Relaties
alle pijlers
Verdriet om verbroken relatie
maandag 7 februari 2022 om 15:05
Dit weekend was ik voor het eerst alleen sinds de scheiding. En ik voel me zo vreselijk verdrietig. Ik weet rationeel dat het beter is dat we uit elkaar zijn maar het voelt nu allemaal zo vreselijk zinloos en oneerlijk. Ik heb het gevoel dat we het nooit echt geprobeerd hebben samen. Dat we nu veel te makkelijk de handdoek in de ring gooien en onze kinderen daar de dupe van zijn.
Vrienden beuren me op met lieve berichten. Maar die gaan allemaal over die rationele kant. Ik blijf ook maar malen over mijn ex en over de dingen die er speelden. Hadden we niet een ander gesprek kunnen voeren en was het dan beter gegaan?
Ik weet dat het vanzelf slijt, maar hoe kom je nou die eerste dagen door?
Vrienden beuren me op met lieve berichten. Maar die gaan allemaal over die rationele kant. Ik blijf ook maar malen over mijn ex en over de dingen die er speelden. Hadden we niet een ander gesprek kunnen voeren en was het dan beter gegaan?
Ik weet dat het vanzelf slijt, maar hoe kom je nou die eerste dagen door?
maandag 7 februari 2022 om 15:14
Ik vind het ook zo heftig dat het allemaal nog niet rond is maar we nu al wel gescheiden leven. Krijg daardoor ineens allemaal gedachten dat er toch een ander is. En tegelijkertijd zegt mijn ex wel steeds het allerliefste het kerngezin bij elkaar te willen houden. Waarom dan niet de relatie nog een kans geven?
maandag 7 februari 2022 om 15:31
Het klinkt voor mij alsof jullie te snel gescheiden zijn. Scheiden doe je imo pas als de onverschilligheid is toegeslagen, dat lijkt me bij jullie (nog?) niet aan de orde.
Ook je ex beweert nog het kerngezin bij elkaar te willen houden, dan maak je je daar toch hard voor? Ik weet de redenen niet van de scheiding van maar ik krijg het idee dat zéker jij nog lang niet zo ver bent.
Ook je ex beweert nog het kerngezin bij elkaar te willen houden, dan maak je je daar toch hard voor? Ik weet de redenen niet van de scheiding van maar ik krijg het idee dat zéker jij nog lang niet zo ver bent.
.
maandag 7 februari 2022 om 17:03
Zijn jullie al gescheiden? (Edit, ik lees nu dat het nog loopt)
Ik herken dit overigens wel. Hoort bij het rouwen en de verwerking. Geef het tijd. Ik dacht dat ik nooit meer blij zou kunnen zijn tijdens en na mijn scheiding, maar nu jaren later bent ik echt blij dat we niet meer samen zijn. En dat inzicht kwam echt zodra de scheiding achter de rug was. Jullie hebben niet voor niets besloten om uit elkaar te gaan.
Je komt niet zomaar tot zo’n beslissing.
Sterkte!
Ik herken dit overigens wel. Hoort bij het rouwen en de verwerking. Geef het tijd. Ik dacht dat ik nooit meer blij zou kunnen zijn tijdens en na mijn scheiding, maar nu jaren later bent ik echt blij dat we niet meer samen zijn. En dat inzicht kwam echt zodra de scheiding achter de rug was. Jullie hebben niet voor niets besloten om uit elkaar te gaan.
Je komt niet zomaar tot zo’n beslissing.
Sterkte!
maandag 7 februari 2022 om 19:13
Nee formeel is het allemaal nog niet afgerond, maar we zijn in de praktische dingen al wel heel erg ver. Het is ook wel een heel lang proces geweest. Ik voel me ook schuldig naar de kinderen, omdat het al zo lang speelt. Ik had misschien wel beter moeten weten als moeder.
