Relaties
alle pijlers
Wat moet ik doen???
zaterdag 1 september 2007 om 17:23
Hoi hoi,
Waar moet ik beginnen? Ik weet het gewoon niet meer, voel mij 'numb' en 'op'. Ben het zat en tegelijkertijd doe ik hier zelf niets aan.
Ik woon sinds 1.5 jaar samen waarvan het eerste half jaar leuk was, maar het laatste jaar, op relationeel gebied, niet. Ik woon samen met een jongen met een gebruiksaanwijzing. Zeg zelf altijd; "daar heb ik voor gekozen" en "iedereen heeft er één, ik ook". Nu hebben we een rare periode achter de rug waarbij de aandacht niet altijd naar elkaar is gegaan, en nog steeds niet gaat. Het gevoel als broer en zus naast elkaar leven is daadwerkelijk aanwezig. Hij is op zijn manier lief en attent voor mij, en we knuffelen ook zeker nog wel, maar toch twijfel ik of ik zo verder wil. Nee, ik weet zeker dat ik zo niet verder wil...
Waarom? Omdat we al sinds een jaar amper sex hebben ( ik denk op één hand te tellen), omdat we eigenlijk nooit bij elkaar in één bed slapen (hij krijgt het anders letterlijk te benauwd van mij en hij heeft zijn prive-ruimte nodig vanwege zijn stress) en omdat ik er net ben achter gekomen dat hij met iemand van vroeger, sexueel getinte skype-berichten en e-mails verstuurd. Lekker in het Spaans, want dat versta ik niet en kan ik het toch niet lezen. Ik kwam er achter omdat ik in zijn mail zat te neuzen (ook niet oke van mij) waarin hij dit verteld aan een vriend. Ik weet zeker dat dit zo'n 6 maanden gaande is, omdat hij mij wel heeft verteld over dit 'hernieuwde contact' en omdat je dat voelt? Maar nooit zeker weet?
Ik zit hier nu dus een beetje verdooft achter de pc. Tranen die je zou verwachten zijn er niet. Wel schrok ik mij wild, stond te trillen op mijn benen en begon enorm te zweten... maar nu voel ik mij 'numb'...Ik weet het allemaal even niet meer.
Hij is nu niet thuis, wil het zo graag bespreken, maar... praten is nooit onze sterkste kant geweest. Niet met elkaar in ieder geval. Als ik dingen bij hem ter sprake breng waar ik mee zit, kan hij mij zo ineens het gevoel geven dat het aan mij ligt, of dat ik er niet zo zwaar aan moet tillen, of we krijgen knallende ruzie. Of, in het ergste geval, sluit hij zich op in zijn werkhok en praten we er gewoon niet over.
Oh, ik vind dit zo moeilijk. Weet dat er morgen een hele heftige en belangrijke werkdag voor hem aan zit te komen. En de aankomende 4 weken wordt dit alleen nog maar erger. Alleen... dit is altijd mijn excuus geweest. "Wacht maar tot dit over is, tot dat en dat voorbij is... dan ga ik het ter sprake brengen en zal alles beter gaan" En hoe? Hoe vertel je iemand dat je zijn mail hebt zitten lezen en hier achter bent gekomen en niet blij bent met deze situatie?
Ik weet niet waarom ik het nu hier op schrijf, ik denk dat ik mijn verhaal gewoon even annoniem kwijt wil... maar misschien heeft iemand hier ervaring mee? Tips over hoe ik dit het beste aan kan pakken.
Ik hoor het graag.
Liefs,
Koffiedoc
Waar moet ik beginnen? Ik weet het gewoon niet meer, voel mij 'numb' en 'op'. Ben het zat en tegelijkertijd doe ik hier zelf niets aan.
Ik woon sinds 1.5 jaar samen waarvan het eerste half jaar leuk was, maar het laatste jaar, op relationeel gebied, niet. Ik woon samen met een jongen met een gebruiksaanwijzing. Zeg zelf altijd; "daar heb ik voor gekozen" en "iedereen heeft er één, ik ook". Nu hebben we een rare periode achter de rug waarbij de aandacht niet altijd naar elkaar is gegaan, en nog steeds niet gaat. Het gevoel als broer en zus naast elkaar leven is daadwerkelijk aanwezig. Hij is op zijn manier lief en attent voor mij, en we knuffelen ook zeker nog wel, maar toch twijfel ik of ik zo verder wil. Nee, ik weet zeker dat ik zo niet verder wil...
