Relaties
alle pijlers
Wanneer is het het waard om voor je relatie te vechten?
zondag 12 maart 2023 om 23:00
maandag 13 maart 2023 om 09:44
Jufjoke schreef: ↑13-03-2023 09:40Eigenlijk vooral dit. Het heeft sowieso al een hoog melodrama gehalte, vechten voor je relatie. Wat is dat? Ik hou veel van mijn man, maar ik hou niet van vechten. Als we een probleem hebben, zullen we proberen daar samen uit te komen. Tot zover mijn vechtlust.
Het is logisch dat er in een lange relatie wel eens ups en downs zijn, maar vechten? Nee, klinkt mij al als teveel drama.
Helemaal eens. Hetzelfde geldt voor “hard werken”. Het klinkt als iets dat heel veel energie kost terwijl een relatie (naar mijn mening) je energie zou moeten geven.
maandag 13 maart 2023 om 09:58
maandag 13 maart 2023 om 10:11
We vechten niet tegen elkaar. Maar we hebben hier wel gevechten tegen problemen.
Het begon al dat mijn man NAH had voor ik hem leerde kennen. Geen reden om hem aan de kant te schuiven, maar niet iets dat over gaat. Daarna kreeg ik een aantal diagnoses (ADD enzo), dus was het duidelijk dat er niet 1 "normale" persoon was in ons huishouden: ieder zijn ding. Toen hij weer: hartproblemen. Nu ik ook.
Het is hier een constant gevecht om energie om samen een huishouden te draaien en een kind op te voeden.
Pas nu, meer dan 20 jaar nadat ik hem ten huwelijk vroeg, heb ik aangegeven dat IK begeleiding voor ons samen wil door specialisten op het gebied van NAH (hersenletsel) omdat we allebei structuur nodig hebben, maar het ons niet lukt om dat samen op te zetten.
Voorheen konden we makkelijker naast elkaar leven met ons eigen systeem, maar voor het opvoeden van een kind moet je afgestemd zijn en 1 lijn trekken. En na een heleboel jaar proberen, merkte ik dat mijn man sommige dingen structureel te rooskleurig inschat en niet meewerkt met de doelen die ik probeer te stellen, waarbij ik eerder hulp heb gezocht. Hij zorgde er daardoor ook voor dat die hulp weer vertrok.
Na een boel frustratie rest de vraag of hij dit doet als gevolg van hersenletsel (kan hij minder reflecteren dan we inschatten) of dat het familiestructuren zijn die hem zijn ingeprent (je moet alles zelf doen en mag geen hulp vragen). Het heeft wel invloed op ons kind, dus ik ben er vasthoudende in geworden. Tegelijk merk ik dat mijn veerkracht echt enorm afneemt. Ik heb hartklachten van de stress. Vond het artikel in de NRC van kort geleden over de relatie tussen ADD, menopauze en hartklachten heel herkenbaar. Dus het ligt ook aan mij; mijn behoefte aan overzicht wordt alleen maar sterker nu mijn hoofd wolliger wordt.
Hij begint met kleine stapjes mee te bewegen, en heeft ingestemd met een verwijzing naar GGZ met kennis over NAH. Voor mij was dit een breekpunt aan het worden. Ik zie wel weer ruimte nu, en hoop echt heel erg dat de hulp een brug gaat slaan tussen ons. Want het is geen onwil dat het lastig gaat.
Als we hier doorheen komen, hebben we echt een gouden relatie: ik vind dat een uitzicht dat de inspanning waard is. Zonder kind zouden we sneller uit elkaar gaan, vermoed ik. Gewoon alleen al om op adem te komen. Maar misschien dwingen de omstandigheden ons tot meer levenslessen, en is dat ook waardevol.
Het begon al dat mijn man NAH had voor ik hem leerde kennen. Geen reden om hem aan de kant te schuiven, maar niet iets dat over gaat. Daarna kreeg ik een aantal diagnoses (ADD enzo), dus was het duidelijk dat er niet 1 "normale" persoon was in ons huishouden: ieder zijn ding. Toen hij weer: hartproblemen. Nu ik ook.
