Relaties
alle pijlers
Vrienden blijven......... kan het echt?
dinsdag 30 oktober 2007 om 23:05
Ik denk dat het belangrijkste mist in je verhaal.
Wie heeft het uitgemaakt en waarom? Zijn er hard feelings? Zijn er uberhaubt nog feelings?
Ik ben met mijn ex nog hele goede vrienden, we hadden aan het eind van de relatie ook wel door dat we meer vrienden waren dan lovers -hij iets eerder dan mij-
We waren elkaars eerste serieuze relatie en hebben veel meegemaakt en gedeeld.
Op het begin had ik het erg moelijk met onze breuk en we hebben ook nog wel een tijdje lopen scharrelen voordat we echt met anderen uitgingen. Eigenlijk -op het apart wonen- zijn we heel geleidelijk uit elkaar gegaan en op die manier kan je best vrienden worden volgens mij
Aan de andere kant heb ik ook exen waar ik wel sate van wil rijgen -of zij van mij- en soms is er nog veel te veel gevoel om vrienden te blijven
Wie heeft het uitgemaakt en waarom? Zijn er hard feelings? Zijn er uberhaubt nog feelings?
Ik ben met mijn ex nog hele goede vrienden, we hadden aan het eind van de relatie ook wel door dat we meer vrienden waren dan lovers -hij iets eerder dan mij-
We waren elkaars eerste serieuze relatie en hebben veel meegemaakt en gedeeld.
Op het begin had ik het erg moelijk met onze breuk en we hebben ook nog wel een tijdje lopen scharrelen voordat we echt met anderen uitgingen. Eigenlijk -op het apart wonen- zijn we heel geleidelijk uit elkaar gegaan en op die manier kan je best vrienden worden volgens mij
Aan de andere kant heb ik ook exen waar ik wel sate van wil rijgen -of zij van mij- en soms is er nog veel te veel gevoel om vrienden te blijven
woensdag 31 oktober 2007 om 00:14
Hey bunny,
Nou, ik heb onlangs flink m'n neus gestoten door te denken dat ik het wel aankon om gewoon vrienden te blijven. Hij heeft wel de aanzet gegeven om het uit te maken, maar ik zag ook wel dat dat het beste was toen. Eerst ging het best wel goed om elkaar als vrienden te zien. Eigenlijk beter dan toen we nog een relatie hadden. Het was net alsof er een druk wegviel, waardoor we veel meer van onszelf lieten zien. Dat vond ik echt tof en hij ook! Totdat hij ging daten en het daar ook over ging hebben, met als toppunt dat hij tijdens een afspraak met mij wegliep om een wel erg leuke date te gaan bellen. Dat trok ik echt niet!! Ik voelde me echt zo de afgedankte ex.. terwijl ik zelf inmiddels al wel met andere mannen heb gezoend en zo.
Heb hem zojuist verteld dat het me enorm kwetste en dat ik daar geen zin meer in heb. Kennelijk heb ik mezelf voor de gek gehouden en kan ik het niet: gewoon vrienden zijn. Contact verbroken dus.
Ergens had ik gewoon nog gevoelens voor hem en ik denk dat de reden om vrienden te blijven misschien ook wel was om 'het grote gat' nog even uit te stellen. Zolang ik hem nog zag, was er nog kans op dat het weer goed zou komen, zeg maar. Nou, ik doe het nooit meer! Anders was ik nu allang over hem heen geweest en nu dus niet.
Het zal best zo zijn dat het in sommige gevallen wel kan, maar dan moet je wel zo zeker zijn dat er verder niks meer speelt allebei. En ik denk inderdaad dat er vaak valse redenen zijn om vrienden te blijven: niet alleen willen zijn (zolang je elkaar nog ziet, hoef je elkaar niet echt los te laten), valse hoop etc.
