Relaties
alle pijlers
weinig respect
donderdag 28 mei 2020 om 09:30
Hallo, Ik zit in een moeilijke situatie. Mijn vriend heeft geen respect - of in ieder geval weinig - voor mij. Hij scheldt me sindskort uit voor kutwijf, trut en dat soort dingen. Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik dat niet leuk vind, maar hij blijft het doen. Hij zegt dat het een grapje is, maar zo voelt het helemaal niet.
Er zijn momenten waarop ik hem ergens op wijs. Bijvoorbeeld als iets stuk, vies of kwijt is. Of als een afspraak niet na wordt gekomen. Ik kom vast niet altijd even aardig over, daar ben ik me van bewust, maar dat geeft hem geen reden om te doen zoals hij doet.
Hij negeert me of reageert alleen met ok. Regelmatig wordt hij zo boos, dat ik bang van hem word. Hij is verbaal erg sterk, daar kan ik niet tegen op. Soms probeer ik het, maar dan word hij heel star en geeft hij mij geen ruimte meer. Dan praat hij door me heen, geeft hij me geen ruimte om te reageren, zegt hij kwetsende dingen. Het moet en zal zo gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft.
Inmiddels loop ik echt op mijn tenen en durf ik hem amper iets terug te geven
Alles is leuk en aardig als ik maar mee dein op zijn golven.
Daarnaast heb ik 2 weken terug hulp bij de huisarts gezocht. Hij kan zijn handen niet altijd thuis houden. Dit speelt al jaren. Maar voorheen dacht ik dat het zo hoorde in een relatie. (Sidenote: ik heb een traumatische jeugd gehad, waarin ik op dit vlak geen 'normaal' heb gekend)
Hij heeft me vaker beloofd dat het niet meer zou gebeuren, maar helaas.. Ik heb enkele opties voorgelegd aan hem (1. ik doe niets en ga kapot, 2. ik ga naar een blijfvanmijnlijfhuis, 3. we gaan uit elkaar of 4. jij zoekt hulp) Na heel wat smeken en veel redenen waarom optie 1 hem het beste leek, is hij voor optie 4 gegaan. De huisarts heeft hem door gestuurd naar de Praktijkondersteuner. Ik vraag me af of dit de juiste plek is.
Ik voel me niet altijd veilig bij hem. De manier waarop hij mij behandeld als iets hem niet zint en zijn onvermogen om met feedback om te gaan breken me op. Steeds vaker denk ik erover na bij hem weg te gaan. Ik ben (financieel) afhankelijk van hem en omwille van de kinderen blijf ik mijn best doen voor onze relatie. Ik hou nog steeds van hem. Ik zou niet zonder hem kunnen, denk ik. Hij heeft mij uit mijn jeugdellende gered. Ik hoop dat wij hier samen uit kunnen komen. Ondanks de vele verschillen tussen ons. We zijn als water en vuur in veel dingen. Kan onze liefde dat overwinnen?
Ik hoop hier adviezen te krijgen. Ik zit momenteel knel tussen mijn gevoelens en gedachten. Ik weet niet meer wat ik moet, kan of wil doen.
Er zijn momenten waarop ik hem ergens op wijs. Bijvoorbeeld als iets stuk, vies of kwijt is. Of als een afspraak niet na wordt gekomen. Ik kom vast niet altijd even aardig over, daar ben ik me van bewust, maar dat geeft hem geen reden om te doen zoals hij doet.
Hij negeert me of reageert alleen met ok. Regelmatig wordt hij zo boos, dat ik bang van hem word. Hij is verbaal erg sterk, daar kan ik niet tegen op. Soms probeer ik het, maar dan word hij heel star en geeft hij mij geen ruimte meer. Dan praat hij door me heen, geeft hij me geen ruimte om te reageren, zegt hij kwetsende dingen. Het moet en zal zo gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft.
Inmiddels loop ik echt op mijn tenen en durf ik hem amper iets terug te geven
Alles is leuk en aardig als ik maar mee dein op zijn golven.
Daarnaast heb ik 2 weken terug hulp bij de huisarts gezocht. Hij kan zijn handen niet altijd thuis houden. Dit speelt al jaren. Maar voorheen dacht ik dat het zo hoorde in een relatie. (Sidenote: ik heb een traumatische jeugd gehad, waarin ik op dit vlak geen 'normaal' heb gekend)
Hij heeft me vaker beloofd dat het niet meer zou gebeuren, maar helaas.. Ik heb enkele opties voorgelegd aan hem (1. ik doe niets en ga kapot, 2. ik ga naar een blijfvanmijnlijfhuis, 3. we gaan uit elkaar of 4. jij zoekt hulp) Na heel wat smeken en veel redenen waarom optie 1 hem het beste leek, is hij voor optie 4 gegaan. De huisarts heeft hem door gestuurd naar de Praktijkondersteuner. Ik vraag me af of dit de juiste plek is.
