Vriend is verslaafd

Hallo allemaal,

Ik lees al maanden hier op het forum mee, maar post hier nu voor het eerst. Ik zit namelijk met het volgende in mijn maag en vraag me af of hier meer forummers zijn die in deze situatie zitten en/of kennen.



Sinds 3 maanden heb ik een nieuwe liefde in mijn leven, het is dus nog heel pril, maar we zijn vreselijk verliefd en helemaal happy samen.

Al vrij snel heeft deze jongen van 33 mij verteld dat hij "vroeger een tijdje" coke gerookt heeft... ik heb dat toen voor kennisgeving aangenomen en er wel meteen bij vertelt dat ik in mijn eigen omgeving voldoende negatieve ervaringen heb gehad met verslaafden (alcohol) om me daar niet mee in te laten. Als ik dit van tevoren had geweten had ik me ook zeker niet met hem ingelaten. (alleen zijn familie weet het)



Toen het nieuws eenmaal was ingezonken ben ik informatie gaan zoeken op internet. Ik ben eerlijk gezegd best geschrokken van wat ik daar las. Ik zat met een hoop vragen die ik later ook aan hem gesteld heb. Zo is coke roken eigenlijk gewoon crack. En dat wekt dan weer een minder chique beeld op.

Het bleek dat hij 2 jaar bijna elk weekend aan de coke gezeten heeft. In mei 2006 is hij hulp gaan zoeken voor zichzelf omdat hij inzag dat hij niet meer zonder kon. Hij heeft veel steun aan zijn ouders gehad en hij is bij de Jellinek terecht gekomen. Sinds die tijd heeft hij een aantal keer een terugval gehad (zo om de 2 maanden) Dit heeft hij niet aan zijn ouders vertelt. De laatste keer dat hij gebruikt heeft is begin januari.

Hij is zeer open in zijn verhaal en heeft aangegeven al mijn vragen te willen beantwoorden. Hier ben ik heel blij mee, maar zoals een vriendin van me opmerkte: het wekt ook sympathie op.



Ik heb hem duidelijk gemaakt dat 1 terugval = gebruiken voor mij de grens is. Ik ben bang dat hij teruggaat naar 1 x in de 2 maanden een terugval en het zo voor zichzelf goed zal praten. In mijn ogen is hij dan een regelmatige gecontroleerde gebruiker. Hij zegt dat hij het soms moeilijk heeft, maar dat het over het algemeen heel goed gaat. Hij ziet zichzelf als iemand die in het verleden een misstap begaan heeft en hij heeft daarvoor op de blaren moeten zitten. Hij wilt zich richten op de toekomst. Hij zegt dat ik een goede reden voor hem ben om niet te gebruiken. Kan ik dit geloven?



Het punt is… is het reëel van mij om van hem geen terugval meer te verlangen? Ik kan voor mezelf niet goed bepalen of ik het erg zou vinden als hij bijv. 1 x in de 2 maanden gebruikt…

Ik ben bang dat als hij een terugval krijgt, ik het dan door de vingers zal zien… ik voel dat ik niet sterk genoeg ben om het dan af te kappen. Maar als ik dat regelmatige gebruik zou toestaan, waar is dan het einde? Ik heb 2 vriendinnen van me ingelicht en hen gevraagd mij eventueel een spiegel voor te houden mocht dat nodig zijn.



Ik probeer ervoor te zorgen dat het zijn probleem blijft. Het is niet echt een issue tussen ons, ik probeer hem niet te controleren, ik zeg dat ik hem vertrouw. Er is inmiddels ook gesproken over samenwonen, maar mijn vriendinnen raden dat af en vinden dat ik het gezien de situatie rustig aan moet doen. Maar hoe lang dan?

Uit de informatie die ik namelijk lees, blijkt eigenlijk dat een jaar “clean” ook geen garantie is en dat een terugval (in het geval van base) eigenlijk onoverkomelijk is. Ik vraag me af of wij een toekomst hebben samen en vraag me af of dit überhaupt wel goed kan gaan. Het is dat dit echt een ontzettend leuke, lieve jongen is en dat we echt heel gek op elkaar zijn. Dat wil ik ook niet zomaar weggooien natuurlijk.



