Relaties
alle pijlers
Verdrietig einde van relatie
vrijdag 29 november 2024 om 07:23
Ik heb vannacht mijn relatie definitief beëindigt. Of vannacht, vannacht werd mijn geliefde (toen nog) na 3 flessen wijn en een lading andere troep door de politie uit huis verwijderd en op mijn verzoek bij een hotel gedropt. Mijn dochter en schoonzoon hebben de politie gebeld na een ruzie en handgemeen tussen mij en ex. Ik denk ex.
Al sinds onze relatie en daarvoor kampt hij met ernstige verslavingen die zich afwisselen in gebruik. Het is een functioneel verslaafde met lieve en goede kanten. Hij heeft een bipolaire stoornis met diagnose.
Met drank en coke is hij van mening recht te hebben op seks. Ik wil dat niet. Ik voel mij dan een gebruiksvoorwerp. Dat is in nuchtere toestand ook vaak besproken. Helaas ging het vannacht weer mis en heb ik hem van mij weggemept.
Afijn. Na een nachtje terug wandelen in de hoop dat hij nuchter zou worden, heb ik hem zojuist in zijn auto laten vertrekken. Want er kwam geen sorry. Alles is mijn schuld en ik heb hem verneukt door hem mee te laten nemen. Hij heeft mij de hele nacht geterroriseerd met appjes waarop ik hem heb geblokkeerd.
Ik weet niet wat ik precies wil horen of schrijven. Als gezin houden we al heel lang voor de buitenwereld verborgen hoe ernstig zijn verslavingen zijn. Voor de buitenwereld is het een joviale gast met mooie verhalen die hard werkt en van zijn gezin houdt.
Ik heb hem ook al vaker de deur gewezen. En was toch het weekdier dat de deur weer open zette.
Al sinds onze relatie en daarvoor kampt hij met ernstige verslavingen die zich afwisselen in gebruik. Het is een functioneel verslaafde met lieve en goede kanten. Hij heeft een bipolaire stoornis met diagnose.
Met drank en coke is hij van mening recht te hebben op seks. Ik wil dat niet. Ik voel mij dan een gebruiksvoorwerp. Dat is in nuchtere toestand ook vaak besproken. Helaas ging het vannacht weer mis en heb ik hem van mij weggemept.
Afijn. Na een nachtje terug wandelen in de hoop dat hij nuchter zou worden, heb ik hem zojuist in zijn auto laten vertrekken. Want er kwam geen sorry. Alles is mijn schuld en ik heb hem verneukt door hem mee te laten nemen. Hij heeft mij de hele nacht geterroriseerd met appjes waarop ik hem heb geblokkeerd.
Ik weet niet wat ik precies wil horen of schrijven. Als gezin houden we al heel lang voor de buitenwereld verborgen hoe ernstig zijn verslavingen zijn. Voor de buitenwereld is het een joviale gast met mooie verhalen die hard werkt en van zijn gezin houdt.
Ik heb hem ook al vaker de deur gewezen. En was toch het weekdier dat de deur weer open zette.
zaterdag 30 november 2024 om 21:55
Dank je wel. Ik heb hulp via het wijkteam. Al een tijdje. Voor zoon zal ik kijken of we meer kunnen doen.
zaterdag 30 november 2024 om 22:26
Goed dat je het begrijpt en accepteert dat we zo praten. Dat betekent dat je kop al uit het zand is en nu moet je wel aan jezelf werken, voor je kinderen.
Dat is de enige weg vooruit. Veel sterkte, en hopelijk kijk je over een jaartje terug met rust en ben je dan gelukkig. Een jaar is zo voorbij.
zondag 1 december 2024 om 07:23
Mag ik vragen waarom het wijkteam al betrokken was?
Wat iedereen schrijft over het copingsmechanisme van je zoon, klopt helaas wel.
Het kan zijn dat nu meer specialistische hulp nog te vroeg is. Jouw kinderen moeten, net als jij, ook eerst gaan landen. Vaak komt er pas veel meer naar boven als het veilig is. Je zoon was 3 toen je met deze man een relatie kreeg dus hij weet niet beter en is hierin zeker getraumatiseerde. Er zijn tegenwoordig goede trauma behandelingen voor kinderen.
