Relaties
alle pijlers
van 2 mannen houden, kan dat?
zaterdag 8 september 2007 om 20:59
Ik ben getrouwd, al bijna 25 jaar, en we zijn denk ik best gelukkig. De sex is goed, we kunnen over van alles praten, we zijn echte maatjes.
Hij is al bijna 36 jaar getrouwd, ook gelukkig zegt hij (en dat geloof ik ook) maar de sex is wel wat minder. Hij is 11 jaar ouder dan ik en een collega van me alhoewel in een ander deel van het gebouw.
Bijna 10 jaar geleden ben ik verliefd op hem geworden en ik ben toen ook bijna 15 kilo afgevallen. Het heeft een jaar geduurd voor we elkaar voor het eerst zoenden. Sindsdien hebben we een relatie die afwisselend aan en uit is. Iedere keer wanneer ik er een punt achter wilde zetten werd ik letterlijk ziek, ik krijg dan last van maagpijn, misselijkheid, huilbuien, hoofdpijn. En iedere keer zoeken we elkaar toch weer op. We spreken en zien elkaar regelmatig, we smsen, we mailen, maar de sex is lastig want we willen geen risico’s nemen omdat we allebei voor geen goud willen dat onze partners er achter komen. Hypocriet, ik weet het en ik voel me behoorlijk schuldig richting mijn man maar ik kan die ander niet loslaten. Wanneer mijn man er ooit achter zou komen zou hem dat vreselijk veel pijn doen en het zou ook nooit meer goed komen. Ik houd van hem, we hebben het goed samen, waarom neem ik dat risico dan?
Omdat ik ook van die ander houd, of is het de spanning, het fijne gevoel dat je krijgt als je verliefd bent, de manier waarop hij met me vrijt, de vlinders in mijn buik die hij me nog steeds bezorgt? Over een paar jaar stopt hij met werken en dan zal het contact in ieder geval minder worden en ik kijk daar nu al als een berg tegenop. Weten dat hij in hetzelfde gebouw is als ik, zijn auto zien staan, hem toevallig tegenkomen, een stukje wandelen tussen de middag, gezellig samen ergens koffie drinken, het is dan allemaal over.
Ik kan er met niemand over praten en soms vraag ik me af of er anderen zijn die in eenzelfde situatie verkeren en hoe die daar mee omgaan?
Hij is al bijna 36 jaar getrouwd, ook gelukkig zegt hij (en dat geloof ik ook) maar de sex is wel wat minder. Hij is 11 jaar ouder dan ik en een collega van me alhoewel in een ander deel van het gebouw.
Bijna 10 jaar geleden ben ik verliefd op hem geworden en ik ben toen ook bijna 15 kilo afgevallen. Het heeft een jaar geduurd voor we elkaar voor het eerst zoenden. Sindsdien hebben we een relatie die afwisselend aan en uit is. Iedere keer wanneer ik er een punt achter wilde zetten werd ik letterlijk ziek, ik krijg dan last van maagpijn, misselijkheid, huilbuien, hoofdpijn. En iedere keer zoeken we elkaar toch weer op. We spreken en zien elkaar regelmatig, we smsen, we mailen, maar de sex is lastig want we willen geen risico’s nemen omdat we allebei voor geen goud willen dat onze partners er achter komen. Hypocriet, ik weet het en ik voel me behoorlijk schuldig richting mijn man maar ik kan die ander niet loslaten. Wanneer mijn man er ooit achter zou komen zou hem dat vreselijk veel pijn doen en het zou ook nooit meer goed komen. Ik houd van hem, we hebben het goed samen, waarom neem ik dat risico dan?
Omdat ik ook van die ander houd, of is het de spanning, het fijne gevoel dat je krijgt als je verliefd bent, de manier waarop hij met me vrijt, de vlinders in mijn buik die hij me nog steeds bezorgt? Over een paar jaar stopt hij met werken en dan zal het contact in ieder geval minder worden en ik kijk daar nu al als een berg tegenop. Weten dat hij in hetzelfde gebouw is als ik, zijn auto zien staan, hem toevallig tegenkomen, een stukje wandelen tussen de middag, gezellig samen ergens koffie drinken, het is dan allemaal over.
