Relaties
alle pijlers
Uit elkaar groeien
vrijdag 5 mei 2023 om 10:57
Goede, zonnige morgen!
Ik ben pas nieuw hier. Ik weet niet of voorstellen standaard is. Ik blijf graag anoniem. Ik twijfelde erg om dit te plaatsen. Doe het gewoon. Ik zit eigenlijk een beetje in de put. Ik merk dat mijn partner en ik uit elkaar groeien en steeds meer uit elkaar liggen. We zijn al erg lang samen. Zeker 20 jaar. We hebben 4 kinderen waarvan 2 pubers. We waren erg jong toen we verkering kregen. In 2018 ben ik overspannen geweest met depressieve klachten. Oorzaak??? Ik heb alles geprobeert om me beter te voelen. Psycholoog, medicatie, yoga, accupunctuur, wandelen, hardlopen, lezen, minder werken enzovoorts. Nou gaat het gelukkig weer beter maar onze relatie heeft er ontzettend onder geleden. Mijn man werkt veel, heel veel. Het is altijd al zo het is zijn hobby en tevens uitlaatklep. Begint vroeg en eindigt laat. Ik werk onregelmatig. We hebben in deze moeilijke jaren beide elkaar gekwetst. Waar we beiden spijt van hebben. Maar daarna is zijn harde werken nog meer geworden. Ondertussen houdt ik ons huis, tuin en grote gezin en alles draaiende. Ik werk mijn normale uren weer maar voel me weer terug steeds meer doodop. Als ik een klein dingetje vraag is het hem al te veel waardoor we geruzie krijgen. Ik weet dat het voor hem ook heel zwaar is want ik ben oprecht de laatste 5 jaar een best moeilijk persoon geweest. Ik probeer zo erg meer positief te blijven en mijn best te doen. Maar het lukt soms niet. Ik maak me soms ook zoveel zorgen hierom. Ook het omgaan van m'n oudste zijn leeftijd vind ik lastig. Ik ben soms zo bang dat we het niet gaan redden samen. Ik wil hem niet kwijt want natuurlijk houden we nog van elkaar. En als ik werken moet is hij er voor de kinderen. Het lijkt een soort afwisseling van de wacht. Ik heb het idee dat we beiden op beginnen te raken. Mijn man kan geen nee zeggen en staat voor iedereen klaar, mij lukt dat inmiddels steeds beter. Ik ben een prater, hij niet. We moeten er samen even tussen uit. Maar of dat wat oplost.. Ik vind het gewoon heel lastig als ik zeg wat ik denk reageert hij dat ik me altijd veel te veel zorgen maak. En dat het dan logisch is dat ik gestresst ben. Maar altijd maar doorgaan gaat ook niet. Heb zelfs al relatietherapie voorgesteld maar hij vind dat geldverspilling en onzin. Uit elkaar dat gaat niet en willen we niet. Ik wil voor ons vechten. Ik wil weer dat het zoals een aantal jaar terug wordt. Maar hoe? Heb ook al wel eens gedacht, misschien moet ik ook iets vinden waar ik mijn gedachten en gevoelens in kwijt kan. Een hobby vinden of een vriendin aan wie ik wel alles kan vertellen. Heb ik wel maar toch is dat niet DE vriendin wie ik alles toevertrouw.
Ik vind het al fijn merk ik dat ik het even van mij af typ. Het lucht al wat op.
Heeft iemand iets van herkenning? Advies hoe beter in elkaar in te leven? Me minder druk te maken, dingen meer loslaten misschien?
