Relaties
alle pijlers
Vertrouwen
maandag 9 juli 2007 om 12:58
Ik ben 26 jaar en heb net als menig forum gebruiker het 1 en ander in de liefde en in het leven meegemaakt.
Het leven vormt je, zowel positief als negatief.
2 jaar vrijgezel geweest en nu sinds een maand of 2 een onwijs lieve vent tegengekomen, ik heb een leuke baan, lieve vriendinnen, een mooi appartement, een onwijs lieve kat die me elke dag weer dolblij opwacht.
In de periode dat ik vrijgezel was dacht ik het verleden verwerkt te hebben en helemaal klaar te zijn voor een nieuwe relatie. Nu dat ik in de relatie zit merk ik dat ik (logisch) geconfronteerd wordt met oude angsten/gebeurtenissen die je dan alleen maar zelf om kan buigen naar het positieve. Tijd, elkaar leren kennen en het opbouwen van vertrouwen is daar ook een goeie ondersteuning bij.
Als vriendinnen zaten te wachten op een reactie via de sms van een date moest ik altijd lachen, als een vriendin onzeker was in een relatie leefde ik heel erg met haar mee maar voelde haar angsten niet. En nu nu voel ik die angsten soms wel.
Dan vraag ik me wel eens af, geeft ie nog om me, vind ie me nog lief, leuk, aardig, aantrekkelijk, denkt ie aan me??
Op je telefoon kijken of ie een sms stuurt en als dat niet gebeurd dan komt daar de stress. Achteraf kan ik er dan wel om lachen maar op zo'n moment slaat mijn hart op hol.
Ik weet dat altijd bevestiging nodig hebben niet goed is en dat ik mezelf de bevestiging moet geven, want wat hij dan ook zegt of doet dan is het niet goed.
Zijn hier meiden die dit herkennen, zijn er tips??
Groet!
Het leven vormt je, zowel positief als negatief.
2 jaar vrijgezel geweest en nu sinds een maand of 2 een onwijs lieve vent tegengekomen, ik heb een leuke baan, lieve vriendinnen, een mooi appartement, een onwijs lieve kat die me elke dag weer dolblij opwacht.
In de periode dat ik vrijgezel was dacht ik het verleden verwerkt te hebben en helemaal klaar te zijn voor een nieuwe relatie. Nu dat ik in de relatie zit merk ik dat ik (logisch) geconfronteerd wordt met oude angsten/gebeurtenissen die je dan alleen maar zelf om kan buigen naar het positieve. Tijd, elkaar leren kennen en het opbouwen van vertrouwen is daar ook een goeie ondersteuning bij.
Als vriendinnen zaten te wachten op een reactie via de sms van een date moest ik altijd lachen, als een vriendin onzeker was in een relatie leefde ik heel erg met haar mee maar voelde haar angsten niet. En nu nu voel ik die angsten soms wel.
Dan vraag ik me wel eens af, geeft ie nog om me, vind ie me nog lief, leuk, aardig, aantrekkelijk, denkt ie aan me??
Op je telefoon kijken of ie een sms stuurt en als dat niet gebeurd dan komt daar de stress. Achteraf kan ik er dan wel om lachen maar op zo'n moment slaat mijn hart op hol.
Ik weet dat altijd bevestiging nodig hebben niet goed is en dat ik mezelf de bevestiging moet geven, want wat hij dan ook zegt of doet dan is het niet goed.
Zijn hier meiden die dit herkennen, zijn er tips??
Groet!
maandag 9 juli 2007 om 13:17
Oooh ja... hahahaha gatverdamme, ik herken dat heel goed.
Ik denk altijd dat ik zelfverzekerd ben, maar op t gebied van liefde toch echt niet hoor!
Dan heb ik al een hele dag niks gehoord, ook geen reactie op mail of sms en dan slaat mn hart ook over.
Dan ga ik ook twijfelen en doemscenario's doen zich dan wel eens op in mijn hoofd.
En wat denk je?
Het klopt NOOIT hahahahaha
Want dan krijg ik 's avonds of de volgende dag een ontzettend lief en romantisch (of spannend hehe) smsje en is hij gewoon heel erg druk geweest, maar mist me ontzettend.
Zucht... wat zijn wij (onzekere) vrouwen, toch rare wezens.
Ik denk altijd dat ik zelfverzekerd ben, maar op t gebied van liefde toch echt niet hoor!
Dan heb ik al een hele dag niks gehoord, ook geen reactie op mail of sms en dan slaat mn hart ook over.
Dan ga ik ook twijfelen en doemscenario's doen zich dan wel eens op in mijn hoofd.
En wat denk je?
Het klopt NOOIT hahahahaha
Want dan krijg ik 's avonds of de volgende dag een ontzettend lief en romantisch (of spannend hehe) smsje en is hij gewoon heel erg druk geweest, maar mist me ontzettend.
Zucht... wat zijn wij (onzekere) vrouwen, toch rare wezens.
maandag 9 juli 2007 om 13:53
Heel herkenbaar hoor. Ik heb zelf voordat ik mijn huidige vriend leerde kennen een niet zo leuke relatie gehad. Dat heeft toen mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld behoorlijk ondermijnd. Ik vergelijk de relatie met mijn vriend als een heerlijk warm bad waar ik na een koude douche ben ingestapt. En af en toe ben ik ook wel eens bang dat ie genoeg van me heeft. Maar dat zijn mijn eigen hersenspinsels die dat doen. Mijn vriend geeft nooit aanleiding daarvoor. Ik merk gewoon dat ik de neiging heb om alles op mezelf te betrekken. Dus als mijn vriend boos kijkt, dan denk ik wel eens:" Dat komt vast door mij". En als ik hem dan vraag waarom ie zo boos kijkt, dan komt er dus een heel ander antwoord. Bijv iets op het werk, zijn mobieltje die rare kuren vertoont etc.
We moeten gewoon niet zo moeilijk voor onszelf zijn. ;)
We moeten gewoon niet zo moeilijk voor onszelf zijn. ;)