Maar niet alles tegelijk nu. Een goede eerste stap nu is wat je al doet: de deur dicht houden en doorzetten. Spreek het ook uit naar je kinderen. Vertel ze dat dit enorm schadelijk is, dat je dit nooit had moeten accepteren en dat het nu voorbij is omdat je dit nooit meer gaat accepteren, dat jij maar zeker ook zij dit niet verdienen en dit nooit hadden moeten meemaken. Dat het je spijt en dat het vanaf nu voorbij is.
Hiermee geef je je kinderen de ruimte hun gevoelens er te laten zijn en pak jij tevens je regie terug in je moederrol, dat jij voor hen zorgt ipv andersom.
En door dit uit te spreken naar hen heb je een enorme stok achter de deur. Want eenmaal uitgesproken dan kun je die belofte ook niet verbreken.
Is de vader van de kinderen nog betrokken? En zoja, wat weet hij hiervan?
Ik heb zo met je te doen, het is ontzettend zwaar om hier door heen te gaan. Heb je fijne mensen om je heen die je kunnen steunen en troosten?
zondag 1 december 2024 om 07:33
zondag 1 december 2024 om 08:06
9 jarigen denken zo niet! Je 9 jarige weet niet beter. Dit is gewoon de realiteit van het leven voor je 9 jarige, die denkt al dat dit normaal gedrag is, dat het normaal is om een agressieve alcoholverslaafde in zijn leven te hebben want zijn moeder zal het wel best weten. Denkt hij.Away schreef: ↑30-11-2024 20:18Mijn 9 jarige is erg empathisch en vindt het vooral heel erg voor hem dat hij zoveel verdriet en problemen heeft dat hij niet kan voelen. En daarom zoveel alcohol drinkt. Hij is nooit bang voor hem geweest, hij heeft wel verdriet omdat er ruzie is.
Mijn 16 jarige is vooral boos dat het zover komt. Die baalt vooral. En is teleurgesteld in hem.
Ik weet dat dit traumatisch is en dat het niet goed is.
Uiteraard is hij wel bang voor hem. Niet voor zichzelf, niet dat hij hem pijn zou doen maar dat hij weer te veel gaat drinken, dat er weer ruzie gaat komen, dat hij zijn moeder weer pijn gaat doen.
En je 16 jarige is niet alleen teleurgesteld in hem maar toch ook in jou. Omdat je die man in hun leven hebt toegelaten.
Het is nu het moment om dat goed te maken!
Zet je kinderen nu eens eindelijk op de eerste plaats en gun hen rust, een veilige thuis. Die vent moet jou niet komen vragen hoe het met je gaat.
Je kinderen hebben traumatische ervaringen moeten doorstaan door hem. Ban die man uit hun leven!
Zoals ik al zei heb ik ook zo'n vent op 16 het huis uit gezet.
dinsdag 3 december 2024 om 16:56
Misschien heb je iets aan mijn verhaal over opgroeien met een ouder met een verslaving, Away. Ik had een verslaafde ouder gedurende mijn puberteit. Daar is nooit enige vorm van agressie bij komen kijken. Het was meer een verslaafde die in zichzelf keerde. In mijn omgeving spraken we nooit over ons probleem, maar het voelde erg als míjn probleem. Ik hield in de gaten hoe de vlag erbij hing vanaf het moment dat ik thuis was: hoe is de sfeer, is er gedronken, hoeveel etc. Ik liep (weet ik achteraf) continu op mijn tenen. Ik was altijd bang dat het verkeerd ging, op welke manier dan ook. Ik was alert. Ik voelde me onvoldoende gesteund en gezien door mijn andere ouder, die het lastig vond het probleem te erkennen. We hadden het er zo goed als nooit over. Ik trok me terug en ging soms gewoon de deur uit, alleen maar om niet thuis te hoeven zijn. Ik bleef hangen op school om niet naar huis te hoeven gaan, terwijl mijn cijfers goed waren. Ik heb me vaak alleen gevoeld. Ik was een lief, braaf, slim kind, waaraan niemand ooit zou merken dat er iets aan de hand was, daar zorgde ik wel voor. En ik heb nooit aandacht gevraagd voor mij, wat er in mijn leven speelde, omdat er iets "groters" was, dat ernstiger en belangrijker voelde. Ik heb veel alleen opgelost. En ben sneller volwassen geworden dan nodig was. Dus tja, onveilig in de zin van geweld, of zelfs maar schreeuwen of ruzie: nooit aan de hand geweest. Maar heb ik me - achteraf gezien - onveilig gevoeld? 