Relaties
alle pijlers
Vriend in de put en weet ineens niet of hij nog kinderen wil
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:18
Beste vivaleden,,
Uit het niets, maar dan ook echt uit het niet dropte mijn vriend gisteren de bom dat hij niet weet of hij kinderen wil.
We zijn nu anderhalf jaar samen en zouden binnenkort gaan samenwonen. In de relatie is hij altijd degene geweest met de meeste ‘haast’ wat betreft samenwonen en kinderen. Hij heeft heel vaak gezegd hoe graag hij kinderen wil, wat voor goede vader hij zou zijn enz. Hij heeft ook wel eens gezegd dat ik het moest zeggen als ik geen kinderen wilde, want het was voor hem heel belangrijk. Vorige maand nog zei hij compleet in de wolken dat als ik het ook wil, we een baby kunnen proberen te krijgen wanneer hij een nieuwe baan heeft.
Werk is voor hem momenteel een groot issue. Hij heeft een goedbetaalde baan, maar in zijn sector zijn er beter betaalde banen te vinden. Daarbij werd zijn contract vorig jaar niet verlengd (wat niks met zijn kwaliteiten te maken had) wat hem een grote deuk heeft gegeven en sindsdien zit hij in de put. Hij is zich nu tot in de perfectie aan voorbereiden op nieuwe sollicitaties, o.m. door te studeren, zodat hij straks de droom kandidaat is. Dat is zijn plan van aanpak. Ondertussen zit hij in een nieuwe job waar hij zich ondergewaardeerd voelt. Met vlagen voelt hij zich compleet verloren. Soms ziet hij het ook wat beter zitten en soms heeft hij heel goede dagen.
Echter nu zegt hij dus dat hij zich compleet verloren voelt, dat hij niet weet of hij wel kinderen wil en wat hij aan moet met z’n leven. Ik weet vervolgens weer niet wat ik hiermee aan moet. Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Ik herken hem niet echt op deze manier. Vorige maand nog zei hij dat hij me alles wilde geven wat hij had, en dat hij een kind wilde. Hij is daar vaker over begonnen, dat hij dat graag wil zodra hij z’n leven op orde heeft. Hij is vanaf het begin heel consistent geweest over hoe serieus hij onze relatie ziet. Ik heb gezegd dat ik hem wil bijstaan en helpen in zijn gevoel verloren te zijn, maar ik heb nu ook mijn eigen verdriet om mee te dealen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Is dit puur koudwatervrees, en depressie of toch heel serieus? Ik ben verdrietig, maar weet niet of ik alleen wil zijn en wat de beste stap is. Ik zou maar mijn eigen huis kunnen gaan, maar wat dan? Gaan we dan volgende week weer gewoon gezellig samen zijn? Zoals het er nu naar uitziet, verschilt ons toekomstbeeld, maar ik weet niet of dat puur vanwege zijn depressieve stemming is.
Uit het niets, maar dan ook echt uit het niet dropte mijn vriend gisteren de bom dat hij niet weet of hij kinderen wil.
We zijn nu anderhalf jaar samen en zouden binnenkort gaan samenwonen. In de relatie is hij altijd degene geweest met de meeste ‘haast’ wat betreft samenwonen en kinderen. Hij heeft heel vaak gezegd hoe graag hij kinderen wil, wat voor goede vader hij zou zijn enz. Hij heeft ook wel eens gezegd dat ik het moest zeggen als ik geen kinderen wilde, want het was voor hem heel belangrijk. Vorige maand nog zei hij compleet in de wolken dat als ik het ook wil, we een baby kunnen proberen te krijgen wanneer hij een nieuwe baan heeft.
Werk is voor hem momenteel een groot issue. Hij heeft een goedbetaalde baan, maar in zijn sector zijn er beter betaalde banen te vinden. Daarbij werd zijn contract vorig jaar niet verlengd (wat niks met zijn kwaliteiten te maken had) wat hem een grote deuk heeft gegeven en sindsdien zit hij in de put. Hij is zich nu tot in de perfectie aan voorbereiden op nieuwe sollicitaties, o.m. door te studeren, zodat hij straks de droom kandidaat is. Dat is zijn plan van aanpak. Ondertussen zit hij in een nieuwe job waar hij zich ondergewaardeerd voelt. Met vlagen voelt hij zich compleet verloren. Soms ziet hij het ook wat beter zitten en soms heeft hij heel goede dagen.