Hij heeft nog steeds niet aan het spul gezeten en ik geloof hem. Wel belde hij afgelopen week op toen hij het heel moeilijk had. Ik heb hem kunnen afleiden door hem te vertellen hoe leuk ik hem vind en hoe blij ik met hem ben. Hij werd weer heel rustig en de drang was weg.



Sorry, het is een beetje lang verhaal geworden en ik heb ook niet echt een duidelijke vraag. Maar alle tips/reactie’s/hersenspinsels e.d. op bovenstaande zijn zeer welkom!

Bedankt voor alle reactie's en adviezen! Er staat zoveel in waar ik op wil reageren, dat ik het even apart per tekst doe...

Zodra hij met jouw 'toestemming' gebruikt, als is het maar één keer, dan is het hek van de dam. In dit geval ben ik voor een totaal-verbod. Dat is de enige manier om het in de hand te houden. Dat is ook mijn mening. Naar hem toe ben ik heel stellig en zeg dat mijn grens bij 1 x gebruik ligt. Ik verbied hem niet te gebruiken, het is zijn keus, Hij weet alleen wat de consequentie daarvan is.



Hij is verslaafd (geweest) en jij hebt daar heel slechte ervaringen mee. En ookal had je die niet, dan nog vind ik dat je eerst aan jezelf mag denken. Het is je volste recht om je eigen grenzen te stellen. Dus maak je grens van tevoren duidelijk. Gaat hij daar overheen, dan doet hij dat dus bewust. (Je hebt het hem inmiddels van tevoren verteld, dus hij kan niet achteraf zeggen dat hij niet wist wat hij deed). En als hij dat doet dan weet je dus genoeg; de drugs zijn belangrijker dan jij. En als dat één keer gebeurt, zal het daarna alleen nog maar makkelijker nóg een keer gebeuren. Zeker als hij weet dat JIJ het weet en NIET bij hem weg bent gegaan... Dan kan je daarna nog zo hard roepen dat je het nu echt niet meer tolereert, maar dan denkt hij (misschien onbewust) "Mwa, vorige keer kwam ze er ook overheen, dus nu ook wel"

Glad ijs, dus...



Natuurlijk kan het zijn dat hij een keer een terugval krijgt, maar dan moet hij maar zorgen dat jij er niet achter komt. Kom jij er later alsnog achter, dan is het einde relatie. Ik ben iemand die de dingen graag zelf onder controle houdt. Tja, beetje control-freak zelfs...:) Dit is iets waar ik serieus mee geworsteld heb: mijn grens ligt bij 1 x gebruik en hij is de enige die daar controle op heeft. Als hij zou gebruiken, is de kans ook nog aanwezig dat hij me dat niet vertelt. Hier hebben we het samen ook over gehad. Hij zegt dat ik hem niet kan vragen nooit meer te gebruiken en dat doe ik (zoals je hierboven hebt kunnen lezen) ook niet. Ik zit nu in een "minderwaardige" situatie omdat ik afhankelijk ben van zijn vertrouwen. Hier kies ik nu natuurlijk zelf voor, ik klaag er ook niet over, maar soms schiet het wel eens door mijn gedachten.

Voor hem een extra stok achter de deur om het niet te doen (of als hij toch een terugval heeft om te zorgen dat jij er nooooooit van je leven achter komt ) En voor jou de enige manier om een grens te stellen en die niet te hoeven verleggen.

En volgens mij de enige manier om het ook echt ZIJN probleem te laten blijven. Het is zijn verantwoordelijkheid, niet die van jou.



En dan kan je wel zeggen "Maar als hij een terugval krijgt dan moet hij dus de rest van zijn leven tegen mij liegen", maar dat is ook zo natuurlijk. Een ander alternatief is er niet.

Als dat vooruitzicht (voor altijd tegen jou moeten liegen) hem niet tegen houdt, dan houdt niks hem nog tegen. Precies. Heb hem vertelt dat ik hem heel hoog heb staan, het is een jongen met hoge normen en waarden (hoe raar dat nu misschien ook klinkt...:D) en dat als hij iemand is die kan liegen tegen degene waar hij om geeft en zo zijn leven kan leiden, ik hem blijkbaar toch anders ingeschat had.



Het is een kip-ei probleem, helaas. Net als met vreemdgaan. (Voor mezelf heb ik dus deze regel met vreemdgaan.)



