Relaties
alle pijlers
Vriendin getrouwd maar stiekem gekwetst
zondag 25 mei 2025 om 23:37
Wat ik hiermee wil? Het van me af geschreven hebben zodat ik het kwijt ben want ergens vind ik het belachelijk dat ik me zo voel...
Afgelopen week is een vriendin van mij getrouwd die ik een aantal jaar terug als mijn allerbeste vriendinnetje beschouwde maar sinds ze verder weg zijn verhuisd is onze relatie veel minder intensief geworden. Ook zijn onze interesses wat verder uit elkaar gaan liggen en dat is heel goed te merken.
Nou waren wij die twee meiden die vroeger onze hele bruiloft al hadden uitgeplant. We zouden elkaars ceremoniemeester/maid of honor zijn, we hadden het helemaal bedacht samen...
Afgelopen week was het dan zover, mijn vriendin was de eerste van ons twee en ze is met haar grote liefde in het huwelijksbootje gestapt. En nu komt het pijnlijke deel, ik was niets. Een bruiloftsgast, verder niets. Haar zus had de taak van ceremoniemeester (waar ze jaren lang een slechte relatie mee heeft gehad) en ondanks mijn grote invloed in het begin van de relatie van het bruidspaar was er geen enkele taak voor mij weggelegd, ik ben op de derde rij geplaatst. Ik heb haar meermalen aangeboden ergens mee te helpen waar nodig maar kreeg geen gehoor en stiekem voel ik dit best wel. Ik wist dat onze relatie wat minder intensief was geworden maar deze afstand had ik niet verwacht. Goddank kon ik wel een foto maken met alleen de bruid maar dat was het dan ook.
Uiteraard doet ook deze bruiloft me weer aan mijn eigen toekomstige bruiloft denken, die gaat ooit komen maar wanneer dat weten we nog niet, en ik zou dan graag bruidsmeiden willen maar ik weet niet of mijn keuze dan op haar zou vallen... En ergens doet dat best pijn want we waren ooit zo close, als zussen.... Het had een no-brainer geweest, natuurlijk was zij mijn "maid of honor" geweest, maar nu?
Ik weet dat vriendschappen soms verwateren, je ontmoet nieuwe mensen en je wordt daar hechter mee, maar toch steekt het...
Dank voor het lezen van mijn hersenspinsel, hopelijk kan ik het nu naast me neerleggen en gaan slapen...
Afgelopen week is een vriendin van mij getrouwd die ik een aantal jaar terug als mijn allerbeste vriendinnetje beschouwde maar sinds ze verder weg zijn verhuisd is onze relatie veel minder intensief geworden. Ook zijn onze interesses wat verder uit elkaar gaan liggen en dat is heel goed te merken.
Nou waren wij die twee meiden die vroeger onze hele bruiloft al hadden uitgeplant. We zouden elkaars ceremoniemeester/maid of honor zijn, we hadden het helemaal bedacht samen...
Afgelopen week was het dan zover, mijn vriendin was de eerste van ons twee en ze is met haar grote liefde in het huwelijksbootje gestapt. En nu komt het pijnlijke deel, ik was niets. Een bruiloftsgast, verder niets. Haar zus had de taak van ceremoniemeester (waar ze jaren lang een slechte relatie mee heeft gehad) en ondanks mijn grote invloed in het begin van de relatie van het bruidspaar was er geen enkele taak voor mij weggelegd, ik ben op de derde rij geplaatst. Ik heb haar meermalen aangeboden ergens mee te helpen waar nodig maar kreeg geen gehoor en stiekem voel ik dit best wel. Ik wist dat onze relatie wat minder intensief was geworden maar deze afstand had ik niet verwacht. Goddank kon ik wel een foto maken met alleen de bruid maar dat was het dan ook.
Uiteraard doet ook deze bruiloft me weer aan mijn eigen toekomstige bruiloft denken, die gaat ooit komen maar wanneer dat weten we nog niet, en ik zou dan graag bruidsmeiden willen maar ik weet niet of mijn keuze dan op haar zou vallen... En ergens doet dat best pijn want we waren ooit zo close, als zussen.... Het had een no-brainer geweest, natuurlijk was zij mijn "maid of honor" geweest, maar nu?
