Relaties
alle pijlers
Voortrekken kleinkinderen
maandag 14 oktober 2024 om 09:04
Hallo,
Graag zou ik jullie mening willen want misschien zie ik dingen ook wel fout.
Mijn schoonouders trekken naar mijn idee kleinkinderen voor. Mijn man heeft geprobeerd een normaal gesprek aan te gaan waarbij schoonvader gelijk zei vertrek maar. Hij moest zelfs lachen. Het is hetzelfde met de kinderen en dat vertelde hij ook nog lachend dat de ene een wasmachine kreeg de ander een oven.
Op social media komen de lievelings constant voorbij en de overige kleinkinderen helemaal niet.
Mijn man zei dat de kinderen dit zien en hun dit raakt. Het antwoord was dat ze met sommige een betere band hebben, en dat ze de anderen minder zien. Dat klopt ook maar dat komt ook omdat de anderen hun daar niet welkom voelen.
Nu geven ze bijvoorbeeld 1 van de kleinkinderen een scooter, tweedehands. Na de vraag of de anderen ook 1 krijgen was het antwoord nee, en we zijn zelf baas aan wie we 1 geven.
Dat klopt natuurlijk ook helemaal ze mogen zelf weten wat ze doen.
Mijn man wilde alleen graag in gesprek of ze wel beseffen dat ze andere kleinkinderen hiermee pijn doen. Maar er viel niet te praten.
De deur werd gewezen, en aangezien dit niet de eerste keer is dat er gedoe is, dit gebeurt om het jaar of 2 jaar zo'n beetje, heeft mijn man gezegd dat het contact nu voorbij is.
Ik ben altijd van het oplossen en heb geen zin in gedoe. Ik bleef ook erg fatsoenlijk maar schoonvader zei tegen mij naar jou luister ik helemaal niet.
We zien hun alleen nog op verjaardagen maar voor het eerst heb ik nu ook zoiets van weet je laat maar.
Maar misschien zijn er meer die dit meemaken en gewoon oke vinden?
Zelf vind ik als ik naar mijn eigen gevoel kijk niet kloppen dan je kinderen en kleinkinderen gaat voortrekken..
Ik gezegd dat ik het jammer vind dat ze niet gewoon willen praten, dat we beide onze dingen kunnen zeggen die ons dwarszit, we hoeven het niet eens te zijn maar kunnen wel naar elkaar luisteren. Zelfs dat wilde hij niet aanhoren, we werden gewoon uitgelachen / de gek met ons hebben.
Maar ik ben benieuwd naar jullie mening.
Ik kan hier echt weer van wakker liggen, ben snel bang dat ik iets fout doe, wil iedereen graag tevreden.
Graag zou ik jullie mening willen want misschien zie ik dingen ook wel fout.
Mijn schoonouders trekken naar mijn idee kleinkinderen voor. Mijn man heeft geprobeerd een normaal gesprek aan te gaan waarbij schoonvader gelijk zei vertrek maar. Hij moest zelfs lachen. Het is hetzelfde met de kinderen en dat vertelde hij ook nog lachend dat de ene een wasmachine kreeg de ander een oven.
Op social media komen de lievelings constant voorbij en de overige kleinkinderen helemaal niet.
Mijn man zei dat de kinderen dit zien en hun dit raakt. Het antwoord was dat ze met sommige een betere band hebben, en dat ze de anderen minder zien. Dat klopt ook maar dat komt ook omdat de anderen hun daar niet welkom voelen.
Nu geven ze bijvoorbeeld 1 van de kleinkinderen een scooter, tweedehands. Na de vraag of de anderen ook 1 krijgen was het antwoord nee, en we zijn zelf baas aan wie we 1 geven.
Dat klopt natuurlijk ook helemaal ze mogen zelf weten wat ze doen.
Mijn man wilde alleen graag in gesprek of ze wel beseffen dat ze andere kleinkinderen hiermee pijn doen. Maar er viel niet te praten.
De deur werd gewezen, en aangezien dit niet de eerste keer is dat er gedoe is, dit gebeurt om het jaar of 2 jaar zo'n beetje, heeft mijn man gezegd dat het contact nu voorbij is.
Ik ben altijd van het oplossen en heb geen zin in gedoe. Ik bleef ook erg fatsoenlijk maar schoonvader zei tegen mij naar jou luister ik helemaal niet.
We zien hun alleen nog op verjaardagen maar voor het eerst heb ik nu ook zoiets van weet je laat maar.
Maar misschien zijn er meer die dit meemaken en gewoon oke vinden?
Zelf vind ik als ik naar mijn eigen gevoel kijk niet kloppen dan je kinderen en kleinkinderen gaat voortrekken..
