Werk & Studie
alle pijlers
Verdrietig door vertrekkende collega
dinsdag 3 juni 2025 om 15:26
Ik heb vorige week dinsdag te horen gekregen dat mijn enige directe collega (we zijn docenten in het VO) een nieuwe baan heeft. Hij heeft hier 1,5 jaar over getwijfeld. Voor mij was wel duidelijk dat hij niet lekker in z’n vel zat, aar ik dacht dat dat alleen privé was. Hij heeft de afgelopen twee jaar een echtscheiding achter de rug, dus niet zo vreemd dat het dan wel eens niet zo goed gaat. Kennelijk had ik toch een soort voorgevoel, want ik heb hem een paar weken geleden nog, grappend, gevraagd of hij “toch niet aan het solliciteren was”. En nu opeens dit.
Ik ben de afgelopen dagen vooral heel boos geweest, op de situatie, maar ook op m’n collega. Hij wil niet zeggen wat de precieze reden voor zijn vertrek is, alleen dat het een privéreden is en er andere mensen (naar ik aanneem van school) bij betrokken zijn. Ik heb wel een vermoeden, zeker gezien de tijdslijn van 1,5 jaar.
Vanmorgen zag ik hem voor het eerst weer sinds ik het nieuws gehoord had (lang weekend en deeltijdprinses). Toen hij vroeg hoe het ging moest ik huilen en daarna ben ik de hele dag misselijk en duizelig geweest. Er is nog maar een beperkt aantal mensen op de hoogte en mij is verzocht er verder nog niet met anderen over te praten. Vrijdag komt het in het weekbericht en zal iedereen op de hoogte zijn. Hier heb ik zelf veel moeite mee, maar ik respecteer het wel. Toen ik bij mijn leidinggevende aangaf (zij is op de hoogte) hoe ik me fysiek voelde, heeft ze me naar huis gestuurd. Ik ben autistisch en kan niet goed tegen veranderingen. Dit is zo’n klap voor me. Het voelt alsof het fundament van m’n werk onderuitgehaald wordt.
Vandaag gaf ik geen lessen, omdat m’n examenklassen klaar zijn, maar morgen staat er wel een volle dag op het programma. Zie even niet hoe ik dat voor elkaar moet gaan krijgen nu. Geen idee wat ik met dit topic wil bereiken, moet denk gewoon even m’n verhaal kwijt.
Ik ben de afgelopen dagen vooral heel boos geweest, op de situatie, maar ook op m’n collega. Hij wil niet zeggen wat de precieze reden voor zijn vertrek is, alleen dat het een privéreden is en er andere mensen (naar ik aanneem van school) bij betrokken zijn. Ik heb wel een vermoeden, zeker gezien de tijdslijn van 1,5 jaar.
Vanmorgen zag ik hem voor het eerst weer sinds ik het nieuws gehoord had (lang weekend en deeltijdprinses). Toen hij vroeg hoe het ging moest ik huilen en daarna ben ik de hele dag misselijk en duizelig geweest. Er is nog maar een beperkt aantal mensen op de hoogte en mij is verzocht er verder nog niet met anderen over te praten. Vrijdag komt het in het weekbericht en zal iedereen op de hoogte zijn. Hier heb ik zelf veel moeite mee, maar ik respecteer het wel. Toen ik bij mijn leidinggevende aangaf (zij is op de hoogte) hoe ik me fysiek voelde, heeft ze me naar huis gestuurd. Ik ben autistisch en kan niet goed tegen veranderingen. Dit is zo’n klap voor me. Het voelt alsof het fundament van m’n werk onderuitgehaald wordt.
Vandaag gaf ik geen lessen, omdat m’n examenklassen klaar zijn, maar morgen staat er wel een volle dag op het programma. Zie even niet hoe ik dat voor elkaar moet gaan krijgen nu. Geen idee wat ik met dit topic wil bereiken, moet denk gewoon even m’n verhaal kwijt.
germanist wijzigde dit bericht op 03-06-2025 15:56
0.03% gewijzigd
dinsdag 3 juni 2025 om 15:31
Wauw.
.
dinsdag 3 juni 2025 om 15:36
Is dit niet een zwaar overtrokken reactie op een doodnormale situatie? Ik heb dit echt nog nooit gehoord dat er zo gereageerd wordt en ik loop al heel lang mee in het bedrijfsleven. Je kan het jammer vinden maar boos, misselijk, huilen en bijna niet in staat om te werken vind ik echt bizar.