Ik weet dat vriendschappen soms verwateren, je ontmoet nieuwe mensen en je wordt daar hechter mee, maar toch steekt het...
Dank voor het lezen van mijn hersenspinsel, hopelijk kan ik het nu naast me neerleggen en gaan slapen...
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
zondag 25 mei 2025 om 23:41
Een vriendin die vroeger je beste vriendin was, maar nu niet meer. Minder intensief contact en interesses liggen verder uit elkaar dan eerst. Waarom had je verwacht nog steeds maid of honour te zijn, als jullie nu geen beste vrienden zijn? Ik dacht dat dit topic geopend was omdat je helemaal niet uitgenodigd bent, niet omdat je ontevreden was met de rol en op de 3e rij zitten.
zondag 25 mei 2025 om 23:51
Wat een lieve reactie.
Ik heb ook vriendschappen gehad die "uit zijn gegaan" of waarvan we minder close waren dan ik dacht en dat is dan toch best verdrietig.
Het kan zelfs voelen als liefdesverdriet en ergens is t dat misschien ook. Het is een relatie die over is.
Bij jullie is er dan nog wel een vriendschap maar niet meer zo hecht. Logisch dat je daar verdrietig om ben.
maandag 26 mei 2025 om 00:01
Oh dat is absoluut de spijker op de kop. Natuurlijk snap ik dat als de relatie wat verwaterd is dat je geen rol toebedeeld krijgt. Het is alleen zo'n klap in mijn gezicht, zo'n besef dat het gevoel juist is en dat we uit elkaar groeien...
Ineens is dat gevoel tastbaar geworden.
En als antwoord op de vraag van Blijfgewoonbianca, ik had met grote liefde haar ceremoniemeester geweest... Had haar graag willen helpen en stiekem zelfs gehoopt dat dit onze relatie weer een nieuw leven in zou blazen. Ze is per slot van rekening mijn langste vriendschap en de enige die echt alles van me wist en ik van haar. Toen dan...
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
maandag 26 mei 2025 om 00:33
Ik vind het niet vreemd hoor dat dit je toch raakt. Iedereen gaat natuurlijk anders met dingen om, maar ik kan me wel inleven in je gevoel.
Dat je heus wel begrijpt dat de onderlinge verhoudingen veranderd zijn en het zo verlopen is. Maar toch dat soort van weemoedige gevoel. Dat je weer even terug doet denken aan een tijd toen jullie band nog hechter was. En hoewel het begrijpelijk is dat dingen nou eenmaal veranderen, is dit toch wel weer net even die bevestiging dat het echt voorbij/anders is.
Toch een soort van herinnering aan wat je verloren hebt. Als ik het even dramatisch mag zeggen. Weet je TO, je mag je hier best ook gewoon even rot om voelen.
Dat je heus wel begrijpt dat de onderlinge verhoudingen veranderd zijn en het zo verlopen is. Maar toch dat soort van weemoedige gevoel. Dat je weer even terug doet denken aan een tijd toen jullie band nog hechter was. En hoewel het begrijpelijk is dat dingen nou eenmaal veranderen, is dit toch wel weer net even die bevestiging dat het echt voorbij/anders is.
Toch een soort van herinnering aan wat je verloren hebt. Als ik het even dramatisch mag zeggen. Weet je TO, je mag je hier best ook gewoon even rot om voelen.
maandag 26 mei 2025 om 00:46
maandag 26 mei 2025 om 00:47
Ik heb weinig feeling met bruiloften en alle rollen die daarbij komen kijken. Maar als ik het even los trek van een trouwerij, is dit gewoon een merkbare markeerder geworden van de relatie die jullie nu hebben in tegenstelling tot de relatie die jullie hadden, toen jullie nog hetzelfde wensten.