Waarom? Omdat we al sinds een jaar amper sex hebben ( ik denk op één hand te tellen), omdat we eigenlijk nooit bij elkaar in één bed slapen (hij krijgt het anders letterlijk te benauwd van mij en hij heeft zijn prive-ruimte nodig vanwege zijn stress) en omdat ik er net ben achter gekomen dat hij met iemand van vroeger, sexueel getinte skype-berichten en e-mails verstuurd. Lekker in het Spaans, want dat versta ik niet en kan ik het toch niet lezen. Ik kwam er achter omdat ik in zijn mail zat te neuzen (ook niet oke van mij) waarin hij dit verteld aan een vriend. Ik weet zeker dat dit zo'n 6 maanden gaande is, omdat hij mij wel heeft verteld over dit 'hernieuwde contact' en omdat je dat voelt? Maar nooit zeker weet?
Ik zit hier nu dus een beetje verdooft achter de pc. Tranen die je zou verwachten zijn er niet. Wel schrok ik mij wild, stond te trillen op mijn benen en begon enorm te zweten... maar nu voel ik mij 'numb'...Ik weet het allemaal even niet meer.
Hij is nu niet thuis, wil het zo graag bespreken, maar... praten is nooit onze sterkste kant geweest. Niet met elkaar in ieder geval. Als ik dingen bij hem ter sprake breng waar ik mee zit, kan hij mij zo ineens het gevoel geven dat het aan mij ligt, of dat ik er niet zo zwaar aan moet tillen, of we krijgen knallende ruzie. Of, in het ergste geval, sluit hij zich op in zijn werkhok en praten we er gewoon niet over.
Oh, ik vind dit zo moeilijk. Weet dat er morgen een hele heftige en belangrijke werkdag voor hem aan zit te komen. En de aankomende 4 weken wordt dit alleen nog maar erger. Alleen... dit is altijd mijn excuus geweest. "Wacht maar tot dit over is, tot dat en dat voorbij is... dan ga ik het ter sprake brengen en zal alles beter gaan" En hoe? Hoe vertel je iemand dat je zijn mail hebt zitten lezen en hier achter bent gekomen en niet blij bent met deze situatie?
Ik weet niet waarom ik het nu hier op schrijf, ik denk dat ik mijn verhaal gewoon even annoniem kwijt wil... maar misschien heeft iemand hier ervaring mee? Tips over hoe ik dit het beste aan kan pakken.
Ik hoor het graag.
Liefs,
Koffiedoc
zaterdag 1 september 2007 om 17:38
Koffiedoc,
Ik zou maar gewoon vertellen dat je zijn mail hebt zitten lezen (waaaaaaaaaaarom doen zoveel vrouwen dat? Ik zou echt woest worden als mijn man dat zou doen!) en daarin zaken hebt aangetroffen waar je niet blij van wordt. Grote kans dat hij dan heel kwaad is over dat snuffelen in zijn mail en dat het van een echt goed gesprek over de andere zaken die er spelen niet meer komt, maar dat risico zou ik dan maar nemen als ik jou was.
Het niet samen slapen of met elkaar kunnen praten, en nauwelijks seks meer hebben, vind ik trouwens veel ernstiger dan een seksueel getint berichtje aan een oude kennis, maar misschien zijn dat ook wel zaken die met elkaar samenhangen. Hoe dan ook: tijd voor een goed gesprek, lijkt me.
Succes.
Ik zou maar gewoon vertellen dat je zijn mail hebt zitten lezen (waaaaaaaaaaarom doen zoveel vrouwen dat? Ik zou echt woest worden als mijn man dat zou doen!) en daarin zaken hebt aangetroffen waar je niet blij van wordt. Grote kans dat hij dan heel kwaad is over dat snuffelen in zijn mail en dat het van een echt goed gesprek over de andere zaken die er spelen niet meer komt, maar dat risico zou ik dan maar nemen als ik jou was.
Het niet samen slapen of met elkaar kunnen praten, en nauwelijks seks meer hebben, vind ik trouwens veel ernstiger dan een seksueel getint berichtje aan een oude kennis, maar misschien zijn dat ook wel zaken die met elkaar samenhangen. Hoe dan ook: tijd voor een goed gesprek, lijkt me.
Succes.
.
zaterdag 1 september 2007 om 17:39
Pfff dat klinkt als een heftige situatie koffiedoc. Ik denk toch dat er in deze situatie niets anders op zit dan alles op te biechten wat je weet en hem er mee te confronteren. Dan is het heel jammer dat hij zo'n belangrijke dag op z'n werk heeft maar hij heeft ook tijd om te mailen met die ander. Vervelend dat jullie niet goed met elkaar kunnen praten dat is toch wel het belangrijkste punt als je dit wil oplossen. Ik zou zorgen dat je er op een rustig moment over begint, dus als je samen op de bank tv zit te kijken ofzo (tv ff uitzetten he 
). Leg ook uit dat je je ongelukkig voelt door jullie slechte sexleven en het apart slapen. Vertel hem hoe jij het liever zou willen en probeer een compromis te vinden waar jullie je beiden gelukkig mee zijn. Over die mails: ik zou niet mild zijn, dat kan gewoon niet en dat mag je laten merken ook. Bepaal voor jezelf wat voor jou de grens is en stel die dan ook aan je relatie. Als hij hier niet mee kan leven en wegloopt en zich opsluit in zijn werkhok (!!???), is hij duidelijk zeer onvolwassen en ben je misschien beter af zonder hem. Heel veel succes in ieder geval en laat niet over je lopen!
