Verdriet en boosheid om houding zus

Heksie schreef: ↑

10-08-2021 00:24

Ze zijn bang van haar.

Ze worden geslagen? En dan vond je het wel een goed idee als M. zou blijven mantelzorgen?

Het wordt met de minuut gekker

Heksie schreef: ↑

10-08-2021 00:14

Nog een keer. Los van wat ze doet of niet doet: niemand,, maar niemand heeft iemand te behandelen zoals ze mijn ouders behandelt. Daar heb ik moeite mee, en niet met wat ze wel of niet doet.

Je bent er in geen anderhalf jaar geweest. Hoe weet je hoe ze je moeder behandelt? Behalve klachten van moeder?

diyer schreef: ↑

10-08-2021 00:28

Ze worden geslagen? En dan vond je het wel een goed idee als M. zou blijven mantelzorgen?

Het wordt met de minuut gekker

Heksie schreef: ↑

09-08-2021 17:59

De enige wat ze deed is af en toe met mijn ouders naar een specialist gaan, omdat mijn ouders niet zo goed horen en ze soms dingen vergeten.

(...)

De enige oplossing zou zijn dat ze iets meer steun van M zouden krijgen: met hun naar de dokter gaan, wekelijks langs komen, de koelkast controleren of de eetwaren over de datum zijn, helpen met online dingen regelen, bij een operatie hun naar het ziekenhuis brengen, enz. Maar dat wilt M. niet meer.

(...)

Mijn ouders lijden nu veel onder deze situatie.

(...)

Ze weigert nu langs mijn ouders te gaan

(...)

Mijn advies aan A en mijn ouders is de banden met M te verbreken, maar ze willen natuurlijk dat niet. Ik begrijp het. Voor mij was het ook niet makkelijk.

(...)

Het is een situatie die ik niet kan beïnvloeden. Niemand wil anders handelen: mijn ouders willen geen hulp, A wil geen hulp proberen in te kopen en M... daar zal ik geen woorden aan besteden.

Ik heb even wat belangrijke stukjes uit je openingspost naar voren gehaald.
Je schrijft dat je ouders bang zijn voor M. Toch vinden jij, zus A (en je ouders?) het schijnbaar geen probleem om M. vaker in te zetten. Sterker nog, dat lijk je de meest logische oplossing te vinden.

Desondanks adviseer je wel de banden te verbreken (hoe haal je het in je hoofd om dat te zeggen? Hoe kwetsend is dat?) En anderzijds te vinden dat ze meer zou moeten doen. Schiet mij maar lek.

Ik vind het ook wel onredelijk om nu net te doen alsof het er niet om gaat of zij mantelzorg verricht terwijl het daar wel mee begon.

Ik lees al even mee en ik stoor me ook enorm aan het gehak op TO, de enorme projectie over zielige mantelzorgers en haar continu in twijfel trekken. Waar is dat goed voor?

Wat betreft houding zus en hoe daarmee om te gaan: je kunt het contact verbreken en dat heb je ook al gedaan. In deze situatie zou normalisatie van de relatie veel beter zijn maar dan moet je op basis van respect voor elkaar aan mediation beginnen, en dat lijkt in ieder geval van de kant van je oudste zus onmogelijk. In het belang van je ouders zou je nog een poging kunnen doen om dit samen met je jongere zus voor te leggen, of M open staat voor mediation. Desnoods met een Spaanstalig tussenpersoon overgebracht. Daarbij denk ik overigens dat M een heel ander primair probleem ervaart dan jij en A. Jullie denken dat het conflict draait om welke zorg voor ouders geregeld kan worden, terwijl dat voor M alleen het vehikel lijkt om haar gram te halen over wat haar allemaal aangedaan is. Als je niet over hetzelfde onderwerp in gesprek bent, is het uiteraard wachten op conflict. Even los van welk gespreksonderwerp legitiem is.

Verder kan er qua zorg heel veel niet en moet er ook niet geleefd worden in de illusie dat het wel kan. Iedereen bij jullie lijkt koppig, ook jullie ouders, en dat kan nier zo doorgaan. Iemand moet reëel gaan denken.

Extra zorg van kwaliteit is niet flexibel/parttime en daardoor veel te duur. Waanzin dat de dochters dit trouwens moeten ophoesten, laat staan een deel van de dochters. Als M betaald had willen worden voor haar zorg, had ze dat eerder moeten zeggen, ze kan niet ineens gaan verrekenen. Ongetwijfeld doet zij veel meer dan wat jullie zien of wat je ouders je vertellen, maar dit geeft geen pas.

