan een stuk lichter worden zonder zo'n blok beton aan je been.
donderdag 16 januari 2025 om 16:49
Dat laatste zou vanzelfsprekend moeten zijn. Je hoeft je volwassen partner er niet op te wijzen dat een huishouden niet uit zichzelf gaat en je gezamenlijke kind niet uit zichzelf groot wordt.
Ik ben pro communicatie, maar bepaalde volwassen verantwoordelijkheden zijn zó vanzelfsprekend, dat hoef je niet uit te leggen. Hij hoeft haar toch ook niet uit te leggen dat er eten in het kind moet, dat deze brood mee moet naar school, een bedtijd heeft en dat een wc af en toe een borstel nodig heeft? Waarom moet je dat dan wél naar je mannelijke partner communiceren?
donderdag 16 januari 2025 om 16:51
Stel hem eens vragen of hij gelukkig is. Wat hij anders zou willen zien. Wat jij beter kan doen. En kijk dan of hij ook met de vragen naar jou terugkomt.
Leer duidelijk aangeven, wat je nodig hebt. Als ziek-thuis-met- kind onhoudbaar wordt, zeg dat dan eerlijk. Hij vraagt er naar
Als jij hem een krent vindt, vraag eens waar zijn spaardrang vandaan komt. (grote kans, dat hij zich alleen verantwoordelijk voelt)
Vertel dat jij het leven leuker zou vinden, met wat meer armslag
En inderdaad, ga meer werken.
Als ik een voorspelling mag doen, hij is net zo eenzaam als jij
Leer duidelijk aangeven, wat je nodig hebt. Als ziek-thuis-met- kind onhoudbaar wordt, zeg dat dan eerlijk. Hij vraagt er naar
Als jij hem een krent vindt, vraag eens waar zijn spaardrang vandaan komt. (grote kans, dat hij zich alleen verantwoordelijk voelt)
Vertel dat jij het leven leuker zou vinden, met wat meer armslag
En inderdaad, ga meer werken.
Als ik een voorspelling mag doen, hij is net zo eenzaam als jij
donderdag 16 januari 2025 om 16:53
Ik lees: …ik mis liefde, steun en hulp van zijn kant…NomenNesci0 schreef: ↑16-01-2025 16:49Dat laatste zou vanzelfsprekend moeten zijn. Je hoeft je volwassen partner er niet op te wijzen dat een huishouden niet uit zichzelf gaat en je gezamenlijke kind niet uit zichzelf groot wordt.
Ik ben pro communicatie, maar bepaalde volwassen verantwoordelijkheden zijn zó vanzelfsprekend, dat hoef je niet uit te leggen. Hij hoeft haar toch ook niet uit te leggen dat er eten in het kind moet, dat deze brood mee moet naar school, een bedtijd heeft en dat een wc af en toe een borstel nodig heeft? Waarom moet je dat dan wél naar je mannelijke partner communiceren?
Het lijkt mij juist goed om dit aan te geven bij partner.
donderdag 16 januari 2025 om 16:53
hear hear, wijze woordenLila-Linda schreef: ↑16-01-2025 16:51Stel hem eens vragen of hij gelukkig is. Wat hij anders zou willen zien. Wat jij beter kan doen. En kijk dan of hij ook met de vragen naar jou terugkomt.
Leer duidelijk aangeven, wat je nodig hebt. Als ziek-thuis-met- kind onhoudbaar wordt, zeg dat dan eerlijk. Hij vraagt er naar
Als jij hem een krent vindt, vraag eens waar zijn spaardrang vandaan komt. (grote kans, dat hij zich alleen verantwoordelijk voelt)
Vertel dat jij het leven leuker zou vinden, met wat meer armslag
En inderdaad, ga meer werken.
Als ik een voorspelling mag doen, hij is net zo eenzaam als jij
donderdag 16 januari 2025 om 16:54
donderdag 16 januari 2025 om 16:56
Dus niet alleen met elkaar praten of er morgen brood moet worden gehaald en wanneer de wc moet worden schoongemaakt, maar meer op gevoel, wederzijds behoefte, wensen en verlangens.NomenNesci0 schreef: ↑16-01-2025 16:49Dat laatste zou vanzelfsprekend moeten zijn. Je hoeft je volwassen partner er niet op te wijzen dat een huishouden niet uit zichzelf gaat en je gezamenlijke kind niet uit zichzelf groot wordt.