Ik gezegd dat ik het jammer vind dat ze niet gewoon willen praten, dat we beide onze dingen kunnen zeggen die ons dwarszit, we hoeven het niet eens te zijn maar kunnen wel naar elkaar luisteren. Zelfs dat wilde hij niet aanhoren, we werden gewoon uitgelachen / de gek met ons hebben.
Maar ik ben benieuwd naar jullie mening.
Ik kan hier echt weer van wakker liggen, ben snel bang dat ik iets fout doe, wil iedereen graag tevreden.
maandag 14 oktober 2024 om 21:02
Nana_Mouskouri schreef: ↑14-10-2024 15:19Precies.
Hier was het "vorige week waren we met Mees en Esmee naar de dierentuin en volgende week gaan we lekker met Mees en Esmee naar een subtropisch zwembad." Maar mijn Adelheid en Lidewij werden nooit meegenomen. En dan moet je hier altijd lezen dat daar vast goede redenen voor zijn en dat mensen zelf beslissingen mogen maken (of, compleet old school Viva "misschien zijn die andere kleinkinderen wel leuker"), maar dat stak en het was niet leuk en natuurlijk hadden onze kinderen dat door.
Nu zijn ze flink ouder en komen ze alleen bij opa en oma op bezoek als het moet van ons. Dat moet het niet zo vaak. Opa en oma vinden dat jammer, want het zijn leuke meiden geworden, waar je goed mee kunt opscheppen in je diverse bejaardenclubjes. Maar ja, je oogst wat je zaait.
Dit!
Opa en oma hier zijn zelf verantwoordelijk voor het beeld dat de kleinkinderen van hen hebben. Wij als ouders poetsen dat beeld niet op.
Schoonouders deden altijd meer voor kinderen van mijn mans broer en zijn vrouw, want hun andere opa en oma waren daar te oud voor. Helaas was het niet slechts een beetje meer maar heel veel meer.
Van de 100 dingen die ze voor/met kleinkinderen deden waren dat 95 dingen voor het andere gezin en 5 voor ons gezin.
maandag 14 oktober 2024 om 21:32
Mijn moeder besteedde zelf heel veel tijd aan mijn nichtje, al vanaf de geboorte. (Het was haar tweede kleinkind.) Later had ze het dus over hun speciale band, omdat ze elkaar zoveel zagen. Maar ze heeft de band met andere kleinkinderen nooit een kans gegeven. Daarna kwamen er nog meer, maar die konden nooit logeren en zo. Want nichtje was er al.
Sommige mensen zijn ziende blind. Helemaal prima, maar het doet je wel je wenkbrauwen fronsen als ze soms praten.
Sommige mensen zijn ziende blind. Helemaal prima, maar het doet je wel je wenkbrauwen fronsen als ze soms praten.
maandag 14 oktober 2024 om 21:58
Ik zou achter man gaan staan en hem volgen in wat hij wil doen. Als dat geen contact meer, dikke prima gezien hoe het nu gaat. Dat zou ik in de beschreven situatie doen. Die man gaat toch niet veranderen dan kun je maar beter zelf veranderen aan de situatie wat je kunt om er zomin mogelijk last van te hebben.
lemoos2 wijzigde dit bericht op 14-10-2024 22:07
71.55% gewijzigd
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 15 oktober 2024 om 10:08
Als ik je laatste berichten lees lijkt het wel dat je schoonvader problemen met jou heeft een daardoor ook je kinderen ook niets vind. Ik begrijp niet dat je nog contact wil hebben met deze man. Iemand die zo over me praat daar blijf ik bij weg. Ik zou blij zijn met jouw eigen man dat hij de knoop doorhakt en geen contact meer wil.Hollio schreef: ↑14-10-2024 20:43Ik heb ook vaak genoeg gehad dat ik spontaan langs kwam met de kinderen toen ze kleiner waren, dan zagen ze de kinderen wat vaker.
De opmerking die ik dan kreeg als schoonvader uit zijn werk kan: ach Nee toch ben jij hier nu ook.. en Nee dat was geen grapje maar gemeend..
Mijn kinderen die daar smiddags kwamen, een snoepje kregen en de opmerking ga nu maar weer naar huis..
Sinterklaas vieren met de lievelings en dan onderling zeggen niet vertellen tegen hun dat wij het vieren..
En zo kan ik nog even doorgaan
dinsdag 15 oktober 2024 om 10:20
Valentijn101 is hier een mooi voorbeeld van in dit topic. Zie je inderdaad nog vaker, ik herken het.Jufjoke schreef: ↑14-10-2024 20:17Toch zijn die mensen er wel, die dat niet doen. Ik kom uit een vrij conservatieve, dorpse omgeving, en mijn schoonmoeder komt echt niet zomaar langs, al is het maar vijf minuten fietsen. Kinderen (en dus ook kleinkinderen) horen bij hun ouders langs te gaan, niet andersom.
