Wil geen mantelzorger zijn

27-12-2023 18:50 49 berichten
Ik woon al ruim 20 jaar naast mijn buurvrouw. Ging altijd prima maar sinds 2 jaar begint ze echt oud te worden (nu 81 jaar). Ik merk dat ze steeds meer op mij leunt en steeds meer en vaker een beroep op mij doet. Voor de meest uiteenlopende zaken.

En ik wil dat niet, heb mijn eigen leven met mijn man en een drukke baan. Ze heeft geen partner meer en kinderen wonen niet in de buurt.

Haar af en toe eens ergens bij helpen vind ik geen punt maar dit wordt me te veel. Parkeer regelmatig mijn auto in de straat achter ons en ga dan via de achtertuin naar binnen zodat ze niet weet dat ik thuis ben. Als ik voor de deur parkeer staat ze al naast mijn auto nog voor ik uitgestapt ben en begint het geratel en claimen.

Ik wil er geen ruzie over maken maar wel duidelijk maken dat ik dit niet wil.
Hoe pak ik dit aan op een tactische manier?
Alle reacties Link kopieren Quote
takkentrol schreef:
27-12-2023 19:24
Een keer in de week dronk ik koffie bij haar maar doordat ze me zo is gaan claimen ben ik dat minder gaan doen. Merk dat ik haar steeds meer probeer te ontlopen.

Als ze problemen heeft met haar telefoon, tablet, televisie dan vind ik het geen punt om daar mee te helpen als ik dat kan.
Ze is absoluut niet dement en het huis is altijd schoon en opgeruimd. Maar ze is wel eenzaam. Ik heb al verschillende opties aan haar voorgelegd, buurthuizen opgezocht en hun programmering aan haar voorgelegd. Maar dat wil ze allemaal niet.
Ze belt soms 3x per dag naar de huisarts.

Ze heeft veel aandacht nodig, veel meer dan vroeger. Zoals gezegd, ze is eenzaam. Dat realiseer ik me en ik vind het heel sneu. Maar ik ga en wil die eenzaamheid niet voor haar oplossen door 4 x p/w bij haar te gaan zitten.
Als je dit al doet is dat al veel waard voor de buurvrouw. Ik zou hier gewoon heldere afspraken over maken. Ik heb zelf familieleden waar ik ook heldere afspraken mee heb gemaakt. Afspraken die voor mij werkbaar zijn, zonder de ander te laten vallen.

Maar ik begrijp ook goed dat het misschien nu al te laat is nu je haar tracht te ontlopen.
Dahlia74 schreef:
27-12-2023 19:26
Verwijs deze mensen naar WMO en organisaties als Zonnebloem en Humanitas. Deze organisaties bieden vaak ook oppasservice zoals deze man wil.

Deze buren zijn niet gehuwd of samenwonend. Ze hebben al 30 jaar een lat relatie..
Buurvrouw woonde altijd parttime bij de buurman dus. Ze heeft nog een eigen woning in een andere regio, maar is nu door de toestand waarin ze verkeerd, nu bijna alle dagen bij de buurman. Maakt zij dan evengoed aanspraak op dergelijke ondersteuning? Of kan ze die alleen aan haar eigen woonadres in haar eigen woonplaats krijgen?
Ik denk zelf dat dit wel het geval is.. erg onhandig dus.
Alle reacties Link kopieren Quote
Eenzaamheid is verschrikkelijk, mijn schoonmoeder heeft gekke dingen gedaan door eenzaamheid. Maar al zou ik elke dag komen, dan is ze nog steeds eenzaam. Diverse organisaties hebben heel actief geprobeerd haar uit haar isolement te halen. Maar alles was moeilijk, lastig, niet wat zij wil enz.. Zij wilde dus echt niets doen aan haar eenzaamheid. Ondertussen sprak ze wel wanhopig de buren aan voor een praatje. En die zaten daar natuurlijk niet echt op te wachten.