Ik ben pro communicatie, maar bepaalde volwassen verantwoordelijkheden zijn zó vanzelfsprekend, dat hoef je niet uit te leggen. Hij hoeft haar toch ook niet uit te leggen dat er eten in het kind moet, dat deze brood mee moet naar school, een bedtijd heeft en dat een wc af en toe een borstel nodig heeft? Waarom moet je dat dan wél naar je mannelijke partner communiceren?
donderdag 16 januari 2025 om 17:17
Het is heel normaal dat lange relaties af en toe moeilijke tijden kennen. Dat je je ongezien of onbegrepen voelt.dat er sleur is of onuitgesproken problemen . Dat allereerst over je verwachtingen vooraf .
Het is al genoemd: probeer duidelijker te communiceren. Dit kunnen jullie leren.
Neem initiatief: als hij appt zo app dan terug: ik zit in een dip , kunnen we praten vanavond? Ik geef maar een voorbeeld. Luister naar elkaar, vraag of hij naar jou luistert. Bevraag ben ook, waarom is geld zo belangrijk is hoe vind jij het gaan.
Alle problemen die je noemt zij op te lossen.
Het is al genoemd: probeer duidelijker te communiceren. Dit kunnen jullie leren.
Neem initiatief: als hij appt zo app dan terug: ik zit in een dip , kunnen we praten vanavond? Ik geef maar een voorbeeld. Luister naar elkaar, vraag of hij naar jou luistert. Bevraag ben ook, waarom is geld zo belangrijk is hoe vind jij het gaan.
Alle problemen die je noemt zij op te lossen.
donderdag 16 januari 2025 om 17:33
You should have asked.
Verder op:
https://english.emmaclit.com/2017/05/20 ... dve-asked/
Verder op:
https://english.emmaclit.com/2017/05/20 ... dve-asked/
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
donderdag 16 januari 2025 om 18:00
Deze opmerking vind ik zo ontzettend goed: “Over dat geld, dat je verstandig met geld om wil gaan lijkt me wel goed, maar onnodig jarenlang In een soort zelfgekozen armoede te blijven leven is wel het andere uiterste. Als je later terugkijkt op je leven krijg je daar waarschijnlijk spijt van” en raakt mij. Ik heb dit van heel dichtbij gezien en sluit mij hier volledig bij aan. Enige zuinigheid is prima, maar een leven beknibbelen terwijl er wel ruimte is om het voor jezelf of je gezin aangenaam te maken, is naar mijn idee gekkigheid. In een huwelijk zou dit mij enorm tegenstaan.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 16 januari 2025 om 18:05
Bij hem komt het ook uit zijn jeugd. Eigenlijk precies hetzelfde als wat jou is overkomen. Bij mij was het tegenovergestelde, wat nu voor veel wrijving zorgt.Dahlia74 schreef: ↑16-01-2025 16:36Het zuinig zijn met geld herken ik wel, dat vergt echt een omslag in het denken. Ik heb ook moeite met geld uitgeven ondanks het goede inkomen. Bij komt het uit mijn jeugd, mijn ouders hadden gewoon weinig geld. Het scheelt dat mijn man hier ook niet vrij van is, wij kunnen er zelf wel om lachen overigens.
Maar dit terzijde, ga samen in gesprek als jullie kind er niet is. Toen het bij ons niet zo goed liep zijn wij een paar keer wezen uiteten om problemen te bespreken. Je hebt dan minder afleiding dan thuis en kunt ook niet makkelijk weglopen. Boos worden doe je ook niet snel in een restaurant. Voor ons werkt dat.
Ik zou relatietherapie voorstellen. Kost geld, een scheiding nog veel meer.
Love is what’s left when you let go of everything you don’t need
donderdag 16 januari 2025 om 18:26
Praten inderdaad, het kan zijn dat man zich net zo ongezien en onbegrepen voelt. Relatietherapie kan hierin heel verhelderend zijn.
donderdag 16 januari 2025 om 18:26
Sommige dingen is goed om aan te geven. Maar sommige dingen moet je niet hoeven aangeven. Ze zegt dat het hele huishouden op haar schouders terechtkomt, net als de zorg voor zoon. Sorry, maar dat zijn dingen waar ik geen gesprek over wil hoeven voeren, zeker niet als je zelf ook part time werkt. Als je als partner in een relatie niet snapt dat zaken niet zo werken en áls je dan het gesprek erover wilt voeren en je wordt afgescheept met dat dit echt wel meevalt, dan heb ik weinig hoop.
donderdag 16 januari 2025 om 18:28
Precies dit dus.Explorista schreef: ↑16-01-2025 17:33You should have asked.
Verder op:
https://english.emmaclit.com/2017/05/20 ... dve-asked/
Ga toch weg met heb je wel eens aangegeven wat je van hem nodig hebt? Pfffff
donderdag 16 januari 2025 om 18:28
donderdag 16 januari 2025 om 18:30
+1
Man hier heeft ook soortgelijke ervaring als Dahlia. Heeft een tijd geduurd voor hij dat enigszins los kon laten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