Ik kan er met niemand over praten en soms vraag ik me af of er anderen zijn die in eenzelfde situatie verkeren en hoe die daar mee omgaan?
dinsdag 11 september 2007 om 01:50
Hallo heks,ik herken duidelijk jou verhaal.Ik heb namelijk precies hetzelfde.ik begrijp hoe jij je voelt.Je zegt dat je van twee mannen houd,ik denk dat je op verschillende manieren voor die mannen voelt.Bij jou eigen man krijg je niet meer de vlinders in je buik en van die andere man wel en dat is zeker een heerlijk gevoel.
Ik kan je geen tip geven wat je moet doen maar de problemen kunnen wel heel erg worden als jou geheipje uitkomt.
Dus denk na als het uitkomt wat voor keuze je dan zult maken en of je hier dan mee tevreden bent .
Ik wens je heel veel sterkte
Ik kan je geen tip geven wat je moet doen maar de problemen kunnen wel heel erg worden als jou geheipje uitkomt.
Dus denk na als het uitkomt wat voor keuze je dan zult maken en of je hier dan mee tevreden bent .
Ik wens je heel veel sterkte
dinsdag 11 september 2007 om 08:30
Ronduit Shocking!!
Kan je 't je voorstellen?? Tien jaar lang bedrogen worden door je eigen vrouw. God weet houd die man zielsveel van je. Dit is niet waar hij voor leeft en waarvoor hij met jouw is getrouwd. Heb het fatsoen om de man te vertellen wat er a/d hand is en pak je boeltje en vertrek uit z'n leven. Dan maar vrijgezel zijn en scharrelen met je collega
Geef 'm de kans om toch nog gelukkig te worden met een andere vrouw
Kan je 't je voorstellen?? Tien jaar lang bedrogen worden door je eigen vrouw. God weet houd die man zielsveel van je. Dit is niet waar hij voor leeft en waarvoor hij met jouw is getrouwd. Heb het fatsoen om de man te vertellen wat er a/d hand is en pak je boeltje en vertrek uit z'n leven. Dan maar vrijgezel zijn en scharrelen met je collega
Geef 'm de kans om toch nog gelukkig te worden met een andere vrouw
dinsdag 11 september 2007 om 09:51
DAT KAN HEKS!!!
Ik kan me voorstellen dat het voor anderen niet te geloven is. Maar het feit ligt er... Als je dit niet zelf hebt meegemaakt, weet je niet wat een impact het heeft op je hele leven. Niets is meer hetzelfde of zal ooit nog hetzelfde zijn. Het is geen keuze om verliefd te worden op iemand. Je wil ertegen vechten maar het is sterker dan jij zelf bent.Waarmee ik niet wil zeggen dat ik het goedkeur! Heks, trek je niet teveel aan van al die mensen die oordelen. Zonder dat hebben we het al moeilijk genoeg! En schrijf idd mee op het toppic 'twee liefdes...' Je bent welkom daar!
Sterkte, Lois
Ik kan me voorstellen dat het voor anderen niet te geloven is. Maar het feit ligt er... Als je dit niet zelf hebt meegemaakt, weet je niet wat een impact het heeft op je hele leven. Niets is meer hetzelfde of zal ooit nog hetzelfde zijn. Het is geen keuze om verliefd te worden op iemand. Je wil ertegen vechten maar het is sterker dan jij zelf bent.Waarmee ik niet wil zeggen dat ik het goedkeur! Heks, trek je niet teveel aan van al die mensen die oordelen. Zonder dat hebben we het al moeilijk genoeg! En schrijf idd mee op het toppic 'twee liefdes...' Je bent welkom daar!
Sterkte, Lois
dinsdag 11 september 2007 om 13:49
Heks ik begrijp je wel, maar ik denk dat de verliefdheid in stand wordt gehouden omdat het allemaal in het geheim gebeurt. Als jij zou scheiden van je man en met je collega verder zou gaan dan denk ik dat het over niet al te lange tijd ook weer "gewoon" wordt. Ik bedoel hiermee dat je waarschijnlijk met je collega dan net zo'n relatie zult krijgen als je nu met je man hebt. Ik zou zo gauw ook niet weten wat je het beste kunt doen maar ik wens je alle sterkte toe want het is echt niet fijn om zo'n dubbelleven te moeten leiden. Inderdaad kijk eens onder dat andere topic: twee liefdes, daar heb je allemaal gelijkgestemde zielen die met jou meevoelen en waar je zeker wat aan hebt.
dinsdag 11 september 2007 om 14:31
quote:wipkipje schreef op 11 september 2007 @ 10:14:
En ja hoor, de dooddoener 'als je het niet zelf hebt meegemaakt.. '
Misschien van anderen een bewuste keuze om zoiets niet willen mee te maken ?Wipkipje, iets meer dan een jaar geleden was ik het met je eens geweest, maar nu niet meer. De gevoelens kunnen je echt overvallen, ik knok al een jaar met mezelf om niets met gevoelens voor een ander te doen, en heb nooit beseft hoe moeilijk dat kan zijn.
