Relaties
alle pijlers
Weet niet meer wat ik moet doen
vrijdag 18 mei 2007 om 20:01
Sorry voor dit berichtje maar ik weet eerlijk gezegd echt niet meer wat ik moet doen. Mijn relatie is een half jaar geleden gestrand na 7 jaar. Het was sowiezo meer knipperlicht dan echt stabiel.
Ik heb met mijn ex samengewoond, en ben gedumpt op het moment dat ik aan mezelf wou gaan werken. Hij heeft tegen me gezegd graag vrienden te willen blijven. Ik heb tegen hem gezegd dat ik hier over na wou denken. Aangezien hij me om belachelijke redenen dumpte en omdat ik het zat ben om elke keer gedumpt te worden door hem en dan weer voor hem klaar te staan.
Nu moet ik helemaal opnieuw starten, het valt niet mee ik heb geen vrienden, ben weer in mijn eigen stad maar moet een leven opbouwen. Nu ben ik erachter gekomen dat een andere ex van me waar ik ook echt helemaal stapelgek op was vader is en getrouwd. Mijn maag keerde echt om. Het lijkt nu net alsof iedereen in die 7 jaar dat ik mijn tijd heb verdaan verder is gegaan.
Persoonlijk ben ik er echt helemaal kapot van, want ik had de hoop dat mijn ex en ik echt nog wel bij elkaar terug zouden komen. Ik ben nu ook bang dat mijn andere ex (alinea 1), dat ik hem ook ga verliezen. Bang dat hij ook opeens getrouwd is en vader. Klinkt vrij stom ik weet het maar ik wil gewoon niet nog meer mensen kwijt raken.
Ik bedoel we hebben 7 jaar een relatie gehad, heel veel meegemaakt ook leuke dingen. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Nadeel als ik weer vrienden met mijn ex word is dat ik niet over hem heen ben en dat ik er niet mee om zou kunnen gaan als hij een vriendin heeft, en dat ik over me heen zou lopen voordeel is dat ik weer contact met hem heb en leuke dingen kan gaan doen.
Zo alleen blijven op dit moment is ook geen pretje... ik kan helaas niks ondernemen wat contact leggen betreft aangezien ik last heb van sociale angst (ik zit ook in therapie). Op dit moment loop ik alleen maar te huilen en weet ik niet meer wat ik moet doen.
Ik heb met mijn ex samengewoond, en ben gedumpt op het moment dat ik aan mezelf wou gaan werken. Hij heeft tegen me gezegd graag vrienden te willen blijven. Ik heb tegen hem gezegd dat ik hier over na wou denken. Aangezien hij me om belachelijke redenen dumpte en omdat ik het zat ben om elke keer gedumpt te worden door hem en dan weer voor hem klaar te staan.
Nu moet ik helemaal opnieuw starten, het valt niet mee ik heb geen vrienden, ben weer in mijn eigen stad maar moet een leven opbouwen. Nu ben ik erachter gekomen dat een andere ex van me waar ik ook echt helemaal stapelgek op was vader is en getrouwd. Mijn maag keerde echt om. Het lijkt nu net alsof iedereen in die 7 jaar dat ik mijn tijd heb verdaan verder is gegaan.
Persoonlijk ben ik er echt helemaal kapot van, want ik had de hoop dat mijn ex en ik echt nog wel bij elkaar terug zouden komen. Ik ben nu ook bang dat mijn andere ex (alinea 1), dat ik hem ook ga verliezen. Bang dat hij ook opeens getrouwd is en vader. Klinkt vrij stom ik weet het maar ik wil gewoon niet nog meer mensen kwijt raken.
Ik bedoel we hebben 7 jaar een relatie gehad, heel veel meegemaakt ook leuke dingen. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Nadeel als ik weer vrienden met mijn ex word is dat ik niet over hem heen ben en dat ik er niet mee om zou kunnen gaan als hij een vriendin heeft, en dat ik over me heen zou lopen voordeel is dat ik weer contact met hem heb en leuke dingen kan gaan doen.