Ik voel me niet altijd veilig bij hem. De manier waarop hij mij behandeld als iets hem niet zint en zijn onvermogen om met feedback om te gaan breken me op. Steeds vaker denk ik erover na bij hem weg te gaan. Ik ben (financieel) afhankelijk van hem en omwille van de kinderen blijf ik mijn best doen voor onze relatie. Ik hou nog steeds van hem. Ik zou niet zonder hem kunnen, denk ik. Hij heeft mij uit mijn jeugdellende gered. Ik hoop dat wij hier samen uit kunnen komen. Ondanks de vele verschillen tussen ons. We zijn als water en vuur in veel dingen. Kan onze liefde dat overwinnen?
Ik hoop hier adviezen te krijgen. Ik zit momenteel knel tussen mijn gevoelens en gedachten. Ik weet niet meer wat ik moet, kan of wil doen.
vrijdag 29 mei 2020 om 19:41
Vreselijke situatie wens je heel veel sterkte toe en wijsheid! Staat hele goede lieve tips hier dus hopelijk doe je er iets mee!!
Al wil ik je wel even iets zeggen, ik geloof zeker dat je een goede moeder ben, alleen onderschat je kinderen niet, hoe klein ze ook zijn of als ze er niet bij zijn als er dingen gebeuren... kinderen zn niet achterlijk en merken echt wel als er net ruzie is geweest of andere zaken spelen.. al ben je nog zo happy en opgewekt, als het niet echt is, dan merk je dat ten alle tijden. En lijkt me niet dat je zn beeld wil afgeven aan je kids... want zij krijgen dingen mee wat wellicht weer later voor hun issues gaat zorgen. Dus wees verstandig!
Al wil ik je wel even iets zeggen, ik geloof zeker dat je een goede moeder ben, alleen onderschat je kinderen niet, hoe klein ze ook zijn of als ze er niet bij zijn als er dingen gebeuren... kinderen zn niet achterlijk en merken echt wel als er net ruzie is geweest of andere zaken spelen.. al ben je nog zo happy en opgewekt, als het niet echt is, dan merk je dat ten alle tijden. En lijkt me niet dat je zn beeld wil afgeven aan je kids... want zij krijgen dingen mee wat wellicht weer later voor hun issues gaat zorgen. Dus wees verstandig!
vrijdag 29 mei 2020 om 20:25
Omdat?
Die vier opties die je je man gaf (1. ik doe niets en ga kapot, 2. ik ga naar een blijfvanmijnlijfhuis, 3. we gaan uit elkaar of 4. jij zoekt hulp), daarvan meende je 2 en 3 dus niet? Aangezien je nu zegt dat je liever sterft dan bij hem weggaat?
Ik hoop dat je doorzet met hulp zoeken want je beeld is zo ontzettend vertekend, zo zonde en schadelijk.
vrijdag 29 mei 2020 om 20:49
vrijdag 29 mei 2020 om 20:51
ik sterf liever dan dat ik terug kom in de situaties waar ik vroeger in zat.S-Groot schreef: ↑29-05-2020 20:25Omdat?
Die vier opties die je je man gaf (1. ik doe niets en ga kapot, 2. ik ga naar een blijfvanmijnlijfhuis, 3. we gaan uit elkaar of 4. jij zoekt hulp), daarvan meende je 2 en 3 dus niet? Aangezien je nu zegt dat je liever sterft dan bij hem weggaat?
Ik hoop dat je doorzet met hulp zoeken want je beeld is zo ontzettend vertekend, zo zonde en schadelijk.
vrijdag 29 mei 2020 om 20:55
DankjewelBlijdoener schreef: ↑29-05-2020 18:48Beste Hupsie,
Het volgende dat ik ga typen komt uit de grond van mijn hart en ik had gewild dat iemand de volgende dingen had gezegd toen ik in een soortgelijke situatie als die van jou zat. Natuurlijk weet ik niet precies hoe het voor jou is. Mensen die nog nooit in zo'n situatie hebben gezeten beseffen echter niet dat je niet zomaar naar de politie/Veilig Thuis gaat/gaat scheiden/jouw man niet altijd een monster is.
