Relaties
alle pijlers
verder na vreemdgaan?
dinsdag 12 juni 2007 om 09:40
mijn (ex)vriend is vreemdgegaan,het is bij 1 keer gebleven,ik ben er kapot en hij ook,we houden nog vreselijk veel van elkaar,maar mijn vertrouwen is weg.weet niet wat te doen.ik kan en wil hem niet kwijt,maar hoe moet dat dan? zonder vertrouwen kan je geen relatie hebben,dat zou weer helemaal opgebouwd moeten worden....maar kan dat wel?
ik weet het niet,,
zijn er vrouwen(of mannen) die hetzelfde hebben meegemaakt,en dan bedoel ik niet de verhalen vab"dumpen!!!!!!!!!!!!!!" maar juist de ervaringen van het weer proberen,en vooral hoe??
we zijn beide 36 jaar en komen dus nog niet net kijken,daarom weten we ook hoe bijzonder onze liefde is(was)
ik weet het niet,,
zijn er vrouwen(of mannen) die hetzelfde hebben meegemaakt,en dan bedoel ik niet de verhalen vab"dumpen!!!!!!!!!!!!!!" maar juist de ervaringen van het weer proberen,en vooral hoe??
we zijn beide 36 jaar en komen dus nog niet net kijken,daarom weten we ook hoe bijzonder onze liefde is(was)
dinsdag 12 juni 2007 om 09:45
Wel, lotgenoten zul je hier genoeg tegenkomen.
Voor mij zou het wel verschil maken hoe het zover gekomen is, maar vooral hoe ben je erachter gekomen. Heeft hij het meteen opgebiecht of ben je er toevallig achtergekomen en heeft hij het pas na veel trekken toegegeven.
Ook zijn huidige opstelling t.a.v. jouw gevoel lijkt me belangrijk.
En ja dat je hem voorlopig niet meer vertrouwt is logisch. Maar misschien helpt het als je bedenkt, dat het feit of jij hem wel of niet vertrouwt weinig zegt over zijn (toekomstige) betrouwbaarheid.
Sterkte.
Voor mij zou het wel verschil maken hoe het zover gekomen is, maar vooral hoe ben je erachter gekomen. Heeft hij het meteen opgebiecht of ben je er toevallig achtergekomen en heeft hij het pas na veel trekken toegegeven.
Ook zijn huidige opstelling t.a.v. jouw gevoel lijkt me belangrijk.
En ja dat je hem voorlopig niet meer vertrouwt is logisch. Maar misschien helpt het als je bedenkt, dat het feit of jij hem wel of niet vertrouwt weinig zegt over zijn (toekomstige) betrouwbaarheid.
Sterkte.
dinsdag 12 juni 2007 om 10:00
ben er na vermoedens en veel trekken achter gekomen,viel ook niet meer te ontkennen.
en de oorzaak? hij zit al tijden erg slecht in zijn vel (depressief?) mij niet willen kwetsen en kwijt te raken zijn de redenen geweest om het niet te vertellen.
op dit moment praten we wel over telefoon,we woonden niet samen,hij is dan erg eerlijk en neemt mijn gevoelens serieus en als ik vragen heb beantwoord hij ze ook
en de oorzaak? hij zit al tijden erg slecht in zijn vel (depressief?) mij niet willen kwetsen en kwijt te raken zijn de redenen geweest om het niet te vertellen.
op dit moment praten we wel over telefoon,we woonden niet samen,hij is dan erg eerlijk en neemt mijn gevoelens serieus en als ik vragen heb beantwoord hij ze ook
dinsdag 12 juni 2007 om 10:04
Het is erg vervelend als je vertrouwen beschaamd wordt.
Eigenlijk zit het in ieder mens, deze "zwakheid".
Niemand uitgezonderd, we zijn allemaal in staat om vreemd te gaan.
De een zal echter net op tijd "bij zinnen" komen, terwijl een ander pas achteraf zich wel de haren uit het hoofd zou willen trekken.
Tja, hoe dan verder.
Ten eerste is het belangrijk dat beide partners erkennen en accepteren wat er is gebeurd. Accepteren wil niet meteen zeggen instemmen, maar meer accepteren dat iets een feit is en niet meer terug te draaien valt.
Wat veel mensen niet zullen accepteren, is dat ook de vreemdganger in dit acceptatie proces zit.
Hij/zij zal moeten accepteren dat het "vreemdgaan" deel van de persoon is en dat dit niet meer te ontkennen valt.