Zo alleen blijven op dit moment is ook geen pretje... ik kan helaas niks ondernemen wat contact leggen betreft aangezien ik last heb van sociale angst (ik zit ook in therapie). Op dit moment loop ik alleen maar te huilen en weet ik niet meer wat ik moet doen.
vrijdag 18 mei 2007 om 20:12
Ten eerste geen excuses maken voor je bericht, dit forum is ideaal om steun en advies te krijgen van mensen die het beste met je voor hebben.
Ten tweede, laat beide exen voor wat ze zijn, vrienden worden met een ex om maar iemand in je leven te hebben terwijl hij niet goed voor je is, is niet het juiste uitgangspunt.
Je hebt al een goede stap genomen door in therapie te gaan voor je sociale fobie, erkennen van het probleem is al een goede start van een nieuw " leven". Heb je leuke hobbies of hou je van sporten? probeer jezelf niet te veel druk op te leggen dat je binnen een bepaalde tijd nieuwe mensen moet leren kennen maar doe het stap voor stap. En als je het eng vindt om in real life contacten aan te gaan probeer het dan eerst bijv. via het forum hier of via een andere internetsite en wellicht groeit zo'n contact dan weer tot meer uit.
vrijdag 18 mei 2007 om 20:20
Ik denk dat het eerst het beste voor jou is dat je idd aan je zelf gaat werken en rustiger wordt. Zelfverzekerder dus! Zodra je weer jezelf hebt gevonden is het tijd om te kijken of je nog met je ex bevriend kunt zijn. Denk dat het nu nog even niet het juiste moment is om dat te besluiten dan wel ernaar te handelen. Vergeet niet waarom jullie een knipperlichtrelatie hadden. Hou dat even in je achterhoofd. Gun jezelf wat tijd.
vrijdag 18 mei 2007 om 20:27
Sluit me bij mijn voorgangster aan. Ga erst aan jezelf werken zodat je over je angsten heenkomt. daarna is er vast wel weer ruimte om leuke dingen te doen met anderen.
Klamp je niet aan je ex vast. jullie hebben het 7 jaar lang leuk gehad, maar nu is het over en moet je met anderen leuke dingen gaan doen. en je eerste ex, ja logisch toch dat die is verder gegaan , heb jij immers ook gedaan, namelijk door een relatie te hebben met ex twee. Het is nogal suf om te verwachten dat iedereen zijn leven stilzet vanwege jou, en als je er over nadenkt dan snap je dat zelf ook. je huidige ex gaat waarschijnlijk ook door met zijn leven en ja dat houdt mss in dat hij ooit eens een nieuwe relatie krijgt.
Jij moet nu ook verder gaan met je leven, en jij vind ook heus wel weer iemand en gaat verder. blijf niet hangen in het verleden maar kijk naar je toekomst. en zolang het jou pijn zou doen als je ex en nieuwe vriendin zou krijgen kun je geen vrienden met m zijn. echte vriendschap betekent blij zijn als de ander gelukkig is, dus dan gun je m een nieuwe liefde.
Klamp je niet aan je ex vast. jullie hebben het 7 jaar lang leuk gehad, maar nu is het over en moet je met anderen leuke dingen gaan doen. en je eerste ex, ja logisch toch dat die is verder gegaan , heb jij immers ook gedaan, namelijk door een relatie te hebben met ex twee. Het is nogal suf om te verwachten dat iedereen zijn leven stilzet vanwege jou, en als je er over nadenkt dan snap je dat zelf ook. je huidige ex gaat waarschijnlijk ook door met zijn leven en ja dat houdt mss in dat hij ooit eens een nieuwe relatie krijgt.
Jij moet nu ook verder gaan met je leven, en jij vind ook heus wel weer iemand en gaat verder. blijf niet hangen in het verleden maar kijk naar je toekomst. en zolang het jou pijn zou doen als je ex en nieuwe vriendin zou krijgen kun je geen vrienden met m zijn. echte vriendschap betekent blij zijn als de ander gelukkig is, dus dan gun je m een nieuwe liefde.
zaterdag 19 mei 2007 om 07:25
Gebroken vleugel: Ook ik moet me aansluiten bij wat de mede forummers schreven. Waar komt jouw angst vandaan??? weet je dat al???