Als je nog iets voor haar wilt beteken kam je afspreken om eens per twee weken een half uur koffie te komen drinken. Wees duidelijk en zeg dat je druk met je eigen gezin en kinderen. Dat zij echt bij haar eigen kinderen moet aankloppen. En bij de WMO.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
27-12-2023 19:31
Deze buren zijn niet gehuwd of samenwonend. Ze hebben al 30 jaar een lat relatie..
Buurvrouw woonde altijd parttime bij de buurman dus. Ze heeft nog een eigen woning in een andere regio, maar is nu door de toestand waarin ze verkeerd, nu bijna alle dagen bij de buurman. Maakt zij dan evengoed aanspraak op dergelijke ondersteuning? Of kan ze die alleen aan haar eigen woonadres in haar eigen woonplaats krijgen?
Ik denk zelf dat dit wel het geval is.. erg onhandig dus.
Bellen en je weet het antwoord. Het lijkt mij niet perse belemmering voor hulp als de situatie ernstig is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou haar telkens aanhoren en altijd hetzelfde reageren: "oh, daar heb ik geen tijd voor!" "Ik heb het ontzettend druk thuis en als ik dan nog een minuutje over heb dan moet ik me ontspannen anders ben ikvoor mijn gezin geen stuiver meer waard".

Maar je biedt aan om hulp te zoeken en dat doe je niet zelf maar je geeft een adres om te bellen.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Je moet echt uitkijken dat je er niet ingezogen word. Mijn moeder ging op een gegeven moment elke dag wat extra koken en bracht dat naar de hoogbejaarde buurvrouw. Kleine moeite dus waarom niet was de gedachte. Maar he bent gewoon je vrijheid kwijt om even wekend weg te gaan, vakantie werd ook een probleem.
Ze kwam ook de trap niet meer op dus sliep op de bank werd incontinent en haar kinderen hadden nauwelijks iets in de gaten want kwamen bijna nooit.

Uiteindelijk de kinderen aangesproken en toen is ze naar een verzorgingstehuis gegaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
takkentrol schreef:
27-12-2023 19:24
Een keer in de week dronk ik koffie bij haar maar doordat ze me zo is gaan claimen ben ik dat minder gaan doen. Merk dat ik haar steeds meer probeer te ontlopen.

Als ze problemen heeft met haar telefoon, tablet, televisie dan vind ik het geen punt om daar mee te helpen als ik dat kan. Ze is absoluut niet dement en het huis is altijd schoon en opgeruimd. Maar ze is wel eenzaam. Ik heb al verschillende opties aan haar voorgelegd, buurthuizen opgezocht en hun programmering aan haar voorgelegd. Maar dat wil ze allemaal niet.
Ze belt soms 3x per dag naar de huisarts.

Ze heeft veel aandacht nodig, veel meer dan vroeger. Zoals gezegd, ze is eenzaam. Dat realiseer ik me en ik vind het heel sneu. Maar ik ga en wil die eenzaamheid niet voor haar oplossen door 4 x p/w bij haar te gaan zitten.
Ze wil aandacht maar niet naar dagbesteding, dan wordt het toch tijd dat haar dochter haar die drempel over helpt. Goed kans dat ze het hartstikke gezellig vindt als ze er eenmaal geweest is. Bovendien kan ze geen claim op jou als buurvrouw leggen.
Pindakaasjes schreef:
27-12-2023 19:31
Deze buren zijn niet gehuwd of samenwonend. Ze hebben al 30 jaar een lat relatie..
Buurvrouw woonde altijd parttime bij de buurman dus. Ze heeft nog een eigen woning in een andere regio, maar is nu door de toestand waarin ze verkeerd, nu bijna alle dagen bij de buurman. Maakt zij dan evengoed aanspraak op dergelijke ondersteuning? Of kan ze die alleen aan haar eigen woonadres in haar eigen woonplaats krijgen?
Ik denk zelf dat dit wel het geval is.. erg onhandig dus.
Hier zou t kunnen. Verblijf zou voor mij en mijn collega's zwaarder wegen dan inschrijfadres. Ook omdat ze nu eenmaal hier is en t in eigen woning niet redt. Meldt haar aan bij wijk/buurtteam en vraag hen met mevrouw en meneer in gesprek te gaan ober wat er nodig is. Je hoeft daar zelf niet bij te zijn. Klinkt alsof mevrouw al.een wlz nodig heeft en niet alleen kan zijn.. dat kan dan worden opgestart. Ook melding bij de huisarts is evt een optie.

Succes!!
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit is een lastig probleem en enigszins herkenbaar. Kom je thuis van je werk, wordt je bijna het buurhuis ingetrokken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Er is ook veel meer beschikbaar binnen wijkteams en wmo dan de steeds genoemde huishoudelijke hulp.