En ja hoor, de dooddoener 'als je het niet zelf hebt meegemaakt.. '
Misschien van anderen een bewuste keuze om zoiets niet willen mee te maken ?Wipkipje, iets meer dan een jaar geleden was ik het met je eens geweest, maar nu niet meer. De gevoelens kunnen je echt overvallen, ik knok al een jaar met mezelf om niets met gevoelens voor een ander te doen, en heb nooit beseft hoe moeilijk dat kan zijn.
dinsdag 11 september 2007 om 14:47
quote:heks schreef op 08 september 2007 @ 20:59:
Ik ben getrouwd, al bijna 25 jaar, en we zijn denk ik best gelukkig.ZIJN gelukkig of LIJKEN gelukkig ? Vind je dat je man kan zeggen dat hij gelukkig is terwijl hij een heel groot deel van zijn vrouw niet kent ? De sex is goed, we kunnen over van alles praten, Oja ? wel eens een leuke boom opgezet over buitenechtelijke sex, vreemdgaan enzo ? En wat vindt hij daarvan ? Jij durft niet te zeggen wat er in jou omgaat, hoe kun je nu met droge ogen beweren da alles bespreekbaar is ? we zijn echte maatjes.
Hij is al bijna 36 jaar getrouwd, ook gelukkig zegt hij (en dat geloof ik ook) maar de sex is wel wat minder. Hij is 11 jaar ouder dan ik en een collega van me alhoewel in een ander deel van het gebouw.
Bijna 10 jaar geleden ben ik verliefd op hem geworden en ik ben toen ook bijna 15 kilo afgevallen. Het heeft een jaar geduurd voor we elkaar voor het eerst zoenden.Hij wilde jou pas toen je 15 kilo slanker was ? Sindsdien hebben we een relatie die afwisselend aan en uit is. Iedere keer wanneer ik er een punt achter wilde zetten werd ik letterlijk ziek, ik krijg dan last van maagpijn, misselijkheid, huilbuien, hoofdpijn. Ben je voor de lol weleens naar je huisarts gewest en verteld dat je erge last had van liefdesverdriet en gevraagd of hij iets anders voor je had dan een papacetamolletje ? En iedere keer zoeken we elkaar toch weer op. We spreken en zien elkaar regelmatig, we smsen, we mailen, maar de sex is lastig want we willen geen risico’s nemen omdat we allebei voor geen goud willen dat onze partners er achter komen. Hypocriet, ik weet het en ik voel me behoorlijk schuldig richting mijn man maar ik kan die ander niet loslaten.Waarom niet ? Je WIL niet bedoel je....... Wanneer mijn man er ooit achter zou komen zou hem dat vreselijk veel pijn doen en het zou ook nooit meer goed komen. Ik houd van hem, we hebben het goed samen, waarom neem ik dat risico dan?
Omdat ik ook van die ander houd, of is het de spanning, het fijne gevoel dat je krijgt als je verliefd bent, de manier waarop hij met me vrijt, de vlinders in mijn buik die hij me nog steeds bezorgt? Ja, wat is het nou ? Een van die opties, alle opties ? Over een paar jaar stopt hij met werken en dan zal het contact in ieder geval minder worden en ik kijk daar nu al als een berg tegenop. Weten dat hij in hetzelfde gebouw is als ik, zijn auto zien staan, hem toevallig tegenkomen, een stukje wandelen tussen de middag, gezellig samen ergens koffie drinken, het is dan allemaal over. Dus zo diep ziet die liefde dat hij en jij dan geen manieren kunnen vinden om elkaar toch te zien ? Ik zou zo tien geweldige smoezen kunnen bedenken om een minnaar stiekum te ontmoeten , maar ik heb zulke smoezen dan weer niet nodig.............. Voor tien euro stuk mail ik je mijn smoezen ; Kan ik gezellig met mijn man van uit eten ...deal ?