Ik ben pas nieuw hier. Ik weet niet of voorstellen standaard is. Ik blijf graag anoniem. Ik twijfelde erg om dit te plaatsen. Doe het gewoon. Ik zit eigenlijk een beetje in de put. Ik merk dat mijn partner en ik uit elkaar groeien en steeds meer uit elkaar liggen. We zijn al erg lang samen. Zeker 20 jaar. We hebben 4 kinderen waarvan 2 pubers. We waren erg jong toen we verkering kregen. In 2018 ben ik overspannen geweest met depressieve klachten. Oorzaak??? Ik heb alles geprobeert om me beter te voelen. Psycholoog, medicatie, yoga, accupunctuur, wandelen, hardlopen, lezen, minder werken enzovoorts. Nou gaat het gelukkig weer beter maar onze relatie heeft er ontzettend onder geleden. Mijn man werkt veel, heel veel. Het is altijd al zo het is zijn hobby en tevens uitlaatklep. Begint vroeg en eindigt laat. Ik werk onregelmatig. We hebben in deze moeilijke jaren beide elkaar gekwetst. Waar we beiden spijt van hebben. Maar daarna is zijn harde werken nog meer geworden. Ondertussen houdt ik ons huis, tuin en grote gezin en alles draaiende. Ik werk mijn normale uren weer maar voel me weer terug steeds meer doodop. Als ik een klein dingetje vraag is het hem al te veel waardoor we geruzie krijgen. Ik weet dat het voor hem ook heel zwaar is want ik ben oprecht de laatste 5 jaar een best moeilijk persoon geweest. Ik probeer zo erg meer positief te blijven en mijn best te doen. Maar het lukt soms niet. Ik maak me soms ook zoveel zorgen hierom. Ook het omgaan van m'n oudste zijn leeftijd vind ik lastig. Ik ben soms zo bang dat we het niet gaan redden samen. Ik wil hem niet kwijt want natuurlijk houden we nog van elkaar. En als ik werken moet is hij er voor de kinderen. Het lijkt een soort afwisseling van de wacht. Ik heb het idee dat we beiden op beginnen te raken. Mijn man kan geen nee zeggen en staat voor iedereen klaar, mij lukt dat inmiddels steeds beter. Ik ben een prater, hij niet. We moeten er samen even tussen uit. Maar of dat wat oplost.. Ik vind het gewoon heel lastig als ik zeg wat ik denk reageert hij dat ik me altijd veel te veel zorgen maak. En dat het dan logisch is dat ik gestresst ben. Maar altijd maar doorgaan gaat ook niet. Heb zelfs al relatietherapie voorgesteld maar hij vind dat geldverspilling en onzin. Uit elkaar dat gaat niet en willen we niet. Ik wil voor ons vechten. Ik wil weer dat het zoals een aantal jaar terug wordt. Maar hoe? Heb ook al wel eens gedacht, misschien moet ik ook iets vinden waar ik mijn gedachten en gevoelens in kwijt kan. Een hobby vinden of een vriendin aan wie ik wel alles kan vertellen. Heb ik wel maar toch is dat niet DE vriendin wie ik alles toevertrouw.
Ik vind het al fijn merk ik dat ik het even van mij af typ. Het lucht al wat op.
Heeft iemand iets van herkenning? Advies hoe beter in elkaar in te leven? Me minder druk te maken, dingen meer loslaten misschien?
hanna_84 wijzigde dit bericht op 05-05-2023 11:13
Reden: Iets ingekort, persoonlijk detail weggelaten ivm anonimiteit
Reden: Iets ingekort, persoonlijk detail weggelaten ivm anonimiteit
7.68% gewijzigd
vrijdag 5 mei 2023 om 11:12
Tja, hij kan wel geen-prater zijn, maar als jullie niet gaan praten, is het het begin van het einde van je relatie.
Dat mag hij zich ook beseffen.
En hij moet niet jouw zorgen wegwuiven en bagataliseren, hij denkt misschien dat het lief is om te doen, dat hij je zorgen wegneemt. Maar eigenlijk neemt hij je vooral nier serieus
Kortom: PRATEN!
en als dat met zijn 2en niet lukt, echt naar een therapeut
Dan maar zonder zin
Dat mag hij zich ook beseffen.
En hij moet niet jouw zorgen wegwuiven en bagataliseren, hij denkt misschien dat het lief is om te doen, dat hij je zorgen wegneemt. Maar eigenlijk neemt hij je vooral nier serieus
Kortom: PRATEN!
en als dat met zijn 2en niet lukt, echt naar een therapeut
Dan maar zonder zin
vrijdag 5 mei 2023 om 11:15
Allereerst een dikke knuffel.
Ik begrijp dat je het gevoel hebt dat je klem zit. Je wil er graag uitkomen, maar het lukt niet. Het is alleen wel zo dat wanneer je niets veranderd er ook niets zal veranderen.
Het is misschien een open deur. Maar ga praten met je man, laat hem dit lezen. Wat willen jullie samen en ieder apart. Vraag daar eventueel ook professionele hulp bij. Relatietherapie kan echt helpen. Niet als doel om per se bij elkaar te blijven, maar vooral om beter te communiceren. Jullie zijn ooit samen begonnen en een droom gehad van een gezin. Wat is er veranderd?