Het is hier een constant gevecht om energie om samen een huishouden te draaien en een kind op te voeden.
Pas nu, meer dan 20 jaar nadat ik hem ten huwelijk vroeg, heb ik aangegeven dat IK begeleiding voor ons samen wil door specialisten op het gebied van NAH (hersenletsel) omdat we allebei structuur nodig hebben, maar het ons niet lukt om dat samen op te zetten.
Voorheen konden we makkelijker naast elkaar leven met ons eigen systeem, maar voor het opvoeden van een kind moet je afgestemd zijn en 1 lijn trekken. En na een heleboel jaar proberen, merkte ik dat mijn man sommige dingen structureel te rooskleurig inschat en niet meewerkt met de doelen die ik probeer te stellen, waarbij ik eerder hulp heb gezocht. Hij zorgde er daardoor ook voor dat die hulp weer vertrok.
Na een boel frustratie rest de vraag of hij dit doet als gevolg van hersenletsel (kan hij minder reflecteren dan we inschatten) of dat het familiestructuren zijn die hem zijn ingeprent (je moet alles zelf doen en mag geen hulp vragen). Het heeft wel invloed op ons kind, dus ik ben er vasthoudende in geworden. Tegelijk merk ik dat mijn veerkracht echt enorm afneemt. Ik heb hartklachten van de stress. Vond het artikel in de NRC van kort geleden over de relatie tussen ADD, menopauze en hartklachten heel herkenbaar. Dus het ligt ook aan mij; mijn behoefte aan overzicht wordt alleen maar sterker nu mijn hoofd wolliger wordt.
Hij begint met kleine stapjes mee te bewegen, en heeft ingestemd met een verwijzing naar GGZ met kennis over NAH. Voor mij was dit een breekpunt aan het worden. Ik zie wel weer ruimte nu, en hoop echt heel erg dat de hulp een brug gaat slaan tussen ons. Want het is geen onwil dat het lastig gaat.
Als we hier doorheen komen, hebben we echt een gouden relatie: ik vind dat een uitzicht dat de inspanning waard is. Zonder kind zouden we sneller uit elkaar gaan, vermoed ik. Gewoon alleen al om op adem te komen. Maar misschien dwingen de omstandigheden ons tot meer levenslessen, en is dat ook waardevol.
maandag 13 maart 2023 om 10:17
Precies. Voor mij persoonlijk zie ik mijn relatie niet als hard werken. Dat klinkt ook helemaal niet leuk; een relatie is hard werken. Alsof het maar een zware taak is, een relatie hebben. Als dat zo is of zo voelt, dan is het misschien tijd om afscheid te nemen.nerdopviva schreef: ↑13-03-2023 09:44Helemaal eens. Hetzelfde geldt voor “hard werken”. Het klinkt als iets dat heel veel energie kost terwijl een relatie (naar mijn mening) je energie zou moeten geven.
maandag 13 maart 2023 om 10:24
Dit is denk ik wat te vaak gebeurt en voor mijn gevoel een beetje de makkelijke weg.fruitshake schreef: ↑13-03-2023 09:58Als je kwaliteit van leven achteruit gaat als je niet meer in die relatie bent. Als je hem nodig hebt op financieel of emotioneel gebied of als hij jou een bepaalde status in het leven geeft waar je aan gehecht ben mag je echt wel vechten voor je relatie.
Moet je als je in zo'n situatie zit juist niet zorgen dat je niet meer afhankelijk bent? Dan heb je de ander ook veel meer te bieden en heeft dit ook weer goede uitwerking op je relatie zonder dat je hoeft te vechten.
Of je blijkt toch niet bij elkaar te passen en je kan jezelf in ieder geval redden.
maandag 13 maart 2023 om 10:25
Hier herken ik helemaal niks van.suikerspinx schreef: ↑13-03-2023 08:21Een relatie is nou eenmaal werk en daar horen ups en downs bij. Tuurlijk er is een grens van wat acceptabel is en gewenst in een relatie. Alleen jij kan dat beoordelen of je er voor wilt vechten of niet. En als de ander niet meer wilt dan valt er weinig te vechten.