Nou, ik heb onlangs flink m'n neus gestoten door te denken dat ik het wel aankon om gewoon vrienden te blijven. Hij heeft wel de aanzet gegeven om het uit te maken, maar ik zag ook wel dat dat het beste was toen. Eerst ging het best wel goed om elkaar als vrienden te zien. Eigenlijk beter dan toen we nog een relatie hadden. Het was net alsof er een druk wegviel, waardoor we veel meer van onszelf lieten zien. Dat vond ik echt tof en hij ook! Totdat hij ging daten en het daar ook over ging hebben, met als toppunt dat hij tijdens een afspraak met mij wegliep om een wel erg leuke date te gaan bellen. Dat trok ik echt niet!! Ik voelde me echt zo de afgedankte ex.. terwijl ik zelf inmiddels al wel met andere mannen heb gezoend en zo.
Heb hem zojuist verteld dat het me enorm kwetste en dat ik daar geen zin meer in heb. Kennelijk heb ik mezelf voor de gek gehouden en kan ik het niet: gewoon vrienden zijn. Contact verbroken dus.
Ergens had ik gewoon nog gevoelens voor hem en ik denk dat de reden om vrienden te blijven misschien ook wel was om 'het grote gat' nog even uit te stellen. Zolang ik hem nog zag, was er nog kans op dat het weer goed zou komen, zeg maar. Nou, ik doe het nooit meer! Anders was ik nu allang over hem heen geweest en nu dus niet.
Het zal best zo zijn dat het in sommige gevallen wel kan, maar dan moet je wel zo zeker zijn dat er verder niks meer speelt allebei. En ik denk inderdaad dat er vaak valse redenen zijn om vrienden te blijven: niet alleen willen zijn (zolang je elkaar nog ziet, hoef je elkaar niet echt los te laten), valse hoop etc.
woensdag 31 oktober 2007 om 02:10
denk dat het alleen kan als je echt beide erachter bent gekomen dat je meer broer-zus was in je relatie en het op het einde al alleen maar vriendschappelijk bezig was, en er bij beide totaal geen gevoelens meer zijn, en je ook niet meer jaloers bent als een ander een vriendinnetje zou krijgen.
ik denk dat het vaker niet lukt dan wel... en gezien jullie al eerder in die valkuil gestapt zijn om toch maar weer een relatie te beginnen denk ik dat het te vroeg is voor jullie momenteel.
bij 1 ex van me zou het totaal niet mogelijk zijn, daarvoor zal er altijd te veel gevoel blijven zitten bij ons beiden. bij een andere ex zou het vanuit mij wel totaal kunnen omdat ik echt niks voor hem voel, en ik het uitmaakte omdat al het gevoel weg was, maar denk dat het vanuit hem niet zou lukken. dus heb met beide exen geen contact meer...
ik denk dat het vaker niet lukt dan wel... en gezien jullie al eerder in die valkuil gestapt zijn om toch maar weer een relatie te beginnen denk ik dat het te vroeg is voor jullie momenteel.
bij 1 ex van me zou het totaal niet mogelijk zijn, daarvoor zal er altijd te veel gevoel blijven zitten bij ons beiden. bij een andere ex zou het vanuit mij wel totaal kunnen omdat ik echt niks voor hem voel, en ik het uitmaakte omdat al het gevoel weg was, maar denk dat het vanuit hem niet zou lukken. dus heb met beide exen geen contact meer...
woensdag 31 oktober 2007 om 11:15
Ik ben over het algemeen ook niet positief over vrienden blijven met je ex... Al zijn er natuurlijk gevallen waar het wel werkt!
Eerst loslaten, en dan pas beslissen of je vrienden blijft, dat is in mijn ogen sowieso de enige manier. Zeker niet andersom!
Ik heb het met een ex andersom gedaan en we hebben er uiteindelijk 1,5 jaar over gedaan om elkaar los te laten en hebben elkaar in die tijd heel veel pijn gedaan. Dat nooit meer! En trouwens... die ex en ik hebben nog contact, maar vrienden? Nee, we hebben elkaar zeer weinig meer te vertellen...
