Relaties
alle pijlers
Vriend met een kort lontje
donderdag 1 november 2007 om 13:06
Hai,
Ik heb al 4 jaar een hele lieve vriend , we wonen nu 2 jaar samen. Ik heb geen romatische vriend , maar hij laat altijd zien dat hij van me houdt ook waar andere bij zijn. We doen leuke dingen samen en kunnen lachen met elkaar etc. er is alleen 1 probleem en dat is zijn manier van ruzie maken of zomaar inneens boos worden.
Voorbeeld: Ik vroeg of hij m`n rug wilde insmeren omdat ik daar last van hebt, hij zegt" waar is het blik nivea" , waarop ik zeg dat het misschien handiger is om dat met olie te doen om dat nivea nogal dikkig is. Reageert hij heel boos dat ik niet naar hem luister en dat hij gewoon vraagt waar het blik nivea is!!! dus ik vraag hem waarom hij zo raar reageert en dat ik hem gewoon niet goed begrepen heb.Waarop hij boos reageert dat ik schijnbaar de enige ben die hem nooit begrijpt, ik vraag om tekst en uitleg, maar hij is verbaal iets minder sterk als mij , dus hij pakt z`n kussen en gaat met veel bombarie (dingen weggooien etc) op de bank slapen. einde verhaal voor hem.
Ik vind het belachelijk en weet niet hoe ik hier op reageren moet. Dit gebeurt vaker zomaar als we het eerst gewoon gezellig hebben. ben ik nou zo`n zeur ofzo?
Kan iemand zich een beetje herkennen in deze situatie?
Ik heb al 4 jaar een hele lieve vriend , we wonen nu 2 jaar samen. Ik heb geen romatische vriend , maar hij laat altijd zien dat hij van me houdt ook waar andere bij zijn. We doen leuke dingen samen en kunnen lachen met elkaar etc. er is alleen 1 probleem en dat is zijn manier van ruzie maken of zomaar inneens boos worden.
Voorbeeld: Ik vroeg of hij m`n rug wilde insmeren omdat ik daar last van hebt, hij zegt" waar is het blik nivea" , waarop ik zeg dat het misschien handiger is om dat met olie te doen om dat nivea nogal dikkig is. Reageert hij heel boos dat ik niet naar hem luister en dat hij gewoon vraagt waar het blik nivea is!!! dus ik vraag hem waarom hij zo raar reageert en dat ik hem gewoon niet goed begrepen heb.Waarop hij boos reageert dat ik schijnbaar de enige ben die hem nooit begrijpt, ik vraag om tekst en uitleg, maar hij is verbaal iets minder sterk als mij , dus hij pakt z`n kussen en gaat met veel bombarie (dingen weggooien etc) op de bank slapen. einde verhaal voor hem.
Ik vind het belachelijk en weet niet hoe ik hier op reageren moet. Dit gebeurt vaker zomaar als we het eerst gewoon gezellig hebben. ben ik nou zo`n zeur ofzo?
Kan iemand zich een beetje herkennen in deze situatie?
donderdag 1 november 2007 om 13:17
Zeven jaar lang heb ik samengewoond met iemand die ook een veel te kort lontje heeft. Bergen energie heeft het mij gekost (en nog veel meer dan alleen maar dat).
Sinds twee jaar een andere partner en RUST!
Heerlijk.....
Ja ik herken jouw situatie dus en als hij er niet aan wil werken en jij er niet meer tegen kan zie ik maar één oplossing.....
Carrrie.
Sinds twee jaar een andere partner en RUST!
Heerlijk.....
Ja ik herken jouw situatie dus en als hij er niet aan wil werken en jij er niet meer tegen kan zie ik maar één oplossing.....
Carrrie.
anoniem_637566c2a75db wijzigde dit bericht op 01-11-2007 13:17
Reden: tiepvaut
Reden: tiepvaut
% gewijzigd
donderdag 1 november 2007 om 13:30
Ik ben dan wel benieuwd hoe het verder gaat. Hij slaap op de bank, einde verhaal voor hem..............
Maar hij zal toch een keer wakker worden, wat is dan het vervolg?