Vroeger klaagde ze nog wel eens dat het zo lang geleden was dat we geweest zijn, maar nu weet ze dat ze dan als antwoord krijgt: je kunt altijd langs komen als je dat wil. Maar dat is niet de bedoeling.
De laatste keer dat we er waren, zei ze: oh, jullie zijn er. Ik had bijna geappt hoe het met jullie was.
Het contact hoort vanuit de kinderen te komen, is haar visie. En dat zie ik vaker in de oudere generatie in deze omgeving.
dinsdag 15 oktober 2024 om 10:31
Maar je krijgt iedereen niet tevreden.Hollio schreef: ↑14-10-2024 09:04Ik ben altijd van het oplossen en heb geen zin in gedoe. Ik bleef ook erg fatsoenlijk maar schoonvader zei tegen mij naar jou luister ik helemaal niet.
Ik gezegd dat ik het jammer vind dat ze niet gewoon willen praten, dat we beide onze dingen kunnen zeggen die ons dwarszit, we hoeven het niet eens te zijn maar kunnen wel naar elkaar luisteren. [...]
Ik kan hier echt weer van wakker liggen, ben snel bang dat ik iets fout doe, wil iedereen graag tevreden.
Ze willen niet allemaal rond het kampvuur zitten en koembaja zingen.
Ik denk dat als je allemaal mensen hebt die harmonieus zijn én zichzelf inperken om niet over anderen heen te lopen, het kan werken.
Maar veel mensen zijn niet zo. Die proberen uit waar je grenzen liggen (dat is ook heel natuurlijk). En als je zelf dan uit liefde en harmonie heel zacht blijft en terugstap en nog een keertje 'harmonie' fluistert (maar niet te hard want je wilt niemand tegen het hoofd stoten)... dan wordt je in hun ogen iemand die over zich heen laat lopen.
Het grootste probleem (denk ik) is dat je snel bang bent iets fout te doen. Je grenzen aangeven en bewaken is nooit fout. En het is ook de manier om iedereen tevreden te krijgen. Als mensen weten waar je grens is, dan werkt het. Als je geen grens hebt kun je niet met andere mensen omgaan (behalve als zij jouw grens bewaken).
In dit geval: Gewoon aangeven: Jullie trekken bepaalde kinderen voor, en de kinderen zien dat en dat geeft ze een slecht beeld van jullie. Dat zijn gewoon feiten.
Wat ik daarin niet schrijf zijn een oordeel, en gevoelens ('slecht beeld van grootouders' staat sterker dan 'kinderen zijn verdrietig' of 'hebben pijn' - want ze klinken als mensen die dat maar zwak vinden).
En dan inderdaad contact minderen - waarom zou je omgaan met mensen die voor je ogen scooters uitdelen aan anderen en jou uitlachen? Besteed je tijd met mensen waar je wél graag komt!
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
dinsdag 15 oktober 2024 om 10:58
Nou dit dus. En ik snap dus oprecht niet wat voor goede redenen grootouders voor zo'n onderscheid zouden kunnen verzinnen, en waarschijnlijk wil ik het ook gewoon niet snappen, want het is gewoon echt niet leuk als jij of je kind altijd duidelijk het minst favoriete is.Nana_Mouskouri schreef: ↑14-10-2024 15:19Precies.
Hier was het "vorige week waren we met Mees en Esmee naar de dierentuin en volgende week gaan we lekker met Mees en Esmee naar een subtropisch zwembad." Maar mijn Adelheid en Lidewij werden nooit meegenomen. En dan moet je hier altijd lezen dat daar vast goede redenen voor zijn en dat mensen zelf beslissingen mogen maken (of, compleet old school Viva "misschien zijn die andere kleinkinderen wel leuker"), maar dat stak en het was niet leuk en natuurlijk hadden onze kinderen dat door.
Nu zijn ze flink ouder en komen ze alleen bij opa en oma op bezoek als het moet van ons. Dat moet het niet zo vaak. Opa en oma vinden dat jammer, want het zijn leuke meiden geworden, waar je goed mee kunt opscheppen in je diverse bejaardenclubjes. Maar ja, je oogst wat je zaait.
dinsdag 15 oktober 2024 om 11:03
Heel simpel, als je een favoriet kind hebt, heb je heel makkelijk ook favoriete kleinkinderen.happyapple schreef: ↑15-10-2024 10:58Nou dit dus. En ik snap dus oprecht niet wat voor goede redenen grootouders voor zo'n onderscheid zouden kunnen verzinnen, en waarschijnlijk wil ik het ook gewoon niet snappen, want het is gewoon echt niet leuk als jij of je kind altijd duidelijk het minst favoriete is.
dinsdag 15 oktober 2024 om 11:07
Ik weet niet of dit iets toevoegt.
