Relaties
alle pijlers
Weinig enthousiasme over samenwonen
dinsdag 28 augustus 2007 om 21:00
Ben benieuwd wat jullie mening is over het volgende:
Heb bijna 3 jaar een relatie met mijn vriend. Hij woont op zichzelf (koopwoning), ik nog bij mijn ouders. Ben er inmiddels zwaar aan toe om het huis uit te gaan, maar heb eigenlijk gewacht omdat het er toch naar uit zag dat ik bij mijn vriend in zou trekken. Tot nu toe is het er niet van gekomen om samen te wonen (ik studeerde nog en wilde eerst een baan vinden), maar inmiddels zijn de omstandigheden in principe positief. Behalve dat mijn vriend niet laat blijken dat hij het leuk zou vinden als ik bij hem intrek. Heb in het verleden wel eens ter sprake gebracht dat áls hij er niet aan toe zou zijn, op het moment dat ik uit huis wil, ik dan iets voor mezelf zou gaan zoeken. Dat vond hij onzin, ik kon op termijn toch bij hem komen wonen. Voor alle duidelijkheid: ik 'woon' de helft van de week bij hem, doe behoorlijk veel in zijn huishouden, en eigenlijk voelt het al alsof we samenwonen. Maar na een week bij hem te zijn geweest (terwijl hij 'op vakantie' was) voor de huisdieren, zit ik zonder enig protest weer bij mijn ouders nu. Wil heel graag uit huis, maar wil hem ook niet onder druk zetten. Weet zeker dat als ik ernaar vraag, hij het allemaal wel prima vindt, maar is het heel vreemd als ik enige vorm van enthousiasme wil zien? En dat het niet alleen maar van mij moet uit komen? Ik bedoel, ga toch in ZIJN huis wonen dan...
Maar het dilemma is eigenlijk: wil graag uit huis, maar wil niet bij hem intrekken omdat IK dat zo graag wil. Dus eigenlijk moet ik gewoon iets voor mezelf zoeken...of....?
Heb bijna 3 jaar een relatie met mijn vriend. Hij woont op zichzelf (koopwoning), ik nog bij mijn ouders. Ben er inmiddels zwaar aan toe om het huis uit te gaan, maar heb eigenlijk gewacht omdat het er toch naar uit zag dat ik bij mijn vriend in zou trekken. Tot nu toe is het er niet van gekomen om samen te wonen (ik studeerde nog en wilde eerst een baan vinden), maar inmiddels zijn de omstandigheden in principe positief. Behalve dat mijn vriend niet laat blijken dat hij het leuk zou vinden als ik bij hem intrek. Heb in het verleden wel eens ter sprake gebracht dat áls hij er niet aan toe zou zijn, op het moment dat ik uit huis wil, ik dan iets voor mezelf zou gaan zoeken. Dat vond hij onzin, ik kon op termijn toch bij hem komen wonen. Voor alle duidelijkheid: ik 'woon' de helft van de week bij hem, doe behoorlijk veel in zijn huishouden, en eigenlijk voelt het al alsof we samenwonen. Maar na een week bij hem te zijn geweest (terwijl hij 'op vakantie' was) voor de huisdieren, zit ik zonder enig protest weer bij mijn ouders nu. Wil heel graag uit huis, maar wil hem ook niet onder druk zetten. Weet zeker dat als ik ernaar vraag, hij het allemaal wel prima vindt, maar is het heel vreemd als ik enige vorm van enthousiasme wil zien? En dat het niet alleen maar van mij moet uit komen? Ik bedoel, ga toch in ZIJN huis wonen dan...
Maar het dilemma is eigenlijk: wil graag uit huis, maar wil niet bij hem intrekken omdat IK dat zo graag wil. Dus eigenlijk moet ik gewoon iets voor mezelf zoeken...of....?
dinsdag 28 augustus 2007 om 21:16
Mannen kunnen soms zo onduidelijk zijn, hierdoor krijg je het gevoel dat ze onverschillig zijn, alleen maar de praktische kant van iets zien of gewoon iets vanzelfsprekend vinden.Je mist het enthousiasme, gaat twijfelen, wil hij dit wel om juiste redenen (typisch vrouwen, alles doorberedeneren) Mijn advies, leg het eerlijk voor.. (heb ik ook gedaan) mijn vriend was toen der tijd echt verbaasd en zelfs een beetje beledigd, "hoezo een eigen stulpje zoeken? Je komt toch bij mij wonen? Ik nog een beetje mokken, maar wil dat dan wel echt en niet alleen omdat het praktisch is etc.. hij vertellen dat hij niet kon wachten om samen te gaan wonen, kortom je begrijpt ik was helemaal happy met zijn reactie en we wonen inmiddels alweer 1,5 jaar heel gelukkig samen.