Nu is het 8 weken uit met mijn ex en heb ik er dus ook heel duidelijk voor gekozen om geen contact meer te hebben. En dat geeft vooral heel veel rust. En ja, misschien, als ik hem over maanden tegenkom, we allebei weer gelukkig met onszelf (en evt met een ander) zijn, dat we dan een kopje koffie kunnen drinken in de stad en wie weet of we dan op vriendschappelijke wijze met elkaar kunnen omgaan. Maar ook bij hem geldt; hebben we elkaar dan nog wel iets te melden?
Maar dat is dus iets waar ik me nu niet mee bezig houd; eerst loslaten, dan wel verder zien!
Eerst loslaten, en dan pas beslissen of je vrienden blijft, dat is in mijn ogen sowieso de enige manier. Zeker niet andersom!
Ik heb het met een ex andersom gedaan en we hebben er uiteindelijk 1,5 jaar over gedaan om elkaar los te laten en hebben elkaar in die tijd heel veel pijn gedaan. Dat nooit meer! En trouwens... die ex en ik hebben nog contact, maar vrienden? Nee, we hebben elkaar zeer weinig meer te vertellen...
Nu is het 8 weken uit met mijn ex en heb ik er dus ook heel duidelijk voor gekozen om geen contact meer te hebben. En dat geeft vooral heel veel rust. En ja, misschien, als ik hem over maanden tegenkom, we allebei weer gelukkig met onszelf (en evt met een ander) zijn, dat we dan een kopje koffie kunnen drinken in de stad en wie weet of we dan op vriendschappelijke wijze met elkaar kunnen omgaan. Maar ook bij hem geldt; hebben we elkaar dan nog wel iets te melden?
Maar dat is dus iets waar ik me nu niet mee bezig houd; eerst loslaten, dan wel verder zien!
woensdag 31 oktober 2007 om 21:54
Ik wil heel graag vrienden blijven met mij ex, maar denk niet dat het gaat werken. Er zit van mijn kant nog te veel gevoel bij. Ik kan nog niet vriendschappelijk met hem om gaan... hoe graag ik ook zou willen. Proberen elkaar nu steeds meer los te laten, maar of er ooit een vriendschap inzit? Ik denk het niet.
Weet niet hoe jouw ex er over denkt? Wat wil hij? Kan hij het wel aan om nu al vriendschappelijk met jou om te gaan?
Weet niet hoe jouw ex er over denkt? Wat wil hij? Kan hij het wel aan om nu al vriendschappelijk met jou om te gaan?
woensdag 31 oktober 2007 om 22:06
Ik kan me eigenlijk helemaal bij Sproos aansluiten. Ik wilde het heel graag, maar toen ik hem uiteindelijk na twee maanden weer zag, merkte ik dus dat ik het niet aankon om vrienden te zijn. Inderdaad nog te veel gevoel. Daardoor was ik wel weer een stukje terug bij af wat het verwerkingsproces betreft. Nu hebben we alweer een aantal weken geen contact en ik weet nu dat dat voor mij ook het beste is.
Ik ken wel mensen waar het bij werkt, maar ook pas na een hele tijd en als er echt van beide kanten geen gevoel meer is.
Ik ken wel mensen waar het bij werkt, maar ook pas na een hele tijd en als er echt van beide kanten geen gevoel meer is.
donderdag 1 november 2007 om 13:00
Bij ons lukt het wel! Van 1995 tot 1999 heb ik een relatie gehad met deze man, we zijn kort getrouwd geweest.
We zijn nu 8 jaar verder en mijn ex en ik kunnen heel goed met elkaar opschieten. Zijn vriendin en mijn man completeren het geheel. Ik heb een aantal maanden op hun zoon gepast voor 2 dagen in de week omdat er nog geen plaats was op het kinderdagverblijf.
Ook was mijn ex getuige toen ik voor de tweede keer trouwde.
Voor veel mensen is het vreemd dat wij zo met elkaar om gaan, want dan hadden we toch ook bij elkaar kunnen blijven? Nou, dat had misschien wel gekund, maar sprake van een gelijkwaaridge relatie was er gewoon niet want hij is nogal lief en zachtaardig en ik kan nogal een bitch zijn. We hadden nooit ruzie of zo, maar ik was altijd de persoon die alles regelde en deed het 'gewoon' op mijn manier allemaal. En dat is natuurlijk niet handig als je samen in een relatie zit. En nu we vrienden zijn maakt dat niet zo uit (en hij is ook 'gegroeid' en geeft wat meer tegengas... hihihi).
