Relaties
alle pijlers
Vriendschap en zaaddonor
maandag 31 augustus 2020 om 22:49
Lieve viva lezers,
Mijn vrouw en ik (wij zijn een lesbisch stel) proberen al een paar jaar zwanger te raken dmv een zaad donor. Maar tot ons verdriet wilt dit maar niet lukken (bij mij). We zijn nu al best lang bezig hiermee in het ziekenhuis.
Ik heb vorig jaar mijn beste vriendin dit toevertrouwt en uitgelegd in de hoop op meer begrip (ik moest vaak weg en was vaak verdrietig). Maar ik merk dat ik best verdrietig ben in hoe zij er mee om gaat. Nu had ik haar verteld wat dat met mij doet, maar zij neemt nergens verantwoording voor. Het ligt volgens haar aan mijn hormonen (medicijnen). Heb haar uitgelegd dat ze niet alles daarop kan gooien en dat als ik met mijn vrouw in het ziekenhuis zit (dat berichtte ik ook) en aangeef dat het even niet zo lekker gaat..dat ik dan niet heel even niet zit te wachten op berichten over hoe leuk zij het daar heeft (ik kon niet mee ivm zhuis dus) of heel veel fotos van haar Kids. Met bepaalde mama quotes. Lief bedoelt echt waar!, maar had al eerder gezegd dat ik dat op zon moment even niet kan hebben en toch doet ze het weer. Continu. Dat doet zeer. Ze toont geen begrip..en volgens haar beledig ik haar en dr Kids? Mijn vrouw vind haar berichten of opmerkingen ook niet altijd leuk en ik zeg dan altijd maar dat ze het niet zo bedoelt. Maar het breekt me best een beetje op inmiddels. In the end..iedereen verschilt wel eens van mening..maar begrip tonen is dan toch het belangrijkste?
Ik raak er onrustig van maar volgens die vriendin heeft iedereen zo wel wat. Tuurlijk, dat snap ik.. maar onze situatie is soms zo heftig. Is het dan zoveel gevraagd..begrip? Zij blijft bij haar standpunt dat zij niks fout doet, dat sommige foto's van haar helemaal niet ongepast zijn etc. Ik weet niet wat ik hier nog mee moet eerlijk gezegd. Haar zus (waar ze close mee is) is een collega van mij en ik wil graag alles goed houden maar ook bij mij zelf blijven.
Zijn er meer mensen met een soortgelijke situatie? Zaad donor, onbegrip etc?
Liefs regenboogje
Mijn vrouw en ik (wij zijn een lesbisch stel) proberen al een paar jaar zwanger te raken dmv een zaad donor. Maar tot ons verdriet wilt dit maar niet lukken (bij mij). We zijn nu al best lang bezig hiermee in het ziekenhuis.
Ik heb vorig jaar mijn beste vriendin dit toevertrouwt en uitgelegd in de hoop op meer begrip (ik moest vaak weg en was vaak verdrietig). Maar ik merk dat ik best verdrietig ben in hoe zij er mee om gaat. Nu had ik haar verteld wat dat met mij doet, maar zij neemt nergens verantwoording voor. Het ligt volgens haar aan mijn hormonen (medicijnen). Heb haar uitgelegd dat ze niet alles daarop kan gooien en dat als ik met mijn vrouw in het ziekenhuis zit (dat berichtte ik ook) en aangeef dat het even niet zo lekker gaat..dat ik dan niet heel even niet zit te wachten op berichten over hoe leuk zij het daar heeft (ik kon niet mee ivm zhuis dus) of heel veel fotos van haar Kids. Met bepaalde mama quotes. Lief bedoelt echt waar!, maar had al eerder gezegd dat ik dat op zon moment even niet kan hebben en toch doet ze het weer. Continu. Dat doet zeer. Ze toont geen begrip..en volgens haar beledig ik haar en dr Kids? Mijn vrouw vind haar berichten of opmerkingen ook niet altijd leuk en ik zeg dan altijd maar dat ze het niet zo bedoelt. Maar het breekt me best een beetje op inmiddels. In the end..iedereen verschilt wel eens van mening..maar begrip tonen is dan toch het belangrijkste?
Ik raak er onrustig van maar volgens die vriendin heeft iedereen zo wel wat. Tuurlijk, dat snap ik.. maar onze situatie is soms zo heftig. Is het dan zoveel gevraagd..begrip? Zij blijft bij haar standpunt dat zij niks fout doet, dat sommige foto's van haar helemaal niet ongepast zijn etc. Ik weet niet wat ik hier nog mee moet eerlijk gezegd. Haar zus (waar ze close mee is) is een collega van mij en ik wil graag alles goed houden maar ook bij mij zelf blijven.
Zijn er meer mensen met een soortgelijke situatie? Zaad donor, onbegrip etc?
Liefs regenboogje
maandag 31 augustus 2020 om 23:59
Nou nachtvlinder..wat erg zeg. Oh zo pijnlijk zeg. Wat moet je nou tegen dat soort mensen zeggen he? Snappen mensen nou niet dat niet alles voor zelfsprekend is? Leef met je mee. .