Geweldig dat je therapie hebt genomen meis! dat is de juiste stap denk ik.
Je moet af van het onzekere zelfbeeld....niet blijven hangen in het verleden. Wat al eerder werd geschreven...een ex is niet voor niks een ex vergeet dat niet! Jij bent goed zoals je bent en je bent het meer dan waard gelukkig te worden/zijn. Maar dat zal je eerst zelf moeten geloven en gun je mensen uit je verleden ook hun geluk. Stop met die wroeging van waarom zij wel en ik niet? Met zelfmedelijden kom je er niet (sorry is niet gemeen bedoeld)
Hup omhoog die schouders en zeg tegen jezelf...ik ben leuk en de moeite waard! En kijk eens wat je dan toekomt???
Rustig aan en neem de tijd (werd al eerder ook geschreven zag ik)
Succes meis........en kom hier maar lekker van je af schrijven hoor!*;
Geweldig dat je therapie hebt genomen meis! dat is de juiste stap denk ik.
Je moet af van het onzekere zelfbeeld....niet blijven hangen in het verleden. Wat al eerder werd geschreven...een ex is niet voor niks een ex vergeet dat niet! Jij bent goed zoals je bent en je bent het meer dan waard gelukkig te worden/zijn. Maar dat zal je eerst zelf moeten geloven en gun je mensen uit je verleden ook hun geluk. Stop met die wroeging van waarom zij wel en ik niet? Met zelfmedelijden kom je er niet (sorry is niet gemeen bedoeld)
Hup omhoog die schouders en zeg tegen jezelf...ik ben leuk en de moeite waard! En kijk eens wat je dan toekomt???
Rustig aan en neem de tijd (werd al eerder ook geschreven zag ik)
Succes meis........en kom hier maar lekker van je af schrijven hoor!*;
zaterdag 19 mei 2007 om 10:58
Dank je wel voor jullie lieve berichtjes.
Doet me een hoop goeds, geef me op 1 of andere manier kracht. Maar ik hoop dat ik deze kracht lang mag voelen.
Ik vind het gewoon zo erg, lig er echt wakker van en het beinvloed mijn humeur gigantisch. En ik zit alleen maar te huilen erom (vind mezelf ook een aansteller maar ik voel me gewoon zo rot)
Ik was heel erg op beide exen gesteld.
Begrijp dat ex 1 verder is gegaan, vind het alleen zo kwetsend en moeilijk.
Want mij wou hij alleen maar het bed in krijgen, hij gedroeg zich schandalig tegen over me. Zat alleen maar te jammeren van dat hij zo graag sex wou hebben, omdat hij nog maagd was.
En ik met mijn roze bril maar tegen hem zeggen dat het niet erg is om maagd te zijn en dat hij zich niet hoeft te schamen. En nu is hij papa en getrouwd. Ik was echt heel erg stapelgek op hem, en had hoe stom het ook klinkt de hoop dat we toch ooit weer bij elkaar zouden komen. Dat hij was veranderd, want ik wou dolgraag een relatie met hem maar hij maakte het elke keer uit (2x)
We leerde elkaar op het verkeerde moment kennen, hij was nog jong en had blijkbaar liever de lusten dan de lasten. Ik denk dat het voornamelijk te maken heeft met de frustratie waarom zij wel en ik niet, en het feit dat iemand waar je stapelgek op was ondanks de niet fantastisch relatie dat die verder is gegaan, en dat je daar dus never nooit meer terug bij kan komen.
Tja met ex 2, daar heb ik natuurlijk 7 jaar lief en leed meegemaakt (4x uitgegaan). Ik ben natuurlijk zo ontzettend aan hem gehecht. Ik weet hoe slecht het ook is, dat ik bang ben hem ook te verliezen. Hoe stom het ook klinkt. Stel hij zou gaan trouwen en ook papa worden nou dan word ik echt knettergek denk ik, de gedachte al verschrikkelijk.
