Relaties
alle pijlers
Wat is wijsheid betreft kind/relatie?
donderdag 21 juni 2007 om 11:40
Waar zal ik beginnen...heb 3 jaar een lat-relatie met een heerlijke vent met 3 kinderen,zelf heb ik er ook 3.In de toekomst hebben we plannen om samen te gaan wonen.Ik ben 4 jaar gescheiden en heb goed contact met mijn ex-man.Het gaat om mijn middelste vent....sinds 2 jaar is zijn gedrag verslechterd,van buro jeugdzorg naar de spatie....problemen op school wat komt van zijn gedrag naar klasgenoten en meester.Kan zijn gedrag niet goed uitleggen;grote drama's maken van kleine dingen,agressie,met deuren slaan enz..
Hij heeft duidelijk een "man"nodig die aanwezig is,mijn ex is veel voor zijn werk weg dus ze zijn niet standaard dagen bij hem terwijl hij juist vastigheid nodig heeft.Dat is heel duidelijk.
Voor mezelf; ik vind het steeds moeilijker om dit alles alleen te dragen,ben vaak moe,het zou fijn zijn om iemand om me heen te hebben waarmee ik het dragen kan.
Ik zit veel te denken....zou mijn ventje het goed doen als ik zou gaan samenwonen met mijn vriend? Aan de andere kant zullen we dan in zijn huis moeten gaan wonen wat niet echt een huis is waarvan ik zeg..MIJ..ik zou het compleet willen strippen en het ons samen maken.Ander punt;kan ik het mijn vriend aandoen om de zorg te delen...ik heb het er nog niet met hem overgehad...
Ben ook bang niet gelukkig te worden in dat huis...maar misschien dat mijn ventje wel juist een mannelijke leiding nodig heeft...
Wat is wijsheid?
Alvast bedankt voor het lezen en adviezen.
groet,Rose
Hij heeft duidelijk een "man"nodig die aanwezig is,mijn ex is veel voor zijn werk weg dus ze zijn niet standaard dagen bij hem terwijl hij juist vastigheid nodig heeft.Dat is heel duidelijk.
Voor mezelf; ik vind het steeds moeilijker om dit alles alleen te dragen,ben vaak moe,het zou fijn zijn om iemand om me heen te hebben waarmee ik het dragen kan.
Ik zit veel te denken....zou mijn ventje het goed doen als ik zou gaan samenwonen met mijn vriend? Aan de andere kant zullen we dan in zijn huis moeten gaan wonen wat niet echt een huis is waarvan ik zeg..MIJ..ik zou het compleet willen strippen en het ons samen maken.Ander punt;kan ik het mijn vriend aandoen om de zorg te delen...ik heb het er nog niet met hem overgehad...
Ben ook bang niet gelukkig te worden in dat huis...maar misschien dat mijn ventje wel juist een mannelijke leiding nodig heeft...
Wat is wijsheid?
Alvast bedankt voor het lezen en adviezen.
groet,Rose
donderdag 21 juni 2007 om 11:52
het gevaar van een vader rol toe-be-delen aan een nieuwe partner gegarandeerd het commentaar op gaat leveren
"jij bent mijn vader niet !! jij hebt niks over mij te vertellen!!"
ook lijkt het me handig voor de goede orde, als je de leeftijden van je kids erbij vermeld... kinderen van onder de 9 maken heel andere situaties dan vb tieners...
"jij bent mijn vader niet !! jij hebt niks over mij te vertellen!!"
ook lijkt het me handig voor de goede orde, als je de leeftijden van je kids erbij vermeld... kinderen van onder de 9 maken heel andere situaties dan vb tieners...
donderdag 21 juni 2007 om 12:22
Ter verduidelijking,ik wil hem geen vaderrol toebedelen want een vader hebben ze namelijk al.Meer een man figuur/vriend die elke dag aanwezig is en misschien voor hem duidelijkheid/regelmaat schept. Tuurlijk heb je het gevaar van "jij bent mijn vader niet"...ik zal veel en duidelijk met mijn ventje praten over hoe het in zijn werk gaat betreft dat mijn vriend dan ook gaat meebeslissen in zijn opvoeding.Nu doet hij dat niet omdat hij een paar dagen per week bij mij is.
Mijn kinderen zijn 15,11 en 6 jaar oud,mijn oudste is een zeer makkelijk kind en mijn middelste(waar het hier om gaat)is wat betreft samenwonen ook zeer makkelijk evenals mijn jongste.Heb het er wel eens met hun over gehad zo tussen mond en lippen door...
Ik zal er natuurlijk met mijn vriend over moeten praten maar eerst moet ik er zelf uit zijn voor mezelf.Dan wordt het voor mij ook makkelijker te accepteren mocht mijn vriend het totaal niet zien zitten.