Tja..ik kijk het nog even aan. Haar zus is mn collega waar ze best close mee is en wil niet dat t ongemakkelijk wordt.
Die vriendin dr oudste zoon gaat naar dezelfde school als mn neefje die ik nog wel eens ophaal..wil geen ruzie. Zoek een manier om wel meer afstand te nemen maar t ook wel leuk te houden. Snap je?..
Tja..ik kijk het nog even aan. Haar zus is mn collega waar ze best close mee is en wil niet dat t ongemakkelijk wordt.
Die vriendin dr oudste zoon gaat naar dezelfde school als mn neefje die ik nog wel eens ophaal..wil geen ruzie. Zoek een manier om wel meer afstand te nemen maar t ook wel leuk te houden. Snap je?..
dinsdag 1 september 2020 om 00:23
Ik denk dat je los moet laten dat het iets met jullie situatie in de zin van lesbisch/zaad donor te maken heeft. Met een man gaat het niet makkelijker en is het net zo pijnlijk als het niet lukt.
Foto’s sturen op zulke verkeerde momenten is natuurlijk gewoon lomp gedrag. Maar heel soms heeft iemand gewoon echt niet door hoe dat overkomt. Die hoort dat het niet lekker gaat met jou, en denkt ‘ik stuur even een lieve foto van mijn kind, dat vrolijkt iedereen op’. En kan oprecht niet bedenken dat dat voor jou niet leuk is. Jij zegt vervolgens ‘hier zit ik nu even niet op de wachten’, en zij denkt dat je haar kind afwijst. Het klinkt te dom voor woorden, maar sommige mensen leggen die link echt niet.
Heb je wel eens op een rustig moment, dus niet als je er net doorheen zit, echt letterlijk uitgelegd waarom het je pijn doet op zo’n moment? Dus dat je verdrietig bent omdat je bang bent dat het niet gaat lukken, en dat je door zo’n foto nog meer beseft wat je dan zou missen? Dat het dus zeker geen afwijzing van haar kind is, maar dat jij dat ook zo graag zou willen? Als dat ook niet helpt, zou ik het contact laten verwateren, dan is het geen vriendin. Zelfs als ik echt niet begrijp waarom een vriendin ergens moeite mee heeft, zou ik het niet meer doen als ze me uitlegt dat dat zo is. Gewoon omdat ik een vriendin niet opzettelijk pijn wil doen.
Naast het probleem ‘vriendin’, heb je begeleiding bij jullie traject? Want het klinkt alsof het je erg zwaar begint te vallen (wat overigens niet gek is, dat bedoel ik niet). En aangezien je vrouw er natuurlijk zelf ook bij betrokken is, is het soms moeilijk om dat bij elkaar te uiten, k ok dat je elkaars verdriet niet groter wilt maken. Dan kan het best fijn zijn om eens met een buitenstaander te praten. Ziekenhuizen en klinieken (als jullie het via die weg doen) hebben meestal we een maatschappelijk werker oid die voor dat soort dingen is.
Foto’s sturen op zulke verkeerde momenten is natuurlijk gewoon lomp gedrag. Maar heel soms heeft iemand gewoon echt niet door hoe dat overkomt. Die hoort dat het niet lekker gaat met jou, en denkt ‘ik stuur even een lieve foto van mijn kind, dat vrolijkt iedereen op’. En kan oprecht niet bedenken dat dat voor jou niet leuk is. Jij zegt vervolgens ‘hier zit ik nu even niet op de wachten’, en zij denkt dat je haar kind afwijst. Het klinkt te dom voor woorden, maar sommige mensen leggen die link echt niet.
Heb je wel eens op een rustig moment, dus niet als je er net doorheen zit, echt letterlijk uitgelegd waarom het je pijn doet op zo’n moment? Dus dat je verdrietig bent omdat je bang bent dat het niet gaat lukken, en dat je door zo’n foto nog meer beseft wat je dan zou missen? Dat het dus zeker geen afwijzing van haar kind is, maar dat jij dat ook zo graag zou willen? Als dat ook niet helpt, zou ik het contact laten verwateren, dan is het geen vriendin. Zelfs als ik echt niet begrijp waarom een vriendin ergens moeite mee heeft, zou ik het niet meer doen als ze me uitlegt dat dat zo is. Gewoon omdat ik een vriendin niet opzettelijk pijn wil doen.
Naast het probleem ‘vriendin’, heb je begeleiding bij jullie traject? Want het klinkt alsof het je erg zwaar begint te vallen (wat overigens niet gek is, dat bedoel ik niet). En aangezien je vrouw er natuurlijk zelf ook bij betrokken is, is het soms moeilijk om dat bij elkaar te uiten, k ok dat je elkaars verdriet niet groter wilt maken. Dan kan het best fijn zijn om eens met een buitenstaander te praten. Ziekenhuizen en klinieken (als jullie het via die weg doen) hebben meestal we een maatschappelijk werker oid die voor dat soort dingen is.
dinsdag 1 september 2020 om 00:24
Dank je. .. hug terug
Ik kijk t even aan..als ik dr zie kaart ik t zeker nog wel aan. In vriendschap moet je eerlijk kunnen zijn toch. En anders houdt t op.
