Relaties
alle pijlers
Vriendschap beëindigen? Hoe?
donderdag 3 mei 2007 om 23:04
Ik heb een vriendin die een heel eind hier vandaan woont. Wij hebben elkaar weet ik hoe lang geleden leren kennen via zo'n penvrienden-uitwisselingsbureau. In het begin hadden we veel gezamenlijke interesses en schreven we elkaar vaak.
Eigenlijk is de klad er een beetje in gekomen toen we afspraken elkaar te ontmoeten. Ze bleek nogal anders dan in haar brieven, harder en meer met het hart op de tong. Ik ben nogal gevoelig en kan niet altijd overweg met haar soms botte uitspraken.
In haar brieven sloeg ze een andere toon aan, of misschien leek dat maar zo, omdat ik dan de tijd kreeg om over een antwoord na te denken.
Het contact met haar begon tegen te staan toen ze vroeg of ik het leuk vond om af en toe te bellen i.p.v. te schrijven/mailen. In een opwelling zei ik ja, terwijl ik eigenlijk een hekel heb aan telefoneren.
Nu zit ze in een rotperiode in haar leven en ik vind het lullig om niks meer van me te laten horen, maar ze heeft me tijdens het laatste telefoongesprek nogal gekwetst. Ik ben een eigen bedrijfje begonnen naast mijn gewone werk, mijn droom, kun je wel zeggen, en zij deed daar laatst zo denigrerend over. Dat zoiets geen werk is, dat ik dat maar een beetje als hobby en voor de lol deed.
Ik heb nu eigenlijk helemaal geen zin meer om nog contact met haar op te nemen, maar zomaar laten doodbloeden is ook niet mijn manier van doen.
Kennelijk zijn we gewoon te ver uit elkaar gegroeid, en zijn onze interesses in de loop der jaren (ik denk wel 15 als het niet meer is) lijnrecht tegenover elkaar komen te staan.
Hoe moet ik nu op een nette manier aan haar duidelijk maken dat ik haar telefoontjes, bezoekjes en brieven als een belasting zie en niet meer als iets leuks? Ik bedoel, we hebben toch ook leuke dingen samen meegemaakt, maar dat was eigenlijk alleen in de beginjaren.
Eigenlijk is de klad er een beetje in gekomen toen we afspraken elkaar te ontmoeten. Ze bleek nogal anders dan in haar brieven, harder en meer met het hart op de tong. Ik ben nogal gevoelig en kan niet altijd overweg met haar soms botte uitspraken.
In haar brieven sloeg ze een andere toon aan, of misschien leek dat maar zo, omdat ik dan de tijd kreeg om over een antwoord na te denken.
Het contact met haar begon tegen te staan toen ze vroeg of ik het leuk vond om af en toe te bellen i.p.v. te schrijven/mailen. In een opwelling zei ik ja, terwijl ik eigenlijk een hekel heb aan telefoneren.
Nu zit ze in een rotperiode in haar leven en ik vind het lullig om niks meer van me te laten horen, maar ze heeft me tijdens het laatste telefoongesprek nogal gekwetst. Ik ben een eigen bedrijfje begonnen naast mijn gewone werk, mijn droom, kun je wel zeggen, en zij deed daar laatst zo denigrerend over. Dat zoiets geen werk is, dat ik dat maar een beetje als hobby en voor de lol deed.
Ik heb nu eigenlijk helemaal geen zin meer om nog contact met haar op te nemen, maar zomaar laten doodbloeden is ook niet mijn manier van doen.
Kennelijk zijn we gewoon te ver uit elkaar gegroeid, en zijn onze interesses in de loop der jaren (ik denk wel 15 als het niet meer is) lijnrecht tegenover elkaar komen te staan.
Hoe moet ik nu op een nette manier aan haar duidelijk maken dat ik haar telefoontjes, bezoekjes en brieven als een belasting zie en niet meer als iets leuks? Ik bedoel, we hebben toch ook leuke dingen samen meegemaakt, maar dat was eigenlijk alleen in de beginjaren.
vrijdag 4 mei 2007 om 01:54
Uit je bericht begrijp ik dat je eigenlijk al langer geen zin meer in haar hebt, jij bent heel anders en staat anders in het leven.
Je kunt hier eindeloos mee doorgaan en dat gaat dan ten koste van jezelf. Waarom zou je dat doen? In iedere vriendschap of relatie moet je niet alleen te hoeven investeren, het moet een aanvulling zijn op wat er al is.