Mijn kinderen zijn 15,11 en 6 jaar oud,mijn oudste is een zeer makkelijk kind en mijn middelste(waar het hier om gaat)is wat betreft samenwonen ook zeer makkelijk evenals mijn jongste.Heb het er wel eens met hun over gehad zo tussen mond en lippen door...
Ik zal er natuurlijk met mijn vriend over moeten praten maar eerst moet ik er zelf uit zijn voor mezelf.Dan wordt het voor mij ook makkelijker te accepteren mocht mijn vriend het totaal niet zien zitten.
donderdag 21 juni 2007 om 12:56
Ik zou het er eerst een s over hebben met je vriend VOORDAt je e.e.a aan je kinderen voorlegt. Als je het er nu over gat hebben dat je vriend een "vaderrol" krijgt kan het voor de jongste twee heel verwarrend zijn wanneer het tocn niet doorgaat. Bovendien vind ik ook dat je nogal wat van je vriend verwacht. Misschien is het de manier van opschrijven, maar het klinkt alsodf je wilt samenwonen alleen omdat je kind een man nodig heeft, en niet omdat je graag metje vriend wil samenwonen. Als vriend zou ik er niet zo'n trek in hebben om mijn vriendins onhandelbare kind onder de duim te moeten houden.
Daarnaast heeft vriend zelf ook drie kinders. Die zijn vast ook af en toe bij hun vader. Dus zit je om het weekend met 6 kinderen... Hoe gaat dat dan? Kennen jouw kinderen zijn kinderen al? kunnen ze met elkaar overweg? Als je vriend het nog nooit met je over samenwonen heet gehad, dan vind ik het in ieder geval heel voorbarig om het al met je kinderen te bespreken.
Daarnaast heeft vriend zelf ook drie kinders. Die zijn vast ook af en toe bij hun vader. Dus zit je om het weekend met 6 kinderen... Hoe gaat dat dan? Kennen jouw kinderen zijn kinderen al? kunnen ze met elkaar overweg? Als je vriend het nog nooit met je over samenwonen heet gehad, dan vind ik het in ieder geval heel voorbarig om het al met je kinderen te bespreken.
donderdag 21 juni 2007 om 13:36
Ik zou er zeker niet vanuit gaan dat je problemen met het aangaan van een samengesteld gezin minder gaan worden. Nog afgezien van de praktische issues die je hier schetst. (lees voor de gein eens het topic
samnewonen, ja leuk dacht ik
)
Je krijgt te maken met twee gezinnen, 6(?) losse karakters, verschillende normen, waarden, regels, inleveren van privacy, verdelen van aandacht, ruimte, TV rechten en een algehele drastische verandering in het leven en de zekerheden van je kinderen. Dat is nogal wat...... Dat vreet tijd en energie.
Doe het alleen als je errug zeker bent van je relatie, jij en je vriend er 100% achter staan en alle gezinsleden bereid zijn er in te investeren.
samnewonen, ja leuk dacht ik
)
Je krijgt te maken met twee gezinnen, 6(?) losse karakters, verschillende normen, waarden, regels, inleveren van privacy, verdelen van aandacht, ruimte, TV rechten en een algehele drastische verandering in het leven en de zekerheden van je kinderen. Dat is nogal wat...... Dat vreet tijd en energie.
Doe het alleen als je errug zeker bent van je relatie, jij en je vriend er 100% achter staan en alle gezinsleden bereid zijn er in te investeren.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
donderdag 21 juni 2007 om 17:14
@Krengetje....zo liggen de zaken niet zoals jij ze neerzet.We hebben kinderen van beide kanten gepolst hoe ze over samenwonen dachten,dat is zo'n dikke 1,5 jr geleden.Gewoon om te kijken wat de reacties waren,waren van beide kanten gelukkig aardig positief.Bedoel de planning is er om te gaan samenwonen...misschien over 2/3 jaar...het zou alleen een versnelling zijn vd zaken zoals ik ze in mijn begin verhaaltje beschrijf.Tuurlijk kennen de kinderen elkaar..we zijn al 3 jaar samen.
Ik weet dat een samengesteld gezin niet de simpelste vorm is van een gezin vormen,tuurlijk ben je met velen waar allemaal rekening mee moet worden gehouden en daar ben ik me zeer van bewust.Besef ook heel goed dat je relatie ten koste kan gaan door issues van kinderen van beide kanten.We denken hieral lang over,hebben twijfels maar aan de andere kant weten we zeker dat we samen door willen.En samen is in het meervoud.Het zou alleen een stuk eerder gebeuren dan dat de zogenaamde planning zou zijn.
Het knaagt ook aan me...kan ik het mijn vriend "aandoen",maar dat is iets wat hij natuurlijk zelf moet besluiten.Het is natuurlijk makkelijker om te wachten met samenwonen totdat de kinderen uit huis zijn...maar dat duurt ons te lang......