Een paar vriendinnen die ik dit voorlegde snapte mij meteen en vonden t ook idd lomp van haar. En toch probeer ik haar alsnog te begrijpen..hoe kun je zo zijn? Hoe kan zij ervan overtuigd zijn dat het niet ongepast was? En na het gesprek voorstellen doodleuk verder te gaan maar wel goed communiceren. Zucht ik weet het niet.
Ik focus mij even op mn vrouwlief en onze kinderwens.
Ik kijk t even aan..als ik dr zie kaart ik t zeker nog wel aan. In vriendschap moet je eerlijk kunnen zijn toch. En anders houdt t op.
Een paar vriendinnen die ik dit voorlegde snapte mij meteen en vonden t ook idd lomp van haar. En toch probeer ik haar alsnog te begrijpen..hoe kun je zo zijn? Hoe kan zij ervan overtuigd zijn dat het niet ongepast was? En na het gesprek voorstellen doodleuk verder te gaan maar wel goed communiceren. Zucht ik weet het niet.
Ik focus mij even op mn vrouwlief en onze kinderwens.
dinsdag 1 september 2020 om 00:30
Ja klopt. Ik heb daar een vertrouwenspersoon met ervaring waar ik goed mee kan praten wat ik ontzettend waardeer. Het voelt soms of je twee levens leidt. Die in en buiten het ziekenhuis..gek he.
Maar als je het verwaterd of met iemand breekt maar die persoon wel vaak tegen komt wat dan? Vind dat zo rot pfft.
Ik ben nu bijna 40 en mijn vrouw 44.
Laatst zei iemand joh toen ik 40 was was mijn oudste alweer 15. Wtf moet ik daarmee?
Maar als je het verwaterd of met iemand breekt maar die persoon wel vaak tegen komt wat dan? Vind dat zo rot pfft.
Ik ben nu bijna 40 en mijn vrouw 44.
Laatst zei iemand joh toen ik 40 was was mijn oudste alweer 15. Wtf moet ik daarmee?
dinsdag 1 september 2020 om 00:43
Dan stuur je foto's van de goudvis.
dinsdag 1 september 2020 om 00:56
Ja, daar kun je inderdaad niks mee. En ik snap dat het vervelend kan zijn, maar probeer wel te beseffen dat veel mensen er niks slechts mee bedoelen. Mensen zeggen heel vaak dingen gewoon om het zeggen, of proberen het juist te verlichten voor je (in de trant van ‘wees blij dat je geen gebroken nachten hebt/tenminste kunt gaan en staan waar je wilt/enz enz). Dat is niet altijd even handig, en er zou best even over na gedacht kunnen worden, maar misschien maakt het het iets minder zwaar om daarmee om te gaan als je beseft dat het echt meestal niet als steek bedoeld is.Regenboogje_girl schreef: ↑01-09-2020 00:30Ja klopt. Ik heb daar een vertrouwenspersoon met ervaring waar ik goed mee kan praten wat ik ontzettend waardeer. Het voelt soms of je twee levens leidt. Die in en buiten het ziekenhuis..gek he.
Maar als je het verwaterd of met iemand breekt maar die persoon wel vaak tegen komt wat dan? Vind dat zo rot pfft.
Ik ben nu bijna 40 en mijn vrouw 44.
Laatst zei iemand joh toen ik 40 was was mijn oudste alweer 15. Wtf moet ik daarmee?
En bij echt breken snap ik dat tegenkomen lastig is. Maar juist bij gewoon verwateren hoeft dat toch niet? Als je iemand dan tegenkomt zeg je hoi, en praat je desnoods over het weer. En dan ga je weer verder. Je hoeft iemand niet ineens compleet te gaan negeren, maar je kunt wel besluiten dat dit dus niet degene is waar je steun moet zoeken als je je rot voelt. Dus niet degene die je vanuit het ziekenhuis berichtjes stuurt, niet degene met wie je af moet spreken om even goed uit te huilen. Maar iemand waar je gewoon net zo mee om gaat als de buurvrouw van vier huizen verderop waar je geen ruzie mee hebt, maar ook niet mee aan de wijn gaat.
dinsdag 1 september 2020 om 07:05
Mooie posts nausicaa!
Ik herken je verhaal heel erg regenboogje. Mijn man en ik zijn na 5 jaar ook nog steeds kinderloos en herken dus alle dingen die jij meemaakt.
Wij hebben sommige vriendschappen ook laten verwateren, gewoon omdat we de energie er niet meer voor hadden.
Als iemand niet zelf in dit traject zit is het vaak niet voor te stellen hoe het is. Mensen willen iets zeggen waarvan ze denken dat het je helpt, maar hebben geen idee dat ze je daarmee veel pijn doen.
Ben je lid van Freya? Daar zijn veel mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Ook organiseren ze info avonden, wij hebben er veel aan gehad.