). Leg ook uit dat je je ongelukkig voelt door jullie slechte sexleven en het apart slapen. Vertel hem hoe jij het liever zou willen en probeer een compromis te vinden waar jullie je beiden gelukkig mee zijn. Over die mails: ik zou niet mild zijn, dat kan gewoon niet en dat mag je laten merken ook. Bepaal voor jezelf wat voor jou de grens is en stel die dan ook aan je relatie. Als hij hier niet mee kan leven en wegloopt en zich opsluit in zijn werkhok (!!???), is hij duidelijk zeer onvolwassen en ben je misschien beter af zonder hem. Heel veel succes in ieder geval en laat niet over je lopen!
zaterdag 1 september 2007 om 17:39
Potverdorie, dit is niet mis. Wat ik zou doen?
Inderdaad: confronteer hem er mee. Dan heb je maar zijn mail gelezen. Hij had eerlijk moeten zijn tegen jou. Ik zou duidelijkheid vragen aan hem. Misschien is hij namelijk al wel verliefd aan het worden? Zo'n gesprek kan vergaande gevolgen hebben maar zeg nou zelf: wat heb je te verliezen? Je zal ongetwijfeld wel van hem houden maar dit zou ik niet pikken hoor Koffiedoc.!
Inderdaad: confronteer hem er mee. Dan heb je maar zijn mail gelezen. Hij had eerlijk moeten zijn tegen jou. Ik zou duidelijkheid vragen aan hem. Misschien is hij namelijk al wel verliefd aan het worden? Zo'n gesprek kan vergaande gevolgen hebben maar zeg nou zelf: wat heb je te verliezen? Je zal ongetwijfeld wel van hem houden maar dit zou ik niet pikken hoor Koffiedoc.!
zaterdag 1 september 2007 om 17:42
Ik denk dat de vrouwen die dat doen al een relatie hebben waar iets niet goed in zit. Andersom ook trouwens. Ik heb geen behoefte om in mijn vriend z'n mail te snuffelen maar op het moment dat ik reden heb om hem te wantrouwen kan ik niet garanderen dat ik het nooit zal doen. Overigens weten we elkaars ww en vraag ik hem regelmatig om mijn mail ook ff te checken. Door zijn mail te checken zoek je denk ik de bevestiging dat het idd zo is dat hij vreemdgaat of juist het zeker weten dat het niet zo is.
zaterdag 1 september 2007 om 17:59
Dank voor jullie snelle reacties!! Wel fijn om die zo snel door te krijgen 
Mariannanas@ het is niet zo dat ik dagelijks zijn mail lees, zeker niet ( heb ik zelf ook een hekel aan) maar moest toevallig iets voor hem opzoeken en kwam dat bericht tegen. Toen ik las: "geen woord met K hierover", ben ik verder gaan lezen...
Ambrosia9@ mijn angst is dat hij, of vanavond heel laat thuis komt, of gelijk weer gaat werken in zijn hok. Zijn hoofd is er dan ook niet helemaal bij.
Jullie hebben gelijk dat ik mijn grenzen moet stellen. Ik heb dat in het begin ook geprobeerd en gedaan. Maar iedere keer schuift die grens weer een klein beetje op, lijkt het wel. Ik heb het het erover, het gaat weer even wat beter, dan weer wat minder en ik benoem het weer etc etc. Het lijkt soms wel zo'n cirkeltje... Ik toon begrip, vraag begrip... krijg het en dan gaat het weer even goed, waarna vervolgens we weer helemaal opnieuw beginnen. Maar hij weet het ook altijd zo te brengen dat ik de situatie accepteer totdat... En ik voel mij dan ook altijd zo'n zeurkous. Iemand die alleen maar klaagt. En als er iets is waar ik een hekel aan heb!!
Het is ook zeker alles bij elkaar, zeker weten!! Dit incident voelt voor mij dan ook als een soort druppel ofzo... Maar dat heb ik ook vaker gedacht en gevoeld.
Mariannanas@ het is niet zo dat ik dagelijks zijn mail lees, zeker niet ( heb ik zelf ook een hekel aan) maar moest toevallig iets voor hem opzoeken en kwam dat bericht tegen. Toen ik las: "geen woord met K hierover", ben ik verder gaan lezen...
Ambrosia9@ mijn angst is dat hij, of vanavond heel laat thuis komt, of gelijk weer gaat werken in zijn hok. Zijn hoofd is er dan ook niet helemaal bij.