Ouders thuis blijven wonen: kan waarschijnlijk nu al niet meer, althans niet in Spanje. Er is een reële kans dat je ouders er slechter aan toe zijn dan hoe jij hen aan de telefoon ervaart. Hoe schrijnend ook, het wordt dan óf verhuizen naar A of naar jou in de buurt in parttime zorg, óf toch naar een verzorgingshuis in Spanje. Belangrijkste hierin: hoe zien je ouders het reëel voor zich? Wat is hun eigen prognose? Zij kunnen niet verwachten dat dochter(s) alle zorg op zich nemen en daar mogen ze zelf verantwoordelijkheid voor nemen. Spaanse cultuur of niet.

M vaker langs: dat kun je niet opleggen. Punt. En dat moet je gezien de situatie ook totaal niet willen.

Ouders contact verbreken met M: daar staan ze zelf bij. Dat kun je ook niet opleggen, je kunt alleen een luisterend oor bieden en hooguit vertellen waarom jij het contact verbroken hebt. Meer niet. Nogmaals: wat willen je ouders? Als zij willen dat het (vermeende) gescheld stopt, moeten je ouders voor zichzelf opkomen. Eventueel nummerblokkade laten regelen door jou of A mits ze dat zélf aangeven. Jij hebt en houdt alles van horen zeggen. In feite lijkt dit ook ouderenmishandeling. Wat voor hulp is daarbij beschikbaar in Spanje?

Wat kan wel:
Naar je ouders toe: dat moet je gewoon doen. Al ga je maar eens per zes maanden een lang weekend, het is iets. Even in het echt vinger aan de pols houden. Je kunt niet uit hun huis worden gehouden door zus, als je ouders het zelf willen nogmaals. Bovendien, fulltime zorg is ook vaak inwonend, dus wat is zus' probleem precies?

Blijkbaar is er ook een optie die A heeft aangedragen maar daar heb je volgens mij niets over uitgelegd dus daar kan ik niet over oordelen.

Heel veel sterkte, het is een klotesituatie. Als zussen bij elkaar in de buurt wonen, is dit soort wrevel over zorg voor ouders op leeftijd al een bron van conflict, en bij jullie wordt het helemaal erg door ieders dikke gebruiksaanwijzing en de afstand.

Macarinata schreef: ↑

10-08-2021 05:03

Ik lees al even mee en ik stoor me ook enorm aan het gehak op TO, de enorme projectie over zielige mantelzorgers en haar continu in twijfel trekken. Waar is dat goed voor?

Mensen reageren zo omdat het veel voorkomt dat familieleden die ver weg wonen geen realistisch idee hebben van de situatie van mantelzorg ontvangers. Het is vaak veel slechter dan men op afstand denkt. Ook is het heel makkelijk om het gewicht van de zorg (fysiek, emotioneel en psychisch) te onderschatten. Elke dag langskomen en van alles doen kan écht heel zwaar zijn. Als ouderen dan ook nog klagen dat persoon X niets doet of amper komt… Dan kan ik me de reactie van M echt heel goed voorstellen.

Macarinata schreef: ↑

10-08-2021 05:03

Ik lees al even mee en ik stoor me ook enorm aan het gehak op TO, de enorme projectie over zielige mantelzorgers en haar continu in twijfel trekken. Waar is dat goed voor?

[…]

Dit kwam omdat TO erg makkelijk denkt dat zus bepaalde dingen wel gewoon even moet doen. Zus heeft aangegeven dat niet meer te willen doen, om wat voor reden dan ook. Dus daar heeft TO het dan mee te doen.

Nu heeft TO het topic veranderd en is dat blijkbaar helemaal geen issue meer, maar oorspronkelijk ging een groot deel van de zeer lange OP daar over.

Macarinata schreef: ↑

10-08-2021 05:03

Ik lees al even mee en ik stoor me ook enorm aan het gehak op TO, de enorme projectie over zielige mantelzorgers en haar continu in twijfel trekken. Waar is dat goed voor?

