Relaties
alle pijlers
Vervolg op 'Wat doe ik verkeerd...?''
maandag 12 juni 2023 om 09:18
Goedemorgen,
Een nieuw topic geopend om verder te kunnen schrijven. Dit gezien mijn vorige topic de 3000 berichten (ruim) is gepasseerd en het verzoek van de moderator om een nieuw topic aan te maken zodat de laatste op slot kan.
Ik wist niet zo goed wat een goede titel zou kunnen zijn, dus vandaar deze, maar voelt niet helemaal prettig gezien dat ook niet (meer) mijn vraag is. Bij andere suggesties hoor ik het graag.
Wel even getwijfeld, gezien de laatste reacties. Welke ik zeker begrijp, maar ze raakten me nogal. Tegelijkertijd kan ik nu niet terug gaan naar m'n kop in het zand steken, dus dit is nodig.
Net als in het vorige topic zou ik willen vragen of jullie mijn berichten niet willen quoten? Dat voelt veiliger.
Een nieuw topic geopend om verder te kunnen schrijven. Dit gezien mijn vorige topic de 3000 berichten (ruim) is gepasseerd en het verzoek van de moderator om een nieuw topic aan te maken zodat de laatste op slot kan.
Ik wist niet zo goed wat een goede titel zou kunnen zijn, dus vandaar deze, maar voelt niet helemaal prettig gezien dat ook niet (meer) mijn vraag is. Bij andere suggesties hoor ik het graag.
Wel even getwijfeld, gezien de laatste reacties. Welke ik zeker begrijp, maar ze raakten me nogal. Tegelijkertijd kan ik nu niet terug gaan naar m'n kop in het zand steken, dus dit is nodig.
Net als in het vorige topic zou ik willen vragen of jullie mijn berichten niet willen quoten? Dat voelt veiliger.
jahallo222 wijzigde dit bericht op 12-06-2023 09:47
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
8.52% gewijzigd
vrijdag 28 juli 2023 om 12:54
vrijdag 28 juli 2023 om 17:47
Oh en TO, nog even een hopelijk nuttige observatie/voorspelling: vanaf nu komt elke discussie uit op "jij wou scheiden en dus zijn alle problemen voor jou". Al heb je het beste argument van de hele wereld na 3 uur discussie: dat is het vaste eindpunt. Dat is de kaart die hij gaat blijven trekken.
Je kunt dus blijven proberen in gesprek te gaan en redelijk te blijven, maar daaraan ga je meer energie kwijt zijn dan aan grenzen trekken.
Hopelijk vind je hier je weg dus in, deze wetenschap dat er niks te halen valt. Hij gaat niet te overtuigen zijn om in beweging te komen of iets constructiefs te doen voor de scheiding. Alle moeite is voor jou, al het moeilijk doen van hem.
Trap er niet in.
Je kunt dus blijven proberen in gesprek te gaan en redelijk te blijven, maar daaraan ga je meer energie kwijt zijn dan aan grenzen trekken.
Hopelijk vind je hier je weg dus in, deze wetenschap dat er niks te halen valt. Hij gaat niet te overtuigen zijn om in beweging te komen of iets constructiefs te doen voor de scheiding. Alle moeite is voor jou, al het moeilijk doen van hem.
Trap er niet in.
vrijdag 28 juli 2023 om 22:16
Jahallo222 schreef: ↑28-07-2023 22:00Op welke manier doen jullie dat? Het creëeren van free headspace of het opdelen van iets in meerdere stukjes?
Ik weet niet of ik het duidelijker uit kan leggen dan in mijn vorige post maar ik zal een poging doen het concreter te maken nav jouw huidige situatie.