1000%. Het onvoorspelbare, de angst voor "wat als", het niet weten hoe het ooit zou stoppen, het niet gewoon kind kunnen zijn, het totale gebrek aan ruimte en aandacht voor mij, het verantwoordelijkheidsgevoel, het min of meer doen alsof het probleem er niet is door mijn andere ouder: het is een flinke rugzak aan onveilige gevoelens. En ik kan je zeggen dat dat nog steeds doorwerkt. Nog steeds voel ik me te snel verantwoordelijk, vind ik het lastig ruimte voor mezelf in te nemen, ben ik snel alert, kan ik me snel alleen voelen, etc. Het gaat inmiddels veel beter dan jaren geleden, erover praten heeft erg geholpen, maar helemaal weg gaat het nooit. Alleen al de angst om mijn ouder even alleen te laten als we met z'n allen daar zijn (omdat dat vroeger vaak zo'n "stiekem even wat drinken-moment" was), weet je hoe lang ik daar nog last van had? 15 jaar. 15 jaar na het afkicken van mijn ouder (die overigens nooit meer een terugval heeft gehad) kreeg ik op zo'n moment nog steeds een lichamelijke reflex en dacht ik nog steeds: "als we nu allemaal de kamer uit gaan, gaat er worden gedronken". Ik ben daar nu van af, godzijdank, maar eerlijk gezegd: de band met mijn ouder blijft fragiel. Er is veel kapot gegaan, dus ik zie het maar als een gelijmde vaas. Het staat er weer, maar je ziet dat er gerestaureerd is en er zitten kwetsbare plekjes in. Verkijk je niet op de effecten voor de kinderen. En misschien nog wel belangrijker: verkijk je ook niet op wat ze doen of zeggen. Het is makkelijk (en misschien wel geruststellend) om gedragingen of woorden op een bepaalde manier te interpreteren, maar durf verder te kijken dan dat. Veel sterkte voor jullie!
dinsdag 3 december 2024 om 17:48
Het enige wat ik denk bij dit soort verhalen, arme kinderen.
Moeder zegt dat ze nummer 1 zijn maar ondertussen zijn ze in die 6 jaar al zwaar verneukt door een junk die tussen het gebruik door een keer aardig doet.
Vooral het kind van 9 mijn hart huilt voor hem.
Ik schrijf dit omdat ik opgegroeid ben in een gezin met twee junks en daar flink beschadigd ben uitgekomen.
Vader en moeder zopen en vochten elkaar de tent uit. Ook elke keer politie erbij en als het dan voorbij was dan gingen ze aan de goedmaak seks waar wij ook van mee konden genieten.
Zo verknipt, zo gestoord...de keren dat ik midden in de nacht aan de keukentafel heb gezeten om mijn dronken moeder aan te horen zijn niet meer te tellen....pfffff
Maar schijnbaar haalt TO hier nog iets uit voor zichzelf anders had ze hem allang 100 kilometer verderop geschopt naar zijn huis uit haar leven en vooral uit het leven van haar kinderen.
Moeder zegt dat ze nummer 1 zijn maar ondertussen zijn ze in die 6 jaar al zwaar verneukt door een junk die tussen het gebruik door een keer aardig doet.
Vooral het kind van 9 mijn hart huilt voor hem.
Ik schrijf dit omdat ik opgegroeid ben in een gezin met twee junks en daar flink beschadigd ben uitgekomen.
Vader en moeder zopen en vochten elkaar de tent uit. Ook elke keer politie erbij en als het dan voorbij was dan gingen ze aan de goedmaak seks waar wij ook van mee konden genieten.
Zo verknipt, zo gestoord...de keren dat ik midden in de nacht aan de keukentafel heb gezeten om mijn dronken moeder aan te horen zijn niet meer te tellen....pfffff
Maar schijnbaar haalt TO hier nog iets uit voor zichzelf anders had ze hem allang 100 kilometer verderop geschopt naar zijn huis uit haar leven en vooral uit het leven van haar kinderen.
dinsdag 3 december 2024 om 20:31
Zo herkenbaar meisje85 en sjaantje37
Gelukkig betrof het hier zoals bij to 'maar' de vent van mijn ma die tijdens mijn tienerjaren bij ons woonde maar het heeft mijn band met mijn moeder sterk beschadigd voor de rest van ons leven. Ze heeft me mijn jeugd afgenomen. Geen mooie jeugdherinneringen om op terug te kijken, enkel doffe ellende.
Kinderen op 1... Laat me niet lachen...