Wil je man daarin niet meewerken, ga zelf praten met de huisarts, ondersteuner, dominee, etc.
En met 4 kinderen, waarvan 2 pubers, mag je toch ook verwachten dat ze mee helpen thuis. Dat niet alles op je bordje komt. Straks wanneer ze op zichzelf gaan wonen, moeten ze toch ook weten hoe je een huishouden runt, kookt, wast, etc.
Ik begrijp dat je het gevoel hebt dat je klem zit. Je wil er graag uitkomen, maar het lukt niet. Het is alleen wel zo dat wanneer je niets veranderd er ook niets zal veranderen.
Het is misschien een open deur. Maar ga praten met je man, laat hem dit lezen. Wat willen jullie samen en ieder apart. Vraag daar eventueel ook professionele hulp bij. Relatietherapie kan echt helpen. Niet als doel om per se bij elkaar te blijven, maar vooral om beter te communiceren. Jullie zijn ooit samen begonnen en een droom gehad van een gezin. Wat is er veranderd?
Wil je man daarin niet meewerken, ga zelf praten met de huisarts, ondersteuner, dominee, etc.
En met 4 kinderen, waarvan 2 pubers, mag je toch ook verwachten dat ze mee helpen thuis. Dat niet alles op je bordje komt. Straks wanneer ze op zichzelf gaan wonen, moeten ze toch ook weten hoe je een huishouden runt, kookt, wast, etc.
vrijdag 5 mei 2023 om 12:21
vrijdag 5 mei 2023 om 13:39
Precies. Ik vind dat altijd zo oneerlijk: een man die ontzettend veel uren werkt, niet omdat dat nodig is, maar omdat hij dat zelf graag wil, omdat hij van zijn hobby zijn werk heeft gemaakt en hij leeft voor het bedrijf, en "dus" mag de vrouw thuis alles opvangen. Hij werkt immers al zoveel. En doet al zoveel voor anderen buiten het gezin - waar jij ook niks voor koopt en niet om gevraagd hebt.humanista schreef: ↑05-05-2023 12:21Eerst de boel maar eens rechttrekken qua werk. Allebei evenveel uren werken en zorgen. Wat is jouw hobby en uitlaatklep?? Je man heeft het prima voor elkaar, de hele dag bezig met wat hij leuk vindt en graag doet en jij zorgt voor het huis, de tuin en de kinderen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 5 mei 2023 om 14:01
Ondanks dat je je zorgen hebt geuit neemt jouw man je niet serieus. Sterker nog, hij vlucht steeds meer in zijn werk en sluit zich emotioneel voor jouw gevoelens en emoties af. Werk hoeft natuurlijk geen eeuwig excuus te zijn om geen aandacht aan je gezinsleven te schenken. Zijn passiviteit maakt dat jij je alleen maar meer niet verbonden voelt met je man en je meer eenzaam.voelt in deze relatie.
Een van jullie zal een beweging moeten maken. Jouw man gaat dit niet doen dus kun jij besluiten om te gaan investeren in jezelf.
Je noemt al een aantal dingen en het enige wat je hoeft te doen is het uiteindelijk te gaan doen. Wat voel je van binnen en wat wil je. Waar wil je staan over 1 jaar en wat wil je niet meer? Wat is daarvoor nodig? Ga daarover eens nadenken en ga desnoods aan de gang met een coach. Je hebt zoveel coaches op dat gebied die je handvaten kunnen geven. Hoe vindt je het geluk meer in jezelf. Wil je meer vri3ndinnen? Investeer in vriendschappen. Wat maakt jou blij en waarmee kom je meer in je kracht te staan?
Wat mag/kan je loslaten wat jou niet meer dient? Allemaal zaken waarmee je aan de slag kunt , helemaal los van jouw man. Je feminine power is veel krachtiger dan je denkt. Wees hierin niet afhankelijk van je man.
Misschien kom je dan tot de conclusie dat je een dergelijke relatie op den duur niet meer wil als je man niet met jou wil/kan meebewegen. Misschien ontdek je dingen in je relatie waarin je nog wel wilt investeren of waarmee je weer naar elkaar toe kunt groeien.... Kortom: ontwikkel je eigen pad in zelfbewustwording en persoonlijke en innerlijke groei, omdat je het waard bent.....