Als ik in jouw situatie in mijn 'denkcirkel' vast zou zitten dan zou ik bezig zijn met het gesprek van maandag (advocaat) en wat ik dan allemaal moet bespreken. Maar ook met de makelaar en wat als man niet deze wil maar toch echt een andere en wat als hij niet akkoord gaat met een bod straks en wat als et cetera et cetera. En dan ook nog het ouderschapsplan en omgangsregeling: hoe moet dat er precies uit gaan zien en waarom en wanneer en waar en hoe en bla bla bla.
En ga zo maar door. Dus NU willen weten waar het precies moet eindigen en hoe. Maar dan laat je je compleet opslokken door al die gedachten en zorgen en dat wordt dan alleen maar erger want je verliest én het overzicht én enorm veel energie.
Daarom zou dan mijn stap zijn om al die mogelijke uitkomsten nu los te laten, te besluiten dat maandag de afspraak is, dat ik daar een lijstje zal bespreken met een aantal hoofdpunten (huisvesting/VoVo bijvoorbeeld) en het dan voor nu loslaten. Niet meer van alles over op mogen zoeken en alles van alle kanten bekijken. Nee, maandag komt er weer een stapje. En ondertussen: dingen doen waar ik blij van word/me fijn bij voel en me dáár op focussen. Of dat nou een uitje (fietstochtje?) met dochter is, even in de tuin zitten/werken, muziekje luisteren, sporten/wandelen/zwemmen/film kijken/..., als het maar iets is wat me een beetje blijer kan maken en me vooral uit m'n hoofd kan halen.
vrijdag 28 juli 2023 om 22:43
Beetje wat S-Groot zegt. Ik kan wel van alles blijven bedenken en wat als en alles heeft invloed op alles....Jahallo222 schreef: ↑28-07-2023 22:00Op welke manier doen jullie dat? Het creëeren van frea headspace of het opdelen van iets in meerdere stukjes?
Ik roep mezelf dan even tot de orde in de zin van (beetje gechargeerd op jouw situatie): Ok: Afspraak met advocaat. Daar ligt de prio want daarmee kom ik aan antwoorden. Dus: ik maak nu een lijstje van vragen die ik moet stellen aan de advocaat. Dat lijstje staat open op mijn Mac zodat ik het gedurende het weekend aan kan vullen. Als het begin van het lijstje (dus voor nu) gemaakt is, ga ik iets doen waar ik 'zin' in het en wat niets met de hele toestand te maken heeft. Ploppen er vragen voor de advocaat in me op, schrijf ik die op en ga weer naar iets wat niets met die hele toestand te maken heeft. En zo heb ik maandag een lijstje waarmee ik met de advocaat kan sparren. En daaruit selecteer ik de volgende prio en bepaal hoe ik die gekaderd aanpak. En zo ga je van stukje naar stukje. En natuurlijk gebeuren er tussentijds onverwachte zware dingen, maar door je prio's voor korte termijn te stellen, behoed en bescherm je jezelf ook om niet meteen om te flippen op onverwachte dingen. Die zijn namelijk zelden een prio (behalve in tijden van overlijden o.d. zoals je helaas mee moest maken). Zeker niet in jouw geval waar je ex probeert om elke keer bommetjes te droppen.
ollegrieze wijzigde dit bericht op 28-07-2023 22:45
0.03% gewijzigd
vrijdag 28 juli 2023 om 22:43
Free headspace krijg je door de hindernis pas te bekijken en te nemen als het zich aandient
En niet alvast alle mogelijke hindernissen te bedenken en te analyseren. Het is namelijk altijd precies de hindernis waarover je niet hebt nagedacht.
Ook helpt het om het als werk te zien. Maak een lijstje met zaken die gedaan moeten worden, waar je een overleg voor in gaat plannen met een agenda en daar gaat brainstormen over ideeën.
Zo hoef je er niet elke minuut van de dag over te piekeren en heeft je hoofd ruimte voor die fietstocht, dat zitten op een bankje langs het water, het voelen van de wind op je huid, het gras onder je blote voeten.
