Relaties
alle pijlers
Vriend van moeder
dinsdag 15 januari 2008 om 18:38
Ik zou graag wat advies willen over wat ik moet doen in mijn situatie. Het zit (kort samengevat) zo:
Mijn moeder heeft sinds een paar jaar een nieuwe vriend, niks mis mee opzich, maar het contact tussen die vriend en ons (mijn zusje en ik) gaat niet zo lekker. Dit is natuurlijk niet fijn voor mijn moeder, want zij is wel gelukkig met hem en ik wil haar natuurlijk ook het liefste gelukkig zien. Daarom probeer ik zoveel mogelijk normaal te reageren als hij het gesprek passeert en probeer ik zo min mogelijk mijn gevoelens over hem aan haar te laten merken. Er zijn een hoop dingen gebeurd in het verleden. Hij heeft me meerdere keren de huid volgescholden, hetzelfde bij mijn zusje en een poging tot slaan gedaan toen ik nog jonger was, waardoor ik niet echt positief tegenover hem sta.
Nu is het echter ook zo dat hij blijkbaar een hekel heeft aan mijn zusje en mij, zonder echte rede. Wij hebben altijd zo normaal mogelijk tegen hem gedaan, maar zonder resultaat. Hij had, kort gezegd, liever mijn moeder voor hem alleen gehad.
Gisteren was ik in een laadje wat aan het zoeken en toen kwam ik, helaas, een brief van hem aan mijn moeder tegen. Ik zag niet van wie de brief was, maar zag mijn naam een paar keer voorbij komen, waardoor ik jammer genoeg de rest van de brief gelezen heb. Dit is fout, I know, maar daar kan ik nu helaas niks meer aan doen. Het komt er op neer dat er in deze brief een hele hoop gemene, valse beschuldigingen naar mij en mijn zusje toestonden. Hij haatte ons, wij waren jaloers, gemeen, vals en ga zo maar door. Nu zijn wij natuurlijk niet perfect, wie wel, maar deze brief deed echt mijn haren recht overeind staan. Helemaal omdat mijn moeder van hem dus accepteert dat hij zo over ons praat, terwijl zij bij hoog en laag beweerd dat hij nooit iets gemeens over ons gezegd heeft.
Wat denken jullie, moet ik mijn moeder confronteren met het feit dat ik die brief gelezen heb en dus veel meer weet dan zij denkt, of moet ik het laten rusten en doen alsof mijn neus bloed als het gesprek over hem gaat of als ik hem toevallig tegenkom?
Ik vind het moeilijk om met deze situatie om te gaan, omdat ik het niet kan verkroppen dat iemand zonder rede zo over mij (en mijn zusje) praat, maar aan de andere kant is mijn moeder blijkbaar wel gelukkig met hem..
Mijn moeder heeft sinds een paar jaar een nieuwe vriend, niks mis mee opzich, maar het contact tussen die vriend en ons (mijn zusje en ik) gaat niet zo lekker. Dit is natuurlijk niet fijn voor mijn moeder, want zij is wel gelukkig met hem en ik wil haar natuurlijk ook het liefste gelukkig zien. Daarom probeer ik zoveel mogelijk normaal te reageren als hij het gesprek passeert en probeer ik zo min mogelijk mijn gevoelens over hem aan haar te laten merken. Er zijn een hoop dingen gebeurd in het verleden. Hij heeft me meerdere keren de huid volgescholden, hetzelfde bij mijn zusje en een poging tot slaan gedaan toen ik nog jonger was, waardoor ik niet echt positief tegenover hem sta.
Nu is het echter ook zo dat hij blijkbaar een hekel heeft aan mijn zusje en mij, zonder echte rede. Wij hebben altijd zo normaal mogelijk tegen hem gedaan, maar zonder resultaat. Hij had, kort gezegd, liever mijn moeder voor hem alleen gehad.
