Vriendin

Nadinexxx schreef: ↑

30-12-2024 08:10

Te lang volhouden als je 30 jaar bevriend bent? Nee, dat zie ik anders. Dan kan het goed zijn dat iemand slecht in haar vel zit en dat is ook telkens de reactie geweest. In de goede periode kwam echter ook geen contact en daarom trek ik nu deze conclusie.

Zou je mijn quote willen verwijderen? Ik wil het graag later weghalen.

Helemaal met je eens hoor. Herken het helemaal, je vragen, het verdriet en onbegrip.
Een vriendschap van zolang kan je in mijn ogen niet laten verwateren. Omdat er al zoveel is mee gemaakt. Ups and downs. Veel contact, minder contact. En altijd was het er gewoon, de vriendschap. En ineens niet meer, hoe moet je dat weten?

Natuurlijk blijf je je afvragen en appjes sturen. Het bij jezelf zoeken of inderdaad bij de ander: gaat het wel goed.

Vraag me ook af of de reageerders die willen laten verwateren, het ook over zulke lange vriendschappen hebben. Of over een vriendschap van net een paar jaar. Daar zit voor mij een wezenlijk verschil.

Dit topic leert me ook, hier open over te zijn met mijn lieve vriendinnen. Dat ik hoop dat als ze dit ooit voelen, ze de vriendschap willen uitmaken.
Mijn vriendinnen ken ik allemaal al ongelooflijk lang, dus ik zou het 'verwateren' niet zomaar herkennen. Dat duurt echt wel een jaar of 2, voor de boodschap duidelijk is. En dat zal ik ook echt op de man af, vragen.

Maar goed voor mij, liever pleister eraf! Weet ik waar ik aan toe ben.

Sierlijk schreef: ↑

30-12-2024 07:32

Ik vind je een volhouder, zolang blijven proberen om contact terwijl er langere tijd geen enkele reactie komt. Ik vraag me dan weer af: waarom blijf je het zolang proberen? En heb je haar gevraagd of er iets is en waarom zij niet reageert?

Ga je dan niet veel te lang door met contact zoeken terwijl iemand duidelijk niet wil?

Dat kun je toch op basis van 1 post niet weten. Ik heb ook een vriendin bij wie ik het probeer dood te laten bloeden. Tegelijkertijd héb ik het ook echt druk, dus mijn smoezen zijn niet eens échte smoezen. Maar wat zij niet weet is dat mijn behoefte om met haar af te spreken gewoon is opgedroogd. En dat ik hoop dat deze afstand (door mijn drukke leven) vanzelf overgaat in een soort natuurlijke staat van maar heel af en toe contact. Desondanks blijft ze lief en betrokken en me succes wensen etc. En iedere keer als ik weer een appje of kaartje krijg, denk ik auw. Want zij kent mijn achterliggende gevoel niet, náást het gegeven dat ik het druk heb. Maar deze vriendschap is voor mij gewoon geen prioriteit meer. Than again is het niet zo dat ik haar nóóit meer wil spreken. Maar dat mag voor mij ook wel 1 x per jaar of alleen af en toe een berichtje. Beetje mee blijven leven op afstand.
Maar deze vriendin is echt niet verstandelijk beperkt of iemand met een plaat voor haar hoofd. Het ligt echt niet aan haar of dat ze een vreemd soort doorzetten heeft wat eigenlijk niet gepast is.
Zolang mensen niet weten wat er wérkelijk in iemands hoofd omgaat, kun je niet verwachten dat ze alles maar moeten aanvoelen. En ja, tuurlijk zal iemand ook wel ophouden met reageren als er nul reactie terug komt. Maar dat is ook weer niet zo. Ik reageer wel, maar steeds wat later en wat vager. Ook ik hoop dat het overgaat in een natuurlijke staat. Maar mocht dat niet zo zijn, moet ik toch een keer aangeven hoe het voor mij voelt.

Oh dat zou ik niet doen dat doodbloeden door laat en vaag te reageren enz, sowieso heb ik daar geen zin in en geen geduld voor maar ik wil/kan ook niet schijnheilig doen.