Iedereen verdient een tweede kans, en hij dus ook. Maar hij heeft zijn eerste kans al verspeeld. Taak aan hem om deze niet ook te verspelen.



Echt meis, pas op jezelf. Ik vind dit heeeeeeel eng.

Ik zou nog even wachten met samenwonen tot je hem echt vertrouwt. Deze opmerking kom ik meer tegen in de reactie's. Misschien ben ik niet duidelijk genoeg geweest. Het punt is: ik vertrouw deze jongen blind. Echt, ik geloof (in) hem en ik vertrouw erop dat als hij weer gebruikt zou hebben, ik dat van hem zou horen. Als ik alle verhalen op internet lees en op cokevoorjou (site voor "naasten" van verslaafden) dan word ik behoorlijk somber en is het eigenlijk heel stom dat ik hem zo vertrouw. Ik lees zoveel ellende op internet van partners van verslaafden en het gaat eigenlijk bijna nooit goed. Daarom probeer ik mezelf een beetje te remmen (als zelfbescherming). En als ik iemand al niet vertrouw, dan is het eerlijk gezegd mezelf. Ik ben bang dat ik 1x gebruik door de vingers zal zien. En misschien is dat wel nooit. Cocaine roken heet vlgns mij 'basen' en niet crack roken.. maar kan ook zijn dat ik het verkeerd heb, heb het nog nooit gedaan.

Maar, het is denk ik wel belangrijk om te weten wanneer hij voor het laatst gebruikt heeft - hoe lang geleden. Hij heeft voor het laatst begin januari gebruikt. Die keer ervoor was 2 maanden daarvoor en die keer daarvoor ook weer 2 maanden daarvoor. Dat maakt hem dus eigelijk een gecontroleerde gebruiker. (wat in mijn ogen hetzelfde is als een verslaafde, tenslotte kan je bllijkbaar toch niet zonder)

En het kan ook zijn dat hij evt een ander soort verslaving ontwikkelt..

Maar misschien gaat het ook gewoon heel goed.

Basen en crack roken is hetzelfde, het gaat om het roken van gekookte (gekristalliseerde) cocaine. Dit geeft een enorme, kortdurende, allesoverheersende "flash". Deze is niet te vergelijken met de oppepper die je krijgt als je "gewoon" (nou ja..) cocaine snuift. Crack roken is ontzettend verslavend, niet lichamelijk maar geestelijk. De drang kan letterlijk onweerstaanbaar zijn. Je moet dan echt sterk in je schoenen staan om hier niet aan toe te geven, en dat moet dan echt uit jezelf komen en dus liefst niet uit bijv. een relatie, of door druk van bijv. familieleden, want dan leg je de motivatie buiten jezelf. Klopt, helemaal mee eens. Het is me duidelijk dat niemand hem kan helpen hiermee, dat hij het echt zelf moet doen. (wat ik al aangaf, heb ik in mijn persoonlijke omgeving veel ervaring met alcohol-verslaving en wat dat betreft is elke verslaving hetzelfde) Het is en blijft dus oppassen dat hij jou en jullie relatie niet als "reden" gebruikt om clean te blijven want dat maakt je positie zwak, en bijv. chantabel (zolang jij maar bij me blijft is er niks aan de hand"). Dat doet hij ook absoluut niet. Daar sta ik ook te sterk voor in mijn schoenen, als ik ook maar enigszins het idee zou hebben dat hij me zou manipuleren, dan is het einde verhaal. Daar hou ik absoluut niet van! Wat hij wel zegt is dat hij met het verschijnen van mij in zijn leven een duidelijke keuze heeft moeten maken. Zoals ik al schreef heeft hij nog een aantal maal (gecontroleerd) gebruikt en heeft nu voor zichzelf de knoop doorgehakt om helemaal te stoppen.

Verslaving is een psychiatrische ziekte, dat betekent eens verslaafd, blijft verslaafd. Het heeft te maken met de rem eraf gebruiken, er verandert dan daadwerkelijk iets in je hersenstructuur (heeft met receptoren te maken), een proces wat onomkeerbaar is. Vandaar het woord ziekte.