Mijn ex betekent heel veel voor mij: ik heb voor hem heel veel over en ga voor hem door het vuur!
Groetjes,
Carrrie.
We zijn nu 8 jaar verder en mijn ex en ik kunnen heel goed met elkaar opschieten. Zijn vriendin en mijn man completeren het geheel. Ik heb een aantal maanden op hun zoon gepast voor 2 dagen in de week omdat er nog geen plaats was op het kinderdagverblijf.
Ook was mijn ex getuige toen ik voor de tweede keer trouwde.
Voor veel mensen is het vreemd dat wij zo met elkaar om gaan, want dan hadden we toch ook bij elkaar kunnen blijven? Nou, dat had misschien wel gekund, maar sprake van een gelijkwaaridge relatie was er gewoon niet want hij is nogal lief en zachtaardig en ik kan nogal een bitch zijn. We hadden nooit ruzie of zo, maar ik was altijd de persoon die alles regelde en deed het 'gewoon' op mijn manier allemaal. En dat is natuurlijk niet handig als je samen in een relatie zit. En nu we vrienden zijn maakt dat niet zo uit (en hij is ook 'gegroeid' en geeft wat meer tegengas... hihihi).
Mijn ex betekent heel veel voor mij: ik heb voor hem heel veel over en ga voor hem door het vuur!
Groetjes,
Carrrie.
donderdag 1 november 2007 om 17:25
Heb zojuist dit onderwerp met veel belangstelling zitten lezen, want ik stel me deze vraag al een aantal weken.
Mijn relatie is nu een bijna 2 maanden uit. Het was zijn keuze, hij zit in de knoop met zichzelf en moet wat dingen alleen uitzoeken. Ik hou nog steeds van hem en hij op een bepaalde manier ook van mij. De afgelopen weken heb ik hem elke week nog gesproken (het eerste contact kwam meestal wel van mijn kant), en ook bijna alle weken gezien. Dat laatste is niet zo raar aangezien we bij dezelfde sportclub zitten.
Toen hij het uitmaakte zei hij dat hij hoopte dat we elkaar zouden blijven zien. Dat hij het heel erg zou vinden om me niet meer te zien. Nou is die kans ook niet zo groot omdat ik mijn sport niet wil opgegeven. Bovendien hou ik nog steeds van hem en zie hem graag. Daarnaast zie ik in dat het nu niet gaat werken tussen ons.
Nou zullen jullie misschien denken, dan is het toch duidelijk zo. Maar ja dat is het niet. Ik merk dat ik het moeilijk vind afstand te houden. Ik wil het liefste hem regelmatig bellen of mailen, terwijl een ander deel van mij zegt 'niet doen, hou afstand.' Hij reageert altijd als ik bel en mailt terug. En als ik hem vraag of ik met hem mee kan rijden naar de sportclub, kan dat altijd. Toch merk ik wel dat hij afstand houdt. Al weet ik niet of hij dat met zijn hoofd doet of met zijn hart.
Soms denk ik, maak ik het mezelf niet extra moeilijk door hem zoveel te zien? Is het niet makkelijker een break in te lassen en hem gewoon een maandje niet te bellen? Trek ik het überhaupt wel om straks te zien dat hij een nieuwe relatie krijgt (in dat geval heeft het dus toch ook met mij te maken gehad en was het niet alleen omdat hij zelf dingen moest uitzoeken)? Probeer ik nu zoveel contact te houden in de hoop dat als hij straks de dingen op een rij heeft, hij weer terug komt?
Vele vragen dus, en geen antwoorden. De tijd zal het leren of het het allemaal waard is geweest...
