Relaties
alle pijlers
Wil ik er wel aan werken?
woensdag 29 maart 2023 om 21:23
Dag forumleden,
Al jaren meelezer maar nu voor het eerst een topic. Omdat ik het op dit moment niet zo goed weet en in mijn hoofd blijf zitten. Ik heb niet echt een duidelijke vraag maar misschien helpen ervaringen van anderen in mijn beleving en denkproces.
Korte versie: relatie is doodgebloed en ik weet niet of ik er aan wil werken. Vanwege verantwoordelijkheid voor kinderen moet ik er wel aan werken van mezelf. Maar ik vind het moeilijk om me daarvoor open te stellen omdat ik geen match meer voel. Zou ik mijn partner nu ontmoeten dan zou ik haar niet als potentiële partner zien.
Lange versie: ik ben 15 jaar getrouwd, we waren begin 20. We hebben 2 kinderen van 12 en 13.
Voor mijn gevoel is er al een paar jaar geen verbinding tussen ons, we ondernemen niets samen en ik mis een diepere interesse in elkaar dan koetjes en kalfjes. Daarbij is onze communicatie niet goed: bij verschil van mening snel en flink ruzie. Die ruzie dooft, wordt niet uitgepraat.
Ondertussen ben ik niet meer dezelfde persoon als 15 jaar geleden en weet ik nu beter wat ik wil en niet wil. En ik spreek me nu meer uit dan vroeger.
Ik denk dat we niet meer bij elkaar passen, al lang niet. Maar 15 jaar samenleven gooi je niet zomaar overhoop, alleen al vanwege de gevolgen voor de kinderen. Dus we hebben hulp gezocht. Maar ik vind het heel moeilijk om me open te stellen voor verandering tussen ons omdat ik geen match meer voel. Zou ik mijn partner nu ontmoeten dan zou ik haar niet als potentiële partner zien.
Al jaren meelezer maar nu voor het eerst een topic. Omdat ik het op dit moment niet zo goed weet en in mijn hoofd blijf zitten. Ik heb niet echt een duidelijke vraag maar misschien helpen ervaringen van anderen in mijn beleving en denkproces.
Korte versie: relatie is doodgebloed en ik weet niet of ik er aan wil werken. Vanwege verantwoordelijkheid voor kinderen moet ik er wel aan werken van mezelf. Maar ik vind het moeilijk om me daarvoor open te stellen omdat ik geen match meer voel. Zou ik mijn partner nu ontmoeten dan zou ik haar niet als potentiële partner zien.
Lange versie: ik ben 15 jaar getrouwd, we waren begin 20. We hebben 2 kinderen van 12 en 13.
Voor mijn gevoel is er al een paar jaar geen verbinding tussen ons, we ondernemen niets samen en ik mis een diepere interesse in elkaar dan koetjes en kalfjes. Daarbij is onze communicatie niet goed: bij verschil van mening snel en flink ruzie. Die ruzie dooft, wordt niet uitgepraat.
Ondertussen ben ik niet meer dezelfde persoon als 15 jaar geleden en weet ik nu beter wat ik wil en niet wil. En ik spreek me nu meer uit dan vroeger.
Ik denk dat we niet meer bij elkaar passen, al lang niet. Maar 15 jaar samenleven gooi je niet zomaar overhoop, alleen al vanwege de gevolgen voor de kinderen. Dus we hebben hulp gezocht. Maar ik vind het heel moeilijk om me open te stellen voor verandering tussen ons omdat ik geen match meer voel. Zou ik mijn partner nu ontmoeten dan zou ik haar niet als potentiële partner zien.
donderdag 30 maart 2023 om 20:13
Grijze_pantoffels schreef: ↑30-03-2023 20:03
Ik wil niet teveel vertellen ivm herkenbaarheid. Partner heeft een dagritme dat niet bijdraagt aan ons gezinsleven. Dit dagritme is deels legitiem, maar deels ook keuze.
Voor het deel dat een keuze is gok ik dat het een keus is waar jij niet achterstaat, zit ik dan goed? En zo ja, maken jullie daar ruzie over, schik jij geruisloos in of heb je gaandeweg gewoon ergens de moed opgegeven?
In de dingen die je tot nu schrijft ontstaat voor mij een beetje het beeld dat je jezelf teveel hebt weggecijferd waardoor de balans is verdwenen en je partner de bovenmatige ruimte die zij inneemt niet eerlijk wil gaan verdelen. Als dat klopt wat weerhoudt je er dan van om iets steviger in te zetten (en bijvoorbeeld een ruzie te riskeren)?
donderdag 30 maart 2023 om 20:32
Wat betreft het eerste deel: alledrie. Ik heb me geschikt we hebben er ruzie over gemaakt en ik heb de moed opgegeven.sprankelend schreef: ↑30-03-2023 20:13Voor het deel dat een keuze is gok ik dat het een keus is waar jij niet achterstaat, zit ik dan goed? En zo ja, maken jullie daar ruzie over, schik jij geruisloos in of heb je gaandeweg gewoon ergens de moed opgegeven?
In de dingen die je tot nu schrijft ontstaat voor mij een beetje het beeld dat je jezelf teveel hebt weggecijferd waardoor de balans is verdwenen en je partner de bovenmatige ruimte die zij inneemt niet eerlijk wil gaan verdelen. Als dat klopt wat weerhoudt je er dan van om iets steviger in te zetten (en bijvoorbeeld een ruzie te riskeren)?