Misschien vreemd om te horen, maar ook dat is een moeilijk proces.
Elkaar in dit proces respecteren kan helpen om verder te komen.
Het hoe en waarom is voor zowel de bedrogene als voor de vreemdganger niet te verklaren.
Probeer je te focussen op wat er belangrijk is/was in de relatie.
Wat betekent die relatie voor je.
Waaruit bestaat de relatie.
Wat betekent het hebben van seks binnen deze relatie en wat betekent de seks buiten deze relatie.
Wat zegt de seks buiten de relatie over de relatie, over de vreemdgangen en wat zegt het over de bedrogene.
Spreek naar elkaar uit wat belangrijk is in de relatie en waarom.
Wat heb je nodig om verder te kunnen.
Wat doe je zelf om dat te kunnen en wat moet de ander doen/tonen om dat te kunnen.
Je merkt al wel, veel communiceren.
En probeer vooral de "verwijt" modus te vermijden, dat is contra produktief.
Sterkte *;
Eigenlijk zit het in ieder mens, deze "zwakheid".
Niemand uitgezonderd, we zijn allemaal in staat om vreemd te gaan.
De een zal echter net op tijd "bij zinnen" komen, terwijl een ander pas achteraf zich wel de haren uit het hoofd zou willen trekken.
Tja, hoe dan verder.
Ten eerste is het belangrijk dat beide partners erkennen en accepteren wat er is gebeurd. Accepteren wil niet meteen zeggen instemmen, maar meer accepteren dat iets een feit is en niet meer terug te draaien valt.
Wat veel mensen niet zullen accepteren, is dat ook de vreemdganger in dit acceptatie proces zit.
Hij/zij zal moeten accepteren dat het "vreemdgaan" deel van de persoon is en dat dit niet meer te ontkennen valt.
Misschien vreemd om te horen, maar ook dat is een moeilijk proces.
Elkaar in dit proces respecteren kan helpen om verder te komen.
Het hoe en waarom is voor zowel de bedrogene als voor de vreemdganger niet te verklaren.
Probeer je te focussen op wat er belangrijk is/was in de relatie.
Wat betekent die relatie voor je.
Waaruit bestaat de relatie.
Wat betekent het hebben van seks binnen deze relatie en wat betekent de seks buiten deze relatie.
Wat zegt de seks buiten de relatie over de relatie, over de vreemdgangen en wat zegt het over de bedrogene.
Spreek naar elkaar uit wat belangrijk is in de relatie en waarom.
Wat heb je nodig om verder te kunnen.
Wat doe je zelf om dat te kunnen en wat moet de ander doen/tonen om dat te kunnen.
Je merkt al wel, veel communiceren.
En probeer vooral de "verwijt" modus te vermijden, dat is contra produktief.
Sterkte *;
dinsdag 12 juni 2007 om 10:15
Tja, ik geef zoiets altijd een betere kans als de vreemdganger meteen uit zichzelf opbiecht, dan vind ik de (eventueel geuite) spijt meer oprecht.
En wat de oorzaak betreft doelde ik op de oorzaak (reden/omstandigheden) van het vreemdgaan zelf. (En dat hoef je hier niet te vertellen wat mij betreft)Voor jezelf kun je dan bepalen of je er gezien de omstandigheden nog enig begrip voor kunt hebben.
En verder zou ik zeggen neem alle tijd; laat je niet dwingen en dwing jezelf niet om het weer "goed"te krijgen. Je bent in een enorme shocksituatie geknald. Eerst moet de schok wegebben en dan pas kun je je gevoelens ordenen en duiden. En als je vriend op enig moment in de toekomst gaat roepen of het nou nog niet over is en hoelang het nog gaat duren, zeg je maar simpelweg dat je dat niet weet omdat deze situatie helemaal nieuw voor je is en je er voorheen ook niet over hebt nagedacht omdat je niet had verwacht er ooit in terecht te komen.
En wat de oorzaak betreft doelde ik op de oorzaak (reden/omstandigheden) van het vreemdgaan zelf. (En dat hoef je hier niet te vertellen wat mij betreft)Voor jezelf kun je dan bepalen of je er gezien de omstandigheden nog enig begrip voor kunt hebben.