Mijn ouders zijn beide jongste kinderen uit grote gezinnen. Tegen de tijd dat ik en mijn zussen geboren werden waren er aan beide kanten al minstens 15 kleinkinderen. Dus het bijzondere was er toen al wel vanaf, vermoed ik.
Ik heb dan ook nooit een speciale band gehad met 1 van mijn grootouders. Sommige neven en nichten hadden dat wel, hoorde ik later. Toen ik pas toevallig een foto zag van het 40/50 jarig huwelijk van mijn grootouders stonden mijn zussen en ik daar ook niet op. Kennelijk waren we niet uitgenodigd, of hadden mijn ouders geen zin om ons te vermaken die dag.
Hoe dan ook, ik heb er nooit iets aan overgehouden. Iets wat er niet is, mis je ook niet kennelijk.
Ik herinner me wel dat wij als kinderen het irritant vonden als oma met kerst 2! weken kwam logeren. Want dan was mijn moeder niet te genieten. Oma zelf was wel lief hoor, maar ik had gewoon geen band met haar, en zij niet met mij.
Dat oudere neven en nichten dat wel hadden en dure cadeaus kregen, heel gek misschien, dat deed me niets. Dat trok ik me niet aan in elk geval.
Mijn ouders zijn beide jongste kinderen uit grote gezinnen. Tegen de tijd dat ik en mijn zussen geboren werden waren er aan beide kanten al minstens 15 kleinkinderen. Dus het bijzondere was er toen al wel vanaf, vermoed ik.
Ik heb dan ook nooit een speciale band gehad met 1 van mijn grootouders. Sommige neven en nichten hadden dat wel, hoorde ik later. Toen ik pas toevallig een foto zag van het 40/50 jarig huwelijk van mijn grootouders stonden mijn zussen en ik daar ook niet op. Kennelijk waren we niet uitgenodigd, of hadden mijn ouders geen zin om ons te vermaken die dag.
Hoe dan ook, ik heb er nooit iets aan overgehouden. Iets wat er niet is, mis je ook niet kennelijk.
Ik herinner me wel dat wij als kinderen het irritant vonden als oma met kerst 2! weken kwam logeren. Want dan was mijn moeder niet te genieten. Oma zelf was wel lief hoor, maar ik had gewoon geen band met haar, en zij niet met mij.
Dat oudere neven en nichten dat wel hadden en dure cadeaus kregen, heel gek misschien, dat deed me niets. Dat trok ik me niet aan in elk geval.
dinsdag 15 oktober 2024 om 11:12
Ja dat zie ik dus inderdaad in de praktijk ook.
Ik had het graag anders gezien voor mijn kinderen, maar wij doen inderdaad zelf de leuke dingen met ze en hoewel je niet altijd elk dingetje op een goudschaaltje kunt (en hoeft) af (te) wegen, wil ik echt niet zulke verschillen maken tussen mijn kinderen als dat mijn ouders deden en doen.
dinsdag 15 oktober 2024 om 11:13
het kan ook komen omdat een kind als 'zielig' wordt gezien en daardoor de kleinkinderen ook.happyapple schreef: ↑15-10-2024 10:58Nou dit dus. En ik snap dus oprecht niet wat voor goede redenen grootouders voor zo'n onderscheid zouden kunnen verzinnen, en waarschijnlijk wil ik het ook gewoon niet snappen, want het is gewoon echt niet leuk als jij of je kind altijd duidelijk het minst favoriete is.
Het 'favoriete gezin', kan ook het gezin met de meeste problemen zijn
dinsdag 15 oktober 2024 om 11:25
Je hebt familiedynamiek en je hebt onbeschofte familie. Bij jou is dat laatste het geval en dan is het heel goed dat je een poortje zet om je gezin en ze daar tegenin bescherming neemt. Pas wel op dat je niet slecht praat en/of sturend bent in het gevoel van je kinderen. Laat ze zelf ervaren en een mening vormen, daar hebben ze later ook meer aan.
