Relaties
alle pijlers
Verlatingsangst/bindingsangst
zondag 22 augustus 2021 om 15:25
Hallo Viva-ers!
Sinds mijn relatie van 6 jaar met mijn jeugdliefde over is, heb ik veel last gehad van gemengde gevoelens. Hier ben ik de afgelopen maanden ingedoken. Zo had ik aan het begin van onze relatie juist last van enorme verlatingsangst, verdrietig zijn als hij naar huis ging, best wel afhankelijk zijn, etc. De laatste jaren werd ik steeds onafhankelijker en begon er ook een gevoel van bindingsangst te ontstaan. De relatie benauwde me en de gedachte dat dit het voor altijd was vond ik doodeng.
Nu het uit is, word ik nog steeds regelmatig heen en weer gezwaaid. Me volledig op mezelf kunnen richten vind ik heerlijk, maar besef me nu pas dat deze opluchting ook komt omdat ik tijdens de relatie mijn geluk te veel van hem liet afhangen (afhankelijkheid). Vanuit hier komt denk ik weer mijn bindingsangst: de angst om weer afhankelijk te zijn van een relatie, van een man en zo mezelf weg te cijferen, omdat ik dit jaren heb gedaan.
Vanuit deze gevoelens vind ik het aangaan van een nieuwe relatie best wel doodeng. Dit vind ik zonde, want ik weet ook hoe leuk en fijn een relatie kan zijn. Ik vroeg me daarom af wat de ervaringen van andere vrouwen zijn met dezelfde angsten? Hoe heeft dit jouw relatie(s) beïnvloed? Wat heb je hier vervolgens mee gedaan? En heb je er nog steeds (weleens) last van?
Sinds mijn relatie van 6 jaar met mijn jeugdliefde over is, heb ik veel last gehad van gemengde gevoelens. Hier ben ik de afgelopen maanden ingedoken. Zo had ik aan het begin van onze relatie juist last van enorme verlatingsangst, verdrietig zijn als hij naar huis ging, best wel afhankelijk zijn, etc. De laatste jaren werd ik steeds onafhankelijker en begon er ook een gevoel van bindingsangst te ontstaan. De relatie benauwde me en de gedachte dat dit het voor altijd was vond ik doodeng.
Nu het uit is, word ik nog steeds regelmatig heen en weer gezwaaid. Me volledig op mezelf kunnen richten vind ik heerlijk, maar besef me nu pas dat deze opluchting ook komt omdat ik tijdens de relatie mijn geluk te veel van hem liet afhangen (afhankelijkheid). Vanuit hier komt denk ik weer mijn bindingsangst: de angst om weer afhankelijk te zijn van een relatie, van een man en zo mezelf weg te cijferen, omdat ik dit jaren heb gedaan.
Vanuit deze gevoelens vind ik het aangaan van een nieuwe relatie best wel doodeng. Dit vind ik zonde, want ik weet ook hoe leuk en fijn een relatie kan zijn. Ik vroeg me daarom af wat de ervaringen van andere vrouwen zijn met dezelfde angsten? Hoe heeft dit jouw relatie(s) beïnvloed? Wat heb je hier vervolgens mee gedaan? En heb je er nog steeds (weleens) last van?
zondag 22 augustus 2021 om 15:39
zondag 22 augustus 2021 om 16:08
Ja dat is heel erg jammer... Maar blij dat ik de stap gezet heb!
Ik ben me er bewust van dat er een achterliggende reden is, waarschijnlijk vanuit mijn jeugd, een vader die emotioneel afwezig was en weinig liefde kon tonen. Zo heb ik dat tijdens mijn eerste relatie geprobeerd te helen door de liefde van mijn vriend, maar dat werkte natuurlijk maar tijdelijk. Vandaar de afhankelijkheid, zolang hij bij me was, was ik veilig en geliefd.