Of is er geen vervolg, doen jullie allebei net alsof het voorval nooit heeft plaatsgevonden?
Verder valt het me op dat je een aantal feiten niet helemaal helder hebt.
"Ik heb een hele lieve vriend" moet zijn: "Ik heb een SOMS hele lieve vriend".
"Hij laat altijd zien dat hij van me houdt" moet zijn, "Hij laat SOMS zien dat hij van me houdt". ("soms" kun je desgewenst vervangen door "meestal").
Je beschrijft je relatie als: "we doen leuke dingen" en "we kunnen lachen met elkaar". Dat is natuurlijk prima, maar hoe zit het met de rest?; zoals communicatie en respect; het lijkt mij dat het daaraan schort.
B.v. met dit soort ruzies, op het moment zelf kun je ws niets doen, maar je kunt natuurlijk later, als de stemming weer liefdevol en plezierig is, dit gegeven wel bespreken.
Maar hij zal toch een keer wakker worden, wat is dan het vervolg?
Of is er geen vervolg, doen jullie allebei net alsof het voorval nooit heeft plaatsgevonden?
Verder valt het me op dat je een aantal feiten niet helemaal helder hebt.
"Ik heb een hele lieve vriend" moet zijn: "Ik heb een SOMS hele lieve vriend".
"Hij laat altijd zien dat hij van me houdt" moet zijn, "Hij laat SOMS zien dat hij van me houdt". ("soms" kun je desgewenst vervangen door "meestal").
Je beschrijft je relatie als: "we doen leuke dingen" en "we kunnen lachen met elkaar". Dat is natuurlijk prima, maar hoe zit het met de rest?; zoals communicatie en respect; het lijkt mij dat het daaraan schort.
B.v. met dit soort ruzies, op het moment zelf kun je ws niets doen, maar je kunt natuurlijk later, als de stemming weer liefdevol en plezierig is, dit gegeven wel bespreken.
donderdag 1 november 2007 om 13:33
Bedankt voor de reactie!
Het heeft inderdaad wel een oorzaak vaak en vaak ligt het niet aan mij. begin dit jaar moest hij van baan wisselen wat voor stress heeft gezorgd, maar waar ik hem na mijn weten erg in gesteund heb. Maar wel een periode van een hoop ruzies (uiteindelijk heeft hij zijn baan behouden) Nu sinds 3 weken gaat hij 3 avonden per week na zijn werk naar school (wat ik onwijs goed van hem vind) ik weet dat ie erg moe is, maareh dat betekend niet dat ik maar op m`n teentjes moet lopen. wel natuurlijk rekening houden er mee. Zelf ben ik 2,5 jaar geleden mijn vader plotseling kwijtgeraakt, wat een hoop ellende met zich mee bracht, maar ik ben sterk en heb altijd geprobeert er voor mijn moeder en broertjes en zusjes te zijn en er "nuchter mee om te gaan" hij heeft laat ik het zo zeggen niet voor een emotioneel wrak hoeven zorgen! dat ik denk van elke keer als hij stress heeft vliegt er vanalles in de lucht , omdat hij er slecht mee om kan gaan... ieder z`n eigen situatie hoor, maareh soms vind ik het echt belachelijk! (hoop dat ik het een beetje duidelijk verwoord heb)
Het heeft inderdaad wel een oorzaak vaak en vaak ligt het niet aan mij. begin dit jaar moest hij van baan wisselen wat voor stress heeft gezorgd, maar waar ik hem na mijn weten erg in gesteund heb. Maar wel een periode van een hoop ruzies (uiteindelijk heeft hij zijn baan behouden) Nu sinds 3 weken gaat hij 3 avonden per week na zijn werk naar school (wat ik onwijs goed van hem vind) ik weet dat ie erg moe is, maareh dat betekend niet dat ik maar op m`n teentjes moet lopen. wel natuurlijk rekening houden er mee. Zelf ben ik 2,5 jaar geleden mijn vader plotseling kwijtgeraakt, wat een hoop ellende met zich mee bracht, maar ik ben sterk en heb altijd geprobeert er voor mijn moeder en broertjes en zusjes te zijn en er "nuchter mee om te gaan" hij heeft laat ik het zo zeggen niet voor een emotioneel wrak hoeven zorgen! dat ik denk van elke keer als hij stress heeft vliegt er vanalles in de lucht , omdat hij er slecht mee om kan gaan... ieder z`n eigen situatie hoor, maareh soms vind ik het echt belachelijk! (hoop dat ik het een beetje duidelijk verwoord heb)
donderdag 1 november 2007 om 13:37
@ mabel 007
Inderdaad je hebt gelijk.