Heel veel sterkte to
Ik herken je verhaal heel erg regenboogje. Mijn man en ik zijn na 5 jaar ook nog steeds kinderloos en herken dus alle dingen die jij meemaakt.
Wij hebben sommige vriendschappen ook laten verwateren, gewoon omdat we de energie er niet meer voor hadden.
Als iemand niet zelf in dit traject zit is het vaak niet voor te stellen hoe het is. Mensen willen iets zeggen waarvan ze denken dat het je helpt, maar hebben geen idee dat ze je daarmee veel pijn doen.
Ben je lid van Freya? Daar zijn veel mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Ook organiseren ze info avonden, wij hebben er veel aan gehad.
Heel veel sterkte to
dinsdag 1 september 2020 om 07:15
Deze post in 2 delen is heel warrig en voor mij moeilijk te begrijpen maar snap ik goed dat jij je afvraagt waar iemand die 24/7 thuis is met kinderen het druk kan mee hebben? Nog nooit gehoord dat mensen met kinderen soms blij zijnRegenboogje_girl schreef: ↑31-08-2020 23:45gaat t anders wel gewoon. Maar dat is volgens haar altijd anders. Schiet mij maar lek. I give up.
Ja heb t al haar zo vaak uitgelegd. Hoezo lukt t dan niet? Moet toch gewoon lukken?
En daarbij heeft zij t ook druk. Waarmee geen idee (op kids na). Dat zegt ze continu nadat ik vertel dat ik fulltime werk, sport, hobby's en vrienden heb.
Als ik zeg sport mee..nee geen tijd want kids. Ook savonds? Nee maar dan ben ik moe. Maar wel beledigd zijn als ik dan pas.
dat ze kunnen gaan werken of school weer begint omdat het zo druk/vermoeiend is met kinderen thuis? Op jouw beurt heb jij daar dan geen begrip voor.
Raar dat niemand anders hier op reageert.
Maar dat neemt niet weg dat ik het sowieso vervelend zou vinden mocht een vriendin me steeds foto's van kinderen of kleinkinderen sturen. Vooral in jouw geval. Ik zou bij de eerstvolgende keer een bericht sturen dat ik dit liever niet meer heb en haar ga blokkeren aangezien ze dit niet respecteert. En dat dan ook doen.
Sterkte en succes.
dinsdag 1 september 2020 om 07:45
Je hebt ook weinig begrip voor je vriendin. Dit is natuurlijk allemaal erg onaardig van je. Sowieso sijpelt er steeds meer onaardigs door in je posts. Dat je het met meerdere andere vriendinnen hebt besproken en iedereen jou gelijk geeft, bv. Natuurlijk is het heel zwaar en rot wat je meemaakt. Maar het is niet eerlijk om alle schuld van jullie dynamiek bij je vriendin neer te leggen. Bovenstaande post is hartstikke vals, denk je echt dat ze niet merkt dat je nogal op haar leven neerkijkt? Of is dit jaloezie?Regenboogje_girl schreef: ↑31-08-2020 23:45gaat t anders wel gewoon. Maar dat is volgens haar altijd anders. Schiet mij maar lek. I give up.
Ja heb t al haar zo vaak uitgelegd. Hoezo lukt t dan niet? Moet toch gewoon lukken?
En daarbij heeft zij t ook druk. Waarmee geen idee (op kids na). Dat zegt ze continu nadat ik vertel dat ik fulltime werk, sport, hobby's en vrienden heb.
Als ik zeg sport mee..nee geen tijd want kids. Ook savonds? Nee maar dan ben ik moe. Maar wel beledigd zijn als ik dan pas.
dinsdag 1 september 2020 om 07:52
Voor een deel wel herkenbaar. Dit heeft niets te maken dat je een relatie hebt met een vrouw en het om donorzaad gaat. Vrouwen die proberen zwanger te raken, en waar dit niet zo makkelijk gaat en vrouwen die het vooral over hun kinderen hebben matchen niet altijd goed.
Gun haar haar geluk met haar kinderen. En neem zelf wat afstand van haar. Geef aan dat je heel blij bent voor haar dat haar kinderen zo fantastisch zijn, Maar dat het voor jou moeilijk/pijnlijk is er zo vaak mee geconfronteerd te worden. Dat jullie nu in een heel ander traject zitten.
Je vriendin is veel meer dan alleen moeder van, en je kent haar waarschijnlijk nog van voordat ze kinderen kreeg. Spreek af dat je het voorlopig niet gaat hebben over kinderen en kinderen proberen te krijgen. Jullie kunnen jezelf niet goed inleven in de situatie van de ander. Lukt dit niet, neem dan even afstand van elkaa.
Gun haar haar geluk met haar kinderen. En neem zelf wat afstand van haar. Geef aan dat je heel blij bent voor haar dat haar kinderen zo fantastisch zijn, Maar dat het voor jou moeilijk/pijnlijk is er zo vaak mee geconfronteerd te worden. Dat jullie nu in een heel ander traject zitten.