Of je vriend echt verslaafd of een gelegenheidsgebruiker was, kan ik opmaken uit de posting, dat weet alleen hij zelf. Ik zie hem als echt verslaafd. Gebruikte elk weekend het hele weekend, was blut, durfde zichzelf niet meer in de spiegel aan te kijken omdat hij donders goed wist dat hij niet meer zonder kon en zichzelf als junk zag, en heeft misschien net op tijd hulp gezocht. Niet onsympathiek bedoeld maar houd er stiekem rekening mee dat hij afzwakt; m.a.w. calculeer er in gedachten altijd wat "bij", qua frequentie. Zou kunnen, zal ik het fijne nooit van weten, maar hij maakt dingen niet mooier dan ze zijn. Integendeel zelfs. Hij vertelt dingen waarvan ik denk: waarom vertel je me dit eigenlijk allemaal? Het spreekt absoluut niet in zijn voordeel. Soms gebruikte hij ook donderdag al.

Omdat het een ziekte is, zal hij w.s. zijn gevoeligheid voor het middel blijven houden, en kan er ook bij tijd en wijle (hevige) trek (ook wel craving genoemd) ontstaan, wat niet perse een risico hoeft te zijn, Hij denkt nog bijna elke dag aan de coke, maar het wordt minder en het gaat volgens zijn eigen zeggen heel goed. maar er hoeft maar "iets" bij te komen (bijv. ruzie, stress, blootgesteld worden aan het middel etc) en het kan mis zijn. Hij zag zijn gebruik als een "beloning" voor zijn harde werken. Hij staat op zijn werk onder veel stress en heeft het erg druk. Ik weet dat als hij een kutweek op zijn werk achter de rug heeft, de craving voor hem groter wordt. Laat dit echter nooit als excuus gelden!! Hij is altijd nog zelf degene die het rookt, het vliegt niet vanzelf je neus in zeg ik altijd.

Hier nog twee bruikbare links;



http://www.trimbos.nl/default1392.html



http://www.jellinek.nl/



Groetjes en houd je hoofd erbij!

Siobhan

quote: Brugge schreef



Sinds die tijd heeft hij een aantal keer een terugval gehad (zo om de 2 maanden) Dit heeft hij niet aan zijn ouders vertelt. De laatste keer dat hij gebruikt heeft is begin januari. Als hij om de 2 maanden een terugval heeft gehad klopt dit al niet want dan zou hij nu al 4 maanden clean zijn. Wipkipje, dit klopt ook. Hij is nu vanaf begin januari "clean".

Hij is zeer open in zijn verhaal en heeft aangegeven al mijn vragen te willen beantwoorden. Hier ben ik heel blij mee, maar zoals een vriendin van me opmerkte: het wekt ook sympathie op. Daar heeft je vriendin helemaal gelijk in.



Ik heb hem duidelijk gemaakt dat 1 terugval = gebruiken voor mij de grens is. Ik ben bang dat hij teruggaat naar 1 x in de 2 maanden een terugval en het zo voor zichzelf goed zal praten. Hou je ook strikt aan die grens, want anders is 't hek van de dam. Maar onthou wel dat ie er alles aan zal doen om een evt missatp te verbergen nu hij weet dat jij dit niet zal accepteren.



. Hij zegt dat ik een goede reden voor hem ben om niet te gebruiken. Kan ik dit geloven?

Nee, dit is onzin. Is zelfs een vorm van manipuleren. Als hij wil stoppen dan doet hij dat voor zichzelf.



Het punt is… is het reëel van mij om van hem geen terugval meer te verlangen? Ik kan voor mezelf niet goed bepalen of ik het erg zou vinden als hij bijv. 1 x in de 2 maanden gebruikt… De mate waarin hij verslaafd is geweest en het basen van coke daarin is een terugval niet te tolereren.

Ik ben bang dat als hij een terugval krijgt, ik het dan door de vingers zal zien… ik voel dat ik niet sterk genoeg ben om het dan af te kappen. Maar als ik dat regelmatige gebruik zou toestaan, waar is dan het einde? Je geeft je eigen antwoord al. Ik heb 2 vriendinnen van me ingelicht en hen gevraagd mij eventueel een spiegel voor te houden mocht dat nodig zijn. Maar zul je ook daadwerkelijk naar ze luisteren cq eerlijk zijn mocht dat nodig zijn  ?