Kan het zijn dat die collega misschien ook mede hierom weggaat? Dat je te close bent of je teveel opdringt?
Kan het zijn dat die collega misschien ook mede hierom weggaat? Dat je te close bent of je teveel opdringt?
dinsdag 3 juni 2025 om 15:37
Dat je met je autisme moeite hebt met veranderingen wil ik wel inkomen, en ook dat het niet leuk is als een collega vertrekt, zeker als je prettig met iemand gewerkt hebt en opziet tegen een nieuwe samenwerking aangaan met iemand die je niet kent en nog geen routine mee hebt.
Maar er is niemand dood of voor altijd geemigreerd naar het einde van de wereld. Een collega wordt een ex-collega. Als je die collega erg leuk vindt dan kun je altijd nog prive afspreken. Ik vind boos, verdrietig, lichamelijke klachten niet in staat om te werken, wel heel erg heftig voor een vertrekkende collega. Ik zou toch je zelf vooral voorhouden dat er aan je werk helemaal niets verandert, je bent docent, je bent morgen nog steeds docent, op dezelfde school, met de zelfde leerlingen, met het zelfde vak etc.
Maar er is niemand dood of voor altijd geemigreerd naar het einde van de wereld. Een collega wordt een ex-collega. Als je die collega erg leuk vindt dan kun je altijd nog prive afspreken. Ik vind boos, verdrietig, lichamelijke klachten niet in staat om te werken, wel heel erg heftig voor een vertrekkende collega. Ik zou toch je zelf vooral voorhouden dat er aan je werk helemaal niets verandert, je bent docent, je bent morgen nog steeds docent, op dezelfde school, met de zelfde leerlingen, met het zelfde vak etc.
dinsdag 3 juni 2025 om 15:39
Tsja, zo lopen die dingen nu eenmaal. Ik heb lang samengewerkt met een hele fijne collega die ook niet blij was toen ik de kans kreeg om iets anders, uitdagender en beter betaald ook, ging doen.
Tuurlijk voelde ik mij ook een beetje schuldig maar als hij die kans had gehad had ik hem uiteraard ook niet tegen willen houden.
En wat is in hemelsnaam een "deeltijdprinses"? Je werkt minder uren en je levert daar dus salaris mee in. Wat is daar prinsesserig aan?
Je mag je hierover best even rot voelen maar daarna moet je toch weer door.
Tuurlijk voelde ik mij ook een beetje schuldig maar als hij die kans had gehad had ik hem uiteraard ook niet tegen willen houden.
En wat is in hemelsnaam een "deeltijdprinses"? Je werkt minder uren en je levert daar dus salaris mee in. Wat is daar prinsesserig aan?
Je mag je hierover best even rot voelen maar daarna moet je toch weer door.
Wist je dat de oceaan zout is van alle tranen van onbegrepen haaien die alleen maar een knuffel willen?
dinsdag 3 juni 2025 om 15:40
Nee, die reden ligt in een hele andere hoek vermoed ik.wolkie schreef: ↑03-06-2025 15:36Is dit niet een zwaar overtrokken reactie op een doodnormale situatie? Ik heb dit echt nog nooit gehoord dat er zo gereageerd wordt en ik loop al heel lang mee in het bedrijfsleven. Je kan het jammer vinden maar boos, misselijk, huilen en bijna niet in staat om te werken vind ik echt bizar.
Kan het zijn dat die collega misschien ook mede hierom weggaat? Dat je te close bent of je teveel opdringt?
Dan reageer ik kennelijk een stuk gevoeliger dan normaal is. Ook goed om dat tegengeluid te horen.
dinsdag 3 juni 2025 om 15:44
Collega's zitten niet met een touwtje aan de school vast. Ik heb ook een paar collega's die im liever niet zou zien gaan, maar als ze gaan wens ik ze veel succes. Het is (naar ik hoop) geen geliefde, tenslotte.
Je bent wel op de hoogte van het feit dat je tamelijk herkenbaar bent? Of geef je stiekem Spaans?
Je bent wel op de hoogte van het feit dat je tamelijk herkenbaar bent? Of geef je stiekem Spaans?