Je vriendin is veel meer dan alleen moeder van, en je kent haar waarschijnlijk nog van voordat ze kinderen kreeg. Spreek af dat je het voorlopig niet gaat hebben over kinderen en kinderen proberen te krijgen. Jullie kunnen jezelf niet goed inleven in de situatie van de ander. Lukt dit niet, neem dan even afstand van elkaa.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 1 september 2020 om 08:01
Je kunt toch gewoon haar appjes negeren totdat je er wel aan toe bent en er zin in hebt om ze te lezen?
Ik snap het probleem geloof ik niet zo.
Ze is inderdaad niet zo invoelend wat dit betreft, maar dit hoeft de vriendschap toch niet in de weg te staan? Het blijft een traject tussen jou en jouw vrouw.
Ik snap het probleem geloof ik niet zo.
Ze is inderdaad niet zo invoelend wat dit betreft, maar dit hoeft de vriendschap toch niet in de weg te staan? Het blijft een traject tussen jou en jouw vrouw.
dinsdag 1 september 2020 om 09:07
Ik had een vriendin die ook constant over mijn grenzen heen ging en lomp reageerde. Duizend keer besproken in klare taal. En het stopte niet. En op een gegeven moment knapte er iets in mij. Waarschijnlijk zit jij nu op dit punt. Heb nog een paar keer met haar afgesproken, maar merkte dat ik stug en op mijn hoede was. Dat is ook geen vriendschap meer.
Dus ik heb het contact verbroken. Dat vond ik heel lastig. Ik besef me goed dat zij echt niet anders kan en het ook niet kwetsend bedoelde, maar die lash outs... ik was er klaar mee. De vriendschap was ongelijkwaardig geworden.
Ik krijg af en toe nog een berichtje. Daar reageer ik kort op. Misschien pakken we het ooit nog op. Maar ik heb er geen vertrouwen in. Zij kan zich slecht beheersen en doet voor ze denkt. En dat gaat waarschijnlijk nooit veranderen. Ik zal steeds een bevestiging zien dat ze niet veranderd is, omdat ik dat niet los kan laten.
Dus jammer. Een vriendschap die jarenlang heel waardevol was voor ons beiden, heeft zijn glans volledig verloren. Daar hoeven we ons ook niet mee te martelen.
Sterkte in jullie zware proces. Steek daar je energie in.
Dus ik heb het contact verbroken. Dat vond ik heel lastig. Ik besef me goed dat zij echt niet anders kan en het ook niet kwetsend bedoelde, maar die lash outs... ik was er klaar mee. De vriendschap was ongelijkwaardig geworden.
Ik krijg af en toe nog een berichtje. Daar reageer ik kort op. Misschien pakken we het ooit nog op. Maar ik heb er geen vertrouwen in. Zij kan zich slecht beheersen en doet voor ze denkt. En dat gaat waarschijnlijk nooit veranderen. Ik zal steeds een bevestiging zien dat ze niet veranderd is, omdat ik dat niet los kan laten.
Dus jammer. Een vriendschap die jarenlang heel waardevol was voor ons beiden, heeft zijn glans volledig verloren. Daar hoeven we ons ook niet mee te martelen.
Sterkte in jullie zware proces. Steek daar je energie in.
dinsdag 1 september 2020 om 09:11
Hier ben ik het helemaal mee eens zijn.aaaanne schreef: ↑31-08-2020 23:21Ik denk trouwens dat het verder lost staat van dat jullie lesbisch zijn. Volgens mij gebeuren dit soort dingen net zo goed met hetrostellen bij wie het niet wil lukken. Er zijn gewoon mensen die zich blijkbaar niet in kunnen denken dan anderen niet altijd behoefte hebben aan hun zoetsappige mamagewawel.
Beetje veel gebrek aan inlevingsvermogen van je vriendin.
Ik zie in mijn direct omgeving ook dat het krijgen van kinderen niet eenvoudig gaat.
Het gaat ook om mijn beste vriendin ik heb met haar besproken wat ze fijn vindt.. wel er over praten of niet of weer wel. De regie ligt bij haar en ik blijf wel aangeven dat ik er voor haar ben.
Ik zou je vriendin wat meer links laten liggen. Je hebt aangegeven wat je wel en niet prettig vindt als zij zich daar niet aan houdt geeft het geeft dat iets aan.
Ik vind het sowieso geen discussie waard of het gepast is of niet wat ze stuurt. Jullie vinden het niet prettig dus dan kan ze daar rekening mee houden!
Sterkte en succes met het hele proces
♡
dinsdag 1 september 2020 om 09:13
Als je dan toch korte praktische 'tips' wil geven, dan zou ik eerder zeggen neem een andere zaaddonor.
dinsdag 1 september 2020 om 09:20
Ontopic: jij en je vriendin zijn aan het wedijveren om de invoelendheid van de ander.
Dat werkt niet.
Jij -TO- bent met een erg intensief traject bezig en dan kun je alle hulp en steun gebruiken die je maar kan krijgen.
Aan de andere kant, jouw vriendin is bezig met haar leven en ja dat bestaat uit kinderen, daar zit ze vol van en deelt ze met anderen. Daar is helemaal niks mis mee.