Misschien ook eens jezelf in de spiegel aankijken? Een betere wereld begint immers bij jezelf.
Mijn relatie is geen werk, maar vanaf het begin gaat alles makkelijk en vanzelfsprekend. Ups en downs horen bij het leven, maar bij dikke shit en narigheid, heb ik steun en hulp van m'n partner (en omgekeerd ook).
Eerdere relaties waren gedoe en moeilijk moeilijk, en dat was voor mij reden om ermee te stoppen. En ik heb niet het gevoel dat ik door die beslissing de liefde van m'n leven ben misgelopen. Eerder het omgekeerde: ik denk dat mensen vanuit dat idee van 'liefde is een werkwoord' enzo te lang blijven hangen bij iemand die niet goed bij ze past of te lang in een relatie blijven zitten terwijl ze beter alleen wat dingen kunnen uitzoeken en oplossen.
Wat eten we vanavond?
maandag 13 maart 2023 om 10:28
Sowieso heb ik iets tegen de term vechten in deze context. Dat is zo abstract voor mij. Wat doe je dan?
Plus, het heeft een negatieve connotatie die niet te rijmen is, voor mij althans, met hoe een relatie hoort te zijn.
Ik ben er misschien te nuchter voor. Ik kan ook niet tegen de term vechten als het om ziektes gaat. Vechten tegen je ziekte. Ik vind dat net zo goed melodramatisch, en daar hou ik niet van. Je krijgt een ziekte en dan hoop je dat je geneest, of dat het je lukt om er het beste van te maken.
Plus, het heeft een negatieve connotatie die niet te rijmen is, voor mij althans, met hoe een relatie hoort te zijn.
Ik ben er misschien te nuchter voor. Ik kan ook niet tegen de term vechten als het om ziektes gaat. Vechten tegen je ziekte. Ik vind dat net zo goed melodramatisch, en daar hou ik niet van. Je krijgt een ziekte en dan hoop je dat je geneest, of dat het je lukt om er het beste van te maken.
maandag 13 maart 2023 om 10:32
Je kunt ook spijt krijgen van te veel te proberen te doen om een relatie te redden en zo veel te lang in een (niet goede) relatie te blijven zitten.Zonneschijn202131 schreef: ↑13-03-2023 00:41Er moet niks. Ik zou zelf er alles aan doen zodat ik er later geen spijt van krijg.
Alsjemenou!
maandag 13 maart 2023 om 10:34
Hard werken, vechten. Er zijn nu eenmaal “relaties” of mensen die zich met elkaar verbinden in ellende, problemen, verdriet en pijn.
Die leven met de gedachte “hoe moeilijker de relatie, hoe meer liefde.”
Een bijzonder ongezonde verbinding als je het mij vraagt.
Iedereen heeft uiteindelijk in het leven zaken meegemaakt die je kunnen(!) vormen. Het is alleen de kunst om vervelende ervaringen niet de leidraad in nieuwe relaties te laten zijn.
Dat kost voornamelijk investeren in zorg voor je eigen welzijn op geestelijke en fysiek vlak.
Ik zou nooit een relatie willen waarin vechten en werken de boventoon voert.
Die leven met de gedachte “hoe moeilijker de relatie, hoe meer liefde.”
Een bijzonder ongezonde verbinding als je het mij vraagt.
Iedereen heeft uiteindelijk in het leven zaken meegemaakt die je kunnen(!) vormen. Het is alleen de kunst om vervelende ervaringen niet de leidraad in nieuwe relaties te laten zijn.
Dat kost voornamelijk investeren in zorg voor je eigen welzijn op geestelijke en fysiek vlak.
Ik zou nooit een relatie willen waarin vechten en werken de boventoon voert.
maandag 13 maart 2023 om 10:38
Soms kan je gewoon niet onafhankelijk worden en dan is een relatie je enige reddingsboot. Sommige vrouwen kunnen het gewoon niet zelf. Maakt niet uit hoe hard ze het proberen. Alleen staat voor die vrouwen niet gelijk aan geluk.Twentyeight schreef: ↑13-03-2023 10:24Dit is denk ik wat te vaak gebeurt en voor mijn gevoel een beetje de makkelijke weg.