Gisteren was ik in een laadje wat aan het zoeken en toen kwam ik, helaas, een brief van hem aan mijn moeder tegen. Ik zag niet van wie de brief was, maar zag mijn naam een paar keer voorbij komen, waardoor ik jammer genoeg de rest van de brief gelezen heb. Dit is fout, I know, maar daar kan ik nu helaas niks meer aan doen. Het komt er op neer dat er in deze brief een hele hoop gemene, valse beschuldigingen naar mij en mijn zusje toestonden. Hij haatte ons, wij waren jaloers, gemeen, vals en ga zo maar door. Nu zijn wij natuurlijk niet perfect, wie wel, maar deze brief deed echt mijn haren recht overeind staan. Helemaal omdat mijn moeder van hem dus accepteert dat hij zo over ons praat, terwijl zij bij hoog en laag beweerd dat hij nooit iets gemeens over ons gezegd heeft.
Wat denken jullie, moet ik mijn moeder confronteren met het feit dat ik die brief gelezen heb en dus veel meer weet dan zij denkt, of moet ik het laten rusten en doen alsof mijn neus bloed als het gesprek over hem gaat of als ik hem toevallig tegenkom?
Ik vind het moeilijk om met deze situatie om te gaan, omdat ik het niet kan verkroppen dat iemand zonder rede zo over mij (en mijn zusje) praat, maar aan de andere kant is mijn moeder blijkbaar wel gelukkig met hem..
dinsdag 15 januari 2008 om 18:46
Hee Denoa, wat een nare situatie.
Even voor de duidelijkheid: wonen jullie nog thuis? Heb je dus dagelijks met hem te maken?
Ik vind dat jouw moeder het niet zou moeten pikken zo'n brief. Hij probeert een wig te drijven en dat is ontzettend verkeerd. Jouw moeder zou in alle gevallen 100% achter jullie moeten staan.
Van de andere kant: waarom zou hij een brief geschreven hebben? Misschien om dat hij het wel eens tegen haar heeft gezegd maar dat zij er niets over wil horen? In dat geval...neemt ze het dus voor jullie op. Kun je dat uit de brief opmaken?
Ik denk dat je hier wel met je moeder over kunt praten. Of zelfs moet praten. Het is misschien vervelend dat jij spullen hebt gezien die niet voor jouw ogen bestemd waren, maar zij moet jullie weer het gevoel geven dat ze achter jullie staat, van jullie houdt en dat ze het (hopelijk) niet eens is met wat hij schrijft.
Je moeder is gelukkig met hem, dat is goed, maar dat betekent niet dat ze zijn mindere kanten niet ziet of niet hoeft te zien. Trouwens, die brief was aan haar dus ze wéét toch al hoe hij over jullie denkt? Je kunt haar toch gewoon vragen hoe zij er tegenaankijkt en zeggen dat je het heel erg vindt dat er zoveel spanningen zijn tussen hem en jullie?
Veel strekte meid! Blijf het niet opkroppen!
Even voor de duidelijkheid: wonen jullie nog thuis? Heb je dus dagelijks met hem te maken?
Ik vind dat jouw moeder het niet zou moeten pikken zo'n brief. Hij probeert een wig te drijven en dat is ontzettend verkeerd. Jouw moeder zou in alle gevallen 100% achter jullie moeten staan.
Van de andere kant: waarom zou hij een brief geschreven hebben? Misschien om dat hij het wel eens tegen haar heeft gezegd maar dat zij er niets over wil horen? In dat geval...neemt ze het dus voor jullie op. Kun je dat uit de brief opmaken?
Ik denk dat je hier wel met je moeder over kunt praten. Of zelfs moet praten. Het is misschien vervelend dat jij spullen hebt gezien die niet voor jouw ogen bestemd waren, maar zij moet jullie weer het gevoel geven dat ze achter jullie staat, van jullie houdt en dat ze het (hopelijk) niet eens is met wat hij schrijft.
Je moeder is gelukkig met hem, dat is goed, maar dat betekent niet dat ze zijn mindere kanten niet ziet of niet hoeft te zien. Trouwens, die brief was aan haar dus ze wéét toch al hoe hij over jullie denkt? Je kunt haar toch gewoon vragen hoe zij er tegenaankijkt en zeggen dat je het heel erg vindt dat er zoveel spanningen zijn tussen hem en jullie?