Jij -TO- bent stikjaloers op haar. Voorstelbaar misschien en menselijk, maar dat ligt bij jou en niet bij je vriendin.
Dat werkt niet.
Jij -TO- bent met een erg intensief traject bezig en dan kun je alle hulp en steun gebruiken die je maar kan krijgen.
Aan de andere kant, jouw vriendin is bezig met haar leven en ja dat bestaat uit kinderen, daar zit ze vol van en deelt ze met anderen. Daar is helemaal niks mis mee.
Jij -TO- bent stikjaloers op haar. Voorstelbaar misschien en menselijk, maar dat ligt bij jou en niet bij je vriendin.
dinsdag 1 september 2020 om 09:20
Ik had dat stukje van je niet gelezen waar bovenstaande post over gaat..spuit_111 schreef: ↑01-09-2020 07:45Je hebt ook weinig begrip voor je vriendin. Dit is natuurlijk allemaal erg onaardig van je. Sowieso sijpelt er steeds meer onaardigs door in je posts. Dat je het met meerdere andere vriendinnen hebt besproken en iedereen jou gelijk geeft, bv. Natuurlijk is het heel zwaar en rot wat je meemaakt. Maar het is niet eerlijk om alle schuld van jullie dynamiek bij je vriendin neer te leggen. Bovenstaande post is hartstikke vals, denk je echt dat ze niet merkt dat je nogal op haar leven neerkijkt? Of is dit jaloezie?
Dat raakt me ook wel eigenlijk.
Ik ben thuis (niet zelf voor gekozen maar toch) met 2 kindjes.
Ik heb het ook druk en ben vaak (lees iedere dag) moe.
Toen ik geen kinderen had werkte ik ook fulltime en had ik het ook druk met van alles maar kon ik wel even chillen wanneer ik wilde, uit eten als ik zin had of douchen of lekker in bad. Nu draait alles om de kinderen en doordat ze zo klein zijn, ook nog eens enorm afhankelijk een aanhankelijk.
Nu met kinderen is alleen naar de wc gaan al een luxe!
Ik snap wel dat je nu in een modus zit waardoor je de andere kant niet goed ziet. Maar laat dat niet zijn wat de vriendschap stuk maakt.
♡
dinsdag 1 september 2020 om 09:20
Dit wilde ik ook zeggen.spuit_111 schreef: ↑01-09-2020 07:45Je hebt ook weinig begrip voor je vriendin. Dit is natuurlijk allemaal erg onaardig van je. Sowieso sijpelt er steeds meer onaardigs door in je posts. Dat je het met meerdere andere vriendinnen hebt besproken en iedereen jou gelijk geeft, bv. Natuurlijk is het heel zwaar en rot wat je meemaakt. Maar het is niet eerlijk om alle schuld van jullie dynamiek bij je vriendin neer te leggen. Bovenstaande post is hartstikke vals, denk je echt dat ze niet merkt dat je nogal op haar leven neerkijkt? Of is dit jaloezie?
Ik wil niet ontkennen hoe zwaar het voor jou/jullie is, het lijkt me verschrikkelijk. Echter kun je ook niet in het hoofd van je vriendin kijken. Misschien heeft ze het ook ècht heel zwaar alleen met de kinderen thuis, is ze ècht te moe om te sporten. Ook kan het zijn dat ze jouw reacties op haar foto's kwetsend vindt, omdat dus haar kinderen haar hele leven behelsen. Je bagatelliseert voor mijn gevoel ook haar eventuele gevoelens.
Ik denk dat jullie gewoon niet zo'n match (meer) zijn en elkaar niet kunnen of willen begrijpen.. dat is heel verdrietig, maar soms is het dan wel het beste om het te laten verwateren..
Geen enkele situatie is met elkaar te vergelijken en het gaat er ook niet om wie het het ergste heeft bijvoorbeeld.
Sterke voor jou voor nu TO! Houd je taai!
dinsdag 1 september 2020 om 09:31
Dat jij nogal gevoelig op haar foto's en berichtjes reageert is nog wel te begrijpen. Anderzijds praat jij ook niet echt met veel inlevingsvermogen over je vriendin en dat zal zij op haar beurt ook voelen. Veel mensen hebben maar weinig inlevingsvermogen voor de problemen van anderen; dat geldt niet alleen voor kinderen krijgen, maar ook bij ziekte of dood. Pas als mensen dan zélf ziek worden of hun ouder of geliefde verliezen snappen ze opeens hoe erg dat voor een ander is.
Dat is nu eenmaal zo, daar moet je het mee doen en op dat soort momenten leer je je ware vrienden kennen. Wat de donor ermee te maken heeft is me niet duidelijk. Mijn man en ik hebben indertijd een lang en vervelend fertiliteitstraject doorlopen, waarbij 'vrienden' kwetsende grapjes maakten tegen mijn man 'zal ik eens bij je vrouw langsgaan ....' en ik op kraamvisite de baby in mijn armen gedrukt kreeg met de woorden: 'dan voel je in ieder geval even hoe dat is, zo'n babietje in je armen'.