In mijn ervaring -ik ben wat ouder- kan het zeker pijnlijk en verdrietig zijn om te constateren dat dingen zijn veranderd. Maar omdat ik ook wat ouder ben, heb ik ook ervaring met dat dit niet de eindhalte hoeft te zijn.
Vriendschappen veranderen. Constant.
Levens veranderen, relaties veranderen. Soms groei je een tijdje uit elkaar en later vind je elkaar weer. Soms is het definitief en soms niet. Laat de teleurstelling niet de overhand nemen. Je was en bent nog steeds een genode en graag geziene gast, dichtbij de bruid. Probeer je verdriet een plekje te geven, omdat het een eerdere fase tussen jullie markeert. Maar dat wil niet zeggen dat er niet nog vele mooie fasen met elkaar kunnen komen. Je leven meandert, het hare ook. En het is ergens ook mooi dat zij met haar zus ook weer nabijheid heeft gevonden. Probeer er niet jaloers op te zijn (mag natuurlijk wel, maar niet in haar gezicht. Deal er zelf mee en geef het een plaatsje).
In mijn ervaring -ik ben wat ouder- kan het zeker pijnlijk en verdrietig zijn om te constateren dat dingen zijn veranderd. Maar omdat ik ook wat ouder ben, heb ik ook ervaring met dat dit niet de eindhalte hoeft te zijn.
Vriendschappen veranderen. Constant.
Levens veranderen, relaties veranderen. Soms groei je een tijdje uit elkaar en later vind je elkaar weer. Soms is het definitief en soms niet. Laat de teleurstelling niet de overhand nemen. Je was en bent nog steeds een genode en graag geziene gast, dichtbij de bruid. Probeer je verdriet een plekje te geven, omdat het een eerdere fase tussen jullie markeert. Maar dat wil niet zeggen dat er niet nog vele mooie fasen met elkaar kunnen komen. Je leven meandert, het hare ook. En het is ergens ook mooi dat zij met haar zus ook weer nabijheid heeft gevonden. Probeer er niet jaloers op te zijn (mag natuurlijk wel, maar niet in haar gezicht. Deal er zelf mee en geef het een plaatsje).
maandag 26 mei 2025 om 01:45
Wat een constructieve steunende reactie!! …. Hier heef TO vast wat aan.
@TO, ik snap je verdriet wel. Het kan heel pijnlijk zijn als vriendschappen veranderen/verwateren. Hopelijk slijt dit grvoel met de tijd en kan je berusten in hoe de vriendschap nu is
maandag 26 mei 2025 om 07:09
Eens, ooit een keer geweest en vond het vreselijk.blijfgewoonbianca schreef: ↑25-05-2025 23:47Had je echt graag ceremoniemeester willen zijn ? Daar is toch niks aan ?
Maar het gevoel van gemis begrijp ik wel.
maandag 26 mei 2025 om 07:10
Verschrikkelijke hondenbaan. Getuige, dat is nog best leuk, maar ceremoniemeester? Nee, dank u.blijfgewoonbianca schreef: ↑25-05-2025 23:47Had je echt graag ceremoniemeester willen zijn ? Daar is toch niks aan ?
maandag 26 mei 2025 om 07:11
Je bent gezellig zeg!
Ik snap het wel TO dat je hier echt sneu van bent. Jullie relatie is echter zo veranderd het zou ook vreemd zijn geweest als je wel een grote rol bij de bruiloft had gehad.
Toch ben je nog steeds belangrijk voor haar want anders had ze je niet uitgenodigd toch?
Vriendschappen veranderen/ verwateren en dat kan best pijn doen, helemaal niet gek dat je dat verdrietig maakt.
Maar mensen gaan voorbij
maandag 26 mei 2025 om 07:14
Ja, soms zijn zulke dingen een confrontatie met dingen die veranderd zijn, de rest is ergens toch nostalgie. En alles verandert. Ook de relatie met haar zus.
Maar dit gevoel ebt echt wel weer weg. Op de dag zelf komt het even binnen, maar daarna gaat ieder weer zijn eigen gang.
