Relaties
alle pijlers
twijfels
maandag 30 juli 2007 om 17:44
Een jaar geleden is mij man vreemdgegaan met een collega. hij was echt verliefd op haar. Hij is een paar dagen bij mij weggeweest maar de liefde voor mij was toch groter. Ik wilde het niet opgegeven en je gooit 14 jaar samen ook niet zomaar weg. En ik hou echt veel van hem. Mijn man heeft erg veel spijt van wat er is gebeurd en doet echt zijn best.
Maar we zijn nu een jaar verder en ik begin zo te twijfelen of dit wel is wat ik wil. Ik heb nog zo'n verdriet om wat er is gebeurd en weet eigenlijk niet of ik zo wel verder wil. Ik wou echt dat ik er toen mee gestopt was. Ik denk steeds vaker dat ik liever alleen zou willen zijn, terwijl ik me dat ook niet voor kan stellen omdat ik echt van hem hou. Hij is voor mij mijn ware liefde. Het zal allemaal ook wel komen dat het bijna 7 augustus is, toen is het vorig jaar allemaal gebeurd. Ik zou gewoon willen weten hoe ik nu verder moet. Ik voel me gewoon ook nog zo teleurgesteld in hem. Het is vandaag gewoon zo'n ...dag.
Maar we zijn nu een jaar verder en ik begin zo te twijfelen of dit wel is wat ik wil. Ik heb nog zo'n verdriet om wat er is gebeurd en weet eigenlijk niet of ik zo wel verder wil. Ik wou echt dat ik er toen mee gestopt was. Ik denk steeds vaker dat ik liever alleen zou willen zijn, terwijl ik me dat ook niet voor kan stellen omdat ik echt van hem hou. Hij is voor mij mijn ware liefde. Het zal allemaal ook wel komen dat het bijna 7 augustus is, toen is het vorig jaar allemaal gebeurd. Ik zou gewoon willen weten hoe ik nu verder moet. Ik voel me gewoon ook nog zo teleurgesteld in hem. Het is vandaag gewoon zo'n ...dag.
maandag 30 juli 2007 om 17:59
Hee Brenmar,
poeh, wat een moeilijke situatie. Ik kan me heel goed voorstellen dat het je nog steeds dwarszit, het is niet zomaar iets als je man je bijna verlaat voor een ander.
Uit je verhaal blijkt ook niet echt of jullie er nog veel over hebben gepraat. Is het geheel in de doofpot gestopt of hebben jullie het er nog over? Ik kan me voorstellen dat vooral jij misschien nog heel veel vragen hebt, maar ook van hem kan ik me best voorstellen nog niet alles verwerkt te hebben.
poeh, wat een moeilijke situatie. Ik kan me heel goed voorstellen dat het je nog steeds dwarszit, het is niet zomaar iets als je man je bijna verlaat voor een ander.
Uit je verhaal blijkt ook niet echt of jullie er nog veel over hebben gepraat. Is het geheel in de doofpot gestopt of hebben jullie het er nog over? Ik kan me voorstellen dat vooral jij misschien nog heel veel vragen hebt, maar ook van hem kan ik me best voorstellen nog niet alles verwerkt te hebben.
maandag 30 juli 2007 om 18:01
Hoi brenmar, gedeelteijk herkenbaar je verhaal, vooral het gedeelte het is bijna de datum. Omstreeks die data ga je altijd weer terugkijken, analyseren en twijfelen. Dat is met deze dagen altijd veel erger (of bij mij in ieder geval).
Ook je twijfel is dit wat ik wil is herkenbaar, ja het is je ware liefde, maar het klopt niet dat je ware liefde je dit heeft aangedaan. Je bent met hem verdergegaan wil je dat echt wel? Vragen waar je gek van kan worden en die wel 10 keer per dag een ander antwoord krijgen.
Wat ik op deze dagen probeer te doen, iets leuks plannen maar niet met partner, als dit niet lukt het aangeven dat het voor mij een moeilijke dag is en dat ik wel/geen zin in hem heb. Maar wat ik ook doe het blijft moeilijk. Meer zeggen als ik herken het kan ik niet. Wel heel veel sterkte de komende dagen. Op zulke dagen heb ik het gevoel dat ik een rit maak in een emo-achtbaar waar ik maar niet uit kan.