En toen we eenmaal een gezin vormden met twee geadopteerde kinderen waar we zielsgelukkig mee zijn kwamen er opmerkingen als 'wat kost dat nou' en 'het wordt nooit eigen'.
Kortom: kweek eelt op je ziel en draag figuurlijk schoenen met stalen neuzen zodat niemand op je tenen kan trappen. Jij en je vrouw gaan door dit proces en moeten die zorgen en dat verdriet samen dragen. Maar andersom weet je wellicht niet welk verdriet achter de voordeur van een ander schuilgaat: zorgen om een ziek kind, zieke ouder, relatieproblemen .....
Dat is nu eenmaal zo, daar moet je het mee doen en op dat soort momenten leer je je ware vrienden kennen. Wat de donor ermee te maken heeft is me niet duidelijk. Mijn man en ik hebben indertijd een lang en vervelend fertiliteitstraject doorlopen, waarbij 'vrienden' kwetsende grapjes maakten tegen mijn man 'zal ik eens bij je vrouw langsgaan ....' en ik op kraamvisite de baby in mijn armen gedrukt kreeg met de woorden: 'dan voel je in ieder geval even hoe dat is, zo'n babietje in je armen'.
En toen we eenmaal een gezin vormden met twee geadopteerde kinderen waar we zielsgelukkig mee zijn kwamen er opmerkingen als 'wat kost dat nou' en 'het wordt nooit eigen'.
Kortom: kweek eelt op je ziel en draag figuurlijk schoenen met stalen neuzen zodat niemand op je tenen kan trappen. Jij en je vrouw gaan door dit proces en moeten die zorgen en dat verdriet samen dragen. Maar andersom weet je wellicht niet welk verdriet achter de voordeur van een ander schuilgaat: zorgen om een ziek kind, zieke ouder, relatieproblemen .....
dinsdag 1 september 2020 om 10:02
Lieve TO, wat een naar rot traject. Dat is ook super pittig. Hopelijk lukt het binnenkort wel. Ik heb het bij familie en een vriendin ook gezien, zo verdrietig.
Bij de vriendin wist ik soms niet goed hoe ik er mee om moest gaan. Dat klinkt zwaarder dan wat ik bedoel. Het traject duurde jaren. Soms voelde het ongemakkelijk. Ik wist niet altijd of ik er over kon beginnen of juist beter niet. Niet iedereen wil altijd over dit zware onderwerp praten. Natuurlijk vroeg ik haar wel hoe het ging, maar ze is ook meer dan de kinderwens, dus ik wilde het ook niet altijd richting dat onderwerp sturen. En toen ik zelf zwanger werd vond ik dat ook lastig om te vertellen. Ze reageerde heel lief en blij voor mij. Maar dit blijft iets heel pijnlijks. Maar ik heb dus best wel vaker er niet naar gevraagd, niet omdat ik niet mee leef. Gelukkig is het bij haar inmiddels gelukt
Aan de andere kant, leven met kinderen is inderdaad onwijs vermoeiend en overweldigend. Gelukkig werk ik er nog bij. Maar wij zijn ook veel moe, hebben soms ook nauwelijks tijd voor hobbies of sport. En gaan minder samen uit. Als je niet werkt en constant met je kinderen thuis zit, is dat je wereld. Dat ze daar veel van wil delen, is niet heel gek. En als je een kind hebt, is het soms heel lastig voor te stellen dat niet iedereen jouw draakje het leukst en mooiste kind van de hele wereld vindt
Misschien passen jullie inderdaad op dit moment even niet zo goed in elkaars leven. Hoe jammer ook. Afstand nemen kan helpen. Het zal echt niet zo slecht bedoeld zijn.
Ik heb het bij familie en een vriendin ook gezien, zo verdrietig. Bij de vriendin wist ik soms niet goed hoe ik er mee om moest gaan. Dat klinkt zwaarder dan wat ik bedoel. Het traject duurde jaren. Soms voelde het ongemakkelijk. Ik wist niet altijd of ik er over kon beginnen of juist beter niet. Niet iedereen wil altijd over dit zware onderwerp praten. Natuurlijk vroeg ik haar wel hoe het ging, maar ze is ook meer dan de kinderwens, dus ik wilde het ook niet altijd richting dat onderwerp sturen. En toen ik zelf zwanger werd vond ik dat ook lastig om te vertellen. Ze reageerde heel lief en blij voor mij. Maar dit blijft iets heel pijnlijks. Maar ik heb dus best wel vaker er niet naar gevraagd, niet omdat ik niet mee leef. Gelukkig is het bij haar inmiddels gelukt
Aan de andere kant, leven met kinderen is inderdaad onwijs vermoeiend en overweldigend. Gelukkig werk ik er nog bij. Maar wij zijn ook veel moe, hebben soms ook nauwelijks tijd voor hobbies of sport. En gaan minder samen uit. Als je niet werkt en constant met je kinderen thuis zit, is dat je wereld. Dat ze daar veel van wil delen, is niet heel gek. En als je een kind hebt, is het soms heel lastig voor te stellen dat niet iedereen jouw draakje het leukst en mooiste kind van de hele wereld vindt
Misschien passen jullie inderdaad op dit moment even niet zo goed in elkaars leven. Hoe jammer ook. Afstand nemen kan helpen. Het zal echt niet zo slecht bedoeld zijn.
