Relaties
alle pijlers
vriend vind het onnodig dat ik ook met anderen om ga
donderdag 14 februari 2008 om 20:50
Mn vriend en ik zijn al lang samen, wonen ook samen en op alle andere vlakken gaat het goed. Er is alleen een ding wat mij ontzettend irriteert; als ik vertel dat ik iets met anderen ga doen of iets afgesproken heb met anderen, trekt hij bijna altijd een lang gezicht. zelf heeft hij hier ook niet veel behoefte aan. Ik doe het natuurlijk wel gewoon maar het irriteert me wel en maakt dat ik me soms gevangen voel. Benieuwd wat julie hier van denken
donderdag 14 februari 2008 om 20:53
donderdag 14 februari 2008 om 21:00
Houden van is o.a. ook dat je de ander laat genieten van de dingen die zij/hij leuk vindt. Je niet egoistisch opstellen en iemand vrijlaten. Hij moet zich niet zo druk maken en denken aan de dingen die voor JOU belangrijk zijn. Als je niet in staat bent om als partner de behoeftes van de ander VOOR die van jou te stellen dan heb je naar mijn mening een fundamenteel probleem.
donderdag 14 februari 2008 om 21:00
Wij hebben ongeveer dezelfde situatie hier, met een belangrijk verschil.
Mijn vriend heeft ook weinig behoefte aan andere mensen om zich heen, vind het prima met zijn tweetjes en eventueel wat familie.
Ik doe ook niet zo vaak andere dingen met vrienden en dergelijke, maar zo af en toe eens met een vriendin weg toch zeker wel.
Hij heeft daar totaal geen probleem mee, hoewel het voor hem ook niet zo hoeft.
Hier is dat totaal geen probleem, we zitten gewoon anders in elkaar....
Mijn vriend heeft ook weinig behoefte aan andere mensen om zich heen, vind het prima met zijn tweetjes en eventueel wat familie.
Ik doe ook niet zo vaak andere dingen met vrienden en dergelijke, maar zo af en toe eens met een vriendin weg toch zeker wel.
Hij heeft daar totaal geen probleem mee, hoewel het voor hem ook niet zo hoeft.
Hier is dat totaal geen probleem, we zitten gewoon anders in elkaar....
668, the neighbour of the Beast
donderdag 14 februari 2008 om 21:14
Heb je hier al eens met hem over gepraat? Ga je minder vaak dingen met anderen doen dan je graag zou willen? In dat geval wordt het tijd dat je er met hem over praat.
Ik kan me voorstellen dat jij vaker weg wilt dan hij, maar dat zou geen belemmering voor jou moeten zijn. Doen jullie wel regelmatig dingen samen ook? En samen met anderen of alleen met zijn tweetjes?
Veel vragen, maar ik weet ook niet wat ik er op zou moeten reageren verder.
Ik kan me voorstellen dat jij vaker weg wilt dan hij, maar dat zou geen belemmering voor jou moeten zijn. Doen jullie wel regelmatig dingen samen ook? En samen met anderen of alleen met zijn tweetjes?
Veel vragen, maar ik weet ook niet wat ik er op zou moeten reageren verder.
donderdag 14 februari 2008 om 21:23
Bedankt voor jullie reacties. We doen wel dingen samen, vinden we allebei leuk. Soms met anderen erbij maar vaker samen. Ik doe niet echt minder met anderen dan ik zou willen (oke misschien soms wel) maar ik vind het vervelend dat er een toestand van gemaakt wordt terwijl dat in mijn ogen niet nodig is. Hij vind het vooral vervelend als ik iets met iemand anders heb afgesproken als hij ook vrij is, als of ik er dan voor hem moet zijn. Hij ziet dit niet zo zegt dat hij gewoon graag dingen met mij wil doen.
donderdag 14 februari 2008 om 21:26
Ik zou er eens een heel rustig voor gaan zitten om dit samen te bespreken. Gelukkig doé je het wel gewoon, maar als dat steeds met een verongelijkt gezicht van je vriend moet...gezellig!