We kunnen als we echt onwijs ruzie hebben gehad uiteindelijk wel goed praten hoor en hij weet van zichzelf ook wel dat ie het dan weer behoorlijk overdreven heeft. Ik heb `m welleens gevraagd wat hij wil als we zo`n ruzie hebben, toen zei hij dat ik `m dan gewoon even met rust moet laten (wat vaak beter is, anders maken we de ruzie ook alleen maar erger) prima zei ik, maar dan verwacht ik wel dat ie er later op terugkomt en niet dat als ie sàvonds thuiskomt hij doet alsof er niets aan de hand is (als is dat vaak zijn manier van sorry zeggen ofzo)
Inderdaad je hebt gelijk.
We kunnen als we echt onwijs ruzie hebben gehad uiteindelijk wel goed praten hoor en hij weet van zichzelf ook wel dat ie het dan weer behoorlijk overdreven heeft. Ik heb `m welleens gevraagd wat hij wil als we zo`n ruzie hebben, toen zei hij dat ik `m dan gewoon even met rust moet laten (wat vaak beter is, anders maken we de ruzie ook alleen maar erger) prima zei ik, maar dan verwacht ik wel dat ie er later op terugkomt en niet dat als ie sàvonds thuiskomt hij doet alsof er niets aan de hand is (als is dat vaak zijn manier van sorry zeggen ofzo)
donderdag 1 november 2007 om 13:47
Ik word er altijd een beetje moe van, excuses excuses.
Hoe druk hij het ook heeft, of hoe gestressd hij ook is. Ik vind dat soort dingen geen excuus voor een uitbarsting om niks. En al helemaal niet als het daarna einde verhaal is.
En zijn manier van sorry zeggen? Wat is er mis met oprechte excuses? Ik krijg van "net doen of er niks aan de hand is" eerder het gevoel dat het hem helemaal niet spijt.
Dit soort dingen moeten grenzen hebben, duidelijk jouw grenzen aangeven en je niet op je kop laten zitten om niks.
Weinig respectvol op deze manier.
Sterkte!!
Hoe druk hij het ook heeft, of hoe gestressd hij ook is. Ik vind dat soort dingen geen excuus voor een uitbarsting om niks. En al helemaal niet als het daarna einde verhaal is.
En zijn manier van sorry zeggen? Wat is er mis met oprechte excuses? Ik krijg van "net doen of er niks aan de hand is" eerder het gevoel dat het hem helemaal niet spijt.
Dit soort dingen moeten grenzen hebben, duidelijk jouw grenzen aangeven en je niet op je kop laten zitten om niks.
Weinig respectvol op deze manier.
Sterkte!!
donderdag 1 november 2007 om 13:54
Is zijn manier van zo reageren begonnen toen hij begin dit jaar met werk zat? Dan heeft het dus duidelijk met stress te maken waar hij dus niet goed mee om kan gaan. Dat is natuurlijk geen reden om zo tegen jouw te doen.
Mijn vriend heeft er ook wel eens last van, vooral in stressvolle periodes. Ik denk dat het een beetje afreageren is op de persoon die het dichtst bij je staat.
Daarnaast is het natuurlijk ook wel een communicatieprobleem wat jullie schijnen te hebben. Jij hebt aangegeven hem met rust te laten mits hij er later op terug komt. En dat doet hij dan vervolgens niet Volgens hem is die periode van rust genoeg om weer tot de normale situatie over te gaan en ziet hij de noodzaak niet meer om er met je over te praten. Lijkt me niet goed, want zo blijft het probleem toch aan jouw knagen.
Ik zou nog eens goed met hem praten en hem vertellen wat het met je doet als hij zich zo af reageert op jouw.