Natuurlijk blijft het moment van dit tegen haar te vertellen moeilijk en wil je jezelf ook geen schuldgevoel gevend door te denken dat zij je nodig heeft en je er dan niet bent voor haar. Maar ja, wil je anders weet ik hoe lang nog doorgaan met iets waar je geen zin in hebt?
Je kunt het dood laten bloeden maar dan weet je nooit of zij nog contact op zal nemen en loop je weer tegen hetzelfde aan. Je kunt, volgens mij, beter duidelijk zijn en iets in de trant zeggen van: ik heb het met mijn eigen leven al druk genoeg en voel dat we eigenlijk uit elkaar zijn gegroeid en het kost me teveel energie en die heb ik nodig voor andere dingen. Zal niet leuk zijn maar dan ben je er wel klaar mee. Klinkt mss lullig en bot maar het zal je wel rust geven.
Je kunt hier eindeloos mee doorgaan en dat gaat dan ten koste van jezelf. Waarom zou je dat doen? In iedere vriendschap of relatie moet je niet alleen te hoeven investeren, het moet een aanvulling zijn op wat er al is.
Natuurlijk blijft het moment van dit tegen haar te vertellen moeilijk en wil je jezelf ook geen schuldgevoel gevend door te denken dat zij je nodig heeft en je er dan niet bent voor haar. Maar ja, wil je anders weet ik hoe lang nog doorgaan met iets waar je geen zin in hebt?
Je kunt het dood laten bloeden maar dan weet je nooit of zij nog contact op zal nemen en loop je weer tegen hetzelfde aan. Je kunt, volgens mij, beter duidelijk zijn en iets in de trant zeggen van: ik heb het met mijn eigen leven al druk genoeg en voel dat we eigenlijk uit elkaar zijn gegroeid en het kost me teveel energie en die heb ik nodig voor andere dingen. Zal niet leuk zijn maar dan ben je er wel klaar mee. Klinkt mss lullig en bot maar het zal je wel rust geven.
vrijdag 4 mei 2007 om 13:21
Lastig, lastig. Ik denk dat je eerst voor jezelf moet beslissen of de vriendschap dermate oninteressant voor je is om er een eind aan te breien of het ter sprake te brengen dat de communicatie niet lekker loopt. Ik bedoel, ik weet ook door feedback van vriendinnen wat ik wel en niet moet zeggen en hoe ik dingen moet uiten. Ik ben niet dezelfde persoon in mijn manier van communiceren met iedere vriendin die ik heb. Sommige vriendinnen kan ik harder tegen zijn omdat ik weet dat ze daar tegen kunnen, anderen spaar ik. En sommige mensen hebben dat zelf niet zo door en die moet je dat gewoon zeggen.
Misschien kan je eens tegen haar zeggen dat je haar opmerkingen niet zo kan waarderen, dat dat eigen bedrijfje gewoon wel echt iets is waar je gelukkig van wordt. Anderzijds, wees niet te overgevoelig. Toen ik voor mezelf begon waren er ook mensen die niet geloofden dat het wat zou worden, maar voor mij reden te meer er de schouders onder te zetten en er wat van te maken. En dat is gelukt. Soms zeggen mensen ook dat soort dingen omdat ze jaloers zijn om je keuzes (die zij niet durven te maken) of bijvoorbeeld omdat ze gewoon bang zijn dat jij teleurgesteld raakt als het niet lukt met je bedrijfje en dan vantevoren afzwakken in de trant van 'ach, het is maar een hobby'.
Als je beslist dat je de vriendschap echt wilt eindigen zou ik het gewoon ter sprake brengen. Wees duidelijk waarom je de vriendschap wilt eindigen. Is misschien eng, maar uiteindelijk zal dat wel de beste oplossing zijn. Brieven zijn ook weer van die suffe dingen, mails ook weer zo onpersoonlijk en ja, 15 jaar vriendschap heeft ook wel een net einde verdiend. Zowel voor jou als voor haar.
Succes in ieder geval!