Ik probeer ervoor te zorgen dat het zijn probleem blijft. Het is niet echt een issue tussen ons, ik probeer hem niet te controleren, ik zeg dat ik hem vertrouw. Maar je controleert hem wel en vertrouwt hem dus niet... Nee, ik controleer hem niet. Zou ook niet weten hoe ik dat zou moeten doen eigenlijk. Laatst waren we in zijn telefoon aan het kijken en er stonden allerlei vreemde namen in. Toen ik vroeg wie dit waren bleken het dealers te zijn. Heel raar, maar dat doet me dan weinig op zo'n moment... Op mijn vraag waarom hij die nog in zijn telefoon heeft staan, haalt ie zijn schouders op en zegt dat die mensen een pre-paid kaart nemen en dat het nummer na een half jaar toch niet meer te bereiken is. En dat hij ze toch wel weet te vinden, dus dat nummers verwijderen eigenlijk zinloos is.  Soms verbaas ik me erover hoe zo'n jongen in godsnaam aan de crack is geraakt. Hij heeft eigenlijk alles mee, heeft lieve familie, ziet er goed  uit, heeft een hele goede baan... hoe naief om te denken dat het altijd "een bepaald milieu" is die daar terecht komt...Er is inmiddels ook gesproken over samenwonen, maar mijn vriendinnen raden dat af en vinden dat ik het gezien de situatie rustig aan moet doen. Maar hoe lang dan? Je kent hem 3 maanden, al vroeg om aan samenwonen te denken in een normale situatie, maar in deze situatie zou ik toch echt bewijs willen hebben van langdurig clean zijn. Minimaal 1,5 jaar. MINIMAAL !  Ja, inderdaad vroeg, ook in een normale situatie. Nu zijn onze omstandigheden momenteel wel zo dat  het heel makkelijk voor mij zou zijn om bij hem in te trekken. We zijn gewoon heel erg gek op elkaar. Ik vraag me af waarom jij de grens bij langdurig clean zijn legt bij een jaar of anderhalf...??

Uit de informatie die ik namelijk lees, blijkt eigenlijk dat een jaar “clean” ook geen garantie is en dat een terugval (in het geval van base) eigenlijk onoverkomelijk is. Ik vraag me af of wij een toekomst hebben samen en vraag me af of dit überhaupt wel goed kan gaan. Het is dat dit echt een ontzettend leuke, lieve jongen is en dat we echt heel gek op elkaar zijn. Dat wil ik ook niet zomaar weggooien natuurlijk. Nee, maar een relatie met een verslaafde is ook niet niks. Geloof mij maar, dat wil je niet meemaken. Laat staan dat het de vader van je kinderen wordt.  Wipkipje, ik ben me inmiddels erg bewust van de ellende die dit alles met zich mee kan brengen... er staan zat verhalen op het web over hoe fout het is gelopen en partners/moeders/vrienden die zich geen raad meer weten en eigenlijk geen eigen leven meer hebben, maar waarvan hun leven volledig in het teken van de verslaafde staat. (co-depandancy??) Toch ben ik niet bereid nu al weg te lopen. In feite heeft hij tijdens onze relatie niet gebruikt, en misschien doet hij dat wel nooit. Ik vind het te ver gaan om er meteen van uit te gaan dat mijn situatie ook ellende wordt. Toch blijft het door mijn hoofd spoken. Vandaar mijn post ook hier.





Probeer geen hulpverlener te spelen en te denken dat jij hem kan redden. Deze relatie zal niet makkelijk zijn, maar als je maar eerlijk tegenover jezelf bent en op tijd wegloopt als 't mis mocht gaan dan is er nog geen man overboord. Ga absoluut nog lang niet met hem samenwonen, dit raad je af omdat ik dan alleen maar meer bij hem betrokken raak en het moeilijker is weg te lopen mocht dat nodig zijn? maar laat hem eerst z'n problemen oplossen, want een verslaving omvat meer dan alleen het gebruiken van drugs. Wil je mijn persoonlijke mening als iemand die een partner heeft gehad die verslaafd was ? Dan ren je nu hard weg, maar ben bang dat je al te verliefd bent. Ja... misschien (helaas) wel...Toch wil ik je succes wensen en wie weet lukt 't hem wel om clean te blijven !

Dank je wel. Ik hoop het echt. En bedankt voor je reactie.