Moeilijk,moeilijk...
Ik weet dat een samengesteld gezin niet de simpelste vorm is van een gezin vormen,tuurlijk ben je met velen waar allemaal rekening mee moet worden gehouden en daar ben ik me zeer van bewust.Besef ook heel goed dat je relatie ten koste kan gaan door issues van kinderen van beide kanten.We denken hieral lang over,hebben twijfels maar aan de andere kant weten we zeker dat we samen door willen.En samen is in het meervoud.Het zou alleen een stuk eerder gebeuren dan dat de zogenaamde planning zou zijn.
Het knaagt ook aan me...kan ik het mijn vriend "aandoen",maar dat is iets wat hij natuurlijk zelf moet besluiten.Het is natuurlijk makkelijker om te wachten met samenwonen totdat de kinderen uit huis zijn...maar dat duurt ons te lang......
Moeilijk,moeilijk...
donderdag 21 juni 2007 om 17:17
Ik zou er zeker niet vanuit gaan dat je problemen met het aangaan van een samengesteld gezin minder gaan worden. Nog afgezien van de praktische issues die je hier schetst. (lees voor de gein eens het topic
samnewonen, ja leuk dacht ik
Had dit topic al gelezen ja...maar als jezelf geen kinderen hebt ligt de situatie toch anders.
samnewonen, ja leuk dacht ik
Had dit topic al gelezen ja...maar als jezelf geen kinderen hebt ligt de situatie toch anders.
donderdag 21 juni 2007 om 19:39
Ik zou het inderdaad eerst voorleggen aan je vriend, en vragen hoe hij erover denkt. Het zal voor hem ook moeilijk zijn, dat hij er een zeer moeilijk kind bij krijgt, waar hij min of meer de baas over wordt.
En de vraag is: hoe reageert je zoon erop? Ik weet niet hoe oud hij is ??? Lijkt me dat jongere kinderen en makkelijker accepteren dan oudere.
En de vraag is: hoe reageert je zoon erop? Ik weet niet hoe oud hij is ??? Lijkt me dat jongere kinderen en makkelijker accepteren dan oudere.
donderdag 21 juni 2007 om 20:10
Hij wordt 11 jaar en alle 3 kunnen ze zeer goed met mijn vriend opschieten,hij is in voor de gekste dingetjes en er wordt hier weer echt uitbundig gelachen.Ik denk dat hij hier best goed op gaat reageren maar niet wetend wat voor hem de consequenties kunnen zijn.Strakkere regels...ik heb natuurlijk ook regels alleen misschien te soepel omdat ik geen zin heb om elke dag strijd met hem te hebben.Mijn vriend zou voor mij een hele erge steun zijn in dat soort dingen.Maar inderdaad moet ik het hem dat gewoon vragen.....anderzijds wil ik hem er niet mee opzadelen..dubbele gevoelens en veel twijfel ;0(
vrijdag 22 juni 2007 om 18:15
Het blijft natuurlijk altijd een gok en het is harder werken dan in een "gewone"relatie dat weet ik ook.Het kan goed gaat maar ook fout,voor beide partijen nieuwe en misschien wel meer regels.Tja...de keus is dan simpel..of je blijft latten totdat de kinderen uit huis zijn(zijn jongste is 4) of je neemt de gok....
zondag 24 juni 2007 om 00:06
Beautiful Rose, ik denk dat jij eerst moet proberen zelf je kind weer in pas te krijgen. Het is jou kind en jij bent zijn moeder. een ander zal niet kunnen doen wat jij doet. En daarnaast is de reden die je aangeeft geen goede reden om te gaan samenwonen. Samenwonen doe je omdat jij en je partner er aan toe zijn. Je geeft aan dat jullie dit over 2 of 3 jaar willen. Doe het dan niet eerder om redenen zoals jij aangeeft. Daar gaat je relatie onder lijden.
Heb je al eens opvoedondersteuning overwogen? Ga eens praten bij school, ga op intake bij Bureau Jeugdzorg. Dat zijn eerder de wegen die je zou moeten nemen dan die je nu overweegt. Je kind moet naar jou luisteren, jij bent zijn moeder.
Heb je al eens opvoedondersteuning overwogen? Ga eens praten bij school, ga op intake bij Bureau Jeugdzorg. Dat zijn eerder de wegen die je zou moeten nemen dan die je nu overweegt. Je kind moet naar jou luisteren, jij bent zijn moeder.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 24 juni 2007 om 08:24
zondag 24 juni 2007 om 09:35
Je bent te soepel dat zeg je zelf!!