Geeft hij een reden voor deze instelling? Heb je er al eens over gesproken met hem? Mag je wel enthousiast zijn achteraf?
Geeft hij een reden voor deze instelling? Heb je er al eens over gesproken met hem? Mag je wel enthousiast zijn achteraf?
donderdag 14 februari 2008 om 21:44
Heeft hij zelf wel vrienden waarmee hij dingen zou kunnen doen? Of heeft hij die opgegeven toen hij relatie met jou kreeg? Misschien voelt hij zich onzeker over zichzelf dat hij verder niemand heeft en jij wel. Misschien wil hij eigenlijk wel, maar heeft hij dus niemand (meer); is hij bang dat jij geen gelijkwaardige partner meer in hem zal zien en om de balans niet te verstoren, wil hij liefst dat jij ook geen anderen meer ziet en leuke dingen doet? Als je altijd alleen maar samen bent, net of anderen er niet zijn, dan lijkt er ook geen bedreiging voor je relatie te zijn (maar die is er dan juist wel).
Ik had dat een beetje in een vorige relatie, ik dan de onzekere, allenige partij. Stiekem was ik gewoon jaloers dat hij nog leuke dingen deed buiten ons om, was ik eigenlijk vreselijk onzeker over mezelf en of hij wel echt bij me wilde zijn. En was ik bang dat hij ging inzien dat ik te afhankelijk van hem was geworden. Niet echt een gezonde situatie!
In mijn huidige relatie vind ik het juist heerlijk dat hij zo nu en dan eens een avond weg is en ik het rijk voor me alleen heb (zelf ga ik nu natuurlijk ook met anderen dingen doen). Maar in deze relatie voel ik me ook niet onzeker over ons. Ook omdat ik weet dat hij ook graag thuis bij mij is en mij daar alle reden toe geeft (wat in die andere relatie niet het geval was).
Ik zou dus toch eens doorvragen naar zijn redenen voor het jou liever niet de deur uit zien gaan?
Ik had dat een beetje in een vorige relatie, ik dan de onzekere, allenige partij. Stiekem was ik gewoon jaloers dat hij nog leuke dingen deed buiten ons om, was ik eigenlijk vreselijk onzeker over mezelf en of hij wel echt bij me wilde zijn. En was ik bang dat hij ging inzien dat ik te afhankelijk van hem was geworden. Niet echt een gezonde situatie!
In mijn huidige relatie vind ik het juist heerlijk dat hij zo nu en dan eens een avond weg is en ik het rijk voor me alleen heb (zelf ga ik nu natuurlijk ook met anderen dingen doen). Maar in deze relatie voel ik me ook niet onzeker over ons. Ook omdat ik weet dat hij ook graag thuis bij mij is en mij daar alle reden toe geeft (wat in die andere relatie niet het geval was).
Ik zou dus toch eens doorvragen naar zijn redenen voor het jou liever niet de deur uit zien gaan?
donderdag 14 februari 2008 om 22:05
Poeh, ik vrees dat een belemmering die hier opgeworpen wordt jullie relatie op termijn kan doen opbreken.
Hij zal toch echt moeten accepteren dat jij anders bent dan hij. Dat hij minder behoefte heeft aan met anderen dat moet hij verder zelf weten, maar jij hebt duidelijk die behoefte wel. En in een relatie moet je de ander die vrijheid kunnen gunnen. Enige dat je kunt doen is praten en achterhalen wat hem nou echt dwars zit en kijken of je daar wel/niet iets mee kunt.
Maar als de situatie zo blijft, dan zul je je behoorlijk opgesloten in de relatie kunnen gaan voelen (dat ervaar je nu al wel wat) en dat is niet gezond voor jezelf, voor hem en voor je relatie. Als je jezelf niet kunt blijven in een relatie, dan is die relatie niet goed. Probeer er aan te werken samen, hij zal moeten beseffen dat hij jou moet gunnen dat je kunt zijn wie je bent.
Hij zal toch echt moeten accepteren dat jij anders bent dan hij. Dat hij minder behoefte heeft aan met anderen dat moet hij verder zelf weten, maar jij hebt duidelijk die behoefte wel. En in een relatie moet je de ander die vrijheid kunnen gunnen. Enige dat je kunt doen is praten en achterhalen wat hem nou echt dwars zit en kijken of je daar wel/niet iets mee kunt.