Ik vind het heel moeilijk om contacten te leggen, ik heb een verleden achter mijn rug. Ik heb wel is geprobeerd contact te leggen op deze forums maar dit is altijd mislukt. Ik werk en sport wel maar ga mensen uit de weg, voornamelijk omdat ik mensen niet vertrouw, bang ben gekwetst te worden.
Dit is namelijk in het verleden heel erg vaak gebeurd en ik ben ook onwijs gepest vroeger vandaar dat ik nu ook bij een therapeut zit, maar zelfs deze therapie loopt niet volgens planning.
Ik heb ook nooit een echte vriendin gehad, waar ik op kon steunen op kon bouwen. Mijn ex van 7 jaar is de enige die me echt van binnen heeft gezien. Hij was naast partner ook een soort van vriendin, iemand die me aardig goed kent en waar ik eindelijk is een keer mezelf bij kon zijn. I.p.v. altijd op mijn hoede zijn. Ik vind het dan ook zo moeilijk om hem los te laten en voor mezelf te kiezen. Als ik mensen het hoor zeggen dan denk ik ja je hebt absoluut gelijk. Maar ik voel het niet zo, ik wil op zo´n moment alleen maar toezeggen van is goed ik geef je wel weer een kans. Omdat ik gewoon weet hoe moeilijk het is om in mijn ogen zoiets waardevols te vinden als een soort van echte vriendschap
Doet me een hoop goeds, geef me op 1 of andere manier kracht. Maar ik hoop dat ik deze kracht lang mag voelen.
Ik vind het gewoon zo erg, lig er echt wakker van en het beinvloed mijn humeur gigantisch. En ik zit alleen maar te huilen erom (vind mezelf ook een aansteller maar ik voel me gewoon zo rot)
Ik was heel erg op beide exen gesteld.
Begrijp dat ex 1 verder is gegaan, vind het alleen zo kwetsend en moeilijk.
Want mij wou hij alleen maar het bed in krijgen, hij gedroeg zich schandalig tegen over me. Zat alleen maar te jammeren van dat hij zo graag sex wou hebben, omdat hij nog maagd was.
En ik met mijn roze bril maar tegen hem zeggen dat het niet erg is om maagd te zijn en dat hij zich niet hoeft te schamen. En nu is hij papa en getrouwd. Ik was echt heel erg stapelgek op hem, en had hoe stom het ook klinkt de hoop dat we toch ooit weer bij elkaar zouden komen. Dat hij was veranderd, want ik wou dolgraag een relatie met hem maar hij maakte het elke keer uit (2x)
We leerde elkaar op het verkeerde moment kennen, hij was nog jong en had blijkbaar liever de lusten dan de lasten. Ik denk dat het voornamelijk te maken heeft met de frustratie waarom zij wel en ik niet, en het feit dat iemand waar je stapelgek op was ondanks de niet fantastisch relatie dat die verder is gegaan, en dat je daar dus never nooit meer terug bij kan komen.
Tja met ex 2, daar heb ik natuurlijk 7 jaar lief en leed meegemaakt (4x uitgegaan). Ik ben natuurlijk zo ontzettend aan hem gehecht. Ik weet hoe slecht het ook is, dat ik bang ben hem ook te verliezen. Hoe stom het ook klinkt. Stel hij zou gaan trouwen en ook papa worden nou dan word ik echt knettergek denk ik, de gedachte al verschrikkelijk.
Ik vind het heel moeilijk om contacten te leggen, ik heb een verleden achter mijn rug. Ik heb wel is geprobeerd contact te leggen op deze forums maar dit is altijd mislukt. Ik werk en sport wel maar ga mensen uit de weg, voornamelijk omdat ik mensen niet vertrouw, bang ben gekwetst te worden.
Dit is namelijk in het verleden heel erg vaak gebeurd en ik ben ook onwijs gepest vroeger vandaar dat ik nu ook bij een therapeut zit, maar zelfs deze therapie loopt niet volgens planning.