Advies :
- ga elke dag 20 minuten de natuur in, behalve als je het verschrikkelijk druk hebt. Dan moet je minstens een uur de natuur in.
En niet alvast alle mogelijke hindernissen te bedenken en te analyseren. Het is namelijk altijd precies de hindernis waarover je niet hebt nagedacht.
Ook helpt het om het als werk te zien. Maak een lijstje met zaken die gedaan moeten worden, waar je een overleg voor in gaat plannen met een agenda en daar gaat brainstormen over ideeën.
Zo hoef je er niet elke minuut van de dag over te piekeren en heeft je hoofd ruimte voor die fietstocht, dat zitten op een bankje langs het water, het voelen van de wind op je huid, het gras onder je blote voeten.
Advies :
- ga elke dag 20 minuten de natuur in, behalve als je het verschrikkelijk druk hebt. Dan moet je minstens een uur de natuur in.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 28 juli 2023 om 23:19
Niet quoten ajb
Soms is het tegengesteld handelen. De theedoeken anders opvouwen en in de kast leggen dan van hem moest bijv.
'Sleeping with the enemy' is een film waarin dat thema ook speelt, daar zijn de handdoeken in de badkamer een ding.
Je vrijmaken van de narcistische bezetting (wat ik feitelijk bedoel met de woorden free headspace) en het ontwikkelen van autonomie en een volwassen, zelfstandig denkpatroon begint in mijn optiek met waarnemen.
S-Groot heeft het daar ook over, met fijne prikkels opzoeken en zich daar in het hier en nu in wentelen. (wat fijn dat je er wat aan hebt, hoop dat je trots bent op wat je er mee doet en wat het je oplevert).
Aangezien ik gedrild was in alles in het oog van de ander te zien, moest ik leren dat als ik het koud heb, ik een trui aan kan trekken. Of een sjaal kan pakken, ipv enkel de norm te hanteren dat onder 18 graden zulke kleding dragen onzin is en ik het niet koud kán hebben. Dat wat ik waarneem onzin is.
Daar heel bewust in worden, dat wat ik waarneem mijn waarneming is en ik daarin mezelf heb te doen geloven ipv mezelf uit te leveren aan het gedachtegoed van een ander, is een Grote Stap geweest. Het voelde eenzaam, verwarrend, kaal maar ook sterk. Hanke met een trui aan bij 19 graden is helemaal niet iets om over becommentarieerd te worden.
Ook het stoppen van de stresscirkel van 'ik moet het fixen, begrijpen, doorzien, op anticiperen, geen fouten maken, me verantwoorden, plannen etc' is heel belangrijk.
Pas toen ik zelf ervoer dat het in mijn geval getraind en afgedwongen gedrag was, kon ik het stoppen. In eerste instantie door het op te geven. Dan maar falen. Falen in al die normen die me waren opgedrongen. Ik was er moe en zat van. Uitgeput.
Ik kon toen pas zien dat ik het probleem van een ander aan het oplossen was. Ik een verantwoordelijkheid droeg die niet bij me hoorde.
Wat neem ik waar?
Geloof ik mezelf?
Ben ik bereid hierin voor mezelf te zorgen?
Wat kan ik kiezen? Wat zegt mijn eerlijke, wijze intuïtie?
Als ik pieker of onzeker ben:
Gaat dit over mij of over de ander?
Heb ik hier controle over?
Is dit aan mij?
Is het voor nu?
Kan ik accepteren dat ik nog even geen vertrouwen kan voelen?
En vaak wordt het dan wel weer kalmer in mijn hoofd.
Het begint bij overgave. Stoppen met over alles in discussie te gaan in mijn hoofd omdat een ander zoveel van me vond. Dan ben ik maar raar, stom, slecht, onaantrekkelijk, onverantwoord, lui. Alles waar de ander me voor 'behoedde'... Het is gif. En het moet uit me.