En verder zou ik zeggen neem alle tijd; laat je niet dwingen en dwing jezelf niet om het weer "goed"te krijgen. Je bent in een enorme shocksituatie geknald. Eerst moet de schok wegebben en dan pas kun je je gevoelens ordenen en duiden. En als je vriend op enig moment in de toekomst gaat roepen of het nou nog niet over is en hoelang het nog gaat duren, zeg je maar simpelweg dat je dat niet weet omdat deze situatie helemaal nieuw voor je is en je er voorheen ook niet over hebt nagedacht omdat je niet had verwacht er ooit in terecht te komen.
dinsdag 12 juni 2007 om 10:17
je hebt het mooi gezegd ,onze relatie was geweldig op alle vlakken ,ook de seks.
maar wat ik nodig heb om verder te kunnen is vertrouwen ,maar ik ben bang dat op de momenten dat we niet samenzijn ik mezelf voortdurend ga afvragen wat hij doet en hem zal willen blijven controleren,en dat is voor niemand goed.
en wat hij zal kunnen doen? eerlijk zijn en open ! maar ...........:(
wat als ik hem niet kan geloven.
ik bedoel in theorie klinkt het logisch,maar in de praktijk zal denk ik altijd de angst blijven bestaan dat hij niet eerlijk is,
en hoe kan ik bereiken dat ik hem kan vertrouwen? ik weet niet wat ik daarvoor nodig heb
dinsdag 12 juni 2007 om 10:23
ik kan er wel begrip voor opbrengen,voor de omstandigehedn,maar niet vreemdgaan zelf,dat is echt zo fout!
en de relatie is nu wel over,hijmoet nu echt aan zichzelf gaan werken..
maar het is zooooooooo moeilijk!!! wil zo graag naar hem toe,maar dat is niet goed!!! (of misschien wel) jeetje wat een emoties,mijn hoofd zegt niet doen!!!! maar mijn hart schreeuwt het uit. moet mezelf haast vastbinden,wil met hem praten en aan kunnen kijken.
en de relatie is nu wel over,hijmoet nu echt aan zichzelf gaan werken..
maar het is zooooooooo moeilijk!!! wil zo graag naar hem toe,maar dat is niet goed!!! (of misschien wel) jeetje wat een emoties,mijn hoofd zegt niet doen!!!! maar mijn hart schreeuwt het uit. moet mezelf haast vastbinden,wil met hem praten en aan kunnen kijken.
dinsdag 12 juni 2007 om 10:54
Ikzelf heb een half jaar geleden hetzelfde meegemaakt. Toen ik erachter kwam dat hij was vreemdgegaan heb ik voor mezelf de voor en nadelen aan hem afgewogen, en ik heb besloten met hem verder te gaan.
Dit is inderdaad moeilijk, maar ja, dat weet je eigenlijk ook wel vantevoren.
Wat ik in het begin heb gedaan is hem alles vragen wat ik wilde weten. Voor mij werkte onwetendheid en het gissen naar hoe of wat totaal averechts. Ik heb nog wel dat ik erg jaloers en wantrouwend ben, en dat zeg ik hem dan ook. Inmiddels is het een halfjaar geleden, en ik had zelf het idee dat ik een beetje in het eerste stadium van kwaadheid, onzekerheid en een rotgevoel bleef hangen. Ik heb er sinds kort dan ook voor gekozen om er niet meer mee bezig te gaan.
Ik kijk nu naar de toekomst, en zo min mogelijk naar het verleden. Het gaat er niet meer om wat er gebeurd is, maar wat we in de toekomst gaan doen. Het gaat om zijn gevoel voor mij nu, en niet om een halfjaar geleden.
kort samengevat: Vraag wat je wil vragen, laat hem weten wanneer je het moeilijk hebt, en als je het idee hebt dat je alles weet wat je te weten kan komen, move on. Ikzelf heb mezelf te lang gekweld met allerlei beelden en gedachtes, en dat is het niet waard. Deze aanpak heeft voor mij in ieder geval gewerkt. En stukje bij beetje komt dat vertrouwen weer een beetje terug.
Dit is inderdaad moeilijk, maar ja, dat weet je eigenlijk ook wel vantevoren.
Wat ik in het begin heb gedaan is hem alles vragen wat ik wilde weten. Voor mij werkte onwetendheid en het gissen naar hoe of wat totaal averechts. Ik heb nog wel dat ik erg jaloers en wantrouwend ben, en dat zeg ik hem dan ook. Inmiddels is het een halfjaar geleden, en ik had zelf het idee dat ik een beetje in het eerste stadium van kwaadheid, onzekerheid en een rotgevoel bleef hangen. Ik heb er sinds kort dan ook voor gekozen om er niet meer mee bezig te gaan.