Veel strekte meid! Blijf het niet opkroppen!
dinsdag 15 januari 2008 om 19:03
Hallo Denoa,
toen mijn vader een nieuwe vriendin had, klikte het ook totaal niet tussen ons. Ze woonden gelukkig niet samen (ik woonde bij mijn vader), maar als we elkaar zagen, hadden we ruzie. Ik moet wel bekennen dat ik in die tijd ook niet de makkelijkste was aangezien alles erg snel ging.
Ze heeft ook dingen over mij verteld tegen anderen, die niet bepaald postief waren (en sterk overdreven), waardoor anderen anders naar mij gingen kijken.
Gelukkig is het nu goed, we accepteren elkaar in ieder geval.
Maar jouw situatie is wel wat moeilijker. Als ik jou was, zou ik hier wel met je meoder over praten. Je zou voorzichtig kunnen brengen dat je de brief gelezen hebt .Lag ie in een la waar alleen je moeders spullen liggen, en die min of meer verboden is voor jullie?
Dat doet er eigenlijk niet toe, als jij het er neit met haar over hebt, kan het zo zijn dat het bij je blijft knagen, en zo kan je nooit met haar vriend door 1 deur...
Veel succes ermee.
Grt
Kim
toen mijn vader een nieuwe vriendin had, klikte het ook totaal niet tussen ons. Ze woonden gelukkig niet samen (ik woonde bij mijn vader), maar als we elkaar zagen, hadden we ruzie. Ik moet wel bekennen dat ik in die tijd ook niet de makkelijkste was aangezien alles erg snel ging.
Ze heeft ook dingen over mij verteld tegen anderen, die niet bepaald postief waren (en sterk overdreven), waardoor anderen anders naar mij gingen kijken.
Gelukkig is het nu goed, we accepteren elkaar in ieder geval.
Maar jouw situatie is wel wat moeilijker. Als ik jou was, zou ik hier wel met je meoder over praten. Je zou voorzichtig kunnen brengen dat je de brief gelezen hebt .Lag ie in een la waar alleen je moeders spullen liggen, en die min of meer verboden is voor jullie?
Dat doet er eigenlijk niet toe, als jij het er neit met haar over hebt, kan het zo zijn dat het bij je blijft knagen, en zo kan je nooit met haar vriend door 1 deur...
Veel succes ermee.
Grt
Kim
dinsdag 15 januari 2008 om 19:04
Hey
Heb net hetzelfde meegemaakt, ondertussen al twintig jaar geleden. Mijn moeder kreeg een vriend en we konden elkaar niet uitstaan. Hij is er gekomen toen ik 13 was. Na enkele jaren hield hij het voor bekeken en is hij een half jaar weggeweest. Mijn moeder was kapot van verdriet en toen ze vroeg of hij mocht terug komen heb ik ja gezegd omdat ik haar gelukkig wou zien. Wel heb ik daar even spijt van gehad. Ze is nog steeds met hem getrouwd nu, maar hij heeft tot ik het huis uit was mijn leven zuur gemaakt. Hij was jaloers op de aandacht die mijn moeder me gaf. Heb ook zo nog brieven gevonden, eerder brieven van mijn moeder naar hem gericht hoe ze niet begreep hoe hij zo rot kon doen tegen mij. Mijn moeder heeft uiteindelijk voor hem gekozen ipv van voor mij. Ik heb mijn moeder in de laatste 15 jaar misschien 15 keer gezien. Ze kan niet praten, is heel gesloten, ik voel dat ze lijdt onder de gehele situatie. Ze is heel onderdanig naar hem toe, hoe kan het ook anders, hij is een tiran. Ze durft hem zelfs niet vertellen dat ze mij af en toe eens ziet (één keer per jaar). Ik ben een heel vredelievend iemand maar die vent haat ik. Hij heeft mijn moeder van me afgenomen en die pijn slijt nooit.
Ik zou zeggen, natuurlijk moet je je moeder haar geluk gunnen maar laat het allemaal niet te ver drijven. Zeg haar wat je voelt, zodat ze op tijd kan ingrijpen. Ik heb dat nooit gedaan, heb het allemaal maar laten gebeuren. Ik weet dat haar geluk eigenlijk op de eerste plaats komt. Als je niet zo lang meer thuis zal wonen kan je trachten het allemaal wat te dragen maar kom op voor jezelf, op een volwassen manier. Zeg echt op tijd waar het voor jou te ver gaat of als je onterecht wordt behandeld.