Wat ook belangrijk is hoe voel je je de andere dagen, gaat het weer beter tussen jullie, is hij veranderd (indien nodig), kan hij je nog dat blije gevoel geven, "vertrouw" je hem weer (100% wordt het niet meer maar iets in die richting), lachen jullie samen nog en is het gevoel er nog?
Laat je niet teveel meeslepen door je rot-gevoelens probeer vooral je op jezelf te richten.
Ook je twijfel is dit wat ik wil is herkenbaar, ja het is je ware liefde, maar het klopt niet dat je ware liefde je dit heeft aangedaan. Je bent met hem verdergegaan wil je dat echt wel? Vragen waar je gek van kan worden en die wel 10 keer per dag een ander antwoord krijgen.
Wat ik op deze dagen probeer te doen, iets leuks plannen maar niet met partner, als dit niet lukt het aangeven dat het voor mij een moeilijke dag is en dat ik wel/geen zin in hem heb. Maar wat ik ook doe het blijft moeilijk. Meer zeggen als ik herken het kan ik niet. Wel heel veel sterkte de komende dagen. Op zulke dagen heb ik het gevoel dat ik een rit maak in een emo-achtbaar waar ik maar niet uit kan.
Wat ook belangrijk is hoe voel je je de andere dagen, gaat het weer beter tussen jullie, is hij veranderd (indien nodig), kan hij je nog dat blije gevoel geven, "vertrouw" je hem weer (100% wordt het niet meer maar iets in die richting), lachen jullie samen nog en is het gevoel er nog?
Laat je niet teveel meeslepen door je rot-gevoelens probeer vooral je op jezelf te richten.
maandag 30 juli 2007 om 18:23
Dank jullie voor jullie reacties.
We hebben er best veel over gepraat, al wordt dit (natuurlijk) wel minder. Er zijn zeker ook goede dagen, we lachen en het vertrouwen gaat best alweer beter. Alleen inderdaad die emo-achtbaan (goed woord) dat is zo herkenbaar voor mij. Het kan echt dagen super gaan en dan opeens gaat er weer van alles broeden in mijn hoofd. Zo van wil ik dit wel, ik ben gewoon gek dat ik het allemaal gepikt heb, zal ik dan toch maar alleen verder gaan. Mijn man wil er echt alles voor doen dat het weer goed is, maar het is wel zo dat waar ik zeg dat ik haar echt uit de grond van hart haat, hij dat niet kan zeggen.
Hij is niet meer verliefd op haar, maar hij mist haar wel als (gewone)vriendin.Zij had/heeft een slecht huwelijk (waar zij graag uit wilde) en zat haar hart vaak te luchten bij mijn man. Verder is het iemand die altijd overdreven attent en aardig is, altijd leuke dingen te eten bij heeft ( ik noem het het appeltaartvrouwtje), veel leuke sms'jes sturen. En mijn man is daar dus gevoelig voor geworden. Hij zegt zelf dat er niets mis was thuis en dat hij niet begrijpt waardoor het is gebeurd. Dat hij er heel veel spijt van heeft wat hij mij heeft aangedaan, maar ook wat hij haar heeft aangedaan, hij wilde dat het nooit gebeurd was.
Ik denk echt dat het makkelijker is om op dat moment je relatie te verbreken, dan dat het is om samen verder te gaan. Ik had nooit verwacht dat dit zo moeilijk zou zijn. Ik geloof ook echt dat iemand iemand fouten kan maken, maar het is wel moeilijk om met die fouten om te gaan.
Ik wou gewoon dat het september was, van mij mogen we augustus overslaan.
We hebben er best veel over gepraat, al wordt dit (natuurlijk) wel minder. Er zijn zeker ook goede dagen, we lachen en het vertrouwen gaat best alweer beter. Alleen inderdaad die emo-achtbaan (goed woord) dat is zo herkenbaar voor mij. Het kan echt dagen super gaan en dan opeens gaat er weer van alles broeden in mijn hoofd. Zo van wil ik dit wel, ik ben gewoon gek dat ik het allemaal gepikt heb, zal ik dan toch maar alleen verder gaan. Mijn man wil er echt alles voor doen dat het weer goed is, maar het is wel zo dat waar ik zeg dat ik haar echt uit de grond van hart haat, hij dat niet kan zeggen.
