Vriendinnen kwijt

Hoi allemaal, geen idee wat ik met dit topic wil.. even mn verhaal kwijt denk ik.

Ik raakte bevriend met een vrouw (A), onze kinderen speelden vaak samen. We spraken regelmatig af, deden leuke dingen. Dat werd een beetje minder vaak door allerlei omstandigheden, maar toch spraken we elkaar regelmatig.
Daar kwam nog een vrouw bij (B), zij en A werden beste vriendinnen maar we spraken ook wel met zn 3en af. So far so good.

Ik was daarvoor bevriend met een man, leuk en gezellig maar er gebeurde iets (wegens herkenbaarheid laat ik even in het midden wat) wat deze vriendschap stopte (heeft niks met het feit dat hij een man is te maken). Laten we het erop houden dat we ergens van mening over verschilden en hij nam mij dat zeer kwalijk. Zo erg dat hij me niet meer groet en blijkbaar lelijk over me praat. Dat vertelde B mij.

Ik sprak er met A en B weleens over, ook zij kenden deze man en hadden wat problemen met hem gehad.

Gaandeweg merkte ik dat A mijn mening over hem niet deelde, niet erg want dat hoeft ook niet. Maar telkens als we elkaar zagen, begon ze over hem. En telkens moest ik uitleggen aan A waarom ik bepaalde dingen deed en zei. Ook roddels die hij haar vertelde over mij checkte ze bij mij (wat fijn is, maar wat mij het gevoel gaf dat ze me niet vertrouwde). Ik was daar een beetje klaar mee en nam wat afstand.

Lang verhaal kort: ik hoor bijna niks meer van A en B, al het contact komt van mij af en hoorde vandaag dat A, B en die man elkaar veel spreken en leuke dingen doen samen...

Voor de goede orde, zij zien elkaar platonisch, zijn allemaal getrouwd.

En ik? Ik voel me best in de steek gelaten, ik spreek A en B bijna nooit meer, ze vragen me niet meer mee en het voelt gewoon anders als ik ze zie. Vandaag met A even wat gedronken en weer komt die man ter sprake.

Wat vinden jullie: toch proberen om A (en B ) te spreken (en dan niet over die man want dat ligt blijkbaar gevoelig) of laten gaan?

Dank jullie wel voor de reacties, superfijn!

Ja in mn hart weet ik het wel, maar toch voel ik me er soort van verdrietig bij. A en ik kennen elkaar 10 jaar nu, was altijd leuk en het voelt echt jammer om het te laten gaan. Maar inderdaad, ik kan mezelf niet zijn en loop op eieren.

Doreia* schreef: ↑

15-06-2020 15:53

Laat gaan. Zij kennen hem ook. Je hebt er (onbewust) voor gezorgd dat ze partij hebben gekozen door je verhaal aan hen te vertellen. En ze staan in team man. En blijkbaar is het dusdanig groot dat jullie nu niet meer door een deur kunnen samen.

Blijkbaar.....

In mijn ogen zou het niet moeten uitmaken of pietje jantje niet leuk vind tom het toch gezellig te hebben met jantje...

Ik woon in een dorp, misschien dat dat scheelt.

Dat maakt het erg herkenbaar helaas.

Ik heb hem minstens 4x aangesproken op bepaald gedrag richting een derde (minderjarig). Dat viel verkeerd en liep uit de hand met een scheldpartij van hem richting mij. Toen hij hetzelfde gedrag wéér liet zien heb ik een derde ingeschakeld en dat neemt hij mij kwalijk.

Ik weet dat zijn versie van het verhaal anders is, dat mag ook hij kan dat anders hebben beleefd maar ik heb niet de behoefte jan en allemaal te vertellen hoe de vork in de steel zit.
B heeft een soortgelijke aanvaring met hem meegemaakt, maar zij durfde hem er niet op aan te spreken.

Daarom begrijp ik het niet.