Maar als de situatie zo blijft, dan zul je je behoorlijk opgesloten in de relatie kunnen gaan voelen (dat ervaar je nu al wel wat) en dat is niet gezond voor jezelf, voor hem en voor je relatie. Als je jezelf niet kunt blijven in een relatie, dan is die relatie niet goed. Probeer er aan te werken samen, hij zal moeten beseffen dat hij jou moet gunnen dat je kunt zijn wie je bent.
donderdag 14 februari 2008 om 22:16
quote:Miena schreef op 14 februari 2008 @ 21:23:
Bedankt voor jullie reacties. We doen wel dingen samen, vinden we allebei leuk. Soms met anderen erbij maar vaker samen. Ik doe niet echt minder met anderen dan ik zou willen (oke misschien soms wel) maar ik vind het vervelend dat er een toestand van gemaakt wordt terwijl dat in mijn ogen niet nodig is. Hij vind het vooral vervelend als ik iets met iemand anders heb afgesproken als hij ook vrij is, als of ik er dan voor hem moet zijn. Hij ziet dit niet zo zegt dat hij gewoon graag dingen met mij wil doen.Hetzelfde hier. Het lange gezicht, hopen dat ik dan niet ga of in ieder geval zo kort mogelijk. In het begin deed ik dat ook, maar ik ging me steeds opgeslotener voelen. Het is helemaal niet zo dat ik veel weg wil of veel met vrienden op stap wilde, maar juist dat gevangen voelen zorgde ervoor dat ik juist allemaal wél deed. Met nóg meer gezeur tot gevolg...
Bedankt voor jullie reacties. We doen wel dingen samen, vinden we allebei leuk. Soms met anderen erbij maar vaker samen. Ik doe niet echt minder met anderen dan ik zou willen (oke misschien soms wel) maar ik vind het vervelend dat er een toestand van gemaakt wordt terwijl dat in mijn ogen niet nodig is. Hij vind het vooral vervelend als ik iets met iemand anders heb afgesproken als hij ook vrij is, als of ik er dan voor hem moet zijn. Hij ziet dit niet zo zegt dat hij gewoon graag dingen met mij wil doen.Hetzelfde hier. Het lange gezicht, hopen dat ik dan niet ga of in ieder geval zo kort mogelijk. In het begin deed ik dat ook, maar ik ging me steeds opgeslotener voelen. Het is helemaal niet zo dat ik veel weg wil of veel met vrienden op stap wilde, maar juist dat gevangen voelen zorgde ervoor dat ik juist allemaal wél deed. Met nóg meer gezeur tot gevolg...
donderdag 14 februari 2008 om 22:23
vrijdag 15 februari 2008 om 00:35
Kijk, een verschil in behoefte aan mensen om je heen is 1 ding...we zijn immers allemaal anders. Maar deze zinnen, vooral de eerste: Hij vind het vooral vervelend als ik iets met iemand anders heb afgesproken als hij ook vrij is, als of ik er dan voor hem moet zijn. Hij ziet dit niet zo zegt dat hij gewoon graag dingen met mij wil doen. daar schrok ik wel van....Zoals Karlie zegt, misschien eens wat dieper ingaan op de redenen waarom hij het zo vervelend vindt?
vrijdag 15 februari 2008 om 01:02
Fraai staaltje projectie van je vriend Miena. Híj heeft geen behoefte aan contacten buiten zijn relatie en hij snapt niet dat jij dat wel hebt. Daar kun je natuurlijk over praten zoals CL zegt. Vanzelfsprekend (hoi CL!! ) maar hou in je achterhoofd dat hij het waarschijnlijk nooit echt zal snappen. Hij herkent het niet en voelt zich misschien zelfs ongemakkelijk bij jouw behoefte om ook met andere mensen om te gaan.