Hij is niet meer verliefd op haar, maar hij mist haar wel als (gewone)vriendin.Zij had/heeft een slecht huwelijk (waar zij graag uit wilde) en zat haar hart vaak te luchten bij mijn man. Verder is het iemand die altijd overdreven attent en aardig is, altijd leuke dingen te eten bij heeft ( ik noem het het appeltaartvrouwtje), veel leuke sms'jes sturen. En mijn man is daar dus gevoelig voor geworden. Hij zegt zelf dat er niets mis was thuis en dat hij niet begrijpt waardoor het is gebeurd. Dat hij er heel veel spijt van heeft wat hij mij heeft aangedaan, maar ook wat hij haar heeft aangedaan, hij wilde dat het nooit gebeurd was.
Ik denk echt dat het makkelijker is om op dat moment je relatie te verbreken, dan dat het is om samen verder te gaan. Ik had nooit verwacht dat dit zo moeilijk zou zijn. Ik geloof ook echt dat iemand iemand fouten kan maken, maar het is wel moeilijk om met die fouten om te gaan.
Ik wou gewoon dat het september was, van mij mogen we augustus overslaan.
maandag 30 juli 2007 om 20:34
Hoi Brenmar, hans de booy zong ooit de wijze woorden: '"breken is gemakkelijker dan lijmen en opnieuw beginnen moeilijker dan stoppen". Heb hier vaak over nagedacht en vind het een grote waarheid.
Blijven en verder gaan is zwaar zoveel zwaarder als mensen die het niet hebben meegemaakt denken.
Ik moet eerlijk zeggen dat mijn kind ook een belangrijke reden is geweest om door te vechten (samen natuurlijk). Want met alleen maar houden van ga je er niet komen denk ik.
Sterkte en probeer je niet teveel te laten meesleuren door die negatieve beelden en gedachtes. Waarschijnlijk verzin je er heel veel bij en vul je veel zelf in, en zeker op onze slechte dagen zijn we niet mild voor ons zelf. Wat we dan denken doet misschien nog wel meer pijn als het hele gebeuren bij elkaar.*;
Dat jij haar haat en hij niet is heel pijnlijk voor je. Bedenk echter wel appeltaartvrouwtje kreeg een kans door je mans houding. Gevleid worden enzo. Wat een slappe zakken zijn het toch.
Mmmm heb het gevoel dat jij nooit meer een appeltaartje bakt.
Blijven en verder gaan is zwaar zoveel zwaarder als mensen die het niet hebben meegemaakt denken.
Ik moet eerlijk zeggen dat mijn kind ook een belangrijke reden is geweest om door te vechten (samen natuurlijk). Want met alleen maar houden van ga je er niet komen denk ik.
Sterkte en probeer je niet teveel te laten meesleuren door die negatieve beelden en gedachtes. Waarschijnlijk verzin je er heel veel bij en vul je veel zelf in, en zeker op onze slechte dagen zijn we niet mild voor ons zelf. Wat we dan denken doet misschien nog wel meer pijn als het hele gebeuren bij elkaar.*;
Dat jij haar haat en hij niet is heel pijnlijk voor je. Bedenk echter wel appeltaartvrouwtje kreeg een kans door je mans houding. Gevleid worden enzo. Wat een slappe zakken zijn het toch.
Mmmm heb het gevoel dat jij nooit meer een appeltaartje bakt.
dinsdag 31 juli 2007 om 11:59
@brenmar, ik heb in een soortgelijke situatie gestaan, mijn vrw ging vreemd met collega ook. Ook ik heb gemerkt dat het lang kan naijlen als je je niet voldoende uitspreekt en niet voldoende de zaak uitspreekt. Als je je man nog steeds niet vertrouwt ivm met die lieve dingen van zijn collega dan raad ik je aan de onderste steen boven te krijgen, ik heb dat nml verzuimd toen en voel steeds het onderliggende wantrouwen dat telekens weer opkomt n.a.v. die affaire. Anders ga je straks zelf nog gekke dingen doen in de afrekensfeer, of als het te laat is dan breek je met hem en dan gooi misschien toch iets heel moois weg, en dat zou zonde zijn. Je zult hem echt moeten kunnen vergeven. Trek eruit wat je man voor je voelt. Succes, D.
woensdag 8 augustus 2007 om 01:04
Hoi Brenmar, door de overgang naar het nieuwe forum zijn helaas al posts van vandaag verdwenen. Ik wilde je even laten weten dat ik aan je denk. Het was sowieso de 7e al zwaar voor je en na alles wat je dit weekend hebt meegemaakt zal het nog veel moeilijker zijn geweest.