Succes in ieder geval, laten even weten hoe het afloopt.
Succes in ieder geval, laten even weten hoe het afloopt.
dinsdag 28 augustus 2007 om 21:21
Hebben jullie het weleens gehad over hoe je een en ander wil gaan regelen mbt financiën ? Hypotheek staat op zijn naam.......... zijn jullie eruit of dat zo blijft , of dat het op beider naam komt etc ? Zou die dáár mee zitten misschien ? ( als hij al ergens mee zit )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 28 augustus 2007 om 21:30
dinsdag 28 augustus 2007 om 21:33
Kan niet precies uitleggen waarom hij alleen op vakantie is gegaan ivm privacy, maar het komt erop neer dat het niet echt een vakantie was. Meer een langdurig uitstapje (5 dgn) ivm een hobby die hij heeft en wat leuker was om met een vriend te doen.
Kan me niet voorstellen dat hij inzit over hypotheek o.i.d., daar hebben we 't al eens over gehad. Het huis zou gewoon op zijn naam blijven staan en ik zou delen in bepaalde kosten.
Ik weet zeker dat mijn vriend het ook vanzelfsprekend vindt dat ik bij hem kom wonen, ipv zelf iets te zoeken...maar als hij er écht al aan toe was, dan zou hij het toch wel ter sprake brengen?
Kan me niet voorstellen dat hij inzit over hypotheek o.i.d., daar hebben we 't al eens over gehad. Het huis zou gewoon op zijn naam blijven staan en ik zou delen in bepaalde kosten.
Ik weet zeker dat mijn vriend het ook vanzelfsprekend vindt dat ik bij hem kom wonen, ipv zelf iets te zoeken...maar als hij er écht al aan toe was, dan zou hij het toch wel ter sprake brengen?
dinsdag 28 augustus 2007 om 21:42
Misschien denkt hij wel ; wat stom dat ze die 100 dozen troep nou nóg niet verhuisd heeft....moet ik het zeker weer allemaal gaan regelen voor d'r ?
Wat wil je ; jullie waren het er toch over eens ; had je gehoopt of verwacht dat hij een vliegtuig met een spandoek boven het huis zou laten cirkelen met " welkom in ons liefdesnestje "erop ? Je zal niet zo'n romantisch exemplaar hebben , meid , geeft ook helemaal niet , toch ?
En omdat jij er niet over bgint zal hij ook wel denken dat jij het allemaal prima vindt zo.
Je kan toch aan hem vragen ; "en ? Ben je nog van mening van veranderd over samenwonen ; anders kunnen we wel een weekend plannen waarin we mijn spullen verhuizen ? " ...... is dat zo gek of zo eng ?
Wat wil je ; jullie waren het er toch over eens ; had je gehoopt of verwacht dat hij een vliegtuig met een spandoek boven het huis zou laten cirkelen met " welkom in ons liefdesnestje "erop ? Je zal niet zo'n romantisch exemplaar hebben , meid , geeft ook helemaal niet , toch ?
En omdat jij er niet over bgint zal hij ook wel denken dat jij het allemaal prima vindt zo.
Je kan toch aan hem vragen ; "en ? Ben je nog van mening van veranderd over samenwonen ; anders kunnen we wel een weekend plannen waarin we mijn spullen verhuizen ? " ...... is dat zo gek of zo eng ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 28 augustus 2007 om 22:01
Beste Lalotta,
Is het verstandig om het huis op zijn naam te laten staan? Op die manier bouw jij namelijk geen vermogen op. Mocht de relatie ooit eindigen (ik weet het: overkomt jullie niet) dan zal het lastig zijn om een andere woning te kopen als je geen eigen vermogen hebt. Samenwonen kan heel leuk zijn als je zorgt dat je eerst je huiswerk hebt gedaan. Sluit een samenlevingsovereenkomst, maak afspraken over financiën en het huishouden en zorg er samen voor dat jullie een goede start zullen hebben. Veel geluk.