Ik zou haar ook geen prominente rol geven op jouw huwelijk. Daar zit zij wellicht helemaal niet op te wachten.
Maar dit gevoel ebt echt wel weer weg. Op de dag zelf komt het even binnen, maar daarna gaat ieder weer zijn eigen gang.
Ik zou haar ook geen prominente rol geven op jouw huwelijk. Daar zit zij wellicht helemaal niet op te wachten.
maandag 26 mei 2025 om 07:22
Dat je "niets" was, moet geen verrassing zijn geweest toch? Anders had je natuurlijk al ver van tevoren je taak (ceremoniemeester of getuige) te horen gekregen.
Dit is leven! Vroeger dacht je, wij blijven altijd beste vriendinnen maar dat kan dus door verschillende factoren toch veranderen. In dit geval zoals een verhuizing waardoor de vriendschap een beetje doodgebloed is. Ik vind het dan niet zo gek hoor dat je geen ceremoniemeester of getuige bent.
Hopelijk heb je toch nog een beetje een leuke dag gehad en misschien heeft dit jullie geprikkeld om de banden weer aan te halen.
Dit is leven! Vroeger dacht je, wij blijven altijd beste vriendinnen maar dat kan dus door verschillende factoren toch veranderen. In dit geval zoals een verhuizing waardoor de vriendschap een beetje doodgebloed is. Ik vind het dan niet zo gek hoor dat je geen ceremoniemeester of getuige bent.
Hopelijk heb je toch nog een beetje een leuke dag gehad en misschien heeft dit jullie geprikkeld om de banden weer aan te halen.
maandag 26 mei 2025 om 07:30
Logisch dat je hier even om treurt. Het hele leven is een komen en gaan van mensen en gebeurtenissen en bijna niks blijft zoals het ooit was. Dat kan best hard zijn.
Aan de andere kant, als alles altijd bleef zoals het ooit was dan kwam je ook geen stap.verder in het leven. Uiteindelijk is het vooral de kunst om de herinneringen te koesteren.
Als je de vriendschap weer wil intensiveren dan zul je in actie moeten komen en daar je best voor moeten doen. Of je steekt je energie in nieuwe dingen/mensen, het fijne is dat je daar zelf keuzes in kunt maken.
Aan de andere kant, als alles altijd bleef zoals het ooit was dan kwam je ook geen stap.verder in het leven. Uiteindelijk is het vooral de kunst om de herinneringen te koesteren.
Als je de vriendschap weer wil intensiveren dan zul je in actie moeten komen en daar je best voor moeten doen. Of je steekt je energie in nieuwe dingen/mensen, het fijne is dat je daar zelf keuzes in kunt maken.
maandag 26 mei 2025 om 07:32
Weet ze hoe jij je voelt? Weet ze dat je een afstand voelt binnen de vriendschap, dat je het idee hebt dat jullie uit elkaar groeien? Praat met elkaar, laat weten hoe je je voelt. Zij kan niet ruiken dat jij graag ceremoniemeester had willen zijn, zodat de vriendschap nieuw leven ingeblazen had kunnen worden.Nolanollie schreef: ↑26-05-2025 00:01Oh dat is absoluut de spijker op de kop. Natuurlijk snap ik dat als de relatie wat verwaterd is dat je geen rol toebedeeld krijgt. Het is alleen zo'n klap in mijn gezicht, zo'n besef dat het gevoel juist is en dat we uit elkaar groeien...
Ineens is dat gevoel tastbaar geworden.
En als antwoord op de vraag van Blijfgewoonbianca, ik had met grote liefde haar ceremoniemeester geweest... Had haar graag willen helpen en stiekem zelfs gehoopt dat dit onze relatie weer een nieuw leven in zou blazen. Ze is per slot van rekening mijn langste vriendschap en de enige die echt alles van me wist en ik van haar. Toen dan...