Een van jullie zal een beweging moeten maken. Jouw man gaat dit niet doen dus kun jij besluiten om te gaan investeren in jezelf.
Je noemt al een aantal dingen en het enige wat je hoeft te doen is het uiteindelijk te gaan doen. Wat voel je van binnen en wat wil je. Waar wil je staan over 1 jaar en wat wil je niet meer? Wat is daarvoor nodig? Ga daarover eens nadenken en ga desnoods aan de gang met een coach. Je hebt zoveel coaches op dat gebied die je handvaten kunnen geven. Hoe vindt je het geluk meer in jezelf. Wil je meer vri3ndinnen? Investeer in vriendschappen. Wat maakt jou blij en waarmee kom je meer in je kracht te staan?
Wat mag/kan je loslaten wat jou niet meer dient? Allemaal zaken waarmee je aan de slag kunt , helemaal los van jouw man. Je feminine power is veel krachtiger dan je denkt. Wees hierin niet afhankelijk van je man.
Misschien kom je dan tot de conclusie dat je een dergelijke relatie op den duur niet meer wil als je man niet met jou wil/kan meebewegen. Misschien ontdek je dingen in je relatie waarin je nog wel wilt investeren of waarmee je weer naar elkaar toe kunt groeien.... Kortom: ontwikkel je eigen pad in zelfbewustwording en persoonlijke en innerlijke groei, omdat je het waard bent.....
vrijdag 5 mei 2023 om 15:22
Je man gaat je uiteindelijk niet gelukkig maken en je huwelijk ook niet. Dat is ook niet zijn taak. Je moet leren jezelf gelukkig maken. Jij vindt dat er een probleem is, hij niet. Jij bent ongelukkig. Hij vindt het allemaal prima. Dan is het niet klaar hè. Je kan ook besluiten meneer even links te laten liggen en met jezelf aan de slag gaan. Zoek inderdaad een hobby, richt je leven in zoals jij dat wil. Wie weet wat er op je pad komt. De wereld is groot 
Het is nooit een schande om voor jezelf te kiezen, zeker niet als je uit een moeilijke periode komt.
En wellicht vind je gaandeweg ook de handvaten om met de onvrede over de houding van je man en je huwelijk om te gaan.
Maar eerst jezelf (weer) gelukkig proberen te maken. En jouw geluk hangt minder af van je man dan je zelf wellicht denkt.
Het is nooit een schande om voor jezelf te kiezen, zeker niet als je uit een moeilijke periode komt. En wellicht vind je gaandeweg ook de handvaten om met de onvrede over de houding van je man en je huwelijk om te gaan.
Maar eerst jezelf (weer) gelukkig proberen te maken. En jouw geluk hangt minder af van je man dan je zelf wellicht denkt.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:23
das leuk en aardig, maar dat is garantie op een scheidingBellinis schreef: ↑05-05-2023 15:22Je man gaat je uiteindelijk niet gelukkig maken en je huwelijk ook niet. Dat is ook niet zijn taak. Je moet leren jezelf gelukkig maken. Jij vindt dat er een probleem is, hij niet. Jij bent ongelukkig. Hij vindt het allemaal prima. Dan is het niet klaar hè. Je kan ook besluiten meneer even links te laten liggen en met jezelf aan de slag gaan. Zoek inderdaad een hobby, richt je leven in zoals jij dat wil. Wie weet wat er op je pad komt. De wereld is groot
En wellicht vind je gaandeweg ook de handvaten om met de onvrede over de houding van je man en je huwelijk om te gaan.
Maar eerst jezelf (weer) gelukkig proberen te maken. En jouw geluk hangt minder af van je man dan je zelf wellicht denkt.
en er zijn wel vier kinderen bij betrokken
Dus eerst: kijken of je nog wel verbinding kan vinden, uit elkaar gaan kan altijd nog
vrijdag 5 mei 2023 om 15:26
vrijdag 5 mei 2023 om 15:32
Ik weet niet of het leidt tot een scheiding. Ik kan het verkeerd lezen, maar ik heb het idee dat TO zich nog heel schuldig voelt naar hoe ze was tijdens haar depressie en best op eieren loopt jegens haar man.Lila-Linda schreef: ↑05-05-2023 15:23das leuk en aardig, maar dat is garantie op een scheiding
en er zijn wel vier kinderen bij betrokken
Dus eerst: kijken of je nog wel verbinding kan vinden, uit elkaar gaan kan altijd nog
Ze wil graag dat dingen weer worden zoals jaren geleden, maar ik denk dat ze eerst weer in haar eigen kracht moet komen. En mogelijk dat haar man dan ook weer anders op haar reageert. En in je eigen kracht komen doe je denk ik het beste door te leren hoe je jezelf gelukkig maakt.