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
dinsdag 3 juni 2025 om 15:46
Ik ben de afgelopen dagen vooral heel boos geweest, op de situatie, maar ook op m’n collega. Hij wil niet zeggen wat de precieze reden voor zijn vertrek is, alleen dat het een privéreden is en er andere mensen (naar ik aanneem van school) bij betrokken zijn. Ik heb wel een vermoeden, zeker gezien de tijdslijn van 1,5 jaar.
Daar is hij ook helemaal vrij in, dus respecteer dat.
Hoe kan hij trouwens je enige collega zijn?
Goed dat je het met je LG besproken hebt. Heb je ergens vaste begeleiding of een therapeut? Dan zou ik zsm bespreken hoe je met onderstaande om moet gaan (neem aan dat je wel op eerdere ervaringen kunt bouwen ook?):
" Ik ben autistisch en kan niet goed tegen veranderingen. Dit is zo’n klap voor me. Het voelt alsof het fundament van m’n werk onderuitgehaald wordt. "
dinsdag 3 juni 2025 om 15:49
Sectiegenoot, vermoed ik. Ik heb er ook maar één in de bovenbouw VO.S-Groot schreef: ↑03-06-2025 15:46Daar is hij ook helemaal vrij in, dus respecteer dat.
Hoe kan hij trouwens je enige collega zijn?
Goed dat je het met je LG besproken hebt. Heb je ergens vaste begeleiding of een therapeut? Dan zou ik zsm bespreken hoe je met onderstaande om moet gaan (neem aan dat je wel op eerdere ervaringen kunt bouwen ook?):
" Ik ben autistisch en kan niet goed tegen veranderingen. Dit is zo’n klap voor me. Het voelt alsof het fundament van m’n werk onderuitgehaald wordt. "
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
dinsdag 3 juni 2025 om 15:52
Dat respecteer ik zeker. Ik vraag ook nergens naar.S-Groot schreef: ↑03-06-2025 15:46Daar is hij ook helemaal vrij in, dus respecteer dat.
Hoe kan hij trouwens je enige collega zijn?
Goed dat je het met je LG besproken hebt. Heb je ergens vaste begeleiding of een therapeut? Dan zou ik zsm bespreken hoe je met onderstaande om moet gaan (neem aan dat je wel op eerdere ervaringen kunt bouwen ook?):
" Ik ben autistisch en kan niet goed tegen veranderingen. Dit is zo’n klap voor me. Het voelt alsof het fundament van m’n werk onderuitgehaald wordt. "
We zijn een kleine school en met z’n tweeën kunnen we alle uren van ons vak geven.
Ik heb begeleiding en dir gaat ook zeker besproken worden. Wilde het alleen ergens kwijt. Maar kennelijk reageer ik nogal overtrokken. Zal mkn best doen er meer zakelijk naar te kijken.
dinsdag 3 juni 2025 om 15:52
Wow.. heftig als je zo reageert op een vertrekkende collega.
Ergens vind ik het ook niet helemaal gezond klinken..
Ik snap wel dat je autisme misschien een rol speelt maar dan nog.
Ik heb wel eens meegemaakt dat een collega met wie ik zeer goed contact had, ook privé, weg ging. Op de dag van haar afscheid heb ik even een traantje gelaten maar daarna gewoon weer door met de waan van de dag.
Tuurlijk is het jammer, je mag er best even verdrietig om zijn. Maar uiteindelijk is het (maar) werk.
Ergens vind ik het ook niet helemaal gezond klinken..
Ik snap wel dat je autisme misschien een rol speelt maar dan nog.
Ik heb wel eens meegemaakt dat een collega met wie ik zeer goed contact had, ook privé, weg ging. Op de dag van haar afscheid heb ik even een traantje gelaten maar daarna gewoon weer door met de waan van de dag.
Tuurlijk is het jammer, je mag er best even verdrietig om zijn. Maar uiteindelijk is het (maar) werk.
dinsdag 3 juni 2025 om 15:53
Nana_Mouskouri schreef: ↑03-06-2025 15:49Sectiegenoot, vermoed ik. Ik heb er ook maar één in de bovenbouw VO.