Mijn relatie is nu een bijna 2 maanden uit. Het was zijn keuze, hij zit in de knoop met zichzelf en moet wat dingen alleen uitzoeken. Ik hou nog steeds van hem en hij op een bepaalde manier ook van mij. De afgelopen weken heb ik hem elke week nog gesproken (het eerste contact kwam meestal wel van mijn kant), en ook bijna alle weken gezien. Dat laatste is niet zo raar aangezien we bij dezelfde sportclub zitten.
Toen hij het uitmaakte zei hij dat hij hoopte dat we elkaar zouden blijven zien. Dat hij het heel erg zou vinden om me niet meer te zien. Nou is die kans ook niet zo groot omdat ik mijn sport niet wil opgegeven. Bovendien hou ik nog steeds van hem en zie hem graag. Daarnaast zie ik in dat het nu niet gaat werken tussen ons.
Nou zullen jullie misschien denken, dan is het toch duidelijk zo. Maar ja dat is het niet. Ik merk dat ik het moeilijk vind afstand te houden. Ik wil het liefste hem regelmatig bellen of mailen, terwijl een ander deel van mij zegt 'niet doen, hou afstand.' Hij reageert altijd als ik bel en mailt terug. En als ik hem vraag of ik met hem mee kan rijden naar de sportclub, kan dat altijd. Toch merk ik wel dat hij afstand houdt. Al weet ik niet of hij dat met zijn hoofd doet of met zijn hart.
Soms denk ik, maak ik het mezelf niet extra moeilijk door hem zoveel te zien? Is het niet makkelijker een break in te lassen en hem gewoon een maandje niet te bellen? Trek ik het überhaupt wel om straks te zien dat hij een nieuwe relatie krijgt (in dat geval heeft het dus toch ook met mij te maken gehad en was het niet alleen omdat hij zelf dingen moest uitzoeken)? Probeer ik nu zoveel contact te houden in de hoop dat als hij straks de dingen op een rij heeft, hij weer terug komt?
Vele vragen dus, en geen antwoorden. De tijd zal het leren of het het allemaal waard is geweest...
zaterdag 3 november 2007 om 18:20
Bubby; tuurlijk kom je achter dingen 'door het maar te laten gebeuren', maar ik zou voor mezelf dit toch wel zo belangrijk vinden dat ik een keuze in zou maken. Want het zou heel goed kunnen gaan, maar je zou elkaar ook heel veel pijn kunnen doen.
Heb je er wel eens over nagedacht hoe het gaat als jij een nieuwe vlam krijgt? Hoe dat dan voor hem is? En ook andersom, hoe is het voor jou als hij een nieuwe liefde krijgt. Ga je dan alsnog 'op je bek'? Want zo ging het dus bij mij en ex wel. Steeds als we erachter kwamen dat de ander gescharreld had en op den duur een relatie, deed dat ontzettend veel pijn.
Ik denk dat het heel belangrijk is om uit te zoeken waarom je een vriendschap wil... Wil je écht een vriendschap, of wil je graag belangrijk voor hem blijven of zelfs op nr. 1 voor hem blijven staan??? Heb je de neiging om voor hem te blijven zorgen, voel je je verantwoordelijk voor zijn 'welbevinden'? Of/ en wil je graag door hem 'verzorgd' blijven, vind je het moeilijk zonder hem op je eigen benen te gaan staan?
Zoals je al zelf zegt; je wil niet loslaten... Alleen dat al lijkt me een slechte basis om op dit moment verder te gaan met een vriendschap.
Heb je er wel eens over nagedacht hoe het gaat als jij een nieuwe vlam krijgt? Hoe dat dan voor hem is? En ook andersom, hoe is het voor jou als hij een nieuwe liefde krijgt. Ga je dan alsnog 'op je bek'? Want zo ging het dus bij mij en ex wel. Steeds als we erachter kwamen dat de ander gescharreld had en op den duur een relatie, deed dat ontzettend veel pijn.