- Jouw liefde voor jouw man staat los van wat rationeel het beste voor je is. De goede herinneringen aan deze man gaan niet zomaar weg als je gaat scheiden. Ook 'uit liefde' kun je scheiden. Omdat uit elkaar gaan rationeel gezien beter voor jullie allebei (en je kinderen) is. Je hoeft niet altijd je hart te volgen. Je hebt nu niets aan tegeltjeswijsheden. Je hart kan je soms flink voor de gek houden.
- Probeer niet af te dwingen of te hopen dat hij anders wordt. Als je respectvolle aandacht moet afdwingen, is het niet waard om te hebben. Je wilt immers dat hij dit uit zichzelf doet. En niet omdat je dit aan hem moet vragen.
- Mensen kunnen veranderen. Wellicht was hij vroeger heel anders dan hij nu is en hou je vast aan hoe hij was i.p.v. hoe hij is.
- De toekomst is onzeker. Dat klopt. Maar het hoeft niet per definitie een doemscenario te zijn. De situatie waar je nu in zit biedt je wel zekerheid. Zekerheid op een situatie waar je niet in wil zitten.
- Liever achteraf spijt met de gedachte dat je hebt gedaan waarvan je dacht dat dat het beste voor je was. In plaats van 'had ik maar eerder ...'.
- Zoek afleiding. Ga leuke dingen doen met andere mensen en zie dat het leven leuk kan zijn.
vrijdag 29 mei 2020 om 21:10
Maar in feite zit je nu juist al in net zo'n situatie als waar je vroeger in zat. Je wordt verkracht, je wordt uitgescholden, genegeerd, als minderwaardig behandeld en je stelt zelf het geluk van een ander (je man) boven dat van jezelf (en je kinderen).
vrijdag 29 mei 2020 om 21:20
Dit.
De situatie van vroeger herhaald zich met jouw man, iemand waar je jezelf veilig en geborgen bij zou moeten voelen. En juist jouw man doet dit jou aan, jouw man die weet van jouw verleden en er misbruik van maakt want hij doet jouw precies het zelfde aan!
Kom op TO als je dan niet de knoop voor jezelf door kan hakken doe het dan voor je kinderen want die kunnen het niet doen maar lopen door deze situatie wel schade op. En daar ben je als moeder wel verantwoordelijk voor. En bovenal ook voor jezelf. Doorbreek die cirkel, kies voor jezelf en kinderen. Je zult je alleen met kinderen zoveel beter gaan voelen, dan ben je vrij en kun aan je problemen werken om niet weer voor een ongezonde relatie te gaan in de toekomst!
vrijdag 29 mei 2020 om 21:35
hou eens op met dit drama. Je hebt ongetwijfeld een vreselijke jeugd gehad maar nu ben je volwassen en je bent verantwoordelijk voor je kinderen. ZIj hebben recht op een moeder die haar en hun veiligheid garandeert en ze leert hoe je moet omgaan met tegenslag.Hupsie1 schreef: ↑29-05-2020 18:29nee, ik heb niet op de site van veilig thuis gekeken. Ik heb informatie van de huisarts en praktijkondersteuner gekregen. Is het erg dat ik een ander pad bewandel dan jij zou doen?
De uitspraak dat ik het als smoes gebruik valt helemaal verkeerd bij mij. Je kent me niet. Jij weet niets van mij, behalve wat hier geschreven staat. En ik zweer je dat dat een fractie is van wat ik heb doorstaan.
Je hoeft me niet te geloven. Je hoeft niet respectvol te zijn. Maar geef alstjeblieft geen advies meer, want de manier waarop deze dingen worden beschreven doen me meer pijn dan jij je voor kan stellen. Om je mee te nemen in mijn wereld, mijn pijn:
Kan jij je voorstellen hoe het is om je ogen uit je kop te janken als je iemand in vertrouwen verteld dat je jarenlang word verkracht door iemand dichtbij en dat je bedreigt werd, waardoor je nooit eerder iets durfde te zeggen? Kun je je voorstellen dat woorden als messen kunnen voelen als je verteld word dat je je niet zo aan moet stellen, dat je het maar moet vergeten en er nooit meer over mag praten? Kun je je voorstellen hoe verloren je je voelt als het geluk van het gezin van de dader boven het geluk van jou als kind wordt gesteld?
Als alles wat je zegt wordt afgedaan als lastig?