Ik ben zelf al bijna 30 jaar beste vriendinnen met iemand en ik lees zo vaak hier dat het mis loopt. En dat er aannames worden gedaan, mensen zich gekrenkt voelen door iets wat de ander doet (zoals jij nu, je was maar een gewone gast). Laat weten hoe je je voelt ipv te denken dat je de reden weet. Je weet haar motivatie hierbij niet, dus ga die ook niet bedenken. Vriendin en ik wonen inmiddels ook niet vlak bij elkaar, maar we nemen elkaar nooit iets kwalijk als er minder contact is of zo. Sommige jaren zagen we elkaar alleen met verjaardagen, tja zo loopt het soms. Nu met kinderen is het ook weer lastiger. Maar als we elkaar zien is het als vanouds. Waarom? Omdat we het elkaar niet kwalijk nemen als er minder contact is of als al het initiatief van mij uit komt voor een tijdje. En als er iets is, dan praten we met elkaar.
Dus ga dat eerst eens doen, wie weet wat het op lost
en als zij de relatie wil stoppen, dan weet je dat in ieder geval ook. Succes!
maandag 26 mei 2025 om 08:01
Vriendschappen, relaties veranderen door de loop van het leven. En dat merk je juist het meest op levensmomenten zoals een huwelijk of uitvaart. Je hoort niet meer tot haar inner circle en je kunt gaan piekeren waarom dat zo is maar dat verandert het niet. Je kunt het bespreken maar ik vraag me af of je dan een betere toekomst gaat krijgen met haar als vriendin. Je kunt niet afdwingen dat ze je vaker of intensiever gaat zien. Tijd is een kwestie van prioriteit. Ze heeft een ander leven in een andere plaats met andere mensen in haar leven. De nostalgische dromen van weleer zijn ingehaald door de tijd.
Je jaloersige sneer dat haar zus wel een rol heeft en jij niet, is behoorlijk kleinzierig. Je zus is lastiger te passeren dan een vriendin uit je vorige woonplaats waar je nog wel contact mee hebt maar niet meer zo intensief als vroeger toen jullie giebelend droomden van de toekomst.
Ceremoniemeester is trouwens de hondenbaan voor iemand die je iets meent te moeten toebedelen maar de functie getuige te hoog gegrepen is. Ipv genieten dat je zus trouwt; ben je druk met losse eindjes knopen, schema's in de gaten houden, spullen sjouwen en zit je op scherp in een hoekje omdat je als eerste de zaal uit moet om klaar te gaan staan met de rijst/bellenblaas etc.
Je jaloersige sneer dat haar zus wel een rol heeft en jij niet, is behoorlijk kleinzierig. Je zus is lastiger te passeren dan een vriendin uit je vorige woonplaats waar je nog wel contact mee hebt maar niet meer zo intensief als vroeger toen jullie giebelend droomden van de toekomst.
Ceremoniemeester is trouwens de hondenbaan voor iemand die je iets meent te moeten toebedelen maar de functie getuige te hoog gegrepen is. Ipv genieten dat je zus trouwt; ben je druk met losse eindjes knopen, schema's in de gaten houden, spullen sjouwen en zit je op scherp in een hoekje omdat je als eerste de zaal uit moet om klaar te gaan staan met de rijst/bellenblaas etc.
maandag 26 mei 2025 om 08:45
maandag 26 mei 2025 om 08:59
Uiteraard wat Spring schrijft. Maar ook MrsDuck.
Maar om eerlijk te zijn, als je de rollen gaat toebedelen in een bruiloft, doe je dat op basis van de relaties die er zijn. Niet om banden aan te halen met mensen die je niet zo vaak meer spreekt. Als jij jullie relatie weer nieuw leven in wilt blazen, zul je dat op andere momenten moeten doen én initiatief moeten nemen.
Maar om eerlijk te zijn, als je de rollen gaat toebedelen in een bruiloft, doe je dat op basis van de relaties die er zijn. Niet om banden aan te halen met mensen die je niet zo vaak meer spreekt. Als jij jullie relatie weer nieuw leven in wilt blazen, zul je dat op andere momenten moeten doen én initiatief moeten nemen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