Echter nu zegt hij dus dat hij zich compleet verloren voelt, dat hij niet weet of hij wel kinderen wil en wat hij aan moet met z’n leven. Ik weet vervolgens weer niet wat ik hiermee aan moet. Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Ik herken hem niet echt op deze manier. Vorige maand nog zei hij dat hij me alles wilde geven wat hij had, en dat hij een kind wilde. Hij is daar vaker over begonnen, dat hij dat graag wil zodra hij z’n leven op orde heeft. Hij is vanaf het begin heel consistent geweest over hoe serieus hij onze relatie ziet. Ik heb gezegd dat ik hem wil bijstaan en helpen in zijn gevoel verloren te zijn, maar ik heb nu ook mijn eigen verdriet om mee te dealen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Is dit puur koudwatervrees, en depressie of toch heel serieus? Ik ben verdrietig, maar weet niet of ik alleen wil zijn en wat de beste stap is. Ik zou maar mijn eigen huis kunnen gaan, maar wat dan? Gaan we dan volgende week weer gewoon gezellig samen zijn? Zoals het er nu naar uitziet, verschilt ons toekomstbeeld, maar ik weet niet of dat puur vanwege zijn depressieve stemming is.
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:27
Ach wat naar... Vaak zijn mensen die snel serieuze stappen willen nemen in een relatie en veelvuldige hun serieuze intenties benadrukken niet de meeste stabiele mensen om een leven mee op te bouwen. Dat hoeft bij je vriend uiteraard niet het geval te zijn, maar misschien iets om in je achterhoofd te houden. Sterkte.
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:27
Als jullie anderhalf jaar samen ,zijn, kom je ook op het wel/niet punt. De ergste vlinders vertrekken en je kijkt of er een basis is voor samen verder.
In combi met je vriends werkgedoe, is voor hem uberhaupt de basis wat uit zijn leven
Vraag hem wat hij NU van je nodig heeft. Geef hem even tijd, en ga daarna praten. Spreek verwachtingen uit tav toekomst en jullie relatie.
Sterkte.
In combi met je vriends werkgedoe, is voor hem uberhaupt de basis wat uit zijn leven
Vraag hem wat hij NU van je nodig heeft. Geef hem even tijd, en ga daarna praten. Spreek verwachtingen uit tav toekomst en jullie relatie.
Sterkte.
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:34
Ik denk dat voor veel mensen veel stress volle dingen tegelijk niet echt goed haalbaar is. Ontslag, nieuwe baan die niet bevalt, verhuizen en samenwonen zijn 4 grote stressvolle evenementen in 1 of 2 jaar tijd. Het is niet raar om daarvan van het padje te raken. Sterker nog, zelfs positieve stress is stress.
Ik denk dat het beter gaat wanneer je niet op alles tegelijk inzet en dingen stap voor stap doet. Kinderen kan over 2-3 jaar ook nog prima en ook ober 5 of 6 jaar, wanneer de stof een beetje is neergedaald. Doe dingen 1 voor 1 en prop niet 5 of 6 stressvolle life-events in 1 jaar omdat je denkt dat succes alleen snel kan.
Ik zou hem duidelijk maken dat er zat tijd is om daar later mee bezig te zijn. Steeds naar elkaar uitspreken dat er wel een kind moet komen geeft ook een hoop stress.
Maak het samen leuk, ga op reis en leg samen niet zo de nadruk op doelen die bereikt moeten worden.
Ik denk dat het beter gaat wanneer je niet op alles tegelijk inzet en dingen stap voor stap doet. Kinderen kan over 2-3 jaar ook nog prima en ook ober 5 of 6 jaar, wanneer de stof een beetje is neergedaald. Doe dingen 1 voor 1 en prop niet 5 of 6 stressvolle life-events in 1 jaar omdat je denkt dat succes alleen snel kan.