Begeleiders voor van alles en nog wat. Soms ook gewoon tegen eenzaamheid maar ook helpen met klusjes in huis, administratie, taxidiensten, tafeltje dekje, hulpmiddelen. Ook met echte lichte zorg, bellen met instanties en zorgverleners.
Echt best veel. Maar iemand moet dat aanvragen, de mensen zelf of hun kinderen moeten aan de bel trekken.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Door niet eerlijk te zijn.. en over je grenzen heen blijft gaan.. houdt je dit in stand. Zeg dat je met haar wilt praten. Maak duidelijke afspraken.. en bel haar kinderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier in Amsterdam kan je contact opnemen met het buurtteam in dergelijke situaties. Zij kunnen met je meedenken en doen allerlei activiteiten om deze doelgroep (proactief) te bereiken.

Ik zou, naast het duidelijk aangeven van je grenzen, gewoon eens met contact opnemen met een soortgelijke organisatie in jouw buurt (wijkteam of buurtteam).
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn schoonmoeder had het ook met buurvrouw zonder kinderen en taal niet machtig. Huisarts ingeschakeld inclusief thuiszorg. En een paar keer nee gezegd….uiteindelijk heeft het geholpen. Wij doen ook klusjes voor onze oudere buurtjes maar tot nu toe redelijk beperkt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Met haar kinderen bespreken en die het advies geven contact op te nemen met de gemeente (WMO). Er zijn vaak ook allerlei vrijwilligersinitiatieven voor eenzame senioren en de gemeente zou daar meer over moeten weten.

Niet elke oudere zit te wachten op koffiedrinken in het buurthuis of kaartspelletjes en bejaardengym. In mijn vaders gemeente kon hij een vol dagprogramma hebben met al dat soort activiteiten maar dat vond hij verschrikkelijk. Hij heeft een tijd lang een hele fijne vrijwilliger gehad die kwam koffiedrinken en wandelingetjes maken. Als er budget is kunnen de kinderen ook nog betaalde aandacht inzetten. Dat hebben wij gedaan in de laatste jaren.

En kleine klusjes die de kinderen wat ontlasten zou je wel kunnen doen. Ik was godsgruwelijk blij met de overbuur die de vuil- en groencontainers van mijn vader deed. Die werden maar 1x per maand opgehaald dus als pa of kinderen dat niet deden dat was het meteen een puinzooi.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lastig. Sowieso met de kinderen bespreken. Ik ben heel blij met de hulp van buren bij mijn moeder. Maar dan gaat het om vuilnis, kleine boodschap en als ze iets geks doet met de tv. Ik woon zelf ver weg, dus heel fijn als dat opgelost wordt. Maar de grote dingen moeten wij kinderen gewoon regelen.

Ik merk bij mijn moeder wel dat ze soms dingen niet meer goed in perspectief ziet. Dus dan vindt ze een afwasje doen als ik er toch ben te veel voor me, maar het volgende moment vindt ze iets heel zwaars niet echt een ding. Of denkt ze dat mensen heel graag dingen willen doen. Dus dat nee zeggen lijkt me heel goed om haar ook te laten merken dat bepaalde dingen prima zijn en andere dingen te veel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kinderen inschakelen.
Misschien kan mevrouw niet meer zelfstandig wonen en heeft ze thuiszorg nodig of een plekje elders.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kijk uit dat je niet nog verder hier ingezogen wordt. Zie het in mijn werk ook gebeuren: het begint met af en toe een klein klusje maar gaat al heel snel naar dagelijks de hond uitlaten, boodschappen doen etc. Ook al wonen de kinderen niet in de buurt, ze kunnen bv wel online boodschappen bestellen. En voor andere voorzieningen zou ik het bij de kinderen laten om dat in gang te zetten. Anders ben jij zometeen ook nog contactpersoon voor dat soort dingen. Naar de kinderen duidelijk maken wat je nog wel wil doen en voor de andere dingen moeten zij een oplossing zoeken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien vraagt ze zoveel omdat ze eenzaam is. Dat is het probleem en niet de taken die ze vraagt. Niet dat jij er iets mee moet hoor.