Hier twee sets grootouders, waar gelukkig dit soort idioterie niet speelt, maar dynamiek heb je altijd. Het ene grootouderpaar is veel betrokkener (80/20 zeg maar) bij het andere siblinggezin. Dat komt echt omdat dat gezin veel meer vraagt dan het onze en hulp ook goed kan gebruiken cq. het zich laat aanleunen. Wij vragen weinig om hulp, dus krijgen ook weinig oppas/cadeaus/vragen. Prima voor ons en die dynamiek stoort ons niet zo. Onze kinderen krijgen daar weinig van mee, want als de grootouders er zijn is dat helemaal prima. Ze zien simpelweg niet dat ze 5 keer zo vaak bij het andere gezin zijn. Denk ook niet dat het ze boeit als ze dat wel weten trouwens.
Andere set grootouders hebben drie kinderen en setjes kleinkinderen en daar wordt er heel goed gekeken naar wat eerlijk is qua uitjes/cadeaus etc. Dat vind ik wel prettig. Oppas loopt nog wel eens (heel) scheef, maar dat zijn ook persoonlijke voorkeuren en dat begrijp ik ook wel.
Met mijn eigen kinderen probeer ik alles in balans te doen, maar soms ook uit te leggen dat iets zo uitkomt en ze daar ook niet gelijk van op de achterste benen hoeven te staan.
Hier twee sets grootouders, waar gelukkig dit soort idioterie niet speelt, maar dynamiek heb je altijd. Het ene grootouderpaar is veel betrokkener (80/20 zeg maar) bij het andere siblinggezin. Dat komt echt omdat dat gezin veel meer vraagt dan het onze en hulp ook goed kan gebruiken cq. het zich laat aanleunen. Wij vragen weinig om hulp, dus krijgen ook weinig oppas/cadeaus/vragen. Prima voor ons en die dynamiek stoort ons niet zo. Onze kinderen krijgen daar weinig van mee, want als de grootouders er zijn is dat helemaal prima. Ze zien simpelweg niet dat ze 5 keer zo vaak bij het andere gezin zijn. Denk ook niet dat het ze boeit als ze dat wel weten trouwens.
Andere set grootouders hebben drie kinderen en setjes kleinkinderen en daar wordt er heel goed gekeken naar wat eerlijk is qua uitjes/cadeaus etc. Dat vind ik wel prettig. Oppas loopt nog wel eens (heel) scheef, maar dat zijn ook persoonlijke voorkeuren en dat begrijp ik ook wel.
Met mijn eigen kinderen probeer ik alles in balans te doen, maar soms ook uit te leggen dat iets zo uitkomt en ze daar ook niet gelijk van op de achterste benen hoeven te staan.
dinsdag 15 oktober 2024 om 12:05
Ik zou nooit lelijk spreken over mijn ouders tegenover mijn kinderen. Maar ik valideer ze wel als ze zelf vertellen "opa en oma luisteren helemaal niet naar wat wij willen" en andere onvermogen van mijn ouders om met kinderen om te gaan.Nana_Mouskouri schreef: ↑14-10-2024 15:30Oh ja, wat wij gedaan hebben: contact op een lager pitje. Vooral veel leuke dingen doen met ons eigen gezin. Nooit lelijke dingen over opa en oma zeggen waar de kinderen bij waren, maar wel hun verwachtingen laag houden. Zelf naar de Efteling, de dierentuin en het zwembad.
Ik denk dat het probleem niet eens zozeer is dat grootouders niets ondernemen met hun kinderen, maar dat er verschil gemaakt wordt. En daar kunnen dan in de ogen van de grootouders goede redenen voor zijn (bij ons was dat: jullie hebben alles goed op orde en die andere ouders hebben het altijd lastig -niets ernstigs overigens), maar dat boeit die kinderen niet zo.
Maar: als je het klein houdt als ouders, wordt het ook geen wereldramp.
To, als ik je laatste berichten lees, denk ik te lezen dat er bij jou (en bij je man waarschijnlijk) veel pijn zit. Dat er al veel vaker over jullie grens is gegaan. Erken dat voor jezelf, bij elkaar. En volg dan je man in zijn besluit om voorlopig geen contact te hebben.
martje55 wijzigde dit bericht op 15-10-2024 12:15
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
11.72% gewijzigd
dinsdag 15 oktober 2024 om 12:19
ik zou, in dit geval, nog duidelijker zijn. En zelf kiezen voor geen contact meer.martje55 schreef: ↑15-10-2024 12:05
To, als ik je laatste berichten lees, denk ik te lezen dat er bij jou (en bij je man waarschijnlijk) veel pijn zit. Dat er al veel vaker over jullie grens is gegaan. Erken dat voor jezelf, bij elkaar. En volg dan je man in zijn besluit om voorlopig geen contact te hebben.