Gelukkig betrof het hier zoals bij to 'maar' de vent van mijn ma die tijdens mijn tienerjaren bij ons woonde maar het heeft mijn band met mijn moeder sterk beschadigd voor de rest van ons leven. Ze heeft me mijn jeugd afgenomen. Geen mooie jeugdherinneringen om op terug te kijken, enkel doffe ellende.
Kinderen op 1... Laat me niet lachen...
dinsdag 3 december 2024 om 20:37
Ik vind het overigens niet nodig smalend te doen in de richting van TO. Ik snap best dat er van alles zit onder de pogingen te lijmen, het niet weg durven gaan, het hopen, het denken dat de gevolgen meevallen etc. Mijn bericht is dan ook zeker niet bedoeld om je onderuit te halen Away, want ik weet ook dondersgoed dat het, nu ik volwassen ben, mijn verantwoordelijkheid was en is om ervoor te zorgen dat ik dit verwerk, zonder dat ik mijn gevoelens projecteer op andere situaties. Ik hoop alleen wel dat ik met mijn bericht meer inzicht heb kunnen geven in hoe het is voor een kind (of hoe het voor mij was als kind) en hoe het door kan werken in het latere leven.
woensdag 4 december 2024 om 14:23
donderdag 5 december 2024 om 14:44
Gelezen en zeker gewaardeerd Meiske. Ik voel je.meisje85 schreef: ↑03-12-2024 20:37Ik vind het overigens niet nodig smalend te doen in de richting van TO. Ik snap best dat er van alles zit onder de pogingen te lijmen, het niet weg durven gaan, het hopen, het denken dat de gevolgen meevallen etc. Mijn bericht is dan ook zeker niet bedoeld om je onderuit te halen Away, want ik weet ook dondersgoed dat het, nu ik volwassen ben, mijn verantwoordelijkheid was en is om ervoor te zorgen dat ik dit verwerk, zonder dat ik mijn gevoelens projecteer op andere situaties. Ik hoop alleen wel dat ik met mijn bericht meer inzicht heb kunnen geven in hoe het is voor een kind (of hoe het voor mij was als kind) en hoe het door kan werken in het latere leven.
vrijdag 6 december 2024 om 12:37
Ik ben niet TO maar ik wilde even reageren omdat ik je bijdrage heel mooi vind.meisje85 schreef: ↑03-12-2024 20:37Ik vind het overigens niet nodig smalend te doen in de richting van TO. Ik snap best dat er van alles zit onder de pogingen te lijmen, het niet weg durven gaan, het hopen, het denken dat de gevolgen meevallen etc. Mijn bericht is dan ook zeker niet bedoeld om je onderuit te halen Away, want ik weet ook dondersgoed dat het, nu ik volwassen ben, mijn verantwoordelijkheid was en is om ervoor te zorgen dat ik dit verwerk, zonder dat ik mijn gevoelens projecteer op andere situaties. Ik hoop alleen wel dat ik met mijn bericht meer inzicht heb kunnen geven in hoe het is voor een kind (of hoe het voor mij was als kind) en hoe het door kan werken in het latere leven.
Ik zie om mij heen veel mensen in situaties die niet goed zijn voor henzelf en hun kinderen door instabiele partners. Maar die mensen blijven er vaak in omdat ze een heel vertekend beeld hebben van hoe het dan bij anderen gaat. Zoals: ja hij is wel verslaafd maar hij is niet fysiek, of: hij is alleen maar fysiek tegen mij, of: hij heeft wel een middelenprobleem maar het is heel vaak ook gezellig.
Blijkbaar denken veel mensen nog steeds bij een verslaafde aan iemand die continu laveloos in een hoek ligt en van zich afmept, maar denken ze nooit aan iemand als mijn ouder die prima functioneerde in de maatschappij en naar anderen toe hartstikke leuk was. Ook bij ons was wel liefde, en werden we goed verzorgd qua eten en kleding, en was het heel vaak ook gewoon gezellig. Maar dat op je tenen lopen als er wel wat aan de hand was, is al zo beschadigend, ook als dat niet dagelijks of zelfs wekelijks was of er eigenlijk niet zoveel gebeurde.
Door die gedachtegang blijven mensen te vaak plakken en groeien er nog steeds kinderen beschadigd op. Heel erg jammer.
woensdag 11 december 2024 om 10:34
Zeker mee eens! Pas nu ik in een normale relatie zit zie ik wat ik echt gemist heb en heb moeten doen en laten in mijn relatie met mijn ex.Cherimoya schreef: ↑06-12-2024 12:37Ik ben niet TO maar ik wilde even reageren omdat ik je bijdrage heel mooi vind.