Begrijp me niet verkeerd: ik bedoel zeker niet met ‘haar man links laten liggen’ dat ze hem moet negeren of buiten de deur moet snoepen
Maar je kan hem moeilijk aan zijn oor naar relatietherapie sleuren. Dat is echt geld- en tijdverspilling. Je moet tijdens therapie wel openstaan en praten, het is niet zo dat er magisch wonderen gebeuren zodra je maar in dezelfde ruimte als een therapeut komt.
dinsdag 9 mei 2023 om 22:38
Dag dames,
Ik heb jullie antwoorden meerdere malen doorgelezen en wat fijn dat jullie zo uitgebreid wilden reageren. Het doet me veel. Ik voel me erdoor gehoord. En wat een goede fijne tips. @susan en lilalinda; idd zo voel ik dat ook alsof hij me niet serieus neemt en dus ook precies mijn irritatie; hij kan zich helemaal kwijt in zijn werk/hobby. Misschien een klein stukje jaloezie dat ik die passie/uitlaatklep niet heb? @fruityjuicy; wat een ontzettend lieve fijne tips, dankjewel voor je uitgebreide antwoord. Misschien dat als ik meer aan mijzelf ga werken, dit ook uitwerking op ons huwelijk zal hebben.
Ik was zelf al met een hele fijne podcast begonnen, ook m.b.t. zelfzorg en zelfliefde. Ik merk dat ik de laatste jaren mijzelf niet goed meer herken. Ik loop tegen dingen aan als altijd anderen willen tegemoetkomen/tevreden te stellen. Bijna als in pleasen. Ik denk dat ik te veel denk. En over alle reacties weer ga nadenken, heel vermoeiend. En kan over het minst of geringste piekeren. Een coach is een goed idee. Die podcast reeks helpt al een heleboel. Wie weet ga ik een cursus via een coach doen. Ik denk er nog even over na. Want er zit wel wat in; ik moet ook met mijzelf aan de slag. Ik moet denk ik meer zekerder worden en niet altijd denken wat zullen ze wel niet van me denken of vinden. @blijfgewoonbianca; bedankt voor je tip! ik heb hem van het weekend opgevolgd. Toen hij voor mij alle was opgevouwen had, heb ik gezegd dat ik dat heel erg waardeer. En ik heb hem toen ook laten merken dat ik er vrolijker door was. Hem ook gezegd dat ik het fijn vind dat hij af en toe bericht doet hoelaat het wordt zodat ik er met eten rekening mee kan houden. Warempel hij appt me nu tijden door. Ook met mijn zoon heb ik een goed gesprek gehad van het weekend daar ben ik ook blij van. En dat werkt door op de rest van het gezin. Ik heb besloten om tijdelijk wat minder te werken, mijn baas was akkoord. Al met al een paar stapjes. Ik wil nog iets plannen voor ons samen waarin we in een ontspannen sfeer misschien meer richting elkaar gaan komen. Ik wil dan ook zeker gaan proberen om vanuit mijn gevoel te praten maar ook rekening met hem houdend in de hoop dat hij ook vanuit zijn gevoel meer gaat praten. En hem goede vragen te stellen zoals @gewoonbianca zegt.
@bellinis; ja ik voel me daar schuldig over, zeker omdat we nu 5jr verder zijn en ik me nog altijd niet echt fijn voel. Een hobby wordt nog lastig, ik zou zo niets weten maar wellicht komt dat nog. Dankjewel voor jullie hulp, ik ga er mee aan de slag!
