Relaties
alle pijlers
Wat te doen?
zaterdag 28 juli 2007 om 18:24
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw op het forum en heb dringend advies nodig over het volgende.
Na een relatie van een aantal jaren waarin we veel met elkaar hebben meegemaakt, zijn mijn vriend en ik sinds een paar weken uit elkaar. Ik heb de stap om weg te gaan in een hele emotionele bui genomen omdat hij mij heel erg had gekwetst. Na deze stap hebben we er over gesproken en we zijn het er allebei over eens dat dit nu het beste is voor ons allebei.
Er is namelijk erg veel gebeurd tussen ons wat diepe wonden heeft geslagen bij ons allebei, en er zou veel moeten worden vergeven, vergeten en veranderen wil onze relatie nog kans van slagen hebben, misschien wel teveel.....
We moeten nu dus eigenlijk behoorlijk aan onszelf werken. We kampen allebei met onvoldoende zelfvertrouwen en zijn erg afhankelijk van elkaar geworden in de loop der tijd. Probleem is dat we nog erg veel van elkaar houden en we het er allebei erg moeilijk mee hebben. We missen elkaar als maatjes en de vele leuke en goede dingen die er natuurlijk ook waren.
Hoewel we inmiddels dus al een paar weken apart wonen en allebei proberen te overleven en verder te gaan, lukt het ons niet om het contact te verbreken. We bellen of sms-en bijna dagelijks en praten veel over de dingen die zijn gebeurd, onze gevoelens daarover en van het moment. Ik voel me na zo'n gesprek beter en hij ook. We willen ergens allebei de mogelijkheid (nog) niet helemaal uitsluiten dat het misschien ooit in de toekomst goedkomt. Dit maakt het natuurlijk wel heel moeilijk om elkaar los te laten.
Ik weet ondertussen niet meer wat te doen. Bestaat er zoiets als elkaar stapje voor stapje loslaten of moet het echt altijd abrupt? Moeten we het gewoon maar een tijdje aankijken en onszelf niets opleggen? Ik ben op dit moment behoorlijk in de war over mijn gevoelens en wat te doen. Ik wil hem terug maar ik weet dat dit nu niet kan en ook niet zou werken, hetzelfde geeft hij ook aan. Ik zou graag willen weten hoe jullie denken dat ik/ wij hiermee het beste kan omgaan...
Ik ben nieuw op het forum en heb dringend advies nodig over het volgende.
Na een relatie van een aantal jaren waarin we veel met elkaar hebben meegemaakt, zijn mijn vriend en ik sinds een paar weken uit elkaar. Ik heb de stap om weg te gaan in een hele emotionele bui genomen omdat hij mij heel erg had gekwetst. Na deze stap hebben we er over gesproken en we zijn het er allebei over eens dat dit nu het beste is voor ons allebei.
Er is namelijk erg veel gebeurd tussen ons wat diepe wonden heeft geslagen bij ons allebei, en er zou veel moeten worden vergeven, vergeten en veranderen wil onze relatie nog kans van slagen hebben, misschien wel teveel.....
We moeten nu dus eigenlijk behoorlijk aan onszelf werken. We kampen allebei met onvoldoende zelfvertrouwen en zijn erg afhankelijk van elkaar geworden in de loop der tijd. Probleem is dat we nog erg veel van elkaar houden en we het er allebei erg moeilijk mee hebben. We missen elkaar als maatjes en de vele leuke en goede dingen die er natuurlijk ook waren.
Hoewel we inmiddels dus al een paar weken apart wonen en allebei proberen te overleven en verder te gaan, lukt het ons niet om het contact te verbreken. We bellen of sms-en bijna dagelijks en praten veel over de dingen die zijn gebeurd, onze gevoelens daarover en van het moment. Ik voel me na zo'n gesprek beter en hij ook. We willen ergens allebei de mogelijkheid (nog) niet helemaal uitsluiten dat het misschien ooit in de toekomst goedkomt. Dit maakt het natuurlijk wel heel moeilijk om elkaar los te laten.
Ik weet ondertussen niet meer wat te doen. Bestaat er zoiets als elkaar stapje voor stapje loslaten of moet het echt altijd abrupt? Moeten we het gewoon maar een tijdje aankijken en onszelf niets opleggen? Ik ben op dit moment behoorlijk in de war over mijn gevoelens en wat te doen. Ik wil hem terug maar ik weet dat dit nu niet kan en ook niet zou werken, hetzelfde geeft hij ook aan. Ik zou graag willen weten hoe jullie denken dat ik/ wij hiermee het beste kan omgaan...
zaterdag 28 juli 2007 om 18:43
Hai pumapop,
Heel vervelend de situatie waarin je nu zit.Ik ken 't........helaas
Ik zelf ben na een relatie van 20 jaar op gestapt.