Ik kan er met niemand over praten en soms vraag ik me af of er anderen zijn die in eenzelfde situatie verkeren en hoe die daar mee omgaan?
Ik ben getrouwd, al bijna 25 jaar, en we zijn denk ik best gelukkig.ZIJN gelukkig of LIJKEN gelukkig ? Vind je dat je man kan zeggen dat hij gelukkig is terwijl hij een heel groot deel van zijn vrouw niet kent ? De sex is goed, we kunnen over van alles praten, Oja ? wel eens een leuke boom opgezet over buitenechtelijke sex, vreemdgaan enzo ? En wat vindt hij daarvan ? Jij durft niet te zeggen wat er in jou omgaat, hoe kun je nu met droge ogen beweren da alles bespreekbaar is ? we zijn echte maatjes.
Hij is al bijna 36 jaar getrouwd, ook gelukkig zegt hij (en dat geloof ik ook) maar de sex is wel wat minder. Hij is 11 jaar ouder dan ik en een collega van me alhoewel in een ander deel van het gebouw.
Bijna 10 jaar geleden ben ik verliefd op hem geworden en ik ben toen ook bijna 15 kilo afgevallen. Het heeft een jaar geduurd voor we elkaar voor het eerst zoenden.Hij wilde jou pas toen je 15 kilo slanker was ? Sindsdien hebben we een relatie die afwisselend aan en uit is. Iedere keer wanneer ik er een punt achter wilde zetten werd ik letterlijk ziek, ik krijg dan last van maagpijn, misselijkheid, huilbuien, hoofdpijn. Ben je voor de lol weleens naar je huisarts gewest en verteld dat je erge last had van liefdesverdriet en gevraagd of hij iets anders voor je had dan een papacetamolletje ? En iedere keer zoeken we elkaar toch weer op. We spreken en zien elkaar regelmatig, we smsen, we mailen, maar de sex is lastig want we willen geen risico’s nemen omdat we allebei voor geen goud willen dat onze partners er achter komen. Hypocriet, ik weet het en ik voel me behoorlijk schuldig richting mijn man maar ik kan die ander niet loslaten.Waarom niet ? Je WIL niet bedoel je....... Wanneer mijn man er ooit achter zou komen zou hem dat vreselijk veel pijn doen en het zou ook nooit meer goed komen. Ik houd van hem, we hebben het goed samen, waarom neem ik dat risico dan?
Omdat ik ook van die ander houd, of is het de spanning, het fijne gevoel dat je krijgt als je verliefd bent, de manier waarop hij met me vrijt, de vlinders in mijn buik die hij me nog steeds bezorgt? Ja, wat is het nou ? Een van die opties, alle opties ? Over een paar jaar stopt hij met werken en dan zal het contact in ieder geval minder worden en ik kijk daar nu al als een berg tegenop. Weten dat hij in hetzelfde gebouw is als ik, zijn auto zien staan, hem toevallig tegenkomen, een stukje wandelen tussen de middag, gezellig samen ergens koffie drinken, het is dan allemaal over. Dus zo diep ziet die liefde dat hij en jij dan geen manieren kunnen vinden om elkaar toch te zien ? Ik zou zo tien geweldige smoezen kunnen bedenken om een minnaar stiekum te ontmoeten , maar ik heb zulke smoezen dan weer niet nodig.............. Voor tien euro stuk mail ik je mijn smoezen ; Kan ik gezellig met mijn man van uit eten ...deal ?
Ik kan er met niemand over praten en soms vraag ik me af of er anderen zijn die in eenzelfde situatie verkeren en hoe die daar mee omgaan?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 13 september 2007 om 07:26
Wat kan iedereen toch lekker veroordelen.
Mij is het ook overkomen.
Ik heb ruim 6 jaar een buitenechtelijke relatie gehad met de beste vriend van mijn man.
Het gebeurde gewoon, terwijl ik ook altijd hard heb geroepen mij overkomt dat niet. Dus wel. Soms heb ik er spijt van.
Maar het heeft me ook de ogen geoepend.
En ja die minnaar en ik zijn nog gek op elkaar.
En het is vaak best wel moeilijk om er niet aan toe te geven.
We weten allemaal dat het niet goed te praten is, maar iemand zo hard erover aanvallen NEE.
Oordeel niet voor je veroordeelt word.