Juist door meer aandacht en het stellen van regels geef je grenzen, die grenzen hebben ze nodig,
ik las pas dat dat in de puberteit ook weer een grote rol gaat spelen, grenzen,
Als een kind geen grenzen kent, voelt hij zich niet veilig, en daardoor alleen, en wordt agressief!
Als ze puberen gaan ze schoppen, maar owww wat hebben ze die grenzen waar ze tegen aanschoppen hard nodig, hoe harder ze zich verzetten, betekent dat jij het goed doet
Geef grenzen, daardoor geef je ze zelfvetrouwen, anders gaat het mis,
en praat veel als jij die grenzen overheen gaat, strakjes met bijvoorbeeld de discussie over hoe laat thuis en zo,.
Succes.
Ga je samenwonen, kan ik je nu al zeggen dat je relatie op het spel komt te staan......
sterkte
Juist door meer aandacht en het stellen van regels geef je grenzen, die grenzen hebben ze nodig,
ik las pas dat dat in de puberteit ook weer een grote rol gaat spelen, grenzen,
Als een kind geen grenzen kent, voelt hij zich niet veilig, en daardoor alleen, en wordt agressief!
Als ze puberen gaan ze schoppen, maar owww wat hebben ze die grenzen waar ze tegen aanschoppen hard nodig, hoe harder ze zich verzetten, betekent dat jij het goed doet
Geef grenzen, daardoor geef je ze zelfvetrouwen, anders gaat het mis,
en praat veel als jij die grenzen overheen gaat, strakjes met bijvoorbeeld de discussie over hoe laat thuis en zo,.
Succes.
Ga je samenwonen, kan ik je nu al zeggen dat je relatie op het spel komt te staan......
sterkte
zondag 24 juni 2007 om 09:50
Hoi,
Ik herken wel wat in je verhaal. Ik heb veel problemen met kind gehad, en werd er moedeloos van.Ik kon het kind totaal niet bereiken, leek wel of ik niet tot hem doordrong.En het vreet energie zon situatie. Tot hij getest werd op ADD. (dus zonder de H) Toen bleek dat hij dat had, kreeg hij medicijnen en ging het gauw een stuk beter. ADD is een soort concentratiestoornis. Het kind krijgt dan teveel prikkels, wat ie niet kan coordineren en wat zich dan uit in irritant gedrag. Geen idee of je er wat aan hebt, maar kijk s op internet, of je je kind daarin herkent.
Ik herken wel wat in je verhaal. Ik heb veel problemen met kind gehad, en werd er moedeloos van.Ik kon het kind totaal niet bereiken, leek wel of ik niet tot hem doordrong.En het vreet energie zon situatie. Tot hij getest werd op ADD. (dus zonder de H) Toen bleek dat hij dat had, kreeg hij medicijnen en ging het gauw een stuk beter. ADD is een soort concentratiestoornis. Het kind krijgt dan teveel prikkels, wat ie niet kan coordineren en wat zich dan uit in irritant gedrag. Geen idee of je er wat aan hebt, maar kijk s op internet, of je je kind daarin herkent.
dinsdag 26 juni 2007 om 19:02
@ Shae-bedankt voor de tip,ben gelijk gaan zoeken op het internet en een forum tegengekomen.Zoveeeel herkenbare dingen,niet te geloven.Ben al ruim een jaar bezig met Jeugdzorg en andere instanties dat ik daar maar eens aan ga kaarten of ze hem daar op willen testen.Maar de kenmerken die bij kinderen van toepassing zijn....ze passen allemaal bij hem.zo is hij ook oppervlakkig getest voor ADHD...denk dat ze hem voor beiden maar eens goed moeten testen.
Bedankt!
Bedankt!
donderdag 28 juni 2007 om 21:42
Hoi,
Ik ben blij dat je wat aan mijn reactie hebt. Ik weet nog heel goed hoe blij ik destijds was, dat er dit uitkwam. Er kon een "stickertje"op geplakt worden , op het gedrag, het lag dus niet allemaal aan mij..... want dat ging ik me op een gegeven moment verbeelden, dat ik het als ouder wel erg fout zou doen.... En wat nog veel voornamer was, dat er toen eindelijk wat aan gedaan werd, waardoor het voor het kind en voor mij weer een stuk aangenamer werd. Heel veel succes met alles!!! Groetjes!
Ik ben blij dat je wat aan mijn reactie hebt. Ik weet nog heel goed hoe blij ik destijds was, dat er dit uitkwam. Er kon een "stickertje"op geplakt worden , op het gedrag, het lag dus niet allemaal aan mij..... want dat ging ik me op een gegeven moment verbeelden, dat ik het als ouder wel erg fout zou doen.... En wat nog veel voornamer was, dat er toen eindelijk wat aan gedaan werd, waardoor het voor het kind en voor mij weer een stuk aangenamer werd. Heel veel succes met alles!!! Groetjes!