Wat voor dingen vraagt ze aan jullie bijvoorbeeld?
Alle reacties Link kopieren Quote
tv-icoon schreef:
27-12-2023 19:39
Ik zou haar telkens aanhoren en altijd hetzelfde reageren: "oh, daar heb ik geen tijd voor!" "Ik heb het ontzettend druk thuis en als ik dan nog een minuutje over heb dan moet ik me ontspannen anders ben ikvoor mijn gezin geen stuiver meer waard".

Maar je biedt aan om hulp te zoeken en dat doe je niet zelf maar je geeft een adres om te bellen.
Dit klinkt voor mij toch een beetje als leugentje voor eigen bestwil, door telkens te roepen dat je zoooo druk bent. Bovendien komt het behoorlijk asociaal over, terwijl ze gewoon hulp nodig heeft. Waarom niet gewoon eerlijk zijn? "Ik wil graag je buurvrouw zijn, maar ik kan niet altijd voor je zorgen. Kan je met je dochter een oplossing zoeken?"
Alle reacties Link kopieren Quote
Pimpelmeesje87 schreef:
28-12-2023 14:05
Dit klinkt voor mij toch een beetje als leugentje voor eigen bestwil, door telkens te roepen dat je zoooo druk bent. Bovendien komt het behoorlijk asociaal over, terwijl ze gewoon hulp nodig heeft. Waarom niet gewoon eerlijk zijn? "Ik wil graag je buurvrouw zijn, maar ik kan niet altijd voor je zorgen. Kan je met je dochter een oplossing zoeken?"
Dit is een heel goed advies.
Wel sneu om te horen dat zoveel mensen ontzettend eenzaam zijn…
Dat is hartstikke waar, dat het sneu is. Ik vind dat ook echt heel verdrietig. Maar tegelijkertijd 'kiest' mijn buurvrouw er ook deels zelf voor.
Ze wil niet naar een buurthuis om daar een bakkie koffie te drinken en mensen te ontmoeten, ze wil geen andere activiteiten opzoeken waarbij ze mensen van haar leeftijd kan ontmoeten.
Ze is nog hartstikke fit dus heb al eens geopperd dat ze kan overwegen om ergens vrijwilliger te worden. Bijv. koffie rondbrengen in het ziekenhuis in onze woonplaats. Maar ook dat wil ze niet want dan moet ze iets doen en ze wil niks meer 'moeten'. En daar heeft ze natuurlijk het volste recht toe!
Maar ik kan en vooral wil niet de persoon zijn die haar eenzaamheid voor haar oplost.

Ik ga het gesprek met haar aan en ik ga haar ene dochter informeren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat is een goede manier om het aan te pakken.

Vooral als ze fit genoeg is, heeft ze keuzes om dingen te doen. Nu zoekt ze het bij de verkeerde, en heeft geen besef dat jou daarmee belast.

Wie weet is ze je ooit dankbaar als ze zou kiezen om mensen te ontmoeten en activiteiten te doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Goed dat je het gesprek aangaat. En wat jammer dat ze de kansen niet pakt die ze nog heeft, dat is en blijft haar eigen keuze…
Alle reacties Link kopieren Quote
Jane1980 schreef:
29-12-2023 10:14
... En wat jammer dat ze de kansen niet pakt die ze nog heeft, dat is en blijft haar eigen keuze…
Dat is natuurlijk haar eigen keuze maar ik zie wel dat ouderen vaak nogal kieskeurig worden. Bij mijn vader in de straat woonden twee andere oudere eenzame mannen. Maar no way dat die ooit eens samen een kop koffie gingen drinken. Er waren ook een paar aardige buurtgenoten die wel langs wilden gaan, maar dat waren zeuren volgens mijn vader en hij deed gewoon de deur niet open. Onderwijl klagend dat er nooit iemand langskwam.

Toen hij nog verder achteruitging en eigenlijk geen goed gesprek meer kon voeren hebben we maar aandacht ingehuurd. Twee hele lieve dames die hem helemaal vertroetelden en lekkere hapjes voor hem klaarmaakten. En toen hij eenmaal in het verzorgingstehuis belandde - wat hij eerst pertinent weigerde - was hij zo blij met de constante aandacht daar. Het is moeilijk om te zien dat de persoon die het grootste deel van z'n leven heel capabel was nu geen enkel sociaal gevoel of filter meer heeft en daardoor wegzakt in eenzaamheid.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven