Relaties
alle pijlers
Twijfels zijn een slecht teken ja of nee. Help!!!
maandag 14 mei 2007 om 14:30
Ik ben in november gestopt met de pil.Maar nu heb ik besloten terug aan de pil te gaan. Ik heb twijfels over mijn relatie. Ik had al langer twijfels (ja ik weet het en dan toch stoppen met de pil). Maar omdat ik een echte twijfelkont ben nam ik deze niet zo serieus. Ik twijfel al heel mijn leven over alles begrijp je. Heb ik de ene baan dan wil ik na een tijd weer een andere. Ben ik single wil ik een relatie. Heb ik een relatie wil ik single zijn. Soms denk ik dat ik een tikje borderline heb.
Ik begin nu stilaan pas te beseffen dat het leven/de liefde niet het sprookje is dat je in de films ziet en in de romans leest. Of is het dat wel en heb ik mijn ware liefde nog niet gevonden. Pffff dat ik alleen al twijfel en me soms afvraag of ik wel van hem hou is volgens mij al een slecht teken. Of ben ik te kritisch voor mezelf.
Ik ga niet meteen bij hem weg. Ik wil er rustig over nadenken. Mijn zaakjes op orde hebben. Ik besef ook dat het gras bij de buren niet altijd groener is. Maar toch heb ik vaak het is dit alles - gevoel.
Ik zie er wel tegenop om weer opnieuw te beginnen. Maar aan de andere kant lijkt het me een uitdaging. En deze keer neem ik me voor dat als ik opnieuw begin ik niet weer binnen de kortste tijd een relatie begin. Maar dat ik eerst eens de tijd neem om uit te zoeken wat ik wil in het leven. Misschien een tijdje reizen of in het buitenland werken.
Klinkt alsof ik er al erg klaar mee ben niet?
We gaan met Hemelvaart naar Parijs. Heb er niet veel zin in. Het voelt een beetje als toneel spelen. Ik wil mijn vriend ook niet aan het lijntje houden. Dat hij moet wachten tot ik uitgetwijfeld ben om door te gaan met zijn leven.
Ik weet het even niet meer. Tips zeer welkom.
Groetjes meissie
maandag 14 mei 2007 om 14:44
Als ik jou was zou ik er eerst met hem over leren praten, en er proberen samen nog uit te komen. Want nu besef je je misschien nog niet wat je dus van plan bent om weg te gooien.
Iemand die helemaal voor je gaat, alles voor je over heeft vindt je niet zomaar weer opnieuw hoor. En een relatie is nooit een sprookje, je moet eraan werken om het een goede relatie te laten blijven.
Maar als je een goede relatie hebt is dat toch al hemels vindt ik zelf dan persoonlijk en daarvoor heb ik de inzet meer dan genoeg over.
Ik hoop voor je dat je er nog uit komt door er met hem over te praten, en hij kan zelf ook al wel wat door hebben vanaf jouw kant, hoe je reageerd, doet en tegen hem bent.
Iemand die helemaal voor je gaat, alles voor je over heeft vindt je niet zomaar weer opnieuw hoor. En een relatie is nooit een sprookje, je moet eraan werken om het een goede relatie te laten blijven.
Maar als je een goede relatie hebt is dat toch al hemels vindt ik zelf dan persoonlijk en daarvoor heb ik de inzet meer dan genoeg over.
Ik hoop voor je dat je er nog uit komt door er met hem over te praten, en hij kan zelf ook al wel wat door hebben vanaf jouw kant, hoe je reageerd, doet en tegen hem bent.
maandag 14 mei 2007 om 15:15
Ok
Ik vind het een beetje genant om te zeggen maar bijvoorbeeld als wij ruzie hebben of gewoon als ik 's ochtends in bed te veel beweeg waardoor hij wakker wordt scheld hij me uit voor woorden die ik hier niet eens wil zeggen.
Ik heb hem op andere momenten al aangesproken dat ik dat absoluut niet accepteer en dat ik vind dat je zulke dingen niet zegt ook al ben je megaboos. Maar blijkbaar accepteer ik het wel want ik ben nog steeds bij hem. Ik heb al vaak mijn auto genomen en ben weg gereden. Maar dan kom ik na een uur weer terug als hij me 20 keer heeft gebeld. Ik denk dat dat schelden ook wel met het cultuurverschil te maken heeft, ik kom uit België en wij nemen toch eerder een blad voor de mond. En toch blijf ik het onacceptabel vinden.
Hij is ook nogal jaloers en bezitterig. Aan de ene kant begrijp ik het wel (zijn ex is vreemd gegaan en ik ben ook een jaloers type) maar we zijn nu al 1,5 jaar samen dan moet je elkaar toch wel haast vertrouwen vind ik. Mijn jaloezie is dan ook sterk afgenomen. Hij controleert mij in alles wat ik doe. Leest mijn mails, checkt de hele computer na. Hij kent nogal veel van computers dus ben ook bang dat hij dit topic vind maar so be it.
Als ik met hem probeer te praten over dingen waar ik mee zit in onze relatie voelt hij zich heel snel aangevallen. Ik steek de hand in eigen borst ik formuleer het ook niet altijd netjes vanuit de ik-boodschap maar zeg het soms als een verwijt. Dat komt omdat als ik probeer te praten hij zich heel snel aangevallen voelt, boos wordt begint te schelden en dan word ik ook boos. De laatste tijd lukt het me veel beter om rustig te blijven en niet te reageren op een scheldtirade door zelf mee te doen. Ik weet niet hoe het komt dat ik minder boos wordt maar ik vermoed door onverschilligheid. Ik ben normaal een echt emo mens en reageer heel sterk uit mijn emoties.
Ik ben ook niet gelukkig met ons seksleven. Ik heb veel minder zin dan hem. En als we het dan doen vind ik het vaak niet eens lekker. Als ik hem dat heel voorzichtig probeer te zeggen voelt hij zich enorm aangetast in zijn mannelijkheid en gaat hij in de tegenaanval. Ik zeg dit wel op de juiste manier, niet tijdens de seks, zeggen wat je wel lekker vind... Hierdoor wil ik veel minder seks en als we het doen doe ik het voor hem ik geniet er niet echt van. Als hij dit weet vind hij dit vreselijk en wil hij het liefst uitmaken en een relatie met iem die hem wel geweldig vind in bed ipv eraan te werken. Zijn ex heeft hem op dat gebied verpest vind ik. Ze hadden heel vaak seks en zijn 10 jaar samen geweest. Zij kwam altijd klaar!!!!! ook gewoon door neuken zonder extra stimulatie. Snap je het plaatje al ze fakete er de helft van de tijd op los. Als ik hem dat aan zijn verstand probeer te brengen wordt hij boos en zegt dat ik lieg. Het gaat er bij hem niet in dat zijn ex waarschijnlijk fakete. Hij komt ook snel klaar en daarna verwent hij mij niet meer ook al vraag ik het. Wel knuffelt hij mij daarna.
Hij heeft natuurlijk ook veel goede kanten. Hij is meestal heel erg lief. (maar als we dan ruzie hebben is hij bewust heel gemeen). Hij neemt me zoals ik ben. Hij vind me altijd mooi ook al heb ik vettig haar en lig ik in een slobbertrui op de bank. We willen hetzelfde in het leven.
Ik heb het idee dat het bij hem voor een heel stuk uit onzekerheid voorkomt. Hij is ook erg bang om mij te verliezen.
Ik weet niet of ik nog van hem hou. Ik ben ook naar een ander land verhuisd voor hem. Op 2,5 uur rijden van mijn ouders. Ik mis mijn ouders en vrienden. Ik wil op termijn zeker terug. Is het niet met hem dan is het zonder hem.
Sorry het is erg lang geworden.
maandag 14 mei 2007 om 15:44
Ik denk dat dat schelden ook wel met het cultuurverschil te maken heeft, ik kom uit België en wij nemen toch eerder een blad voor de mond. En toch blijf ik het onacceptabel vinden.
Hoi Meisje, ik kom ook uit Belgie en ben met een Nederlandse man getrouwd, maar ik kan je zeggen dat hij me nog nooit uitgescholden heeft, er is zelfs nog nooit één lelijk woord tegen me uit zijn mond gekomen. Dus dat cultuurverschil is onzin
Of het huwelijk/een relatie een sprookje kan zijn: dat hangt ervan af wat je onder een 'sprookje' verstaat. Als je daarmee bedoelt dat een relatie mogelijk is waarbij beide partners zielsveel van elkaar houden, elkaar helemaal respecteren en nemen zoals ze zijn, met elkaars verschillen rekening houden, samen heel veel lol hebben, heerlijke seks hebben, elkaar volledig durven te vertrouwen en helemaal intiem met elkaar durven te zijn: ja dat bestaat echt, ik heb nu zelf al behoorlijk wat jaren zo'n relatie. Maar het moet dus van beide kanten komen.
Misschien heb je de ware nog niet ontmoet, of misschien weet je zelf nog niet goed hoe een goede relatie tot stand gebracht kan worden. Daarover kan ik op basis van de informatie die je hier geeft niet oordelen. Maar het kan wel, als je er oprecht naar streeft.
Hoewel ik persoonlijk niet denk dat je het in je huidige relatie zult bereiken. Sterkte!
maandag 14 mei 2007 om 15:51
quote:
Het gaat er bij hem niet in dat zijn ex waarschijnlijk fakete. Hij komt ook snel klaar en daarna verwent hij mij niet meer ook al vraag ik het. Wel knuffelt hij mij daarna.
Je kunt niet weten of zijn ex fakete, veel (? in elk geval sommige) vrouwen kunnen altijd klaarkomen of zelfs meerdere keren tijdens één vrijpartij. Ik vind dus dat je dat niet zomaar mag zeggen.
Maar dat je vriend jou niet meer verwent als hij klaargekomen is, vind ik erg egoistisch van hem. Misschien moet je het omdraaien en ervoor zorgen dat jij eerst klaarkomt (doordat hij jou verwent), en daarna pas hij?
Ik denk hoe dan ook dat een vriend die dikwijls op je scheldt nooit een leuke partner wordt, zeker omdat jij aangeeft dat je dat erg vervelend vindt.
maandag 14 mei 2007 om 15:56
quote:
Ik weet het even niet meer. Tips zeer welkom.
De enige tip die ik je kan geven: praat met hem! Zeg dat je twijfelt en waarom. Zeg hem gewoon alles wat je hier geschreven hebt. Misschien maakt hij het dan uit, maar dan is de twijfel in elk geval weg. Misschien komen jullie al pratend nader tot elkaar.
En als praten niet helpt: stel voor jezelf een datum (bijvoorbeeld drie maanden) en als het dan nog niet beter is: stel dan vast dat de relatie niet werkt en maak er een einde aan.
Ik heb dat ook ooit gedaan (na een relatie van 29 jaar) en ben er nu zo blij om!
Ik weet het even niet meer. Tips zeer welkom.
De enige tip die ik je kan geven: praat met hem! Zeg dat je twijfelt en waarom. Zeg hem gewoon alles wat je hier geschreven hebt. Misschien maakt hij het dan uit, maar dan is de twijfel in elk geval weg. Misschien komen jullie al pratend nader tot elkaar.
En als praten niet helpt: stel voor jezelf een datum (bijvoorbeeld drie maanden) en als het dan nog niet beter is: stel dan vast dat de relatie niet werkt en maak er een einde aan.
Ik heb dat ook ooit gedaan (na een relatie van 29 jaar) en ben er nu zo blij om!
maandag 14 mei 2007 om 16:15
Lieve TO; het klinkt nu niet als DE relatie waar je je prettig in voelt, ook fantaseren over hoe het zou zijn zonder hem is vaak een teken dat je liever alleen verder gaat.
Om een aantal vragen van je te beantwoorden: ik ben nederlandse en mijn man ook, maar gescholden wordt hier niet in huis. Ik ben ook iemand die haar man 's ochtends in bed "wakkertrappelt" (ik ben een onrustige slaapster), maar krijg dan een grote arm om me heen, een kus in mijn nek en hij zegt: "hou je kleine pootjes eens stil", dat is wat anders dan schelden...Ook in ruzies schelden we elkaar niet uit (gelukkig hebben we niet vaak ruzie).
Terug aan de pil gaan lijkt mij met deze twijfels een goed idee, je wil geen kind op de wereld zetten in een "aflopende relatie", daarbij kan je dan ook die plannen van wat reizen ed niet uitvoeren.
Ideale relatie bestaat! Yep, ik heb er zo een. Heel veel liefde, de sterren van de hemel vrijen en elke ochtend weer dolblij zijn dat ie naast me ligt. Als hij 's avonds thuiskomt of binnenkomt bij een verjaardag altijd denken "Yes, dat is mijn man en wat is ie leuk". Wij zijn 7 jaar samen en getrouwd, nu ook bezig met een kindje krijgen. Hiervoor overigens een verre van ideale relatie gehad, en lang getwijfeld om bij hem weg te gaan. Hield erg veel van hem, maar hij behandelde me vaak niet met respect. Hij schold me niet uit, maar kwam vaak afspraken niet na, kwam te laat, "vergat"dat we samen uit eten zouden gaan (en daar stond ik dan alleen op de afgesproken tijd bij een restaurant). Kortom was daardoor onbetrouwbaar.
Het klinkt erg als een relatie waar je oor een groot deel klaar mee bent. Als je wilt kijken wat er te redden valt kan je alleen maar praten praten praten. Misschien is de vakantie in Parijs daar een uitgelezen mogelijkheid voor, dan hoef je ook geen toneel te spelen.
Heel veel succes
Om een aantal vragen van je te beantwoorden: ik ben nederlandse en mijn man ook, maar gescholden wordt hier niet in huis. Ik ben ook iemand die haar man 's ochtends in bed "wakkertrappelt" (ik ben een onrustige slaapster), maar krijg dan een grote arm om me heen, een kus in mijn nek en hij zegt: "hou je kleine pootjes eens stil", dat is wat anders dan schelden...Ook in ruzies schelden we elkaar niet uit (gelukkig hebben we niet vaak ruzie).
Terug aan de pil gaan lijkt mij met deze twijfels een goed idee, je wil geen kind op de wereld zetten in een "aflopende relatie", daarbij kan je dan ook die plannen van wat reizen ed niet uitvoeren.
Ideale relatie bestaat! Yep, ik heb er zo een. Heel veel liefde, de sterren van de hemel vrijen en elke ochtend weer dolblij zijn dat ie naast me ligt. Als hij 's avonds thuiskomt of binnenkomt bij een verjaardag altijd denken "Yes, dat is mijn man en wat is ie leuk". Wij zijn 7 jaar samen en getrouwd, nu ook bezig met een kindje krijgen. Hiervoor overigens een verre van ideale relatie gehad, en lang getwijfeld om bij hem weg te gaan. Hield erg veel van hem, maar hij behandelde me vaak niet met respect. Hij schold me niet uit, maar kwam vaak afspraken niet na, kwam te laat, "vergat"dat we samen uit eten zouden gaan (en daar stond ik dan alleen op de afgesproken tijd bij een restaurant). Kortom was daardoor onbetrouwbaar.
Het klinkt erg als een relatie waar je oor een groot deel klaar mee bent. Als je wilt kijken wat er te redden valt kan je alleen maar praten praten praten. Misschien is de vakantie in Parijs daar een uitgelezen mogelijkheid voor, dan hoef je ook geen toneel te spelen.
Heel veel succes
maandag 14 mei 2007 om 16:24
Lieve reiger
Als ik hem zeg dat ik twijfel dan zegt hij meid neem je koffers maar en vertrek. Ik heb geen zin en tijd om bij iemand te zijn die twijfelt.
(Is vreselijk onvolwassen als ik het zo opgeschreven zie).
En erg gemeen want toen ik mijn appartement en meubels opgaf zei hij "als het mis gaat tussen ons help ik je een nieuwe plek te zoeken en help ik je met verhuizen/verven ed." En nu als ik zeg dat ik twijfel reageert hij zo. Heb het een paar maanden geleden ook al eens gezegd namelijk. Maar toen was ik nog meer verliefd zeg maar. Dus toen heb ik mijn woorden maar gauw weer ingetrokken.
Eigenlijk ook niet goed van mij. Want als hij vraagt ga je nooit bij me weg dan zeg ik nee ik blijf altijd bij je. Maar hij laat mij geen andere keuze want als ik zeg dat ik twijfel mag ik niet eens een week op de bank slapen dan kan ik meteen vertrekken.
Misschien moet ik dan maar eens vertrekken en kijken wat er van komt. Maar ik wil financieel ook eerst mijn zaakjes op orde hebben, gezamenlijke rekening ... En mijn spulletjes al ingepakt hebben want wie weet gooit hij ze buiten. (daar dreigt hij mee als we ruzie hebben, weet niet of hij het effectief zou doen)
Daarbij komt hij heeft een heel zwaar weekend gehad, bedrijfsuitje en we gaan vrijdag voor 3 dagen naar op citytrip. Ook heeft hij over 2,5 week een zwaar examen waarvoor hij moet studeren.
Dus dit lijkt me niet het geschikte moment. Ik ga wel met hem over bepaalde dingen praten. Maar ga het niet op de spits drijven nu, lijkt me verstandiger.
maandag 14 mei 2007 om 16:28
Bibi ik moet huilen als ik je post lees, Je zegt het zo raak.
Wat voor een relatie heb ik als ik bang moet zijn dat hij mijn spullen het raam uitgooit.
Ik wil hem echt niet helemaal afkraken. Hij heeft ook hele goede kanten. In het begin was ik ervan overtuigd dat hij mijn ware was. Maar zo wil ik niet verder.
maandag 14 mei 2007 om 16:46
Meissie: Ok meis we verhuizen gewoon mee met het topic hoor;) je komt niet zomaar van ons af.
Maar nu even serieus......wat jij schrijft klinkt niet goed.
Je bent duidelijk niet gelukkig in je relatie en aan wie of wat dat ligt daar kan ik niet over oordelen want ik ken je vriend niet.
Maar dit is niet ok en ik zou in jouw situatie wel weggaan, maar dan naar vrienden of ouders.Je hebt ruimte en rust nodig en inderdaad PRAAT met hem! (die tip kreeg je al)
Het is inderdaad geen goede basis om een kindje te krijgen want een baby is geen relatieredder hoor. Sterker nog...ouder zijn/worden kan het alleen maar bemoeilijken als je relatie al wankel is.
Meis neem de tijd voor jezelf en laat merken dat je voor jezelf kiest!
Dat cliche zinnetje van : als het je niet zint pak je je koffer maar...daar kan ik niet tegen hoor. Dat is machtsmisbruik. Dus GA dan........laat hem merken dat je meer waard bent dan deze ellende.
In een relatie moet je geven en nemen en vooral LUISTEREN.
Meissie schrijf hier van je af we zijn er voor je.
En lees eens de vraag van Zaza als je tijd en zin hebt. Ook ik ben benieuwd naar je antwoord!
xxxxxxxxxxxx
Maar nu even serieus......wat jij schrijft klinkt niet goed.
Je bent duidelijk niet gelukkig in je relatie en aan wie of wat dat ligt daar kan ik niet over oordelen want ik ken je vriend niet.
Maar dit is niet ok en ik zou in jouw situatie wel weggaan, maar dan naar vrienden of ouders.Je hebt ruimte en rust nodig en inderdaad PRAAT met hem! (die tip kreeg je al)
Het is inderdaad geen goede basis om een kindje te krijgen want een baby is geen relatieredder hoor. Sterker nog...ouder zijn/worden kan het alleen maar bemoeilijken als je relatie al wankel is.
Meis neem de tijd voor jezelf en laat merken dat je voor jezelf kiest!
Dat cliche zinnetje van : als het je niet zint pak je je koffer maar...daar kan ik niet tegen hoor. Dat is machtsmisbruik. Dus GA dan........laat hem merken dat je meer waard bent dan deze ellende.
In een relatie moet je geven en nemen en vooral LUISTEREN.
Meissie schrijf hier van je af we zijn er voor je.
En lees eens de vraag van Zaza als je tijd en zin hebt. Ook ik ben benieuwd naar je antwoord!
xxxxxxxxxxxx
maandag 14 mei 2007 om 21:52
quote:
Het gaat er bij hem niet in dat zijn ex waarschijnlijk fakete. Hij komt ook snel klaar en daarna verwent hij mij niet meer ook al vraag ik het. Wel knuffelt hij mij daarna.
Je kunt niet weten of zijn ex fakete, veel (? in elk geval sommige) vrouwen kunnen altijd klaarkomen of zelfs meerdere keren tijdens één vrijpartij. Ik vind dus dat je dat niet zomaar mag zeggen.
Ik weet 100 % zeker dat zijn ex de helft van de tijd fakete, van 5 - 10 minuten penetratie zonder extra stimulatie kom je niet keer op keer klaar.
dinsdag 15 mei 2007 om 09:52
Hee meissie80 *;
Was ook weer niet de bedoeling om je te laten huilen hoor!
Weet je al wat je gaat doen? Heb je al met hem gepraat?
Ik zou denk ik niet "gewoon" mee naar Parijs gaan en daar de schone schijn ophouden, al snap ik ook wel dat het veel moed vergt om de stap te maken en met hem te praten, zeker omdat hij als iemand klinkt die ook weer bang is om jou te verliezen en misschien heel vervelend reageert....
Succes meis!
PS En of zn ex nou wel of niet fakete (huh..schrijf je dat zo?) dat maakt helemaal niet uit. het is gewoon niet ok van hem om jou steeds op sexueel gebied met zijn ex te vergelijken. Ik heb geen idee hoe de exen van mijn man in bed waren, en ik hoef het ook echt niet te weten!!
Was ook weer niet de bedoeling om je te laten huilen hoor!
Weet je al wat je gaat doen? Heb je al met hem gepraat?
Ik zou denk ik niet "gewoon" mee naar Parijs gaan en daar de schone schijn ophouden, al snap ik ook wel dat het veel moed vergt om de stap te maken en met hem te praten, zeker omdat hij als iemand klinkt die ook weer bang is om jou te verliezen en misschien heel vervelend reageert....
Succes meis!
PS En of zn ex nou wel of niet fakete (huh..schrijf je dat zo?) dat maakt helemaal niet uit. het is gewoon niet ok van hem om jou steeds op sexueel gebied met zijn ex te vergelijken. Ik heb geen idee hoe de exen van mijn man in bed waren, en ik hoef het ook echt niet te weten!!
dinsdag 15 mei 2007 om 10:59
Heb gisteren met hem gepraat. Er was nog bijgekomen dat hij een beetje te veel geld had uitgegeven op zijn werkuitje. (360 euro op 2 avonden, terwijl eten en alle onkosten betaald werden, alleen uitgaan moesten ze zelf bekostigen).
Dat was de druppel die de emmer deed overlopen.We hebben gisteren aan de telefoon heel lang gepraat. (ik was naar mijn ouders gegaan) En hij heeft niet 1 verwijt gemaakt. Hij geeft toe dat hij een aantal fouten gemaakt heeft. We gaan er vanavond verder over praten en afspraken maken.
Ik moet natuurlijk ook de schuld niet alleen op hem steken. In een relatie ben je met 2. Dus ik moet ook wat veranderen. Ik maak hem ook soms eenzijdige verwijten omdat ik boos ben. Dus ik ben verre van perfect. Maar dat was vooral in het begin van onze relatie. Ik heb veel bijgeleerd. Ben nu ook zeker dat hij voor mij kiest, ik had in het begin nogal wat last van verlatingsangst waardoor ik hem wat ging testen zeg maar, om te kijken of hij bij me bleef.
Dat neemt niet weg dat hij dingen doet die voor mij soms over de grens gaan. Maar hij geeft dit ook toe en is bereid er heel hard aan te werken.