Heb net hetzelfde meegemaakt, ondertussen al twintig jaar geleden. Mijn moeder kreeg een vriend en we konden elkaar niet uitstaan. Hij is er gekomen toen ik 13 was. Na enkele jaren hield hij het voor bekeken en is hij een half jaar weggeweest. Mijn moeder was kapot van verdriet en toen ze vroeg of hij mocht terug komen heb ik ja gezegd omdat ik haar gelukkig wou zien. Wel heb ik daar even spijt van gehad. Ze is nog steeds met hem getrouwd nu, maar hij heeft tot ik het huis uit was mijn leven zuur gemaakt. Hij was jaloers op de aandacht die mijn moeder me gaf. Heb ook zo nog brieven gevonden, eerder brieven van mijn moeder naar hem gericht hoe ze niet begreep hoe hij zo rot kon doen tegen mij. Mijn moeder heeft uiteindelijk voor hem gekozen ipv van voor mij. Ik heb mijn moeder in de laatste 15 jaar misschien 15 keer gezien. Ze kan niet praten, is heel gesloten, ik voel dat ze lijdt onder de gehele situatie. Ze is heel onderdanig naar hem toe, hoe kan het ook anders, hij is een tiran. Ze durft hem zelfs niet vertellen dat ze mij af en toe eens ziet (één keer per jaar). Ik ben een heel vredelievend iemand maar die vent haat ik. Hij heeft mijn moeder van me afgenomen en die pijn slijt nooit.
Ik zou zeggen, natuurlijk moet je je moeder haar geluk gunnen maar laat het allemaal niet te ver drijven. Zeg haar wat je voelt, zodat ze op tijd kan ingrijpen. Ik heb dat nooit gedaan, heb het allemaal maar laten gebeuren. Ik weet dat haar geluk eigenlijk op de eerste plaats komt. Als je niet zo lang meer thuis zal wonen kan je trachten het allemaal wat te dragen maar kom op voor jezelf, op een volwassen manier. Zeg echt op tijd waar het voor jou te ver gaat of als je onterecht wordt behandeld.
woensdag 16 januari 2008 om 10:17
Leuk, het geluk van je moeder, maar het mag/moet niet ten kosten van jullie gaan. Ik weet niet wat je moet doen, heb zelf min of meer het zelfde meegemaakt en dat is vorig jaar gigantisch geëscaleerd en het contact is verbroken. Mijn moeder vindt daar niets meer van, want moeder is overleden. Het was ook nav de afhandeling van de erfenis dat het zo geëscaleerd is, bijna t/m advocaat aan toe. Behalve dat er met hem geen contact meer is, is er nu ook een slecht contact met broer en rest van de familie, helaas.
Ik kan je dus geen tips geven, ik wou dat ik het kon....
Ik kan je dus geen tips geven, ik wou dat ik het kon....
woensdag 16 januari 2008 om 10:59
Die brief was niet voor jouw ogen bestemd, dus dat zou ik verder niet in het gesprek betrekken. je zegt dat die brief "bewijst" dat je moeder accepteert dat ie zo over jullie praat, maar dat hoeft natuurlijk niet. Een brief is eenzijdig en geeft alleen de mening weer van de schrijver, niet van degene die m ontvangen heeft, dus mss is je moeder darna wel een gesprek met m aangegaan hierover.
denk wel dat het goed is om los van die brief nog eens een gesprek te hebben met je moeder of beter nog met hem erbij, waarin je aangeeft dat je merkt dat er spanningen zijn en dat je nu voorr eens en voor altid helder op tafel krijgt wat het probleem is, en hoe je een vreedzame co-existentie kunt bewerkstelligen.
denk wel dat het goed is om los van die brief nog eens een gesprek te hebben met je moeder of beter nog met hem erbij, waarin je aangeeft dat je merkt dat er spanningen zijn en dat je nu voorr eens en voor altid helder op tafel krijgt wat het probleem is, en hoe je een vreedzame co-existentie kunt bewerkstelligen.