Kan jij je voorstellen hoe het is om nergens veilig te zijn? Kan je je voorstellen hoe het is om na al die ellende, jarenlang trauma's oplopen, een man te vinden die je uit de situatie haalt, voor je vecht en je beschermt? En kan je je dan ook voorstellen in welke angst ik leef als ik bij hem zou weggaan? Dan kom ik in de cirkel terecht waar ik vroeger in zat. Dat NOOIT meer. Ik sterf nog liever!
vrijdag 29 mei 2020 om 21:37
Juist ja.
Je zit er NU in.
Dus zou je nu moeten willen sterven
Je hebt een keuze.
Kies voor jezelf, je kinderen en echte vrijheid.
justagirly wijzigde dit bericht op 29-05-2020 21:42
7.13% gewijzigd
vrijdag 29 mei 2020 om 22:09
Bedoel je dat je bang bent dat je weer in een ellenlange vechtscheiding terecht komt alleen nu die van jou en jouw man? Ergens snap ik die angst wel. Die vechtscheiding van jouw ouders heeft jou erg beschadigd. Echter nu wordt je nog steeds beschadigt maar dan door jouw man en op een andere manier. Je bent er dus eigenlijk niks op vooruit gegaan tov vroeger. Gun jezelf (en je kinderen natuurlijk) een beter, vrijer, gelukkiger leven. Je moet niet willen dat jouw kinderen later beschadigd zijn door de situatie tussen jou en je man. Dat ze dan zeggen "was mijn moeder nou maar hij mijn vader weg gegaan, dan was ik niet zo beschadigd geraakt". En natuurlijk doe jij wat jou het best lijkt voor je kinderen en zal je ze niet willen beschadigen, maar er is een grote kans dat dat nu wel gebeurt zonder dat jij dat door hebt. Wat zou voor jou nu nodig zijn om een eerste stap te zetten naar een gelukkiger leven?
vrijdag 29 mei 2020 om 22:48
En TO ik weet niet of hij je controleert, maar wis voor de zekerheid ook af en toe je zoekgeschiedenis, cookies en dergelijke,Luci_Morgenster schreef: ↑29-05-2020 22:19Er zijn ook andere instanties en groepen die je kan contacteren voor advies en hulp voor je veilig thuis belt.
Google maar eens op huiselijk geweld en hulp. En dan je provincie.
zaterdag 30 mei 2020 om 07:40
Ik zou het waarderen als je niet meer reageert. Ik ben de grond nu wel genoeg in getrapt. Dankje
zaterdag 30 mei 2020 om 07:44
dat doe ik iddSomeonenew schreef: ↑29-05-2020 22:48En TO ik weet niet of hij je controleert, maar wis voor de zekerheid ook af en toe je zoekgeschiedenis, cookies en dergelijke,
zaterdag 30 mei 2020 om 07:44
dat doe ik iddSomeonenew schreef: ↑29-05-2020 22:48En TO ik weet niet of hij je controleert, maar wis voor de zekerheid ook af en toe je zoekgeschiedenis, cookies en dergelijke,
zaterdag 30 mei 2020 om 08:41
zaterdag 30 mei 2020 om 08:46
Misschien een rare vraag maar als je dit volstrekt onnodige gedrag laat zien bij een wildvreemde, waarom doe je dit dan niet bij de man waarmee je kinderen hebt gemaakt?
zaterdag 30 mei 2020 om 08:56
zaterdag 30 mei 2020 om 11:17
Loveforfortnite schreef: ↑30-05-2020 08:56Tja, als hij erop los mept is dat misschien een slecht plan
Hij verkracht haar en scheldt haar uit. Maar goed, minstens zo erg uiteraard, en geen veilige omgeving waarin je je wensen en behoeftes deelt.
Ik denk dat verandering in deze situatie in kleine stapjes gaat. De eerste daarvan is realiseren dat deze situatie echt heel erg verkeerd is. Dat het schokkend en abnormaal is hoe je partner je behandelt. Pas als je dat inziet kun je er iets aan doen. Het is een proces dat niet sneller gaat dan het gaat. Dit topic is al een enorme overwinning.
zaterdag 30 mei 2020 om 12:16
Mag er vanuit gaan dat ze dat al deed. Anders had hij dit topic ook al gezien.Someonenew schreef: ↑29-05-2020 22:48En TO ik weet niet of hij je controleert, maar wis voor de zekerheid ook af en toe je zoekgeschiedenis, cookies en dergelijke,
zaterdag 30 mei 2020 om 16:56
zodra ik alleen ben ga ik stappen zetten. Met de pinksterdagen voor de deur is dat wat lastiger. Dinsdag heb ik alle ruimtehuurvrouwtje schreef: ↑30-05-2020 07:51Weet je al wat je gaat doen TO? Of laat je het voor wat het is?