Lieve Heks, ik weet wat het is, alles behalve makkelijk.
Een oplossing ervoor heb ik niet.
Groetjes Lucielle
Mij is het ook overkomen.
Ik heb ruim 6 jaar een buitenechtelijke relatie gehad met de beste vriend van mijn man.
Het gebeurde gewoon, terwijl ik ook altijd hard heb geroepen mij overkomt dat niet. Dus wel. Soms heb ik er spijt van.
Maar het heeft me ook de ogen geoepend.
En ja die minnaar en ik zijn nog gek op elkaar.
En het is vaak best wel moeilijk om er niet aan toe te geven.
We weten allemaal dat het niet goed te praten is, maar iemand zo hard erover aanvallen NEE.
Oordeel niet voor je veroordeelt word.
Lieve Heks, ik weet wat het is, alles behalve makkelijk.
Een oplossing ervoor heb ik niet.
Groetjes Lucielle
vrijdag 14 september 2007 om 19:37
ik heb alle reacties even zitten lezen en ik ben blij met alle reacties, degenen die het begrijpen maar ook degenen die fel tegen zijn. Ik ben niet gek en weet heel goed hoe het zou moeten, heb vroeger zelf ook altijd veroordeelt wat ik nu zelf doe. Soms voel ik me heel sterk en heel zeker en denk ik van "ik stop ermee, waar zijn we in godsnaam mee bezig" maar het is niet zo makkelijk. Maar het is wel goed de mening van anderen te lezen vooral omdat ik het nooit met iemand kan bespreken, geen mening van anderen krijg hierover. Het is wel eens goed de ongezouten mening van anderen te horen hierover dat zet me echt wel aan het denken. En geloof me, erover denken doe ik iedere dag.
vrijdag 14 september 2007 om 19:41
Dus je denkt al negen jaar ; dit zou ik niet moeten doen ?
Ik zou mezelf vannacht oppeppen voor het slapen gaan om als eerste te denken : WAT IK DOE IS GOED ! ( ik bedoel ; je maakt er toch geen eind aan , kan je je er maar beter niet schuldig over voelen ook )
Ik zou mezelf vannacht oppeppen voor het slapen gaan om als eerste te denken : WAT IK DOE IS GOED ! ( ik bedoel ; je maakt er toch geen eind aan , kan je je er maar beter niet schuldig over voelen ook )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 15 september 2007 om 13:20
Heks, er verschijnen de laatste tijd boeken over het begrip Polyamore. Er is ook een vrouw die een boek geschreven heeft, ben de titel even kwijt, iets van: Ik houd van twee mannen. Het verschil tussen de mensen die deze discussie aanzwengelen in de samenleving en jou is, dat deze mensen het open willen spelen. Ik heb zelf contact met een getrouwde man (vriendschappelijk) die dit onderwerp nu met zijn vrouw bespreekt, omdat hij het meegemaakt heeft, tot zijn eigen grote schrik, dat hij ook wat kan voelen voor een ander dan zijn eigen vrouw. En hij wil dat niet stiekem doen.
Als je echt met je partner over veel kan praten, moet dit ook in ieder geval als onderwerp op tafel kunnen komen, en in 25 jaar huwelijk HAD dit natuurlijk ook al heel vaak een onderwerp kunnen zijn.
Wat er nu tussengekomen is, is dat je heel lang stiekem hebt gedaan en dat is voor een partner niet te bevatten. Het voelt als verschrikkelijk belazerd, voorgelogen, bedrogen, je partner zal aan alles gaan twijfelen van jou en wat geweest is. Het jarenlang liegen zal een hele zware stempel op alles zetten.
Ik ben heel bang dat het onherstelbaar is. Dit aspect zet helaas alles op zijn kop.
Je had ooit in het begin aan kunnen kaarten dat je verliefd was en toen de discussie kunnen gaan starten met hem.
Dat je dit niet gedaan hebt, is voor mij toch een signaal dat je toch niet zo veel openheid hebt tussen jou en je man en ook het feit dat hij in zoveel jaren nog nooit iets gemerkt heeft, vind ik heeeeeel vreemd.
Wat vond hij ervan dat je zomaar afviel?
Een beetje partner herkent signalen!!
Kijk ook eens naar of je huwelijk wel zo ideaal is. Of is het gemakkelijk en vertrouwd en ben je zo lekker aan hem gewend?