Ik zou hem duidelijk maken dat er zat tijd is om daar later mee bezig te zijn. Steeds naar elkaar uitspreken dat er wel een kind moet komen geeft ook een hoop stress.
Maak het samen leuk, ga op reis en leg samen niet zo de nadruk op doelen die bereikt moeten worden.
viva-amber wijzigde dit bericht op 21-08-2021 08:38
4.80% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:37
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:39
Is hij depressief? Niemand vind het leuk om in een baan te zitten die niet goed past, maar soms gebeurt dat. Hij is wel redelijk van slag hierdoor.
Geef hem alle tijd, en ga zeker niet pushen. Je moet geen kinderen gaan krijgen als een er niet volledig achter staat.
Van hem uit vind ik het niet gek dat hij het nu niet ziet zitten, hij voelt zich niet happy, en eerst moet hij zorgen dat hij weer 'op de rit' komt.
Ik denk dat alles hem nu aanvliegt, misschien heeft hij hulp nodig?
Geef hem alle tijd, en ga zeker niet pushen. Je moet geen kinderen gaan krijgen als een er niet volledig achter staat.
Van hem uit vind ik het niet gek dat hij het nu niet ziet zitten, hij voelt zich niet happy, en eerst moet hij zorgen dat hij weer 'op de rit' komt.
Ik denk dat alles hem nu aanvliegt, misschien heeft hij hulp nodig?
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:50
Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Tjongejonge, hij zit in een flinke dip en jij maakt er de grote Flamingoshow van met veel drama. Misschien even hem steunen nu en zorgen dat het weer leuk wordt?
Tjongejonge, hij zit in een flinke dip en jij maakt er de grote Flamingoshow van met veel drama. Misschien even hem steunen nu en zorgen dat het weer leuk wordt?
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:54
Precies. Hij is iemand die het allemaal heel goed wil en kennelijk ook kan doen. Maar hij stelt dus ook hoge eisen aan zichzelf. Hoe TO in elkaar steekt weet ik niet, maar die lijkt ook vrij zwart-wit te denken en snel duidelijkheid te willen.viva-amber schreef: ↑21-08-2021 08:37De verwachtingen zijn al uitgesproken en die zijn van beide kanten torenhoog.
Hoe oud zijn jullie? Heeft het haast allemaal?
Het lijkt erop dat zijn toekomstplannen hem ineens aanvliegen. Hij is keihard aan het werk voor die baan, en de gedachte aan kinderen is hem kennelijk ineens te veel. Kunnen jullie niet wat tijd en rust inbouwen? Dit jaar investeren in die baan, volgend jaar samenwonen en daarna nog eens kijken wanneer de omstandigheden acceptabel zijn (want perfect worden ze nooit!) om eventueel kinderen te krijgen?
zaterdag 21 augustus 2021 om 09:06
Waarschijnlijk is het hem nu gewoon teveel en trekt het wel bij, maar dat weet je natuurlijk niet zeker.
Ik vind hem instabiel overkomen: eerst vaak benadrukken dat hij grootste plannen met je heeft, kinderen alles feest. Zoals hierboven gesteld zijn mensen die dat heel erg benadrukken vaak juist niet zo stabiel, alsof ze vooral zichzelf heel erg moeten overtuigen. En dan opeens nu dit.
Daarnaast vind ik het persoonlijk mega onaantrekkelijk als iemand bij tegenslagen direct die basis laat varen. Dat hij wellicht even wil uitstellen tot het stabieler is snap ik, maar meteen ‘ik weet niet of ik nog wel kinderen wil’ nogal dramatisch en overtrokken. Ik en mijn partner hebben ook genoeg tegenslagen gekend in ons leven maar dat heeft nooit invloed gehad op onze wens om samen te wonen/aan kinderen te beginnen.
Ik ben wellicht wat streng maar ik kan gewoon niks met dat wispelturige. Steunen oké maar hij kan ook gewoon even rustig doen ipv zulke conclusies trekken.