Ik kijk nu naar de toekomst, en zo min mogelijk naar het verleden. Het gaat er niet meer om wat er gebeurd is, maar wat we in de toekomst gaan doen. Het gaat om zijn gevoel voor mij nu, en niet om een halfjaar geleden.
kort samengevat: Vraag wat je wil vragen, laat hem weten wanneer je het moeilijk hebt, en als je het idee hebt dat je alles weet wat je te weten kan komen, move on. Ikzelf heb mezelf te lang gekweld met allerlei beelden en gedachtes, en dat is het niet waard. Deze aanpak heeft voor mij in ieder geval gewerkt. En stukje bij beetje komt dat vertrouwen weer een beetje terug.
dinsdag 12 juni 2007 om 11:00
dinsdag 12 juni 2007 om 11:00
Loessie, als twee mensen echt van elkaar houden in een relatie, dan is volgens mij hun hoogste prioriteit om 1. niet iets te doen waarvan je weet dat het je partner erg veel pijn zou doen; 2. helemaal open en eerlijk te zijn met je partner.
Daarom, als iemand echt van zijn partner houdt, dan kost het hem volgens mij geen enkele moeite om niet vreemd te gaan. De gedachte dat je je partner bedriegt of pijn doet voelt dan zo afschuwelijk dat je er niet eens aan denkt om zoiets te doen. Je zou jezelf niet meer in de ogen durven kijken. Voel jij dat ook zo?
Als iemand dus vreemd gaat, vind ik dat er altijd wat aan de liefde schort. Ik kan best geloven dat iemand vreemd kan gaan in een 'goede' relatie, en dat je 'best veel' van je partner kunt houden en toch vreemd kunt gaan, maar dat is dan een iets ander soort 'houden van' dan wat ik hierboven bedoelde. Het gaat een stuk minder diep en het is een stuk egoïstischer.
Als je partner vreemdgaat, zit dat 'echte' houden van er volgens mij dus (nog) niet in.
Je kunt dan twee dingen doen: ofwel vrede nemen met het feit dat je een leuke gezellige relatie hebt met iemand die 'op zijn manier' veel van je houdt, maar waarvan je weet dat die liefde niet helemaal is wat ze zou kunnen zijn,
ofwel naar de 'echte' liefde streven. En dat kan dan weer op twee manieren: op zoek gaan naar iemand anders ofwel samen met je huidige partner je relatie zo veel verdiepen dat die echte liefde wel kan ontstaan. Voor dat laatste is dan wel heel veel communicatie en 'moeite' nodig én je partner moet ervoor open staan, want nogal wat mensen/mannen zijn helemaal niet geïnteresseerd in het verdiepen van hun relatie. Zij hebben andere prioriteiten en hun relatie moet vooral makkelijk zijn en niet te veel moeite/tijd kosten.
Zo zie ik het, ik weet niet of ik duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel.
Als ik in jouw schoenen stond, zou ik me afvragen of het - afhankelijk van hoe je je vriend inschat en door er met hem over te praten - al dan niet zin zou hebben om te proberen om de relatie te verdiepen, waardoor je een relatie kunt krijgen waarin de vertrouwenskwestie geen issue meer is, omdat het een vanzelfsprekend iets geworden is. (De oorspronkelijke ontrouw zou dan tot iets goeds geleid hebben ,namelijk een veel betere relatie.)
Maar je kunt er ook voor kiezen om tevreden te zijn met een gezellige maar wat oppervlakkiger relatie, bijvoorbeeld als je denkt dat het verdiepen van je relatie er niet in zit. Alleen zal het dan moeilijk zijn om het vertrouwen te herstellen. (Je kunt natuurlijk ook een open relatie overwegen, maar dat is ook niet vanzelfsprekend.)
En ten slotte kun je ervoor kiezen om naar een andere partner, een 'trouwer exemplaar' op zoek te gaan. Maar of je die ook zult vinden, én of die in andere opzichten ook leuk zal zijn, is weer een onzekerheid.
Het is hoe dan ook een moeilijke situatie voor je en mijn bedenkingen erbij zijn ook geen concrete tips, ik probeer alleen maar om het in een wat ruimere context te plaatsen. Ik wens je veel wijsheid.