dinsdag 1 september 2020 om 10:25
Vriendschappen en het krijgen van kinderen kan heel gevoelig liggen, vooral als de ene wel en de andere nog geen kinderen heeft. Ik heb ook een vervelende ervaring, alleen in ons geval was het juist zo dat er bij ons een kind op komst was en bij een vriendin nog niet. Die vriendin zat overigens niet in een traject om zwanger te worden, was op dat moment single en bij mij (ook relatie met vrouw) was het juist zo dat het allemaal heel snel ging/lukte en daardoor misschien (te) onverwachts kwam, het nieuws dat ze zwanger was.
Wij zijn in die tijd allebei heel onbegripvol naar elkaar toe geweest. Ik ben eerst heel lange tijd ook "boos" geweest omdat er helemaal geen interesse meer kwam maar tegelijkertijd kan ik achteraf inzien dat het misschien zoveel pijn deed dat ik op dat moment "de zoveelste op rij" was met een relatie, kind op komst etc.
Juist omdat ik zelf niet degene was die zwanger was geweest had ik veel behoefte aan "erkenning" van mijn vriendinnen dat ze belangstelling toonden in mijn (aanstaande) moederschap, ondanks dat ik niet met zwangere buik rondliep, in mijn kindje op komst, in bezoek van hen tijdens de kraamperiode. Had er zoveel pijn van dat ik nooit zelf zwanger zou worden, dus aandacht was in die zin belangrijk voor me. Bij sommigen bleef dat uit en dat heeft uiteindelijk ook wel vriendschap gekost. Al zie ik achteraf wel in nu waarom sommigen dat toen niet konden. In een ander (die toen al jonge kinderen had) ben ik teleurgesteld geweest omdat ze niet kwam toen ons kind was geboren. Terwijl ik zulke warme herinneringen had aan het kraambezoek bij haar kinderen. Maar toen ik zelf in de peuters zat heb ik dus ook wel weer een keer een kraamvisite afgewezen...
Advies aan jou, TO, laat elkaar gewoon even los. Je bent nu boos en teleurgesteld en dat is begrijpelijk, maar misschien dat even afstand fijner is nu. Al kan het inderdaad dus de vriendschap kosten.
Wij zijn in die tijd allebei heel onbegripvol naar elkaar toe geweest. Ik ben eerst heel lange tijd ook "boos" geweest omdat er helemaal geen interesse meer kwam maar tegelijkertijd kan ik achteraf inzien dat het misschien zoveel pijn deed dat ik op dat moment "de zoveelste op rij" was met een relatie, kind op komst etc.
Juist omdat ik zelf niet degene was die zwanger was geweest had ik veel behoefte aan "erkenning" van mijn vriendinnen dat ze belangstelling toonden in mijn (aanstaande) moederschap, ondanks dat ik niet met zwangere buik rondliep, in mijn kindje op komst, in bezoek van hen tijdens de kraamperiode. Had er zoveel pijn van dat ik nooit zelf zwanger zou worden, dus aandacht was in die zin belangrijk voor me. Bij sommigen bleef dat uit en dat heeft uiteindelijk ook wel vriendschap gekost. Al zie ik achteraf wel in nu waarom sommigen dat toen niet konden. In een ander (die toen al jonge kinderen had) ben ik teleurgesteld geweest omdat ze niet kwam toen ons kind was geboren. Terwijl ik zulke warme herinneringen had aan het kraambezoek bij haar kinderen. Maar toen ik zelf in de peuters zat heb ik dus ook wel weer een keer een kraamvisite afgewezen...
Advies aan jou, TO, laat elkaar gewoon even los. Je bent nu boos en teleurgesteld en dat is begrijpelijk, maar misschien dat even afstand fijner is nu. Al kan het inderdaad dus de vriendschap kosten.
dinsdag 1 september 2020 om 10:40
Dat kan ook gebeuren, dat je uit elkaar groeit. Als je veel zorgen en tegenslagen te verduren krijgt in je leven verandert dat je en daar groeit niet elke vriendschap in mee. Soms dan begrijp je elkaar gewoon niet meer. Meestal is het dan niet omdat een ander je bewust probeert te kwetsen maar begrijpt de ander gewoon niet wat je nodig hebt (of juist niet nodig hebt).Regenboogje_girl schreef: ↑31-08-2020 23:19Dank je! Heel erg lief dat kon ik even gebruiken. Kwam zon reactie maar van haar maar helaas. Krijg ook het gevoel dat ze meer zoiets heeft van tja met een man zou het makkelijker gaan. Ze zegt het niet! Maar het scheelt niet veel.. we hadden het ooit zo leuk maar we lijken echt uit elkaar te groeien hierdoor.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