Ik vind hem instabiel overkomen: eerst vaak benadrukken dat hij grootste plannen met je heeft, kinderen alles feest. Zoals hierboven gesteld zijn mensen die dat heel erg benadrukken vaak juist niet zo stabiel, alsof ze vooral zichzelf heel erg moeten overtuigen. En dan opeens nu dit.
Daarnaast vind ik het persoonlijk mega onaantrekkelijk als iemand bij tegenslagen direct die basis laat varen. Dat hij wellicht even wil uitstellen tot het stabieler is snap ik, maar meteen ‘ik weet niet of ik nog wel kinderen wil’ nogal dramatisch en overtrokken. Ik en mijn partner hebben ook genoeg tegenslagen gekend in ons leven maar dat heeft nooit invloed gehad op onze wens om samen te wonen/aan kinderen te beginnen.
Ik ben wellicht wat streng maar ik kan gewoon niks met dat wispelturige. Steunen oké maar hij kan ook gewoon even rustig doen ipv zulke conclusies trekken.
zaterdag 21 augustus 2021 om 09:07
Joh, jullie zijn pas anderhalf jaar samen. Dat is sowieso vrij snel om aan kinderen te beginnen.
Je vriend had zijn/jullie leven helemaal uitgestippeld, en dat blijkt niet helemaal te lopen zoals hij had gewild. Daar wil hij nu aan werken, dus logisch dat er even geen ruimte is voor de kinderwens.
Hij zegt ook niet dat hij niet meer wil, maar dat hij het even niet meer weet. Geef hem tijd en ruimte. Spreek bv af dat jullie pas weer over samenwonen en kinderen nadenken als hij zijn baan op orde heeft.
Je vriend had zijn/jullie leven helemaal uitgestippeld, en dat blijkt niet helemaal te lopen zoals hij had gewild. Daar wil hij nu aan werken, dus logisch dat er even geen ruimte is voor de kinderwens.
Hij zegt ook niet dat hij niet meer wil, maar dat hij het even niet meer weet. Geef hem tijd en ruimte. Spreek bv af dat jullie pas weer over samenwonen en kinderen nadenken als hij zijn baan op orde heeft.
zaterdag 21 augustus 2021 om 09:19
En hij heeft om een of andere reden die kinderwens gekoppeld aan “als hij een nieuwe baan heeft”. Nu gaat het met die baan even niet zo goed. Logisch (volgens zijn manier van denken) dat hij dan ook aan die baby gaat twijfelen.
Misschien hem duidelijk maken dat hij ook vader kan zijn als hij niet de prachtigste carrière van de wereld heeft. (Vermoedelijk zelfs beter, je kan nou eenmaal geen twee dingen tegelijk.)
Misschien hem duidelijk maken dat hij ook vader kan zijn als hij niet de prachtigste carrière van de wereld heeft. (Vermoedelijk zelfs beter, je kan nou eenmaal geen twee dingen tegelijk.)
zaterdag 21 augustus 2021 om 09:20
Ik vind die vraag niet zo raar aan iemand die de hele tijd zegt dat hij graag kinderen wil en dan ineens niet meer. Of het iets met mij te maken heeft.eva-luna schreef: ↑21-08-2021 08:50Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Tjongejonge, hij zit in een flinke dip en jij maakt er de grote Flamingoshow van met veel drama. Misschien even hem steunen nu en zorgen dat het weer leuk wordt?
zaterdag 21 augustus 2021 om 09:29
zaterdag 21 augustus 2021 om 09:29
Nou, hij zegt dat hij ze nu niet wil, en niet weet of dat in de toekomst verandert. En dat hij vindt dat ik dat moet weten. Hij heeft het over sociale verwachtingen, dat hij druk voelde vanwege zijn leeftijd. Hij is 40 en ik 33. We kunnen best even wachten (met daarover beslissingen nemen), maar aan de andere kant verbaast het mij ook wel een beetje dat hij die kinderwens toch behoorlijk aan de kant zet nu.