Met al die kleine geneugten die mij mij maken. Of dat water morsen bij thee opschenken is, 2 wassen achter elkaar draaien, of mijn kast anders inruimen dan een ander gepast vindt... Ik leer dat de wereld niet vergaat als ik niet doe wat een ander vindt dat 'zou moeten'.
Soms is het tegengesteld handelen. De theedoeken anders opvouwen en in de kast leggen dan van hem moest bijv.
'Sleeping with the enemy' is een film waarin dat thema ook speelt, daar zijn de handdoeken in de badkamer een ding.
Je vrijmaken van de narcistische bezetting (wat ik feitelijk bedoel met de woorden free headspace) en het ontwikkelen van autonomie en een volwassen, zelfstandig denkpatroon begint in mijn optiek met waarnemen.
S-Groot heeft het daar ook over, met fijne prikkels opzoeken en zich daar in het hier en nu in wentelen. (wat fijn dat je er wat aan hebt, hoop dat je trots bent op wat je er mee doet en wat het je oplevert).
Aangezien ik gedrild was in alles in het oog van de ander te zien, moest ik leren dat als ik het koud heb, ik een trui aan kan trekken. Of een sjaal kan pakken, ipv enkel de norm te hanteren dat onder 18 graden zulke kleding dragen onzin is en ik het niet koud kán hebben. Dat wat ik waarneem onzin is.
Daar heel bewust in worden, dat wat ik waarneem mijn waarneming is en ik daarin mezelf heb te doen geloven ipv mezelf uit te leveren aan het gedachtegoed van een ander, is een Grote Stap geweest. Het voelde eenzaam, verwarrend, kaal maar ook sterk. Hanke met een trui aan bij 19 graden is helemaal niet iets om over becommentarieerd te worden.
Ook het stoppen van de stresscirkel van 'ik moet het fixen, begrijpen, doorzien, op anticiperen, geen fouten maken, me verantwoorden, plannen etc' is heel belangrijk.
Pas toen ik zelf ervoer dat het in mijn geval getraind en afgedwongen gedrag was, kon ik het stoppen. In eerste instantie door het op te geven. Dan maar falen. Falen in al die normen die me waren opgedrongen. Ik was er moe en zat van. Uitgeput.
Ik kon toen pas zien dat ik het probleem van een ander aan het oplossen was. Ik een verantwoordelijkheid droeg die niet bij me hoorde.
Wat neem ik waar?
Geloof ik mezelf?
Ben ik bereid hierin voor mezelf te zorgen?
Wat kan ik kiezen? Wat zegt mijn eerlijke, wijze intuïtie?
Als ik pieker of onzeker ben:
Gaat dit over mij of over de ander?
Heb ik hier controle over?
Is dit aan mij?
Is het voor nu?
Kan ik accepteren dat ik nog even geen vertrouwen kan voelen?
En vaak wordt het dan wel weer kalmer in mijn hoofd.
Het begint bij overgave. Stoppen met over alles in discussie te gaan in mijn hoofd omdat een ander zoveel van me vond. Dan ben ik maar raar, stom, slecht, onaantrekkelijk, onverantwoord, lui. Alles waar de ander me voor 'behoedde'... Het is gif. En het moet uit me.
Met al die kleine geneugten die mij mij maken. Of dat water morsen bij thee opschenken is, 2 wassen achter elkaar draaien, of mijn kast anders inruimen dan een ander gepast vindt... Ik leer dat de wereld niet vergaat als ik niet doe wat een ander vindt dat 'zou moeten'.
vrijdag 28 juli 2023 om 23:46
Hanke, je bericht helpt mij zoveel om ineens patronen bij mezelf te zien waarvan ik niet eens door had hoeveel ze me in de weg zaten. Dankjewel daarvoor, dat je de tijd neemt om dit op te schrijven en de kwetsbaarheid om het te delen.
En JaHallo, ook aan jou bedankt natuurlijk dat je dit mogelijk maakt. Door jouw reis met ons te delen. Ik denk dat je veel meer mensen raakt en helpt dan je zelf door hebt.