Mijn vriend heeft er ook wel eens last van, vooral in stressvolle periodes. Ik denk dat het een beetje afreageren is op de persoon die het dichtst bij je staat.
Daarnaast is het natuurlijk ook wel een communicatieprobleem wat jullie schijnen te hebben. Jij hebt aangegeven hem met rust te laten mits hij er later op terug komt. En dat doet hij dan vervolgens niet Volgens hem is die periode van rust genoeg om weer tot de normale situatie over te gaan en ziet hij de noodzaak niet meer om er met je over te praten. Lijkt me niet goed, want zo blijft het probleem toch aan jouw knagen.
Ik zou nog eens goed met hem praten en hem vertellen wat het met je doet als hij zich zo af reageert op jouw.
donderdag 1 november 2007 om 13:56
Ben het trouwens eens met Plib, oprecht excuses maken helpt zoveel beter dan gewoon doen alsof er niks gebeurd is.
Want dit lokt bij jouw waarschijnlijk toch een nieuwe discussie uit. Jij gaat dan nogmaals aankaarten waarom iets gebeurd is. Als hij nu eens oprecht sorry zou zeggen, dan zou jij tenminste ook het gevoel hebben dat hij echt spijt heeft en erover nagedacht heeft.
Want dit lokt bij jouw waarschijnlijk toch een nieuwe discussie uit. Jij gaat dan nogmaals aankaarten waarom iets gebeurd is. Als hij nu eens oprecht sorry zou zeggen, dan zou jij tenminste ook het gevoel hebben dat hij echt spijt heeft en erover nagedacht heeft.
donderdag 1 november 2007 om 13:57
@Plib, Dat vind ik dus ook, als ik elke keer maar moet gaan denken bij een uitbarsting ow hij zal wel gestressed zijn ofzo, is natuurlijk belachelijk. Ik weet ook wel waarom hij een uitbartsing krijgt. Ik ben verbaal veel sterker als hem. Als hij denkt dat hij mij iets kan verwijten heb ik vaak al weer een veel sterker verwijt naar zijn kant dus dan wordt ie nog bozer en zegt dan maar van eeh "laat maar jij hebt toch altijd gelijk" vaak is dat ook zo,ik weet ook wel een beetje hoe ik zelf ben ik kan vaak dingen ook wel op een irritante manier zeggen (soort van die steekjes onder water) maar dat zijn voor mijn idee wel terechte dingen. Hij heeft dus ook zoiets van ;ik ga niet steeds sorry zeggen anders dan wordt ik het mietje hier !, althans ik denk dat hij er zo over denkt.
donderdag 1 november 2007 om 14:04
Ben echt blij met jullie reacties, ben nieuw op het forum, maareh fijn om te horen hoe andere erover denken hoor, wel weer een eye-opener. Ik weet ook wel dat ik daarna gewoon rustig moet praten en dat we er vaak dan ook wel uitkomen. Hij beloofd dan ook wel oprecht met tranen er bij (weet ik zeker) dat ie er iets aan gaat doen, maar goed jezelf onder controle houden is schijnbaar zo moeilijk, dat ie het na een paar weken weer even vergeet. Tranen doen me trouwens niet meer zoveel hoor, anders denkt ie dat ik zo`n softie ben dat alles dan inneens vergeten en vergeven is, zo nuchter ben ik nu wel 
donderdag 1 november 2007 om 14:06
Ik vind niet dat hij het recht heeft om zo tegen je te doen. Voor zulke reacties is nooit een reden. Hij moet je met respect behandelen. Het lijkt wel of hij last heeft van een minderwaardigheidscomplex? Tenminste, het lijkt of hij zich minder voelt dan jij. Misschien nog eens een goed gesprek met hem hebben.
donderdag 1 november 2007 om 14:13
zou dat het zijn een soort van minderwaardigheidscomplex
? Ik bedoel ik ben best wel druk, in onze vriendengroep ben ik altijd op een gezellige manier wel aanwezig, krijg ook de indruk dat mensen mij wel een interressant persoon vinden en gezellig etc. Als hij zelf aan het woord is gaat het altijd over auto`s dat vind ik zooo saai steeds, dat ik dat welleens afkap of er negatief over ben (omdat het veel tijd en geld opslokt)
Misschien is het dat wel een beetje of is dat onzin?