Ik ben me er bewust van dat er een achterliggende reden is, waarschijnlijk vanuit mijn jeugd, een vader die emotioneel afwezig was en weinig liefde kon tonen. Zo heb ik dat tijdens mijn eerste relatie geprobeerd te helen door de liefde van mijn vriend, maar dat werkte natuurlijk maar tijdelijk. Vandaar de afhankelijkheid, zolang hij bij me was, was ik veilig en geliefd.
zondag 22 augustus 2021 om 16:17
Je plakt te snel allerlei termen op wat er gebeurd is. Terwijl die onzekerheid en daar bij behorende zgn verlatingsangst denk ik gewoon bij de beginfase van iedere relatie hoort. Alles is dan nog nieuw en spannend en je bent nog onzeker omdat je nog niet lang met partner samen bent.
En dat de relatie ging benauwen kan ook gewoon komen doordat je er al klaar mee was. Hoeft geen bindingsangst te zijn.
En waar je nu doorheen gaat is gewoon dat je lekker single bent en nog even geen zin hebt in een relatie en de onzekerheid die er zeker in het begin bij hoort.
Ik denk dat je te makkelijk met labels strooit.
En dat de relatie ging benauwen kan ook gewoon komen doordat je er al klaar mee was. Hoeft geen bindingsangst te zijn.
En waar je nu doorheen gaat is gewoon dat je lekker single bent en nog even geen zin hebt in een relatie en de onzekerheid die er zeker in het begin bij hoort.
Ik denk dat je te makkelijk met labels strooit.
zondag 22 augustus 2021 om 16:50
Precies mijn gedachten. Maak er niet zo’n ding van joh.mick87 schreef: ↑22-08-2021 16:17Je plakt te snel allerlei termen op wat er gebeurd is. Terwijl die onzekerheid en daar bij behorende zgn verlatingsangst denk ik gewoon bij de beginfase van iedere relatie hoort. Alles is dan nog nieuw en spannend en je bent nog onzeker omdat je nog niet lang met partner samen bent.
En dat de relatie ging benauwen kan ook gewoon komen doordat je er al klaar mee was. Hoeft geen bindingsangst te zijn.
En waar je nu doorheen gaat is gewoon dat je lekker single bent en nog even geen zin hebt in een relatie en de onzekerheid die er zeker in het begin bij hoort.
Ik denk dat je te makkelijk met labels strooit.
zondag 22 augustus 2021 om 17:17
Eens met wat hierboven staat. Ik kwam een aantal maanden na een redelijk dramatisch verlopen relatie met veel aantrekken en nog meer afstoten gewoon een heel ander iemand tegen. Eerst 1,5 jaar een lange afstandsrelatie gehad en heel rustig aan gedaan. En uiteindelijk voelde het zo vertrouwd dat we zijn gaan samenwonen. Dit was overigens zonder gedoe en zonder twijfels. Het was gewoon goed.
Nu ruim 12 jaar verder, getrouwd, kinderen en alles. En nog steeds voelt het fijn.
Nu ruim 12 jaar verder, getrouwd, kinderen en alles. En nog steeds voelt het fijn.
zondag 22 augustus 2021 om 17:18
zondag 22 augustus 2021 om 17:38
In de beginfase van onze relatie moest ik bijna elke keer huilen als hij naar huis ging (zelfs als ik hem de volgende dag weer zag), zocht ik erg veel bevestiging of hij mij nog wel leuk vond, wilde ik het liefste elke dag met hem spenderen en snapte ik het niet goed als hij met zijn vrienden wilde afspreken in plaats van met mij. Dit duidt naar mijn idee duidelijk op verlatingsangst.
De laatste jaren ging ik veel meer leuke dingen ondernemen en was hij juist degene die thuis (letterlijk) op me zat te wachten, en dan vervolgens weinig anders wilde doen dan het hele weekend series kijken of achter de computer hangen.
Als ik nu over een relatie nadenk merk ik dat de behoefte er echt wel is, maar de gedachte dat ik me weer zo benauwd voel maakt dat ik hard wil wegrennen zodra het wat serieuzer wordt in het contact met iemand, en dat vind ik jammer.
De laatste jaren ging ik veel meer leuke dingen ondernemen en was hij juist degene die thuis (letterlijk) op me zat te wachten, en dan vervolgens weinig anders wilde doen dan het hele weekend series kijken of achter de computer hangen.