Wat betreft houding zus en hoe daarmee om te gaan: je kunt het contact verbreken en dat heb je ook al gedaan. In deze situatie zou normalisatie van de relatie veel beter zijn maar dan moet je op basis van respect voor elkaar aan mediation beginnen, en dat lijkt in ieder geval van de kant van je oudste zus onmogelijk. In het belang van je ouders zou je nog een poging kunnen doen om dit samen met je jongere zus voor te leggen, of M open staat voor mediation. Desnoods met een Spaanstalig tussenpersoon overgebracht. Daarbij denk ik overigens dat M een heel ander primair probleem ervaart dan jij en A. Jullie denken dat het conflict draait om welke zorg voor ouders geregeld kan worden, terwijl dat voor M alleen het vehikel lijkt om haar gram te halen over wat haar allemaal aangedaan is. Als je niet over hetzelfde onderwerp in gesprek bent, is het uiteraard wachten op conflict. Even los van welk gespreksonderwerp legitiem is.

Verder kan er qua zorg heel veel niet en moet er ook niet geleefd worden in de illusie dat het wel kan. Iedereen bij jullie lijkt koppig, ook jullie ouders, en dat kan nier zo doorgaan. Iemand moet reëel gaan denken.

Extra zorg van kwaliteit is niet flexibel/parttime en daardoor veel te duur. Waanzin dat de dochters dit trouwens moeten ophoesten, laat staan een deel van de dochters. Als M betaald had willen worden voor haar zorg, had ze dat eerder moeten zeggen, ze kan niet ineens gaan verrekenen. Ongetwijfeld doet zij veel meer dan wat jullie zien of wat je ouders je vertellen, maar dit geeft geen pas.

Ouders thuis blijven wonen: kan waarschijnlijk nu al niet meer, althans niet in Spanje. Er is een reële kans dat je ouders er slechter aan toe zijn dan hoe jij hen aan de telefoon ervaart. Hoe schrijnend ook, het wordt dan óf verhuizen naar A of naar jou in de buurt in parttime zorg, óf toch naar een verzorgingshuis in Spanje. Belangrijkste hierin: hoe zien je ouders het reëel voor zich? Wat is hun eigen prognose? Zij kunnen niet verwachten dat dochter(s) alle zorg op zich nemen en daar mogen ze zelf verantwoordelijkheid voor nemen. Spaanse cultuur of niet.

M vaker langs: dat kun je niet opleggen. Punt. En dat moet je gezien de situatie ook totaal niet willen.

Ouders contact verbreken met M: daar staan ze zelf bij. Dat kun je ook niet opleggen, je kunt alleen een luisterend oor bieden en hooguit vertellen waarom jij het contact verbroken hebt. Meer niet. Nogmaals: wat willen je ouders? Als zij willen dat het (vermeende) gescheld stopt, moeten je ouders voor zichzelf opkomen. Eventueel nummerblokkade laten regelen door jou of A mits ze dat zélf aangeven. Jij hebt en houdt alles van horen zeggen. In feite lijkt dit ook ouderenmishandeling. Wat voor hulp is daarbij beschikbaar in Spanje?

Wat kan wel:
Naar je ouders toe: dat moet je gewoon doen. Al ga je maar eens per zes maanden een lang weekend, het is iets. Even in het echt vinger aan de pols houden. Je kunt niet uit hun huis worden gehouden door zus, als je ouders het zelf willen nogmaals. Bovendien, fulltime zorg is ook vaak inwonend, dus wat is zus' probleem precies?

Blijkbaar is er ook een optie die A heeft aangedragen maar daar heb je volgens mij niets over uitgelegd dus daar kan ik niet over oordelen.

Heel veel sterkte, het is een klotesituatie. Als zussen bij elkaar in de buurt wonen, is dit soort wrevel over zorg voor ouders op leeftijd al een bron van conflict, en bij jullie wordt het helemaal erg door ieders dikke gebruiksaanwijzing en de afstand.

Ik ben het hier mee eens. Heksie, ik heb je een pb verzonden.

Heksie schreef: ↑

09-08-2021 22:50

Je hebt het het ook niet begrepen. Het gaat niet om mantelzorg geven. Mijn frustratie is dat niet. Het wordt steeds erop gehamerd en ik reageer weer erop. Maar mijn verdriet en frustratie is het gebrek aan respect naar mijn ouders toe. Als M geen hulp wil geven, prima. Maar dan kom maar met een reële voorstel en vooral, respecteer je ouders, al krijg je je zin niet.