Mijn ex is iemand die emotioneel altijd maar heel beperkt beschikbaar is. Hij is ook altijd heel veel bezig met zijn werk, dat is een echte passie voor hem. In het begin van de relatie kon ik daar goed mee omgaan, maar juist nadat de kinderen geboren zijn merk ik dat mijn behoefte daarin gewoon totaal veranderd is. Ik heb zelf wel therapie gehad, wij niet samen. Sex hebben we sinds de conceptie van de tweede niet meer gehad, er is echt helemaal niets meer.
Sinds we besloten hebben om te scheiden gaat het eigenlijk veel beter en kunnen we eigenlijk best goed samenwerken om alles te regelen. Ik dacht dat ik me daardoor ook wel goed bij de scheiding kon neerleggen maar alles komt nu ineens zo rauw binnen. Ik weet gewoon niet waar ik met mijn verdriet naartoe moet.
Mijn ex is iemand die emotioneel altijd maar heel beperkt beschikbaar is. Hij is ook altijd heel veel bezig met zijn werk, dat is een echte passie voor hem. In het begin van de relatie kon ik daar goed mee omgaan, maar juist nadat de kinderen geboren zijn merk ik dat mijn behoefte daarin gewoon totaal veranderd is. Ik heb zelf wel therapie gehad, wij niet samen. Sex hebben we sinds de conceptie van de tweede niet meer gehad, er is echt helemaal niets meer.
Sinds we besloten hebben om te scheiden gaat het eigenlijk veel beter en kunnen we eigenlijk best goed samenwerken om alles te regelen. Ik dacht dat ik me daardoor ook wel goed bij de scheiding kon neerleggen maar alles komt nu ineens zo rauw binnen. Ik weet gewoon niet waar ik met mijn verdriet naartoe moet.
maandag 7 februari 2022 om 19:46
Heel logisch dat je dit nu hebt. Dit hoort er helaas echt bij.
Ik wist destijds ook niet meer waar ik het moest zoeken van verdriet. Maar geloof me, het wordt echt beter.
Uit jouw antwoord blijkt wel dat het wel een weloverwogen keuze is geweest. Ik denk dat je je daar aan vast moet houden.
Knuffel!
Ik wist destijds ook niet meer waar ik het moest zoeken van verdriet. Maar geloof me, het wordt echt beter.
Uit jouw antwoord blijkt wel dat het wel een weloverwogen keuze is geweest. Ik denk dat je je daar aan vast moet houden.
Knuffel!
maandag 7 februari 2022 om 19:52
Het is nu ineens echt. Praktisch zijn jullie al een mooi eind op weg maar nu het definitief wordt voel je aan alles dat je niet alleen afscheid neemt van je levenspartner, je maatje, degene waar je ooit meer dan genoeg van hield om kinderen mee te maken maar je neemt ook afscheid van een toekomst, een plaatje, dromen en fantasieën. Dat is best even heel pijnlijk.
Als je er met vriendinnen over praat kun je het gesprek ook sturen. "Ik hoef geen praktische tips, ik wil gewoon even verdrietig zijn".
Als je er met vriendinnen over praat kun je het gesprek ook sturen. "Ik hoef geen praktische tips, ik wil gewoon even verdrietig zijn".
.
woensdag 9 februari 2022 om 17:51
Je bent dus al emotioneel van geliefden naar exen getransformeerd. Fijn dat dat goed loopt (lord knows, dat is lastig genoeg!). Maar verwar dat niet met dat er nog iets is tussen jullie wat opnieuw kan bloeien, want zoals ik het lees zijn jullie als geliefden echt totaal passé.Justi82 schreef: ↑07-02-2022 19:13
Mijn ex is iemand die emotioneel altijd maar heel beperkt beschikbaar is. Hij is ook altijd heel veel bezig met zijn werk, dat is een echte passie voor hem. In het begin van de relatie kon ik daar goed mee omgaan, maar juist nadat de kinderen geboren zijn merk ik dat mijn behoefte daarin gewoon totaal veranderd is. Ik heb zelf wel therapie gehad, wij niet samen. Sex hebben we sinds de conceptie van de tweede niet meer gehad, er is echt helemaal niets meer.