Daarom, als iemand echt van zijn partner houdt, dan kost het hem volgens mij geen enkele moeite om niet vreemd te gaan. De gedachte dat je je partner bedriegt of pijn doet voelt dan zo afschuwelijk dat je er niet eens aan denkt om zoiets te doen. Je zou jezelf niet meer in de ogen durven kijken. Voel jij dat ook zo?
Als iemand dus vreemd gaat, vind ik dat er altijd wat aan de liefde schort. Ik kan best geloven dat iemand vreemd kan gaan in een 'goede' relatie, en dat je 'best veel' van je partner kunt houden en toch vreemd kunt gaan, maar dat is dan een iets ander soort 'houden van' dan wat ik hierboven bedoelde. Het gaat een stuk minder diep en het is een stuk egoïstischer.
Als je partner vreemdgaat, zit dat 'echte' houden van er volgens mij dus (nog) niet in.
Je kunt dan twee dingen doen: ofwel vrede nemen met het feit dat je een leuke gezellige relatie hebt met iemand die 'op zijn manier' veel van je houdt, maar waarvan je weet dat die liefde niet helemaal is wat ze zou kunnen zijn,
ofwel naar de 'echte' liefde streven. En dat kan dan weer op twee manieren: op zoek gaan naar iemand anders ofwel samen met je huidige partner je relatie zo veel verdiepen dat die echte liefde wel kan ontstaan. Voor dat laatste is dan wel heel veel communicatie en 'moeite' nodig én je partner moet ervoor open staan, want nogal wat mensen/mannen zijn helemaal niet geïnteresseerd in het verdiepen van hun relatie. Zij hebben andere prioriteiten en hun relatie moet vooral makkelijk zijn en niet te veel moeite/tijd kosten.
Zo zie ik het, ik weet niet of ik duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel.
Als ik in jouw schoenen stond, zou ik me afvragen of het - afhankelijk van hoe je je vriend inschat en door er met hem over te praten - al dan niet zin zou hebben om te proberen om de relatie te verdiepen, waardoor je een relatie kunt krijgen waarin de vertrouwenskwestie geen issue meer is, omdat het een vanzelfsprekend iets geworden is. (De oorspronkelijke ontrouw zou dan tot iets goeds geleid hebben ,namelijk een veel betere relatie.)
Maar je kunt er ook voor kiezen om tevreden te zijn met een gezellige maar wat oppervlakkiger relatie, bijvoorbeeld als je denkt dat het verdiepen van je relatie er niet in zit. Alleen zal het dan moeilijk zijn om het vertrouwen te herstellen. (Je kunt natuurlijk ook een open relatie overwegen, maar dat is ook niet vanzelfsprekend.)
En ten slotte kun je ervoor kiezen om naar een andere partner, een 'trouwer exemplaar' op zoek te gaan. Maar of je die ook zult vinden, én of die in andere opzichten ook leuk zal zijn, is weer een onzekerheid.
Het is hoe dan ook een moeilijke situatie voor je en mijn bedenkingen erbij zijn ook geen concrete tips, ik probeer alleen maar om het in een wat ruimere context te plaatsen. Ik wens je veel wijsheid.
dinsdag 12 juni 2007 om 11:15
Reiger, ik weet dat je het voor 100 % goed bedoelt, maar ik krijg het idee dat jij alles op je eigen relaties betrekt ; jij was in staat vreemd te gaan omdat je relatie niet goed was............. maar dat zegt niets over de redenen vn anderen mensen.......er zijn bijv. mensen die door geiligheid niet meer logisch kunnen denken , of die een beetje meer moeite hebben met oorzaak-gevolg dan een ander. Maar die kunnen zielsveel van hun prtner houden.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 12 juni 2007 om 11:19
Loessie 1,5 jaar geleden heeft mijn man ontdekt dat ik vreemd was gegaan en hij was heel erg boos en verdrietig. Hij is 1 dag weggeweest en wist dat hij toch nog heel veel van mij houdt. Wat ben ik bang geweest dat ik hem kwijt zou zijn. We hebben veel gepraat, elkaar vast gehouden en gehuild.
Hij wil niet achterom kijken, maar vooruit en dat wil ik natuurlijk ook. Soms kan ik me nog heel erg schuldig voelen om het verdriet dat ik hem heb aangedaan, vooral op momenten dat zich zoiets weer in onze omgeving afspeelt.
Misschien raar, maar onze relatie is er beter door geworden (en dat vindt hij ook), maar zou die tijd niet meer over willen doen hoor.