Als ik nu over een relatie nadenk merk ik dat de behoefte er echt wel is, maar de gedachte dat ik me weer zo benauwd voel maakt dat ik hard wil wegrennen zodra het wat serieuzer wordt in het contact met iemand, en dat vind ik jammer.
zondag 22 augustus 2021 om 17:47
Letterlijk mijn verhaal. Afgelopen 2,5 jaar een aantal korte relaties gehad die stukliepen mede door dat ik aan aantrekken en afstoten deed.Lagertha schreef: ↑22-08-2021 17:38In de beginfase van onze relatie moest ik bijna elke keer huilen als hij naar huis ging (zelfs als ik hem de volgende dag weer zag), zocht ik erg veel bevestiging of hij mij nog wel leuk vond, wilde ik het liefste elke dag met hem spenderen en snapte ik het niet goed als hij met zijn vrienden wilde afspreken in plaats van met mij. Dit duidt naar mijn idee duidelijk op verlatingsangst.
De laatste jaren ging ik veel meer leuke dingen ondernemen en was hij juist degene die thuis (letterlijk) op me zat te wachten, en dan vervolgens weinig anders wilde doen dan het hele weekend series kijken of achter de computer hangen.
Als ik nu over een relatie nadenk merk ik dat de behoefte er echt wel is, maar de gedachte dat ik me weer zo benauwd voel maakt dat ik hard wil wegrennen zodra het wat serieuzer wordt in het contact met iemand, en dat vind ik jammer.
Onbewust koos ik ook voor mannen die hetzelfde gedrag vertoonde.
zondag 22 augustus 2021 om 17:56
Fijn dat je mijn verhaal herkend, maar ook lastig, want leuk is het niet.
Denk je dat je angsten zijn ontstaan door dingen die in je jeugd/vroegere leven zijn voorgevallen, of vooral door je lange relatie? En was dit ook je eerste relatie?
zondag 22 augustus 2021 om 18:11
Het was inderdaad mijn eerste langdurige relatie. Ik heb een goede jeugd gehad maar door allerlei omstandigheden nooit echt geleerd hoe ik met emoties om moet gaan en grenzen aan moet geven.
Het heeft mij sterk onafhankelijk gemaakt en veel goede dingen gebracht maar ik kwam op een gegeven moment op een punt dat ik er meer last van had dan dat het mij goed deed.
zondag 22 augustus 2021 om 18:25
Is je eerste lange relatie om die reden dan ook uitgegaan?Bosrozen schreef: ↑22-08-2021 18:11Het was inderdaad mijn eerste langdurige relatie. Ik heb een goede jeugd gehad maar door allerlei omstandigheden nooit echt geleerd hoe ik met emoties om moet gaan en grenzen aan moet geven.
Het heeft mij sterk onafhankelijk gemaakt en veel goede dingen gebracht maar ik kwam op een gegeven moment op een punt dat ik er meer last van had dan dat het mij goed deed.
En welke adviezen heb je gekregen van je therapeut, als je die wilt delen?
Excuus voor de vele vragen
zondag 22 augustus 2021 om 18:38
Er is veel gebeurd in die relatie. Het grootste probleem was denk ik het gebrek aan communicatie en het niet volledig accepteren van elkaar zoals we zijn. Hij heeft zijn eigen problematiek, soort zoekt soort.
Ik ben vooral bezig met bij mezelf te rade gaan wat ik nu eigenlijk voel en wil. Ik ben/was mij niet altijd bewust van mijn emoties en al helemaal niet de achterliggende reden van die emoties. Ik heb mij echt jarenlang nooit bang of verdrietig gevoeld bijvoorbeeld, Niet bewust althans. Uiteraard waren die emoties er wel, die kwamen er dan op een ongezonde manier uit.
Ook liet ik mensen onbewust mijn grenzen overgaan tot ik het echt beu was en erg bot kon reageren.
Het is vooral veel praten en bewust worden.
zondag 22 augustus 2021 om 20:29
Bij ons ook als ik erop terugkijk. Ik dacht dat we goed communiceerden, maar achteraf hield ik veel voor mezelf waardoor ik mezelf op ging vreten, wat langzaam leidde tot nog meer ergernissen en irritaties.Bosrozen schreef: ↑22-08-2021 18:38Er is veel gebeurd in die relatie. Het grootste probleem was denk ik het gebrek aan communicatie en het niet volledig accepteren van elkaar zoals we zijn. Hij heeft zijn eigen problematiek, soort zoekt soort.