Mag man natuurlijk gerust zijn ouders blijven bezoeken. maar soms moet je echt zelf een grens stellen.
dinsdag 15 oktober 2024 om 12:35
Hier is het vervelende dat het onderscheid binnen het gezin is. Oma trekt de oudste kleinzoon duidelijk voor ten opzichte van zijn broer/zussen. De andere kleinkinderen merken dat natuurlijk ook, zeker mijn dochter die qua leeftijd het dichtstbij haar broer staat ziet dat onderscheid natuurlijk ook.
dinsdag 15 oktober 2024 om 13:15
Ach, been there done that en jouw verhaal lijkt in grote lijnen op dat van mij.
Ook onze kinderen zijn niet de favoriet bij opa en oma. Van kleins af aan was dit bij, al heel duidelijk en met name onze oudste had dat ook heel goed door.
Jarenlang moeite gedaan om tijd te investeren, langs te gaan met de kinderen zonder dat de kleinkinderen van de andere kant er ook waren, zodat ze eens 1-op-1 aandacht konden krijgen, maar niets hielp. Onze oudste werd bijna verguisd en ik kon het niet meer aanzien en aanhoren hoe leuk de anderenwaren. Foto's op social media van de anderen, lieve felicitaties onder de berichten als ze jarig waren/zijn (geen idee hoe dat tegenwoordig gaat want ik vond de publieke vernedering zo groot en erg dat ik van social media af ben gegaan), en als onze kinderen jarig waren of er was wat bijzonders dan kon er amper een lief berichtje af. Het verrotte was wel, dat ze qua cadeaus (bij ons weten) altijd zorgden dat ze allemaal hetzelfde kregen.
Ik heb dus omwille van de kinderen afstand genomen en bezoek hen alleen nog bij het hoognodige.
Kortgeleden heeft mijn man er de bom laten barsten, maar alles werd ontkend. Niets van wat wij zeiden was waar, ze herkenden zich nergens is en ons gevoel was onjuist, wij zijn gek. Ze kregen toch allemaal hetzelfde met hun verjaardagen? Tja dat is slim, want dat is meetbaar, de rest niet.
Inmiddels zie ik dat ze wel iets meer hun best doen, maar voor onze oudste hoeft het al niet meer. Die is klaar met, met name oma, en doet alleen het ''verplichte'. Merk gewoon dat de band er niet is en zal ook niet komen ook. Dus inderdaad, wat je zaait zul je oogsten.
Ik heb me er heeeeeel lang heel druk om gemaakt, maar inmiddels denk ik: hun verlies.
Ook onze kinderen zijn niet de favoriet bij opa en oma. Van kleins af aan was dit bij, al heel duidelijk en met name onze oudste had dat ook heel goed door.
Jarenlang moeite gedaan om tijd te investeren, langs te gaan met de kinderen zonder dat de kleinkinderen van de andere kant er ook waren, zodat ze eens 1-op-1 aandacht konden krijgen, maar niets hielp. Onze oudste werd bijna verguisd en ik kon het niet meer aanzien en aanhoren hoe leuk de anderenwaren. Foto's op social media van de anderen, lieve felicitaties onder de berichten als ze jarig waren/zijn (geen idee hoe dat tegenwoordig gaat want ik vond de publieke vernedering zo groot en erg dat ik van social media af ben gegaan), en als onze kinderen jarig waren of er was wat bijzonders dan kon er amper een lief berichtje af. Het verrotte was wel, dat ze qua cadeaus (bij ons weten) altijd zorgden dat ze allemaal hetzelfde kregen.
Ik heb dus omwille van de kinderen afstand genomen en bezoek hen alleen nog bij het hoognodige.
Kortgeleden heeft mijn man er de bom laten barsten, maar alles werd ontkend. Niets van wat wij zeiden was waar, ze herkenden zich nergens is en ons gevoel was onjuist, wij zijn gek. Ze kregen toch allemaal hetzelfde met hun verjaardagen? Tja dat is slim, want dat is meetbaar, de rest niet.
Inmiddels zie ik dat ze wel iets meer hun best doen, maar voor onze oudste hoeft het al niet meer. Die is klaar met, met name oma, en doet alleen het ''verplichte'. Merk gewoon dat de band er niet is en zal ook niet komen ook. Dus inderdaad, wat je zaait zul je oogsten.
Ik heb me er heeeeeel lang heel druk om gemaakt, maar inmiddels denk ik: hun verlies.
dinsdag 15 oktober 2024 om 13:34
TO, zoals anderen al aangaven, dit lijkt me veel verder te gaan dan een wat scheve verhouding in aandacht en presentjes van opa & oma. Je man heeft sowieso geen gezonde verstandhouding met zijn ouders en de botte, wat narcistische (of egoistische) reactie van schoonpa is daar exemplarisch voor.