Ik hield ook nog heel veel van 'm maar er was gewoon té veel gebeurd.
Ook wij hebben gewoon contact gehoueden.
De 1 zal zeggen dat je abrupt moet breken de ander zal weer net 't tegenover gestelde zeggen.
Ik wil je gewoon even laten weten dat 't bij ons wel ging en gaat.
We zijn inmiddels 10 mnd uit elkaar en ook al officieeel gescheiden en hij komt nog altijd met regelmaat op de koffie.
we wonen in de zelfde gemeente en komen elkaar geregeld tegen , het zij bij 't boodschappen doen , het zij in de kroeg.
Ik heb daar geen enkel probleem mee.
in 't begin was 't wel een stuk moeilijker omdat die gevoelens er nog altijd waren maar na ong.3 mnd. kwam ik tot 't besef dat ik over hem heen was en dat voelde als een bevrijding.
als jullie je beide prettig voelen om op deze manier contact te houden zou ik zeggen : gewoon doen.
Je zit nu in een soort rouwfase en die moet nog helemaal verwerkt worden.
Dat kost tijd en die moet je jezelf dan ook geven.
Sta toe dat 't verdriet soms enorm de kop op steekt en weet dat ook daar een einde aan komt.
Achter de wolken schijnt altijd de zon.En hoewel dat nu nog zo ver weg lijkt........ook voor jou zal de zon weer schijnen.:R
heel veel sterkte
dikke kus redlock
Heel vervelend de situatie waarin je nu zit.Ik ken 't........helaas
Ik zelf ben na een relatie van 20 jaar op gestapt.
Ik hield ook nog heel veel van 'm maar er was gewoon té veel gebeurd.
Ook wij hebben gewoon contact gehoueden.
De 1 zal zeggen dat je abrupt moet breken de ander zal weer net 't tegenover gestelde zeggen.
Ik wil je gewoon even laten weten dat 't bij ons wel ging en gaat.
We zijn inmiddels 10 mnd uit elkaar en ook al officieeel gescheiden en hij komt nog altijd met regelmaat op de koffie.
we wonen in de zelfde gemeente en komen elkaar geregeld tegen , het zij bij 't boodschappen doen , het zij in de kroeg.
Ik heb daar geen enkel probleem mee.
in 't begin was 't wel een stuk moeilijker omdat die gevoelens er nog altijd waren maar na ong.3 mnd. kwam ik tot 't besef dat ik over hem heen was en dat voelde als een bevrijding.
als jullie je beide prettig voelen om op deze manier contact te houden zou ik zeggen : gewoon doen.
Je zit nu in een soort rouwfase en die moet nog helemaal verwerkt worden.
Dat kost tijd en die moet je jezelf dan ook geven.
Sta toe dat 't verdriet soms enorm de kop op steekt en weet dat ook daar een einde aan komt.
Achter de wolken schijnt altijd de zon.En hoewel dat nu nog zo ver weg lijkt........ook voor jou zal de zon weer schijnen.:R
heel veel sterkte
dikke kus redlock
zaterdag 28 juli 2007 om 18:55
hallo pumapop... ik moet gewoon even reageren..ik zit helaas grotendeels in het zelfde schuitje.. ff in het kort;mijn (ex)vriend en ik hebbe 2jaar een relatie gehad..erg veel meegmaakt ookniet zo leuk dingen (zacht uitgedrukt) en misschien is er ook wel te veel gebeurt..maar goed ongeveer 2maanden geleden een punt achtergezet.maar we hadden nog wel contact met elkaar en spraken ook nog wel een smet elkaar af...maar nu een paar dagen geleden was ik het zat ,het werkt op dit moment gewoon niet meer..hoe moeilijk het ook is ,maar het is beter want je haalt eigenlijk langzaam een pleister van de wond af..elke keer doet het gewoon pijn en het schiet niks op .dus dan maar in '1keer' de knoop doorhakken.
nou kan ik niet voor jou spreken maar als jij ff geen behoefte aan je (ex) vriend dan moet je wel echt tijd voor jezelf nemen.