Bedenk even goed wat JIJ wilt, zijn gevoelens en verdriet doen nu er niet toe. Vraag vooral of hij afgelopen jaar nooit contact heeft gehad want het is toch vreemd dat er na 1 jaar ineens wat moet worden afgesloten. Geloof je vriend niet op zijn woord, hij kan dingen verzwijgen omdat hij je niet wil kwetsen, maar daar bedoelen ze vaak mee, ik verzwijg dingen omdat ik bang ben dat jij niks meer pikt. Ik herken je situatie volledig. Heb het allemaal helaas meegemaakt en wij zijn bij elkaar gebleven. Het was ontzettend zwaar en moeilijk en verdrietig. Ik kan je alleen adviseren ga even niet bij elkaar in huis zitten. Neem een paar weken de tijd om te bedenken wat je wil en kan. En heel belangrijk laat hem dat ook bedenken. Dit maakt je emotioneel stuk, vooral de leugens en het geschonden vertrouwen.
Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd. Schrijf hier lekker van je af, of praat het van je af. En o ja, je mag laaiend boos zijn op je vriend. Hij is flink fout geweest en een beetje huilen en spijt betuigen is achteraf te makkelijk.
Bedenk even goed wat JIJ wilt, zijn gevoelens en verdriet doen nu er niet toe. Vraag vooral of hij afgelopen jaar nooit contact heeft gehad want het is toch vreemd dat er na 1 jaar ineens wat moet worden afgesloten. Geloof je vriend niet op zijn woord, hij kan dingen verzwijgen omdat hij je niet wil kwetsen, maar daar bedoelen ze vaak mee, ik verzwijg dingen omdat ik bang ben dat jij niks meer pikt. Ik herken je situatie volledig. Heb het allemaal helaas meegemaakt en wij zijn bij elkaar gebleven. Het was ontzettend zwaar en moeilijk en verdrietig. Ik kan je alleen adviseren ga even niet bij elkaar in huis zitten. Neem een paar weken de tijd om te bedenken wat je wil en kan. En heel belangrijk laat hem dat ook bedenken. Dit maakt je emotioneel stuk, vooral de leugens en het geschonden vertrouwen.
Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd. Schrijf hier lekker van je af, of praat het van je af. En o ja, je mag laaiend boos zijn op je vriend. Hij is flink fout geweest en een beetje huilen en spijt betuigen is achteraf te makkelijk.
woensdag 8 augustus 2007 om 16:28
Hoi puk69, lief dat je aan me denkt. Ik merkt dat ik het echt wel heel moeilijk heb en inderdaad ik ben ook heel boos. De pech is wel dat ik echt heel veel van mijn man houd en en is het moeilijk om zo maar op te stappen. Mijn man zelf heeft het ook moielijk, hij zegt dat hij niet van haar houd, niet meer verliefd op haar is, maar dat hij wel een bepaald gevoel heeft naar haar. Het zijn altijd vrienden geweest naast dat ze collega's waren. En hij mist die vriendschap en vind het rot dat hij haar verdriet heeft gedaan. Hij zegt zelf dat hij vervelend vind dat zij verdriet heeft en dat als hij ziet dat ik verdriet heb zijn hart dan breekt. Zij daar in tegen is nog steeds verlieft op hem en zou met hem verder willen.
En ja wat wil ik, heft is op het moment gewoon een chaos in mijn hoofd, mijn verstand zegt echt wel kappen er mee, maar mijn hart niet. En zo ga ik van de ene kant naar de andere. Ik hou wel afstand merk ik, zorg dat ik niet zo diep geraakt wordt. Hij slappt op de bank en misschien moet hij inderdaad wel effe weg thuis. Hij zegt dat hij het hele jaar geen contact heeft gehad met haar, dit is sinds afgelopen maand, een paar keer aan de telefoon. Hij bleef toch aan haar denken en vond dat hij daar niet met mij over kon praten, momdat ik dan gelijk op mijn achterste benen stond. Als ik eerlijk heeft hij daar wel gelijk in. Ik kan eigenlijk niets over haar horen, wordt dan gelijk boos.