Misschien kan je eens tegen haar zeggen dat je haar opmerkingen niet zo kan waarderen, dat dat eigen bedrijfje gewoon wel echt iets is waar je gelukkig van wordt. Anderzijds, wees niet te overgevoelig. Toen ik voor mezelf begon waren er ook mensen die niet geloofden dat het wat zou worden, maar voor mij reden te meer er de schouders onder te zetten en er wat van te maken. En dat is gelukt. Soms zeggen mensen ook dat soort dingen omdat ze jaloers zijn om je keuzes (die zij niet durven te maken) of bijvoorbeeld omdat ze gewoon bang zijn dat jij teleurgesteld raakt als het niet lukt met je bedrijfje en dan vantevoren afzwakken in de trant van 'ach, het is maar een hobby'.
Als je beslist dat je de vriendschap echt wilt eindigen zou ik het gewoon ter sprake brengen. Wees duidelijk waarom je de vriendschap wilt eindigen. Is misschien eng, maar uiteindelijk zal dat wel de beste oplossing zijn. Brieven zijn ook weer van die suffe dingen, mails ook weer zo onpersoonlijk en ja, 15 jaar vriendschap heeft ook wel een net einde verdiend. Zowel voor jou als voor haar.
Succes in ieder geval!
vrijdag 4 mei 2007 om 13:54
Ik zou niet twijfelen en hier op een nette manier meteen een eind aan maken. Tuurlijk, 15 jaar is behoorlijk wat, maar wat ik zo lees was het niet je meest waardevolle vriendschap en je voelt al een hele tijd dat dit niet lekker loopt en je hier eigenlijk niet mee door wilt gaan. Ik heb dat een tijd terug ook eerlijk aangegeven bij een aantal vriendinnen uit een woonplaats waar ik meer dan 10 jaar geleden gewoond heb. Van mij hoefde het allang niet meer, ik had nieuwe vrienden gemaakt en had niet zoveel behoefte meer om nog terug te gaan en met hen af te spreken. Alleen zij bleven maar mailen en informeren hoe het ging en wanneer ik weer die kant op kwam.
Ik heb er toen voor gekozen eerlijk te zijn en niet langer de boel af te houden en me daar tegelijkertijd schuldig over voelen. Die eerlijkheid werd toen ontzettend gewaardeerd. Het gaat maar net om de toen waarop je zoiets dan zegt. Ik heb meteen aangegeven dat ik hun alle goeds toewens, maar het van mij kort gezegd niet meer zo heel erg hoeft omdat de vriendschappen daar niet zo goed meer in mijn huidige leven pasten. Niemand heeft mij dat kwalijk genomen en we hebben op een goede manier afscheid van elkaar genomen. En ik opgelucht natuurlijk!
Zoiets zou jij ook kunnen doen. Aangeven dat het geen kwade wil is, maar dat jullie vriendschap niet meer aansluit op jouw leven en je op die manier voor haar ook niet kunt betekenen wat zij nu misschien nodig heeft. Je kunt er dan altijd nog voor kiezen te zeggen dat ze je gekwetst heeft, maar dat hoeft niet, als je daar moeite mee hebt. Als je het maar uit de verwijtende sfeer haalt en aangeeft dat het de loop van de omstandigheden zijn... Als zij zo ad rem is als jij nu doet lijken, zou ze dat toch aan moet kunnen. Of zie ik dat verkeerd??
Ik heb er toen voor gekozen eerlijk te zijn en niet langer de boel af te houden en me daar tegelijkertijd schuldig over voelen. Die eerlijkheid werd toen ontzettend gewaardeerd. Het gaat maar net om de toen waarop je zoiets dan zegt. Ik heb meteen aangegeven dat ik hun alle goeds toewens, maar het van mij kort gezegd niet meer zo heel erg hoeft omdat de vriendschappen daar niet zo goed meer in mijn huidige leven pasten. Niemand heeft mij dat kwalijk genomen en we hebben op een goede manier afscheid van elkaar genomen. En ik opgelucht natuurlijk!
Zoiets zou jij ook kunnen doen. Aangeven dat het geen kwade wil is, maar dat jullie vriendschap niet meer aansluit op jouw leven en je op die manier voor haar ook niet kunt betekenen wat zij nu misschien nodig heeft. Je kunt er dan altijd nog voor kiezen te zeggen dat ze je gekwetst heeft, maar dat hoeft niet, als je daar moeite mee hebt. Als je het maar uit de verwijtende sfeer haalt en aangeeft dat het de loop van de omstandigheden zijn... Als zij zo ad rem is als jij nu doet lijken, zou ze dat toch aan moet kunnen. Of zie ik dat verkeerd??