Ik heb het hem niet zelf verteld, omdat ik had gehoopt dat het niet zou uitkomen. Ik was veel te bang dat ik hem kwijt zou zijn als hij het wist en vond dat ik zelf maar met mijn schuldgevoel moest zien te leven.
Hij wil niet achterom kijken, maar vooruit en dat wil ik natuurlijk ook. Soms kan ik me nog heel erg schuldig voelen om het verdriet dat ik hem heb aangedaan, vooral op momenten dat zich zoiets weer in onze omgeving afspeelt.
Misschien raar, maar onze relatie is er beter door geworden (en dat vindt hij ook), maar zou die tijd niet meer over willen doen hoor.
Ik heb het hem niet zelf verteld, omdat ik had gehoopt dat het niet zou uitkomen. Ik was veel te bang dat ik hem kwijt zou zijn als hij het wist en vond dat ik zelf maar met mijn schuldgevoel moest zien te leven.
dinsdag 12 juni 2007 om 11:26
Reiger, ik weet dat je het voor 100 % goed bedoelt, maar ik krijg het idee dat jij alles op je eigen relaties betrekt ; jij was in staat vreemd te gaan omdat je relatie niet goed was.............
BGB, je begrijpt het net omgekeerd! Ik had het hier over een heel andere situatie dan die in mijn eerste huwelijk (dat erg slecht was), ik schreef namelijk dat ik denk dat mensen in een 'goede' relatie ook kunnen vreemdgaan, en dat mensen die 'best veel' van hun partner houden ook kunnen vreeemdgaan.
Ik schreef nergens dat ik vind dat de relatie van TO niet 'goed' is.
Maar ik denk dat als iemand vreemdgaat, het dan geen 'echte liefde' is; ik heb geprobeerd om dat in mijn vorige mail uit te leggen, maar ben er kennelijk niet zo goed in geslaagd. Het is ook niet makkelijk om het over 'liefde' te hebben want de een stelt zich daar wat anders bij voor dan de ander en het woord dekt vele ladingen.
BGB, je begrijpt het net omgekeerd! Ik had het hier over een heel andere situatie dan die in mijn eerste huwelijk (dat erg slecht was), ik schreef namelijk dat ik denk dat mensen in een 'goede' relatie ook kunnen vreemdgaan, en dat mensen die 'best veel' van hun partner houden ook kunnen vreeemdgaan.
Ik schreef nergens dat ik vind dat de relatie van TO niet 'goed' is.
Maar ik denk dat als iemand vreemdgaat, het dan geen 'echte liefde' is; ik heb geprobeerd om dat in mijn vorige mail uit te leggen, maar ben er kennelijk niet zo goed in geslaagd. Het is ook niet makkelijk om het over 'liefde' te hebben want de een stelt zich daar wat anders bij voor dan de ander en het woord dekt vele ladingen.
dinsdag 12 juni 2007 om 11:34
suuzz:dank je voor je reactie..
heb of had je niet heel erg de neiging om je vriend te gaan controleren,en hoe ben je daar mee omgegaan?met controleren bedoel ik bijv. zijn telefoon,ben bang dat ik voortdurend in zal willen kijken,maar zo wil ik niet zijn.
woonden jullie samen? wij niet dus en ben bag voor de momenten dat we niet samen zijn,kan natuurlijk alyijd gebeuren,maar toch.......
en nu? voel je je nu echt zeker en gelukkig? voor 100% of blijft het nog wel erg knagen?
heb of had je niet heel erg de neiging om je vriend te gaan controleren,en hoe ben je daar mee omgegaan?met controleren bedoel ik bijv. zijn telefoon,ben bang dat ik voortdurend in zal willen kijken,maar zo wil ik niet zijn.
woonden jullie samen? wij niet dus en ben bag voor de momenten dat we niet samen zijn,kan natuurlijk alyijd gebeuren,maar toch.......
en nu? voel je je nu echt zeker en gelukkig? voor 100% of blijft het nog wel erg knagen?
dinsdag 12 juni 2007 om 11:39
maatje,ook goed om de andere kant te horen..
kan je me vertellen hoe jij je man hebt overtuigd dat het niet meer zou gebeuren,wat ik me eigenlijk afvraag;kan je daar iemand ven overtuigen?
werd hij er onzeker van,en hoe ging jij daar mee om? ik heb eigenlijk wel 1000 vragen:) weet jij zeker dat het nooit meer gebeurd? en zo ja hoe weet je dat?