En JaHallo, ook aan jou bedankt natuurlijk dat je dit mogelijk maakt. Door jouw reis met ons te delen. Ik denk dat je veel meer mensen raakt en helpt dan je zelf door hebt.
zaterdag 29 juli 2023 om 09:00
Oh is DAT free headspace!
Ja, dat is echt waar wat je schrijft Hanke.
Nog altijd hang ik de was van andere gezinsleden op de beste plek, mijn kleding komt daar nooit te hangen. Ik word er ZO onrustig van als ik dat doe dat ik de was niet kan vergeten. Dan is er geen andere ruimte in mijn hoofd inderdaad dan daar over nadenken.
Overblijfsel van mijn huiselijk-geweld relatie.
Ja, dat is echt waar wat je schrijft Hanke.
Nog altijd hang ik de was van andere gezinsleden op de beste plek, mijn kleding komt daar nooit te hangen. Ik word er ZO onrustig van als ik dat doe dat ik de was niet kan vergeten. Dan is er geen andere ruimte in mijn hoofd inderdaad dan daar over nadenken.
Overblijfsel van mijn huiselijk-geweld relatie.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 29 juli 2023 om 10:33
Ja! Ik zit zelf gelukkig niet eens in zo’n situatie maar ook ik heb heel veel geleerd van dit topic over hoe deze dynamiek werkt. Ik snap beide kanten nu echt veel beter.stokbootje schreef: ↑28-07-2023 23:46En JaHallo, ook aan jou bedankt natuurlijk dat je dit mogelijk maakt. Door jouw reis met ons te delen. Ik denk dat je veel meer mensen raakt en helpt dan je zelf door hebt.
zaterdag 29 juli 2023 om 11:11
Wauw ja ik denk ook nog steeds dat ik alles moet oplossen voor mijn volwassen kinderen.
Wordt daar ook heel erg onrustig van als ik het idee heb dat ik dat niet kan.
Ook als ik later thuis kom word ik onrustig, en moet tegen mezelf zeggen: niemand wordt daar boos om. Treurig eigenlijk. Maar ik ben vrij nu en dat voelt zo fucking goed…bijna elke dag weer al 8 jaar.
Ben zo trots op jou JH! echt bizar hoe goed jij het doet.
Wordt daar ook heel erg onrustig van als ik het idee heb dat ik dat niet kan.
Ook als ik later thuis kom word ik onrustig, en moet tegen mezelf zeggen: niemand wordt daar boos om. Treurig eigenlijk. Maar ik ben vrij nu en dat voelt zo fucking goed…bijna elke dag weer al 8 jaar.
Ben zo trots op jou JH! echt bizar hoe goed jij het doet.
Let it be
zaterdag 29 juli 2023 om 12:29
Een dikke knuffel voor ieder in dit topic die door de hel van huiselijk geweld is gegaan of er nog steeds inzit.
Ik heb helaas mijn zusje los moeten laten na het zoveelste incident, ik merkte dat ik er continue stress van had.
Heb echt alles gedaan om haar te helpen maar ben er nu wel achter dat je alleen kan helpen als iemand dit zelf echt wil.
Ben er erg verdrietig om want heb het gevoel dat ik haar in de steek laat.
Ik heb helaas mijn zusje los moeten laten na het zoveelste incident, ik merkte dat ik er continue stress van had.
Heb echt alles gedaan om haar te helpen maar ben er nu wel achter dat je alleen kan helpen als iemand dit zelf echt wil.
Ben er erg verdrietig om want heb het gevoel dat ik haar in de steek laat.
zaterdag 29 juli 2023 om 13:29
Sjaantje37 schreef: ↑29-07-2023 12:29Een dikke knuffel voor ieder in dit topic die door de hel van huiselijk geweld is gegaan of er nog steeds inzit.