Ik ben vooral bezig met bij mezelf te rade gaan wat ik nu eigenlijk voel en wil. Ik ben/was mij niet altijd bewust van mijn emoties en al helemaal niet de achterliggende reden van die emoties. Ik heb mij echt jarenlang nooit bang of verdrietig gevoeld bijvoorbeeld, Niet bewust althans. Uiteraard waren die emoties er wel, die kwamen er dan op een ongezonde manier uit.
Ook liet ik mensen onbewust mijn grenzen overgaan tot ik het echt beu was en erg bot kon reageren.
Het is vooral veel praten en bewust worden.
Herkenbaar, eigenlijk weet ik op dit moment ook niet goed wat ik wil in het leven. Veel verschillende emoties, soms het ene en op het andere moment weer het andere, het blijft schommelen. Bang voel ik me wel helaas en vaak zonder duidelijk reden. Daarom voor mij ook geen slecht idee om hierover te gaan praten.
zondag 22 augustus 2021 om 21:19
Ik heb “de kracht van kwetsbaarheid” en “verlangen naar verbinding”.
De scheiding/ relatiebreuk heeft voor mij trouwens een heleboel goeds opgeleverd. Persoonlijke groei, nieuwe vrienden, verdieping in bestaande vriendschappen.
Al voelt het niet altijd zo, er zaten en zitten echt vervelende dagen tussen.
De scheiding/ relatiebreuk heeft voor mij trouwens een heleboel goeds opgeleverd. Persoonlijke groei, nieuwe vrienden, verdieping in bestaande vriendschappen.
Al voelt het niet altijd zo, er zaten en zitten echt vervelende dagen tussen.
zondag 22 augustus 2021 om 21:31
zondag 22 augustus 2021 om 21:42
Zeker, laatste man die ik date echt op een vervelende manier weggeduwd. Al had deze man in kwestie zijn eigen problematiek qua intimiteit. Maar ja ik heb alleen invloed op mijn eigen gedrag.Lagertha schreef: ↑22-08-2021 21:31Dankje voor de tip!
Fijn om te horen! Mij ook tot nu toe. Zeker in het begin was het moeilijk en kwam mijn verlatingsangst weer keihard naar boven, maar ben in die maanden wel heel erg gegroeid en veel zelfstandiger geworden. Alleen ken je dan de angst om die zelfstandigheid weer kwijt te raken?
Ik denk wel eens zal wel leuk zijn een relatie weer. Maar er zijn ook erg veel momenten dat ik denk “wat heerlijk zeg dat ik met niemand rekening hoef te houden”.
zondag 22 augustus 2021 om 21:59
Herkenbaar. Een relatie lijkt me leuk, het samen leuke dingen doen, iemand om lol mee te maken, liefde. Maar bij het opbouwen van een toekomst, het samenwonen, plannen maken, dan schiet de stress erin. En dát gebeurde al binnen mijn relatie.Bosrozen schreef: ↑22-08-2021 21:42Zeker, laatste man die ik date echt op een vervelende manier weggeduwd. Al had deze man in kwestie zijn eigen problematiek qua intimiteit. Maar ja ik heb alleen invloed op mijn eigen gedrag.
Ik denk wel eens zal wel leuk zijn een relatie weer. Maar er zijn ook erg veel momenten dat ik denk “wat heerlijk zeg dat ik met niemand rekening hoef te houden”.
zondag 22 augustus 2021 om 22:06
Moeilijk, toen we eenmaal samenwoonden en elkaar dus elke dag zagen, toen begon het me te benauwen. Natuurlijk hadden we minder samen op de bank moeten zitten en meer apart van elkaar moeten ondernemen, niet zo afwachtend zijn naar elkaar.boekenlegger0 schreef: ↑22-08-2021 21:42@TO
Met de kennis van nu had je vorige relatie dan wel toekomst gehad?
We hebben nu weer wat contact en praten er goed erover, zijn zelfs al een keer wat gaan drinken en dat was super gezellig, maar zodra ik merk dat hij dichterbij komt neem ik weer afstand, net als in de relatie. Alsof ik bang ben mijn onafhankelijke leven weer kwijt te raken en binnen de kortste keren weer elk weekend naast hem op de bank te hangen
