Relaties
alle pijlers
Vissticks en lekkerbekjes leuke mannen en vrouwen deel 10
donderdag 26 juli 2007 om 11:21
Lafjoe: magnifiek. Je verwoordt precies zoals ik het wilde opschrijven maar het niet lukte.
Hij kreeg het namelijk voor elkaar dat ik verliefd op hem werd. Ik volgde namelijk eindelijk eens mijn gevoel, zou wel zien waar het schip strandde..
Dat is normaal gesproken niets voor mij.
Die zelfbescherming was wel nodig. Ik ben namelijk gevallen, maar lang niet zo diep als ik zou zijn gevallen als ik me er echt helemaal had ingestort.
Hij was degene die niet wist wat hij moest, die dingen wilde laten gaan zoals ze gingen. Waarop ik ook had aangegeven dat ik dat op een gegeven moment niet meer trok. Ik wil niet een halve relatie hebben.
Hij was degene die elke keer wilde dat ik langskwam, die leuke dingen organiseerde. Ik weet dat hij eerlijk is geweest, hij heeft vanaf het begin af aan gezegd dat hij nu niets wilde.
Hij was degene die echter ook zei dat hij niet meer naar andere vrouwen keek, dat soort dingen. Uit mijn mond is nooit zoiets gekomen.
Ik heb me laten kwetsen, maar hij was niet straight naar zichzelf toe...
Toen hij wist dat hij een tijdje niet meer hier zou werken, stuurde hij nog een sms. Waar ik niet op gereageerd hebt, omdat ik niet wist wat ik er mee moest, omdat ik geen dingen wilde oprakelen.
Maar door dit smsje gebeurt het dus wel. Hij doet me nog iets, terwijl ik het niet wil. Hij wist mijn gevoel te raken, en ik vind het lastig daar mee om te gaan. Ik weet ook nog niet of ik moet reageren. Mijn gevoel schreeuwt dat als hij voor de deur zou staan, ik alles opzij zou gooien, mijn verstand zegt dat ik weet dat het niet zo werkt.
Hij kreeg het namelijk voor elkaar dat ik verliefd op hem werd. Ik volgde namelijk eindelijk eens mijn gevoel, zou wel zien waar het schip strandde..
Dat is normaal gesproken niets voor mij.
Die zelfbescherming was wel nodig. Ik ben namelijk gevallen, maar lang niet zo diep als ik zou zijn gevallen als ik me er echt helemaal had ingestort.
Hij was degene die niet wist wat hij moest, die dingen wilde laten gaan zoals ze gingen. Waarop ik ook had aangegeven dat ik dat op een gegeven moment niet meer trok. Ik wil niet een halve relatie hebben.
Hij was degene die elke keer wilde dat ik langskwam, die leuke dingen organiseerde. Ik weet dat hij eerlijk is geweest, hij heeft vanaf het begin af aan gezegd dat hij nu niets wilde.
Hij was degene die echter ook zei dat hij niet meer naar andere vrouwen keek, dat soort dingen. Uit mijn mond is nooit zoiets gekomen.
Ik heb me laten kwetsen, maar hij was niet straight naar zichzelf toe...
Toen hij wist dat hij een tijdje niet meer hier zou werken, stuurde hij nog een sms. Waar ik niet op gereageerd hebt, omdat ik niet wist wat ik er mee moest, omdat ik geen dingen wilde oprakelen.
Maar door dit smsje gebeurt het dus wel. Hij doet me nog iets, terwijl ik het niet wil. Hij wist mijn gevoel te raken, en ik vind het lastig daar mee om te gaan. Ik weet ook nog niet of ik moet reageren. Mijn gevoel schreeuwt dat als hij voor de deur zou staan, ik alles opzij zou gooien, mijn verstand zegt dat ik weet dat het niet zo werkt.
donderdag 26 juli 2007 om 11:24
donderdag 26 juli 2007 om 11:30
:$ Das lief Samou, maar ik typte maar gewoon een reactie op je verhaal.
Heel apart is dat he? Volg je je gevoel, en dan krijg je zoiets. Misschien komt het wel doordat het je zo raakt, dat je niet weet wat je ermee aan met. Is ook wel logisch eigenlijk. Het moeilijkste is, is om je gevoel en je verstand op 1 lijn te krijgen. Je moet mij ook niet vragen hoe. Ben er ook geen held in. Je verstand gebruik je om jezelf uit praktische overwegingen te beschermen en je gevoel kan som dingen vertroebelen. Wat je dus moet doen is naar dat echte, hele echte, gevoel te luisteren. Prober dat eens naar voren te halen, zonder al die verstandelijke dingen erbij. Wat zegt je ware gevoel dan nu?
Heel apart is dat he? Volg je je gevoel, en dan krijg je zoiets. Misschien komt het wel doordat het je zo raakt, dat je niet weet wat je ermee aan met. Is ook wel logisch eigenlijk. Het moeilijkste is, is om je gevoel en je verstand op 1 lijn te krijgen. Je moet mij ook niet vragen hoe. Ben er ook geen held in. Je verstand gebruik je om jezelf uit praktische overwegingen te beschermen en je gevoel kan som dingen vertroebelen. Wat je dus moet doen is naar dat echte, hele echte, gevoel te luisteren. Prober dat eens naar voren te halen, zonder al die verstandelijke dingen erbij. Wat zegt je ware gevoel dan nu?
donderdag 26 juli 2007 om 11:45
Het gevoel wat ik bij hem heb zorgt er ook wel voor dat ik duidelijk voor mezelf kan stellen dat het minstens zo 'heftig' moet voelen wil ik voor iemand anders gaan. Dus niet persoonlijk op hem gericht (je moet toch niet vergelijken tussen personen), maar wel als ik het gevoel vergelijk. . Dus dat is dan wel weer mooi (heb ook veel er van geleerd hoor :))