Hij probeert ook altijd op een soort vaderlijke manier voor me te zorgen , misschien in de hoop dat ie zich ook eens belangrijk voelt of overdijf ik nu en heeft dit niets te maken met zijn gedrag als iets hem niet aanstaat?
? Ik bedoel ik ben best wel druk, in onze vriendengroep ben ik altijd op een gezellige manier wel aanwezig, krijg ook de indruk dat mensen mij wel een interressant persoon vinden en gezellig etc. Als hij zelf aan het woord is gaat het altijd over auto`s dat vind ik zooo saai steeds, dat ik dat welleens afkap of er negatief over ben (omdat het veel tijd en geld opslokt)
Misschien is het dat wel een beetje of is dat onzin?
Hij probeert ook altijd op een soort vaderlijke manier voor me te zorgen , misschien in de hoop dat ie zich ook eens belangrijk voelt of overdijf ik nu en heeft dit niets te maken met zijn gedrag als iets hem niet aanstaat?
donderdag 1 november 2007 om 14:17
Wat als dit gewoon zijn karakter is?? En hij dit niet kan veranderen??
Dit gaat dan om een potje nivea. Wat als er echte problemen op jullie pad komen, hoe zou hij daarmee omgaan. Ik vind de excuus van stress op het werk niet opgaan. Met stress op het werk kun je dagelijks te maken krijgen, dan zou je het toch ook niet dagelijks op je partner afreageren.
Dit gaat dan om een potje nivea. Wat als er echte problemen op jullie pad komen, hoe zou hij daarmee omgaan. Ik vind de excuus van stress op het werk niet opgaan. Met stress op het werk kun je dagelijks te maken krijgen, dan zou je het toch ook niet dagelijks op je partner afreageren.
donderdag 1 november 2007 om 14:32
@irma nee idd, ik zeg `m ook zo vaak dat ie reageert alsof ik minstens vreemd ben gegaan o.i.d.! Het zal ook wel in z`n karakter zitten en vrees dat dat misschien niet te veranderen is, thuis bij hem werden ruzies nooit uitgesproken of over problemen gepraat. Er zijn altijd dingen waar je aan moet denken in je relatie, zijn dit dingen waar ik wel of niet mee kan leren leven Het is ook niet altijd raak. zo`n periode "hangt "welleens in de lucht. Ik hoop gewoon dat iemand mij tips kan geven hoe ik er het beste op reageren kan zodat hij op dat moment inziet dat ie weer overdrijft. misschien is het wel van mijn kant fout dat ik als een opgefokte kakelende kip achter `m aan loop , omdat ik vind dat hij me een verklaring schuldig is voor z`n onterecht boze gedrag.
donderdag 1 november 2007 om 14:56
Uit je volgende postings haal ik ook nog wel wat verbeterpuntjes voor jou.
Je weet dat hij niet gewend is om over problemen te praten of ruzies uit te praten. Dat moet hij dus nog leren. Jij moet dus leren wat geduldiger te zijn en misschien ook om te luisteren. Vooral omdat je verbaal sterker bent. Dus als hij je verwijten maakt, ga dan voortaan niet proberen om eroverheen te gaan, maar laat hem eens praten, vraag eens door én vooral; vraag je eens af of hij misschien een punt heeft.
Ik begrijp dat jij nu vooral ook door zn toon meteen bovenop de kast zit.
Maar misschien helpt het om te bedenken dat iemand die niet (meer) gewend is te praten over lastige dingen op gang komt als een roestige pomp. Krakend en piepend, met one-liners, met veel "altijd's" en "nooits".
Ik vermoed dat dat bij je vriend ook zo is. Als je wilt dat hij meer (uit)praat, moet jij leren je kaken op elkaar te houden en werkelijk te luisteren naar wat hij zegt.
Nou t klinkt allemaal wel wat streng, geloof ik; Ik leg zeker niet de schuld bij jou, maar misschien ligt het begin van de oplossing wel bij jou.