Jullie hebben gelijk dat ik mijn grenzen moet stellen. Ik heb dat in het begin ook geprobeerd en gedaan. Maar iedere keer schuift die grens weer een klein beetje op, lijkt het wel. Ik heb het het erover, het gaat weer even wat beter, dan weer wat minder en ik benoem het weer etc etc. Het lijkt soms wel zo'n cirkeltje... Ik toon begrip, vraag begrip... krijg het en dan gaat het weer even goed, waarna vervolgens we weer helemaal opnieuw beginnen. Maar hij weet het ook altijd zo te brengen dat ik de situatie accepteer totdat... En ik voel mij dan ook altijd zo'n zeurkous. Iemand die alleen maar klaagt. En als er iets is waar ik een hekel aan heb!!
Het is ook zeker alles bij elkaar, zeker weten!! Dit incident voelt voor mij dan ook als een soort druppel ofzo... Maar dat heb ik ook vaker gedacht en gevoeld.
zaterdag 1 september 2007 om 18:09
Hai Koffiedoc,
Behalve dat je in zijn mail gelezen hebt dat hij het internetwise niet zo nauw neemt met de erotische trouw, is er nog veel meer aan de hand in jouw relatie. Ik zou eens voor mezelf op een rijtje zetten wat je kunt bedenken waarom je nog wél bij hem zou blijven. Het ziet er niet erg leuk uit en hoewel ieder mens een gebruiksaanwijzing heeft, is het toch wel fijn als je die van je partner kunt lezen en er eenvoudig mee kunt werken.
Samen soepel door het leven gaan is namelijk heel goed mogelijk maar dan moet je wel bij elkaar passen. Soms ben je samen met iemand van wie je wel houdt op een bepaalde manier maar die toch niet dé persoon is om je leven mee te delen. Niet leuk maar het komt voor en ik heb het gevoel dat dat bij jou aan de hand is.
Na anderhalf jaar al in een broer/zus verhouding te zitten, niet bij elkaar te slapen en niet kunnen praten, ik vind het redenen zat om die conclusie te trekken. Heel rot voor jullie allebei want hij is vast een hele leuke vent maar misschien niet die waar je nog heel lang je leven mee wil delen?
Behalve dat je in zijn mail gelezen hebt dat hij het internetwise niet zo nauw neemt met de erotische trouw, is er nog veel meer aan de hand in jouw relatie. Ik zou eens voor mezelf op een rijtje zetten wat je kunt bedenken waarom je nog wél bij hem zou blijven. Het ziet er niet erg leuk uit en hoewel ieder mens een gebruiksaanwijzing heeft, is het toch wel fijn als je die van je partner kunt lezen en er eenvoudig mee kunt werken.
Samen soepel door het leven gaan is namelijk heel goed mogelijk maar dan moet je wel bij elkaar passen. Soms ben je samen met iemand van wie je wel houdt op een bepaalde manier maar die toch niet dé persoon is om je leven mee te delen. Niet leuk maar het komt voor en ik heb het gevoel dat dat bij jou aan de hand is.
Na anderhalf jaar al in een broer/zus verhouding te zitten, niet bij elkaar te slapen en niet kunnen praten, ik vind het redenen zat om die conclusie te trekken. Heel rot voor jullie allebei want hij is vast een hele leuke vent maar misschien niet die waar je nog heel lang je leven mee wil delen?
zaterdag 1 september 2007 om 18:25
Mijn ervaring is dat als één van de partner dingen verzwijgt of stiekum achter de rug van de andere partner gaat doen, er iets aan de hand is. Als je niets te verbergen hebt, dan is er ook geen reden om je partner geen openheid van zaken te geven. Jouw vriend heeft zo te zien heel veel te verbergen. Vaak voelen wij vrouwen dat wel aan, maar durven wij niet op onze intuïtie te vertrouwen.
En ja, het is niet netjes om iemand te controleren, maar wat doe je als je gevoel zegt dat er iets niet klopt. Hoe kom je erachter dat je partner iets voor je achter houdt en steeds maar blijft ontkennen dat het niet zo is?
En ja, het is niet netjes om iemand te controleren, maar wat doe je als je gevoel zegt dat er iets niet klopt. Hoe kom je erachter dat je partner iets voor je achter houdt en steeds maar blijft ontkennen dat het niet zo is?
zaterdag 1 september 2007 om 18:32
Hoi Eleonora,
Jij slaat hem echt de spijker op zijn kop wat betreft mijn angst (en de tranen vloeien nu wel). Dit is nu juist waar ik gewoon bang voor ben. Waarom? Omdat ik nog te veel van hem hou? Ik vind hem leuk, lief, spontaan, mooi... Maar of ik weet ook dat ik op deze manier niet een heel leven lang gelukkig ga zijn.