Ik heb jullie antwoorden meerdere malen doorgelezen en wat fijn dat jullie zo uitgebreid wilden reageren. Het doet me veel. Ik voel me erdoor gehoord. En wat een goede fijne tips. @susan en lilalinda; idd zo voel ik dat ook alsof hij me niet serieus neemt en dus ook precies mijn irritatie; hij kan zich helemaal kwijt in zijn werk/hobby. Misschien een klein stukje jaloezie dat ik die passie/uitlaatklep niet heb? @fruityjuicy; wat een ontzettend lieve fijne tips, dankjewel voor je uitgebreide antwoord. Misschien dat als ik meer aan mijzelf ga werken, dit ook uitwerking op ons huwelijk zal hebben.
Ik was zelf al met een hele fijne podcast begonnen, ook m.b.t. zelfzorg en zelfliefde. Ik merk dat ik de laatste jaren mijzelf niet goed meer herken. Ik loop tegen dingen aan als altijd anderen willen tegemoetkomen/tevreden te stellen. Bijna als in pleasen. Ik denk dat ik te veel denk. En over alle reacties weer ga nadenken, heel vermoeiend. En kan over het minst of geringste piekeren. Een coach is een goed idee. Die podcast reeks helpt al een heleboel. Wie weet ga ik een cursus via een coach doen. Ik denk er nog even over na. Want er zit wel wat in; ik moet ook met mijzelf aan de slag. Ik moet denk ik meer zekerder worden en niet altijd denken wat zullen ze wel niet van me denken of vinden. @blijfgewoonbianca; bedankt voor je tip! ik heb hem van het weekend opgevolgd. Toen hij voor mij alle was opgevouwen had, heb ik gezegd dat ik dat heel erg waardeer. En ik heb hem toen ook laten merken dat ik er vrolijker door was. Hem ook gezegd dat ik het fijn vind dat hij af en toe bericht doet hoelaat het wordt zodat ik er met eten rekening mee kan houden. Warempel hij appt me nu tijden door. Ook met mijn zoon heb ik een goed gesprek gehad van het weekend daar ben ik ook blij van. En dat werkt door op de rest van het gezin. Ik heb besloten om tijdelijk wat minder te werken, mijn baas was akkoord. Al met al een paar stapjes. Ik wil nog iets plannen voor ons samen waarin we in een ontspannen sfeer misschien meer richting elkaar gaan komen. Ik wil dan ook zeker gaan proberen om vanuit mijn gevoel te praten maar ook rekening met hem houdend in de hoop dat hij ook vanuit zijn gevoel meer gaat praten. En hem goede vragen te stellen zoals @gewoonbianca zegt.
@bellinis; ja ik voel me daar schuldig over, zeker omdat we nu 5jr verder zijn en ik me nog altijd niet echt fijn voel. Een hobby wordt nog lastig, ik zou zo niets weten maar wellicht komt dat nog. Dankjewel voor jullie hulp, ik ga er mee aan de slag!
vrijdag 12 mei 2023 om 16:51
5 jaar is natuurlijk een hele lange tijd. En (zonder vervelend te doen) voor de meeste partners te lang. Want jouw welzijn heeft natuurlijk ook invloed op zijn geluk en welzijn en op dat van je kinderen. Je partner vlucht wellicht ook in zijn werk. Daar haalt hij wel geluk uit (en mist hij thuis). Want dat hij zoveel werkt is niet alleen omdat zijn werk zo geweldig is. Maar ook om minder thuis te hoeven zijn. Daar wacht een ongelukkige partner, pubers (met bijbehorend gedrag) en wellicht teveel drukte van een gezin wat voor hem groter is dan hij aankan of wil. Is jullie seksleven nog wel goed dan of (heel begrijpelijk) ook al 5 jaar minimaal of slecht? Bedenk dat hij het ook misschien uitzit omdat scheiden lastig is en de huidige situatie minder ingewikkeld. Maar de vraag of je uiteindelijk gelukkig wordt in zo'n huwelijk. Want jouw ongeluk komt natuurlijk ook ergens vandaan.
Ik zou in ieder geval zelf in behandeling gaan. En jezelf serieus de vraag stellen waarom je dit nog wilt. En hoe je dit kunt oplossen. Anders heb je straks een partner die alsnog vertrekt of een leuke collega treft...
Ik zou in ieder geval zelf in behandeling gaan. En jezelf serieus de vraag stellen waarom je dit nog wilt. En hoe je dit kunt oplossen. Anders heb je straks een partner die alsnog vertrekt of een leuke collega treft...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