Ik heb helaas mijn zusje los moeten laten na het zoveelste incident, ik merkte dat ik er continue stress van had.
Heb echt alles gedaan om haar te helpen maar ben er nu wel achter dat je alleen kan helpen als iemand dit zelf echt wil.
Ben er erg verdrietig om want heb het gevoel dat ik haar in de steek laat.
zaterdag 29 juli 2023 om 13:44
zaterdag 29 juli 2023 om 13:49
Sjaantje,
Je laat haar niet los.
Je staat stand-by tot ze de keuze heeft gemaakt dit niet te willen voor haarzelf.
En dan neem je haar in huis, helpt haar terug op poten en is het ten einde. Misschien niet de eerste keer, misschien ook niet de vierde keer. Maar hou hoop, van afstand.
Laat de deur open en zeg haar dat ook.
Je laat haar niet los.
Je staat stand-by tot ze de keuze heeft gemaakt dit niet te willen voor haarzelf.
En dan neem je haar in huis, helpt haar terug op poten en is het ten einde. Misschien niet de eerste keer, misschien ook niet de vierde keer. Maar hou hoop, van afstand.
Laat de deur open en zeg haar dat ook.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 29 juli 2023 om 14:06
Één van mijn beste vriendinnen ligt in scheiding. Haar hoofd loopt constant om omdat ze haar leven vooruit plant tot na haar pensioen. Ze is begin 50.
Ja maar dit kan niet, zus te groot en zo te klein, en God mag weten wat. Allemaal gebaseerd op aannames. En ook nog aannames over zaken waar ze geen kaas van gegeten heeft.
Ze pakt het nu stukje bij beetje op. Dus: op zoek naar een baan. Ze heeft wat mensen gebeld gewoon om eens te praten en de wereld blijkt er heel anders uit te zien dan zij dacht. Ze heeft een sterke advocaat, waar ze gelukkig ook naar luistert en waar ze tegenwoordig ook van alles parkeert. In plaats van zelf te speculeren op basis van wat mensen haar toeroepen vanaf de zijlijn.
En het werkt. Langzaam maar zeker ontstaat er van alles. En ze komt er echt wel, eerder dan ze zelf denkt ook. Ze is namelijk niet incompetent, zoals haar ex haar jarenlang wijsgemaakt heeft. Ze redde zich prima voordat ze hem ontmoette.
Ik kan me alleen maar aansluiten bij de adviezen hier. Pak je stukje bij beetje, maak je ex niet groter en machtiger. Dat is nergens voor nodig. Laat je goed adviseren en praat met je ex alleen nog over feitelijkheden. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik, maar je gaat vanzelf zien dat je meer kan dan je denkt
Ja maar dit kan niet, zus te groot en zo te klein, en God mag weten wat. Allemaal gebaseerd op aannames. En ook nog aannames over zaken waar ze geen kaas van gegeten heeft.
Ze pakt het nu stukje bij beetje op. Dus: op zoek naar een baan. Ze heeft wat mensen gebeld gewoon om eens te praten en de wereld blijkt er heel anders uit te zien dan zij dacht. Ze heeft een sterke advocaat, waar ze gelukkig ook naar luistert en waar ze tegenwoordig ook van alles parkeert. In plaats van zelf te speculeren op basis van wat mensen haar toeroepen vanaf de zijlijn.
En het werkt. Langzaam maar zeker ontstaat er van alles. En ze komt er echt wel, eerder dan ze zelf denkt ook. Ze is namelijk niet incompetent, zoals haar ex haar jarenlang wijsgemaakt heeft. Ze redde zich prima voordat ze hem ontmoette.