Ik heb ook nooit een echte vriendin gehad, waar ik op kon steunen op kon bouwen. Mijn ex van 7 jaar is de enige die me echt van binnen heeft gezien. Hij was naast partner ook een soort van vriendin, iemand die me aardig goed kent en waar ik eindelijk is een keer mezelf bij kon zijn. I.p.v. altijd op mijn hoede zijn. Ik vind het dan ook zo moeilijk om hem los te laten en voor mezelf te kiezen. Als ik mensen het hoor zeggen dan denk ik ja je hebt absoluut gelijk. Maar ik voel het niet zo, ik wil op zo´n moment alleen maar toezeggen van is goed ik geef je wel weer een kans. Omdat ik gewoon weet hoe moeilijk het is om in mijn ogen zoiets waardevols te vinden als een soort van echte vriendschap
zaterdag 19 mei 2007 om 12:34
Waarom loopt de therapie niet volgens planning? Weet niet hoelang je al in therapie zit maar probeer niet gelijk te denken dat alles in 1 klap gelijk anders wordt maar probeer elke keer er iets uit te halen waar je iets mee kan doen. Misschien is er wel een gespreksgroep voor mensen met een sociale fobie waar je aan kan deelnemen? steun en herkenning vinden bij mensen die hetzelfde probleem hebben.
Heb je contact met je collega's op je werk of vind je dat ook moeilijk? Denk dat je toch moet proberen, hoe moeilijk ook, om te proberen een praatje aan te knopen op je werk of op de sportschool of bij andere hobbies. Kan als met iets simpels beginnen met hoe was je weekend of iets in die trant. Verwacht niet gelijk een hechte vriendschap maar het geeft je wel een gevoel van goh is weer een overwinning van mezelf en dat sterkt je weer.
Je wordt er alleen maar ongelukkiger van om je vast te blijven klampen aan je exen, zij gaan door met hun leven en dat moet jij ook proberen te doen. Is moeilijk als je je alleen voelt en down maar je komt er echt wel. Je kan trots op jezelf zijn dat je hulp zoekt en dat zal echt wel een keer z'n vruchten afwerpen als je er ook echt voor openstaat.
Heb je contact met je collega's op je werk of vind je dat ook moeilijk? Denk dat je toch moet proberen, hoe moeilijk ook, om te proberen een praatje aan te knopen op je werk of op de sportschool of bij andere hobbies. Kan als met iets simpels beginnen met hoe was je weekend of iets in die trant. Verwacht niet gelijk een hechte vriendschap maar het geeft je wel een gevoel van goh is weer een overwinning van mezelf en dat sterkt je weer.
Je wordt er alleen maar ongelukkiger van om je vast te blijven klampen aan je exen, zij gaan door met hun leven en dat moet jij ook proberen te doen. Is moeilijk als je je alleen voelt en down maar je komt er echt wel. Je kan trots op jezelf zijn dat je hulp zoekt en dat zal echt wel een keer z'n vruchten afwerpen als je er ook echt voor openstaat.
zaterdag 19 mei 2007 om 14:52
Hoi lieve Cappi,
Ik heb op dit moment geen goede therapeut, ik sta nu ook op een wachtlijst voor een andere therapeut. Ik werd er alleen maar slechter van dan i.p.v. beter. Ik zit al bijna een jaar in therapie.
Ik heb ook in het verleden ook wel meegedaan aan assertivitiets cursussen en omgangs cursussen. Probleem is dat ik zelf altijd wel geintresseerd ben in anderen maar dat anderen dat niet in mij zijn. En dat straal ik ook uit, van ik ben niet bijzonder en ik ben niet de moeite waard. Vandaar dat ik ook zo'n makkelijk prooi ben voor verkeerde mensen.