Je bent dit aangegaan er is geen gemakkelijke manier om hier uit te komen, mocht je dat als tip verwachten. Het wordt moeilijk, wat je ook kiest. En dat je ziek wordt van liefdesverdriet, dat is geen reden om dan maar weer te beginnen. Laat je het er op aan komen dat het ooit uitkomt dan wordt dat ook een hel. En blijf je doormodderen dan word je ziek van het liegen en bedriegen. Je zult hoe dan ook een keus moeten maken uit lastige opties.
Maar het lijkt me wel beter voor iedereen een knoop door te hakken en wees dan eens streng en sterk voor jezelf, want je kiest nu steeds de weg van de minste weerstand, die veel gevolgen heeft voor degene waarvan je zegt te houden. Ik hoop dat je geen kinderen hebt?
I
Als je echt met je partner over veel kan praten, moet dit ook in ieder geval als onderwerp op tafel kunnen komen, en in 25 jaar huwelijk HAD dit natuurlijk ook al heel vaak een onderwerp kunnen zijn.
Wat er nu tussengekomen is, is dat je heel lang stiekem hebt gedaan en dat is voor een partner niet te bevatten. Het voelt als verschrikkelijk belazerd, voorgelogen, bedrogen, je partner zal aan alles gaan twijfelen van jou en wat geweest is. Het jarenlang liegen zal een hele zware stempel op alles zetten.
Ik ben heel bang dat het onherstelbaar is. Dit aspect zet helaas alles op zijn kop.
Je had ooit in het begin aan kunnen kaarten dat je verliefd was en toen de discussie kunnen gaan starten met hem.
Dat je dit niet gedaan hebt, is voor mij toch een signaal dat je toch niet zo veel openheid hebt tussen jou en je man en ook het feit dat hij in zoveel jaren nog nooit iets gemerkt heeft, vind ik heeeeeel vreemd.
Wat vond hij ervan dat je zomaar afviel?
Een beetje partner herkent signalen!!
Kijk ook eens naar of je huwelijk wel zo ideaal is. Of is het gemakkelijk en vertrouwd en ben je zo lekker aan hem gewend?
Je bent dit aangegaan er is geen gemakkelijke manier om hier uit te komen, mocht je dat als tip verwachten. Het wordt moeilijk, wat je ook kiest. En dat je ziek wordt van liefdesverdriet, dat is geen reden om dan maar weer te beginnen. Laat je het er op aan komen dat het ooit uitkomt dan wordt dat ook een hel. En blijf je doormodderen dan word je ziek van het liegen en bedriegen. Je zult hoe dan ook een keus moeten maken uit lastige opties.
Maar het lijkt me wel beter voor iedereen een knoop door te hakken en wees dan eens streng en sterk voor jezelf, want je kiest nu steeds de weg van de minste weerstand, die veel gevolgen heeft voor degene waarvan je zegt te houden. Ik hoop dat je geen kinderen hebt?
I
zaterdag 15 september 2007 om 19:36
de laatste reactie daar kan ik wat mee, de andere daar denk ik dan maar bij dat het mensen moeten zijn die de hele dag in alle forumberichten zitten te zoeken waar ze nu weer iemand kunnen afkraken en commentaar kunnen geven, iets anders hebben ze blijkbaar met hun leventje niet te doen.
Ik heb genoeg reacties gelezen en vind het eerlijk gezegd een beetje zonde van mijn tijd om me hier noglanger mee bezig te houden. Je kunt dus plaatsen wat je wil, ik lees het in elk geval niet meer.
Ik heb genoeg reacties gelezen en vind het eerlijk gezegd een beetje zonde van mijn tijd om me hier noglanger mee bezig te houden. Je kunt dus plaatsen wat je wil, ik lees het in elk geval niet meer.
zondag 16 september 2007 om 01:00
quote:lois 1967 schreef op 11 september 2007 @ 09:51:
DAT KAN HEKS!!!
Ik kan me voorstellen dat het voor anderen niet te geloven is. Maar het feit ligt er... Als je dit niet zelf hebt meegemaakt, weet je niet wat een impact het heeft op je hele leven. Niets is meer hetzelfde of zal ooit nog hetzelfde zijn. Het is geen keuze om verliefd te worden op iemand. Je wil ertegen vechten maar het is sterker dan jij zelf bent.Waarmee ik niet wil zeggen dat ik het goedkeur! Heks, trek je niet teveel aan van al die mensen die oordelen. Zonder dat hebben we het al moeilijk genoeg! En schrijf idd mee op het toppic 'twee liefdes...' Je bent welkom daar!