Je weet dat hij niet gewend is om over problemen te praten of ruzies uit te praten. Dat moet hij dus nog leren. Jij moet dus leren wat geduldiger te zijn en misschien ook om te luisteren. Vooral omdat je verbaal sterker bent. Dus als hij je verwijten maakt, ga dan voortaan niet proberen om eroverheen te gaan, maar laat hem eens praten, vraag eens door én vooral; vraag je eens af of hij misschien een punt heeft.
Ik begrijp dat jij nu vooral ook door zn toon meteen bovenop de kast zit.
Maar misschien helpt het om te bedenken dat iemand die niet (meer) gewend is te praten over lastige dingen op gang komt als een roestige pomp. Krakend en piepend, met one-liners, met veel "altijd's" en "nooits".
Ik vermoed dat dat bij je vriend ook zo is. Als je wilt dat hij meer (uit)praat, moet jij leren je kaken op elkaar te houden en werkelijk te luisteren naar wat hij zegt.
Nou t klinkt allemaal wel wat streng, geloof ik; Ik leg zeker niet de schuld bij jou, maar misschien ligt het begin van de oplossing wel bij jou.
donderdag 1 november 2007 om 15:04
Weet je? Ik heb ook in een relatie gezeten waarbij ik verbaal vele malen sterker was... en ik had ook altijd gelijk, punt.
Aangezien ik heel duidelijk kon verwoorden wat ik voelde en vond, en hij dat niet kon.. was ik het toch die de discussie "won".
Maar eye-opener... je hebt niet altijd gelijk, hij zal ook wel gelijk hebben. Maar omdat hij niet vertelt wat hij voelt en denkt, zal zijn gelijk nooit naar voren komen. Hij zal sommige dingen heel anders opvatten als jij ze bedoeld, maar wanneer hij dat niet duidelijk zegt... kan jij dat niet weten. En ga je uit van je eigen gevoelens.
Communicatie is het sleutelwoord, maar ja.. ga dr maar aanstaan om dat voor elkaar te krijgen.
Mijn ex is na onze breakup in therapie gegaan en woeiii de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Nu zijn we alweer anderhalf jaar verder en het gaat steeds beter met hem, maar ook met ons
Ik denk ook niet dat het mijn ex zal blijven, maar dat wij in de toekomst weer echt samen zullen zijn... en dat allemaal alleen maar omdat hij leer praten.
En omdat ik ook wel eens met mijn neus op de feiten word gedrukt
Aangezien ik heel duidelijk kon verwoorden wat ik voelde en vond, en hij dat niet kon.. was ik het toch die de discussie "won".
Maar eye-opener... je hebt niet altijd gelijk, hij zal ook wel gelijk hebben. Maar omdat hij niet vertelt wat hij voelt en denkt, zal zijn gelijk nooit naar voren komen. Hij zal sommige dingen heel anders opvatten als jij ze bedoeld, maar wanneer hij dat niet duidelijk zegt... kan jij dat niet weten. En ga je uit van je eigen gevoelens.
Communicatie is het sleutelwoord, maar ja.. ga dr maar aanstaan om dat voor elkaar te krijgen.
Mijn ex is na onze breakup in therapie gegaan en woeiii de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Nu zijn we alweer anderhalf jaar verder en het gaat steeds beter met hem, maar ook met ons
Ik denk ook niet dat het mijn ex zal blijven, maar dat wij in de toekomst weer echt samen zullen zijn... en dat allemaal alleen maar omdat hij leer praten.
En omdat ik ook wel eens met mijn neus op de feiten word gedrukt
donderdag 1 november 2007 om 15:10
@ mabel. Het is inderdaad ook wel even belangrijk om te schrijven hoe ik zelf een beetje ben ,alleen paste dat niet allemaal in mij eerste bericht waar ik mjin probleem omschreef. Klinkt niet streng, ik sta er ook wel open voor om iets te veranderen aan mij zelf zodat ik op deze situaties beter en wijzer kan inspelen (wat uiteraard niet wegneemt dat ie verschrikkelijk onredelijk kan zijn en het best lastig is) maar goed ik vind hem zeker wel de moeite waard om energie in te steken.