Moet je als je in zo'n situatie zit juist niet zorgen dat je niet meer afhankelijk bent? Dan heb je de ander ook veel meer te bieden en heeft dit ook weer goede uitwerking op je relatie zonder dat je hoeft te vechten.
Of je blijkt toch niet bij elkaar te passen en je kan jezelf in ieder geval redden.
fruitshake wijzigde dit bericht op 13-03-2023 10:41
0.14% gewijzigd
maandag 13 maart 2023 om 10:40
dan kun je beter aan jezelf gaan werken, dan vertrouwen op een anderfruitshake schreef: ↑13-03-2023 10:38Soms kan je gewoon niet afhankelijk worden en dan is een relatie je enige reddingsboot. Sommige vrouwen kunnen het gewoon niet zelf. Maakt niet uit hoe hard ze het proberen. Alleen staat voor die vrouwen niet gelijk aan geluk.
maandag 13 maart 2023 om 10:42
Daar bestaat therapie voor.fruitshake schreef: ↑13-03-2023 10:38Soms kan je gewoon niet onafhankelijk worden en dan is een relatie je enige reddingsboot. Sommige vrouwen kunnen het gewoon niet zelf. Maakt niet uit hoe hard ze het proberen. Alleen staat voor die vrouwen niet gelijk aan geluk.
maandag 13 maart 2023 om 10:43
Er zullen vast ook mannen zijn die zo naar relaties kijken.fruitshake schreef: ↑13-03-2023 10:38Soms kan je gewoon niet onafhankelijk worden en dan is een relatie je enige reddingsboot. Sommige vrouwen kunnen het gewoon niet zelf. Maakt niet uit hoe hard ze het proberen. Alleen staat voor die vrouwen niet gelijk aan geluk.
En dat zijn dus relaties die ik zo snel mogelijk zou verlaten, dat past helemaal niet bij me.
Wat eten we vanavond?
maandag 13 maart 2023 om 10:49
Eens.Jufjoke schreef: ↑13-03-2023 10:28Sowieso heb ik iets tegen de term vechten in deze context. Dat is zo abstract voor mij. Wat doe je dan?
Plus, het heeft een negatieve connotatie die niet te rijmen is, voor mij althans, met hoe een relatie hoort te zijn.
Ik ben er misschien te nuchter voor. Ik kan ook niet tegen de term vechten als het om ziektes gaat. Vechten tegen je ziekte. Ik vind dat net zo goed melodramatisch, en daar hou ik niet van. Je krijgt een ziekte en dan hoop je dat je geneest, of dat het je lukt om er het beste van te maken.
Jaja.
maandag 13 maart 2023 om 10:51
Eems.Away schreef: ↑13-03-2023 10:34Hard werken, vechten. Er zijn nu eenmaal “relaties” of mensen die zich met elkaar verbinden in ellende, problemen, verdriet en pijn.
Die leven met de gedachte “hoe moeilijker de relatie, hoe meer liefde.”
Een bijzonder ongezonde verbinding als je het mij vraagt.
Iedereen heeft uiteindelijk in het leven zaken meegemaakt die je kunnen(!) vormen. Het is alleen de kunst om vervelende ervaringen niet de leidraad in nieuwe relaties te laten zijn.
Dat kost voornamelijk investeren in zorg voor je eigen welzijn op geestelijke en fysiek vlak.
Ik zou nooit een relatie willen waarin vechten en werken de boventoon voert.
Dat staat voor mij los van 'moeite doen'. Want zelfs in een hele fijne relatie lijkt het mij slim om moeite voor elkaar te blijven doen. Dus oprecht interesse tonen, proberen te begrijpen van de ander wil/voelt/bedoelt enz. Want je bent twee verschillende personen, dus er zullen altijd zaken zijn waarin je verschilt. Maar meer is het meer een soort van 'verbinding' blijven zoeken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 13 maart 2023 om 10:56
"Ja maar het is de schuld van mijn ouders en mijn vorige relatie...."Lagertha schreef: ↑12-03-2023 23:14Er spelen meerdere dingen die best wat energie kosten. Het zijn dingen waar we over hebben gepraat en ik weet waar ze vandaan komen. Hij heeft in zijn jeugd en in een vorige relatie dingen meegemaakt die maken dat hij deze dingen doet. Maar ik merk dat het me wel energie kost en ik soms op mijn tenen loop. Vandaar dat ik me soms afvraag of het nog goed voor me is.