Ik zie om mij heen veel mensen in situaties die niet goed zijn voor henzelf en hun kinderen door instabiele partners. Maar die mensen blijven er vaak in omdat ze een heel vertekend beeld hebben van hoe het dan bij anderen gaat. Zoals: ja hij is wel verslaafd maar hij is niet fysiek, of: hij is alleen maar fysiek tegen mij, of: hij heeft wel een middelenprobleem maar het is heel vaak ook gezellig.
Blijkbaar denken veel mensen nog steeds bij een verslaafde aan iemand die continu laveloos in een hoek ligt en van zich afmept, maar denken ze nooit aan iemand als mijn ouder die prima functioneerde in de maatschappij en naar anderen toe hartstikke leuk was. Ook bij ons was wel liefde, en werden we goed verzorgd qua eten en kleding, en was het heel vaak ook gewoon gezellig. Maar dat op je tenen lopen als er wel wat aan de hand was, is al zo beschadigend, ook als dat niet dagelijks of zelfs wekelijks was of er eigenlijk niet zoveel gebeurde.
Door die gedachtegang blijven mensen te vaak plakken en groeien er nog steeds kinderen beschadigd op. Heel erg jammer.
De kinderen hebben helaas nog steeds een verslaafde ouder maar worden er niet dagelijks mee geconfronteerd in hun vertrouwde omgeving.
woensdag 8 januari 2025 om 11:16
Goed! De toekomst wijst uit wat er nog kwa vriendschap liefde wat dan ook over is, op dit moment heeft hij interne therapie en hulp met een re-integratie traject met werk en spreken we elkaar zo nu en dan. Voorlopig houd ik het daarbij. Geen idee wat de toekomst brengt. Eerst zien en dan geloven. Met de kinderen en mij gaat het op dit moment haske lekker.
woensdag 8 januari 2025 om 12:08
woensdag 8 januari 2025 om 13:16
woensdag 8 januari 2025 om 13:28
En hoe betrouwbaar is dat beoordelingsvermogen van jou tot op heden gebleken?
Ik zou zeggen away met deze persoon uit je leven, nu je momentum hebt. Want het gaat niet lang duren voordat deze man wederom tot geweldige inzichten en lieve daden zal komen, of zielig is, of een noodgeval heeft, of wat dan ook jouw achilleshiel mag zijn. Gun jezelf een leven zonder drama en richt je op je toekomst.
Of betekent je bericht dat hij je op dit moment alweer aan het binnenhengelen is? Als 'vrienden'? Zo iemand kan helemaal geen vriendschap hebben, niet met zichzelf noch met een ander.
bijtie wijzigde dit bericht op 08-01-2025 13:36
14.40% gewijzigd
woensdag 8 januari 2025 om 13:31
Blij te lezen dat de situatie na die nacht (28-29 november) niet verder geëscaleerd is, wat je toen wel verwachtte, en dat het voor nu rustig is.
Jammer dat je deze persoon toch niet definitief hebt geblokkeerd en uit jullie leven hebt gehouden. Relevant gedrag uit het recente verleden, is immers de beste voorspeller van toekomstig gedrag.
Dat je nu al weer regelmatig contact met hem hebt, staat al zo haaks op de definitieve breuk waar je het over had. Je schreef dat je hem al meerdere keren de deur hebt gewezen en weer terug hebt laten komen. Wat maakt dat je denkt dat het deze keer anders kan lopen? Is er voor jou überhaupt wel een punt waarop de maat echt definitief vol zou zijn en je hem echt voorgoed uit jullie leven weert?
Jammer dat je deze persoon toch niet definitief hebt geblokkeerd en uit jullie leven hebt gehouden. Relevant gedrag uit het recente verleden, is immers de beste voorspeller van toekomstig gedrag.
Dat je nu al weer regelmatig contact met hem hebt, staat al zo haaks op de definitieve breuk waar je het over had. Je schreef dat je hem al meerdere keren de deur hebt gewezen en weer terug hebt laten komen. Wat maakt dat je denkt dat het deze keer anders kan lopen? Is er voor jou überhaupt wel een punt waarop de maat echt definitief vol zou zijn en je hem echt voorgoed uit jullie leven weert?
'Every new beginning comes from some other beginning's end.'
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