kan je me vertellen hoe jij je man hebt overtuigd dat het niet meer zou gebeuren,wat ik me eigenlijk afvraag;kan je daar iemand ven overtuigen?
werd hij er onzeker van,en hoe ging jij daar mee om? ik heb eigenlijk wel 1000 vragen:) weet jij zeker dat het nooit meer gebeurd? en zo ja hoe weet je dat?
dinsdag 12 juni 2007 om 11:46
Loessie: Ik ben erachter gekomen toen ik voor de eerste keer ooit zijn mailbox las, omdat ik een vermoeden had. Ik controleerde in het begin altijd zijn telefoon, en zijn mail, zelfs waar hij bij zat. Ik had er echt schijt aan, en vond dat dat een van de consequenties was.
Met dat controleren ben ik inmiddels opgehouden. Ik vertel hem over mijn onzekerheden wanneer ik die heb. Tevens is het zo dat als zoiets nog een keer zou gebeuren, dat je dat absoluut niet kan tegenhouden. Dus kortom, je kan je wel druk gaan maken, maar dat heeft eigenlijk helemaal geen zin.
Het is heel erg moeilijk om dat blinde vertrouwen weer terug te krijgen, ik heb er ook een tijdje terug een topic hier over geopend, omdat ik het zo moeilijk vond dat ik zo jaloers en wantrouwend ben/was.
Voor mij geld, hij heeft het afgelopen halfjaar echt super zijn best gedaan om het vertrouwen terug te winnen, me te laten weten dat ik de enige ben waar hij van houd. Nu is het mijn beurt om langzaam maar zeker dat vertrouwen weer een beetje terug te geven. Het is heel moeilijk, maar ik wil mijn relatie niet verpesten door zo'n kortstondig iets, ook al is het echt een van de ergste dingen die je kan overkomen.
Laat hem weten wanneer je boos, onzeker, of wat dan ook bent. Daar heb je recht op. Bepaal alleen wel voor jezelf wanneer het genoeg geweest is.
Ik zei vroeger ook altijd, als hij vreemdgaat, ben ik weg. Maar in de praktijk werkt het niet zo makkelijk. Bij iemand blijven na zoiets is moeilijker dan weggaan, maar als je echt heel erg veel van iemand houdt, kan je relatie er ook sterker door worden. Ik en mijn vriend zijn nu echt weer gelukkig samen, en weten doordat we elkaar bijna kwijt waren, juist dat dat echt niet is wat we willen.
Met dat controleren ben ik inmiddels opgehouden. Ik vertel hem over mijn onzekerheden wanneer ik die heb. Tevens is het zo dat als zoiets nog een keer zou gebeuren, dat je dat absoluut niet kan tegenhouden. Dus kortom, je kan je wel druk gaan maken, maar dat heeft eigenlijk helemaal geen zin.
Het is heel erg moeilijk om dat blinde vertrouwen weer terug te krijgen, ik heb er ook een tijdje terug een topic hier over geopend, omdat ik het zo moeilijk vond dat ik zo jaloers en wantrouwend ben/was.
Voor mij geld, hij heeft het afgelopen halfjaar echt super zijn best gedaan om het vertrouwen terug te winnen, me te laten weten dat ik de enige ben waar hij van houd. Nu is het mijn beurt om langzaam maar zeker dat vertrouwen weer een beetje terug te geven. Het is heel moeilijk, maar ik wil mijn relatie niet verpesten door zo'n kortstondig iets, ook al is het echt een van de ergste dingen die je kan overkomen.
Laat hem weten wanneer je boos, onzeker, of wat dan ook bent. Daar heb je recht op. Bepaal alleen wel voor jezelf wanneer het genoeg geweest is.
Ik zei vroeger ook altijd, als hij vreemdgaat, ben ik weg. Maar in de praktijk werkt het niet zo makkelijk. Bij iemand blijven na zoiets is moeilijker dan weggaan, maar als je echt heel erg veel van iemand houdt, kan je relatie er ook sterker door worden. Ik en mijn vriend zijn nu echt weer gelukkig samen, en weten doordat we elkaar bijna kwijt waren, juist dat dat echt niet is wat we willen.
dinsdag 12 juni 2007 om 11:49
En ja, op dat moment woonden we samen, maar we zijn toen apart gaan wonen, om even afstand te nemen, en te kijken wat we nu eigenlijk wilden met onze relatie. Ik ben nu echt gelukkig, we gaan over ongeveer een maand zelfs weer samenwonen! Ik vond het inderdaad erg moeilijk dat ik dan niet altijd wist wat hij deed, waar hij was, etc. Maar als ik hem belde, en dat tegen hem zei, begreep hij dat en beantwoordde mijn vragen.
dinsdag 12 juni 2007 om 11:56
Ik weet niet Loessie of je daar iemand van kan overtuigen, ik (en hij ook) zijn wel overtuigt van onze liefde voor elkaar. Dat je echt je best moet blijven doen voor elkaar en niets als vanzelfsprekend aannemen.