En op de één of andere manier heb ik nog de illusie dat het goed gaat komen als een bepaald (stress)project is afgerond (wat steeds wordt uitgesteld en al ruim een jaar duurt). Ik weet ook hoe het voor die tijd was... En tegelijkertijd denk ik, waarom zou het dan wel goed gaan?
Die twijfel van 'wat gooi je weg' speelt echt...
Jij slaat hem echt de spijker op zijn kop wat betreft mijn angst (en de tranen vloeien nu wel). Dit is nu juist waar ik gewoon bang voor ben. Waarom? Omdat ik nog te veel van hem hou? Ik vind hem leuk, lief, spontaan, mooi... Maar of ik weet ook dat ik op deze manier niet een heel leven lang gelukkig ga zijn.
En op de één of andere manier heb ik nog de illusie dat het goed gaat komen als een bepaald (stress)project is afgerond (wat steeds wordt uitgesteld en al ruim een jaar duurt). Ik weet ook hoe het voor die tijd was... En tegelijkertijd denk ik, waarom zou het dan wel goed gaan?
Die twijfel van 'wat gooi je weg' speelt echt...
zaterdag 1 september 2007 om 18:45
Als je een lijstje maakt van de voor en nadelen van deze relatie hoe ziet dat lijstje er dan uit?
Ik snap dat je bang bent maar aan de andere kant: je wil toch echt gelukkig zijn? Dit is neem ik aan niet een relatie waar je gelukkig van wordt. De enige manier om daarachter te komen is om die punten voor jezelf op een rijtje te zetten en toch proberen om met hem te praten. Ik hoop echt dat je hieruit komt en voor jezelf zorgt!
(oja, en luister maar naar Eleonora, die zegt het altijd precies goed!)
Ik snap dat je bang bent maar aan de andere kant: je wil toch echt gelukkig zijn? Dit is neem ik aan niet een relatie waar je gelukkig van wordt. De enige manier om daarachter te komen is om die punten voor jezelf op een rijtje te zetten en toch proberen om met hem te praten. Ik hoop echt dat je hieruit komt en voor jezelf zorgt!
(oja, en luister maar naar Eleonora, die zegt het altijd precies goed!)
zaterdag 1 september 2007 om 19:06
Dank jullie allemaal voor de reacties!!
Ik ga inderdaad een lijstje maken (eigenlijk een hekel aan, maar ik denk wel dat dit inzicht gaat geven). En ik ga er vanavond over praten, ik zal jullie op de hoogte houden :(
Iemand heeft ooit iets heel wijs tegen mijn gezegd namelijk; 'jij alleen kan jezelf gelukkig maken' Dit motto neem ik vanavond heel erg ter harte.
Liefs
Koffiedoc
Ik ga inderdaad een lijstje maken (eigenlijk een hekel aan, maar ik denk wel dat dit inzicht gaat geven). En ik ga er vanavond over praten, ik zal jullie op de hoogte houden :(
Iemand heeft ooit iets heel wijs tegen mijn gezegd namelijk; 'jij alleen kan jezelf gelukkig maken' Dit motto neem ik vanavond heel erg ter harte.
Liefs
Koffiedoc
zaterdag 1 september 2007 om 19:16
Aaaaahhh Koffiedoc, wat ellendig dat je zo verdrietig bent....Het is ook vreselijk als je zo twijfelt. Dat je je emoties laat loskomen is heel goed en je hebt alle reden om te huilen.
Ik zou je willen vragen om, als je wat bijgekomen bent, eens nuchter tegen je eigen situatie aan te kijken. Dat zal niet meevallen maar je hebt die nuchterheid nodig om te zien waar de plus en de minpunten in jouw relatie zitten. Je twijfelt over wat je weg gaat gooien. Probeer het niet als weggooien te zien. Jullie proberen het toch?
Je gooit niks weg hoor meid. Besluiten om bij iemand weg te gaan voordat je elkaar gaat haten is soms juist het enige goede wat je voor jezelf en elkaar kunt doen en dan is het geen kwestie van weggooien maar een beslissing nemen waarvan je uiteindelijk weer gelukkig wordt en dat gun je hem vast en zeker ook.
Volgens mij is het de bedoeling om het fijn te hebben binnen een relatie. Allebei. Natuurlijk is er bij iedereen weleens wat maar zo door de bank genomen is het 't leukst als je blij wordt van naar huis gaan of van de sleutel in het slot als de ander thuiskomt. Je hebt maar één leven hoor en dan in een relatie zitten waarbij je elkaar op den duur alleen nog maar verdraagt, dát is pas zonde van je tijd.
Geloof je echt dat het weer leuk wordt als het stressproject achter de rug is?Of hou je jezelf dat voor om hoop te hebben en te houden maar weet je diep van binnen dat de kans op het grote geluk bijzonder klein is?