In mijn optiek spreekt hier iemand die liever naar een ander wijst dan verantwoordelijkheid te nemen voor het eigen gedrag. Geheel tegen mijn gewoonte in heb ik je even geloept voor wat context. Je staat net op eigen benen en deze relatie is nog pril. Als het nu al zo hard werken is, berg je dan maar als er echt zware tijden aanbreken en jij zijn steun een keer nodig hebt.
No one ever made a difference by being like everyone else.
maandag 13 maart 2023 om 11:04
dianaf schreef: ↑13-03-2023 10:51Eems.
Dat staat voor mij los van 'moeite doen'. Want zelfs in een hele fijne relatie lijkt het mij slim om moeite voor elkaar te blijven doen. Dus oprecht interesse tonen, proberen te begrijpen van de ander wil/voelt/bedoelt enz. Want je bent twee verschillende personen, dus er zullen altijd zaken zijn waarin je verschilt. Maar meer is het meer een soort van 'verbinding' blijven zoeken.
Precies. Moeite doen is mi ook durven te kijken naar je eigen aandeel, of hoe je kunt bijdragen aan de ontwikkeling of het welzijn van de ander binnen de relatie.
Moeite doen kost (in een gelijkwaardige en fijne relatie) geen moeite. Zelfreflectie ook niet. Luisteren en begrijpen ook niet, ook al staan sommige gevoelens en acties tegenover jouw eigen overtuiging.
maandag 13 maart 2023 om 11:55
Als je relatie in de fundering klopt, dan kan je ervoor vechten. Als je weet dat het leven leuker is met diegene.
Maar; je moet altijd in eerste instantie gelukkig zijn met jezelf. Zolang je aan jezelf twijfelt, moet je je vooral afvragen of je in je eentje niet gelukkiger bent.
Als je je afvraagt of het het waard is, is de vraag stellen 'm eigenlijk ook beantwoorden.
Maar; je moet altijd in eerste instantie gelukkig zijn met jezelf. Zolang je aan jezelf twijfelt, moet je je vooral afvragen of je in je eentje niet gelukkiger bent.
Als je je afvraagt of het het waard is, is de vraag stellen 'm eigenlijk ook beantwoorden.
maandag 13 maart 2023 om 11:57
En wat voor de een een futiliteit is, kan voor een ander geschade vertrouwen zijn. Of veiligheid binnen een relatie die aangetast is, kan de ander dat wel afdoen als futiliteit maar dan zit je precies met de verkeerde in een relatie.
Jaja.
maandag 13 maart 2023 om 12:05
Dan zit je inderdaad met de verkeerde in een relatie. Want ik ga er wel even vanuit dat in een goede relatie de kernwaarden gelijk zijn. Dan zou het heel vreemd zijn als hetzelfde voorval door de ene partner een futiliteit wordt genoemd, en door de andere partij een vertrouwensbreuk. Ik kan me er in ieder geval geen voorbeeld bij voorstellen.LuciFee2023 schreef: ↑13-03-2023 11:57En wat voor de een een futiliteit is, kan voor een ander geschade vertrouwen zijn. Of veiligheid binnen een relatie die aangetast is, kan de ander dat wel afdoen als futiliteit maar dan zit je precies met de verkeerde in een relatie.
maandag 13 maart 2023 om 12:06
Precies, zo denk ik er ook over.intothewild schreef: ↑13-03-2023 10:56"Ja maar het is de schuld van mijn ouders en mijn vorige relatie...."
Geheel tegen mijn gewoonte in heb ik je even geloept voor wat context. Je staat net op eigen benen en deze relatie is nog pril. Als het nu al zo hard werken is, berg je dan maar als er echt zware tijden aanbreken en jij zijn steun een keer nodig hebt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