Om op de vraag van zaza te antwoorden. Ik wil iemand die onvoorwaardelijk voor mij kiest. Dat doet hij. Ik wil iemand die ik blindelings kan vertrouwen. Hier kan nog aan gewerkt worden. Ik bedoel het niet in de zin van vreemd gaan want op dat gebied vertrouw ik hem volledig. Maar meer op het gebied van afspraken nakomen. Daar moet ook nog aan gewerkt worden. Ik zoek iemand waarmee ik kan lachen en huilen. Dat kan ik we hebben veel lol samen, en als ik met iets zit probeert hij mij altijd heel goed te helpen. Ik zoek iemand die hetzelfde wil als mij in het leven. Dat klopt bij ons we willen allebei een stel kinderen en vinden beiden vrije tijd en leuke dingen doen belangrijker dan werk en geld verdienen.
Ik denk soms dat ik hem onbewust verwijt dat ik alles heb opgegeven voor hem door naar Nederland te verhuizen. Zie alleen al de manier waarop ik het hier neerschrijf klopt niet. Ik ben verhuisd omdat ik bij hem wilde zijn. Omdat ik een toekomst met hem wilde opbouwen. Ik ben verhuisd uit vrije wil. Hij heeft aangeboden om naar België te komen. Maar ik heb voor Nederland gekozen. Dus ik ben het hem verschuldigd om het daar tenminste te proberen. Zonder hem dat telkens onder zijn neus te wrijven als ik heimwee heb. Wat niet wil zeggen dat ik geen heimwee mag hebben en daar met hem over mag praten. Maar ik moet het wel een eerlijke kans geven.
Ik hou nog van hem. Maar de gevoelens zijn minder. Dat komt voor een groot deel door mij. Ik heb de neiging om het op te geven als het moeilijk gaat. Zo een houding van ach laat ook maar zitten. Weggaan is denk ik gemakkelijker dan blijven en eraan werken. En ik denk dat ik mezelf dan toch weer tegenkom in een andere relatie. Want het leven is geen sprookje.
Dat was de druppel die de emmer deed overlopen.We hebben gisteren aan de telefoon heel lang gepraat. (ik was naar mijn ouders gegaan) En hij heeft niet 1 verwijt gemaakt. Hij geeft toe dat hij een aantal fouten gemaakt heeft. We gaan er vanavond verder over praten en afspraken maken.
Ik moet natuurlijk ook de schuld niet alleen op hem steken. In een relatie ben je met 2. Dus ik moet ook wat veranderen. Ik maak hem ook soms eenzijdige verwijten omdat ik boos ben. Dus ik ben verre van perfect. Maar dat was vooral in het begin van onze relatie. Ik heb veel bijgeleerd. Ben nu ook zeker dat hij voor mij kiest, ik had in het begin nogal wat last van verlatingsangst waardoor ik hem wat ging testen zeg maar, om te kijken of hij bij me bleef.
Dat neemt niet weg dat hij dingen doet die voor mij soms over de grens gaan. Maar hij geeft dit ook toe en is bereid er heel hard aan te werken.
Om op de vraag van zaza te antwoorden. Ik wil iemand die onvoorwaardelijk voor mij kiest. Dat doet hij. Ik wil iemand die ik blindelings kan vertrouwen. Hier kan nog aan gewerkt worden. Ik bedoel het niet in de zin van vreemd gaan want op dat gebied vertrouw ik hem volledig. Maar meer op het gebied van afspraken nakomen. Daar moet ook nog aan gewerkt worden. Ik zoek iemand waarmee ik kan lachen en huilen. Dat kan ik we hebben veel lol samen, en als ik met iets zit probeert hij mij altijd heel goed te helpen. Ik zoek iemand die hetzelfde wil als mij in het leven. Dat klopt bij ons we willen allebei een stel kinderen en vinden beiden vrije tijd en leuke dingen doen belangrijker dan werk en geld verdienen.