Sinds we besloten hebben om te scheiden gaat het eigenlijk veel beter en kunnen we eigenlijk best goed samenwerken om alles te regelen.
zondag 13 februari 2022 om 10:49
Dankjewel voor je bericht. Ik moest daar even goed over nadenken maar ik denk dat ik het begrijp en dat je gelijk hebt.DS1971 schreef: ↑09-02-2022 17:51Je bent dus al emotioneel van geliefden naar exen getransformeerd. Fijn dat dat goed loopt (lord knows, dat is lastig genoeg!). Maar verwar dat niet met dat er nog iets is tussen jullie wat opnieuw kan bloeien, want zoals ik het lees zijn jullie als geliefden echt totaal passé.
zondag 13 februari 2022 om 10:49
Dankjewel. Het gaat met ups en downs maar ik kom er wel.
zondag 13 februari 2022 om 15:13
Serieus? Dan ben al veel te ver hoor, want dan is het echt ieder voor zich en God voor ons allen. Het is echt beter om te scheiden voor de onverschilligheid, verbittering en rancune al een onderdeel van de relatie is. Ze moeten sowieso nog samen verder als ouders van hun kinderen. Liever in harmonie, dan dat de relatie al verzuurd is.Rooss4.0 schreef: ↑07-02-2022 15:31Het klinkt voor mij alsof jullie te snel gescheiden zijn. Scheiden doe je imo pas als de onverschilligheid is toegeslagen, dat lijkt me bij jullie (nog?) niet aan de orde.
Ook je ex beweert nog het kerngezin bij elkaar te willen houden, dan maak je je daar toch hard voor? Ik weet de redenen niet van de scheiding van maar ik krijg het idee dat zéker jij nog lang niet zo ver bent.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 8 maart 2022 om 10:57
Ik vind het nu wel weer even heel erg moeilijk. Mijn ex trekt zich nu helemaal terug en communiceert helemaal niet meer. Voor mij voelt het nog steeds niet afgerond en ik zou graag erkenning krijgen voor mijn kant van het verhaal.
Rationeel weet ik wel dat ik dat idee moet loslaten, dat mijn ex niet de persoon is om die erkenning te geven. Maar toch voelt dat heel moeilijk en pijnlijk.
Rationeel weet ik wel dat ik dat idee moet loslaten, dat mijn ex niet de persoon is om die erkenning te geven. Maar toch voelt dat heel moeilijk en pijnlijk.
dinsdag 8 maart 2022 om 11:08
Het voelt dan of ik nu alwéér degene ben die zich maar moet plooien en aanpassen om het co-ouderschap soepel en nog met een klein beetje warmte te laten verlopen.
En ik weet dat mijn ex niet anders kan. Maar het zou zo fijn zijn om daarin gezien te worden - juist ook door de andere ouder van mijn kinderen.
En ik weet dat mijn ex niet anders kan. Maar het zou zo fijn zijn om daarin gezien te worden - juist ook door de andere ouder van mijn kinderen.
dinsdag 8 maart 2022 om 11:19
Dan leg jij onverschilligheid heel anders uit dan ik. Rancune en verbittering horen niet bij onverschilligheid, het is juist haat, de verknipte vorm van houden van.dianaf schreef: ↑13-02-2022 15:13Serieus? Dan ben al veel te ver hoor, want dan is het echt ieder voor zich en God voor ons allen. Het is echt beter om te scheiden voor de onverschilligheid, verbittering en rancune al een onderdeel van de relatie is. Ze moeten sowieso nog samen verder als ouders van hun kinderen. Liever in harmonie, dan dat de relatie al verzuurd is.
Als je onverschillig kunt zijn maken de acties van de ander niet meer uit en hoef je dus ook niet te haten.
.