Ik denk dat het heel belangrijk is om uit te zoeken waarom je een vriendschap wil... Wil je écht een vriendschap, of wil je graag belangrijk voor hem blijven of zelfs op nr. 1 voor hem blijven staan??? Heb je de neiging om voor hem te blijven zorgen, voel je je verantwoordelijk voor zijn 'welbevinden'? Of/ en wil je graag door hem 'verzorgd' blijven, vind je het moeilijk zonder hem op je eigen benen te gaan staan?
Zoals je al zelf zegt; je wil niet loslaten... Alleen dat al lijkt me een slechte basis om op dit moment verder te gaan met een vriendschap.
zondag 4 november 2007 om 16:07
Draai de situatie eens om Bunny... Hoe zou jij het vinden als je vriend het heeft uitgemaakt en een van de redenen om bevriend met jou te blijven, is omdat hij jou niet wil afwijzen. Zou je daar gelukkig van worden?
En in deze situatie; word jij er gelukkig van? Je zegt zelf dat je het heel moeilijk vindt om je grenzen hier in aan te geven, omdat je bang bent om hem te kwetsen. Dus je loopt heel de tijd op je tenen om de situatie voor hem zo goed mogelijk te houden.
Helaas is het uit, en jij bent niet degene die hem gelukkig moet maken, dat is hij zelf! En misschien (is een interpretatie) is het voor hem wel goed om van jou los te komen en 'zijn eigen boontjes' te moeten doppen.
Jouw redenen om met hem bevriend te blijven (het oude niet los kunnen laten, het zorgen voor elkaar, enz.) zijn ook geen facetten die een vriendschap op langere termijn goed zou laten lopen. Want helaas; je moet hem loslaten, hij en jij moeten voor jezelf zorgen en ooit op een dag komt er iemand anders die mede voor jullie zorgt. Wat blijft er dan nog over?
Ik heb tegen mijn ex uitgesproken dat het mooiste wat we elkaar kunnen geven, juist is dat we elkaar loslaten. Juist door elkaar los te laten, laten we aan elkaar zien dat we de ander het allerbeste gunnen, dat we willen dat die ander gelukkig wordt. Want ik zal dat zonder ex moeten leren, en andersom.
Maar... ik ken jou niet en ik ken je ex niet. Dus misschien ontstaat er op deze manier toch een waardevolle vriendschap, dat kan best. Maar ik denk wel dat jij en je ex dan wel heel goed jullie eigen grenzen aan moeten gaan geven. Dat jij dus ook eerlijk tegen hem moet zijn, wanneer hij op dit moment nog teveel aan je trekt. En hij zal ook eerlijk moeten zijn of hij dit idd aankan, al is dat waarschijnlijk heel moeilijk voor hem. Hij wilde jou niet kwijt, en doordat jullie nu een 'vriendschap' hebben, is hij dat ook niet. Kan het niet zijn dat hij op dit moment genoegen neemt met een vriendschap, omdat hij niet meer van je kan krijgen? En denk eens na of je denkt of dat goed voor hem is op langere termijn.
P.s. Dankjewel voor je compliment. Maar helaas blijft het veel gemakkelijker om helder naar de situatie van iemand te kijken, dan naar die van jezelf hoor!
P.p.s. Ik wil trouwens ook helemaal niet zeggen dat je het 'verkeerd' zou doen, er is naar mijn mening geen goed en geen fout in dit verhaal. Ik hoop alleen dat mijn vragen en opmerkingen je helpen om het wat helderder te krijgen voor jezelf.
En in deze situatie; word jij er gelukkig van? Je zegt zelf dat je het heel moeilijk vindt om je grenzen hier in aan te geven, omdat je bang bent om hem te kwetsen. Dus je loopt heel de tijd op je tenen om de situatie voor hem zo goed mogelijk te houden.
Helaas is het uit, en jij bent niet degene die hem gelukkig moet maken, dat is hij zelf! En misschien (is een interpretatie) is het voor hem wel goed om van jou los te komen en 'zijn eigen boontjes' te moeten doppen.