Hou het maar eens flink tegen ons en jezelf aan meid, je hoeft nog niks te besluiten maar nadenken over je leven en je relatie lijkt me bijzonder nuttig.
*geeft Ambrosia een flinke knuffel*
Dag lieverd, wat een mooi compliment maar ik zit er ook gewoon weleens naast hoor. Poeh nou! Vooral in mijn eigen leven (gelukkig)......
Ik zou je willen vragen om, als je wat bijgekomen bent, eens nuchter tegen je eigen situatie aan te kijken. Dat zal niet meevallen maar je hebt die nuchterheid nodig om te zien waar de plus en de minpunten in jouw relatie zitten. Je twijfelt over wat je weg gaat gooien. Probeer het niet als weggooien te zien. Jullie proberen het toch?
Je gooit niks weg hoor meid. Besluiten om bij iemand weg te gaan voordat je elkaar gaat haten is soms juist het enige goede wat je voor jezelf en elkaar kunt doen en dan is het geen kwestie van weggooien maar een beslissing nemen waarvan je uiteindelijk weer gelukkig wordt en dat gun je hem vast en zeker ook.
Volgens mij is het de bedoeling om het fijn te hebben binnen een relatie. Allebei. Natuurlijk is er bij iedereen weleens wat maar zo door de bank genomen is het 't leukst als je blij wordt van naar huis gaan of van de sleutel in het slot als de ander thuiskomt. Je hebt maar één leven hoor en dan in een relatie zitten waarbij je elkaar op den duur alleen nog maar verdraagt, dát is pas zonde van je tijd.
Geloof je echt dat het weer leuk wordt als het stressproject achter de rug is?Of hou je jezelf dat voor om hoop te hebben en te houden maar weet je diep van binnen dat de kans op het grote geluk bijzonder klein is?
Hou het maar eens flink tegen ons en jezelf aan meid, je hoeft nog niks te besluiten maar nadenken over je leven en je relatie lijkt me bijzonder nuttig.
*geeft Ambrosia een flinke knuffel*
Dag lieverd, wat een mooi compliment maar ik zit er ook gewoon weleens naast hoor. Poeh nou! Vooral in mijn eigen leven (gelukkig)......
zaterdag 1 september 2007 om 21:19
terug voor jou. Ik meen het echt hoor, je geeft echt heel goed uitgeschreven adviezen en je bent vooral ook zoo ontzettend lief! Vind het fijn om je stukjes te lezen iig. Dus ook al zit je er wel eens naast, je stukjes voegen zeker iets toe aan dit forum.
zaterdag 1 september 2007 om 21:58
Allereerst het item, mail lezen van je partner, bij ons is dat altijd open en toegankelijk van ons allebei , dus zoiezo nooit een probleem.Zou mij daarom al niet zo druk maken meis.
Jij hebt wel een probleem.
En dat is dat jullie niet naar elkaar toegroeien, maar steeds meer uit elkaar groeien.
Dat het zich nog handhaaft omdat dat nou eenmaal vertrouwd en veilig is .
Ik zou voor jezelf toch maar eens een lijstje met een voor en tegen maken en te gaan balansen.
Is dit wat je wil de komende 25 tot 40 jaar???
Zo niet, dan schoon schip maken, uithuilen en opnieuw beginnen, hoe groot de wereld ook is.
Je leeft maar 1 keer en je weet nooit hoe lang, gun jezelf t allerbeste waarmee je het aller gelukkigst mee bent.
Tis een beetje kort door de bocht van mij, maar zo is het hoe ik het zie voor jou.
Tuurlijk zul je ergens nog gevoelens en een houden van bespeuren, maar ik vind jouw relatie niveau van een stel dat 55 jaar getrouwd is en dan nog zou ik me daar niet bij neerleggen.
Een man hoort voor jou te gaan en andersom ook , maar als hij erotisch getinte mails schrijft dan is dat er al niet, houd t op toch.
Ik wens je heel heel veel sterkte en inzicht en vind het heel erg rot voor je.
Ik hoop dat je je snel weer wat gelukkiger gaat voelen met wie dan ook.
liefs Sto
Jij hebt wel een probleem.
En dat is dat jullie niet naar elkaar toegroeien, maar steeds meer uit elkaar groeien.
Dat het zich nog handhaaft omdat dat nou eenmaal vertrouwd en veilig is .
Ik zou voor jezelf toch maar eens een lijstje met een voor en tegen maken en te gaan balansen.
Is dit wat je wil de komende 25 tot 40 jaar???
Zo niet, dan schoon schip maken, uithuilen en opnieuw beginnen, hoe groot de wereld ook is.
Je leeft maar 1 keer en je weet nooit hoe lang, gun jezelf t allerbeste waarmee je het aller gelukkigst mee bent.