Ik vind praten ook moeilijk met collega's en familie leden. Ik ben wat dat betreft schriftelijk beter met praten dan mondeling. Het is ook echt heel afhankelijk van hoe ik me voel de ene keer kan ik meer zeggen dan de andere keer (klinkt raar he dit)
zaterdag 19 mei 2007 om 16:04
Het is heel normaal dat je zo van slag bent nadat je relatie op de klippen is gelopen. Maar het leven is ook leuk als je alleen bent, een hoop is mogelijk in je eentje. Ik noem even een paar suggesties: Lekker naar de kapper voor een nieuwe look. Een stad die je niet kent ontdekken, lekker naar de markt, een mooie fiets of wandeltocht maken. Je zou kunnen gaan sporten bij een fitnessclub of aerobic, is gelijk goed voor je figuur. Je kunt je bij een koor aansluiten of bij een muziekschool om een instrument te gaan leren spelen. Of een cursus Italiaans, Japans of exotisch koken (of waar je interesse in hebt) gaan volgen bij een instelling als de volksuniversiteit. Op internet kun je nagaan welke leuke bands er spelen in diverse jongerencentra en concertzalen, dan ga je een avond lekker uit je dak. Als je zo blijft hangen in het contact met je 2e ex en ook zo de relatie met je eerste ex blijft idealiseren kom je niet verder. De man is (gelukkig) getrouwd en heeft een kind, die zit echt niet te wachten op contact met jou.Het is echt beter om een hele andere richting uit te gaan en die exen uit je leven te bannen. Je hebt er toch niets meer aan en als je 2e ex een nieuwe vriendin leert kennen, wordt het contact toch veel minder. Waarom zou je dat jezelf aandoen? Het is ook veel interessanter om nieuwe activiteiten te ondernemen en wie weet later weer eens nieuwe mensen (en mannen) te leren kennen.
zaterdag 19 mei 2007 om 16:43
Kijk dat is alvast 1 positief ding aan jouw persoontje, je bent geinterresseerd in mensen en zo zullen er vast meer dingen zijn aan jezelf die de moeite waard zijn, iedereen heeft goede dingen jij dus ook. Probeer dat in jezelf te vinden en niet de bevestiging te zoeken bij andere mensen.
heb je er eigenlijk met je therapeute over gehad waarom het naar jouw idee niet aanslaat? wellicht is er dan een andere aanpak mogelijk.
heb je er eigenlijk met je therapeute over gehad waarom het naar jouw idee niet aanslaat? wellicht is er dan een andere aanpak mogelijk.
zaterdag 19 mei 2007 om 21:43
Gebroken vleugel/ anoniempje. Wil je mij een plezier doen? Even een nick aanhouden in je eigen topic? Weet ik tenminste met wie ik praat. Anders krijg ik het gevoel met twee mensen te praten. Thanks!
Verder denk ik dat je teveel tegelijk en nu wel direct wilt. En je heb zowel met ex1 als ex2 een aan uit relatie gehad. Zaak is niet alleen zelf sterker in je schoenen te gaan staan maar ook uit te vinden waarom je tot twee keer toe in een relatie zit met wie het steeds aan en uit gaat. Teveel hangen aan een persoon is ook niet zo handig. Maar dat zul je wel al uitgevonden hebben. Echt het allerbelangrijkste is dat je op een rijtje hebt waarom de dingen zo lopen als ze lopen en hoe je dat kunt veranderen zodat jij meer zelfvertrouwen hebt en je niet meer zo afhankelijk bent van een ander.
Verder denk ik dat je teveel tegelijk en nu wel direct wilt. En je heb zowel met ex1 als ex2 een aan uit relatie gehad. Zaak is niet alleen zelf sterker in je schoenen te gaan staan maar ook uit te vinden waarom je tot twee keer toe in een relatie zit met wie het steeds aan en uit gaat. Teveel hangen aan een persoon is ook niet zo handig. Maar dat zul je wel al uitgevonden hebben. Echt het allerbelangrijkste is dat je op een rijtje hebt waarom de dingen zo lopen als ze lopen en hoe je dat kunt veranderen zodat jij meer zelfvertrouwen hebt en je niet meer zo afhankelijk bent van een ander.