Is het verstandig om het huis op zijn naam te laten staan? Op die manier bouw jij namelijk geen vermogen op. Mocht de relatie ooit eindigen (ik weet het: overkomt jullie niet) dan zal het lastig zijn om een andere woning te kopen als je geen eigen vermogen hebt. Samenwonen kan heel leuk zijn als je zorgt dat je eerst je huiswerk hebt gedaan. Sluit een samenlevingsovereenkomst, maak afspraken over financiën en het huishouden en zorg er samen voor dat jullie een goede start zullen hebben. Veel geluk.
dinsdag 28 augustus 2007 om 22:01
Nou, vind het helemaal niet eng of spannend om zelf erover te beginnen. Punt is alleen dat ik er al vaak genoeg over begonnen ben en dan van die lauwe reacties krijg, waaruit niet echt blijkt dat hij er enorm warm voor loopt. En aangezien ik in zijn huis zou intrekken, mag ik toch wel wat enthousiasme verwachten (en nee, dat hoeven geen romantische taferelen te zijn). Mag toch op z'n minst verwachten dat het een beetje van harte gaat? Wil me wel gewenst voelen daar, en niet daar wonen omdat IK zo nodig het huis uit moest.
En dat hij intussen denkt 'waarom heeft ze d'r spullen nog niet verhuisd?' lijkt me erg sterk, ken hem langer dan vandaag. Zulke gedachtes zou hij uitspreken namelijk...
En dat hij intussen denkt 'waarom heeft ze d'r spullen nog niet verhuisd?' lijkt me erg sterk, ken hem langer dan vandaag. Zulke gedachtes zou hij uitspreken namelijk...
dinsdag 28 augustus 2007 om 22:07
Wel, als dit je communicatiestrategie blijft in de rest van je relatie... pas trouwen als hij het vraagt, pas een kindje als hij het vraagt, op vakantie als hij het vraagt, uit eten als hij het vraagt, want als jij het moet voorstellen is hij blijkbaar niet enthousiast genoeg? Ik wil maar vast waarschuwen dat het zo wel eens heeeel lang kan duren voor je je dromen weet te realiseren!
In jouw plaats zou ik vriendlief mee uit eten nemen, vertellen dat ik ongelofelijk graag bij hem in zou trekken maar dat ik nerveus wordt omdat ik weinig enthousiasme van zijn kant lijk te bespeuren, en vragen of ik dat al dan niet goed zie. En vooral niet verder piekeren als hij zou zeggen dat ik welkom ben en dat ik me dingen inbeeld, maar een glas champagne bestellen om te klinken op de verhuizing.
In jouw plaats zou ik vriendlief mee uit eten nemen, vertellen dat ik ongelofelijk graag bij hem in zou trekken maar dat ik nerveus wordt omdat ik weinig enthousiasme van zijn kant lijk te bespeuren, en vragen of ik dat al dan niet goed zie. En vooral niet verder piekeren als hij zou zeggen dat ik welkom ben en dat ik me dingen inbeeld, maar een glas champagne bestellen om te klinken op de verhuizing.
dinsdag 28 augustus 2007 om 22:08
Ik wacht helemaal niet totdat hij me vraagt! Ik wil enkel een enthousiaste reactie! Dat is het enige...
dinsdag 28 augustus 2007 om 22:21
Vraag dan gewoon aan hem waarom hij niet enthousiast reageert (meten is weten,gissen is missen) en dat jij dat wel verwacht/gehoopt had. Je kunt wel blijven gissen en teleurgesteld zijn dat hij niet enthousiast reageert maar dat kan je vriend natuurlijk niet ruiken.. vraag het hem gewoon. Is hij een beetje lauw omdat het van hem nog niet perse hoeft, dan zoek je je eigen stulpje. Is hij ineens dolen enthousiast kun je je koffers gaan pakken..
dinsdag 28 augustus 2007 om 23:01
woensdag 29 augustus 2007 om 09:54
Meid neem je leven in eigen hand. Ik vind het sowieso vrij gezond om een tijdje op jezelf te wonen, in plaats van vanuit ouderlijk huis meteen het volgende "gezinnetje" in te duiken. Het is ook lekker om eens een tijdje te ervaren hoe het is om alleen te wonen en helemaal je eigen plan te trekken en je eigen beslissingen te nemen. Al is het maar een jaar.