Wat betreft het tweede: de laatste paar jaar zit ik er steviger in wat ruzies heeft opgeleverd. Maar er is door die ruzies niets veranderd. Dat ligt zeker ook aan hoe we ruzie maken en die ruzies niet uitpraten. Ik vraag partner al langer om hulp te zoeken om beter te leren communiceren, maar dat hield ze steeds af.
donderdag 30 maart 2023 om 21:03
donderdag 30 maart 2023 om 21:38
Klopt. Zij geeft verklaringen voor dat dagritme die legitiem kunnen zijn (slechte slaper zijn) maar door er zelf geen oplossing voor te zoeken en het voor zichzelf te accepteren, legt ze de oplossing eigenlijk bij mij neer. Ik ben daar klaar mee.
donderdag 30 maart 2023 om 21:55
Op die manier heb ik de vraag nog niet gesteld. Ik weet niet wat het oplevert, maar het is goed om te stellen in de therapie denk ik.
vrijdag 31 maart 2023 om 09:07
Ja, zeker. Maar zelfs dan is het goed om het eerst nog met een derde te onderzoeken, want ook als je dénkt dat het op is, dan hóéft dat niet zo te zijn. Zeker als er kinderen in het spel zijn is het de moeite om te onderzoeken. Relatietherapie kan ook helpen om uiteindelijk goed uit elkaar te gaan.
TO: wist je dat stellen gemiddeld 5 jaar met problemen blijven lopen voordat er hulp wordt gevraagd? Dus dat het nu voor jou als ‘te laat’ voelt is niet zo gek hoor.
vrijdag 31 maart 2023 om 09:17
nivea...Velvetlady schreef: ↑30-03-2023 10:13Je bent nu dus (bijna) 40?
Toevallig een leuke vrijgezelle vrouw zonder kinderen ontmoet?
Zij heeft tijd om allerlei leuke dingen met je te doen waar je vrouw geen tijd of zin voor heeft.
Maar zij heeft waarschijnlijk klapperende eierstokken en voor je het weet zit je vast in een nieuw gezin. Met wen vrouw fie nig minder tijd en aandacht voor je heeft omdat jonge kinderen nog meer van je tijd opslokken en hen je ruzies met haar en je aanstaande ex over je eerste leg.
Het gras is elders niet altijd groener. Dat lijkt alleen masr zo van een afstandje.
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
vrijdag 31 maart 2023 om 19:33
Dat wist ik niet. Gek genoeg relativeert dat wel een beetje.thee_leutje101 schreef: ↑31-03-2023 09:07TO: wist je dat stellen gemiddeld 5 jaar met problemen blijven lopen voordat er hulp wordt gevraagd? Dus dat het nu voor jou als ‘te laat’ voelt is niet zo gek hoor.
zondag 4 februari 2024 om 15:12
Inmiddels bijna een jaar verder. En we zijn wel uit elkaar gegaan. Door gesprekken bij relatietherapeut, individuele psycholoog en ook de spiegel in dit topic realiseerde ik me dat ik niet meer wilde. Er was teveel gebeurd (ook zaken die ik niet hier heb genoemd en ongemerkt een flinke breuk in mijn vertrouwen hadden veroorzaakt).
Nu ben ik voor mezelf in een traject om te ontwikkelen en mijn aandeel aan te pakken voor de toekomst.
Bedankt voor jullie reacties op dit topic. Het heeft mij geholpen.
Nu ben ik voor mezelf in een traject om te ontwikkelen en mijn aandeel aan te pakken voor de toekomst.
Bedankt voor jullie reacties op dit topic. Het heeft mij geholpen.
zondag 4 februari 2024 om 17:21
We hebben een turbulente tijd achter de rug. Sinds een maand of 2 is de rust terug en vinden we onze draai weer.
De kinderen wennen nog aan de nieuwe situatie. Ze gaan wel goed op de rust die nu in huis is. Band met hun andere ouder is moeizaam maar er zit langzaam vooruitgang in.
We worden allemaal ondersteund door psychologen, met het welzijn en belang van de kinderen als doel.
De kinderen wennen nog aan de nieuwe situatie. Ze gaan wel goed op de rust die nu in huis is. Band met hun andere ouder is moeizaam maar er zit langzaam vooruitgang in.
We worden allemaal ondersteund door psychologen, met het welzijn en belang van de kinderen als doel.
maandag 5 februari 2024 om 08:24
Goed dat je uiteindelijk met hulp toch hebt doorgepakt en nu aan jezelf werkt. Ik zie regelmatig mensen blijven hangen in slechte of uitgedoofde relaties. Die bij elkaar blijven voor de kinderen, uit gemakszucht of financiële redenen. Gelukkig leven we nu in een tijd waarin je voor jezelf kunt en mag kiezen. En soms is het gewoon op.
Ik geloof dat mensen zich ontwikkelen met de jaren. Het is heel bijzonder dat een ander volledig met je meeontwikkeld. En uiteindelijk kan je een ander niet veranderen. Je kunt het slechts accepteren of voor jezelf kiezen. Iedereen moet kunnen zijn wie hij of zij is (ook als dat heel vervelende dingen betreft). Veel sterkte to.
Ik geloof dat mensen zich ontwikkelen met de jaren. Het is heel bijzonder dat een ander volledig met je meeontwikkeld. En uiteindelijk kan je een ander niet veranderen. Je kunt het slechts accepteren of voor jezelf kiezen. Iedereen moet kunnen zijn wie hij of zij is (ook als dat heel vervelende dingen betreft). Veel sterkte to.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