Jawel hoor, later kwamen andere zaken als redenen boven poppen toen mensen het anders zagen dan jij op dat vlak.
En ze hoeft ook geen opties aan te dragen die jij reeel acht, ze moet namelijk helemaal niets. En als zo'n naar mens is als je steeds beweert, sowieso beter voor iedereen.

havermout1 schreef: ↑

10-08-2021 06:13

Mensen reageren zo omdat het veel voorkomt dat familieleden die ver weg wonen geen realistisch idee hebben van de situatie van mantelzorg ontvangers. Het is vaak veel slechter dan men op afstand denkt. Ook is het heel makkelijk om het gewicht van de zorg (fysiek, emotioneel en psychisch) te onderschatten. Elke dag langskomen en van alles doen kan écht heel zwaar zijn. Als ouderen dan ook nog klagen dat persoon X niets doet of amper komt… Dan kan ik me de reactie van M echt heel goed voorstellen.

Projectie dus, in dit specifieke geval hoeft dat helemaal niet zo te zijn, maar jullie hebben al voor to besloten dat het wel zo is.

Janiva schreef: ↑

10-08-2021 10:29

Projectie dus, in dit specifieke geval hoeft dat helemaal niet zo te zijn, maar jullie hebben al voor to besloten dat het wel zo is.

De enige oplossing zou zijn dat ze iets meer steun van M zouden krijgen: met hun naar de dokter gaan, wekelijks langs komen, de koelkast controleren of de eetwaren over de datum zijn, helpen met online dingen regelen, bij een operatie hun naar het ziekenhuis brengen, enz. Maar dat wilt M. niet meer.

In eerste instantie werd gesproken over taken voor de zus. Het komt niet zomaar uit de lucht vallen.

Janiva schreef: ↑

10-08-2021 10:29

Projectie dus, in dit specifieke geval hoeft dat helemaal niet zo te zijn, maar jullie hebben al voor to besloten dat het wel zo is.

Als M niet wil om welke reden dan ook, dan kan TO van alles willen en vinden dat hoort, maar zo werkt dat niet. Heeft niet met projectie te maken.

dana299 schreef: ↑

10-08-2021 10:39

De enige oplossing zou zijn dat ze iets meer steun van M zouden krijgen: met hun naar de dokter gaan, wekelijks langs komen, de koelkast controleren of de eetwaren over de datum zijn, helpen met online dingen regelen, bij een operatie hun naar het ziekenhuis brengen, enz. Maar dat wilt M. niet meer.

In eerste instantie werd gesproken over taken voor de zus. Het komt niet zomaar uit de lucht vallen.

Precies.

Het is eigenlijk wel eigenaardig om dingen van iemand te verwachten die blijkbaar al decennia geestelijk niet alles op een rijtje heeft.

Het is heel raar om in 1 en hetzelfde epistel te zeggen dat iemand meer moet doen. Maar dat je diezelfde persoon ook moet blokkeren uit je leven. Dat gaat namelijk niet samen en wekt de indruk dat de persoon die het schrijft de situatie niet (meer) objectief kan beoordelen en gedreven wordt door veel te sterke emoties die met de werkelijkheid weinig meer te maken hebben.

diyer schreef: ↑

10-08-2021 11:29

Het is heel raar om in 1 en hetzelfde epistel te zeggen dat iemand meer moet doen. Maar dat je diezelfde persoon ook moet blokkeren uit je leven. Dat gaat namelijk niet samen en wekt de indruk dat de persoon die het schrijft de situatie niet (meer) objectief kan beoordelen en gedreven wordt door veel te sterke emoties die met de werkelijkheid weinig meer te maken hebben.

Ik projecteer nu, dat realiseer ik me, maar het doet mij denken aan een situatie die ik in mijn schoonfamilie meemaak. Mijn schoonzussen(zussen van elkaar) kunnen niet met elkaar door een deur, de een wil absoluut niets meer met de ander te maken hebben. Maar de ander is mantelzorger voor schoonvader en dan moet er omheen overlegd worden wat wie wanneer wat doet. Mijn man fungeert als een soort tussenpersoon, dat houdt in dat hij alleen maar boodschapper is, maar hij heeft wel duidelijk gemaakt dat hij geen standpunten inneemt. Best moeilijk, want beide zussen zijn geneigd om hem mee te trekken in hun conflict. Maar hij houdt het heel diplomatiek af. Hij geeft alleen door wie wanneer schoonvader op sleeptouw neemt en dat is het.

En jij gaat zelf minimaal elke maand ff heen en weer om hand en span diensten te verlenen of uit respect voor hun grijze haren?