Tis een beetje kort door de bocht van mij, maar zo is het hoe ik het zie voor jou.
Tuurlijk zul je ergens nog gevoelens en een houden van bespeuren, maar ik vind jouw relatie niveau van een stel dat 55 jaar getrouwd is en dan nog zou ik me daar niet bij neerleggen.
Een man hoort voor jou te gaan en andersom ook , maar als hij erotisch getinte mails schrijft dan is dat er al niet, houd t op toch.
Ik wens je heel heel veel sterkte en inzicht en vind het heel erg rot voor je.
Ik hoop dat je je snel weer wat gelukkiger gaat voelen met wie dan ook.
liefs Sto
zondag 2 september 2007 om 23:23
Dag lieve meiden,
Inderdaad heel veel lieve en goede adviezen. Allemaal ook zo snel en oprecht geschreven. Dank daar voor!! Sorry dat ik nu pas weer reageer, maar ik ben de hele dag op pad geweest.
Hoe is het gegaan, gek, raar, bijzonder...
Ik was nog aan het typen en huilen toen hij thuis kwam. Hij zag gelijk dat ik zat te huilen en ik heb het gelijk verteld waarom. Hij reageerde heel nuchter op het feit dat ik zijn mail had gelezen. Hij baalde er alleen van dat ik juist dit mailtje had gelezen, hij vertelde dat het niets voorstelde. Het was éénmalig, heeft het uitgelegd hoe het precies zat (vroeger een x bijna sex met haar gehad en de toon van de mail-wisseling ging er over hoe het zou zijn geweest als dit was gebeurd) en hij voelde zich hier nu erg vervelend over. Hij wilde zelfs dat ik al zijn mail ging lezen, zodat ik kon zien dat er niets was (niet gedaan overigens ;) )
Ik heb aangegeven dat het mij ook vooral om het principe gaat. Hij schrijft erotisch getinte berichten naar iemand (terwijl ik in de kamer er naast zit), maar wij hebben amper sex en slapen niet bij elkaar. Ik zei letterlijk; "zo worden we niet gelukkig en tolereren we elkaar over 10 jaar alleen nog maar. Dit is geen liefdesrelatie meer."
Hij gaf aan dat hij hier zelf ook over nadenkt, dat hij soms van zichzelf niet snapt waarom hij doet, zoals hij doet, maar dat hij wel heel erg veel van mij houdt. Ik heb gezegd dat ik dit ook van hem doe, maar dat er nu echt wel iets moet veranderen, wil ik hiermee verder gaan. Dat het voor mij echt een grens is. In vele opzichten.
Kortom best veel en goed gesproken, hoewel de vervelende lange (denk)stiltes van hem er nog wel waren. Ben erg blij dat ik het ook direct ter sprake heb gebracht. We hebben afgesproken dat er slaapkamernachten worden ingesteld (en daar gelijk om gelachen) en geplijt voor meer sex en meer het gevoel van een liefdesrelatie. En... hij is inderdaad naast mij komen liggen vannacht en we hebben hele bijzondere, liefdevolle sex gehad.
Ik weet niet of dit nu een lijm-middel is voor even. Kan heel goed zijn, maar ik weet wel dat ik vanaf nu af aan beter en meer op mijn strepen ga staan (mede dank zij jullie). Ik heb ook aangegeven dat ik hem niet kan en wil dwingen om dingen te doen, en dat het toch echt ook uit zichzelf moet komen.
Het leek gisteren, vannacht en vanochtend wel alsof we weer helemaal opnieuw verliefd waren. Dat was toch wel weer even bijzonder.
Of ik hiermee een goed besluit neem? Ik weet het niet, maar ik ga ook nadenken over mijn toekomst en ga dit ook met hem bespreken. Wat ik wil, verwacht en wens, meer dit ook uitspreken naar elkaar. We hebben het afgelopen jaar alleen maar van maand naar maand overleefd als het ware en niet nagedacht over de toekomst.
Lieve meiden, nogmaals bedankt voor alle fijne, strenge, maar toch eerlijke reacties!!! Ik heb hier veel aan!!
Liefs Koffiedoc
Inderdaad heel veel lieve en goede adviezen. Allemaal ook zo snel en oprecht geschreven. Dank daar voor!! Sorry dat ik nu pas weer reageer, maar ik ben de hele dag op pad geweest.
Hoe is het gegaan, gek, raar, bijzonder...