Ik kan me alleen maar aansluiten bij de adviezen hier. Pak je stukje bij beetje, maak je ex niet groter en machtiger. Dat is nergens voor nodig. Laat je goed adviseren en praat met je ex alleen nog over feitelijkheden. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik, maar je gaat vanzelf zien dat je meer kan dan je denkt
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zaterdag 29 juli 2023 om 19:22
Pleasen en jezelf aanpassen is een van de overlevingsmechanisme die ontstaat wanneer ouder(s) niet aan de (emotionele) behoefte van een kind kunnen voldoen. Een kind gaat zich maximaal aanpassen om de basis liefde (en erkenning) en veiligheid te krijgen van zijn ouders ( te koste van de eigen ontwikkeling en vorming autonomie)Hoerabanaan schreef: ↑28-07-2023 10:53Wat ik me afvraag: wat levert dit gedrag op? Je moet er beloning voor krijgen op een bepaalde (vreemde) manier. Er moeten ergens stofjes getriggerd worden die maken dat je dit dus steeds blijft opzoeken. Wat is het "belonende" deel?
Deze overlevingsstrategie hoort bij een onveilige hechting waardoor je ook een partner aantrekt die onveilige is gehecht waarbij je opnieuw in dezelfde dynamiek komt van pleasen/ aanpassen etc
Deze relatie voelt in eerste instantie heel sterk en vertrouwd ivm de traumabinding. Het idd verslavend gedrag omdat er door het pleasen/helpen/aanpassen geen ruimte meer is voor je eigen pijn en leegte (de kern van elke verslaving) Het is dus een vorm van vermijding.
Je ervaart meer bestaansrecht en controle door de behoeftes en gevoelens van je partner voorop te zetten omdat je deze basis nooit heb ontvangen van je ouders.
Je weet pas hoe verslavend deze dynamiek is wanneer de relatie allang niet meer gezond en fijn is maar je er niet meer mee kunt stoppen terwijl je langzaam kapot gaat.
Het stoppen met pleasen/aanpassen is net zo moeilijk als afkicken omdat je geconfronteerd wordt met delen van jezelf die je het ( onbewust) wil vermijden. Het roept onrust op en gevoel van onveiligheid en leegheid. Een diep gevoel van niet goed zijn.
anderlicht wijzigde dit bericht op 29-07-2023 19:58
6.42% gewijzigd
zaterdag 29 juli 2023 om 19:37
Het hoeft helemaal geen hechtingsprobleem te zijn. Het maakt je vast gevoeliger, maar ook veilig gehechte mensen kunnen slachtoffer zijn van intermittent rewarding.Anderlicht schreef: ↑29-07-2023 19:22Pleasen en jezelf aanpassen is een van de overlevingsmechanisme die ontstaat wanneer ouder(s) niet aan de (emotionele) behoefte van een kind kunnen voldoen. Een kind gaat zich maximaal aanpassen om de basis liefde (en erkenning) en veiligheid te krijgen van zijn ouders ( te koste van de eigen ontwikkeling en vorming autonomie)
Deze overlevingsstrategie hoort bij een onveilige hechting waardoor je een partner aantrekt die ook onveilige is gehecht waarbij je in dezelfde dynamiek komt van pleasen/ aanpassen etc
Deze relatie voelt in eerste instantie heel sterk ivm de traumabinding. Het is veilig/bekend en verslavend omdat er door het pleasen/helpen en aanpassen aan die ander geen ruimte meer is voor je eigen pijn en leegte (zoals bij elke verslavingen)
Je ervaart meer bestaansrecht en controle door de behoeftes en gevoelens van je partner voorop te zetten omdat je deze basis nooit heb ontvangen van je ouders.
Je weet pas hoe verslavend dit overlevingsmechanisme is wanneer de relatie allang niet meer gezond en fijn is maar je er niet meer zomaar mee kunt stoppen terwijl je kapot gaat.
Het stoppen met pleasen/aanpassen en codependend gedrag is net zo moeilijk als afkicken omdat je geconfronteerd wordt met delen van jezelf die je het ( onbewust) wil vermijden. Het roept onrust op en gevoel van onveiligheid. Een diep gevoel van niet goed zijn.