Ik ga het zeker proberen!
Ik ga het zeker proberen!
donderdag 1 november 2007 om 18:20
Ik snap erg goed dat jouw vriend misschien veel stress heeft, moe is etc etc
Maar je moet hier echt heel goed uitkijken...ik denk dat dit jou heel naar kan beinvloeden en er ook snel onzekerheid op de loer zal gaan liggen.
Dit lijkt me geen geval van echt slecht over gevoelens praten, indirect natuurlijk wel, maar het was niet zo dat jij een rotopmerking maakte ofzo of over gevoel wilde praten en hij moeite had met reageren, nee, hij ontploft zonder reden en reageert dingen op jou af waar jij (voor zover we nu weten) niets aan kunt doen.
Jij bent verbaal dan misschien sterker zeg je, maar als hij zo ineens ontploft en gewoon op de bank gaat slapen om werkelijk niets dan lijk jij mij degene die gestraft wordt en die minstens een excuus verdient.
Ga alsjeblieft niet te veel je in hem verplaatsen of excuses voor hem bedenken. Ik weet het is makkelijker gezegd dat gedaan, maar je moet hem leren hoe hij jou moet behandelen. Keur het niet goed, zorg dat hij naar jou toekomt om het goed te maken.
Helaas begrijp ik waar je het over hebt, maar geloof me je moet van goede huizen komen om zulk soort figuren aan te kunnen, vaak is volgens mij het resultaat dat je niet meer jezelf kunt of durft te zijn, je zenuwachtig van iemand wordt en over je grenzen laat lopen.... en dat is niemand waard!
Maar je moet hier echt heel goed uitkijken...ik denk dat dit jou heel naar kan beinvloeden en er ook snel onzekerheid op de loer zal gaan liggen.
Dit lijkt me geen geval van echt slecht over gevoelens praten, indirect natuurlijk wel, maar het was niet zo dat jij een rotopmerking maakte ofzo of over gevoel wilde praten en hij moeite had met reageren, nee, hij ontploft zonder reden en reageert dingen op jou af waar jij (voor zover we nu weten) niets aan kunt doen.
Jij bent verbaal dan misschien sterker zeg je, maar als hij zo ineens ontploft en gewoon op de bank gaat slapen om werkelijk niets dan lijk jij mij degene die gestraft wordt en die minstens een excuus verdient.
Ga alsjeblieft niet te veel je in hem verplaatsen of excuses voor hem bedenken. Ik weet het is makkelijker gezegd dat gedaan, maar je moet hem leren hoe hij jou moet behandelen. Keur het niet goed, zorg dat hij naar jou toekomt om het goed te maken.
Helaas begrijp ik waar je het over hebt, maar geloof me je moet van goede huizen komen om zulk soort figuren aan te kunnen, vaak is volgens mij het resultaat dat je niet meer jezelf kunt of durft te zijn, je zenuwachtig van iemand wordt en over je grenzen laat lopen.... en dat is niemand waard!
donderdag 1 november 2007 om 18:54
Ik las iets over respect voor elkaar hebben. Ik vind het ook niet echt respectvol van jou om op een 'belerende' toon tegen je vriend te praten. Misschien moet je hem wat meer in zijn waarde laten, ook met betrekking tot zijn hobby. Het klinkt alsof hij zijn frustratie uit op een manier die niet helemaal goed is, maar misschien een idee om na te denken over waar die frustratie vandaan komt.
Ik weet natuurlijk niet hoe het bij jullie gaat, maar misschien heb je altijd een beetje een houding alsof je alles beter weet, je bent verbaal sterker, misschien is het een soort onmacht van hem om zo uit te barsten als hij zich (voor zijn gevoel) gekleineerd voelt.
I.p.v. bij zo'n uitbarsting om uitleg te vragen en te vragen waarom hij zo 'raar' doet kun je beter heel duidelijk zeggen dat hij niet zo moet schreeuwen, dat dat nergens voor nodig is. En misschien kun je ook eens proberen dingen op een andere toon te zeggen (ik raad maar wat hoor, misschien zeg je de dingen alsof hij dom is of kraak je zijn hobby op een kleinerende manier af, kan me voorstellen dat dat voor hem ook niet leuk is).