Sterkte, Lois
Voor mij is het inderdaad niet te geloven dat iemand haar partner al tien jaar bedonderd en tegelijk doodleuk beweert dat ze van hem houdt en dat hun huwelijk goed is. Dat huwelijk is niet goed alleen weet hij dat niet. Je kan daar WEL tegen vechten als je maar wil.
En die dooddoener van als je het nooit hebt meegemaakt, ja er zijn nou eenmaal mensen die dat niet willen en dus ook niet zullen meemaken.
Als je echt van iemand houdt, dan kwets je hem niet zo en zet je hem niet zo voor gek maar ben je open en eerlijk. Geef je hem de kans om uit het trio te stappen waar hij nu onwetend inzit . O nee kwartet, er is ook nog een echtgenote die van niks weet.....
DAT KAN HEKS!!!
Ik kan me voorstellen dat het voor anderen niet te geloven is. Maar het feit ligt er... Als je dit niet zelf hebt meegemaakt, weet je niet wat een impact het heeft op je hele leven. Niets is meer hetzelfde of zal ooit nog hetzelfde zijn. Het is geen keuze om verliefd te worden op iemand. Je wil ertegen vechten maar het is sterker dan jij zelf bent.Waarmee ik niet wil zeggen dat ik het goedkeur! Heks, trek je niet teveel aan van al die mensen die oordelen. Zonder dat hebben we het al moeilijk genoeg! En schrijf idd mee op het toppic 'twee liefdes...' Je bent welkom daar!
Sterkte, Lois
Voor mij is het inderdaad niet te geloven dat iemand haar partner al tien jaar bedonderd en tegelijk doodleuk beweert dat ze van hem houdt en dat hun huwelijk goed is. Dat huwelijk is niet goed alleen weet hij dat niet. Je kan daar WEL tegen vechten als je maar wil.
En die dooddoener van als je het nooit hebt meegemaakt, ja er zijn nou eenmaal mensen die dat niet willen en dus ook niet zullen meemaken.
Als je echt van iemand houdt, dan kwets je hem niet zo en zet je hem niet zo voor gek maar ben je open en eerlijk. Geef je hem de kans om uit het trio te stappen waar hij nu onwetend inzit . O nee kwartet, er is ook nog een echtgenote die van niks weet.....
zondag 16 september 2007 om 01:33
Het is eigenlijk net zoiets als AIDS krijgen, seks zonder condoom, mij overkomt het niet.....
Wippen met een minnaar, mijn partner komt er toch niet achter.
Maar hoe vaker en hoe langer je het doet.... de kans dat het je overkomt wordt steeds groter.
Heks,
Jammer dat je wegloopt van de kritiek, want uit de kritiek kan je veel leren. Je kan het er mee eens zijn, of het verwerpen. Jouw reactie doet meer denken aan de welbekende struisvogel. Ik veroordeel je niet hoor. Ik begrijp best dat dit kan gebeuren. Zelfs 10 jaar lang. Ik begrijp wel dat je niet aan de consequenties van ontdekking denkt. Net zoals de roker die hoort dat hij kanker heeft. Ben je bereid de consequenties te aanvaarden? Dat is de enige echte vraag. Een vraag die JIJ jezelf moet stellen. Beeld je eens de dag in dat jouw partner er achter komt.
Wippen met een minnaar, mijn partner komt er toch niet achter.
Maar hoe vaker en hoe langer je het doet.... de kans dat het je overkomt wordt steeds groter.
Heks,
Jammer dat je wegloopt van de kritiek, want uit de kritiek kan je veel leren. Je kan het er mee eens zijn, of het verwerpen. Jouw reactie doet meer denken aan de welbekende struisvogel. Ik veroordeel je niet hoor. Ik begrijp best dat dit kan gebeuren. Zelfs 10 jaar lang. Ik begrijp wel dat je niet aan de consequenties van ontdekking denkt. Net zoals de roker die hoort dat hij kanker heeft. Ben je bereid de consequenties te aanvaarden? Dat is de enige echte vraag. Een vraag die JIJ jezelf moet stellen. Beeld je eens de dag in dat jouw partner er achter komt.
