Relaties
alle pijlers
Weet mij even geen raad.
maandag 19 februari 2024 om 15:13
Ben gisteren bij mijn man weggegaan samen met mijn zoontje van bijna 3.
De afgelopen jaren loop ik erg op mijn tenen. En was gisteren de druppel.
Man drinkt veel alcohol en heeft hier een probleem mee/door.
Kan op de momenten dat hij drinkt niet goed voor zichzelf zorgen, laat staan voor ons zoontje.
Ik probeer rekening te houden met mijn werktijden (zorg) dat hij niet veel voor ons zoontje hoeft te zorgen.
Maar af en toe werk ik 2 dagen achter elkaar waardoor hij meer voor ons zoontje moet zorgen.
Gisteren is dit mis gegaan en zijn we thuis weggegaan.
Dit is in het kort hoe de situatie nu is.
Ben vanmorgen bij de huisarts geweest en verwees mij door naar het wijkteam.
Contact gehad met het wijkteam en inschrijfformulier ingevuld.
Heb er zelf best veel moeite mee. Weet dat het beter is voor ons zoontje.
Op momenten dat hij niet drinkt is hij een lieve man/vader.
Voelt soort van verraad.
Is zo dubbel allemaal.
Zijn 12 jaar samen hebben samen een koophuis.
Op dit moment zit hij daar in. (hij heeft niemand waar hij naartoe kan om te wonen)
Ik heb meer familie waar we nu ook zitten.
Kunnen jullie mij advies geven waar ik evt. aan moet denken en hoe kom ik van dit vervelende gevoel af dat ik naar man toe heb.
De afgelopen jaren loop ik erg op mijn tenen. En was gisteren de druppel.
Man drinkt veel alcohol en heeft hier een probleem mee/door.
Kan op de momenten dat hij drinkt niet goed voor zichzelf zorgen, laat staan voor ons zoontje.
Ik probeer rekening te houden met mijn werktijden (zorg) dat hij niet veel voor ons zoontje hoeft te zorgen.
Maar af en toe werk ik 2 dagen achter elkaar waardoor hij meer voor ons zoontje moet zorgen.
Gisteren is dit mis gegaan en zijn we thuis weggegaan.
Dit is in het kort hoe de situatie nu is.
Ben vanmorgen bij de huisarts geweest en verwees mij door naar het wijkteam.
Contact gehad met het wijkteam en inschrijfformulier ingevuld.
Heb er zelf best veel moeite mee. Weet dat het beter is voor ons zoontje.
Op momenten dat hij niet drinkt is hij een lieve man/vader.
Voelt soort van verraad.
Is zo dubbel allemaal.
Zijn 12 jaar samen hebben samen een koophuis.
Op dit moment zit hij daar in. (hij heeft niemand waar hij naartoe kan om te wonen)
Ik heb meer familie waar we nu ook zitten.
Kunnen jullie mij advies geven waar ik evt. aan moet denken en hoe kom ik van dit vervelende gevoel af dat ik naar man toe heb.
maandag 19 februari 2024 om 21:00
Heel knap en goed van je! Mijn ouder heeft tien jaar nodig gehad om bij de alcoholistische partner weg te gaan, dat was een hel voor ons als kinderen. Dit is het beste wat je had kunnen doen, nu stap voor stap en goed voor jezelf zorgen 
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
maandag 19 februari 2024 om 23:35
Accepteer vooral dat je je lange tijd rot zult voelen. Je komt nl. niet zomaar van rotgevoel af. En dat hoeft ook niet. Rotgevoel, verdriet, schuld, schaamte, boosheid, het zijn allemaal aspecten van onze emoties waar geen aan of uitknop opzit. Hoe meer je dit accepteert, hoe makkelijker jij door je rouwproces heengaat.
Sterkte, dapper van je!
Sterkte, dapper van je!
dinsdag 20 februari 2024 om 00:05
Wat sterk van je dat je hebt besloten uit die situatie te stappen!
Dat rotgevoel wat je nu ervaart hoort er een beetje bij. Het is gevolg van je loyaliteit, vertrouwen en hoop. Maar alleen daarop redden jullie het niet. Je hebt lang genoeg op die gevoelens geteerd door je werktijden aan te passen, op je tenen te lopen en dingen door de vingers te zien.
Nu is het op.
Anders was je nooit vertrokken.
Je kunt hem, jezelf én je kind allemaal het beste gunnen. Voor jezelf en je kind draag jij verantwoordelijkheid, voor hem niet meer. Tijd dat hij ook een duit in het zakje doet. Misschien is ie nu niet bij machte, maar jij gunt hem hiermee de kans om daarin te groeien. Jij kunt hem sowieso niet fiksen, dus het is echt zelfkastijding om jezelf die verantwoordelijkheid toe te kennen.
Doe wat je kunt voor jullie kind.
Het is compleet van jou afhankelijk.
Hij is een volwassen man die zichzelf mag leren dragen.
Dat rotgevoel wat je nu ervaart hoort er een beetje bij. Het is gevolg van je loyaliteit, vertrouwen en hoop. Maar alleen daarop redden jullie het niet. Je hebt lang genoeg op die gevoelens geteerd door je werktijden aan te passen, op je tenen te lopen en dingen door de vingers te zien.
Nu is het op.
Anders was je nooit vertrokken.
Je kunt hem, jezelf én je kind allemaal het beste gunnen. Voor jezelf en je kind draag jij verantwoordelijkheid, voor hem niet meer. Tijd dat hij ook een duit in het zakje doet. Misschien is ie nu niet bij machte, maar jij gunt hem hiermee de kans om daarin te groeien. Jij kunt hem sowieso niet fiksen, dus het is echt zelfkastijding om jezelf die verantwoordelijkheid toe te kennen.
Doe wat je kunt voor jullie kind.
Het is compleet van jou afhankelijk.
Hij is een volwassen man die zichzelf mag leren dragen.
woensdag 21 februari 2024 om 07:01
Soms moet je de bodem van de put bereiken om in actie te komen. Wellicht is to met kind in het huis van man zonder onderdak een goede reden voor man om zich op te laten nemen en behandelen voor zijn verslavingsproblematiek. Niet dat ik hem zou terugnemen maar het blijft uiteindelijk wel de vader van hun kind.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