Hij weet ook dat als ik geen liefde meer voor hem zou voelen (échte), dan zou ik niet bij hem kunnen blijven en dat is wederzijds.
Ik zal nooit meer zeggen dat het niet zal gebeuren, want had dit ook nooit van mijzelf verwacht. Ik weet wel dat ik het niet meer wil.
Voor ons heeft het heel veel geholpen om bij elkaar te zijn en om samen erover te praten. Niet dat we altijd op elkaars lip zaten/zitten, want we hebben beide onze eigen drukke bezigheden.
Veel praten en elkaar vasthouden heeft ons dus echt geholpen.
Hij weet ook dat als ik geen liefde meer voor hem zou voelen (échte), dan zou ik niet bij hem kunnen blijven en dat is wederzijds.
Ik zal nooit meer zeggen dat het niet zal gebeuren, want had dit ook nooit van mijzelf verwacht. Ik weet wel dat ik het niet meer wil.
Voor ons heeft het heel veel geholpen om bij elkaar te zijn en om samen erover te praten. Niet dat we altijd op elkaars lip zaten/zitten, want we hebben beide onze eigen drukke bezigheden.
Veel praten en elkaar vasthouden heeft ons dus echt geholpen.
dinsdag 12 juni 2007 om 13:38
Ik vind het ook wel tof dat jij een mening vanuit de andere kant geeft, dat geeft zeker in dit topic duidelijkheid. En inderdaad, je verwacht van jezelf niet dat je zoiets doet, en als het dan toch gebeurd is het niet alleen voor je partner maar ook voor jezelf erg moeilijk. En inderdaad, een garantie dat het nooit meer gebeurd kun je niet geven, dat kan ook niet als je nog niet bent vreemdgegaan, dus wat dat betreft is er geen verschil.
Het vreemdgaan van mijn vriend was in een periode dat het heel slecht tussen ons ging. Ook al is dat geen excuus, een kat in nood maakt gekke sprongen... We hebben hier wel van geleerd dat we moeten praten over dingen die ons dwarszitten, in plaats van altijd maar de lieve vrede willen bewaren.
Wij zijn inderdaad ook heel hard met onze neus op de feiten gedrukt, dat het allemaal niet vanzelfsprekend is en vanzelf gaat. Daardoor is onze relatie sterker geworden dan ooit.
Loessie: ik hoop dat je een beslissing maakt waar jij gelukkig mee kan worden. als dat is om bij je vriend te blijven, het zal niet makkelijk zijn, maar het gaat steeds beter. Als je er beiden voor de volle 100 % voor wil gaan, dan heb je al een goede basis. Ik wens je heel veel sterkte en succes!
dinsdag 12 juni 2007 om 15:10
Is duidelijk een beetje hetzelfde gegaan als bij mij, alleen ik kon hem om de oren slaan met een mailtje dat zo expliciet was dat hij niet anders kon dan toegeven. Hij is vreemdgegaan omdat hij dacht dat het niet meer goed zou komen tussen ons, en bang was om alleen te zijn. Slap excuus,maar we hebben het hier over een vent die vanaf zijn zestiende bijkans doorlopend relaties heeft gehad... Tof dat hij je echt serieus neemt.
woensdag 13 juni 2007 om 20:20
we hebben gisteravond goed gepraat,en besloten om onze relaltie nog een kans te geven.
ik weet dat dit erg moeilijk gaat worden,maar we houden teveel van elkaar om het niet nog een kans te geven...
ik hoop dat het goed gaat en het vertrouwen ooit terugkomt,ik heb nu wel vertrouwen in zijn oprechtheid omtrent deze situatie.
de tijd zal het leren...
ik weet dat dit erg moeilijk gaat worden,maar we houden teveel van elkaar om het niet nog een kans te geven...
ik hoop dat het goed gaat en het vertrouwen ooit terugkomt,ik heb nu wel vertrouwen in zijn oprechtheid omtrent deze situatie.
de tijd zal het leren...