Geen wonder dat je man hier genoeg van heeft. Het gaat al lang niet meer om de kleinkinderen. Tja, je kunt hem hier alleen maar in steunen. En jullie kinderen zullen dit op termijn ook wel begrijpen. Deze opa & oma zullen dan niet of nauwelijks een rol spelen in hun leven. Jammer, maar dat overleven ze wel.
Zelf in een eerder topic ook aangegeven dat ik en mijn sibling niet bepaald een prioriteit van 1 grootouderstel waren (gelukkig wel van het andere paar).
Heb ze nooit op mijn verjaardag gezien. En zover ik kon herinneren eigenlijk ook niet van mijn sibling. Als je klein bent vind je het vervelend. Zodra we puber werden haalden we onze schouders erover op.
Bij de begrafenis van grootmoeder vertelde 1 nichtje enthousiast aan ons wat voor leuke oma het was, hoeveel leuke dingen ze samen deden. En wat onze herinneringen waren. Tja. die hadden we niet echt.
Bij de nieuwe generatie grootouders (dus de generatie van mijn ouders) zie ik hetzelfde weer gebeuren. Een tante die alle oog heeft voor 2 kleindochters, de kinderen van haar dochter. Maar 0 voor de kinderen van haar zoon.
Perfect zal ik nooit doen, maar heb me voorgenomen hier zelf wel op te letten tegen de tijd dat ik zelf kleinkinderen krijg.
Geen wonder dat je man hier genoeg van heeft. Het gaat al lang niet meer om de kleinkinderen. Tja, je kunt hem hier alleen maar in steunen. En jullie kinderen zullen dit op termijn ook wel begrijpen. Deze opa & oma zullen dan niet of nauwelijks een rol spelen in hun leven. Jammer, maar dat overleven ze wel.
Zelf in een eerder topic ook aangegeven dat ik en mijn sibling niet bepaald een prioriteit van 1 grootouderstel waren (gelukkig wel van het andere paar).
Heb ze nooit op mijn verjaardag gezien. En zover ik kon herinneren eigenlijk ook niet van mijn sibling. Als je klein bent vind je het vervelend. Zodra we puber werden haalden we onze schouders erover op.
Bij de begrafenis van grootmoeder vertelde 1 nichtje enthousiast aan ons wat voor leuke oma het was, hoeveel leuke dingen ze samen deden. En wat onze herinneringen waren. Tja. die hadden we niet echt.
Bij de nieuwe generatie grootouders (dus de generatie van mijn ouders) zie ik hetzelfde weer gebeuren. Een tante die alle oog heeft voor 2 kleindochters, de kinderen van haar dochter. Maar 0 voor de kinderen van haar zoon.
Perfect zal ik nooit doen, maar heb me voorgenomen hier zelf wel op te letten tegen de tijd dat ik zelf kleinkinderen krijg.
dinsdag 15 oktober 2024 om 14:37
Wat voor mij gold vroeger: mijn ene oma was hartstikke lief en de andere had geen interesse. Ik kan me helemaal niet herinneren of ik veel of weinig kreeg of dat ik heb opgelet wat anderen wel of niet kregen. Ik kreeg oprechte aandacht en liefde (en veel lekkers, ook niet onbelangrijk)
Bij mijn kinderen idem dito: ze hebben behoefte aan gezien worden, interesse in hun leven. Natuurlijk is het dan leuk als je ook kadootjes krijgt maar ik denk dat dat voor hun minder belangrijk is uiteindelijk. Ik krijg altijd een beetje jeuk dat alles precies hetzelfde moet zijn bij elk kind of kleinkind maar grote verschillen in kado's is wachten op ellende. Ik zou het van je man af laten hangen en van je kinderen of ze er nog heen willen. Maar probeer vooral mensen niet te veranderen het gaat zeer waarschijnlijk toch niet lukken...
Bij mijn kinderen idem dito: ze hebben behoefte aan gezien worden, interesse in hun leven. Natuurlijk is het dan leuk als je ook kadootjes krijgt maar ik denk dat dat voor hun minder belangrijk is uiteindelijk. Ik krijg altijd een beetje jeuk dat alles precies hetzelfde moet zijn bij elk kind of kleinkind maar grote verschillen in kado's is wachten op ellende. Ik zou het van je man af laten hangen en van je kinderen of ze er nog heen willen. Maar probeer vooral mensen niet te veranderen het gaat zeer waarschijnlijk toch niet lukken...
dinsdag 15 oktober 2024 om 17:42
Heel herkenbaar.Prikkels schreef: ↑15-10-2024 13:15
Kortgeleden heeft mijn man er de bom laten barsten, maar alles werd ontkend. Niets van wat wij zeiden was waar, ze herkenden zich nergens is en ons gevoel was onjuist, wij zijn gek. Ze kregen toch allemaal hetzelfde met hun verjaardagen? Tja dat is slim, want dat is meetbaar, de rest niet.
