Waslijst aan zorgen

Onze relatie is heel complex. Laat ik beginnen bij het begin. Ik woonde 1,5jaar in bij mijn vriend en schoonmoeder. Nu zijn we verhuisd, we hebben met ons drieën een huis gekocht (mijn vriend en ik zijn eigenaar, mijn schoonma is vruchtgebruiker). Met andere woorden: zelfde situatie, gewoon een ander adres. In ons nieuwe huis is er geen aparte woonunit. Mijn schoonmoeder zit dus bij ons aan tafel, mee in de tuin, bij ons in de living... daarbij komt nog eens dat mijn vriend en ik een dochtertje hebben van bijna 7 maandjes.
Van het minste dat ons meisje niest of hoest of een snotneusje heeft, is mijn schoonma er al met een zakdoekje. Ik ben dan haar groentenpapje aan het geven, dus is ze vaak zodanig vuil dat ik liefst nog even wacht met haar proper te maken. Begint ons meisje te brabbelen, zit ze er meteen op.. Begint ze te huilen, wil ze haar direct troosten.. Vaak krijg ik gewoon de kans niet om voor mijn eigen dochter te zorgen!
Al van het begin af aan was ze zo. Ik sprak met veel mensen in haar omgeving en van de eerste tot de laatste zeggen ze het allemaal: mijn schoonma is een ziekelijk, bemoeizuchtig mens.. niemand moet eigenlijk veel van haar hebben..
Nu, over het huis.. mijn vriend en ik hebben het vaak over welke veranderingen we nog willen laten uitvoeren. We zijn van mening: alles op z'n tijd, op het gemak! We woonden hier maar kort, mijn schoonma had al 2 mannen uitgenodigd voor een offerte om de tuin onder handen te laten nemen. Vervolgens heeft ze contact opgenomen met iemand om zonnepanelen te laten plaatsen (ik wist van niets!) .. deze zomer komt die man ze plaatsen.. ook komt er nog iemand het dak kuisen.. ze zegt wel dat zij het betaalt, maar ik heb als eigenaar toch het recht om te weten wat er gaat gebeuren in mijn huis?? Nu heeft ze achter mijn rug (alweer) geregeld dat er iemand rolluiken op de nieuwe dakramen komt plaatsen! Gisteren vroeg ze me of ik dat zou doen. Ik zei: "Ja, ik wil wel rolluiken en een muggenraam, maar ik wil dat eerst met mijn vriend bespreken!"
Vandaag stuurt ze een bericht in ons whatsappgroepje dat er morgen iemand komt voor een offerte van die dakramen. Ja, hallo???????? Ik weet dus ALWEER van niets he! En dan denk ik aan alle bemoeienissen die vooraf zijn gegaan. Ik word er gewoon tuureluur van!
Tegen mijn vriend kan ik niet klagen over mijn schoonma, hij ervaart ook wel dat zij haar te veel moeit, maar hij durft haar niet tegenspreken op dat vlak.
O ja! Ik heb, als toppunt van dit alles, net ontdekt dat mijn vriend een affaire had met een collega van hem.. Nu, dat is uitgeklaard en gestopt. We zijn volop bezig met onze relatie terug op te bouwen!
Zoals je voelt, loop ik dagelijks tegen heel wat problemen aan. Ik ga regelmatig naar een psycholoog, maar ik voel dat ik het echt niet meer aankan. Ik wil zo graag zonder mijn schoonmoeder leven, maar durf het aan niemand zeggen.

P.S: het ergste van alles is.. hij is vreemdgegaan en zei me dat hij het zo spannend en leuk vond.. ik vind het erg van mezelf, maar ik wil ook best wel eens weten wat dat is.. ik ga het nooit doen he, maar ik ben echt wel jaloers dat hij 4 maanden lang plezier heeft gehad terwijl ik nog afzag van mijn bevalling en van niemand liefde kreeg..

Wat moet ik doen?

Klopt.. ik laat me altijd te veel doen.. hij heeft me altijd gezegd: het is met mijn ma of helemaal niet! We konden samen niets kopen ook omdat noch hij, noch ik geld meekreeg van thuis. Zijn ma heeft wat geld, maar wou het niet zomaar geven. Dus ik ben ermee ingestemd dat zijn ma meeging, maar had er wel mijn voorwaarden voor: ze moest haar eigen ruimtes hebben.
Nu zijn ze aan het verbouwen en hebben we zicht op onze eigen badkamer en slaapkamer. Eindelijk! Alleen is zij volgens mij niet van plan om haar aparte bouw te zetten..
Weggaan van hem is allesbehalve simpel. Alleen al met ons dochtertje. Ik heb geen geld, dus kan moeilijk iets kopen. Huren wil ik niet, heb in het verleden gehuurd en was er een pak geld mee kwijt!
Nu, ik weet van mezelf dat ik ook niet de gemakkelijkste ben. Zo heb ik ooit hier eens alle deuren van onze privéruimtes op slot gedaan omdat de werkmannen hier waren te verbouwen en er niemand anders in huis was. Mijn schoonma heeft toen gelijk een whatsappje gestuurd om mij te veroordelen met wat ik heb gedaan. Toen is mijn vriend ook razend op mij geweest.

Ik heb het gevoel dat ik met hem wel kan leven, maar niet met mijn schoonma. Hij is boos om dingen die ik naar zijn moeder doe. Dus die affaire is ook begonnen op het hoogtepunt van toen ik zijn ma ben beginnen haten. Ik keur het niet goed, begrijp me niet verkeerd! Maar ik snap zijn hunkering naar een goed gevoel wel..

Nu, overal hoor ik wel dat ik veel te braaf ben en dat ik al lang had moeten vertrekken .. dat is helaas geen optie.. ik heb haar net gebeld en gezegd dat ik me kut voel dat ze me voorbijloopt en dingen over ONZE bovenverdieping regelt zonder dat ik iets weet.. haalde niets uit, ze verdedigt zichzelf alleen maar... dus blijf ik met het probleem zitten dat ik te braaf ben, met een ziekelijk bemoeizuchtig mens samenwoon en ondertussen de relatie met mijn vriend optimalieer...

Ik weet ook gewoon, als ik hier wegga, zal mijn vriend een week-weekregeling eisen. Ik kan mijn dochter geen week laten bij hem en zijn ma.. wetende dat zij mijn moederrol gewoon zal willen overnemen..

Tulpje22 schreef: ↑

23-05-2023 11:36

1 ding is me niet duidelijk: waarom hebben jullie SAMEN dat huis gekocht? En waarom ging je daarin mee? Je wist toch al hoe ze was voor jullie dat huis kochten?

Is ze hulpbehoevend? Dat ze niet zelfstandig kan wonen? Heel nobel natuurlijk om in zo'n situatie je schoonmoeder in huis te nemen. Maar anders, waarom??

Ze heeft continu iemand nodig. Een email versturen, lukt haar niet. Koken, lukt haar niet. Boodschappen doen, lukt haar niet. Zorgen voor de honden, lukt haar niet. De TV opzetten, lukt haar niet..
Wij wisten ook, moesten we apart wonen, zouden we om de haverklap naar haar moeten gaan.....