Ik was nog aan het typen en huilen toen hij thuis kwam. Hij zag gelijk dat ik zat te huilen en ik heb het gelijk verteld waarom. Hij reageerde heel nuchter op het feit dat ik zijn mail had gelezen. Hij baalde er alleen van dat ik juist dit mailtje had gelezen, hij vertelde dat het niets voorstelde. Het was éénmalig, heeft het uitgelegd hoe het precies zat (vroeger een x bijna sex met haar gehad en de toon van de mail-wisseling ging er over hoe het zou zijn geweest als dit was gebeurd) en hij voelde zich hier nu erg vervelend over. Hij wilde zelfs dat ik al zijn mail ging lezen, zodat ik kon zien dat er niets was (niet gedaan overigens ;) )
Ik heb aangegeven dat het mij ook vooral om het principe gaat. Hij schrijft erotisch getinte berichten naar iemand (terwijl ik in de kamer er naast zit), maar wij hebben amper sex en slapen niet bij elkaar. Ik zei letterlijk; "zo worden we niet gelukkig en tolereren we elkaar over 10 jaar alleen nog maar. Dit is geen liefdesrelatie meer."
Hij gaf aan dat hij hier zelf ook over nadenkt, dat hij soms van zichzelf niet snapt waarom hij doet, zoals hij doet, maar dat hij wel heel erg veel van mij houdt. Ik heb gezegd dat ik dit ook van hem doe, maar dat er nu echt wel iets moet veranderen, wil ik hiermee verder gaan. Dat het voor mij echt een grens is. In vele opzichten.
Kortom best veel en goed gesproken, hoewel de vervelende lange (denk)stiltes van hem er nog wel waren. Ben erg blij dat ik het ook direct ter sprake heb gebracht. We hebben afgesproken dat er slaapkamernachten worden ingesteld (en daar gelijk om gelachen) en geplijt voor meer sex en meer het gevoel van een liefdesrelatie. En... hij is inderdaad naast mij komen liggen vannacht en we hebben hele bijzondere, liefdevolle sex gehad.
Ik weet niet of dit nu een lijm-middel is voor even. Kan heel goed zijn, maar ik weet wel dat ik vanaf nu af aan beter en meer op mijn strepen ga staan (mede dank zij jullie). Ik heb ook aangegeven dat ik hem niet kan en wil dwingen om dingen te doen, en dat het toch echt ook uit zichzelf moet komen.
Het leek gisteren, vannacht en vanochtend wel alsof we weer helemaal opnieuw verliefd waren. Dat was toch wel weer even bijzonder.
Of ik hiermee een goed besluit neem? Ik weet het niet, maar ik ga ook nadenken over mijn toekomst en ga dit ook met hem bespreken. Wat ik wil, verwacht en wens, meer dit ook uitspreken naar elkaar. We hebben het afgelopen jaar alleen maar van maand naar maand overleefd als het ware en niet nagedacht over de toekomst.
Lieve meiden, nogmaals bedankt voor alle fijne, strenge, maar toch eerlijke reacties!!! Ik heb hier veel aan!!
Liefs Koffiedoc
maandag 3 september 2007 om 09:18
Hey Koffiedoc, wat goed zeg! Jullie hebben het in ieder geval geprobeerd en er een gesprek over gehad, dat lijkt me al heel wat! Soms heeft een relatie ook even een moment nodig waarop er wordt gezegd, ok tot hier en niet verder want het gaat niet meer. Heel fijn dat hij eerlijk is geweest en dat het uiteindelijk meeviel ook al zat hij natuurlijk fout. Ik hoop ook echt voor je dat hij het fijn gaat vinden om bij je te slapen en dat de seks regelmatiger en beter wordt. Dit garandeerd niet dat alles nu opgelost is maar het is wel een begin! En je weet nu wel dat hij veel om je geeft en het ook wil proberen. Dus meid, heel veel succes en geluk vooral. Ik hoop dat het vanaf nu aan beter voor je gaat. En hier kan je altijd komen kletsen of je verhaal eruit gooien, er zijn hier altijd mensen die luisteren en terugschrijven.
maandag 3 september 2007 om 20:43
Ja, ben er zelf ook blij om!! Ik ben vooral blij dat hij eerlijk is geweest, en dat ik dat ook was. En dat hij inziet dat ik verandering wil, wil ik hier mee verder gaan. Dat ik niet gelukkig word van de situatie en dat het er tot op heden op leek dat hij de beslissingen nam (zoals het slapen). Dat dit ook erg egoistisch was van hem binnen onze relatie, maar dat ik dat heb laten gebeuren. En het lijkt er inderdaad op dat de situatie gaat veranderen ;)
Ja, ik heb goede hoop! Maar ik blijf alert. Ik wil dit gevoel niet nog weer een keer.
Bedankt voor de uitnodiging om te komen kletsen op het forum. Erg fijn en leuk om te weten dat jullie er zijn!
Liefs Koffiedoc
Ja, ik heb goede hoop! Maar ik blijf alert. Ik wil dit gevoel niet nog weer een keer.
Bedankt voor de uitnodiging om te komen kletsen op het forum. Erg fijn en leuk om te weten dat jullie er zijn!
Liefs Koffiedoc
