vorige relatie komt telkens weer terug.

Hoi allemaal,

zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik sinds kort een nieuwe vriend.

Ik merk alleen dat wat er gebeurd is in mijn vorige relatie, mij nog heel onzeker maakt over mijzelf en hoe ik in relaties sta.
Ik zou daarom graag mijn verhaal kwijt willen over deze relatie en gewoon wat advies krijgen.

In totaal ben ik 2,5 jaar met deze man, ik zal hem X noemen, samen geweest.
Het begon allemaal helemaal geweldig. Via een datingapp leerden we elkaar kennen en na pakweg een date of 5 waren we verliefd op elkaar. Hij was lief, vond me geweldig, wilde er helemaal voor gaan.
Wel had hij nog contact met een meid waar hij 2 jaar lang al verliefd was geweest. Hij zag haar toen pakweg eens per maand. Hij zei dat het nu een vriendschap was, maar dit heeft mij in het begin vooral, wel een naar en onrustig gevoel gegeven. Ondanks dat, ging onze relatie verder. Maar toch waren er regelmatig dingetjes waar ik me onrustig bij voelde. Hij ging alleen op vakantie en ik zag via social media veel dronk en ook telkens omging met 1 meid. Dit was terwijl wij al wel net een relatie hadden. Ook kwam ik erachter dat hij een keer alleen met haar was gaan hiken en dat ze een kamer hadden gedeeld in een hostel. Volgens hem allemaal helemaal onschuldig en dat is onderdeel van het reizen. Toen ik zei dat ik het niet zo chill vond dat hij met haar alleen een kamer had gedeeld bood hij wel zijn excuus aan, hij had niet gezien dat dat niet kon. Bij terugkomst na deze vakantie ging het eigenlijk heel goed tussen ons een aantal maanden. We genoten van elkaar, deden leuke dingen.
Soms maakte hij grapjes die ik niet perse heel leuk vond. Als ik daar dan wat van zei, dan reageerde hij wel eens een beetje geïrriteerd. Ook ging hij altijd in discussie met mij over dierenrechten, ik zet mij daar voor in, vind dat belangrijk. Hij liet dan merken dat hij het overdreven vond en ging juist ' de andere kant' belichten in discussies.
Na ongeveer 8 maanden vroeg hij of we samen zouden wonen, of dat hij bij mij introk. Dit leek me hartstikke leuk, maar ik merkte dat hij vooral veel klaagde over dat hij het best zwaar vond en zijn eigen huis miste. Voor mij was dit best een teleurstelling, maar ik probeerde het ook te begrijpen.
Tijd ging verder en de relatie liep op zich best lekker. Totdat ik erachter kwam dat hij nog regelmatig contact had met een andere ex. Dit was wel onschuldig contact en vooral via socialmedia nog elkaars berichten liken en soms appen. Over de gehele linie was het vooral zo dat hij vaak en veel contacten had met andere vrouwen, maar hij zei altijd dat hij gewoon een sociaal persoon was en het leuk vond om met iedereen te kletsen. Als we uit gingen, of uit eten gingen maakte hij altijd grappen met de serveerster. Soms als we een programma keken, dan maakte hij bijzondere opmerkingen. Een keer was er een film op TV waarbij 2 dames met rood haar in een lift stonden. Hij zei: 'Ah, twee redheads in een lift. Dat is toch every man's dream?' of als er een situatie op TV was waarbij een man een mooie vrouw knuffelde dan zei hij:'en nu gaat hij haar natuurlijk zo lang mogelijk beethouden haha'.
Niet ernstig, maar wel gewoon van die irritante steekjes onder water waarvan ik niet begreep waarom hij ze maakte.