Hier werd het na een voorzichtige vraag van man over een incident gaslighting in het kwadraat:
- complete ontkenning
- man uitlachen en grappen maken over verkeerde driewielertje en och zo achtergesteld. Geen normaal gesprek meer mogelijk.
- gelijk naar andere kant rennen want enorm gekwetst en extra veel met hen ondernemen
- logisch dat ze niks met ons wilden doen want kijk hoe er met hen is omgegaan, gelukkig hadden ze de andere kant, die deden tenminste niet zo lastig.
Uitkomst: hele tijd niet gezien want zó hoefde het niet van hen
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
dinsdag 15 oktober 2024 om 18:48
Ik vind dit als tweedelijns familielid soms best lastig. Wij hebben 14 neefjes en nichtjes, maar ik heb niet met alle 14 een even goeie band. We proberen grootse dingen wel zoveel mogelijk gelijk op te doen, maar uiteindelijk kristalliseren er toch een paar favoriete neefjes/nichtjes uit. Niet omdat ik dat bewust doe, maar omdat:
- zij er altijd bij zijn bij familiegelegenheden, dus die zien we veel vaker
- zij het heel leuk vinden om te komen logeren. De anderen nodigen we ook wel uit, maar daar wordt dan geen gevolg aan gegeven door henzelf of de ouders.
- zij het heel leuk vinden om met ons op stap te gaan. Andere neefjes en nichtjes zijn in de weekenden druk met hun sporten en wedstrijden. Daar is geen ruimte voor familiezaken. Ooit waren we closer met hen, maar toen ze stopten met naar verjaardagen komen e.d. ivm drukte van het eigen leven, werd die band ook minder
- de band met 14 neefjes en nichtjes even intensief goed houden teveel werk is voor één mensenleven
- de interesses van de favo-neefjes/nichtjes meer overeenkomen met die van mij, dus we vinden vaker dingen waarvan we zeggen "hey, dat is leuk om met neefje A te doen".
Ze krijgen allemaal even grote cadeaus met hun verjaardag en ook allemaal de mogelijkheid om naar het subtropisch zwemparadijs te gaan. Maar als ik met eentje een dagje ga shoppen, naar de Tina-dag ga of juist een Star Wars-film bezoek, is het voor mij niet haalbaar dat continu ook met de andere 11 doen.
Een beetje scheefgroei is denk ik dus niet te voorkomen. Dat ontstaat door zoveel verschillende factoren. Normaal zou ik zeggen: ga het gesprek aan en neem zelf initiatief voor logeerpartijtjes enzo. Maar het klinkt alsof jouw schoonouders sowieso niet te pruimen zijn dus goed om je af te vragen wat je echt van hen wil en of dat wel haalbaar is.
- zij er altijd bij zijn bij familiegelegenheden, dus die zien we veel vaker
- zij het heel leuk vinden om te komen logeren. De anderen nodigen we ook wel uit, maar daar wordt dan geen gevolg aan gegeven door henzelf of de ouders.
- zij het heel leuk vinden om met ons op stap te gaan. Andere neefjes en nichtjes zijn in de weekenden druk met hun sporten en wedstrijden. Daar is geen ruimte voor familiezaken. Ooit waren we closer met hen, maar toen ze stopten met naar verjaardagen komen e.d. ivm drukte van het eigen leven, werd die band ook minder
- de band met 14 neefjes en nichtjes even intensief goed houden teveel werk is voor één mensenleven
- de interesses van de favo-neefjes/nichtjes meer overeenkomen met die van mij, dus we vinden vaker dingen waarvan we zeggen "hey, dat is leuk om met neefje A te doen".
Ze krijgen allemaal even grote cadeaus met hun verjaardag en ook allemaal de mogelijkheid om naar het subtropisch zwemparadijs te gaan. Maar als ik met eentje een dagje ga shoppen, naar de Tina-dag ga of juist een Star Wars-film bezoek, is het voor mij niet haalbaar dat continu ook met de andere 11 doen.
Een beetje scheefgroei is denk ik dus niet te voorkomen. Dat ontstaat door zoveel verschillende factoren. Normaal zou ik zeggen: ga het gesprek aan en neem zelf initiatief voor logeerpartijtjes enzo. Maar het klinkt alsof jouw schoonouders sowieso niet te pruimen zijn dus goed om je af te vragen wat je echt van hen wil en of dat wel haalbaar is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