Jouw redenen om met hem bevriend te blijven (het oude niet los kunnen laten, het zorgen voor elkaar, enz.) zijn ook geen facetten die een vriendschap op langere termijn goed zou laten lopen. Want helaas; je moet hem loslaten, hij en jij moeten voor jezelf zorgen en ooit op een dag komt er iemand anders die mede voor jullie zorgt. Wat blijft er dan nog over?
Ik heb tegen mijn ex uitgesproken dat het mooiste wat we elkaar kunnen geven, juist is dat we elkaar loslaten. Juist door elkaar los te laten, laten we aan elkaar zien dat we de ander het allerbeste gunnen, dat we willen dat die ander gelukkig wordt. Want ik zal dat zonder ex moeten leren, en andersom.
Maar... ik ken jou niet en ik ken je ex niet. Dus misschien ontstaat er op deze manier toch een waardevolle vriendschap, dat kan best. Maar ik denk wel dat jij en je ex dan wel heel goed jullie eigen grenzen aan moeten gaan geven. Dat jij dus ook eerlijk tegen hem moet zijn, wanneer hij op dit moment nog teveel aan je trekt. En hij zal ook eerlijk moeten zijn of hij dit idd aankan, al is dat waarschijnlijk heel moeilijk voor hem. Hij wilde jou niet kwijt, en doordat jullie nu een 'vriendschap' hebben, is hij dat ook niet. Kan het niet zijn dat hij op dit moment genoegen neemt met een vriendschap, omdat hij niet meer van je kan krijgen? En denk eens na of je denkt of dat goed voor hem is op langere termijn.
P.s. Dankjewel voor je compliment. Maar helaas blijft het veel gemakkelijker om helder naar de situatie van iemand te kijken, dan naar die van jezelf hoor!
P.p.s. Ik wil trouwens ook helemaal niet zeggen dat je het 'verkeerd' zou doen, er is naar mijn mening geen goed en geen fout in dit verhaal. Ik hoop alleen dat mijn vragen en opmerkingen je helpen om het wat helderder te krijgen voor jezelf.
maandag 5 november 2007 om 01:23
mijn vriend ik waren voor we een relatie kregen al goede vrienden. Toen het bij ons uit ging dachten wij dus ook wel dit gewoon weer op te kunnen pakken. Ging in de eerste instantie ook heel goed. Maar toch na een paar weken gingen we weer steeds vaker de fout in, volgden er op vriendschappelijke knuffels hele zoenpartijen... dat soort werk. We begonnen elkaar steeds meer te missen en steeds meer naar elkaar te verlangen, zonder het beestje een naampje te geven zijn we langzaam weer in een relatie terecht gekomen. Nu zijn we dik een half jaar verder, wonen we net twee weken samen en gaat het helemaal goed tussen ons, zijn zelfs verliefder dan ooit.
ik denk dat vrienden met je ex wel kan, maar wel moet je elkaar daarvoor eerst loslaten.
ik denk dat vrienden met je ex wel kan, maar wel moet je elkaar daarvoor eerst loslaten.
zondag 18 november 2007 om 21:59
Sjonge wat herkenbaar. Inderdaad een goeie tip om het om te draaien; wat zou je zelf fijn vinden?
En misschien ook: eerst loslaten, dan vrienden worden. Ik vind dat loslaten zelf wel best eng; als je een tijd geen contact hebt, dan ben je niet meer op de hoogte van elkaars leven, en hoe kun je daarna dan nog vrienden zijn?
Echt lastig hoor...
En misschien ook: eerst loslaten, dan vrienden worden. Ik vind dat loslaten zelf wel best eng; als je een tijd geen contact hebt, dan ben je niet meer op de hoogte van elkaars leven, en hoe kun je daarna dan nog vrienden zijn?
Echt lastig hoor...
maandag 19 november 2007 om 12:24
@ Myla: Misschien kun je af en toe een mailtje sturen om elkaar niet helemaal uit het oog te verliezen als je daar zo bang voor bent. Mail geeft toch een stuk meer afstand dan de telefoon of elkaar zien. Maar pas wel op dat je niet elk uur je mail gaat checken en spreek van te voren (met jezelf) af hoe vaak je elkaar mailt...