Leg daar dus de nadruk op als je er over gaat praten is mijn advies. Dat hij het niet hoeft te begrijpen en er verder ook niets mee hoeft, zolang hij jou maar niet belemmert in contacten met anderen. Dan leg je het probleem bij hem neer en kun je het bijna met een mededeling af in een gesprek. Het lijkt er nu namelijk op dat jij het je aantrekt dat hij er moeite mee heeft.
Ik denk dat het heel ongezond is als je over dit onderwerp water bij de wijn gaat doen als je begrijpt wat ik bedoel. Omgaan met anderen dan je partner is voor veel mensen namelijk een natuurlijke behoefte. Hoort gewoon bij het leven. In ieder geval bij het jouwe. Klaar.
Leg daar dus de nadruk op als je er over gaat praten is mijn advies. Dat hij het niet hoeft te begrijpen en er verder ook niets mee hoeft, zolang hij jou maar niet belemmert in contacten met anderen. Dan leg je het probleem bij hem neer en kun je het bijna met een mededeling af in een gesprek. Het lijkt er nu namelijk op dat jij het je aantrekt dat hij er moeite mee heeft.
Ik denk dat het heel ongezond is als je over dit onderwerp water bij de wijn gaat doen als je begrijpt wat ik bedoel. Omgaan met anderen dan je partner is voor veel mensen namelijk een natuurlijke behoefte. Hoort gewoon bij het leven. In ieder geval bij het jouwe. Klaar.
vrijdag 15 februari 2008 om 02:04
Mmm. Ik wilde wat slims posten maar dat heeft Leo grotendeels al gedaan.
Met name het probleem bij hem leggen, dat lijkt me belangrijk. Want jij hebt geen probleem met het omgaan met anderen, jij hebt een probleem omdat hij een probleem heeft.
Omdat jouw behoefte om met vrienden om te gaan een heel normale menselijke behoefte is, lijkt het me niet dat je die hoeft te verdedigen of te bevechten. Het is jammer dat jouw vriend geen vrienden heeft als referentiekader, met wie hij dit zou kunnen bespreken. Maar nogmaals; dat is niet echt jouw probleem....
Met name het probleem bij hem leggen, dat lijkt me belangrijk. Want jij hebt geen probleem met het omgaan met anderen, jij hebt een probleem omdat hij een probleem heeft.
Omdat jouw behoefte om met vrienden om te gaan een heel normale menselijke behoefte is, lijkt het me niet dat je die hoeft te verdedigen of te bevechten. Het is jammer dat jouw vriend geen vrienden heeft als referentiekader, met wie hij dit zou kunnen bespreken. Maar nogmaals; dat is niet echt jouw probleem....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 15 februari 2008 om 02:33
Miena, het heeft weinig zin denk ik om echt met je vriend erover te discussieren, omdat hij waarschijnlijk niet overtuigd wil worden van jouw argumenten. Maar hij kan nooit jouw gevoel aanvallen.
Dus je kunt altijd zeggen, ik wordt er ongelukkig van als ik niet regelmatig iets met anderen doe.
Groetjes kreeft
Dus je kunt altijd zeggen, ik wordt er ongelukkig van als ik niet regelmatig iets met anderen doe.
Groetjes kreeft
vrijdag 15 februari 2008 om 09:27
Omdat ik veel minder vrije tijd heb dan mijn vriend vind ik het wel prettig dat hij daarmee rekening houdt als hij afspreekt met anderen.
Want anders zie ik hem nooit alleen, en hebben we geen "samen" tijd.
Er zijn genoeg momenten dat ik moet werken of andere afspraken heb en dat hij kan afspreken met anderen.
We moeten best goed plannen met onze tijd om iets leuks met elkaar te gaan doen, en dan vind ik het jammer als ik dan weer de hele tijd anderen daarbij over de vloer heb.
Vriend is nogal van "hoe meer zielen, hoe meer vreugd", terwijl ik ook graag iets met z'n 2en doe, en dat botst wel eens.
Want anders zie ik hem nooit alleen, en hebben we geen "samen" tijd.
Er zijn genoeg momenten dat ik moet werken of andere afspraken heb en dat hij kan afspreken met anderen.