hoe moeilijk het ook is..je kunt dan alles op een rijtje zetten .gewoon even rust in je hoofd..dan kun je weer helder na denken..ik wens je veel sterkte en het is een schrale troost maar je bent niet de enige en het word altijd weer beter .echt waar. dikke knuffel
nou kan ik niet voor jou spreken maar als jij ff geen behoefte aan je (ex) vriend dan moet je wel echt tijd voor jezelf nemen.
hoe moeilijk het ook is..je kunt dan alles op een rijtje zetten .gewoon even rust in je hoofd..dan kun je weer helder na denken..ik wens je veel sterkte en het is een schrale troost maar je bent niet de enige en het word altijd weer beter .echt waar. dikke knuffel
zondag 29 juli 2007 om 11:04
Bijna 2 maanden geleden zijn mijn vriend en ik uit elkaar gegaan. We waren in de relatie meer vrienden dan vriend-en-vriendin. We woonden samen en in de week dat ik daar nog woonde was ik heel vaak vedrietig. Maar toen ik daar weer weg was, ging het een stuk beter.
Omdat we gewoon echt vrienden waren, hebben we nog steeds heel veel contact. Spreken elkaar iedere dag en zien elkaar elke week wel een keertje. Ik noem dit nu gewoon een vriendschap, terwijl een vriendin van mij zegt dat we nog bij elkaar zijn.
Inmiddels heb ik alweer een date achter de rug en weet ik dus dat we echt uit elkaar zijn en hij heeft het uitgemaakt dus ik neem aan dat hij het ook weet ;) Maar de relatie op deze manier voelt voor mij heel goed, je moet denk ik gewoon je gevoel volgen en als jij opeens besluit te willen stoppen met deze manier van doen, dan verbreek jij de banden. Heerlijk toch dat jij die keuze helemaal zelf mag maken?
Omdat we gewoon echt vrienden waren, hebben we nog steeds heel veel contact. Spreken elkaar iedere dag en zien elkaar elke week wel een keertje. Ik noem dit nu gewoon een vriendschap, terwijl een vriendin van mij zegt dat we nog bij elkaar zijn.
Inmiddels heb ik alweer een date achter de rug en weet ik dus dat we echt uit elkaar zijn en hij heeft het uitgemaakt dus ik neem aan dat hij het ook weet ;) Maar de relatie op deze manier voelt voor mij heel goed, je moet denk ik gewoon je gevoel volgen en als jij opeens besluit te willen stoppen met deze manier van doen, dan verbreek jij de banden. Heerlijk toch dat jij die keuze helemaal zelf mag maken?
vrijdag 3 augustus 2007 om 21:41
Hoi allemaal,
Heeft even geduurd maar alsnog bedankt voor jullie reacties. De afgelopen weken ben ik zo met alles bezig dat ik door de bomen het bos niet meer zie...Ik wilde de situatie even de tijd geven maar het wordt alleen maar erger.
Het contact met mijn vriend is nu heel moeilijk en de gevoelens die ik erna heb zijn wisselend. Steeds als ik met hem praat raak ik nog verder in de war. Hij zegt dingen waardoor ik soms heel sterk denk dat ik er nu echt zelf een definitief punt achter moet zetten, geen contact meer enz. en dat probeer ik dan ook. Maar ik weet dat als ik dat doe, ik hem voorgoed kwijt ben en dan slaat de angst toe en neem ik weer contact op en hij reageert daar weer op. Die hoop dat er nog een kans is, ooit, wordt ook door hem in leven gehouden. De problemen die we hebben blijven alleen hetzelfde...
Ik wil dat het werkt tussen ons want ik hou ontzettend veel van hem maar mijn vertrouwen in hem is weg. Wat hem betreft is er juist geen hoop meer. Hij denkt dat we toch niets gaan veranderen en dat we al snel weer in hetzelfde schuitje zouden zitten. Hij was ongelukkig met de relatie maar voornamelijk met de manier waarop we de dingen hebben aangepakt, niet zozeer met mij als persoon zegt hij.
Zijn psych zegt dat het beter voor hem zou zijn om de relatie echt te stoppen i.v.m. de afhankelijkheid die hij heeft ten opzichte van mij. Ook zou hij door zijn acties onze breuk onbewust hebben uitgelokt. Omdat hij er zelf geen punt achter kon zetten heeft hij mij zo gekwetst dat ik niet anders kon dan vertrekken. Maar hij zegt ook ontzettend veel van mij te houden en noemt mij de liefde van zijn leven! Hij vraagt mij zelfs om hem niet los te laten en zegt mij ook niet los te willen laten!