Zo'n appje krijgen en denken auw, is voor mij een cue om het gesprek aan te gaan. Uit respect voor mezelf en die ander, ik wil niemand aan het lijntje houden.

Ik heb eerdere vriendschappen als ze niet vanzelf eindigden of verwaterden, zelf beëindigd, door uit te spreken wat ik voel. Meestal ging dat goed, een enkele keer niet zo goed, maar als ik ze later tegenkwam was het altijd wel weer ok. Zo ver als TO zou ik het nooit laten komen, dat je het respect voor iemand al lang kwijt bent en negatief over ze denkt. Je hebt gelijk dat ze beter verdient. Maar ik zou dat niet uitspreken maar gewoon die ruimte zelf geven door haar los te laten.

Attraverso schreef: ↑

30-12-2024 07:55

Nee hoor. Een vriendschap kan je gewoon laten doodbloeden en moet niet uit gemaakt worden. Ze hebben elkaar al een jaar niet meer gezien, zo close zijn ze sowieso niet meer. Die vriendschap 'uit' maken zou pas hard zijn.

Dit thema was onlangs nog ter sprake gekomen in een podcast met relatietherapeute Rika Ponnet. Nogal gelijkaardig.

Nou dit dus. Dit soort dingen lost zich vaak vanzelf op.

Het is eigenlijk dat ik deze methode probeer op aanraden van eerdere topics hier en over iets wat ik gelezen heb én mijn man heeft geadviseerd. Ik ben normaal iemand die het na verloop van tijd toch uitspreekt en heb meerdere vriendschappen beeindigd. Ik hoop nu dat het stilletjes een beetje opdroogt. Maar het blijft lastig. Er is denk ik niet maar 1 goede manier.

Ik heb 1 vriendin echt -voor haar vrij onverwacht- gemeld dat ik geen behoefte voelde om ons contact voort te zetten. Het was een jonge vriendschap van 2 jaar, maar was me de laatste maanden zó aan het ergeren, dat ik gewoonweg vierkant tegen de afspraken opzag. Nadat de laatste afspraak voor mij de druppel was (echt mensen afzeiken die we buiten passeerden) en ik vrij stil en onenthousiast was de hele tijd, vroeg ze een week later toch opnieuw wanneer we weer zouden afspreken. En toen wist ik écht, nu niet en nooit niet. Ik ben er gewoon klaar mee! En heb toen een voicemail bericht ingesproken met it's me, it's not you, maar ik voel het niet meer. Kwam voor haar compleet uit de lucht vallen, maar wat was ik opgelucht zeg.

Qiya schreef: ↑

30-12-2024 08:25

Helemaal met je eens hoor. Herken het helemaal, je vragen, het verdriet en onbegrip.
Een vriendschap van zolang kan je in mijn ogen niet laten verwateren. Omdat er al zoveel is mee gemaakt. Ups and downs. Veel contact, minder contact. En altijd was het er gewoon, de vriendschap. En ineens niet meer, hoe moet je dat weten?

Natuurlijk blijf je je afvragen en appjes sturen. Het bij jezelf zoeken of inderdaad bij de ander: gaat het wel goed.

Vraag me ook af of de reageerders die willen laten verwateren, het ook over zulke lange vriendschappen hebben. Of over een vriendschap van net een paar jaar. Daar zit voor mij een wezenlijk verschil.

Dit topic leert me ook, hier open over te zijn met mijn lieve vriendinnen. Dat ik hoop dat als ze dit ooit voelen, ze de vriendschap willen uitmaken.
Mijn vriendinnen ken ik allemaal al ongelooflijk lang, dus ik zou het 'verwateren' niet zomaar herkennen. Dat duurt echt wel een jaar of 2, voor de boodschap duidelijk is. En dat zal ik ook echt op de man af, vragen.

Maar goed voor mij, liever pleister eraf! Weet ik waar ik aan toe ben.

Jazeker van 40 jaar