We moeten best goed plannen met onze tijd om iets leuks met elkaar te gaan doen, en dan vind ik het jammer als ik dan weer de hele tijd anderen daarbij over de vloer heb.
Vriend is nogal van "hoe meer zielen, hoe meer vreugd", terwijl ik ook graag iets met z'n 2en doe, en dat botst wel eens.
vrijdag 15 februari 2008 om 15:38
Herkenbaar.
Hier precies zo, en wij hebben er al de nodige discussies over gehad.
Bij mijn vriend komt het grotendeels voort uit onzekerheid (waaróm in godsnaam...).
Hij denkt al gauw 'Ze zal het met een ander wel veel leuker vinden'.
De laatste weken (na heul veul gesprekken, dat het voor mij wel heel belangrijk is om sociaal contact met mijn vrienden te onderhouden, en dat ik uitstapjes zonder hem ook heel leuk vind, zodat we elkaar ook weer iets te vertellen hebben waar de ander niet bij was etc) gaat het eigenlijk goed.
Hij heeft zelf minder behoefte aan bijvoorbeeld stapavonden met vrienden, prima. Zijn vrienden, zijn sociale leven, prima: Moet ie helemaal zelf weten waar die prioriteiten liggen.
We hebben het allebei waanzinnig druk, dus de spaarzame uurtjes dat we allebei tijd hebben besteedt hij graag samen, en is teleurgesteld als ik dan de hort op ben met anderen.
Ik heb de eerste twee jaar van onze relatie veel te veel leuke dingen afgezegd om dat lange gezicht niet te hoeven zien, om de stortvloed aan smsjes als ik weg was niet te hoeven beantwoorden en om me niet gehaast te voelen als ik ergens was.
Een dag later baalde hij er zelf nog meer van dan ik dat 'ie mijn uitje had 'verpest'.
WERKT NIET voor mij, begon echt een groot punt te worden in onze relatie.
Ik wil me vrij voelen, kunnen doen waar ik me goed bij voel.
Denk dat we er nu een aardige balans in hebben gevonden, mede doordat meneer eindelijk heeft aangegeven zich soms onzeker te voelen (dit werd eerst altijd tegengesproken). Nu kan ik rekening houden met wat hij voelt, in plaats van me eraan te storen...
Hier precies zo, en wij hebben er al de nodige discussies over gehad.
Bij mijn vriend komt het grotendeels voort uit onzekerheid (waaróm in godsnaam...).
Hij denkt al gauw 'Ze zal het met een ander wel veel leuker vinden'.
De laatste weken (na heul veul gesprekken, dat het voor mij wel heel belangrijk is om sociaal contact met mijn vrienden te onderhouden, en dat ik uitstapjes zonder hem ook heel leuk vind, zodat we elkaar ook weer iets te vertellen hebben waar de ander niet bij was etc) gaat het eigenlijk goed.
Hij heeft zelf minder behoefte aan bijvoorbeeld stapavonden met vrienden, prima. Zijn vrienden, zijn sociale leven, prima: Moet ie helemaal zelf weten waar die prioriteiten liggen.
We hebben het allebei waanzinnig druk, dus de spaarzame uurtjes dat we allebei tijd hebben besteedt hij graag samen, en is teleurgesteld als ik dan de hort op ben met anderen.
Ik heb de eerste twee jaar van onze relatie veel te veel leuke dingen afgezegd om dat lange gezicht niet te hoeven zien, om de stortvloed aan smsjes als ik weg was niet te hoeven beantwoorden en om me niet gehaast te voelen als ik ergens was.
Een dag later baalde hij er zelf nog meer van dan ik dat 'ie mijn uitje had 'verpest'.
WERKT NIET voor mij, begon echt een groot punt te worden in onze relatie.
Ik wil me vrij voelen, kunnen doen waar ik me goed bij voel.
Denk dat we er nu een aardige balans in hebben gevonden, mede doordat meneer eindelijk heeft aangegeven zich soms onzeker te voelen (dit werd eerst altijd tegengesproken). Nu kan ik rekening houden met wat hij voelt, in plaats van me eraan te storen...