Ik weet natuurlijk niet hoe het bij jullie gaat, maar misschien heb je altijd een beetje een houding alsof je alles beter weet, je bent verbaal sterker, misschien is het een soort onmacht van hem om zo uit te barsten als hij zich (voor zijn gevoel) gekleineerd voelt.
I.p.v. bij zo'n uitbarsting om uitleg te vragen en te vragen waarom hij zo 'raar' doet kun je beter heel duidelijk zeggen dat hij niet zo moet schreeuwen, dat dat nergens voor nodig is. En misschien kun je ook eens proberen dingen op een andere toon te zeggen (ik raad maar wat hoor, misschien zeg je de dingen alsof hij dom is of kraak je zijn hobby op een kleinerende manier af, kan me voorstellen dat dat voor hem ook niet leuk is).
vrijdag 2 november 2007 om 00:19
vrijdag 2 november 2007 om 00:21
je vindt jezelf interressant en hem saai........ zou je dat denk ik niet uitstralen en zou hij daar niet flink van balen ? Zou ik namelijk wél doen .
Hij probeert vaderlijk voor jou te zorgen en jij probeert over hem te moederen door uit te maken waar hij over praten mag......... klinkt gesjellig .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 2 november 2007 om 01:00
:
Je had natuurlijk ook gewoon even kunnen zeggen wáár dat blik Nivea stond
:-))
Ik ben het verder met Mabel eens en kijk dus ook eens naar jezelf....uit je berichten proef ik eerlijk gezegd toch een klein beetje iets neergbuigends naar jouw vriend toe.....zijn gevoel benoem je meerdere malen als beláchelijk.....als je het allemaal zo goed weet en zo goed kan communiceren zoals je zelf zegt, moet je toch ook weten dat het uiteraard niet om die pot nivea gaat en jij degene bent die zoals Mabel zegt (het verbeteren van) de communicatie een beetje kan sturen.........verder vraag ik me af wat je precies zegt met
""Zelf ben ik 2,5 jaar geleden mijn vader plotseling kwijtgeraakt, wat een hoop ellende met zich mee bracht, maar ik ben sterk en heb altijd geprobeert er voor mijn moeder en broertjes en zusjes te zijn en er "nuchter mee om te gaan" hij heeft laat ik het zo zeggen niet voor een emotioneel wrak hoeven zorgen! dat ik denk van elke keer als hij stress heeft vliegt er vanalles in de lucht , omdat hij er slecht mee om kan gaan... ieder z`n eigen situatie hoor, maareh soms vind ik het echt belachelijk! (hoop dat ik het een beetje duidelijk verwoord heb)""
Hij heeft niet voor een emotioneel wrak hoeven zorgen?! Huh?! Als een dierbare overlijd bén je toch gewoon tijdelijk even een emotioneel wrak en is het toch fijn dat je partner in dat soort tijden een beetje voor je zorgt, er voor je is, je steunt etc? Het klinkt bijna alsof je er trots op bent dat je zijn hulp niet nodig hebt gehad (en dat je het hem verwijt oid dat ie itt jou wél ''zeurt'', stress lastig vindt). Persoonlijk vind ik dat helemaal niet zo sterk, ik vind het sterk wanneer je je open en kwetsbaar opstelt/durft te stellen, je helemaal in dat soort situaties emotioneel laat steunen en niet alles in je eentje verwerkt, af en toe gewoon eens even lekker ''zeurt'' en ''zeikt'' over kutdingen die je meemaakt in het leven enzovoort. Niemand is super(wo)man, jij dus ook niet en als jouw vriend al niet zoveel zelfvertrouwen heeft kan ik me ergens zijn korte lontje wel voorstellen, het is ook om giftig van te worden als je de hele tijd doet voorkomen alsof jij degene bent met alle wijsheid en waarheid in pacht....het zal het lontje in ieder geval denk ik niet langer maken.....en aan jouw vriend is het uiteraard om wat aan dat korte lontje/oorzaken ervan te doen.........