Dus ik zou iets voor mezelf gaan zoeken en het voorleggen aan je vriend, ongeveer op deze manier:
joh, ik wil het huis uit, en ik heb het idee dat jij nog niet zo enthousiast bent over het idee dat ik hier intrek. Dus ik ga iets voor mezelf zoeken. Wat vind je ervan?
Mocht hij je dan op je knieën smeken om bij hem te komen kun je altijd nog op je beslissing terugkomen :-D
Dus ik zou iets voor mezelf gaan zoeken en het voorleggen aan je vriend, ongeveer op deze manier:
joh, ik wil het huis uit, en ik heb het idee dat jij nog niet zo enthousiast bent over het idee dat ik hier intrek. Dus ik ga iets voor mezelf zoeken. Wat vind je ervan?
Mocht hij je dan op je knieën smeken om bij hem te komen kun je altijd nog op je beslissing terugkomen :-D
woensdag 29 augustus 2007 om 10:41
Wil jij ook echt bij hem gaan wonen. Oftewel ben je er zelf al aan toe om te gaan samenwonen?
Zo direct uit huis, is het ook wel lekker om eerst een plkeje helemaal voor jezelf te hebben.
Een plekje dat jouw thuis wordt, dat je helemaal volgens jouw smaak inricht.
Geeft ook weer eens een andere input aan je relatie; hij kan nu ook bij jou 'logeren' en als je hem zat bent (of hij jou) schop je hem weer lekker naar zijn eigen huis.
Zo direct uit huis, is het ook wel lekker om eerst een plkeje helemaal voor jezelf te hebben.
Een plekje dat jouw thuis wordt, dat je helemaal volgens jouw smaak inricht.
Geeft ook weer eens een andere input aan je relatie; hij kan nu ook bij jou 'logeren' en als je hem zat bent (of hij jou) schop je hem weer lekker naar zijn eigen huis.
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 29 augustus 2007 om 11:22
Zou in principe wel op mezelf willen, maar inderdaad alleen voor de ervaring. Dus het zou niet langer duren dan een jaar, en dan ga je niet investeren in vloeren, meubels en gordijnen. Dat 'lekker zelf inrichten' wordt dan ook minder leuk. Maar jullie hebben gelijk; het is het overwegen waard.
Vind het best moeilijk hoor, want op deze manier bouw ik net zo goed niks op en hou ik ook nog minder over per maand om te sparen...
Vind het best moeilijk hoor, want op deze manier bouw ik net zo goed niks op en hou ik ook nog minder over per maand om te sparen...
woensdag 29 augustus 2007 om 14:13
Voor weinig geld kan je heel leuk een huisje inrichten. Zoek op marktplaats eens wat bij elkaar. Vraag bij vrienden en familie of ze nog iets over hebben.
Zelfs als iets niet helemaal je smaak is kan je het nog wel je smaak maken: verfje erover, kleedje op tafel, grand foulard over de bank.
Op die manier kost het je bijna niets. Vloerbedekking is bij de leen bakker en de kwantum niet echt heel duur, op marktplaats staan ook vloeren (bij mij komt er morgen iemand kijken voor de houten vloerdelen die ik uit mijn huis gehaald heb).
Buiten dat, lijkt serieus praten met je vriend me de beste optie. Gewoon rustig gaan zitten en melden dat je het gevoel hebt dat ie niet zo enthousiast is over het woord (of de actie;-P) 'samenwonen'. Of dat zo is. En hoe hij er over denkt als jij eerst een jaartje op jezelf gaat wonen.
Als ik zo naar de situatie kijk lijkt me dat de beste oplossing. Ik kan me voorstellen dat hij weinig zin heeft om iedere keer bij je ouders in huis te zitten omdat jij daar nou toevallig woont. Het idee dat jij direct bij hem intrekt geeft hem misschien een beetje een benauwd gevoel. En ik geef ook eerlijk toe dat ik heel blij ben dat mijn vriend een tijd op zichzelf heeft gewoond: dan weet hij hoe het hele huishouden werkt en verwacht hij niet van mij het het leventje net zo is als bij zijn moeder. (Want dat was best luxe daar...)