Dan vroeg ik me wel af, maar dan hoort die komma dus niet tussen enige en directe.
dinsdag 3 juni 2025 om 15:55
dinsdag 3 juni 2025 om 15:55
dinsdag 3 juni 2025 om 15:56
Het spijt me, ik weet dat ik misschien niet altijd even fijngevoelig ben, maar ik ben het hiermee eens. Jeetje, wat een heftige reactie! Boosheid, huilen, misselijk, fysiek ziek... Wow!wolkie schreef: ↑03-06-2025 15:36Is dit niet een zwaar overtrokken reactie op een doodnormale situatie? Ik heb dit echt nog nooit gehoord dat er zo gereageerd wordt en ik loop al heel lang mee in het bedrijfsleven. Je kan het jammer vinden maar boos, misselijk, huilen en bijna niet in staat om te werken vind ik echt bizar.
Kan het zijn dat die collega misschien ook mede hierom weggaat? Dat je te close bent of je teveel opdringt?
Er vertrekt een collega. Dat gebeurt zo vaak. Ik vind het echt nogal buitenissig als je daardoor het gevoel hebt dat het fundament onder je werk vandaan is geslagen.
dinsdag 3 juni 2025 om 15:59
En TO, je werkt met heel veel mensen. Er gaan (al hoop ik het niet) nog heel veel nare dingen kunnen gebeuren. Vaders van leerlingen die plotseling dood neervallen. Leerlingen die overlijden of ernstig ziek worden, collega's die overlijden, kinderen die mishandeld worden of misbruikt, ouders die je zomaar voor iets uitschelden, altijd een storing bij het kopiëren als je net een toets wilt vermenigvuldigen.
Om jouw werk vol te kunnen houden, zul je toch weerbaarder moeten worden. Dat is niet hetzelfde als hard of liefdeloos.
Om jouw werk vol te kunnen houden, zul je toch weerbaarder moeten worden. Dat is niet hetzelfde als hard of liefdeloos.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
dinsdag 3 juni 2025 om 15:59
Germanist schreef: ↑03-06-2025 15:52Dat respecteer ik zeker. Ik vraag ook nergens naar.
We zijn een kleine school en met z’n tweeën kunnen we alle uren van ons vak geven.
Ik heb begeleiding en dir gaat ook zeker besproken worden. Wilde het alleen ergens kwijt. Maar kennelijk reageer ik nogal overtrokken. Zal mkn best doen er meer zakelijk naar te kijken.
Ken je dit niet van jezelf, hoe je er nu op reageert? Je hebt/had zelf niet door dat dit echt met jou en jouw reacties te maken heeft? Ik vind het zelf best bijzonder, op jouw leeftijd met jouw ervaringen voor zover ik ze gelezen heb. Is er nu iets anders aan de hand, iets veel groters dan alleen maar een vertrekkende collega? Dat je toch wel heel erg aan hem gehecht bent zonder dat je het doorhad? Verliefd misschien wel?
Ik weet niet of je er zakelijk naar moet gaan kijken. Je voelt wat je voelt, het is heel verstandig om je er niet door over te laten nemen zoals je het tot nu toe wel hebt laten gebeuren denk ik, maar naar je gevoel kijken lijkt me ook gewoon verstandig. Waarom voel ik dit, welke gedachten heb ik en wat roept dat op. Uiteraard met je vaste begeleiding, weet niet of het nou zou wijs is om dat hier te doen (zowel: zet dan aub je topic op psyche want met werk heeft het niet zoveel te maken, sowieso past dit meer op psyche maar dat had je zelf nog niet door begrijp ik).
dinsdag 3 juni 2025 om 16:02
Nana_Mouskouri schreef: ↑03-06-2025 15:59En TO, je werkt met heel veel mensen. Er gaan (al hoop ik het niet) nog heel veel nare dingen kunnen gebeuren. Vaders van leerlingen die plotseling dood neervallen. Leerlingen die overlijden of ernstig ziek worden, collega's die overlijden, kinderen die mishandeld worden of misbruikt, ouders die je zomaar voor iets uitschelden, altijd een storing bij het kopiëren als je net een toets wilt vermenigvuldigen.
Om jouw werk vol te kunnen houden, zul je toch weerbaarder moeten worden. Dat is niet hetzelfde als hard of liefdeloos.
TO lijkt me al een paar jaar in het VO te werken (kan natuurlijk zijinstromer zijn, maar ze is 38 en moeder, lijkt me toch al wel wat levenservaring te hebben dan). Daarom vraag ik me ook af waarom ze dit niet herkent van zichzelf en waarom dit dan blijkbaar zoveel heftiger is dan anders. Toch verliefd misschien?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