Als ik het zelf realistisch bekijk, missen we de basis die je nodig hebt om een relatie succesvol te laten zijn. Maar ik kan die 8 jaar met hem niet zomaar weggooien!
Waarom kan ik me er niet bij neerleggen dat het over moet zijn en hem loslaten? Ik snap mezelf echt niet meer..... Als we afspreken om geen contact te hebben hou ik het na een dag al niet meer uit en bel ik hem op, hij reageert altijd op mijn sms-en of telefoontjes en ik ook op de zijne. We blijven maar zeggen dat we van elkaar houden, zien elkaar soms en hebben pas sex gehad. ik weet niet meer wat ik moet doen...
Help!
Heeft even geduurd maar alsnog bedankt voor jullie reacties. De afgelopen weken ben ik zo met alles bezig dat ik door de bomen het bos niet meer zie...Ik wilde de situatie even de tijd geven maar het wordt alleen maar erger.
Het contact met mijn vriend is nu heel moeilijk en de gevoelens die ik erna heb zijn wisselend. Steeds als ik met hem praat raak ik nog verder in de war. Hij zegt dingen waardoor ik soms heel sterk denk dat ik er nu echt zelf een definitief punt achter moet zetten, geen contact meer enz. en dat probeer ik dan ook. Maar ik weet dat als ik dat doe, ik hem voorgoed kwijt ben en dan slaat de angst toe en neem ik weer contact op en hij reageert daar weer op. Die hoop dat er nog een kans is, ooit, wordt ook door hem in leven gehouden. De problemen die we hebben blijven alleen hetzelfde...
Ik wil dat het werkt tussen ons want ik hou ontzettend veel van hem maar mijn vertrouwen in hem is weg. Wat hem betreft is er juist geen hoop meer. Hij denkt dat we toch niets gaan veranderen en dat we al snel weer in hetzelfde schuitje zouden zitten. Hij was ongelukkig met de relatie maar voornamelijk met de manier waarop we de dingen hebben aangepakt, niet zozeer met mij als persoon zegt hij.
Zijn psych zegt dat het beter voor hem zou zijn om de relatie echt te stoppen i.v.m. de afhankelijkheid die hij heeft ten opzichte van mij. Ook zou hij door zijn acties onze breuk onbewust hebben uitgelokt. Omdat hij er zelf geen punt achter kon zetten heeft hij mij zo gekwetst dat ik niet anders kon dan vertrekken. Maar hij zegt ook ontzettend veel van mij te houden en noemt mij de liefde van zijn leven! Hij vraagt mij zelfs om hem niet los te laten en zegt mij ook niet los te willen laten!
Als ik het zelf realistisch bekijk, missen we de basis die je nodig hebt om een relatie succesvol te laten zijn. Maar ik kan die 8 jaar met hem niet zomaar weggooien!
Waarom kan ik me er niet bij neerleggen dat het over moet zijn en hem loslaten? Ik snap mezelf echt niet meer..... Als we afspreken om geen contact te hebben hou ik het na een dag al niet meer uit en bel ik hem op, hij reageert altijd op mijn sms-en of telefoontjes en ik ook op de zijne. We blijven maar zeggen dat we van elkaar houden, zien elkaar soms en hebben pas sex gehad. ik weet niet meer wat ik moet doen...
Help!
maandag 6 augustus 2007 om 09:41
Mijn advies is dan toch om een tijdje echt helemaal geen contact meer te hebben. Als hij nog hoop had zou dat misschien anders zijn maar die heeft hij niet en je hebt kans dat hij je nu blijft opzoeken uit gewoonte en vertrouwdheid, niet omdat hij verder wil met je. Als dat zo is zal je dat op de lange termijn enorm gaan kwetsen.
Als het contact je verwart en je niet goed afscheid kunt nemen hierdoor is het echt beter om elkaar een tijd niet te spreken en de rust te hebben dingen duidelijk op een rijtje te krijgen voor jezelf. Het is vreselijk moeilijk maar ik denk dat het tijd is daarvoor. Hele dikke knuf.
Als het contact je verwart en je niet goed afscheid kunt nemen hierdoor is het echt beter om elkaar een tijd niet te spreken en de rust te hebben dingen duidelijk op een rijtje te krijgen voor jezelf. Het is vreselijk moeilijk maar ik denk dat het tijd is daarvoor. Hele dikke knuf.