Hij houdt ontzettend veel van me en het is ook niet zo hij met de relatie wil stoppen of iets dergelijks.
Ik wil hem steunen uiteraard. Hij zegt dat ik dat doe door er gewoon te zijn en mezelf te zijn.
Zijn zelfvertrouwen heeft een enorme deuk gekregen door die niet contractverlenging van vorig jaar, die baan onder zijn niveau nu. Daarnaast mist hij zijn familie en thuisland, en voelt hij zich als Niet-Nederlander onzeker hier in Nederland en zijn verblijfsstatus. Daar is objectief gezien geen reden voor. Ik heb als gezegd dat het misschien een goed idee is dat hij twee weekjes naar zijn familie gaat.
Echter los van dit alles geeft hij dus ook aan dat kinderen voor hem een sociale verwachting zijn, en dat hij niet weet of hij dat überhaupt wel wil. Ik weet dus niet zeker of dat te maken heeft met zijn huidige gevoel van ‘verloren’ voelen.
Nu ben ik dus wel verdrietig, en ik voel me ook gekwetst door het feit dat hij recentelijk nog heeft gezegd dat hij dat wil. Dus ja, ik zou het onderwerp graag willen parkeren, maar ik weet niet hoe. Het gaat tenslotte ook om mijn eigen toekomst. Nu ben ik nooit een type geweest dat per se kinderen wilde, ,aar met hem ben ik naar het idee toe gaan groeien en wil ik het graag. Ik heb wel gezegd dat ik hem niet ga pushen.
Hij houdt ontzettend veel van me en het is ook niet zo hij met de relatie wil stoppen of iets dergelijks.
Ik wil hem steunen uiteraard. Hij zegt dat ik dat doe door er gewoon te zijn en mezelf te zijn.
Zijn zelfvertrouwen heeft een enorme deuk gekregen door die niet contractverlenging van vorig jaar, die baan onder zijn niveau nu. Daarnaast mist hij zijn familie en thuisland, en voelt hij zich als Niet-Nederlander onzeker hier in Nederland en zijn verblijfsstatus. Daar is objectief gezien geen reden voor. Ik heb als gezegd dat het misschien een goed idee is dat hij twee weekjes naar zijn familie gaat.
Echter los van dit alles geeft hij dus ook aan dat kinderen voor hem een sociale verwachting zijn, en dat hij niet weet of hij dat überhaupt wel wil. Ik weet dus niet zeker of dat te maken heeft met zijn huidige gevoel van ‘verloren’ voelen.
Nu ben ik dus wel verdrietig, en ik voel me ook gekwetst door het feit dat hij recentelijk nog heeft gezegd dat hij dat wil. Dus ja, ik zou het onderwerp graag willen parkeren, maar ik weet niet hoe. Het gaat tenslotte ook om mijn eigen toekomst. Nu ben ik nooit een type geweest dat per se kinderen wilde, ,aar met hem ben ik naar het idee toe gaan groeien en wil ik het graag. Ik heb wel gezegd dat ik hem niet ga pushen.
zaterdag 21 augustus 2021 om 09:34
zaterdag 21 augustus 2021 om 09:35
Je kent hem pas 1 1/2 jaar. Ik zou het maar zeker serieus nemen. In het begin van een relatie laat je nog je beste kant zien. Maar na 1 1/2 jaar hou je dat niet meer vol. Je doet nu net alsof dit te maken heeft met zijn werk en omdat hij niet goed in zijn vel zit. Maar daarmee neem je hem niet echt serieus. Geen kinderwens is een hele normale wens. Geen kinderwens met de partner waarmee je bent is ook een normale wens. Hij wil het nu niet en hij wil het niet met jou dat is de boodschap. Als je daar niet tegen kan moet je het uitmaken.
Ik weet niet hoe oud jullie zijn maar ik vind het behoorlijk belachelijk om al na 1 1/2 jaar over kinderen te praten.
Ik weet niet hoe oud jullie zijn maar ik vind het behoorlijk belachelijk om al na 1 1/2 jaar over kinderen te praten.
Iedere dag is gehaktdag