Ik denk soms dat ik hem onbewust verwijt dat ik alles heb opgegeven voor hem door naar Nederland te verhuizen. Zie alleen al de manier waarop ik het hier neerschrijf klopt niet. Ik ben verhuisd omdat ik bij hem wilde zijn. Omdat ik een toekomst met hem wilde opbouwen. Ik ben verhuisd uit vrije wil. Hij heeft aangeboden om naar België te komen. Maar ik heb voor Nederland gekozen. Dus ik ben het hem verschuldigd om het daar tenminste te proberen. Zonder hem dat telkens onder zijn neus te wrijven als ik heimwee heb. Wat niet wil zeggen dat ik geen heimwee mag hebben en daar met hem over mag praten. Maar ik moet het wel een eerlijke kans geven.
Ik hou nog van hem. Maar de gevoelens zijn minder. Dat komt voor een groot deel door mij. Ik heb de neiging om het op te geven als het moeilijk gaat. Zo een houding van ach laat ook maar zitten. Weggaan is denk ik gemakkelijker dan blijven en eraan werken. En ik denk dat ik mezelf dan toch weer tegenkom in een andere relatie. Want het leven is geen sprookje.
dinsdag 15 mei 2007 om 11:28
Meissie, moeilijk dit zeg! Ik ben het met je eens dat weglopen meestal de makkelijkste optie is, en elke relatie, hoe goed ook, heeft onderhoud nodig. Je moet moeite voor elkaar blijven doen en met elkaar blijven praten, elkaar blijven "zien" als het ware. Aan de andere kant is het ook zo dat het ook wel ergens ophoudt snap je, een relatie is wel hard werken maar daar is niet alles mee te verhelpen. Je komt jezelf zeker tegen in een volgende relatie, je blijft immers wie je bent. Maar het kan zijn dat je mindere kanten juist door je partner worden getriggerd, en bij een andere persoon niet of in mindere mate naar boven komen..Lastig hoor. Sterkte in elk geval en neem rustig de tijd om uit te zoeken wat je wilt en wat bij je past, die beslissing komt echt wel!
dinsdag 15 mei 2007 om 11:48
dinsdag 15 mei 2007 om 14:59
Lieve Meissie,
Als ik je verhaal zo lees, snap ik heel goed dat je twijfelt. Aan de ene kant wil hij alles in het leven wat jij ook wil, je kan lachen en huilen met hem. Aan de andere kant doet hij dus super lullig. Dat hoef je ook echt niet te pikken.
Op de een of andere manier krijg ik bij jou verhaal het gevoel dat je wel nadenkt over oplossing, met hem gaan praten en afspraken maken. Maar dat je eigenlijk zelf daar helemaal geen zin (meer) in hebt. Klopt dat gevoel van mij?
Ik weet niet hoevaak je tegen dit punt aan loopt en hoe vaak je al met hem hebt proberen te praten, maar ook ik denk dat er maar een ding op zit: praten, praten en afspraken maken samen.
Probeer dan ook duidelijk te zijn, kijk in principe zijn dingen als een seksleven relatief makkelijk te veranderenm, maar dan moet je duidelijk aangeven wat je verwacht van een ander. En hij moet natuurlijk bereid zijn te luisteren..
*;
Als ik je verhaal zo lees, snap ik heel goed dat je twijfelt. Aan de ene kant wil hij alles in het leven wat jij ook wil, je kan lachen en huilen met hem. Aan de andere kant doet hij dus super lullig. Dat hoef je ook echt niet te pikken.
Op de een of andere manier krijg ik bij jou verhaal het gevoel dat je wel nadenkt over oplossing, met hem gaan praten en afspraken maken. Maar dat je eigenlijk zelf daar helemaal geen zin (meer) in hebt. Klopt dat gevoel van mij?
Ik weet niet hoevaak je tegen dit punt aan loopt en hoe vaak je al met hem hebt proberen te praten, maar ook ik denk dat er maar een ding op zit: praten, praten en afspraken maken samen.
Probeer dan ook duidelijk te zijn, kijk in principe zijn dingen als een seksleven relatief makkelijk te veranderenm, maar dan moet je duidelijk aangeven wat je verwacht van een ander. En hij moet natuurlijk bereid zijn te luisteren..
*;