Ik vond mijn ex man heel bijzonder. Hij vond iedereen stom, behalve mij. Maar na de eerste periode kwamen daar haarscheurtjes in. Ik was niet meer oneindig leuk. Ik wilde zo graag dat hij mij ook geweldig vond, en de scheurtjes waren miniem. Dus kleine moeite om te voldoen. Ik ben vrij makkelijk, heel veel maakt mij niet uit.
Langzaam werd het steeds erger, maar als ik hard genoeg mijn best deed was het weer superleuk. Wat ik niet door had, was dat ik steeds harder mijn best moest doen. In het begin werd hij alleen chagrijnig, maar later negeerde hij mij, rolde hij met zijn ogen of deed hij gewoon minachtend, als ik iets deed wat hij "dom" vond. En steeds meer was dom of niet goed genoeg.
Ik ben een zelfverzekerde vrouw, met een zeer goede baan. Financieel volkomen onafhankelijk en ik heb nooit getwijfeld of ik me zou redden alleen. Maar toch trapte ik er met open ogen in.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zaterdag 29 juli 2023 om 19:51
Onveilige hechting ( en dan bedoel ik geen hechtingstoornis! ) komt bij 30 tot 40% van de mensen voor. De meeste hebben een prima jeugd gehad en hebben geen grote problemen maar ervaren wel bepaalde (negatieve) patronen in hun liefdesleven.
Hoe dat bij jou zit weet ik niet maar natuurlijk kun je met een gezonde basis toch terecht komen in een ongezonde relatie. Zo zwart/wit is het niet. Maar met een gezonde basis en eigenwaarde herken je sneller de rode vlaggen en zal je beter voor jezelf zorgen en een relatie verbreken als deze niet meer deugd.
Hoe dat bij jou zit weet ik niet maar natuurlijk kun je met een gezonde basis toch terecht komen in een ongezonde relatie. Zo zwart/wit is het niet. Maar met een gezonde basis en eigenwaarde herken je sneller de rode vlaggen en zal je beter voor jezelf zorgen en een relatie verbreken als deze niet meer deugd.
zaterdag 29 juli 2023 om 20:35
SjaantjeSjaantje37 schreef: ↑29-07-2023 12:29Een dikke knuffel voor ieder in dit topic die door de hel van huiselijk geweld is gegaan of er nog steeds inzit.
Ik heb helaas mijn zusje los moeten laten na het zoveelste incident, ik merkte dat ik er continue stress van had.
Heb echt alles gedaan om haar te helpen maar ben er nu wel achter dat je alleen kan helpen als iemand dit zelf echt wil.
Ben er erg verdrietig om want heb het gevoel dat ik haar in de steek laat.
zaterdag 29 juli 2023 om 20:46
Hexopbezemsteel schreef: ↑29-07-2023 19:37Ik vond mijn ex man heel bijzonder. Hij vond iedereen stom, behalve mij.
Heel eerlijk klinkt dat niet zo veilig gehecht...
zaterdag 29 juli 2023 om 20:51
Sjaantje37 schreef: ↑29-07-2023 12:29Een dikke knuffel voor ieder in dit topic die door de hel van huiselijk geweld is gegaan of er nog steeds inzit.
Ik heb helaas mijn zusje los moeten laten na het zoveelste incident, ik merkte dat ik er continue stress van had.
Heb echt alles gedaan om haar te helpen maar ben er nu wel achter dat je alleen kan helpen als iemand dit zelf echt wil.
Ben er erg verdrietig om want heb het gevoel dat ik haar in de steek laat.
Herkenbaar, moeilijk hè, je wil zo graag beter voor de ander. Maar je kunt na zoveel jaren alleen nog maar zelf verder gaan (en een mate van afstand/nabijheid houden die voor jouzelf goed is) en er voor haar zijn als er toch ooit echt dat moment komt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
