Van leuke scharrel naar shituationship

Hoi allen,

2024 was een te gek jaar voor mij. 1 jaar daarvoor was mijn relatie uitgegaan die best wat jaren duurde. Toen kwam er iemand op mijn pad, juist wanneer ik het niet verwachtte.
Het was het jaar waarin ik mijzelf leerde kennen op seksueel vlak dankzij deze persoon. Hij mij vrijwel dagelijks appte, soms ging het helemaal nergens over, dan weer over werk, of flirterige appjes (die juist de spanning opvoerde tot onze volgende 'date').

Wij zagen elkaar minstens 1x per week wel. Dat 'vrijblijvende' beviel mij goed, zeker na mijn voorgaande lange relatie was ik niet op zoek naar iets vasts. En voor hem was het ook goed zo. Dus daar was geen twijfel over, geen verwachtingen. Hoewel het voor ons beide duidelijk was dat het vooral om 'lol/seks' ging, had ik het gevoel dat het toch nét iets meer was. Hoe wij elkaar eigenlijk niet los konden laten, zijn omhelzingen, z'n voorhoofdkusjes bij het slapen gaan of wakker worden. Ja óf hij kon dat goed faken en heb ik het totaal verkeerd gevoeld, haha. Ik heb hem enkele keren duidelijk gezegd dat als hij hier niet meer mee verder wil of het 'allemaal wel heeft gezien', dat hij mij dat moet laten weten en niet zomaar verdwijnen.

De situatie is nu 2025. Het was rondom de feestdagen hectisch, dus vlak voor kerst hadden we elkaar nog gezien voor het laatst en we spraken af om elkaar dit jaar weer te zien. Toen wij onze 'nieuwjaars appjes' hebben gestuurd, besloot ik om te vragen van wanneer we elkaar weer 's zien of dat hij dit jaar niet meer wil?
Ik kreeg terug dat hij in het begin even een beetje tijd voor zichzelf wil. En aangezien wij niks hebben kan ik hem daar ook niet op aanspreken en ik wilde ook niet graven naar wát er was gebeurd. Dus heb ik maar gezegd van prima, maar dat ik hoop dat hij wel laat weten als hij me niet meer wilde zien. Toen zei hij 'ja'.

Nu zit ik hier in 4 dagen stilte and counting... Ik ben goed gewend aan hem geraakt. Zo gek vind ik dat na 1 jaar niet. Maar dat is misschien nog wel het ergste, die 'routine' van dagelijks van hem horen, spanning om hem te zien eens per week.. dat is nu even niet.

Ik laat hem met rust. En ergens moet ik vertrouwen dat hij zich zal melden met ja ik wil of nee ik kap het af. Ik merk namelijk dat ik in een negatieve spiraal ben gekomen qua denken over mezelf. Ik denk nu dat ik blijkbaar dus toch niet goed genoeg, leuk genoeg, heet genoeg was. Eigenlijk is niets goed aan mij op dit moment

Ik zit er aan te denken om mij na 1,5/2 weken radiostilte te melden. Kijken wat hij dan zegt. Dan wil ik ook door kunnen zeg maar. Ik ken mijzelf, anders zit ik in maart nog steeds hem tijd te geven bij wijze van. Ik ben iemand die iets wil afsluiten en closure wil, als het tijd is om een hoofdstuk af te sluiten. Nu heb ik een open eind waar ik niks mee kan, behalve zelf invullen mijn brein die overuren maakt met (worst case) scenario's bedenken. Het op deze manier laten en 'ff' vergeten werkt bij mij niet.

Ik ben dit topic gestart om van mensen te horen die wellicht in dezelfde situatie zitten of zich er in herkennen. Hoe ben jij hier mee om gegaan? En hoe lang zou je hem de tijd gunnen voor je jezelf weer even zou laten horen?

(PS: Ik weet dat ik mij dit zelf op de hals heb gebracht, je kunt niet echt iets verwachten van elkaar in zo'n situatie want je hebt feitelijk niks met elkaar, maar diep van binnen doe ik dat dus toch. Dus de "wat had je verwacht of eigen schuld"-reacties, ja ja, is bekend, dus kan men achterwege laten)

Alvast bedankt voor het lezen en meedenken/tips

Groetjes!