Ach ik weet het ook allemaal niet meer, maar ik weet wel 1 ding, mijn schuld is het zeker niet.
En ja wat wil ik, heft is op het moment gewoon een chaos in mijn hoofd, mijn verstand zegt echt wel kappen er mee, maar mijn hart niet. En zo ga ik van de ene kant naar de andere. Ik hou wel afstand merk ik, zorg dat ik niet zo diep geraakt wordt. Hij slappt op de bank en misschien moet hij inderdaad wel effe weg thuis. Hij zegt dat hij het hele jaar geen contact heeft gehad met haar, dit is sinds afgelopen maand, een paar keer aan de telefoon. Hij bleef toch aan haar denken en vond dat hij daar niet met mij over kon praten, momdat ik dan gelijk op mijn achterste benen stond. Als ik eerlijk heeft hij daar wel gelijk in. Ik kan eigenlijk niets over haar horen, wordt dan gelijk boos.
Ach ik weet het ook allemaal niet meer, maar ik weet wel 1 ding, mijn schuld is het zeker niet.
woensdag 8 augustus 2007 om 18:59
Hoi Brenmar, even een laatste berichtje voor ik op vakantie ga. Je moet in ieder geval je gevoel volgen. Iedereen die roept je moet gaan hebben makkelijk praten. Het is jouw relatie.
Hij kan niet met jou over haar praten omdat jij boos wordt. Natuurlijk word je boos je bent geen heilige! Toch moet hij wel proberen om met jou te praten en met jouw boosheid om te gaan. Dan kunnen jullie samen besluiten wat te doen. Als hij contact zoekt met jou medeweten is dat voor jou prettiger en naar haar een heel duidelijk signaal.
Als je blijft is het een lange zware weg de je alle 2 voor 100% op moet willen. Want jij zal hem de komende tijd meer controleren hij zal je moeten steunen en troosten. Jij moet dealen met het gevoel dat je hier aan over hebt gehouden. Maar het kan wel, het is alleen niet makkelijk. Ik denk zelf dat als wij tijdelijk even afstand genomen hadden dat het voor mij misschien makkelijker was geweest daarom heb ik je dat advies ook gegeven. Niet als definitieve breuk maar meer om even tot jezelf te komen.
Misschien moet je zelf eens met haar gaan praten of met zijn drieen. Ik weet wat het is een vrouw op de achtergrond die verliefd is op je man en altijd klaar voor hem staat. Dat is een hete adem in je nek voelen waar je gek van wordt. Ik wens je heel veel sterkte en het belangrijkste advies, doe niks waar je niet achter staat. Slik geen boosheid in uit angst hem kwijt te raken en vermijd geen confrontatie omdat je bang voor ruzie bent. Het is nu erop of eronder voor alletwee.
knuffel (kan de emoticons nog niet vinden)
Hij kan niet met jou over haar praten omdat jij boos wordt. Natuurlijk word je boos je bent geen heilige! Toch moet hij wel proberen om met jou te praten en met jouw boosheid om te gaan. Dan kunnen jullie samen besluiten wat te doen. Als hij contact zoekt met jou medeweten is dat voor jou prettiger en naar haar een heel duidelijk signaal.
Als je blijft is het een lange zware weg de je alle 2 voor 100% op moet willen. Want jij zal hem de komende tijd meer controleren hij zal je moeten steunen en troosten. Jij moet dealen met het gevoel dat je hier aan over hebt gehouden. Maar het kan wel, het is alleen niet makkelijk. Ik denk zelf dat als wij tijdelijk even afstand genomen hadden dat het voor mij misschien makkelijker was geweest daarom heb ik je dat advies ook gegeven. Niet als definitieve breuk maar meer om even tot jezelf te komen.
Misschien moet je zelf eens met haar gaan praten of met zijn drieen. Ik weet wat het is een vrouw op de achtergrond die verliefd is op je man en altijd klaar voor hem staat. Dat is een hete adem in je nek voelen waar je gek van wordt. Ik wens je heel veel sterkte en het belangrijkste advies, doe niks waar je niet achter staat. Slik geen boosheid in uit angst hem kwijt te raken en vermijd geen confrontatie omdat je bang voor ruzie bent. Het is nu erop of eronder voor alletwee.
knuffel (kan de emoticons nog niet vinden)