Owja... En over het opbouwen van iets... Ik zou je daar nu nog niet heel erg druk om maken. Als jij nu eerst op jezelf gaat wonen, ben je een ervaring rijker. Telt volgens mij ook wel. En als je een goede opleiding en een leuke baan hebt, dan komt dat opbouwen vanzelf wel een keer.
Zelfs als iets niet helemaal je smaak is kan je het nog wel je smaak maken: verfje erover, kleedje op tafel, grand foulard over de bank.
Op die manier kost het je bijna niets. Vloerbedekking is bij de leen bakker en de kwantum niet echt heel duur, op marktplaats staan ook vloeren (bij mij komt er morgen iemand kijken voor de houten vloerdelen die ik uit mijn huis gehaald heb).
Buiten dat, lijkt serieus praten met je vriend me de beste optie. Gewoon rustig gaan zitten en melden dat je het gevoel hebt dat ie niet zo enthousiast is over het woord (of de actie;-P) 'samenwonen'. Of dat zo is. En hoe hij er over denkt als jij eerst een jaartje op jezelf gaat wonen.
Als ik zo naar de situatie kijk lijkt me dat de beste oplossing. Ik kan me voorstellen dat hij weinig zin heeft om iedere keer bij je ouders in huis te zitten omdat jij daar nou toevallig woont. Het idee dat jij direct bij hem intrekt geeft hem misschien een beetje een benauwd gevoel. En ik geef ook eerlijk toe dat ik heel blij ben dat mijn vriend een tijd op zichzelf heeft gewoond: dan weet hij hoe het hele huishouden werkt en verwacht hij niet van mij het het leventje net zo is als bij zijn moeder. (Want dat was best luxe daar...)
Owja... En over het opbouwen van iets... Ik zou je daar nu nog niet heel erg druk om maken. Als jij nu eerst op jezelf gaat wonen, ben je een ervaring rijker. Telt volgens mij ook wel. En als je een goede opleiding en een leuke baan hebt, dan komt dat opbouwen vanzelf wel een keer.
donderdag 30 augustus 2007 om 00:14
Ben ik het mee eens; inrichting moet je geleidelijk aan opbouwen. Daarvoor moet je sparen. In eerste instantie gaat het erom dat je iets voor jezelf hebt, dak boven je hoofd. Wat heb je nou helemaal nodig? Vaak hebben ouders nog wel wat staan, gewoon kwestie van alles bij elkaar scharrelen.
Na een tijdje vervang je wat spullen, of je gaat toch samenwonen en dan ga je het samen kopen. Inrichten is hartstikke duur, en het is toch veel leuker om dat geleidelijk aan te verzamelen?
Ik zou het er met je vriend over hebben en dan de knoop doorhakken.
Zorg dat je onafhankelijk bent, het is ook een ervaring om zelf woonruimte te zoeken en alles te regelen. Misschien is hij over een jaar wel enthousiast en dan weet jij iig zeker dat hij er voor 100% achter staat. Lijkt me een fijnere start. Tegen die tijd heb jij het misschien zo naar jezin in je eigen huis, dat je het samenwonen zelf nog wat uitstelt.
Vergis je niet; niet iedereen uit zijn enthousiasme op een uitbundige manier.
Gewoon even bespreken, dan weet je genoeg.
Na een tijdje vervang je wat spullen, of je gaat toch samenwonen en dan ga je het samen kopen. Inrichten is hartstikke duur, en het is toch veel leuker om dat geleidelijk aan te verzamelen?
Ik zou het er met je vriend over hebben en dan de knoop doorhakken.
Zorg dat je onafhankelijk bent, het is ook een ervaring om zelf woonruimte te zoeken en alles te regelen. Misschien is hij over een jaar wel enthousiast en dan weet jij iig zeker dat hij er voor 100% achter staat. Lijkt me een fijnere start. Tegen die tijd heb jij het misschien zo naar jezin in je eigen huis, dat je het samenwonen zelf nog wat uitstelt.
Vergis je niet; niet iedereen uit zijn enthousiasme op een uitbundige manier.
Gewoon even bespreken, dan weet je genoeg.