Pas eigenlijk het laatste half jaar verslechterde onze relatie. Hij bleef erover klagen dat ik mezelf 'niet overgaf' aan hem en ik merkte zelf dat ik me eigenlijk steeds eenzamer begon te voelen maar ik weet ook niet precies waarom. Het voelde eigenlijk vooral alsof ik hem niet echt interesseerde. Maar dat was heel dubbel; hij zei dat hij nog nooit zo verliefd op iemand was geweest, maar hij had voor mijn gevoel eigenlijk helemaal geen interesse in wie ik was of wat mij bezig hield. Vragen hof doorvragen deed hij niet en toen ik eens ergens verdriet van had en bij hem huilde in bed, viel hij in slaap. Het gevoel van eenzaamheid werd steeds heftiger en op een gegeven moment merkte ik dat ik vrijwel elke avond huilend in slaap viel. Ik kon niet goed plaatsen waarom, maar het voelde alsof hij me gewoon niet echt zag. Mijn verdriet en vragen irriteerden hem dan weer, waardoor hij boos werd, op de bank ging slapen en zei dat ik echt moest stoppen met zeuren en hem overvragen.
Uiteindelijk verslechterde dit hele patroon. Hij klaagde dat ik 'hem niet gaf wat ik hem belooft had en hem al 2 jaar lang een worst voorhield' maar mij werd niet duidelijk wat hij dan bedoelde. Als voorbeeld gaf hij toen dat hij vond dat ik te weinig 'samen' deed en niet genoeg van een ' samen' uitging. Ik had bv eens een schilderijtje dat ik mooi vond gekocht voor onze slaapkamer. Hij vond het asociaal dat ik niet met hem had overlegd en hij vond dat het niet in de slaapkamer mocht hangen omdat daar alleen dingen van 'ons' moesten zijn. Ik ben toen voor mezelf opgekomen en ben weggegaan, met de mededeling dat ik twijfelde aan onze relatie.,
Uiteindelijk heeft hij de relatie verbroken, omdat hij vind dat ik te ver ben gegaan met het 'weggaan' en omdat hij denkt dat we elkaar niet gelukkig gingen maken.

Wat ik merk is dat ik nog wel in de war ben: hoe kon zoiets wat zo mooi begon, zo naar eindigen. Ik twijfel aan mezelf en of ik niet teveel 'geklaagd' heb, waardoor ik hem weggejaagd heb. Hij zei namelijk dat ik de relatie verpest had door telkens niet tevreden te zijn. Maar hij vond het erg lastig om te zien wat hij richting mij verkeerd had gedaan.

Ik heb hier wel eens met vriendinnen over gepraat, zei zeggen dat ze narcistische trekken in hem herkennen. Ik weet het niet, heb me er niet in verdiept en dat zal me ook niet helpen. Maar hebben jullie nog tips?

Bedankt voor jullie (uitgebreide) reacties al!
Ik denk zeker dat ik mezelf wel kwijtgeraakt ben in deze relatie. Het klopt dat de 'biologie' en aantrekkingskracht helemaal klopten, maar idd; de karaktereigenschappen matchen niet. Ik denk ook dat ik dat te lang niet wilde inzien, juist vanwege dat andere stuk wat er WEL zo tussen ons was.

Ik lees ook over onzekerheid. Ik snap dat het zo over komt. Toch is het niet zo dat ik me onzeker voel over mezelf. Ik ben juist tevreden met wie ik ben en 'gun' mezelf iemand die dat ook waardeer. Als het gaat om bv die opmerking over roodharigen of andere vrouwen, dan vind ik dat vervelend omdat ik het respectloos vind. Het is dus niet zo dat ik aan mezelf ga twijfelen, maar wel dat ik denkt: tjonge jonge, waarom is het nou nodig om dit te zeggen? Waarom is het nodig om met je ex contact te hebben? Wat me dus dwars zit is het gebrek aan respect of rekening houden met. Niet zozeer dat ik me slechter over mezelf ga voelen of onzeker ben. Ik vind dan eigenlijk vooral dat ik het niet verdien dat iemand zo bezig is met anderen. Hopelijk is dat een beetje een goede toelichting

NomenNescio schreef: ↑

12-04-2024 13:07

Misschien voel je je niet onzeker. Maar je hebt iig niet genoeg zelfrespect/eigenwaarde als je in een relatie zit waar de ander zich kan gedragen zoals jouw ex deed.

je hebt wel gelijk mbt het punt dat ik te lang in deze relatie ben gebleven.
De dynamiek was alleen dat ik hem dus eigenlijk altijd wel aansprak op de dingen die ik niet tof vond, en dat hij dat daardoor framede als dat ik altijd wel opmerkingen had en nooit tevreden was. Hij betichtte mij dan van 'prinsessengedrag' en 'irreële verwachtingen', als ik aangaf wat ik niet fijn of niet tof vond of wat mijn behoeften waren.
Ik had lange tijd de hoop dat ik hem wel kon 'opvoeden' en ik heb dus nooit ook echt getolereerd hoe hij zich gedragen heeft, maar ik ben wel gebleven ja. Dat ik ben gebleven heeft ermee te maken dat ik graag wilde dat dit zou werken, omdat die aantrekkingskracht er was en omdat ik dacht 'ooit gaat hij het snappen wat ik WEL nodig heb'.
Ik denk dat de les ook echt is dat ik me meer moet richten op een mentale klik en 'compatible' zijn ipv verliefdheid en aantrekkingskracht.voor mijn ex heb ik langere tijd een relatie gehad waarin die klik er heel erg was, maar die verliefdheid en aantrekkingskracht niet zo en ik heb toen besloten dat ik dat WEL wilde. ik ben er nu toch achter dat die mentale klik echt essentieel is.